Printable View
Δυστηχως εγω υποτροπιασα και ο γιατρος μου μου αυξησε τα φαρμακα. Απο εδω και περα δυο φορες την ημερα effexor xr 75 mg (ενα το πρωι και ενα το βραδυ) και xanax 0,5 πρωι , μεσημερι και βραδυ.Οι σταγονες aloperidin που παιρνω δεν μου της αλλαξε μου το αφησε σταθερα 10 σταγονες το βραδυ.
Μια απο τα ιδια... δεν πειραζει..νεα πλωρη bullet μου! Κανε κ αλλιως! Ειναι η πρωτη σου υποτροπη; αυτο που δεν εχω κατανοησει καλα ειναι οτι αυξανεται η πιθανοτητα επομενης υποτροπης οταν αυξανονται και οι υποτροπες σωστα;; εαν ομως δεν εχεις θεραπευσει τις πρωταρχικες αιτιες της διαταραχης πως να μην παρουσιαζεις υποτροπες σωστα??Quote:
Originally Posted by Bulletproof
Συμφωνω σε ολα με moonlight.Quote:
Originally Posted by admforall
Αυτη η ελληνικη κοινωνια που ακομα ειναι πισω 20ο αιωνα μς ξςπερναει. Ακομα κ απ νεους το λςω αυτο. Εγω νέα ειμαι αλλα πολλα κλειστομυαλα κ ρατσιστικα ατομα υπαρχουν εκει εξω.
Macgyver ηθελα να σε ρωτησω. Καταρχην μπραβο που εισαι καλυτερα μεσα απ τ ψυχη μ.κ ειδικα μετα απ τοσο καιρο!! Πως το κατεφερες θα μας πεις κι εμας το μαγικο της συνταγης;;:p:rolleyes:
Αλήθεια αυτό εννοούσε; Οκ, αυτό ακούγεται πιο λογικό. Αλλά το θέμα είναι να σηκωθείς από μόνος σου όσο γρηγορότερα μπορείς ακόμη κι' αν δεν υπάρχει κανένα κίνητρο γιατί τι γίνεται όταν αυτή η αφορμή δεν έρθει ποτέ; Όσο είσαι βυθισμένος μες στην αδράνεια και στον πόνο και περιμένεις, ακόμη κι' αν εμφανιστεί η αφορμή είναι δύσκολο να σηκωθείς, πόσο μάλλον όταν δεν έρθει ποτέ... Και όταν λέω μόνος σου εννοώ να το παλέψεις με όλες τις άλλες εναλλακτικές πριν καταλήξεις στα φάρμακα. Αν δεν μπορείς, επειδή είπαμε δεν είμαστε και ρομπότ, θα πάρεις μια έξτρα βοήθεια που θα σου δώσει λίγη ενέργεια για να μπορείς πιο εύκολα να δράσεις, να πάρεις μπρος! Αν περιμέναμε μόνο από τα φάρμακα, ζήτω που καήκαμε.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Ναι το τελευταίο ισχύει (σόρρυ που πετάγομαι, είναι επειδή το έχουμε συζητήσει :ρ). Βασικά το βλέπω από τον εαυτό μου αλλά μου το έχει πει και ο γιατρός. Το άλλο που μου είπε είναι πως αν λυθούν τα θέματά μου με την ψυχοθεραπεία και αν μάθω πλέον να διαχειρίζομαι ΣΩΣΤΑ τα συναισθήματα και τις καταστάσεις γύρω μου, την επόμενη φορά όταν την νιώσω να έρχεται θα μπορώ να την αντιμετωπίσω κατάλληλα ή να την διώξω, να μην την αφήσω να με βυθίσει. Πήρα λίιιιγο κουράγιο! Στην ψυχοθεραπεία ελπίζω και να βάλω δύναμη εγώ η ίδια.Quote:
Originally Posted by Νεραιδα
αχαα..κι εμενα πανω κατω αυτο μου έχει πει νομίζω απλα δεν το εχω διευκρινησει και τελείως.
