Οταν ομως καταφυγει σε ασφαλιστικα μετρα επειδη εχει γινει μαυρη απο το ξυλο,ή την παρατησει με ενα παιδι στην κοιλια,παυει να εχει πλακα η περιπετεια
Printable View
Οταν ομως καταφυγει σε ασφαλιστικα μετρα επειδη εχει γινει μαυρη απο το ξυλο,ή την παρατησει με ενα παιδι στην κοιλια,παυει να εχει πλακα η περιπετεια
Μόνο στον ερωτικό τομέα είμαι ίδιος με γιωτάδες! Εκτός ερωτικού τομέα, μπορώ να πω ότι είμαι πολύ νορμάλ, σοβαρό και εντάξει άτομο... Αυτό με το να κοιτάζω στα μάτια, δεν μου είναι δύσκολο η αλήθεια είναι... Το πρόβλημα του λέγειν μου είναι γενικά πρόβλημα, ομιλίας ας το πω κι έτσι... Δηλαδή, ότι δεν ξέρω τι να πω σε άγνωστη κοπέλα αν την πλησιάσω σε καφετέρια, κλαμπάκι, μπαράκι, και τα σχετικά... Μένω κυριολεκτικά άφωνος!
Κοίτα, δεν μπορείς να πας στα τυφλά να ρίξεις γυναίκα.
Αρχικά, απαράβατος κανόνας: Προσέχουμε προσωπική υγιεινή και εμφάνιση. Ποτέ δεν το ξεχνάμε! Ποτέ όμως!
Μετά, να ξέρεις πως σε γενικές γραμμές, κάποιος άνθρωπος για να σχηματίζει μια γενική άποψη για εσένα θέλει 10 δευτερόλεπτα.
Το παιχνίδι των βλεμμάτων είναι η προθέρμανση του φούρνου. Να κοιτάζεις την άλλη 4 δευτερόλεπτα το πολύ σε κάθε ένα λεπτό.
Μην κοιτάζεις επίμονα, θα πει: να ένας λιγούρης!
Αν δεις ότι ενδιαφέρεται από τον τρόπο που σε κοιτάζει, προχώρα!
Και αφού ο φούρνος πάρει μπρος, πάμε για αργό ψήσιμο στους 150.
Πρέπει να μην την προσεγγίσεις, ούτε με επιθετικό, αλλά και ούτε με ένα ύφος "καλού παιδιού". Χαλαρά, όπως θα μιλούσες σε μια ξαδέρφη σου. Πες ένα γεια, δες πως θα αντιδράσει (αδιάφορα ή με ενδιαφέρον) και αναλόγως θα συνεχίσει.
Να μην δείχνεις φοβισμένος, να έχεις αυτοπεποίθηση και να είσαι πάντα προετοιμασμένος για να φύγεις, αν δεν ενδιαφέρεται η τύπισσα!
Δεν είμαι και ο Σπαλιάρας, που έχει τις 4.000 και πλέον κατακτήσεις, αλλά λίγο έως πολύ αυτή είναι η πεπατημένη!
Με κάλυψε η Ρέμεντυ σε όσα σου είπε. Μια γυναίκα δεν θα κολλήσει μαζί σου γιατί είσαι ο καλύτερος φοιτητής αλλά γιατί σε γουστάρει σαν άντρα. Δες το και από την αντίστροφη. Όποτε ακούμε ότι οι άντρες καθηγητές την έπεσαν σε φοιτήτρια δεν είναι στην αριστούχο του τμήματος αλλά σε κάποια που τους φάνηκε απλά ωραία. Δεν διαφέρουν τόσο πολύ τα δύο φύλα. Τώρα αυτό που λες ότι ήταν ένας τρόπος να την πλησιάσεις το καταλαβαίνω και το κατάφερες. Από εκεί και πέρα όμως η κοπέλα ήταν αλλου και δεν ενδιαφέρθηκε. Επίσης 30 με 21 εγώ την βρίσκω αρκετά μεγάλη διαφορά, άλλες εμπειρίες, άλλα ενδιαφέροντα και μπορώ να καταλάβω γιατί το είδε έτσι όσο γαμάτος κι αν είσαι σαν άτομο. Παρεμπιπτόντως είμαι κοντά στην ηλικία της και σύντομα θα αρχίσω να κάνω κάτι παρόμοιο επαγγελματικά με την καθηγήτριά σου επομένως το θέμα μου φάνηκε διπλά ενδιαφέρον. Σκεφτόμουν τι θα έκανα στη θέση της αν συνέβαιναν όλα αυτά; Προφανώς θα είχα καταλάβει ότι γουστάρεις αλλά δεν θα μπορούσα να σου πω και κάτι. Σαν τι; Ξεκόλα χωρίς εσύ να έχεις εκφραστεί; Θα προτιμούσα να σε κρατήσω διακριτικά σε απόσταση όπως μάλλον έκανε κι αυτή.
