Ανταγωνισμος μεταξυ ποιων? Δεν καλοκαταλαβα. Θα μπορουσες να μου το εξηγησεις?Quote:
Originally Posted by kerasi
Printable View
Ανταγωνισμος μεταξυ ποιων? Δεν καλοκαταλαβα. Θα μπορουσες να μου το εξηγησεις?Quote:
Originally Posted by kerasi
Εννοώ το φαινόμενο που πολλές φορές ο σύζυγος ανταγωνίζεται τα παιδιά για τον ενδιαφέρον σου ή και αντίστροφα. Υποσυνείδητα ολα αυτα βέβαια.
Καθολου απιθανο να συνεβαινε κατι τετοιο. Σε συνδυασμο και με το οικονομικο βαρος και γενικα την δυσκολη κατασταση στην οποια βρισκομασταν, δεν μου κανει καθολου καταπληξη να αισθανοταν και αυτο.Quote:
Originally Posted by kerasi
Σας ευχαριστω ολους οσοι μπηκατε στον κοπο να διαβασετε για την περιπτωση μου και που μου ερμηνευσατε συμπεριφορες που εγω μαλλον δεν εβλεπα και με συμβουλευσατε πως να κινηθω απο δω κι εμπρος. θα τα λαβω ολα πολυ σοβαρα υποψη μου και θα κανω οτι μπορω για να ειμαι οσο μπορω πιο ισορροπημενη και σωστη για τα παιδια μου. Καληνυχτα.
Από περιέργεια διάβασα το θέμα.
Συνοπτικά:
1ος άντρας > επιλογή > πιθανός ενθουσιασμός > γάμος > σύζυγος > παιδιά ... τελικά όμως πρόβλημα > διάσταση > διαζύγιο
2ος άντρας > επιλογή > ενθουσιασμός > συμβίωση με (πολλά) παιδιά ... νέο πρόβλημα > πιθανή διακοπή
Τελικά ποιος είχε και έχει το πρόβλημα ώστε εκεί να βρει τις απαντήσεις και τις πιθανές λύσεις;
Εγώ πάντως κοντοστέκομαι στην λέξη "επιλογή".
Πρόσφατα άκουσα απο μια γνωστή μου που είχε το ιδιο πρόβλημα με σενα, δηλαδη κάνει συγκατοίκηση μετα απο δεύτερη σχέση και εκει που ολα κυλούσαν νορμαλ πριν, στη συγκατοίκηση αρχίζει ο νέος σύζυγος να κάνει παρατηρήσεις στα παιδιά και η γυναίκα δεν το δεχόταν. Είναι πραγματικά δύσκολο πρόβλημα.
Καλησπερα Anxious. Aν καταλαβα καλα λες οτι εγω εχω θεμα με τις επιλογες που κανω και οτι οταν δυσκολευομαι λακιζω. Κατι παω να καταλαβω εδω κ λιγο διαστημα.. Το πως κανω τις επιλογες στη ζωη μου δεν ειναι και το πιο δυνατο μου σημειο. Ναι ενθουσιαζομαι ευκολα, ναι στα δυσκολα λακιζω και μαλιστα αν τα δυσκολα ειναι εναντια στη θεληση των δικων μου. Οι γονεις μου με θεωρουσαν αδυναμο χαρακτηρα και οταν επρεπε να αποφασισω για κατι με εσπρωχναν προς τις αποφασεις που βολευαν εκεινους και γενικα σε αποφασεις που ηταν κοινωνικα αποδεκτες. Ο χωρισμος, το διαζυγιο, ο δευτερος συντροφος, η μετοικηση και η επιστροφη μου ηταν εκ διαμετρου αντιθετες ενεργειες απο εκεινες που θεωρουν κοινωνικα αποδεκτες. Με λιγα λογια τωρα ειμαι η ατιθαση, απαραδεκτη κορη. Δεν μπορεσα να στηριξω την δευτερη επιλογη μου οσο επρεπε διοτι αφησα να επηρρεαστω απο ττην οικογενεια μου επειδη "τα βρηκα σκουρα" στην συγκατοικηση και στην σχεση μου με τον συντροφο μου. Εχω καταλαβει επισης οτι σε καποιους τομεις ημουν ανεπαρκης και ο συντροφος μου με ηθελε πιο δυναμικη. Μου το ειπε..Quote:
Originally Posted by Anxious_
Οπως και να εχει το πραγμα εγω τωρα δυσκολευομαι πολυ και δυσκολευονται και τα παιδια μου που με βλεπουν οτι δεν ειμαι ευτυχισμενη. Δεν βλεπω να μπορει να γινει κατι. Δεν μπορω να ξαναπαρω τα παιδια και να φυγω και να ζησουμε ολοι μαζι ξανα. Αυτο θα σκοτωνε πρωην συζυγο και γονεις την ιδια μερα χωρις υπερβολη. Αν εχεις κατι αλλο να παρατηρησεις σε παρακαλω κανε το. Αγγιξες κατι που δεν τολμουσα να παραδεχτω.
