καταθλιψη αγχος φοβιες

Quote:

---

Originally Posted by mithe

μακαρι παιδια μακαρι η αληθεια ειναι πως παντα βιαζομαι πως θα αποκτησω υπομονη???και τωρα μες την θλιψη ειμαι απλα προσπαθω να εμποδισω τν απογνωση να με καταβαλει τελειως

---

οταν ημουν 17 χρονων επαθα ξαφνικα μια κριση πανικου, μετα ακολουθησε ενας μηνας μεσα στο σπιτι επειδη πιστευα οτι αν βγω εξω θα το ξαναπαθω.κανεις τοτε δνε ηξερε απο αυτα.ολοι νομιζαν πως τρελλαθηκα.ημουν μονη .οι γονεις δεν καταλαβαιναν τι ειναι αυτο.?μετα τον ενα μηνα αρχισα να παθαινω την μια κριση πανικου μετα την αλλη μεχρι που εφτασα να εχω κ 10 κρισεις την μερα σπιτι μου.μονη στο δωματιο με μια μανα απο πανω να κλαει κ να νομιζει οτι παιρνω ναρκωτικα.εγω να ζηταω βοηθεια κ να μην ξερω γιατι.δνε υπηρχε ιντερνετ τοτε.δεν ξεραμε.με πηρε με πηγε στο νοσοκομειο κ με πηγαν στους παθολογους.εκει μου ειπαν οτι πασχω απο κρισεις πανικου. πιστεψα οτι τρελλαθηκα.μου εδωσαν αγχολυτικα.δεν τα πηρα.κ ομως επρεπε τελικα απο ο τι διαπιστωσαμε πιο μετα γιατι οι κρισεις γινονταν ολο ενα κ πιο πολλες κ πιο δυνατες..μετα απο 1 μηνα σταματανε οι κρισεις κ ερχεται η βαρυα καταθλιψη.κρεβατι.οχι μπανιο.οχι φαγητο.η μανα να κλαιει παλι..ολοι να κλαινε.ξεκινησα να κλαιω κ γω κ δεν σταματησα για 1 μηνα.χανω 10 κιλα. με πανε στο αιγινητειο κ η διαγνωση ηταν καταθλιψη.ξεκινησα αντικαταθλιπτικα..δεν με βοηθησαν τοτε δεν ξερω γιατι, ισως επειδη δεν ηταν τα καινουρια που υπαρχουν τωρα.μετα απο 3 μηνες γολγοθα γνωριζω τον ψυχοθεραπευτη μου.ξεκινησα συνεδριες 3 την εβδομδα.τοσο χαλια ημουν.σιγα σιγα αρχισα να νιωθω ελπιδα.αρχισα να ντυνομαι.να βαφομαι.να πηγαινω βολτα.σιγα σιγα.δεν με πιεσα καθολου.σε 6 μηνες ειχα γινει αστερι! ειχα βρει δουλεια.ειχα κανει νεους φιλους.εβγαινα διασκεδαζα κ μπηκα σε ομαδα.εμεινα εκει 14 ολοκληρα χρονια.!!οπως καταλαβαινεις καταλαβαινω απολυτα πως νιωθεις.κ επειδη εγινα κ εγω καλα, θα γινεις κ συ.ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ.ολοι εχουμε δυναμη.απλα πρεπει να κανουμε υπομονη στην δοκιμασια.
και τωρα βεβαια περναω παλι επεισοδιο κ παλι φοβαμαι αλλα βαθια μεσα μου ξερω οτι θα το ξεπερασω κ παλι.κ παλι θα χαμογελαω κ θα χορευω κ ολα.
μην ψαχνεις ΤΩΡΑ να βρεις την δυναμη σου.ειναι δυσκολο.θελει πολυ αργα βηματα.απλα κανε υπομονη κ αποδεξου αυτο που σου συμβαινει.