ΥΓ: Πεπατημένη είναι βρε, μετοχή του πατώ όχι του περπατώ! :)
Χαίρομαι που η ιστορία αυτή σε προετοιμάζει και σε κάνει υποψιασμένη για το τι μέλλει γενέσθαι.
Η ιστορία, όπως έγραψα και πιο πάνω, δεν επαναλαμβάνεται! Η ιστορία διδάσκει!
Και δεν επαναλαμβάνεται, γιατί κάθε ιστορία είναι μοναδική και ανεπανάληπτη!
Melissa, να σου πω κάτι που σκεφτόμουν σήμερα;
Για όσο κράτησε αυτό το flirt, εγώ μάλλον ήμουν η μετενσάρκωση του Δον Κιχώτη!
Ας είχα δίπλα μου 1.000 Σάντσο Πάντσα να με συνετίσουν, εγώ το βιολί μου θα συνέχιζα!
Και όσο αφορά την έκφραση του ενδιαφέροντός μου, είπα και πιο πάνω, ότι σε μια φάση της έδωσα τον αριθμό του κινητού μου και μια άλλη φορά της είπα πως είμαι τυχερός και υπερήφανος που γνώρισα μια γυναίκα σαν και αυτή ( για πες μου, εσύ τι θα καταλάβαινες στη θέση της; ).
Σου εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στην διδακτική σου προσπάθεια!
Σ'ευχαριστώ πολύ! Μα αυτό σου λέω, ήταν ξεκάθαρο από κάτι τέτοιες κινήσεις ότι ενδιαφέρεσαι, το θέμα είναι ότι αυτή ποτέ δεν ανταπέδωσε. Όταν έδωσες τον αριθμό αντέδρασε κάπως; Όταν της έκανες αυτό το κοπλιμέντο; Το ζήτημα δεν είναι αν κατάλαβε ότι την γουστάρεις, το ζήτημα είναι ότι το κατάλαβε και το αγνόησε για να περάσει χωρίς να δημιουργηθούν προβλήματα. Έβαλες κι εσύ πολύ ψηλά τον πήχη. Και μεγαλύτερη και καθηγήτριά σου και (όπως αποδείχτηκε εντέλει) δεσμευμένη, ε, πολύ δύσκολα έως αδύνατα τα πράγματα. Δεν είναι κακό να τρώμε τα μούτρα μας αρκεί να εκλογικεύουμε αυτά που μας συμβαίνουν. Στην προκειμένη περίπτωση εγώ θα προσπαθούσα να κατανοήσω αν έπαιξε ρόλο το ότι η συγκεκριμένη γυναίκα ήταν κάτι άπιαστο και γιατί έκανα αυτή την άπιαστη επιλογή;
Ήταν ένα στοίχημα που είχα βάλει με τον εαυτό μου και έπρεπε πάση θυσία να γίνει πραγματικότητα για μένα... Σου είπα, σαν τον Δον Κιχώτη ήμουν! Δεν είχα την στοιχειώδη λογική! Αν με ρωτούσε κάποιος τότε, πες μου τον μεγαλύτερο στόχο που έχεις αυτή την στιγμή, εγώ θα απαντούσα: να κατακτήσω την καθηγήτριά μου! Ζούσα και ανέπνεα κάθε μέρα για αυτό! Ας υπήρχαν άπειροι λόγοι που κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα δεν θα έπαιρνε σάρκα και οστά, εγώ τους αψηφούσα και έλεγα: θα γίνει, ο κόσμος να χαλάσει!