μηπως εχεις καποιο email , skype να μιλησουμε moonlight ? (αν θες και μπορεις) γιατι δδεν μπορω να σου στειλω μηνυμα εδω :/
Ο "φυσιολογικός" μπορεί να είναι ο πιο σκάρτος φίλος/σύζυγος/γονιός. Ο καθένας να κοιτάει την καμπούρα του λέω εγώ! Έχεις κάθε δίκαιο να πικραίνεσαι, εδώ άλλοι πικρανόμαστε για πιο απλά πράγματα όπως π.χ να σε κοιτάξει κάποιος περίεργα και να μην θέλει να βγει μαζί σου όταν μαθαίνει πως έχεις κατάθλιψη! Ακούγεται σκληρό αλλά επειδή είμαι μοναχική αυτό που θα πω το πιστεύω. Καλύτερα να είμαι μόνη μου εντελώς (και αντιλαμβάνομαι πόσο σοβαρό είναι αυτό που λέω) παρά με ανθρώπους δίπλα μου να με υποτιμούν συνεχώς, να απομακρύνονται και άλλα ωραία που ειδικά στην δική σου περίπτωση αυτά τα ανθρωπάκια αντιδράνε ακόμη πιο ακραία... Γιατί να τους χρειάζεσαι; Για να σε ρίχνουν περισσότερο; Ευτυχώς όμως δεν είναι όλοι σκάρτοι (βλέπε παράδειγμα το φόρουμ, ειδικά εδώ μέσα που οι περισσότεροι υποφέρουν, έχουν παραπάνω ενσυναίσθηση και αποδέχονται τους γύρω τους). Λες πως έχεις φίλους που σε εκτιμούν, αυτούς να κρατήσεις. Μην ακυρώνεις με τέτοιο τρόπο τις αξιοθαύμαστες προσπάθειές σου, εγώ αυτό θέλω να σου πω... Ζεις μόνος απ' ότι κατάλαβα και παρά το πρόβλημα που έχεις καθημερινά παλεύεις να επιβιώσεις. Πόση δύναμη θέλει αυτό για έναν απλό άνθρωπο, πόσο μάλλον για κάποιον με πρόβλημα όπως το δικό σου; Και δεν μου αρέσει η λέξη πρόβλημα ρε γαμώτο, είναι κάπως ρατσιτσική γιατί σε καμία περίπτωση δεν σε βλέπω σαν να είσαι προβληματικός!Quote:
Originally Posted by admforall
Αχ σόρρυ, τα έκλεισα τα πμς. Η αλήθεια είναι πως με επηρεάζει αρνητικά το φόρουμ (γιατί εγώ είμαι ανάποδο χαχαχα) και όλο λέω θα σταματήσω να μπαίνω αλλά πάλι εδώ καταλήγω :p Θα σου στείλω με πμ το skype μου!Quote:
Originally Posted by Νεραιδα
εδώ που μένω στην πραγματική μου ζωή έξω απο το νετ και σε καθημερινή βάση δεν νιώθω πως έχω φίλους και πως με εκτιμούν γιαυτό που είμαι.Αλλωστε κανείς δε ξέρει τι περνάω,με βλέπουν με το χαμόγελο,τους βγάζω πολλές φορές και την δικιά τους δουλειά και είμαστε οκ...Και θα μου πεις γιατι δε τους λες και να δεις πως θα αντιδράσουν? Γιατι δε μου έχουν δώσει την εμπιστοσύνη να το κάνω.Οταν τους βλέπεις να συζητάνε μεταξύ τους και να μιλάνε με απαξίωση πχ για την 35αρα "φίλη" τους που έμεινε στο ράφι γιατί είναι βλαμμένη..ε όχι δε μπορώ να ανοιχτώ εγώ και να μιλήσω και να ζητήσω συμβουλές.Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Ακόμη και με ένα παιδί που γνωριζόμαστε εδώ και πολλά χρόνια και με έχει δει απο κοντά πως είμαι,πως λειτουργώ,δε ξέρει το background μου.Γιατι προσωπικά δεν άφησα να φανεί.Πρώτη φορά στη ζωή μου που ένιωσα άνετα να μιλήσω είναι με κάποια άτομα απο εδώ μέσα που έχω μιλήσει σε προσωπικό επίπεδο.Aυτά τα άτομα τους θεωρώ φίλους μου και ελπίζω και αυτοί το ίδιο και ευελπιστώ να μην κάνω καμμιά μαλακία και τους χάσω.
