Στοχω ξαναπει , εχεις πολυ χιουμορ !!!!!!!!!! kαι το χιουμορ εχω διαπιστωσει οτι εινα βαλσαμο στην κτθλψη.
Τωρα για τα παλληκαρια , πως ηταν ο Καραισκακης , ο Παπαφλεσσας , ε , καμμια σχεση !!!
Printable View
------------------------------------------------------------
μασανε ωρε τα παληκαρια???[/QUOTE]
Αμα ηταν ετσι τα παλληκαρια , τυφλα ναχουν οι ' χαλβαδες ' !
Kυκνε , σε συμπονω , οπως συμπονω καθεναν που πασχει απο καποια ασθενεια . Αφου μπορεις κ βγαινεις , κ δε λεω κ εγω που κ που βγαινω με το αμαξι κ την μοτο μ , πιανοντας 280-300 , λες κ θελω να ξεφυγω απο κατι . Παντως με ενθαρρυνεις αφου βελτιωθηκες κ μπορεις κ βγαινεις , Χαιρομαι για σενα , ειλικρινα . Αγγελος .
Να σε ρωτησω κατι ασχετο -σχετικο , σου περναει απ το μυαλο σσου η ιδεα της αυτοκτονιας ? μενα μου περναει , αλλα δεν ειναι στον τυπο μου . Οπως λεει κ Sofie Marceau , στο james Bond , there no poinnt of living if yoy cannot feel alive . Τι λες ?
Θα ηθελα να ξεχασω ολα τα ασχημα και απο δω και περα να μου συμβουν ωραια πραγματα..θελω μια ΝΕΑ ΑΡΧΗ και να μη θυμαμαι τιποτα απο το παρελθον μου, να μην βρεθουν αλλοι εχθροι στη ζωη μου...ηρεμια καλοσυνη και αγαπη αυτα θα ηθελα οσο τιποτα αλλο
πολύ βαθύ...
και ακόμη περισσότερο αβάσιμο...
λες και την ξέρουμε από χθες την unlucky και ξέρουμε αν αξίζει..
(και τι πάει να πει αξίζει κάποιος άνθρωπος; ποιος δεν αξίζει;;;)
Θα ήθελα να τα βρω με τον εαυτό μου και να μην τσακωνόμαστε τόσο. Να μάθω να συγχωρώ τους ανθρώπους απο καρδιάς και αγνά. Να γίνομαι λίγο καλύτερη κάθε μέρα. Να γίνω εικαστική ψυχοθεραπεύτρια, να κανω καλλιτεχνικα σε άρρωστα παιδακια κ ηλικιωμένους έτσι ώστε να νιώθω χρήσιμη και να μην αναλώνομαι αλλου για να αισθανθω έτσι. Να ζήσω ελεύθερη. Τα ψυχολογικά μου να γίνουν απλά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μου κ όχι εμπόδια στη ζωή μου κ των άλλων. Να αγαπήσω πιο πολύ απο ποτε. να αγαπηθώ πολυ. Να χαρίσω στον κόσμο υγιείς και καλούς ανθρώπους. Κι αν δεν το χει η μοίρα μου να τους γεννήσω, να βοηθήσω όσους μπορω να κατακτήσουν την υγεία τους και να νιώσουν αγάπη και φροντίδα.
Τέλος, θέλω να μην πάψω να ερωτεύομαι όπως οι γιαγιάδες μου. Θέλω να είμαι μέχρι τέλους σε κατάσταση έρωτα.
τη συγκεκριμενη περιοδο το μονο που θελω ειναι να εξαφανιστω για παντα απο τη χωρα, και μια κοπελα σαν τη Θεμιδα (δλδ μαυρομαλλα, με μπλε ματια, βυζαρες).
δυστυχως πλεον ετσι οπως εχει καταντησει η Αθηνα τουλαχιστον, δε μπορω ουτε να κυκλοφορησω γιατι εχω ξυρισμενο κεφαλι και θα με συλλαβουν σαν χρυσαυγιτη.