Το κινητό μου της το έδωσα με τρόπο. Ήταν γραμμένο μέσα σε μια ευχετήρια κάρτα, σφραγισμένη σε έναν φάκελο που της τον έδωσα, όταν της ζήτησα συγγνώμη που της είχα μιλήσει απότομα μια φορά.
Το δε κοπλιμέντο της το είχα πει μια άλλη φορά, όχι όμως face to face, μέσω mail. Απλά με ευχαρίστησε.
Στα τελευταία δύο μαθήματα που είχαμε, παρατήρησα ότι είχε γίνει λιγάκι ψυχρή απέναντί μου. Ούτε αυτό όμως με αποθάρρυνε!
Απορώ από που αντλούσα τόση θετική σκέψη!
οι στοχοι που βαζουμε για την προσωπικη μας εξελιξη, δενε χουν καμια σχεση με "στοχους" που αφορουν αλλους ανθρωπους. αυτο το "πασει θυσια", οταν ο αλλος πιθανα να μην θελει και να μην θελησει ουτε και στο μελλον, ειναι αυτο που οδηγει στο βραχυκυκλωμα και σε περιπτωσεις stalkin για παραδειγμα.
μορφωμενος ανθρωπος εισαι, ασχολησου με πραγματικες σχεσεις, απο αυτες που κανει ενα βημα ο ενας κι ενα ο αλλος, οχι απο αυτες που πλαθουμε με το μυαλο μας.
Remedy, σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου, σε όλη τη διάρκεια του thread. Μου λες την αλήθεια χωρίς περιστροφές και το εκτιμώ πολύ.
Πάντως, η συμπεριφορά μου, σε καμία περίπτωση δεν ήταν λογική και δεν διέπονταν από λογικούς συλλογισμούς.
Νόμιζα ότι ήταν κάτι γραφτό, καρμικό, κάτι προδιαγεγραμμένο να συμβεί. Γελάω τώρα...!
Δεν ξέρω αν το συνειδητοποίησα αργά ή γρήγορα.
Αν συνέχιζε να ήταν αρραβωνιασμένη-ανύπαντρη, θα χειροτέρευε τα πράγματα για μένα. Τώρα που παντρεύτηκε, μπήκε οριστικό τέλος.
Αυτό μας έλειπε, να συνέχιζα...
μη το λες.. αυτο σταματησε εσενα. αλλοι δεν σταματουν ΟΥΤΕ σε αυτο. δλδ, μεγαλο προβλημα.
το οτι δεχτηκες την σοβαρη δεσμευση της σαν τελος γι αυτην την ιστορια, δειχνει οτι κατι λειτουργησε λογικα.
Στο τέλος πάντα πρυτανεύει η λογική!
Καλά, δεν θέλω να φανταστώ τι θα έκανα σε αντίθετη περίπτωση. Δηλαδή, αν συνέχιζε η τρέλα μου.
Μάλλον φαντάζομαι. Θα έστηνα πειρατικό σταθμό, σε ακτίνα 100 μέτρων από το σπίτι της! :p
https://www.youtube.com/watch?v=WfioI2afbw8
ξερεις πολυ καλα ναι! οτι καποιοι δεν σταματουν για κανεναν λογο..ουτε καν αν μαθουν οτι εχεις δεσμο..γαμο κλπ..
τους σιχαθηκα!! το θυμασαι πολυ καλα αυτο ρεμεντυ..ε?
πλεον σιχαινομαι ολους τους αντρες που ενω ξερουν οτι εχω δεσμο..εξακολουθουν να νομιζουν οτι θα ερθουν σαν ιπποτες με το ξιφος τους, σαν τον αη Γιωργη..να με παρουν απο τον παλιο...γιατι σιγουρα θεωρουν οτι "αξιζω καλυτερα" ..οτι αυτοι ειναι "καλυτεροι απο τον παλιο"...την εχουν μεγαλυτερη...ειναι πιο κουβαρνταδες....κ πιο cool ατομακια..
θα με εχουν βασιλισσα...κ σαν τα κοκορακια ανταγωνιζονται τον ανθρωπο που εγω εχω επιλεξει..