Σε θαυμάζω, ειλικρινά :D Δεν ήξερα πως δεν γνώριζαν, και ίσα ίσα, δεν γνωρίζουν και σου λένε τόσο καλά σχόλια και ούτε καν φαίνεται πως υπάρχει κάποιο πρόβλημα και μετά μου λες πως δεν το χειρίζεσαι καλά; Ξέρεις πόση δύναμη και προσπάθεια θέλει για να το κρύβεις; Βασικά ναι, θα σου έλεγα να τους δοκιμάσεις αλλά εφόσον είναι έτσι τα πράγματα, ε δεν λέει τώρα να προκαλέσεις την τύχη σου και να τους διώξεις, αν και δεν ξέρεις ποτέ πώς θα αντιδράσουν εφόσον ήδη σε εκτιμούν. Προς το παρόν εφόσον μπορείς να το κρύψεις, συνέχισε έτσι.. Τι μαλακία να κάνεις μωρέ και γιατί να τους χάσεις; Εδώ λίγα ποστ ανταλλάξαμε και σε συμπάθησα φουλ!Quote:
Originally Posted by admforall
Οχι δεν ειναι η πρωτη μου υποτροπη.Απο 22 χρονων παλευω με την καταθλιψη και τωρα ειμαι 30! εχω υποτροπιασει πολλες φορες και ευχομαι να ειναι και η τελευταια αυτη η υποτροπη.Quote:
Originally Posted by Νεραιδα
αααα...ωραία στα ίδια κι εγω μονο που εγω ξεκινησα αλλιως με διαταραχη πανικου κ εξελιχθηκε πλεον σε αγχωδη κ καταθλιπτικη διαταραχη..με τις υποτροπες μ κι εγω..αλλα ειμαι πιο μικρη!Quote:
Originally Posted by Bulletproof
Κανεις ψυχοθεραπεια?ΜΟΝΟ αυτη κ κυριως ΕΜΕΙς θα βοηθησουμε τον εαυτό μας να ξεφυγει απο αυτό...
Ξέρεις τι γίνεται? Δεν το κρύβω γιατί θέλω να το κρύψω αλλά γιατί δε θέλω να με πουν προβληματικό.Γιατί απο μικρός απο το σχολικό περιβάλλον ήμουν αυτός με τα παρατσούκλια,αυτός που όλοι κοροϊδευαν,αυτός που κατάφερνε να διαφέρει αρνητικά.Και όλα αυτά τα χρόνια είχα προσπαθήσει να μην πλησιάζω πολύ τους ανθρώπους για να μην βλέπουν ότι δεν είμαι σαν αυτούς.Και έδιωξα ανθρώπους απο κοντά μου με την στάση μου.Γιατί πίστευα ότι αν μάθουν την αλήθεια ή με ζήσουν περισσότερο θα με απορρίψουν και μετά θα με κοροϊδεύουν κιόλας.Και μπορώ να πω ότι τα είχα καταφέρει να νιώθω αρκετά καλά με μένα αλλά όχι πλήρης.Και ξυπνάω ένα πρωϊ εκεί κάπου στα 35 μου και την είδα αλλιώς.Οτι δηλαδή τόσα χρόνια κακώς δεν εκτέθηκα περισσότερο.Και συνειδητοποιώ ότι η απόσταση που πρέπει να καλύψω σε σχέση με τους συνομιλήκους μου 38,5 είμαι τώρα είναι από εδώ μέχρι το διάστημα και πάλι πίσω.Και η φάση είναι ότι οι γύρω μου σε κάτι κινήσεις κοινωνικοποίησης σε προσωπικό επίπεδο που έκανα τελευταία μου έδωσαν την εντύπωση ότι πρέπει να είμαι και να σκέφτομαι σαν ένας ώριμος 40αρης άνθρωπος.Αλλά εγώ δεν είμαι έτσι..Και αυτό το πληρώνω πολύ ακριβά.Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Αχ :( Είναι αυτό που λέμε "ποτέ δεν ξέρεις τι θα γινόταν αν...", μπορεί να μην έβρισκες τους σωστούς/κατάλληλους ανθρώπους και να σε απέρριπταν. Μπορεί όμως να είχες πραγματικούς φίλους που θα σε δέχονταν και τώρα να ήταν δίπλα σου. (Εκτός κι' αν εννοείς πως πλέον δεν θα φοβόσουν τα σχόλια του κόσμου και δεν θα προσπαθούσες να κρυφτείς; ). Δεν βοηθάει πολύ όμως να το αναλύουμε γιατί ό,τι έγινε έγινε. Σημασία έχει να νιώθεις εντάξει με τον εαυτό σου και τι κάνεις από 'δω και στο εξής. Τι πιστεύεις πως θα σε έκανε να νιώθεις πλήρης; Πραγματικοί φίλοι; Σύζυγος; Δεν ξέρω τι να πω για την ωριμότητα γιατί δεν σε ξέρω προσωπικά αλλά από εδώ μέσα φαίνεσαι ώριμος και συζητήσιμος. Ωριμότητα είναι και το να είσαι σχεδόν 39 χρονών, να νιώθεις τελείως μόνος σου αλλά παρόλα αυτά να έχεις κάθε πρωί την δύναμη να σηκώνεσαι και να παλεύεις για σένα, να μην κομπλάρεις να πηγαίνεις μόνος για καφέ αλλά να νικάς κάθε φορά το πρόβλημα και τον εαυτό σου και να πιάνεις συζητήσεις με άλλους. Πολλοί μιλάνε και κρίνουν εκ του ασφαλούς! Αν δεν έχεις ΕΣΥ να τους διδάξεις μαθήματα ζωής τότε ποιος; (Δεν το' πιασα αυτό που λες με την απόσταση που πρέπει να καλύψεις γιατί στην καθημερινότητα και στην δουλειά μια χαρά τα καταφέρνεις...)
Υ.Γ: Έχω την εντύπωση πως ακούγομαι υπερβολική αλλά πραγματικά εννοώ αυτά που γράφω.
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.Ναι μου λείπουν όλα αυτά.Αυτό με την απόσταση δε θα ήθελα να το αναλύσω δημόσια.Εχεις κλειστά και τα pm σου οπότε αν θες να μάθεις στείλε μου αν θες ένα mail στο [email protected] και θα καταλάβεις ότι δεν είναι μια χαρά τα πράγματα.. ή τουλάχιστον όχι τόσο "ρόδινα" όσο αφήνω να δείχνουν..
Σας έχω κουράσει με τα pm ε; Σόρρυ, απλά δεν είχα σκοπό να μπαίνω συχνά και έμπαινα απλά για να δω αν είχες απαντήσει εσύ κι' ένα άλλο κοριτσάκι, τιμή σας χεχε
Σε συμπάθησα πολύ, με έχει συγκινήσει η ιστορία σου και προφανώς με ενδιαφέρει να ακούσω. Θα σου στείλω σε λίγο στο e-mail.
που εισαι κοριτσακι μου ?? την εγινε με την επέμβαση που θα εκανες?μην στεναχωριεσαι για την υποτροπή, σε ολους μας συμβαινει.. σιγα σιγα ..τεικ ιτ ιζι ;)Quote:
Originally Posted by Bulletproof
Αυτό το ποστ θέλω να το διαβάσω αναλυτικά μόλις ηρεμησω. ..επέστρεψα στο χωριό και νιώθω τη κατάθλιψη να επιστρέφει γιγαντωμενη!! Αγχος νευρικότητα θέλω να τα σπάσω όλα και μετά να βάλω τα κλάματα τα ξαλάφρωσώ. Δεν την αντέχω αυτή τη μάχη μέσα μου. .Συγγνώμη που πετάγομαι σαν την πορδή. Αλλά ήθελα να πω ότι θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα γιατί ΔΕ ΠΑΛΕΎΕΤΑΙ! !!!!
