-
Μα αυτά τα έχω κάνει κι εγώ!! όπως είπα βάζω τον άλλο να σκεφτεί τα λάθη του που σημαίνει πως του λέω που είναι λάθος κατά την γνώμη μου. Δεν απαιτώ συγνώμη και ίσα ίσα που συζητάω αυτά που με πείραξαν. Μάλλον δεν τα είπα σωστά! Πάντα λέω αυτά που αισθάνομαι το πρόβλημα δεν παρουσιάζεται εκεί λοιπόν. :(
-
Όταν το λάθος είναι του άλλου,γιατί να μη ζητήσεις να το αναγνωρίσει?(άρα και την συνειδητοποίηση του λάθους?).Δεν το αξίζεις,αυτό πιστεύεις κατά βάθος.Ο φόβος μας κάνει να μην ζητάμε από τους άλλους ίσα κομμάτια στην ευθύνη.Και τους μαθαίνουμε να τη βγάζουν καθαρή,ενώ εμείς είμαστε οι μικροί ήρωες.
-
χμμμμμμμμμ.. Σε ένα βαθμό έχεις δίκιο. Ειλικρινά δεν ξέρω που φταίω. θες να σου πω που γίνεται η ζημιά πάντα; Πραγματικά όμως...
-
Το πρόβλημα δημιουργείται όταν εκφράσω τα συναισθήματα μου και όταν αυτά τα συναισθήματα είναι καλά. Λυπάμαι που το λέω αλλά κανείς δεν είναι έτοιμος να δεχτεί αγάπη ή να μάθει να ακούει πως ο άλλος τον αγαπά (φιλικά δεν μιλώ για έρωτες). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αρχίζει η φθορά της σχέσης. Ο άλλος δεν έχει ακούσει ποτέ κάτι καλό και μόλις του πεις ένα καλό λόγο αισθάνεται απειλητικά ( ; ). Αν δεν έκφραζα τα συναισθήματα που νιώθω τότε δεν χαλούσαν οι υποτιθέμενες φιλίες. Αλλά στην τελική τέτοιες φιλίες δεν τις θέλω.