-
>> Αν πιστεύει 99% πως έχει δίκιο, τότε είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα. Συμφωνείς;
> Ναι ετσι οπως το θετεις συμφωνω.
Πόσο χαίρομαι όταν καταλαβαινόμαστε! Σπάνιο πράγμα.
> Φυσικα και εχει αυτο το δικαιωμα,οπως φυσικα το εχω και εγω.Αλλα το να δειχνεις
> αυτη την αμφιβολια απο την αρχη και να την χρησιμοποιεις δημιουργωντας εμποδια
> σε κατι που παει να δημιουργηθει δεν εχει νοημα καθως η αυτοαποκαλυψη και η
> \"γνωση\" της προσωπικοτητας του αλλου ειναι κατι που συμβαινει βαθμιαια.
Η αμφιβολία δεν είναι εμπόδιο. Το να γίνεται η αμφιβολία 100% σιγουριά αυτό είναι εμπόδιο. Αμφιβολία είναι ακόμα και το να είσαι 99,9% σίγουρος αλλά όχι 100% σίγουρος.
> Και μη ξεχνας οτι ευκολα μπορουσα να υποκριθω και να ταξω μεγαλεια για να
> παρω αυτο που ηθελα(θελαμε) εκεινη τη στιγμη.Δε το εκανα ομως...
Όπως σου είπα, είσαι ειλικρινής. Φαίνεται από πολλά πράγματα. Αυτό είναι το ένα.
> Μα ειναι αναμενωμενο οτι η ερωτικη ελξη σταδιακα εξαφανιζεται...οπως ειναι
> αναμενωμενο οτι δεν αφορα αποκλειστικα ενα προσωπο.Απο κει και
> περα ομως ενεργοποιουνται καποιοι μηχανισμοι Π.Χ.συντροφικοτητα κτλπ
> που παγιωνουν μια σχεση.Το προβλημα ειναι οτι εγω παρ\'ολο που εχω κανει
> αρκετες σχεσεις,αυτοι οι μηχανισμοι δεν ενεργοποιηθηκαν ποτε σε μενα,σα να μην
> υπαρχουν...
Η μηχανισμοί όπως λες, δεν γίνεται να ενεργοποιηθούν σε μια μη ειλικρινή σχέση.
> Πιστευω οτι και η κοινωνια βρισκεται σε συγχυση πανω στο τι ειναι καλη σχεση.Αλλοι
> πλασαρουν τον ερωτα,αλλοι τη σεξουαλικη πραξη,αλλοι τη λογικη,αλλοι την εννοια
> του ιδανικου συντροφου κ.ο.κ.Εμενα παντως με μια προχειρη σκεψη μου
> ερχεται η λεξη \"κατανοηση\".
Αυτή η \"πρόχειρη\" σκέψη, δεν μου φαίνεται και τόσο πρόχειρη. Οι άνθρωποι σκεφτόμαστε, σκεφτόμαστε, σκεφτόμαστε, και οι αλήθειες είναι δίπλα μας απλές και εύκολες. Κατανόηση! Υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα; Χωρίς κατανόηση δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος να κάνει έστω ένα βήμα. Χωρίς κατανόηση από την απέναντι πλευρά δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει έστω ένα βήμα. Απλά πράγματα.
> Παντως εννοιειται οτι θα με πειραζε αν κοιταζε αλλου εκεινη τη στιγμη,ειναι και θεμα
> εγωισμου.Σε σημειο που μπορει να αντιδρουσα και ακραια.
Δίκοπο μαχαίρι ε; Αυτό το σημείο παρακαλώ δες το λίγο.
> Τωρα χτυπας σημειο που ποναει...θα γινω για λιγο ρομαντικος(αληθινος).Ερωτα� �
> για μενα ειναι να βλεπεις το προσωπο που ποθεις και να σου \"κοβονται τα ποδια,
> η μιλια,η ανασα..\", οταν σε κοιταει να ποναει(χωρις πλακα) ολο σου το κορμι και
> να νιωθεις οτι θα καταρευσεις, να το σκεφτεσαι 24 ωρες το 24ωρο, να μην
> κοιμασαι και να υποφερεις καθε λεπτο οταν δε μπορεις να το εχεις.
Σε αυτό το θέμα, πάλι δίκοπο μαχαίρι μου ακούγεται. Μπορώ να σου πω ότι κάπως έτσι σκεφτόμουνα. Αλλά τώρα δεν ξέρω. Αν και παλιά είχα άποψη, τώρα δεν έχω. Αν και φαίνεται κάτι αληθινό, από την άλλη δεν μου φαίνεται κάτι αληθινό. Έτσι, αφού δεν ξέρω δεν θέλω να πω κάτι. Πάντως είναι αυτό που με έκανε να σκεφτώ αρκετά, και επίσης με έκανε να αισθανθώ ένα κενό.