Ααχχ... ξέρω... Αλλά, έλα, παραδέξου το.. την αγαπάς την Ελλάδα <3
[QUOTE=Macgyver;456728]ναι!!! εμεις εδω στο ευβοιορνια ειμαστε καλυτερα απο το καλιφορνια!!!
εγω αυτο εκανα, κ κανω σε καποια πραγματα εννοειται!!!.... απλα εχω ξεπερασει τα απλα
οσο για τν αυτοκτονια οι περισσοτεροι εχουν φλερταρει κ κανενα ψυχολογικο να μν εχουν!!!
κ ΔΕΝ ειμαστε χαλβαδες φιλε μου macgyver!!! o θεος μας δινει τοσα,οσα μπορουμε να αντεξουμε!!! αρα εχουμε τεραστια δυναμη... αρκει να το παραδεχτουμε!!!!
Να μην συγχωρεις κανεναν απο οσους σου κανουν κακο, σε υποτιμουν ή σε προσβαλλουν, να μην βοηθας κανεναν και να εχεις τα ματια ανοιχτα( μην τα βλεπεις ολα καλοπροαιρετα- κυκλοφορει μεγαλη υποκρισια) και να εισαι σε ετοιμοτητα και κυριως μην δειχνεις την ευαισθησια σου και τις αδυναμιες σου σε κανεναν. Οσο για τα συναισθηματικα προσεχε γιατι υπαρχουν πολλοι μα...κες. Μπορει να θελεις να ζησεις αγπαη και να ερωτευθεις αλλα αυτα ειναι για τα παραμυθια. Πρεπει να γινεις ρεαλιστρια γιατι η πραγματικοτητα και οι ανθρωποι που ζουν σε αυτη ειναι απιστευτα κακοι.
Καποτε ημουν σαν εσενα, πιστεψε με δεν αξιζει και δεν πρεπει να εισαι ετσι, θα σε "φανε"! Αλλαξε γρηγορα γιατι θα πληγωθεις ανεπανορθωτα. Με ολη την καλη διαθεση
Unlucky, και αν έχει τώρα κάποια σημασία για την Show_Me_The_High_Road, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Δες το σαν ευκαιρία να ακουστούν ποικίλες απόψεις. Για ποιο λόγο να μετατρέψω την προσωπικότητα μου σε καθρέφτη μόνο των αρνητικών χαρακτηριστικών των σύγχρονων κοινωνικών προβλημάτων; Να γίνω σκληρή, καχύποπτη, κλειστή, αδιάφορη, να σταματήσω να πιστεύω στον έρωτα γιατί όπως λες αυτά είναι για τα παραμύθια; Πίστεψέ με πως μια ψυχή βουτηγμένη στα παραπάνω, θα περιπλανιέται μάταια ,η αρμονία δεν θα βρεθεί.
Μία προσωπικότητα θα έχουμε, και έξω στην κοινωνία, και στο εσωτερικό περιβάλλον με τους δικούς μας ανθρώπους, εκτός αν είμαστε διχασμένες προσωπικότητες. Δεν εναλλάσσετε συμφεροντολογικά και ωφελιμιστικά, αυτό είναι αφύσικο. Μην σου πω και αδύνατο γιατί για αυτόν που ξέρει και βλέπει, τα μάτια πάντα αντανακλούν τον εσωτερικό κόσμο.
Θα έχετε παρατηρήσει πως όταν κάποιος συνήθως μας φέρετε άσχημα ή ευέξαπτα, μεταφέρετε αυτή η κακή ενέργεια και αναπαράγεται. Σαν να μεταφέρετε ένα μικρόβιο. Θα τύχει και να πληγωθούμε και να αυξήσουμε τις άμυνες μας. Να αναθεωρήσουμε και να προβληματιστούμε. Μα σκεφτείτε. Τι θα μείνει στο τέλος της μέρας; Νομίζετε πως με το να γινόμαστε ίδιοι με αυτούς που προκαλούν την απογοήτευση και λύπη μας, θα φροντίσουμε τον εαυτό μας; Τα ιδανικά θα εξατμιστούν και θα χάσουμε κάθε ευκαιρία να εξελίξουμε την προσωπικότητα μας. Θα εξαφανίσουμε εκούσια την ελπίδα για εφαρμογή του αλτρουισμού, κάθε σπίθα για βελτίωση! Αν θες να δεις το θαύμα, πρώτα γίνε εσύ το θαύμα. Εκτός αν είμαστε στραμμένοι στο σκοτάδι, που τότε αυτό θα ήταν τόσο οδυνηρά λυπηρό!