εντωμεταξυ συνεχεια εννοια μου επισης ειναι τι θα κανω στο μελλον?τι δουλεια???πως θα καταφερω να παω σχολη?να διαβασω?να την τελειωσω να εχω αυτοπεποιθηση

κτλβ το οτι τα καταφερες μου δινει λιγη ελπιδα αλλα δν ξερω γτ εστιαζω σε αυτα που περασες και δεν θελω να φτασω σε τετοιο σημειο ηδη ειμαι στν αρχη του οτι δεν εχω ορεξη να φαω και να ντυθω να βαφτω να κανω το παραμικρο και αυτο με εχει φοβισει :(

Quote:

---

Originally Posted by mithe

κτλβ το οτι τα καταφερες μου δινει λιγη ελπιδα αλλα δν ξερω γτ εστιαζω σε αυτα που περασες και δεν θελω να φτασω σε τετοιο σημειο ηδη ειμαι στν αρχη του οτι δεν εχω ορεξη να φαω και να ντυθω να βαφτω να κανω το παραμικρο και αυτο με εχει φοβισει :(

---

Αυτο που εχεις ειναι αποσυρση.η καταθλιψη ερχεται για να μας επισημανει οτι πιεζουμε τον εαυτο μας.αντιδραση ειναι.οταν δεν ακουμε τον εαυτο μας τοτε εκεινος βγαζει διαφορες αντιδρασεις κ αμυνες.μην φοβασαι.ειναι κατι που περναει απλα ακουσε το.κατι θελει να σου πει.οταν ρο καταλαβεις τοτε κ αυτο θα ηρεμησει.δεν σου αρεσουν αυτα που κανεις.σιγα σιγα με την ψυχολογο σου θα ξετιλυχθει το κουβαρι και οταν γινει αυτι θα νιωσεις καλυτερα απι πριν θα μαθεις να βαζεις ορια.να σεβεσαι πιο πολυ εσενα.να κανεις πραγματα που σε γεμιζουν.να θυμασαι παντα οτι η καταθλιψη μας αδειαζει για να νας γεμισει μετα με πιο ωραια πραγματα.

η κολλητη μου μου ειπε οτι δεν μπορει να ρθει μαζι μου γτ ποναει το κεφαλι της πως θα παω μονη μ???δν θελω να παω γτ δν εχω καμια ορεξη να κανω τπτ αλλα αν ερχοταν θ πηγαινα μπας και με βοηθουσε

τι θα κανω??? :( δν ειμαι καθολου καλα παλι η απογνωση με πλημμυριζει

Quote:

---

Originally Posted by BOOM

να θυμασαι παντα οτι η καταθλιψη μας αδειαζει για να νας γεμισει μετα με πιο ωραια πραγματα.

---

αυτό που λες, αν ισχύει, -δεν έχω κανένα λόγο να σε αμφισβητήσω- με γεμίζει ελπίδα.. ειλικρινά σ΄ευχαριστώ..

εγω τι θα κανω??? :'(

Quote:

---

Originally Posted by mithe

κτλβ το οτι τα καταφερες μου δινει λιγη ελπιδα αλλα δν ξερω γτ εστιαζω σε αυτα που περασες και δεν θελω να φτασω σε τετοιο σημειο ηδη ειμαι στν αρχη του οτι δεν εχω ορεξη να φαω και να ντυθω να βαφτω να κανω το παραμικρο και αυτο με εχει φοβισει :(

---

Μη φοβασαι.εισαι σε καλυτερο δρομο.εχεις ηδη ξεκινησει ψυχοθεραπεια.εγω ταλαιπωρηθηκα γιατι αργησα πολυ να ξεκινησω.θα δεις συντομα θα νιωθεις καλυτερα.

Quote:

---

Originally Posted by mithe

εγω τι θα κανω??? :'(

---

Πρέπει να πας στο γυμναστήριο.. μη το αφήνεις.. τώρα οι μέρες, οι ώρες μοιάζουν αιώνες... μα κυλάνε το ίδιο αργά, το ίδιο γρήγορα... όπως πάντα..
μη χάνεις χρόνο.. κάνε κάτι..

Quote:

---

Originally Posted by mithe

εγω τι θα κανω??? :'(

---

Κουραγιο καλο μου.κλαψε ισως ανκουφισθεις λιγο.μηπως να επαιρνες μια αλλη φιλη.η την μητερα σου ας πουμε να πατε εναν περιπατο?κ γω ετσι νιωθω τωρα..μια ταφοπλακα στο στηθος.μεσα.ενας τεραστιος αναστεναγμος.ειδες?δεν εισαι μονη σου.