> οι φιλοι μου λενε οτι ειμαι πολυ τυχερος και εγω μεσα μου θελω να αυτοκτονισω.
Θα μείνω περισσότερο σ\' αυτό. Δεν μπορεί κάποιος να θεωρεί τι τυχερός που είμαι όταν μέσα μου θέλω να αυτοκτονήσω! Τότε είναι επεικώς μακάκας. Κάτι δεν πάει καλά, έτσι; Μου φαίνεται ότι σημαίνει ότι δεν έχεις φίλους. Ζήλεια ή οτιδήποτε άλλο, αλλά είναι απαράδεκτο. Σημείωση, το έχω συναντήσει πάρα πολύ στη ζωή μου (και το διαπίστωσα αργότερα) και βλέπω επίσης και τώρα την ίδια αντίδραση από αρκετό κόσμο. Μέσα μου πια, λέω μακρυά! Να πω την αλήθεια, σε αυτές τις περιπτώσεις θέλω να διώξω τον άλλον με κλωστιές. Κυριολεκτικά με κλωτσιές. Είπες κάποια στιγμή για τραγικό, νομίζω ότι είναι το πιο τραγικό που μπορεί να συμβεί σε κάποιον... Τραγικό είναι να υποφέρεις και ο άλλος να σε ζηλεύει κι όλας. Στο τέλος χάνεις και εσύ την αίσθηση της αλήθειας και νομίζεις ότι είναι η αλήθεια.
.
-
Katatonia,μου έκανε εντύπωση το πώς περιέγραψες τον έρωτα(πώς έχεις εσύ δηλαδή τον αληθινό έρωτα στο μυαλό σου).
Είναι μεγάλη η αντίθεση με τη γενικότερη ρεαλιστική(κατ\'εσέ,για μένα πεσιμιστική να σου πω την αλήθεια)εκτίμηση της πραγματικότητας.
Η περιγραφή με έβαλε σε κάποιες σκέψεις και μου δημιούργησε και κάποια ερωτήματα.Είναι μεγάλη η διαφορά ανάμεσα στην ιδεαλιστική άποψη για τον έρωτα,ο οποίος φορτίζεται με διάφορες ποιότητες που-προσωπική μου άποψη-δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα και στο τι αντιστοιχεί στην ανθρώπινη καθημερινότητα.Μοιάζει να δίνεις στον έρωτα δυνάμεις κατατροπωτικές,αποδιοργαν� �τικές,εκμηδενιστικές σχεδόν,και ένας τέτοιος έρωτας μάλλον φοβίζει,αφού καθιστά το άτομο-σύμφωνα πάντα με την περιγραφή-αδύναμο να αντισταθεί στις νοητές ερωτικές υπερδυνάμεις,ανίκανο τρόπον τινά μπροστά του να διατηρήσει αντιστάσεις λογικές κλπ.
Μια τέτοια οπτική για τον έρωτα εμένα προσωπικά θα με έκανε να τον αποφεύγω,όχι να τον αποζητώ,αφού θα τον θεωρούσα απειλητικό,όχι φιλικό και θετικό προς το εγώ μου.Μήπως αυτή η ιδεαλιστική οπτική,η φόρτιση του Έρωτα με ποιότητες πανίσχυρες,σχεδόν θεοποιητικές μου φαντάζουν,έρχεται κατόπιν σε αντίθεση με όσα ζεις στις σχέσεις σου και \"ξενερώνεις\";
Yπάρχει περίπτωση να είναι μία μορφή romantic perfectionism δηλαδή,όπου η αντίθεση ανάμεσα σε αυτό που κρατάς στο μυαλό σου και σε αυτό που συναντάς στην επαφή σου με το άλλο φύλο να είναι απογοητευτική;Να γέρνει πάντα η ζυγαριά στο ιδεατό,στο τόσο υψηλό,στο τέλειο που οι πραγματικές σχέσεις να απογυμνώνονται τόσο σύντομα και να \"απομυθοποιούνται\"άμεσα;
Άλλη σκέψη,η φυγή σε αυτό το ιδεατό του έρωτα,τη φαντασίωσή του,μπορεί να εξυπηρετεί το εγώ σου με κάποιον τρόπο,από κινδύνους και απειλές που φαντάζεται να κρύβονται εκεί γι αυτό,να χρησιμοποιείται δηλαδή η φαντασίωση ως ασπίδα,που σταματάει κάποιες άλλες απειλές που αξιολογούνται ως πιο επικίνδυνες απ\'όσο οι συνεχείς αποτυχημένες προσπάθειες για επίτευξη μίας βιώσιμης σχέσης;