ΠΛΙΖΖΖΖΖΖ POSITIVE μη γινεις ποτε σαν αυτους ..ακομα κ αν η γκομενα σε ενθαρρυνει....
Καλά, αν μετά από αυτή την εμπειρία, συνεχίσω να είμαι ο Δον Κιχώτης καβάλα στον Ροσινάντε, δεν θα υπάρχει καμία δικαιολογία για μένα. Αφού έμαθα μικρός αυτό το μάθημα, δύσκολα θα το ξεχάσω μεγαλώνοντας.
1+1=2, από παλιά!
Και επειδή στους 2, τρίτος δεν χωρεί, καλό είναι να αποχωρεί!
ετσι! μπραβο!! καλα τα λες..κ ετσι παντα να σκεφτεσαι!
Είπες την λέξη κλειδί: να σκέφτεσαι!
Από την πρώτη μέρα που την είδα μέχρι την μέρα που έμαθα ότι παντρεύτηκε, αμφιβάλλω αν σκεφτόμουν!
Και σκέφτομαι σημαίνει ότι φτιάχνω έναν συλλογισμό, σκεπτόμενος ορθολογικά!
Το να σκέφτεσαι, προϋποθέτει ότι είσαι κυρίαρχος του εαυτού σου!
Εγώ δεν μπορούσα να ελέγξω τις σκέψεις μου! Το μυαλό μου ήταν αιχμάλωτο και δεν υπήρχε λεπτό που να μην την σκεφτόταν, που να μην έκανε απίστευτους συνειρμούς και να την φέρνει από το πουθενά!
Φαντάσου, όλο το καλοκαίρι ήμουν σε μια φάση όπως από το 2:05 και μετά:
https://www.youtube.com/watch?v=aceGcvZn7EA
δεν μου φαινεται το βιντεο..αλλα επειδη ειμαι στο γραφειο κ ειναι οι συνδεσεις κλειδωμενες..φανταζομαι πανω κατω πως ησουν..
αλλα ετσι δεν ειμαστε οταν ειμαστε ερωτευμενοι?
ο αλλος γυρναει στο μυαλο μας 24 ωρες...μετα απο χρονια ξεκιναει η παντοφλα..κ καταληγεις να απλωνεις σωβρακα στην απλωστρα..:D
ζηστο οσο μπορεις ψαχνοντας σωστες συνθηκες!
ειναι κατι υπεροχο!
χααχχααχαχ :D:D:D
ο μεγαλυτερος στοχος απ ολους ειναι να αξιζεις και ολα τα υπολυπα απο το ενα αυτι να μπαινουν και απο το αλλο να βγαινουν οσο αδιαφορεις κατα ενα περιεργο τροπο οι αλλοι θα ρθουν κοντα σου η για να στη πουν η για να σε θαυμασουν αφου το υψος προκαλει το βαθος.
το πιο δυσκολο πραγμα που υπαρχει ειναι να μινεις αδιαφορος σε κατι που αξιζει.
η θα το θαψεις η θα το θαυμασεις.
Και εμένα ακριβώς αυτό μου πέρασε από το μυαλό...! Το ρητό του Σωκράτη (όχι του Αρχαίου, του Νεοέλληνα!).
Θέλει να πει, πως εγώ όλα αυτά που έκανα, δεν τα έκανα για μένα, αλλά για αυτή.
Στη ζωή, αν κάνουμε κάτι, αυτό πρέπει κυρίως να το κάνουμε για μας και όχι για τους άλλους.
'Επονται και οι πράξεις ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, αλτρουισμού, αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι και όχι λύκοι!
Σκιάχτηκε αυτή τώρα, που εγώ της έγραψα 10 και που για ο, τι ήθελε ήμουν κερί αναμμένο... Σκασίλα της και σκορδοκαΐλα της για μένα!
Κοίτα, δεν λέμε όλα να μας έρχονται ως μάννα εξ ουρανού. Το ξέρουμε καλά αυτό, όλοι σε αυτή τη ζωή. Δεν μας προσφέρεται τίποτα απλόχερα στο πιάτο.