Ας μην ξεχνάμε πως στο τέλος ο μόνος που θα μένει μαζί μας θα είναι ο εαυτός μας, και η αυτο-διαστροφή θα μας προκαλέσει αποστροφή..
Kortha σε εναν ιδανικο και αγγελικα πλασμενο κοσμο ολα αυτα που εκφραζεις ειναι σωστα. Ομως οι ανθρωποι ειναι απιστευτα κακοι στο βαθος οσο και αν προσπαθουν να δειχνουν το αντιθετο.
Οσο για το τι θα μεινει στο τελος της μερας? ως παθουσα γιατι σκεφτομουν και γω εξιδανικευμενα και ετσι οπως περιεγραψες και στο τελος την πατησα, μενεις μονος σου με τα καταλοιπα που σου αφηνουν οι αλλοι. Η εποχη μας τουλαχιστον δεν χωραει και δεν δινει περιθωριο για ευαισθησια,καλοσυνη, ανθρωπια.
Οσο για τα ματια που λες οτι ειναι ο καθρεφτης πολλες φορες τα φιανομενα απατουν δυστυχως αν και γω γυρω μου παρατηρω ολοενα και περισσοτερο προσωπα ανεκφραστα, αγελαστα, κενα.
Και ομως υπαρχουν πολλοι διπροσωποι και το εθεσες πολυ ωραια που παρουσιαζουν διαφορετικο χαρακτηρα καθε φορα και σε καθε προσωπο αναλογως το συμφερον και το οφελος τους.
Τουλαχιστον αν δεν γινουμε ιδιοι, να προσεχουμε ή το καλυτερο να μην εχουμε μεγαλες προσδοκιες.Αληθεια βρε Kortha θεωρεις οτι υπαρχει αλτρουισμος σημερα???? ο καθενας ειναι για την παρτη του και ετοιμος να σε αδικησει για να ωφεληθει σε ολους τους τομεις. Στον επαγγελματικο, στον προσωπικο, στον κοινωνικο...
Ναι, υπάρχει :). Και ναι, φυσικά και να προσέχεις και να φροντίζεις τον εαυτό σου χωρίς να γίνεσαι ίδια με εκείνους.
Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω αυτό, αλλά όταν αγωνίζεται κανείς πνευματικά για μια βελτίωση, εξαγνισμό από τους προσωπικούς δαίμονες που μας παιδεύουν ακατάπαυστα, όταν το καταφέρουμε αυτό, επέρχεται η ικανοποίηση εσωτερικά. Είμαστε σε ισορροπία, χωρίς άγχη και τρικυμίες. Φαντάσου ένα κερί που φωτίζει τις πιο σκοτεινές πτυχές των σκέψεων σου. Όταν λοιπόν κατακτάται αυτή η αυτοπροσδιοριζόμενη χαρά, τότε αυτό εκπέμπεται και εξωτερικά. Δεν θα σε νοιάζει αν σε βλάψουν, αλλά αντίθετα μην βλάψεις εσύ, ίσως ο θυμός να μετατραπεί σε λύπη για εκείνους που ζουν έτσι.