συμφωνω!... οντως μερικες φορες δεν παλευεται. δεν εχουμε αλλη επιλογη απο την ελπίδα... οχι μονο ελπίδα...πιστη..πρεπει να γινει θρησκεια για εμας η αισιοδοξια!! ειναι καθαρα ζητημα ζωης και θανατου αυτο!Quote:
Originally Posted by fleur*
Όταν πρωτοπαρουσιαστηκαν τα πρωτα σημαδια κτθλψης , το 97 , δεν υπηρχε η σημερινη ενημερωση περι κτθλψεως , οποτε φυσιολογικο ηταν να στραφω σεναν ψυχιατρο , πηγαινα το 99 έναν χρονο σενα υποτίθεται καλο γιατρο , κάθε 20 μερες , δεν ειδα αποτέλεσμα , αλλαξα γιατρο , και αυτος με πλακωσςε στα ζαναξ , που ουτε τοτε υπηρχε ενημρερωση γα το τι εστι ζαναξ , και το 2005 , εφτασα να παιρνω 8 ζαναξ /μερα ................αμα την παθαινα τα τελευταια 5 χρονια την κτθλψη , ειχα την ενημερωση περι φαρμακων και εναλλακτικών .................. την αφορμή η το κινητρογια να ξεπεράσεις ιδαις δυναμεις την κτθλψη , δεν εννοουσα ότι περιμενεις και οποτε ερθει , μπορεις και να επινοήσεις μια αφορμή /κινητρο , και να βαλεις μπρος ..................... τα φαρμακα υπαρχουν απλα γα να σε απαλλαξουν από το εξτρα ψυχολογικο φορτιο που συνεπάγεται η κτθλψη , δεν είναι για χορταση , εγω το κοβω σιγα σιγα το αντικαταθλιπτικο , και να πορευτείς με βαση την εμπειρια σου και την λογικη σου ...................... τα ζαναξ όμως , μια και εχω εθιστει σε αυτά , θα δυσκολευτω ναπαλαγω , και τέτοιες ποσοτητες , είναι ικανες , όχι μονον να επιδεινωσουν μια κτθλψη , αλλα και να πυροδοτησουν μια ...............αυτά όμως ταμαθα εκ τβων υστερων , διοτι η εξαπλωση του διαδικτυου , ηταν αλματωδης μετα το 2000 , και εμαθα πολλα από αυτό , ενώ παλια , ησουν στο ελεος του κάθε υποτίθεται ' γιατρου ' .....................Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Quote:
Originally Posted by Νεραιδα
υπενθυμίζω ενα πόστ μου για όσους δεν εχουν απαντησει και θέλουν να απαντησουν που δεν το πρόσεξαν!
ξυπνημα στις 12, πιο νωρις δεν παιζει οσο και να βαρανε τα ξυπνητηρια. πρωινο, καφεδακι, τσεκ το φβ μου,ντυσιμο αλλα ολα αυτα με την ησυχια μου, γιατι οι κινησεις μου ειναι βαριες εξαιτιας της χρονιας κοπωσης και της καταθλιψης...μετα απο μια συντομη βολτα με το μηχανακι ακολουθει μεσημεριανο φαγητο (2 η ωρα) και σερφαρισμα στο ιντερνετ (φορουμ) αλλα και youtube που με τρελαινουν καποια βιντεακια... κατα τις 4 ξανα βολτα με το μηχανακι ψαχνοντας να πετυχω κανενα γνωστο στον δρομο να περασει λιγο η ωρα...κατα τις 6 ακολουθει βραδινο φαγητο...και απο εκει και περα αν δεν εχω ορεξη για να κανω κατι αλλο ακολουθει ιντερνετ μεχρι τις 12 το βραδυ!!!!!!