Απλά, δεν γίνεται να κάνεις υπερβολές. Αν σε θέλει κάποια, θα σε προσεγγίσει και αυτή με τη σειρά της. Αν σε ψάχνει κάποια, θα σε βρει, όπως θα την έβρισκες και εσύ. Με δεδομένο πάντα ότι και εσύ της αρέσεις. Η αστείρευτη επιμονή μου, δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Και το χειρότερο είναι ότι έκανα "τυφλά χτυπήματα", μη γνωρίζοντας ότι είναι δεσμευμένη. Εκεί ήταν το μέγιστο λάθος που έκανα. Ακόμη και αν δεν ήταν, δεν ξέρω αν θα έβρισκα θετική ανταπόκριση.
Από τη συμπάθεια, πήγαμε στον θαυμασμό, μετά στην αγάπη, έπειτα στον έρωτα και από τον έρωτα στην ερωτική ψύχωση (ερωτομανία)!
Δεν πρέπει να πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό εν ολίγοις! Ας ζήσουμε την στιγμή όπως μας έρχεται!
Μου θύμησες τον εαυτό μου και αυτό που βιώνω εδώ και 6 μήνες με μία πανέμορφη κοπέλα λίγο μεγαλύτερη μου! Έρωτας όχι μόνο με την πρώτη ματιά αλλά και σε κάθε ματιά! Προσπάθησα για χάρη της να αποδώσω καλύτερα στη δουλειά μου (το δικό μου θετικό από την ιστορία), την οποία κι εγώ χρησιμοποίησα ως "Δούρειο Ίππο" προκειμένου να την εντυπωσιάσω και να την προσεγγίσω!
Βγήκαμε μερικές φορές έξω, συνήθως με παρέα, και έβλεπα στο βλέμμα της, στον τρόπο της, στη συμπεριφορά της ένα ενδιαφέρον (ή έτσι τουλάχιστον νόμιζα). Ώσπου αποφάσισα μετά από 4 μήνες να της κάνω κι εγώ ερωτική εξομολόγηση, επίσης από μακριά μέσω μηνύματος, σε μια στιγμή αδυναμίας ένα καλοκαιρινό βράδυ. Η απάντηση της με εξέπληξε... μου αρέσεις αλλά εδώ και λίγο καιρό τα βρήκα με τον πρώην! ΣΟΚ! Αποφάσισα να αποσυρθώ διακριτικά κρατώντας μεν επαφή αλλά σε αυστηρά επαγγελματικό επίπεδο. Ούτε προσωπικά μηνύματα ούτε τίποτα. Της είπα μάλιστα ενόψει και των αυγουστιάτικων διακοπών ότι θα τα πούμε στο τέλος του καλοκαιριού!
Εκεί που της έστελνα μηνύματα καθημερινά, έστω και για το τυπικό, ξαφνικά χάθηκα για 20 μέρες έστω κι αν την σκεφτόμουν ολημερίς και οληνυχτίς! Και εδώ μάλλον κάπου κολλάει και η αδιαφορία (δεν μπορώ να βρω άλλη εξήγηση) που είπε πριν και ο "Μέγας Αλέξανδρος"! Γυρνώντας από διακοπές στέλνει αμέσως μήνυμα να βρεθούμε! Οι δυο μας αυτή τη φορά! Βρισκόμαστε και εκεί που ηρέμησα άντε ξανά στα ίδια! Καθημερινά μηνύματα, στην αρχή τυπικά αλλά πόσο να αντέξω; Στο ενδιάμεσο βγήκαμε και για καφέ, κανονίσαμε και για βράδυ (το οποίο όμως ακυρώθηκε λόγω δουλειάς) δείχνοντας ότι θέλει να βρισκόμαστε!
Ένα βράδυ, και αφού είχα πιει φυσικά, ξανά ερωτική εξομολόγηση εγώ πάλι μέσω μηνύματος, με αφορμή αυτή τη φορά μια φωτογραφία της που μου έστειλε η ίδια με μήνυμα ρωτώντας αν μου αρέσει! Τι να κάνω κι εγώ; Πόσο να κρατηθώ;
Αισθάνθηκα άσχημα όμως μιας και της είχα υποσχεθεί ότι δεν την ενοχλήσω ξανά για το θέμα για να μη τη φέρω και σε δύσκολη θέση! Η απάντηση της ξανά με εξέπληξε! Δεν ενοχλείς, δεν με πειράζει που είσαι καψουρεμένος μαζί μου, δεν είσαι σαν τους άλλους (σημ: τους λιγούρηδες), εσένα σε νιώθω πιο κοντινό, στέλνεις γλυκά μηνύματα, να συνεχίσεις να στέλνεις ότι θες! Δεύτερο ΣΟΚ!