Ειναι πραγματι πολυ δυσκολο. Αν ομως το κανεις και δουλεψει κερδιζεις πολλα, βελτιωνεσαι σαν ανθρωπος και τα παιδια παιρνουν μαθηματα ζωης μεγαλης αξιας. Αν ομως δεν λειτουργησει τοτε κατανταει τυραννια κι εκει ειναι που καποιος πρεπει να αποφασισει αν θα παραμεινει για να το βελτιωσει ή αν θα φυγει για να γλυτωσει.. Εγω εφυγα αλλα ακομα δεν ξερω αν γλυτωσα ή αν χειροτερεψα.Quote:
Originally Posted by kerasi
δηλαδη, εσυ φταις που απετυχε η συγκατοικηση.Quote:
Originally Posted by katherina
εσυ φταις που εβριζε καθε μερα τα παιδια σου, εσυ που δεν ησουν πιο δυναμικη.
αν ησουν πιο δυναμικη τι θα εκανες δηλαδη? θα τον χτυπουσες που φεροταν ετσι στα παιδια?
θα σκοτωνε πρωην συζυγο και γονεις? στα παιδια τι θα εκανε?
[QUOTE=Remedy;638861]δηλαδη, εσυ φταις που απετυχε η συγκατοικηση.
εσυ φταις που εβριζε καθε μερα τα παιδια σου, εσυ που δεν ησουν πιο δυναμικη.
αν ησουν πιο δυναμικη τι θα εκανες δηλαδη? θα τον χτυπουσες που φεροταν ετσι στα παιδια?
θα σκοτωνε πρωην συζυγο και γονεις? στα παιδια τι θα εκανε?
Στα παιδια θα εκανε ανεπανορθωτη ζημια και τους υπολοιπους θα τους καταρρακωνε. Αν ημουν πιο δυναμικη δεν θα αφηνα τον συντροφο να επεμβει στα παιδια μου και θα εψαχνα για δουλεια πασης φυσης ωστε να προσφερω στα παιδια μου περισσοτερα. Αυτο προσπαθω να κανω κι εδω.
Η συγκατοικηση δεν απετυχε διοτι εφταιγα εγω μονο. Ξερω που εφταιξα. Εφταιξα που ανεχτηκα να γινονται καποια πραγματα.
Βρηκα αυτο το σχολιο σου απο περσυ οταν πρωτοεστειλα την ιστορια μου. Ξαναδιαβαζοντας το μου ηρθε η εξης ερωτηση. Αν εγω αφηνα τα παιδια στον πατερα τους για ενα χρονο ωσπου να δω τι και πως με δουλεια και σχεση στο μερος του συντροφου, θα ηθελαν να ξενιτευτουν μετα και να ζησουν μαζι μου? Κι αν δεν ηθελαν? Τι να εκανα σε τετοια περιπτωση? Να ξαναγυρνουσα πισω η να παρεμενα μακρια τους να δουλεψω και να ζησω με τον συντροφο μου? Α ν το εκανα αυτο τι θα μου λεγαν τα παιδια μου οταν θα μεγαλωναν? Γιατι μαμα σηκωθηκες κι εφυγες και πηγες να ζησεις με τον αλλον? Δεν μας αγαπουσες αρκετα και ειδες το προσωπικο σου συμφερον και πηγες να ζησεις με τον αντρα που αγαπας. Αυτα πανω κατω. Εσυ τι λες?Quote:
Originally Posted by Remedy
κατερινα μου
οι υποθετικες συζητησεις για υποθετικες επιλογες που τελικα δεν εκανες, μονο περισσοτερα προβληματα και μπερδεμα μπορουν να σου φερουν.
τωρα εχεις μια δεδομενη κατασταση με οοοσα εχουν μεσολαβησει, κι αυτην καλεισαι να διαχειριστεις.
μην βαζεις κι αλλες παραμετρους, αρκετα προβληματα εχεις.
Eχεις 2 γιους 9 και 11 ετων θυμαμαι σωστα? Αυτα τα παιδια λες να μην εχουν αναγκη την μανα τους? Η προτεραιοτητα σου ειναι ο κυριος καθηγητας και οχι τα παιδια σου που στο φιναλε ειναι και πολυ μικρα ακομα και δεν θα επρεπε καν να αναρωτιεσαι .
Πραγματικα βγες λιγο να σε χτυπησει αερας .
και γω νομιζω οτι επρεπε να τα παρεις μαζι σου.
