meta thn katathlipsh.ti?

[keep_walking]

ένα άλλο ζήτημα είναι τα λεφτά...
δηλαδή παλιά έκανα ότι μου κατέβαινε χωρίς να υπολογίσω αν δεν εχω για την επόμενη βδομάδα (συνήθως σαν φοιτήτρια μου βάζαν ανά δυο βδομάδες), έτσι την πρωτη βδομάδα περνούσα ζάχαρη και την επόμενη την έβγαζα με κανα 20 ευρω.... και με κανα δανεικό...

αυτό τώρα το έχω ισορροπήσει λίγο και μαγειρεύω σπίτι και δεν χαλάω πολλά λεφτά...

αλλά και πάλι δεν βγαίνουνε...είμαι περίπου με 350-400 το μήνα καθαρά χωρίς τα ενοίκια και αυτά και πάλι στις 2 βδομάδες είμαι τσίμα τσίμα...

άλλαξα αρκετά πράγματα και σ' αυτό...παλιά έκανα ένα πακέτο περίπου τη μέρα 3.80 ευρω δλδ

τώρα κάνω ένα καπνό τη βδομάδα περίπου... και αν θα βγω θα βγω καμια βόλτα την παρασκευή γιατί αλλιώς δεν βγαίνουνε...

και πλέον δεν θέλω να κουβαλιέμαι σε κανέναν...όπως έκανα παλιά στην πόλη που είχα περάσει...

Το οικονομικο ειναι προβλημα και για μενα. Πρεπει να προσαρμοστουμε οσο το δυνατον μπορουμε στα νεα δεδομενα που μας κατακλυζουν κυριολεκτικα , καθως να διατηρησουμε και μια α ποιοτητα ζωης.

Αυτο με τη σχολη ειναι τυπικο της φοιτητικης ζωης , ολοι ετσι καναμε πανω-κατω , αλλα η ζωη εχει σταδια. Αλλο φοιτητης , αλλο εργαζομενος , αλλο οικογενειαρχης. Και εμεις μεγαλωνουμε και μεταλλασομαστε με το χρονο και αναλογα με τις εκαστοτε συνθηκες.

Ωραια τα φοιτητικα χρονια ,ναι μου εχει λειψει αυτο το "κουβαλημα" και αυτες οι παρεες. Τωρα σε καμμια γιορτη γινεται αυτο και εαν ειναι καθημερινη την αλλη μερα εχεις το πρωινο ξυπνημα και το αγχος της δουλειας

Το "κουβαλιεμαι" τεινει και περαιτερας αναλυσης.

α) Εχουμε αλλαξει εμεις και δεν αισθανομαστε τοσο υπερκοινωνικοι αλλα μπορυμε να την περασουμε και καλα με την παρτη μας , κανοντας διαφορα και χωρις να ειμαστε τσιτα τα γκαζια και διασκεδαση χωρις αυριο.
β) Εχουμε γινει πιο υπευθυνοι γιατι καταλαβιανουμε οτι και οι αλλοι εχουν υποχρεωσεις και δεν θελουμε να γινουμε "βαρος".
γ) Σε καμμια περιπτωση "βαρος" , δεν το σηκωνει και η υπερηφανια , η αξιοπρεπεια και ο αυτοσεβασμος μου προσωπικα
δ) Εαν εισαι και μετα την ασθενεια , ισως να γινεσαι υπερβολικη με το θεμα "κουβαλιεμαι" , δεν ειναι τοσο "κουβαλημα" πολλες φορες για τον αλλον , απεναντιας μπορει να ειναι και κατι ευχαριστο για αυτον.

Για το οικονομικο ενα εχω να πω ΠΙΑΣΕ ΤΟ ΑΥΓΟ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΥΤΟ ...ρε πως μπλεξαμε ετσι...:P

[mariafil]

@Gypsy Cello

κοίτα δεν ξέρω αν μένεις μόνη σου ή με τους γονείς σου...

πάντως εγώ μου μένω μόνη μου και είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα... δηλαδή αν πρέπει να αγοράσεις και κανα ρούχο και τέτοια

γάμησε τα...δεν βγαίνει...εδώ θέλω να πάρω παπούτσια 1 μήνα και δεν μπορώ να βρώ 50-60 ευρώ να πάρω...

