Originally Posted by
novia35
Κοίτα να δεις τι συμβαίνει τώρα. Είμαι σ' αυτή τη δουλειά λιγότερο απο μήνα, δεν έχω πολλά παρε-δώσε, ένα καλημέρα λέω, δεν λέω πολλά γενικά για μένα, περισσότερο ακούω αλλά είμαι ευγενική, φιλική και πρόθυμη, κοιτάω τη δουλειά μου και τίποτα περισσότερο και είναι μια κοπέλα, η οποία μεταξύ άλλων μας έχει πει ότι είναι και ψυχολόγος και με την οποία δεν έχουμε μιλήσει περισσότερο απο 5 φορές στα διάλειμματα για τσιγάρο, εγώ δεν καπνίζω, απλώς είναι ο χώρος κοινός. Ξαφνικά την Παρασκευή κι ενώ τελείωνε η σύμβαση της σ' ένα διάλειμμα με αρχίζει και μου λεει στο ξεκάρφωτο, ήταν και 2 άλλες κοπέλες μπροστά, ότι είμαι κλειστός άνθρωπος, ότι τα έχω όλα σε κουτάκια, ότι έχω ένα τείχος μπροστά μου κι ότι δεν είμαι χαλαρή μ' ένα ύφος δασκαλίστικο και επικριτικό και την ρωτάω απο που το έβγαλε αυτό το συμπέρασμα και πως είναι ο ανοιχτός και πως ο κλειστός άνθρωπος γιατί πραγματικά ήρθα σε πολύ δύσκολη θέση και με προβλημάτισε, σκέφτηκα «Θέε μου, τι βλέπουν οι άλλοι σε μένα» και μου λέει δεν μπορώ να στο προσδιορίσω είναι τα vibes και λίγο να σε δει κάποιος καταλαβαίνει, πάντως δεν εννοώ ανοιχτό άνθρωπο κάποιον που μιλάει για τα προσωπικά του είναι κάτι άλλο αλλά δεν είσαι έτοιμη να το ακούσεις και με άφησε με την απορία.
Εκ τότε το σκέφτομαι συνέχεια. Μπορώ να πω ότι μ' εκνεύρισε αρκέτα, πρώτα απ' όλα γιατί το θεώρησα αγένεια και θράσος απο πλευρά της γιατί εκείνη άνοιξε την κουβέντα αυτή, πέρα του ότι δείχνει και έλλειψη σεβασμού το ν' αποδίδει κάποιος χαρακτηρισμούς σ' έναν άνθρωπο που δεν ξέρει με το καλημέρα σας, από που κι ως που; και δεύτερον γιατί ένιωσα ότι χωρίς να έχω δώσει δικαίωμα κάποιοι άνθρωποι προφανώς ασχολούνται μαζί μου.
Αυτό ξέρεις είναι κάτι που μου συμβαίνει πολύ συχνά. Στοχοποιούμαι χωρίς να κάνω τίποτα και μόνο που υπάρχω. Λες και βλέπουν καμία εξωγήινη.
Αυτό όμως που μ' εκνεύρισε περισσότερο απ' όλα είναι πως καθόμουν και την άκουγα σαν κότα και δεν μπορούσα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Αυτό μου την έδωσε γιατί ένιωσα να με καπελώνει. Ήθελα πολύ να γυρίσω και να της πω ένα «δεν μας χέζεις ρε κοπελιά; που με ξέρεις;;» ή «ποιός σε ρώτησε;;» ή ένα «άσε μας κουκλίτσα μου» αλλα σαν ηλίθια καθόμουν και το διαπραγματευόμουν. Μετά όλη την υπόλοιπη μέρα το σκεφτόμουν και το ξανασκεφτόμουν και νευρίαζα με τον εαυτό μου. Βέβαια απ' ό,τι είδα γενικότερα αυτή είχε το στυλάκι του σας κάνω ψυχογράφημα αλλά σε μένα το έκανε πολύ έντονα.
Με μια φίλη που το συζήτησα μου είπε ότι προφανώς το έκανε επίτηδες για να με κάνει να νιώσω άσχημα και γιατί της λέω να με κάνει να νιώσω άσχημα; επειδή μπορεί να σε ζηλεύει, μου είπε, μπορεί να βλέπει κάτι σε σένα που να της θυμίζει τη δική της ανεπάρκεια σε κάποιο τομέα. Κι εγώ τι φταίω ν' ακούω μαλακίες;;
Πως να μην γίνεις αντικοινωνικός μετά;; Πραγματικά, να 'χεις τα προβλήματα σου και να έχεις ν' ακούς και τη βλακεία του καθενός. Γιατί οι άνθρωποι δεν κοιτάνε τη δουλειά τους;; πραγματικά τώρα.
Αν αντιληφθώ ότι έχουν αρχίσει τίποτα κουτσομπολιά, έτσι φορτωμένη που είμαι και με την προηγούμενη φάση, θα τους πάρει και θα τους σηκώσει. Κι αν αυτό λέγεται αντικοινωνική συμπεριφορά ε, ναι είναι.