Αυτο που διαβασες mnimonio is back ειναι μια παλαιοτερη αναρτηση οπου σημερα την ξαναδιαβασα και σχολιασα. Το μελος που ειχε απαντησει τοτε ειχε προτεινει να αφησω τα αγορια στον πατερα τους και να φυγω μονη. Φυσικα και δεν το εκανα!!! τα πηρα μαζι μου εννοειται!! Και θα τα επαιρνα μαζι μαζι μου οπου και να πηγαινα. Το λεω αυτο γτ πριν συγκατοικησουμε με τον συντροφο μου εψαχνα για δουλεια σε αλλες χωρες.Quote:
Originally Posted by mnimonio is back
Φυσικα και τα πηρα μαζι μου οπως θα διαβασες και σε αλλο μελος που ειχε την ιδια γνωμη μαζι σου. Μαλλον μπερδευτηκατε διοτι σχολιασα μια πιο παλια αναρτηση.Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Quote:
Originally Posted by katherina
Όσο να'ναι οι επιλογές μας σε αυτά τα θέματα, είναι προσωπική μας υπόθεση και "λουζόμαστε" τα αποτελέσματα είτε τα θετικά, είτε τα αρνητικά.
Από εκεί και πέρα και επειδή "μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται", το μόνο που μας απομένει να κάνουμε είναι ο εντοπισμός και η υιοθέτηση των καλύτερων αποφάσεων και λύσεων ώστε να μπει το "νερό στο αυλάκι"...
το "φυσικα", δεν ξερω ποσο φυσικο ειναι...Quote:
Originally Posted by katherina
ο πατερας δεν θα τους παρειχε καταλληλο περιβαλλον και διαπαιδαγωγηση?
ηταν καλυτερα τελικα που τα παιδια υπεστησαν την κακομεταχειριση απο τον νεο σου συντροφο και πηγαινοερχονται σαν βαλιτσες?
μια χαρα θα ηταν με τον μπαμπα τους (λεω εγω) σε σχεση με αυτο που εζησαν.
[QUOTE=Remedy;639236]το "φυσικα", δεν ξερω ποσο φυσικο ειναι...
ο πατερας δεν θα τους παρειχε καταλληλο περιβαλλον και διαπαιδαγωγηση?
ηταν καλυτερα τελικα που τα παιδια υπεστησαν την κακομεταχειριση απο τον νεο σου συντροφο και πηγαινοερχονται σαν βαλιτσες?
μια χαρα θα ηταν με τον μπαμπα τους (λεω εγω) σε σχεση με αυτο που εζησαν.[/QUOT
Απο την στιγμη που εγω χωρισα και αποφασισα να κανω αυτη την αλλαγη στη ζωη μας επειδη θεωρησα οτι θα ηταν το καλυτερο για τους τρεις μας. δεν αφηνει κανενα περιθωριο για κανενα αλλο ενδεχομενο. Τα παιδια πανε οπου παει η μαμα τους. Αν εβρισκα συντροφο και δουλεια στην Αμερικη εκει θα πηγαινα και θα προσπαθουσα να βλεπουν τον πατερα τους οσο το επετρεπαν οι καταστασεις οπως εκανα και τον χρονο που περασε. Το οτι δεν λειτουργησε ολο αυτο δεν μπορουσα να το ξερω εκ των προτερων. Και κανενας δεν ξερει πως εξελισσονται τετοιες καταστασεις αν δεν τις ζησει. Επισης σε πληροφορω οτι ο πατερας τους ειναι καλος και "χρυσος" αλλα δεν μπορει να τους επιβληθει και τον κανουν οτι θελουν τα παιδια. Αν εγω αφηνα τα παιδια μια ολοκληρη χρονια με τον πατερα τους και τον παππου τους δεν θελω να ξερω τι θα αντιμετωπιζα. Επιπλεον τον χρονο που μας περασε ο πατερας τους ειχε σοβαρα προβληματα υγειας και δεν ηταν σε θεση να τα φροντισει.
κοιτα η αληθεια ειναι οτι ειναι περιεργη η κατασταση σου...απο την μια θες να ξαναφτιαξεις την ζωη σου...να αγαπησεις ..να βρεις συντροφια αγαπη και αλλα...αλλα απο την αλλη υπαρχουν και τα παιδια...
θα σου πω μερικα πραγματα....
1ον.τα παιδια δεν κανει να αλλαζουν συνεχεια περιβαλλον και σχολεια..στο λεω γτ σαν παιδι το εζησα...στην αρχη λυπηθηκα πολυ αλλα μετα ηταν πολυ ωραια ..αλλα αυτο απλα ετυχε σ εμενα αλλα παιδια μπορει να μην μπορουν να προσαρμοστουν...
2ον.δεν πρεπει να τους στερησεις τον πατερα τους...αυτος ειναι ο πατερας τους και οχι ο συντροφους τους και εχουν δικαιωμα να τον βλεπουν οπως και αυτος εχει δικαιωμα να τα βλεπει..δεν πρεπει να σκεφτεσαι μονο την παρτη σου...
3ον .ο συντροφος γτ δεν ηρθε να μεινει αυτος εκει π εισαι εσυ ?και πηγες εσυ σε αυτον?