Επίσης,αν πιστεύεις a priori,πως δεν μπορείς να κάνεις σχέση που να κρατήσει στο χρόνο,δεν είναι επόμενο να μην επενδύεις συναισθηματικά στις σχέσεις που κάνεις;Δε σου φαντάζει λογικό αυτό,εφόσον δεν βλέπεις μέλλον,να μην κάνεις τις κατάλληλες προσπάθειες ώστε να το εξασφαλίσεις;Δηλαδή τα από πριν θεσπισμένα όρια να μπλοκάρουν τη διαδικασία εξ\'αρχής,προτού καν υπάρξει η δοκιμή που θα της έδινε σε μία σχέση το δικαίωμα να δοκιμαστεί στο χρόνο;
Oι σκέψεις\"έτσι θα είμαι και στο μέλλον\",οι γέφυρες και τα λοιπά που σε βασανίζουν,μπορεί να είναι απόρροια της κοινωνικής φοβίας και όλων των αρνητικών που τη συνοδεύουν(αισθήματα μειονεξίας,αρνητική θεώρηση δυνατοτήτων κλπ)και όχι μία αντικειμενική θεώρηση του μέλλοντος,εφόσον δεν είμαστε σε θέση οι άνθρωποι να ξέρουμε από πριν ποιο θα είναι το μέλλον μας και τι θα μας φέρει.Εσύ μοιάζεις να είσαι σίγουρος γι αυτό,κάτι ανθρωπίνως αδύνατον να γίνει.
Εντέλει μπορεί και η ίδια η \"διαταραχή\"να χρησιμοποιείται ως μία βολική δικαιολογία για τα εμπόδια που συναντάς στις σχέσεις σου,αφού εξυπηρετεί την παραμονή σε ασφαλέστερες διαδρομές(η εμμονή στην αμφιβολία μπορεί να θεωρείται κάποιες φορές προτιμότερη από το άνοιγμα στις δυνατότητες,αν αυτό το άνοιγμα το βλέπουμε ως \"επικίνδυνο\").
Τέλος,υπάρχει και η πιθανότητα ύπαρξης ενός\"socially prescribed perfectionism\",που να στηρίζει την ύπαρξη τέτοιων αυτοπαγιδευτικών και ηττοπροσεγγιστικών διαδρομών,μία σκέψη.Κάποια αυστηρά,μη ευλύγιστα στάνταρντς πάνω στο τι σημαίνει επικοινωνία,στην εμπιστοσύνη,στην ειλικρίνεια,για μένα δεν είναι παρά κρυμμένη τελειομανία,που θέτει όρους απαράβατους ως εχέγγυα για συνέχιση σχέσεων.Οι απολυτότητες δύσκολα ως πάρα πολύ δύσκολα θα βρουν τα άτομα που θα ανταποκρίνονται σε αυτές(όπως ηττολάγνο θεωρώ το σκεπτικό \"είμαι βασικά καταδικασμένος να είμαι έτσι μια ζωή\"που έχω διαβάσει σε παλιότερα thread από εσένα.Γιατί να είσαι άραγε;Και ποιος μπορεί να σου το υπογράψει,εσύ το υπογράφεις για σένα.
-
παντως Ρειν εγω δεν συμφωνω με οσα λες....
Ειναι σαν να του λες \"φιλαρακι πετας στα ουρανια και αν πεσεις θα φας τα μουτρα σου\"..
Ε αυτος γουσταρει να ζησει το ονειρο...θελει να βρει τι κατι αλλο,αυτο που σε εκεινον θα κανει κατι να σκιτρησει μεσα του..
Εγω το βρισκω θαυμασιο...αξιζει να κυνηγας αυτο που σε εσενα ταιριαζει..
Εμενα μου αρεσει το ρομαντζο,σε εσενα αρεσουν οι συνοπτικες διαδικασιες,εκεινος θελει αυτο ο αλλος κατι αλλο...δεν εχει σημασια,σημασια εχει να βρεις το καταλληλο προσωπο,,αυτο που κουμπωνει για σενα...
Τωρα αν θα αποφασισει να ρισκαρει για να το βρει δεν ξερω...γιατι εγω πιστευω οτι πρεπει να δωσει μια ευκαιρια στον εαυτο του και στον αλλο για να το ζησει αυτο που θελει.
Απο μακρια δεν γινεται...πρεπει οταν τουλαχιστον δει ενα δειγμα αυτου που ψαχνει να προχωρησει...να δωσει...να ζητησει...να παρει το ΡΙΣΚΟ!!!