Quote:

---

Originally Posted by mithe

τι θα κανω??? :( δν ειμαι καθολου καλα παλι η απογνωση με πλημμυριζει

---

κανε φιιλους απο δω

mithe
εγω δεν πολυμπαίνω στο site αλλα μπορώ να σου δώσω το mail μου να στέλνεις όποτε θες.Ξέρω τι περνάς.

σας ευχαριστω πολυ ολους με πηγε η μανα μου τελικα και καταφερα να κανω μια ωρα ολοκληρη μονη μου γυμναστικη με αλλα ατομα που δεν ηξερα πηγε να με πιασει πολλες φορες κριση πανικου απλα προσπαθουσα να εστιασω αλλου οταν γυρισα σπιτι ημουν χαλια ξαφνικα μ επιασαν τ κλαμματα αλλα τωρα δεν ξερω ειμαι ετσι κ ετσι τουλαχιστν εκανα ενα βημμα βεβαια δν μ ειναι αρκετο για να ειμαι χαρουμενη αλλα δεν ξερω

αυτο που με βασανιζει πιο πολυ ειναι τι επαγγελμα θα κανω στο μελλον μου ειμαι γαλλικη φιλολογια αλλα δεν εχω καμια ορεξη απ πριν δεν ειχα να παω αλλα δεν μπορω να σκεφτω κατι αλλο ετσι οπως νιωθω τωρα που να μου αρεσει κ βασικα δεν εχω καθολου αυτοπεποιθηση κ φοβαμαι τα παντα :(

Αφου δε σ αρεσε γιατι πηγες?

γτ μονο εκει περναγα βασικα αυτο ειναι το κακο δεν ξερω τι μου αρεσει ολα μου φαινονται ανουσια αυτο δεν μπορω να βρω κατι να μου δωσει χαρα αυτοπεποιθηση ασφαλεια σιγουρια

Quote:

---

Originally Posted by mithe

γτ μονο εκει περναγα βασικα αυτο ειναι το κακο δεν ξερω τι μου αρεσει ολα μου φαινονται ανουσια αυτο δεν μπορω να βρω κατι να μου δωσει χαρα αυτοπεποιθηση ασφαλεια σιγουρια

---

Σ΄αυτό δε φταίει μόνο η δική σου κακή ψυχολογική κατάσταση.. είναι το γενικότερο κλίμα έτσι ανεργία κ.τ.λ. .. για εσένα όμως είναι πιο δύσκολα σίγουρα... εγώ θα σου προτείνω να συνεχίσεις να πηγαίνεις στο γυμναστήριο, θα αποκτήσεις κ πάλι την ψυχική σου ισορροπία, σιγά σιγά και θα κάνεις κ καινούργιες γνωριμίες

θα συνεχισω και σημερα πραγματικα ειχα τοσο φοβο αλλα θα αισθανομουν χειροτερη απογνωση κ πιο ασχημα με τν εαυτο μου αν δν καταφερνα να παω να μπω μεσα να μαι μονη κ ουσιαστικα ειπα κ στν γυμναστρια οτι μ πιανουν κρισεις πανικου αυτο τς ειπα μονο κ αμεσως αισθανθηκα λιγο παραπανω ασφαλεια οτι αμα παθω κατι θ μ βοηθησουν πηγαν να με πιασουν κ τ κλαμματα αλλα κρατηθηκα κ συνεχισα

νιωθω βεβαια θεμα με την ορεξη για το φαγητο γτ αμα μου κοπει και δεν τρωω οπως τωρα με το ζορυ δεν θα μπορω να πηγαινω ουτε γυμναστηριο :/ :(

Γυμναστηριο γιατι να πας?

για να κανω κατι και μεσα σπιτι νιωθω πολυ πιο χαλια μπας και ξεπερασω τις φοβιες μου καπως τι αλλο να κανω?πφφφ

Quote:

---

Originally Posted by mithe

νιωθω βεβαια θεμα με την ορεξη για το φαγητο γτ αμα μου κοπει και δεν τρωω οπως τωρα με το ζορυ δεν θα μπορω να πηγαινω ουτε γυμναστηριο :/ :(

---

θα τα πας μια χαρά θα επιστρέψει κι όρεξη και η διάθεση κ όλα .. και δε θα το πιστεύεις... να είσαι δυνατή.. όταν όμως νιώσεις πως θέλεις να κάψεις κάντο.. το κλάμα δεν είναι αδυναμία, εκτόνωση είναι

απλα δεν θελω να γινω ρεζιλι στον κοσμο γ αυτο ισως κρατηθηκα και σημερα και δεν αφησα την κριση πανικου η την στενοχωρια να με καταβαλλει τελειως :(

εχω μερικες αποριες αλλα θα σου πω πμ.