4ον...το θεωρω γελοιο και τουλαχιστον τραγικο στον συντροφο σου π εκανα παρατησεις στα παιδια σου για το νερο και το ρευμα...λες και ειναι μεγαλα και ειναι συνεσταλμενα.και ξερουν για την οικονομικη κριση και αυτα...παρολο που λες οτι ειναι καθηγητης δεν ξερει καν να αναθρεψει ενα π[αιδι και την ψυχολογια του σε αυτην την ηλικια π ειναι ευθραστη...
5ον αφου δεν τα βρηκατε οταν πηγατε εκει δεν νομιζω να τα βρειτε και ποτε.....
6ον...αν μ επιτρεπεις θα ηθελα να ρωτησω γτ χωρισες με τον αντρα σου?λογω του προβληματος υγειας?
[QUOTE=nick190813;639342]κοιτα η αληθεια ειναι οτι ειναι περιεργη η κατασταση σου...απο την μια θες να ξαναφτιαξεις την ζωη σου...να αγαπησεις ..να βρεις συντροφια αγαπη και αλλα...αλλα απο την αλλη υπαρχουν και τα παιδια...
θα σου πω μερικα πραγματα....
1ον.τα παιδια δεν κανει να αλλαζουν συνεχεια περιβαλλον και σχολεια..στο λεω γτ σαν παιδι το εζησα...στην αρχη λυπηθηκα πολυ αλλα μετα ηταν πολυ ωραια ..αλλα αυτο απλα ετυχε σ εμενα αλλα παιδια μπορει να μην μπορουν να προσαρμοστουν...
2ον.δεν πρεπει να τους στερησεις τον πατερα τους...αυτος ειναι ο πατερας τους και οχι ο συντροφους τους και εχουν δικαιωμα να τον βλεπουν οπως και αυτος εχει δικαιωμα να τα βλεπει..δεν πρεπει να σκεφτεσαι μονο την παρτη σου...
3ον .ο συντροφος γτ δεν ηρθε να μεινει αυτος εκει π εισαι εσυ ?και πηγες εσυ σε αυτον?
4ον...το θεωρω γελοιο και τουλαχιστον τραγικο στον συντροφο σου π εκανα παρατησεις στα παιδια σου για το νερο και το ρευμα...λες και ειναι μεγαλα και ειναι συνεσταλμενα.και ξερουν για την οικονομικη κριση και αυτα...παρολο που λες οτι ειναι καθηγητης δεν ξερει καν να αναθρεψει ενα π[αιδι και την ψυχολογια του σε αυτην την ηλικια π ειναι ευθραστη...
5ον αφου δεν τα βρηκατε οταν πηγατε εκει δεν νομιζω να τα βρειτε και ποτε.....
6ον...αν μ επιτρεπεις θα ηθελα να ρωτησω γτ χωρισες με τον αντρα σου?λογω του προβληματος υγειας?[/QUO
6)Χωρισαμε διοτι επηλθε φθορα, κουραση, απομακρυνθηκαμε και στο τελος μας χτυπησε και η κριση. Τα προβληματα υγειας προεκυψαν μετα το διαζυγιο.
5)Το πιο πιθανο οντως ειναι να μην τα βρουμε ποτε...
4) Ειχε δικιο απο τη μια αλλα απο την αλλη ο τροπος που χρησιμοποιησε απεναντι στα παιδια μου ηταν το λιγοτερο απαραδεκτος!!
3) Ο συντροφος ειναι διορισμενος μονιμα σε σχολειο με μεγαλο κυκλο ιδιαιτερων μαθηματων που του αποφερει πολυ καλο εισοδημα στην πολη του. Αν μετοικουσε θα εχανε ολο το κερδος απο τα ιδιαιτερα και δεν ξερω αν θα τον μετεθεταν στη δικη μου πολη ή αν θα οηγαινε σε καμμια μακρυνη περιοχη. Επισης επειδη εχει εκεινος τα παιδια του μαζι του χωρις να εχει την επιμελεια τους (διαλεξαν να ειναι με τον πατερα τους) η μετοικηση θα δημιουργουσε προβληματα. Ετσι εγω που δεν ειχα δουλεια και εχω την επιμελεια των παιδιων μου μετακομισα στον τοπο του συντροφου μου για να βρω δουλεια και να μεινουμε μαζι.
2) Δεν τους στερησα τον πατερα τους.. τον περασμενο χρονο που λειπαμε εκανα τα αδυνατα δυνατα να τον βλεπουν οσο το δυνατον περισσοτερο. Γυρισα πισω εξαιτιας των διαφορων μου με τον συντροφο,τα δυσβασταχτα οικονομικα και την υγεια του πατερα τους. Δεν σκεφτομαι μονο την παρτη μου!
