meta thn katathlipsh.ti?

Quote:

---

Originally Posted by mariafil

@θεοφανία

δλδ δεν σε επηρεάζει αν στεναχωρείς τους γονείς σου???

και δεν είναι μόνο η στεναχώρια...είναι η όλη μουρμούρα....και όχι μόνο απ το οικογενειακό περιβάλλον αλλά και απο φίλους

οι οποίοι ακολουθούν αυτό το μοτίβο....

πιστεύεις ότι μπορείς να δώσεις γροθιά στο μαχαίρι?

---

σε επηρεάζει όταν είσαι 15 και πάνε να σου περάσουν όλα τα όνειρα που έχουν για σένα, αλλά προκύπτουν μέσα από αυτούς.
Έχουν γίνει εγκλήματα σε ψυχές αδύναμων ανθρώπων που δεν μπόρεσαν να αντιδράσουν και έχουν καταστραφεί ζωές που συμβιβάστηκαν στα θέλω των άλλων.
Δεν είναι εύκολο. Εγώ κουράστηκα αρκετά χρόνια για να καταλάβουν πως πρέπει να επιλέξουν αν με θέλουν στη ζωή τους με τα δικά μου θέλω και όχι όπως με ονειρεύτηκαν.
Το καλό είναι πως την έκανα την επανάσταση μου πολύ μικρή και δεν έχασα χρόνο.
Σίγουρα σε κάποιες στιγμές μου δημιουργήθηκαν τύψεις, αλλά ξέρεις κάτι?
Αν σε αγαπούν πραγματικά οι γονείς σου πρέπει να καταλάβουν πως το σημαντικό είναι να είσαι ΕΣΥ ευτυχισμένη με τις επιλογές σου και όχι με το ζόρι και καταπιεσμένη να ακολουθήσεις τις δικές τους.

@θεοφανία

κοίτα...δεν είναι ότι κάνεις ότι σου λένε οι δικοί σου απλά τους πέρνεις υπ' όψιν...

οι δικοί μου δεν είναι και απο τους πιο πιεστικούς...αλλά θέλω να σου πώ πως όλα τα παραπάνω προκύπτουν απ' τις καταστάσεις...(δουλειά, οικογένεια παιδιά κλτπ)....

και αναλόγως τι εννοείς επανάσταση...και γω απ' τα 12-24 έκανα την επαναστασή μου...μετα είναι το θέμα τι γίνεται που πρέπει να συμβιβαστείς με κάποιες καταστάσεις...

Quote:

---

Originally Posted by mariafil

.μετα είναι το θέμα τι γίνεται που πρέπει να συμβιβαστείς με κάποιες καταστάσεις...

---

το όριο του "πρέπει" το βάζει ο καθένας για τον εαυτό του...:)

αρχικά πρέπει να συμβιβαστείς με το γεγονός οτι πρέπει να δουλεύεις...επομένως διαμορφώνεις τον χαρακτήρα σου σύμφωνα με αυτή την ανάγκη...

δεν μπορεί να είσαι αουα και να έχεις μια σοβαρή δουλεία...πρέπει να τηρείς κάποια στάνταρ τουλάχιστον στον χώρο δουλειάς....

τώρα τι να σου πω αν στη δουλειά είσαι οκ και βγαίνεις έξω και πίνεις 800 μπύρες και μπορείς να το κάνεις αυτό οκ

εγώ δεν μπορώ να το κάνω... παλιά που ήμουνα φοιτήτρια γύριζα με μια μπύρα...γενικα καναμε πολλά...τώρα όμως δεν γίνεται...

Quote:

---

Originally Posted by mariafil

αρχικά πρέπει να συμβιβαστείς με το γεγονός οτι πρέπει να δουλεύεις...επομένως διαμορφώνεις τον χαρακτήρα σου σύμφωνα με αυτή την ανάγκη...

δεν μπορεί να είσαι αουα και να έχεις μια σοβαρή δουλεία...πρέπει να τηρείς κάποια στάνταρ τουλάχιστον στον χώρο δουλειάς....

τώρα τι να σου πω αν στη δουλειά είσαι οκ και βγαίνεις έξω και πίνεις 800 μπύρες και μπορείς να το κάνεις αυτό οκ

εγώ δεν μπορώ να το κάνω... παλιά που ήμουνα φοιτήτρια γύριζα με μια μπύρα...γενικα καναμε πολλά...τώρα όμως δεν γίνεται...

---

χμ...βασικα δεν εννουσα καθόλου αυτά που μου γράφεις....:)

Εννοούσα πως επαγγελματικά ακολουθούμε το δρόμο που μας αρέσει και δεν ψάχνουμε το "καλό παιδί" που ονειρεύονται οι γονείς μας για να μας δουν νυφούλες, (παράδειγμα ήταν).

Πχ, εσύ μπορεί να θες να γίνεις πυρηνικός φυσικός, ή να δουλέψεις στη Νασα και να περάσεις όλη σου τη ζωή σπουδάζοντας, ενώ οι δικοί σου να θελουν να μπεις υπάλληλος στο δημόσιο και να ησυχάσουν.
Με το να μη συμβιβαζόμαστε δεν σημαίνει απαράιτητα πως θα γίνουμε άχρηστοι τεμπέληδες που γυρίζουν όλη μέρα χωρίς καμία έννοια στο κεφάλι τους...:)

με το να μην σ' αρέσει να δουλεύεις είναι τεμπελιά?