Σκέψου έναν άνθρωπο που σε αδικεί για παράδειγμα στο εργασιακό περιβάλλον, κοιτάει το πως θα ρίξει τους συναδέλφους του. Σκέψου πάλι τον ίδιο άνθρωπο όταν ολοκληρώνεται η κακόβουλη πράξη του, τι απομεινάρια θα του αφήσει; Νομίζεις πως θα είναι ευτυχισμένος; Ακόμη περισσότερη κακία θα έχει, δίψα που δεν θα έχει τελειωμό, ποτέ δεν θα γαληνέψει. Φαντάσου τον ψυχικό του κόσμο, πώς θα πλανιέται στα ίδια του τα χαλάσματα... Εσύ θα γυρνάς σπίτι σου με ένα γλυκό χαμόγελο και θα κοιμάσε ήσυχη τα βράδια, εκείνος ο δυστυχισμένος πού θα καταφύγει για παρηγοριά;
Όλα αυτά που σου λέω ΕΊΝΑΙ υλοποιήσιμα και ΥΠΆΡΧΟΥΝ και υπήρξαν άνθρωποι που τα κατάφεραν, ενσωμάτωσαν μια τέτοια στάση στην καθημερινότητα τους. Εμείς θα διαλέξουμε πού θα κοιτάξουμε για πρότυπα.. Η καλύτερη εκδίκηση γι’ αυτούς που σε πλήγωσαν είναι να μην χαλάσεις και διαστρέψεις την ψυχούλα σου για πάρτη τους.
Θα ήθελα να ζούσα σε εναν κόσμο με καλυτερους ανθρωπους. Σε εναν κοσμο που δε θα ησουν συνεχεια καχυποπτος. Σε εναν κοσμο που δε θα ειχε καφρους και μαλακες και αντιστοιχα δε θα ειχε τσουλες και εκμεταλευτριες. Θα ηθελα να επικοινωνω ευκολοτερα. Δεν αντεχω αλλο αυτη τη βρωμια τριγυρω.
[QUOTE=hapydays;456939][QUOTE= o θεος μας δινει τοσα,οσα μπορουμε να αντεξουμε!!! αρα εχουμε τεραστια δυναμη... αρκει να το παραδεχτουμε!!!![/QUOTE]
Aυτο hapydays , το πιστευω κ εγω α-π-ο-λ-υ-τ-ω-ς .
Για τους χαλβαδες εννοειται οτι αστειευομαι ( κ με πολλα αλλα ). Φιλικα
Θα ηθελα να παθω overdose διασκεδασης........
Συγνωμη Kortha αλλα εγω δεν εχω δει αλτρουισμο απο κανεναν και ουτε περιμενω πια! Ουτε θελω να εκδικηθω αυτους που μου εκαναν κακο ΑΔΙΑΦΟΡΩ.. Ωραιο ειναι να "φιλοσοφεις" απο τα δυσκολα και εννοω την κακια και αδικια των γυρω αλλα υπαρχει και η σκληρη πραγματικοτητα! Οπως θα δεις και η howtodream διαμαρτυρεται για τη βρωμια που υπαρχει..
Εγω πλεον εχω συμφιλιωθει με αυτο, μπορω να πω οτι δεν κλαιω πια, δε με νοιαζει τιποτα και κανεις γιατι τωρα πια ξερω. Αυτο που ειπα στην show ειναι να μην βλεπει τον κοσμο με αθωα ματια γιατι μονο ετσι δεν ειναι. Καλυτερα να εισαι προετοιμασμενος και προιδεασμενος γιατι εγω δεν ημουν και εφαγα πολλες σφαλιαρες και δυνατες.
Σορρυ για το μεγαλο κειμενο
Το πρώτο πράγμα που θα ήθελα στη ζωή μου είναι να εμπεδώσω σε οσο πιο μεγαλο βαθμο μπορω την Επικουρεια φιλοσοφία και τρόπο σκέψης (οχι τροπο ζωης ομως), όσο μπορει να χωρέσει το μικρο και αμυαλο νεανικό διεφθαρμένο και αλαζονικό μυαλό μου.