1)Ετσι οπως διαμορφωθηκε η κατασταση τωρα σιγουρα δεν πρεπει να ξαναμετακινησω τα παιδια. Θα καταστραφουν! Ειχαν πολυ καλη προσαρμογη στον τοπο του συντροφου μου δεν υπηρχε θεμα.ΠροσαρμοστηκαΝ πολυ καλα στο σχολειο, εκαναν νεους φιλους γνωρισαν καινουρια μερη. Επικοινωνουν με τα παιδια του συντροφου μου οπως και τον ιδιο , επικοινωνουν με παλιους συμμαθητες απο κει.
Αυτο που θελω για μενα ειναι να νιωσω ευτυχισμενη ξανα..τον αγαπω τον συντροφο μου,εχουμε περασει πολλα μαζι, με ξερει και τον ξερω απο την καλη και την αναποδη που λενε. Εχουμε μεγαλες διαφορες σε καποια θεματα, σε πολλα ομως εχουμε τις ιδιες αποψεις.Θελω να ζησω μαζι του ομως με την υπαρχουσα κατασταση δε νομιζω οτι θα εχουμε την ευκαιρια να ειμαστε ξανα οοολοι μαζι. Δεν ξερω αν υπαρχει τροπο ς να ειμαι μαζι του χωρις να ζημιωνονται τα παιδια μας.. αυτα σκεφτομαι και στεναχωριεμαι παρα πολυ..
kane υπομονη 10 χρονια τοτε μεχρι να μεγαλωσουν τα παιδια και βλεπεις :P πλακα κανω...
οπως και να εχει καποιος θα ζημιωθει δεν γινεται να τα εχεις ολα...αλλος λιγοτερο ,αλλος περισσοτερο....
και τωρα καθε ποτε βλεπεστε?
Quote:
Originally Posted by nick190813
Βλεπομαστε πολυ αραια... μιλαμε συνεχεια στο τηλεφωνο, στο skype στο viber ολη την ωρα . Ηρθε εκεινος 2 φορες, εγω πηγα και τον ειδα μια φορα. Τα εισιτηρια ειναι ακριβα δυστυχως... τα προγραμματα μας πολυ δυσκολα και δεν ξερω ποσο συχνα θα μπορουμε να βλεπομαστε απο δω κι εμπρος. Τα παιδια ο μπαμπας τους τωρα δεν μπορει να τα κραταει ολοκληρο Σκ οπως γινοταν παλια. Δουλευει και σιγουρα δεν θα ηθελα να μαθει οτι εγω αφηνω τα παιδια στους γονεις μου για να πηγαινω να βλεπω τον συντροφο μου. Ουτε και οι γονεις μου το δεχονται. Το προηγουμενο Σκ αναγκαστηκα να πω ψεμματα στον πρωην για το που παω και στους γονεις μου οταν ειπα οτι φευγω για Σκ στον τοπο του συντροφου μου "πεσαν" να με φανε!!! Παραλιγο να μην παω απο τις τυψεις και τις ενοχες μου! Εκανα κουραγιο και πηγα και καλα εκανα. Περασα πολυ ομορφα και γυρισα γεματη και ανανεωμενη!
ean τον αγαπας μην τον αφησεις τον συντροφο σου και σε κανει να νιώθεις καλα.....Quote:
Originally Posted by katherina
αλλα ετσι οπως εγιναν τα πραγματα ειναι δυσκολη η σχεση σας...δεν ξερω..πως θα τα βρειτε...
μονο εαν ξαναπατε και μεινεται εκει..αλλα απο οτι ειδα δεν κολαγατε οι δυο οικογενειες ,ειναι και λιγο στριμενος ο συντροφος.....
Και τωρα τι σκεφτεσαι να κανεις?
Ναι τον αγαπω!!! Δεν θελω να τον αφησω! Θα προσπαθησω να κανω ο,τι περναει απο το χερι μου για αυτην την σχεση ειτε απο μακρια ειτε απο κοντα! Οτι ειναι στριμμενος με καποια θεματα ειναι! Δεν ξερω τι να κανω. Εκεινος μου λεει να ξαναμετακομισω με τα παιδια την επομενη σχολικη χρονια. Και προσπαθει να κραταει καποιες πορτες ανοικτες σε οτι αφορα την δουλεια μου ωστε αν οντως μετακομισω να μην ξεκινησω απο το μηδεν. Εκεινος ευτυχως στεκεται πολυ καλα επαγγελματικα. Αν εγω σταθω στα ποδια μου επαγγελματικα και ριζωσω εκει πιατευω οτι θα εχω πολυ καλη εξελιξη. Το πιστευω αυτο. Ομως εχει πολυ δρομο ως εκει.Quote:
Originally Posted by nick190813
Απο τη μια λεω να ξαναμετακομισω και απο την αλλη σκεφτομαι οτι τα παιδια δεν ειναι βαλιτσες να πηγαινουν πανω κατω στην Ελλαδα. Επειτα ειναι και ο πατερα ςτων παιδιων μου ο οποιος αν ξαναφυγουμε τοτε ειναι που θα πεσει ψυχολογικα και θα με κυνηγησει νομικα να παρει τα παιδια. Για την οικογενεια μου βεβαια αυτο θα ειναι παρα πολυ βαρυ. Νομιζω ομως οτι πρεπει να σκεφτω πρωτα τα παιδια μου μετα εμενα και μετα ολους τους αλλους. Εγω εδω που ειμαι τωρα ειμαι μιση . Η αλλη μιση βρισκομαι στο αλλο μερος.. δεν ειναι ζωη αυτη. Δε νομιζω οτι μπορω να ζησω ετσι τα επομενα 10 χρονια της ζωης μου ! Να περιμενω δηλ να μεγαλωσουν τα παιδια μου και μετα να παω να ζησουμε μαζι με τον συντροφο μου οπως μου προτεινες αε αλλη αναρτηση.