Περισσότερο το έβαλα για το δεύτερο κουπλέ εκεί που μιλάει για αυτό που έγραψε η Ρέα ''ετσι ειναι...εχουμε ξεχασει να γελαμε πια. ακομα και τα παιδια γελανε λιγοτερο. και ειναι περιεργο αυτο γιατι οσο περιεργα και να ειναι τα πραγματα σημερα, οι προηγουμενες γεννιες εζησαν πολυ χειροτερα πραγματα απο εμας, πεινες δικτατοριες , εμφυλίους , κατοχη και ομως σημερα η καταθλιψη ειναι πιο εντονη απο ποτε αλωτε.''Quote:
Originally Posted by giang
Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να το ''ακούσω'' από την Ρέα αυτό.Τι εννοώ για να μη παρεξηγηθώ.Εννοώ πως η κατάθλιψη γιγαντώθηκε με τον ...δυτικό τρόπο ζωής.Με τον ''πολιτισμό'' δήθεν ή όχι.Με το κλασικό παράδειγμα των γιαγιάδων ''τι ανάγκη έχετε εσείς,δεν ζήσατε κατοχή.Τα έχετε όλα''.Είναι πολύ μεγάλο θέμα αυτό και δεν θα ήθελα να παρεξηγήσει κάποιος τα λεγόμενά μου ότι θα προτιμούσα την κατοχή και τον πόλεμο.Καμία σχέση.
Quote:
Originally Posted by Ntoubroutza
συμφωνω απολυτα
Καλησπέρα Νεραϊδούλα κι από εμένα.Προσώπικά τα θεματά μου δεν τα έχω ξεπεράσει και δεν νομίζω να φύγουν ποτέ,όμως με την κατάλληλη στήριξη από ειδικούς και κυρίως με πολύυυ προσωπική δουλειά με τον εαυτό μου τα έχω σε μια καλή σειρά,τα έχω αποδεχτεί και ξέρω πως να τα αντιμετωπίζω.Ναι υπάρχουν υποτροπιάσεις και αρκετά άσχημες σε τραγικά σημεία αλλά απο εκεί που τις είχα μπορεί και ολόκληρους μήνες και συνεχεία κοντά,τώρα έχουν μειωθεί πάρα πολύ.Το άγχος φεύγει νομίζω από προσωπική εμπειρία,απλά θέλει σοβαρή δουλειά με κατάλληλο ειδικό.Πολλά βέβαια ψυχικά θέματα φεύγουν και τελείως οπότε ναι μη το αποκλείεις :)
κααλησπερα treasure octopus! σε ευχαριστω πολύ για τα λόγια σου και την απαντηση σου! Συμφωνω πολύ.
Τι αντιμετωπίζεις εσυ μέλος;
Μπραβο σου που είσαι καλύτερα! Συνέχισε ετσι! :)
Kαλησπέρα και πάλι :) Εγώ έχω διπολικη διαταραχή αλλά και αρκετά αγχώδη προβλήματα ανά διαστήματα.Το καλύτερα είναι σχετικό αλλά προσπαθω όσο περισσότερο μπορώ.Πριν δυο βδομάδες ήμουν ένα ράκος κι ακόμα συνέρχομαι απλά θεωρώ ότι όσο καλύτερους ειδικούς έχουμε και όσο είμαστε ανοιχτοί σε θεραπείες και νέες προσπάθειες ότι όλο και κάτι θετικό βγαίνει.Quote:
Originally Posted by Νεραιδα
Δεν ειναι καθολου σχετικο! ΣΗΜΑΣΙΑ έχει σε τετοιες καταστάσεις αυτοπου ειπες
προσπαθεις οσο περισσοτερο μπορεις! Σιγά σιγά θα επέλθει και η ψυχικη ισορροπια πιστεύω...!
Συμφωνω σε ο,τι λες :)
μακάρι να έρθει για όλους μας.. :)Quote:
Originally Posted by Νεραιδα
μακάρι...αμην και ποτε!