Μετά θα ήθελα μέχρι τα 36-37 μου να ζήσω μια εντονη ζωη που θα απαρτιζεται απο:
Αφθονο σεξ με Ελληνιδες και ξένες
Σεξ με περισσότερο απο 1 γυναίκα (και γενικα σαρκικη απόλαυση μέχρι κολασης)
Να μάθω ψυχολογια
Να κάνω περιπετειωδη ταξιδια στον Αμαζονιο, στις αχανες εκτασεις της Μογγολιας και Ανατολικής Κίνας και να γυρίσω το κόσμο οσο πιο πολύ γίνεται.
Να γίνω εθελοντης στον Ερυθρο σταυρο.
Να πάρω μέρος στα ταξίδια "Οι δρόμοι της Ελιας" που εδρευει στη Καλαμάτα. (Οι @@@@κες κανανε ταξιδι απο την Ελλάδα μέχρι τη Κινα μαζι με το National Geographic οδικώς το 2012. Φοβήθηκα να παω :(
Να κάνω:
Ιππασια
Ορειβασια
Τοξοβολια
Θαλασσιο Σκι
Να παω στην ΕΛΔΥΚ (Ελληνικη δυναμη Κυπρου)
Να παρω μαθηματα γεωστρατηγικης/πολιτικής αναλυσης
Να χρησιμοποιησω τα νεα γυαλια της Google.
Να πέσω με αλεξίπτωτο.
Να κάνω bungee jumping ή οπως αλλιως προφερεται
Να τελειοποιησω τα Αγγλικα μου και να δοκιμασω Ισπανικά
Να μπορω παντα να αγοραζω τις νεες κονσολες playstation και να το λιωνω σε GTA με φιλαράκια
Να βλέπω survival horror ταινίες και να χεζομαι πάνω μου
Να γίνω καλός και πετυχημένος επιχειρηματίας στα χνάρια του πατέρα και παππού μου
Να σπουδάσω Αγγλία (Δευτερεύων)
Να γνωρίσω τις αρχές και τις ιδέες του Ταοϊσμου στην Ιαπωνία/Κίνα. (Και να κάτσω εκεί τουλάχιστον 1-2 εβδομάδες)
Να κάνω ποδηλασία μέσω του Μεσσηνιακού Γ.Σ. και σκάκι μέσω του ΝΟΚ (Ναυτικός όμιλος Καλαμάτας)
Να διευρύνω τις γνώσεις μου πάνω σε business admin. HRM, psychology, history and Geopolitics μέσω online courses στο coursera and futureLearn (με καλεσανε για BETA :D)
Να κανω σκι
Να λαβω μερος σε περιπετειωδης εκδρομες
Να γράψω ένα βιβλίο ιστορικης φαντασιας και ενα βιβλιο για ενα αγαπημενο μου θεμα (Το πρωτο ειναι ηδη in progress και το άλλο σκεφτομαι την βυζαντινη αυτοκρατορια που ειναι ο μεγαλος μου ερωτας)
Να μάθω μουσικά όργανα
Να συνεχίσω να γράφω προσβλητικα τραγουδάκια rap για τη παρτυ μου μονο :O
ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΜΗ ΖΩ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ (να μη πιω ποτε καφε στη ζωη μου, να μη καπνισω ποτε, να μη γινω καγκουρας, να μη πριζω τον πατερα μου να μου παρει μηχανακι, να μη ζω την ανεγκεφαλη νυχτερινη ζωη του ατελειωτου clubbing και κλαμπατσουμπαλων αλλα ποιο ποιοτική ζωη,)
Θα ήθελα πολύ επίσης να ξανα βρεθω με καποια παιδια απο το Λύκειο και Γυμνάσιο.