Λυση δεν βρισκω...
ε καλα και εσυ που τον γνωρισες και ειναι απο αλλη πολη?χαθηκε να βρεις εναν κοντα σου?:PQuote:
Originally Posted by katherina
για τα 10 χρονια πλακα εκανα....θα αντεχες 10 χρονια ετσι?ακομα εισαι νεα...θα τα εχανες χωρις συντροφο και περιμενοντας τον αλλον?
αμα δεν υπαρξη κατι αλλο και δεν μπορειται να βρεθειται ,θα χωρισεις?η απλα θα εχεις απο αποσταση?γτ και εσυ στην ηλικια σου φανταζομαι εχεις αναγκη καποιον διπλα σου
Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα είναι δύσκολο να ξανασμίξετε όπως πριν.
Εαν ξαναπάς του χρόνου, γνώμη μου είναι σε χωριστά σπίτια. Ας σε βοηθήσει οικονομικά να σταθείς στα πόδια σου πληρώνοντας μέρος των αρχικών εξόδων σου και βοηθώντας σε να βρεις δουλειά. Έτσι και τα παιδιά σου δε θα τον έχουν πάνω από το κεφάλι τους να τα μαλώνει, και θα είστε κοντά ώστε να βλέπεστε καθημερινά. Κάποια στιγμή ίσως συγκατοικήσετε ξανά, θα δείξει.
Ας δούμε, τι προσπάθειες είναι ο ίδιος διατεθειμένος να κάνει. Δεν είναι διατεθειμένος να αλλάξει πόλη (διότι είναι βολεμένος εκεί απ όλες τις απόψεις), είναι τουλάχιστον πρόθυμος να ξεβολευτεί οικονομικά μέχρι να πατήσεις στα πόδια σου ή ούτε αυτό δεν παίζει?
Αγάπη δεν είναι μόνο τα λόγια, είναι κυρίως οι πράξεις.
[QUOTE=nick190813;639683]ε καλα και εσυ που τον γνωρισες και ειναι απο αλλη πολη?χαθηκε να βρεις εναν κοντα σου?:P
για τα 10 χρονια πλακα εκανα....θα αντεχες 10 χρονια ετσι?ακομα εισαι νεα...θα τα εχανες χωρις συντροφο και περιμενοντας τον αλλον?
αμα δεν υπαρξη κατι αλλο και δεν μπορειται να βρεθειται ,θα χωρισεις?η απλα θα εχεις απο αποσταση?γτ και εσυ στην ηλικια σου φανταζομαι εχεις αναγκη καποιον διπλα σου[
Η γνωριμια μας παει πολλα χρονια πισω. Γνωριζομαστε απο τα παιδικα μας χρονια. Η επανενωση μας εγινε αφου χωρισα και μετα. Και οσο για τα δεκα χρονια που το κανουμε πλακα ειναι ενα ενδεχομενο το οποιο το συζητησαμε με τον συντροφο μου. Ξερουμε και οι δυο μας πολυ καλα οτι τα παιδια μας ειναι σε ηλικιες που μας χρειαζονται πολυ. Μετα απο δεκα χρονια περιπου θα ειμαστε "ελευθεροι" να ζησουμε μαζι εφοσον θα εχουμε αντεξει ολα αυτα τα χρονια να ζουμε χωρια, να ζουμε την απουσια του αλλου και να ισως το να βρεθει καποιοα αλλος στη ζωη μου ή στη ζωη του συντροφου μου.
Προς το παρον θα ειμαστε απο αποσταση. Αν συμβει κατι και χωρισω εντωμεταξυ θα το αντιμετωπισω δεν μπορω να κανω κατι αλλο. Ειμαι διατεθειμενη να περιμενω οσο γινεται, οσο με παρει,οσο αντεξω. Στη ηλικια μου θελω κι εγω εναν συντροφο !