νομιζω πως θα πρεπει να μην δινεις σημασια σε ο.τι νιωθεις καθε στιγμη.μη ρωτας τον εαυτο σου γιατι αυτο κ γιατι το αλλο.ετσι εισαι αυτη την στιγμη αποδεξου το.μου θυμιζεις εμενα.κ γω ετσι κανω.κ ο ψυχοθεραπευτης μου μου ειπε να μην δινω σημασια στο τι νιωθω καθε στιγμη.ειμαστε συναιασθηματικα φορτισμενοι κ ειναι λογικο να μην ξερουμε τι θελουμε..δεν ανακουφιζομαστε πουθενα κ νιωθουμε περιεργα.εγω βασικα νιωθω μουρλη.χααχ! μερικες φορες νιωθω απλα καλα.αλλες παλι νιωθω τιποτα.ενα μηδεν.μετα απο λιγο μπορει να νιωσω κλαμα.ο.τι να ναι.αυτο συμβαινει στην καταθλιψη κ στις διαταραχες πανικου.ετσι ειναι ολο αυτο.κ ξεπερνιεται.σιγουρα σου το λεω.το εχω περασει τοοσες φορες.
σημερα ξυπνησα με τρεμουλα κ αγχος μετα απο λιγο σταματησε.μετα δεν ενιωθα τιποτα.τωρα νιωθω φοβο.γενικα οι διαθεσεις αλλαζουν απο στιγμη σε στιγμη.δεν εισαι μονη σου παντως οπως βλεπεις.

Quote:

---

νομιζω πως θα πρεπει να μην δινεις σημασια σε ο.τι νιωθεις καθε στιγμη.

---

Quote:

---

κ ο ψυχοθεραπευτης μου μου ειπε να μην δινω σημασια στο τι νιωθω καθε στιγμη.

---

αλλα να δινεις σημασια σε οτι σε ενοχλει γυρω σου κ να το λες

Ναι συμφωνω.ωχ πριν λιγο με επιασε ενας φοβος μια ταραχη κ τα παιξα παλι.νιωθω τρελλη...δεν ειμαι καλα.μπηκα να κανω ενα μπανιο κ ηθελα να πεταχτω τρεχοντας..τι στο καλο συμβαινει?μουρλαθηκα?

Quote:

---

νιωθω τρελλη.

---

κατα πασα πιθανοτητα συμβαινει οτι δικαιολογεις οσους σου ειπαν οτι δεν εισαι καλα κ εριξες το αδικο στον εαυτο σου εχω περασει απο αυτο το σταδιο... κ επιδη νιωθεις τρελη οπως ανεφερες για αυτο εισαι ετσι επιδη απλα βλεπεις ετσι τον εαυτο σου τον αξιολογεις αρνητικα κλπ διαβασε αυτο http://e-psychology.gr/personality/6...ndios-nikolaos

παιδια ενω χθες το βραδυ ενιωθα απλα ενα κενο σημερα που ξυπνησα παλι χαλια νιωθω παλι αυτο οτι τπτ δεν εχει νοημα και οτι ειμαι μια αχρηστη και δεν μπορω να βρω πουθενα χαρα και οτι δεν θα μπορεσει ν αλλαξει ποτε αυτο για αυτο μου ρχεται στο μυαλο οτι θελω να πεθανω σημερα ειδικα τ χω σκεφτει αρκετες φορες προσπαθω να βρω λυσεις αλλα δεν υπαρχουν ειναι πολυ προσκαιρες και οχι μονιμες η μανα μου μ λεει να αρχισω να πηγαινω σχολη και να διαβαζω με το ζορυ και οτι μολις αρχισω να περναω μαθηματα θα νιωσω πιο καλα αλλα πως θα το κανω αυτο ενω δεν εχω τν ορεξη καν να φαω???