Θα ηθελα να μη δημιουργήσω εχθρούς στη ζωη μου (τουλαχιστον οχι τιποτα σοβαρο)
Θα ήθελα παρα πολυ σε μια φαση της ζωης μου να κάνω urban exploration, δηλαδή με μια παρέα φίλων (οχι μονος φοβαμαι) να εξερευνουμε παλια κτιρια και χωρια-φαντασμτα μεσα στο βραδυ με φακους (μπρρρρρ και μονο που το περιγραφω @@@λωνω)
Θα ηθελα να βρω μια γυναικα που θα ειναι φιλελευθερη, θα εχει προσωπικοτητα, χαρακτήρα, να με καταλαβαινει ακόμα και αν δεν συμφωνει, να αναμειγνυεται δυναμικα στα δικα μου προβληματα αναπτυσσοντας τη δικη της αποψη πανω στα προβληματα μου και να μην εχει παθητικη αποψη τυπου "αχ αγαπη μου αυτο ειναι δικο σου προβλημα μη με μπλεκεις εμενα". Να υποστηριζει εμενα και μονο εμενα καθε φορα που τα συγγενικα μου προσωπα θα μου ασκουν κριτικη-ειτε σε αστειο ειτε σε σοβαρο επιπεδο-ταπωνοντας τους με επιχειρήματα για το πόσο άδικο έχουν. Να βαζει τις φιλες της πάνω απο μένα όταν κρίνει οτι γινομαι @@@ακας. Να μη βαζω τον Παναθηναϊκό πάνω απο αυτήν. (Αχ τρυφιλλαρα έχεις ριζωσει βαθια μεσα στη καρδια μου και οσο και να προσπαθω να σε ξεριζώσω δε μπορω. Γιατι γιατι μου το κάνεις αυτό???)Να σκέφτεται μια ιδέα προτού την απορριψει (βλέπε αντικομφορμισμός).
Να μην έχει υιοθετήσει τον Ελληνικό/Καλαματιανό τρόπο ζωής. (Πρώινο ξυπνημα με καφε και τσιγαράκι, και μετά βουρ για μαγαζιά και καφετέρια με τις λοιπές κλώσσες. Μπλιάχ)
Να φτιαξω αντι-χρυσαυγιτικα βιντεακια και να τα ανεβασω στο youtube.
Να αποκτήσω στη ζωή μου 2-3 πολύ καλούς φίλους που θα με αγαπούν και θα με βοηθούν όποτε έχω πρόβλημα. Και το αντίθετο.
Να συνεχίσουν κάποιοι φίλοι μου να ανατρέχουν σε μένα όποτε έχουν πρόβλημα. Με τιμά.
Να μιλήσω με τον Στυλιανό Παττακό. Δεν υιοθετώ τον τρόπο διοικησης που εισήγαγε στη χώρα, αλλά ένας άνθρωπος τόσο μεγάλος σε ηλικία και με σεβαστό προταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία ενός κράτους ΜΠΟΡΕΙ να ειναι μια αξιοθαύμαστη πηγη ιστορικής γνώσης.
Η Δανάη, ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΩΘΗΜΕΝΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. Και συγκεκριμένα απο το Δημοτικό. 12 χρόνια τώρα και ακόμα στο πίσω μερος του μυαλού μου υπάρχει αυτή η γυναίκα. Απο τότε που της εξομολόγησα δειλά-δειλά στη πέμπτη Δημοτικού οτι την είδα σε όνειρο, μέχρι πριν καποιον καιρο που την συναντησα σε βιντεοκλαμπ, παντα αναρωτιομουν πως μπορεί να ειναι να κανω σεξ με την καλυτερη παιδικη μου φίλη... τόσα χρόνια που περάσαμε μαζί, τόσα πολλά πράγματα που κάναμε, τόσα παιδικά πάρτι στο σπίτι της, και δεν έκανα τίποτα...(Ε ΝΑΙ ρε @@@ΑΚΑ αφου ήσουν 10 χρονών!!!) Δε με ενδιαφέρει αν ειναι εγγονη διάσημου Χουντικού υπουργού, δε με ενδιαφερει αν σπουδαζει εκτός Καλαμάτας (και σιγά τη Πάτρα).
Να μη γλείψω ποτε στη ζωή μου κάποιον πολιτικό. Η οικογένεια μου απο τη πλευρα της μητερας μου εχει γλειψει twice. Η οικογενεια απο τη πλευρα του πατερα μου ποτέ. Διαλέγω τους δεύτερους.