[mariafil]

Το οικονομικο ειναι προβλημα και για μενα. Πρεπει να προσαρμοστουμε οσο το δυνατον μπορουμε στα νεα δεδομενα που μας κατακλυζουν κυριολεκτικα , καθως να διατηρησουμε και μια α ποιοτητα ζωης.

Αυτο με τη σχολη ειναι τυπικο της φοιτητικης ζωης , ολοι ετσι καναμε πανω-κατω , αλλα η ζωη εχει σταδια. Αλλο φοιτητης , αλλο εργαζομενος , αλλο οικογενειαρχης. Και εμεις μεγαλωνουμε και μεταλλασομαστε με το χρονο και αναλογα με τις εκαστοτε συνθηκες.

Ωραια τα φοιτητικα χρονια ,ναι μου εχει λειψει αυτο το "κουβαλημα" και αυτες οι παρεες. Τωρα σε καμμια γιορτη γινεται αυτο και εαν ειναι καθημερινη την αλλη μερα εχεις το πρωινο ξυπνημα και το αγχος της δουλειας

Το "κουβαλιεμαι" τεινει και περαιτερας αναλυσης.

α) Εχουμε αλλαξει εμεις και δεν αισθανομαστε τοσο υπερκοινωνικοι αλλα μπορυμε να την περασουμε και καλα με την παρτη μας , κανοντας διαφορα και χωρις να ειμαστε τσιτα τα γκαζια και διασκεδαση χωρις αυριο.
β) Εχουμε γινει πιο υπευθυνοι γιατι καταλαβιανουμε οτι και οι αλλοι εχουν υποχρεωσεις και δεν θελουμε να γινουμε "βαρος".
γ) Σε καμμια περιπτωση "βαρος" , δεν το σηκωνει και η υπερηφανια , η αξιοπρεπεια και ο αυτοσεβασμος μου προσωπικα
δ) Εαν εισαι και μετα την ασθενεια , ισως να γινεσαι υπερβολικη με το θεμα "κουβαλιεμαι" , δεν ειναι τοσο "κουβαλημα" πολλες φορες για τον αλλον , απεναντιας μπορει να ειναι και κατι ευχαριστο για αυτον.

Για το οικονομικο ενα εχω να πω ΠΙΑΣΕ ΤΟ ΑΥΓΟ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΥΤΟ ...ρε πως μπλεξαμε ετσι...:P

αυτή τη στιγμή θα είναι κουβάλημα γιατί έχω να λύσω 1000 διαφορετικά πράγματα...στα όποια δεν έχω κατασταλάξει ακόμα...θέλω να πω ότι είμαι σε μια περίοδο προβληματισμών και λίγοι ίσως κανένας να μην μπορεί να λύσει τους προβληματισμούς μου εκτός απ τον γιατρό μου...

δηλαδη θέλω να πω ότι για να κάνω πλέον παρέα με κάποιον στην πόλη που είμαι πρέπει να με καταλαβαίνει...όχι να κάνω παρέα για να κάνω παρέα αλλά για να με καταλαβαίνει...

μου έχει μείνει ίσως και κομπλεξ απο πριν την κατάθλιψη που κουβαλιώμουν σε διάφορους φίλους μου και τους μαύριζα την ψυχή...

και από τότε που έγινα καλά είπα ότι δεν θα μιλάω για άσχημες καταστάσεις σε φίλους μου... αλλά αυτό μάλλον δεν γίνεται... γενικα πιστεύω πλέον πως φοβάμαι να ανοιχτώ εκτός απ' τον γιατρό μου γιατί ίσως δεν εμπιστεύομαι τόσο τον εαυτό μου...

[mariafil]

και είναι δύσκολο να κάνεις φίλους γιατί ποιός θα σε εκτιμήσει αν του πεις ότι μια περίοδο τα έχασες όλα...
και όχι από κακή τύχη αλλά γιατί εσύ το ήθελες...