Quote:

---

Originally Posted by mariafil

@Gypsy Cello

κοίτα δεν ξέρω αν μένεις μόνη σου ή με τους γονείς σου...

πάντως εγώ μου μένω μόνη μου και είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα... δηλαδή αν πρέπει να αγοράσεις και κανα ρούχο και τέτοια

γάμησε τα...δεν βγαίνει...εδώ θέλω να πάρω παπούτσια 1 μήνα και δεν μπορώ να βρώ 50-60 ευρώ να πάρω...

---

με την μητέρα μου μένω

Quote:

---

Originally Posted by mariafil

με το να μην σ' αρέσει να δουλεύεις είναι τεμπελιά?

---

αν δεν σου αρέσει η δουλειά σου, ΦΥΣΙΚΑ και δεν σου αρέσει να δουλευεις...:)

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

δεν διάβασα από την αρχή το θέμα σου, αλλά και μόνο με αυτό το ποστ...μπούκωσα.
Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ (ευτυχώς) σταμάτησα από πολύ μικρή να σκέφτομαι τι θα κάνει ευτυχισμένους τους άλλους, (και εννοω την οικογενεια μου), αλλά εμένα.

---

σωστή! girl

αν δεν μ' αρέσει καμία δουλειά τι πρέπει να κάνω?

δεν μπορεί όλο και κάτι θα σ' αρέσει! Πρέπει να το ψάξεις μέσα σου. Πόσο χρονών είσαι;

25 είμαι...τώρα δουλεύω ρε παιδί μου αλλά σου λέω ερωτήματα που υπήρχαν προ κατάθλιψης....ο γιατρός με έβαλε σε ένα σώστο δρόμο...

πάντως ότι δουλειά και να σ' αρέσει να κάνεις τπτ δεν αναπληρώνει την ανεμελιά και την ελευθερία των παιδικών και εφηβικών χρόνων...αυτο είναι το θέμα...

Γιατί στην εφηβεία δεν υπήρχε η μόνιμη καθημερινή υποχρέωση να πας σχολείο, φροντιστήριο κ.τ.λ; Νόμιζω δεν έχει και μεγάλη διαφορά, εξάλλου στην δουλειά βγάζεις και κάποια χρήματα. Εν τέλει κοπελιά, εγώ δεν έχω καταλάβει ακόμα τους ακριβείς λόγους που έπεσες σε κατάθλιψη.

έπεσα σε κατάθλιψη γιατί δεν μου άρεσε τόσο πολυ αυτό που σπούδαζα...απο κει και πέρα επειδη ασχολιόμουν με τα πολιτικά....

είχα μία απέχθεια γενικότερα σ' αυτό το σύστημα οπότε έλεγα...πως είναι δυνατόν να είσαι εναντιον του συστήματος και να δουλεύεις (αυτο ειναι αλλη ιστορια) και λόγο όλης αυτής την ενασχόλησης απέρριπτα τηλεόραση...τρεντυ μαγαζιά και όλα αυτά...όμως εάν πας κόντρα σε όλο αυτό...το λογικό ειναι να πέσεις στην κατάθλιψη γιατί έτσι είναι η πραγματικότητα και πολύ δύσκολα θα αλλάξει...

θέλω να πω πως με τις απόψεις μου σιγα σιγα περιθωριοποιήθηκα...

όπως έγραψα και πιο πάνω είχα πρόβλημα στην μη αποδοχή της πραγματικότητας...

τώρα όσον αφορά το σχολείο και τα φροντηστήρια...προφανώς μπαίνεις σε όλο αυτό λόγο των γονιών...δεν μπορείς να ξέρεις ποια είναι η πραγματικότητα όταν είσαι 15 χρονών ας πούμε...μετλα ως φοιτήτρια ασχολήθηκα ενεργά με αυτό και κατάλαβα τι παίζει...

έπεσα σε κατάθλιψη γιατί δεν μου άρεσε τόσο πολυ αυτό που σπούδαζα...απο κει και πέρα επειδη ασχολιόμουν με τα πολιτικά....

είχα μία απέχθεια γενικότερα σ' αυτό το σύστημα οπότε έλεγα...πως είναι δυνατόν να είσαι εναντιον του συστήματος και να δουλεύεις (αυτο ειναι αλλη ιστορια) και λόγο όλης αυτής την ενασχόλησης απέρριπτα τηλεόραση...τρεντυ μαγαζιά και όλα αυτά...όμως εάν πας κόντρα σε όλο αυτό...το λογικό ειναι να πέσεις στην κατάθλιψη γιατί έτσι είναι η πραγματικότητα και πολύ δύσκολα θα αλλάξει...

θέλω να πω πως με τις απόψεις μου σιγα σιγα περιθωριοποιήθηκα...

όπως έγραψα και πιο πάνω είχα πρόβλημα στην μη αποδοχή της πραγματικότητας...

τώρα όσον αφορά το σχολείο και τα φροντηστήρια...προφανώς μπαίνεις σε όλο αυτό λόγο των γονιών...δεν μπορείς να ξέρεις ποια είναι η πραγματικότητα όταν είσαι 15 χρονών ας πούμε...μετλα ως φοιτήτρια ασχολήθηκα ενεργά με αυτό και κατάλαβα τι παίζει...