Να πάω San Fransisco για να συναντήσω τους θείους μου και λοιπούς συγγενείς μου.
Να ζήσω την εμπειρία της ανταλαγής σπιτιων. Π.χ. να ζησω στο σπιτι ενος Σουηδου και αυτος στο δικο μου για μια εβδομαδα. Αυτός παίρνει τον ωραιο και χαλαρο καιρο και τον ωραιο ηλιο και εγω τη παγωμενη Σουηδια με τους υποκουλτουριαρηδες και ψυχρους κατοικους της. Sounds fair?
Να μεταφερω τη κλασσικη μουσικη που φτιαχνω στο μυαλο μου σε actual μουσική.
Γενικά δηλαδη, δεν έχω κάποιο βαθυστόχαστο όνειρο που χρειάζεται χρόνος και προσεκτική οργάνωση για να το πετύχω (π.χ. μεγάλη επαγγελματική επιτυχία ή πολλά λεφτά).
Το 5% απο αυτά που είπα τα έχω κάνει (π.χ σκι, ΝΟΚ, ποδηλασία κλπ) αλλά θέλω να τα ξανα-κάνω.
Θα μου άρεσε αν πετύχω τουλάχιστον το 40% απο ότι έγραψα. Αν και ειμαι σιγουρος οτι θα τα κανω ΟΛΑ.
Όπως θα καταλάβατε τα σχέδια μου τα έχω γράψει με μια αυθόρμητη σειρά.
Υ.Γ. Δεν είμαι μεθυσμένος.
βαριεμαι να διαβασω ολο αυτο το κατεβατο, το οποιο ποσταρε και δυο φορες, αλλα θα σταθω στο πρωτο που γραψε:
ελληνιδες και αφθονο σεξ δε συμβαδιζουν. οι ελληνιδες ειναι ψυχροξινες, ζητημα αν τις καταφερεις να δωσουν κωλο. εκτος αν εννοεις πορνες, οποτε οκ πασο.
τρελενονται να μας φτανουν στα ορια μας να λες
Ζω σε εναν δικο μου ονειρεμενο κοσμο με δικες μου αρχες και ιδανικά και στάση ζωής και με οδηγο την φιλοσοφια που λεει οτι "τιποτα δεν ειναι σπουδαιο στη ζωη" και οτι "σε 100 χρονια τιποτα απο οτι καναμε δεν θα μετράει" πορευομαι και γραφω στις "μπάλες" μου οποιον δεν συμβαδίζει. Μπορεί το κειμενο μου να φαινεται άπληστο,αλλά δε πρόκειται να στεναχωρηθω αν δεν τα καταφέρω. Εχω κατανοησει οτι ειμαι ένα τίποτα, ενας κοκκος άμμου στην ανθρωπινη ιστορία, απλα περάστικος είμαι σε αυτη τη ζωη, θα ζησω 70-80 χρονάκια και μετα θα επιστρεψω και πάλι στο αιωνιο τιποτα για πάντα, αρα αυτα τα 70-80 χρονάκια καλο ειναι να τα ζήσεις στο full, χωρις εγνοιες, χωρίς μικρότητες, χωρις φόβο, και να κάνεις οσα πιο πολλα πραγματα γουσταρεις να κανεις προτου χαθείς για πάντα...
Hapydays πρέπει στη ζωη να τα βλέπουμε όλα με το δικό μας θετικό μάτι και τη δικη μας οπτικη γωνια και θα σου δωσω ενα παραδειγμα:
Όταν ανεβηκα πριν 4 χρονια στη super πολη που λέγεται Αθήνα για σπουδες, εμενα στον Αγιο Παντελεήμωνα. Εκει καθε μέρα οι συγγενεις μου νομιζαν οτι θα πεθάνω απο κανα Πακιστανό.