εγώ απομακρύνθηκα απο τους φίλους μου εγώ τσακώθηκα μαζί τους και άλλα πολλά...και όλα αυτά γιατί ήθελα να κάνω κακό σε μένα...

βέβεα αν κάποιος δεν σέβεται τον εαυτό του δεν μπορεί να τον σεβαστεί κανένας...

με τον γιατρό μου λέμε ότι πρέπει να εκτιμήσω αυτά που ήδη έχω αλλά δεν με αγγίζουν τόσο...

αν με άγγιζαν θα τους είχα δώσει σημασία απο πριν...

[mariafil]

και όπως λέω και στο γιατρό μου...εγώ έκανα αυτά που ήθελα να κάνω...

αν ήθελα να κάνω και κάτι άλλο θα το είχα κάνει...


ποτέ δεν είχα όνειρο να πιάσω μια δουλειά και να γίνω σωστή επαγγελματίας...δεν με ένοιαζε...

στο σχολείο ήμουν καλή μαθήτρια αλλά πιο πολύ πήγαινα για τους φίλους μου και γενικότερα για την κατάσταση που έπαιζε τότε...

το θέμα πιστεύω είναι να κάνεις αυτό που θές αλλά σύμφωνα πάντα και με την λογική...

[mariafil]

ίσως βιώνω με θλίψη την χαμένη παιδικότητα και ανεμελιά...

[keep_walking]

ίσως βιώνω με θλίψη την χαμένη παιδικότητα και ανεμελιά...

Εγω παιδι ειμαι ακομα αν και ....αντα :P

Ανεμελια , οχι και τοσο σιγουρα...

[mariafil]

@keep walking πόσο είσαι?

[Φωτεινη!]

συμφωνω με το ξωτικο που μου θυμιζει την Ρειν

Ρισπεκτ λοιπον στον αγωνα που δινουμε ολοι να αλλαξουμε αυτα που μας κρατησαν πισω και εβιβα σε μια νεα ζωη!!

[keep_walking]

Εχμ ....αντα:P

Δεν εχει σημασια

[Θεοφανία]

με κάτι παραπάνω τον καρφώνω άνετα....))

[mariafil]

χαχα...

και κάτι άλλο...τώρα πρέπει να είμαι καλή στο αφεντικό μου να δείχνω ότι κάνω πράγματα...
οι γονείς μου να λένε μπράβο το παιδί πάει καλά και άλλα τέτοια, μεθαύριο θα βρει και ένα παιδί
να παντρευτεί και ολα ωραία...

γιατί πρέπει να με αγγίζουν όλα αυτά?

[Θεοφανία]

χαχα...

και κάτι άλλο...τώρα πρέπει να είμαι καλή στο αφεντικό μου να δείχνω ότι κάνω πράγματα...
οι γονείς μου να λένε μπράβο το παιδί πάει καλά και άλλα τέτοια, μεθαύριο θα βρει και ένα παιδί
να παντρευτεί και ολα ωραία...

γιατί πρέπει να με αγγίζουν όλα αυτά?

δεν διάβασα από την αρχή το θέμα σου, αλλά και μόνο με αυτό το ποστ...μπούκωσα.
Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ (ευτυχώς) σταμάτησα από πολύ μικρή να σκέφτομαι τι θα κάνει ευτυχισμένους τους άλλους, (και εννοω την οικογενεια μου), αλλά εμένα.

[mariafil]

@θεοφανία

δλδ δεν σε επηρεάζει αν στεναχωρείς τους γονείς σου???

και δεν είναι μόνο η στεναχώρια...είναι η όλη μουρμούρα....και όχι μόνο απ το οικογενειακό περιβάλλον αλλά και απο φίλους

οι οποίοι ακολουθούν αυτό το μοτίβο....

πιστεύεις ότι μπορείς να δώσεις γροθιά στο μαχαίρι?

[mariafil]

εμένα ας πούμε οι παιδικοί μου φίλοι ακολουθούν αυτό το μοτίβο...εγώ τι θα κάνω θα πάω κόντρα????

κόντρα πήγαινα τόσα χρόνια και είδαμε που φτάσαμε...εδώ είναι το θέμα...