Φιλε/η imagine αυτο το συζητησαμε και ναι ειναι διατεθειμενος να με βοηθησει στο ξεκινημα και ναι σε χωριστα σπιτια! Οπως τα λες ετσι τα ειπαμε κι εμεις. Ξεχωριστα στην αρχη με δικη του βοηθεια απο ολες τις πλευρες και μετα βλεπουμε στο μελλον πως θα εξελιχθει.Quote:
Originally Posted by imagine
Το θεμα ειναι τωρα πως να ξανακανω το βημα να ξαναφυγω. Πως να φροντισω τα παιδια μου καλυτερα ωστε να μην διαταραχθουν ακομα περισσοτερο απο οσο ειναι, επειτα ο πατερας τους θα φερει μεγαλη αντισταση και ισως παει και νομικα και η οικογενεια μου θα στεναχωρηθει παρα πολυ.
Συμφωνώ...Quote:
Originally Posted by imagine
Τα παιδιά σου τι λένε? Και πόσο καιρό μείνατε μαζί με τον σύντροφο στην άλλη πόλη?
Αν μιλήσεις στα παιδιά και δεχτούν, τι να πει ο πατέρας?
Αλλά και κάτι να γίνει να χωρίσεις πχ με τον σύντροφο, μετά θα μπορέσεις να μείνεις εκεί από οικονομική πλευρά κλπ? Το λέω γιατί καλό θα ήταν να έμενες εκεί μετά, ασχέτως συντρόφου για να μην αλλάζουν τα παιδιά περιβάλλον.....ότι φέρνω την καταστροφή το ξέρω :p
[QUOTE=katherina;639691]δλδ θα περιμενεις 10 χρονια?ειναι δυνατον? θα χασεις τα καλα σου χρονια περιμενοντας?υπαρχουν και αλλου πορτοκαλιες...Quote:
Originally Posted by nick190813
μην κανεις αυτο λαθος αμα δεν μπορειται να τα βρειτε και να ειστε κοντα ληξτο...αλλιως θα φας τα μουτρα σου και την ζωη σου..οσο και να τον αγαπας ..θα ξανααγαπησεις και μπορει και περισσοτερο..
Quote:
Originally Posted by cube
Αυτη τη στιγμη τα παιδια μου δεν εχουν και τα δυο την ιδια γνωμη. Ο 12χρονος θελει να μεινει εδω που ειμαστε αλλα δεν καιγεται κιολας. Ο 10χρονος ευχαριστως θα πηγαινε πισω λογω παρεας και σχολειου αλλα μου εχε πει επισης να μεινοθμε σε ξεχωριστα σπιτια. Και αυτο θα γινει εφοσον το αποφασισω να ξαναμετακινηθω.
Μειναμε και οι εξι μας μια ολοκληρη σχολικη χρονια.
Ετσι τα σκεφτηκα κι εγω αγαπητο μελος. Αν δεν προχωρησει η σχεση με τον συντροφο θα ηθελα να μεινω εκει και να συνεχισω τη ζωη μου . Ειναι καλο μερος απο πολλες αποψεις.
Την καταστροφη δεν την φερνεις εσυ που απλως προτεινεις. Θα την φερω εγω που θα ακουσω τοσα που δεν θα με ξεπλενει ουτε ο Νιαγαρας!!
Πολλα μελη μου προτειναν λυσεις που εχω ηδη σκεφτει και συζητησει με τον συντροφο μου γιαυτο και το δευκρινιζω αυτο σε καθε περιπτωση. Μη νομιζετε οτι το λεω ετσι απλα για να το πω. Εγω και ο συντροφος μου εχουμε σκεφτει τα παντα θα μπορουσα να πω. Εγω σκονταφτω στο γεγονος οτι τα παιδια μου πρεπει να υποστουν μετακινηση ξανα και μαλιστα σε μικρο χρονικο διαστημα (μεσα σε 1 χρονο). Νομιζω οτι θα τα καταστρεψω ,χωρις υπερβολη. Το αλλο θεμα ειναι ο πατερας τους(οπως εχω αναφερει ειχε σοβαρο προβλημα υγειας) και μετα ακολουθει η οικογενεια μου.
Κατι αλλο που πρεπει να λαβω υπ οψη μου ειναι οτι αν ο πατερας τους κινηθει νομικα και ερωτηθουν τα παιδια απο τον δικαστη με ποιον θελουν να πανε εκει μπορει να κοιταξουν το συμφερον τους και να πουν οτι καθονται με τον πατερα τους. Το λεω αυτο διοτι εγω ειμαι αυτη που τους πιεζει και γινομαι κακια οταν τους βαζω ορια, ενω οταν πανε στον πατερα τους ειναι χαλαροι και επιστρεφουν αδιαβαστοι! Κανενα παιδι σημερα δεν θελει να διαβαζει οποτε θα ειναι ευκολη η επιλογη. Εχω πολλα να σκεφτω παντως προτου τολμησω να βαλω μπρος το εγχειρημα..
[QUOTE=nick190813;639732]Quote:
Originally Posted by katherina
Οχι δεν θα περιμενω δεκα χρονια. Θελω να πω πως αν ειναι να χωρισουμε , μεχρι να γινει αυτο θα κανω ο,τι μπορω για να δω τι μπορει να λειτουργησει στην περιπτωση μας. Αν δω οτι δεν "παει' αλλο θα χωρισουμε και ο καθενας θα παρει τον δρομο του..