Το αγχος και τις εμμονες ιδεες , τις εχω ξεπερασει ..............εχει μεινει αρκετη κτθλψη , οχι μεγαλη σε σχεση με παλια , θελει ενα ααποφασιστικο βημα , ενα κινητρο σοβαρο , αν αυτη την στιγμη επαιρνε φωτια το σπιτι μου ( χαζο παραδειγμα , αλλα αληθινο ) , θα ελεγα , ασε μωρε να καει , εχω κτθλψη ? οποτε , διαπιστωνουυμε οτι παντα υπαρχει κατι που σε κανει να ξεχασεις/ξεπερασεις την κτθλψη .....................αμα πεθανει ο πατερας μου , και τον κληρονομησω , θα πω , ασε μωρε , χεστηκα για τα λεφτα , αστα να πανε στο διαολο ? οχι βεβαια , θα παρω μπρος , ναναλαβω ευθυνες ........................αμα λιμοκτονεις , θα κατσεις να πεθανεις π την πεινα ? οχι νβεβαια , θα βρεις μια οποιαδηποτε δουλεια , να τρως τουλαχιστον , το ενστικτο της επιβιωσης ειναι πανισχυρο .....................αλλωστε ο οργανισμος ,δεν μπορει ναντεξει 2 κακουχιες μαζι .....οταν ημουν στο νοσοκομειο , τον 10/15 για 8 μερες απο ατυχημα με το σκουτερ , ο οργανισμος , ως αυτοπροστατευομενο συστημα , ειχα αποβαλλει την κατθλψη , και ειχε επικεντρωθει , στο αν θα χασω το νεφρο μου ( ειχε ενα γιγαντιαιο αιματωμα ) , και δεν αισθανομουν κυθλψη ...........τελικα δεν εχασα κανενα νεφρο , αλλα για μερικες μερες ,δεν ειχα καθολου κτθλψη .................................
ισχύει αυτο που λες!! η κατάθλιψη προέρχεται από την αδράνεια και την μη ύπαρξη πιο άμεσων προβλημάτων. Όταν το μυαλό κινηθέι,αναφκαστεί να βρει τρόπο να επιβιώσει ή να παράγει τότε δεν έχει χρόνο για θλίψη και πολλές ανάμοικτες σκέψεις που την προκαλούν.Quote:
Originally Posted by Macgyver
καλή ερώτηση...
Όχι δεν έχω ξεπεράσει τίποτα... Είμαι απλά πολύ πιο λειτουργικός.
Δεν θέλω να γενικεύω αλλά νομίζω ότι όποιος παιδεύεται με τέτοιες καταστάσεις μπορεί μόνο να γίνει περισσότερο λειτουργικός (μειώνοντας οσο ειναι δυνατόν τις αρνητικές σκέψεις) όχι να ξεπεράσει κάτι.
Προσωπικά δεν θεωρώ την κατάθλιψη βιολογική ασθενεια που γιατρεύεται με φάρμακα. (Προσοχή δεν τα απορρίπτω). Είναι καθαρά θέμα βιωμάτων και ψυχικών τραυμάτων.
Και σε αυτά τα θέματα δεν γίνεται να κάνει κάποιος reboot ή format όπως κάνουμε στον υπολογιστή και λύνονται όλα τα προβλήματα
Μα ειναι γεγονος , οτι το μυαλο , δεν αντεχει 2 πολυ δυσαρεστες σκεψεις , για λογους προστασιας ,, θαποβαλλει την υποδεεστερη , η την Β προτεραιοτητας ........... μου τοχει πει ομοιοπαθητικος , δεν ειναι δικη μου ιδεα ...............και παντα βαζει προτεραιοτητες , γιαυτο και στην Σουηδια , ελλειψει οικονομικων προβληματων ,εχουν τις πιο πολλες αυτοκτονιες , λογω κτθλψης ..........................κακο πραμα ναδρανει το μυαλο , η και το σωμα .......δεν ειναι φτιαγμενα γιαυτο , παραβιαζουμε την φυση μας ετσι ....................και υφισταμεθα τις συνεπειες .........Quote:
Originally Posted by treasure_octopus
Σε αυτές τις καταστάσεις που αναφέρεις νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι θα είχαν την ίδια αντίδραση.Κανείς δεν θα έλεγε ''άσε το σπίτι να καεί''.Το θέμα είναι ότι αυτό δεν είναι κίνητρο.Είναι φόβος,πανικός και ''επιβίωση''.Σημασία έχει το μετά.Με λίγα λόγια ένας άνθρωπος με κάποια ψυχική διαταραχή θα κάνει καιρό να ''συνέλθει'' από μία κατάσταση πανικού για πολλούς και διάφορους λόγους.Την κατάθλιψη δεν την βιώνεις μέσα από ένα περιστατικό και δεν δημιουργείται ξαφνικά.Οπότε είναι λίγο άτοπο το παράδειγμα της επιβίωσης.Quote:
Originally Posted by Macgyver