Και όντως 4 χρονια στον Αγιο Παντελεήμωνα συνέβησαν πολλά. Απο δολοφονίες στις γύρω περιοχές, στους (υποψιαζομαι παρανομους αλλα ο Αλβανος διαχειριστης δε μου λεει τιποτα) μετανάστες του υπογειου που εβγαζαν τα σκατα τους στο διαδρομο γιατι δεν ειχαν τουαλέτα, στη ληστεια του διπλανου μου και στην ενεδρα μαυρων σε κατοικους της πολυκατοικιας μου το απόγευμα στην κύρια είσοδο (κάτι που μας ώθισε να δωσουμε λεφτά για κάμερες, που τελικά ποτέ δε μπήκαν και τώρα υπάρχουν υποψιες οτι ο διαχειριστής τα εφαγε τα λεφτά).
Εγώ παροτι το πρωτο χρονο ειχα ψαρώσει, τελικά κατάλαβα οτι δεν αξίζει ο φόβος. Τι και αν δεν είχαμε λεφτά για θερμανση και το χειμωνα το περνάγαμε χωρις θέρμανση? Τι και αν η πλειοψηφια των κατοικών ηταν ξένοι? Τι και αν ενας κομπλεξικος Ελληνας απειλουσε οτι θα φέρει τη Χρυσή Αυγή? Εγω το εβλεπα θετικα ολο αυτο το "πακετο". Είδα την ευκαιρια να κάνω πολυπολυτισμικές φιλίες, συνάντησα ανθρώπους απο τη κομμουνιστικη Ρωσία, Ρουμανία, Βουλγαρια, απο την Αλβανία μέχρι τη Μέση Ανατολή. Είχα Αλβανό φίλο και η οικογένεια του με καλούσε σπίτι τους για φαγητό. Εκει να δεις μιλαγαμε για την Αλβανια και τον Χότζα. Έμπαινα σε μαγαζί της περιοχής και περίμενα τον Συρο να μου φτιαξει το φαγητο ενω μίλαγα με παιδια Ρωσων μεταναστών. Θυμαμαι τον Ιοαν, εναν mid-45 Ρουμάνο που εχει (ακόμα) μπρατσα απο ατσάλι, και καθόμασταν και μου έλεγε πως η γυμναστική ήταν μια διεξοδος στη κομουνιστικη Ρουμανία. Αυτό το μαγεύτικο συναίσθημα τύπου "Ολοι είμαστε διαφορετικοί άλλα όλοι είμαστε ίδιοι και έχουμε την ίδια μοίρα" το βρήκα ΜΟΝΟ στον Αγιο Παντελεημων και οι συγγενείς μου δε το αντιλαμβανονταν και με θεωρούσαν περίεργο.
ΌΛα στη ζωή λοιπόν είναι πως τα αντιμετωπιζεις, απο πια οπτικη γωνία τα μετράς.
Να μιλήσω με τον Στυλιανό Παττακό.
Όπως θα καταλάβατε τα σχέδια μου τα έχω γράψει με μια αυθόρμητη σειρά χωρίς να σκέφτομαι και πολύ για το τι γράφω
ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ
Κλασσικός τρόπος αλλαγής νοήματος του τι γράφει κάποιος. Παρουσιάζουμε μονο ένα κομμάτι του τι έγραψε για να δώσουμε λάθος εντύπωση.
Παράθεση:
"Να μιλησω με τον Στυλιανο Παττακο"
Αρχικό κείμενο:
"Να μιλήσω με τον Στυλιανό Παττακό. Δεν υιοθετώ τον τρόπο διοικησης που εισήγαγε στη χώρα, αλλά ένας άνθρωπος τόσο μεγάλος σε ηλικία και με σεβαστό προταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία ενός κράτους ΜΠΟΡΕΙ να ειναι μια αξιοθαύμαστη πηγη ιστορικής γνώσης."
ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ
-------------------------------------------------------------------.
Ελα βρε Σελτζουκε , ας τα ξεχασουμε . Μην διαπληκιζομαστε για περασμενα -ξεχασμενα . Ευχομαι να κανεις πραματικοτητα τα ονειρα σου.
Κ εγω τ ιδιο φιλε μου , τωρα πως την ειδα ετσι ,ξερω γω..........