Μα καλύτερο είναι να μιλήσεις με τον άντρα σου και τα παιδιά σου και να αποφύγετε τα δικαστήρια.........
Δηλαδή πέρυσι περάσατε με τον σύντροφο γυρίσατε για καλοκαίρι στο μέρος που είναι ο πατέρας, και τώρα είναι Οκτώβριος, να φύγεις του χρόνου τον Σεπτέμβρη σκεφτεσαι ?
[QUOTE=katherina;639737]μαλιστα ,αλλα δεν εχεις σκεφτει το ενδεχομενο τα παιδια να θελουν να μεινουν με τον πατερα τους?μονιμα εννοω.......Quote:
Originally Posted by nick190813
Για μενα φωναξε τα το απογευμα και ρωτα τα?θα σας αρεσε το ενδεχομενο να παμε παλι εκει αλλα να εχουμε δικο μας σπιτι?>και αυριο παρε τηλεφωνο τον πατερα και πες του ,θες να συναντηθουμε?και πες του εσυ θα εχεις προβλημα αμα φυγουμε για να μην τρεχουμε στα δικαστηρια..?
αμα τα παιδια σου σου δωσουν το οκ..τοτε πας και δικαστικος.....
αλλιως χωρισε να τελειωνει η υποθεση ,δεν υπαρχει κατι αλλο που μπορεις να κανεις...
και ο νυν συντροφος σου δεν με φενεται καλη παστα παντως....δεν φτανει που μετακομισες εκανε και παρατηρησεις στα δικα σου τα παιδια?δεν σκεφτηκε ποτε οτι επρεπε να τα παρει με το μερος του?εγω πιστευω δεν τα νοιάστηκε αλλιως δεν θα ηταν τοσο αυστηρος...
μην εθελοτυφλεις...αυτος εφταιγε που δεν τα κοιμιασατε παντως...ευθυνη του..αν και εκπαιδευτικος οπως λες...
Θα του μιλησω εαν αποφασισω να μετακομισω παλι. Σκεφτομαι να φυγω τον Σεπτεμβριο του '17 να αρχισουν τα παιδια σχολειο εκει.Quote:
Originally Posted by cube
[QUOTE=nick190813;639740]Ναι εχω σκεφτει το ενδεχομενο να θελουν τα παιδια να μεινουν με τον πατερα τους. Ομως εκεινος δεν θα μπορει λογω υγειας. Δυσκολα τα πραγματα γενικα. Εχω να κανω με παιδικες ψυχες και εναν καρκινοπαθη. Ευαισθητες ομαδεσ και οι δυο και ψυχολογικα ευαλωτες. Δεν θελω να τους ταλαιπωρω. Πολλες φορες ειπα να το τελειωνω γτ δεν αντεχω ξανα να ανακοινωσω νεα μετακομοιση και τις συνεπειες της.. καλυτερα να χωρισω και θα δω τι θα κανω..Quote:
Originally Posted by katherina
Οι ευθυνες για το ποιος εφταιξε και δεν τακιμιασαμε οπως λες υπαρχουν και σε μενα και σε κεινον...
[QUOTE=katherina;639807]nai alla ποιο πολυ σε εκεινον,εκεινος επρεπε να φερθει σαν αντρας και δεν φερθηκε...αποψη μου, μην τα παιρνεις :)Quote:
Originally Posted by nick190813
ειναι μια αποφαση δυσκολη ,δες και το μελλον σου και ολα....και αποφασισε...
[QUOTE=nick190813;639814]Νικ, δεν τα πηρα καθολου! Εδω αποψεις λετε και λεω. Ελπιζω κατι να βγει απο ολη αυτη την καταθεση ψυχης που εχω κανει εδω στο φορουμ. Απο ο,τι καταλαβα βεβαια ο καθενας εχει και διαφορετικη γνωμη και αυτο εμενα με μπερδευει. Παρ'ολα αυτα κατι εχω συνειδητοποιησει... Αυτο που με νοιαζει περισσοτερο απο ολα ειναι να ειναι καλα ψυχικα τα παιδια μου. Για να γινει αυτο πρεπει κι εγω να ειμαι καπως ηρεμη και δεν ειμαι. Απο κει και περα δε νομιζω οτι πρεπει να με νοιαζει τι θα πουν οι αλλοι (γονεις και αδερφη). Οπως λες κι εσυ πρεπει κι εγω να δω το μελλον μου.Quote:
Originally Posted by katherina
η γνωμη μου ειναι, πριν παρεις οριστικες αποφασεις, να βρεις εναν καλο παιδοψυχολογο και να το συζητησεις κι αν τελικα καταληξεις να ξαναπας μαζι με τα παιδια, να σε συμβουλεψει πως ακριβως πρεπει να το χειριστεις.Quote:
Originally Posted by katherina