τι θα κανω???δεν μπορω αλλο πια :(

παιδια ενω χθες το βραδυ ενιωθα απλα ενα κενο σημερα που ξυπνησα παλι χαλια νιωθω παλι αυτο οτι τπτ δεν εχει νοημα και οτι ειμαι μια αχρηστη και δεν μπορω να βρω πουθενα χαρα και οτι δεν θα μπορεσει ν αλλαξει ποτε αυτο για αυτο μου ρχεται στο μυαλο οτι θελω να πεθανω σημερα ειδικα τ χω σκεφτει αρκετες φορες προσπαθω να βρω λυσεις αλλα δεν υπαρχουν ειναι πολυ προσκαιρες και οχι μονιμες η μανα μου μ λεει να αρχισω να πηγαινω σχολη και να διαβαζω με το ζορυ και οτι μολις αρχισω να περναω μαθηματα θα νιωσω πιο καλα αλλα πως θα το κανω αυτο ενω δεν εχω τν ορεξη καν να φαω???

Συν Αθηνά και χείρα κίνει, πήγαινε κόντρα σε αυτό που νιώθεις, άρχισε κάποια δραστηριότητα και θα έρθει και η διάθεση. Φυσικά μπορεί να αλλάξει αυτό που νιώθεις, δεν είναι για πάντα! Δράσε και έχε στο μυαλό κάτι που θα μπορούσε να συμβεί και να σου φτιάξει τη ζωή. Ας πούμε ένας έρωτας δε θα βοηθούσε? Ή να δουλεύεις κάπου που σε θεωρούν χρήσιμη?

αρχισα γυμναστηριο μου ηταν πολυ δυσκολο αλλα πηγα λιγο κοντρα στν φοβο μου μια φορα πηγα πιστευω την δευτερα που θα παω να μην φοβαμαι τοσο με την σχολη τι θα κανω?τι θα μου προτεινες?

Σε ποιο έτος είσαι?
Κοίτα,σκέψου πως η σχολή μπορεί να μη σου αρέσει,αλλά όταν την τελειώσεις θα μπορείς να κάνεις μάθημα σε παιδιά,κι όχι μόνο,και να νιώθεις πραγματικά χρήσιμη,μέσα από αυτόν τον απλό τρόπο.Αν σου αρέσει αυτό το σενάριο,τότε μην κοιτάς το πώς νιώθεις μέσα στη σχολή,αλλά πώς θα είσαι μετά.Μην πανικοβάλλεσαι,η σχολή είναι απλά ένας τρόπος να έχεις πρόγραμμα μέσα στη μέρα σου,που είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ στην περίπτωσή σου.Μην νιώθεις πως κρίνεται όλη σου η ζωή από αυτό.

ειμαι 4 ετος κ δν εχω περασει κανενα μαθημα γτ στην αρχη ακομα μολις μπηκα δν ειχα ξεπερασει τελειως την λευχαιμια εδω κ 2 χρονια ειμαι τελειως καλα και μετα απλα δν πηγαινα γτ βαριομουν κ δν ειχα ορεξη ν διαβασω κ ολα αυτα πραγματικα πρωτη φορα στην ζωη μου νιωθω τοσο ασχημα ουτε οταν ειχα λευχαιμια δν ενιωθα τοσο ασχημα ισα ισα τοτε ημουν δυνατη κ ψυχικα ηρεμη κ μια χαρα τ ειναι αυτο τ πραγματα π μ εχει πιασει 4 μηνες τωρα με κρισεις πανικου φοβιες στα παντα και ξαφνικα εδω και μια βδομαδα πληρως στενοχωρια και καταθλιψη και οτι θελω να πεθανω δν μπορω ν τ κτλβ κ οτι τπτ δν μ δινει χαρα :(

Quote:

---

ειμαι 4 ετος κ δν εχω περασει κανενα μαθημα

---

@@@@@ το μαθημα η υγεια ειναι πανω απο ολα εχασες την υγεια σου εχασες τα παντα μη σε ξαναπασχολισει... πες οπου μπορω θα φτασω

ναι αλλα πραγματικα μπορει ν χω τν σωματικη μ υγεια αλλα πλεον δν εχω τν ψυχικη μ υγεια κ ειναι πιο επιπονο γ μενα τουλαχιστν κ ολες αυτς οι φοβιες π μ χουν δημιουργηθει τ ν κανω γ ν μ ανεβει η αυτοπεποιθηση?

οσο γνωριζεις ενα πραγμα αποκτας αυτοπεποιθηση

δηλ???τ εννοεις μ αυτο?