Πέρα απ' όλα αυτά η ίδια απολύτως τυπική! Δύσκολα να εκφραστεί, δύσκολα να στείλει πρώτη μήνυμα κι εγώ ξανά όπως είπα και πριν πάλι στα ίδια! Κολλημένος και μπερδεμένος! Με δουλεύει; Παίζει μαζί μου; Απλά με συμπαθεί; Για ποιο λόγο να μου δίνει θάρρος;
Τέλος πάντων, αυτό που θέλω να σου πω επειδή ήδη κούρασα αρκετά, είναι ότι δεν είσαι ο μόνος. Πολλοί περνάμε το ίδιο λούκι. Αν σου αρέσει μια γυναίκα κυνήγα την. Εξέφρασε τα συναισθήματα σου κι ας φας και τα μούτρα σου. Καλύτερα εξάλλου να μετανιώσεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες. Κράτα όμως και την αξιοπρέπεια σου και άστην να φύγει. Ακολούθα απλά τη συμβουλή του "Μεγάλου Αλεξάνδρου". Και όπως διάβασα και κάπου... αγάπα πρώτα τον εαυτό σου και κοίτα πρώτα το δικό σου καλό. Γιατί αν δεν αγαπάς εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου, πως περιμένεις από τους άλλους να σε αγαπήσουν;
Φίλε Άρη, χαίρομαι που λίγο έως πολύ, πολλά μέλη του forum και εσύ μαζί τους, βρίσκετε τον εαυτό σας σε αυτή την ιστορία, για διαφορετικούς λόγους.
Κοίτα, η κοπέλα που σ'αρέσει, δεν θέλει να σε πληγώσει. Εγώ αυτό καταλαβαίνω. Ξέρει πως αν σου αντιμιλήσει ή αν σε τιμωρήσει με τη σιωπή της και την αδιαφορία της, θα στεναχωρηθείς πάρα πολύ και δεν θέλει να είναι εκείνη που θα σε κάνει να καταντήσεις σαν κουρέλι. Η κοπέλα αυτή είναι αρκετά έντιμη και όσο και αν σου φαίνεται παράξενο, εκτιμώ την συμπεριφορά της. Σε κρατά σε απόσταση, με τον πιο γλυκό τρόπο που υπάρχει. Πίστεψέ με! Αν σε γούσταρε, θα έκανε κίνηση. Δεν θα σε άφηνε να βράζεις στο ζουμί σου!
Εμένα με τσάκισε "η τιμωρία της σιωπής και της αδιαφορίας". Ας νόμιζε η κυρία (η δόκτορας πιο συγκεκριμένα), πως έτσι θα ξεμπέρδευε αναίμακτα μαζί μου, η τιμωρία όμως αυτή, με ρήμαξε όσο δεν φαντάζεσαι. Ήταν ένα αργό μαρτύριο αυτό που ζούσα όλο το καλοκαίρι. Το μαρτύριο της σταγόνας! Και είναι σαν να βιώνεις ένα πένθος! Γιατί ο άνθρωπος που αγάπησες (έστω και με αυτό τον αρρωστημένο τρόπο), δεν είναι εδώ για να σου δώσει εξηγήσεις! Είναι σαν να έχει πεθάνει!
Μακάρι μια φορά, να μου έδινε εξηγήσεις και να ξεμπέρδευα μια ώρα αρχύτερα!
Σημασία έχει, πως ακόμη και τώρα, ξεμπέρδεψα!
Μα πως είναι δυνατόν να με κρατά σε απόσταση όταν μου λέει πως της αρέσω, ότι σκέφτηκε στην αρχή της γνωριμίας μας να κάνει κάτι μαζί μου, όταν κάθε φορά που αδιαφορώ στέλνει, όταν μου λέει να συνεχίσω ελεύθερα να της λέω γλυκόλογα; Της έχω πει ότι πρέπει να ξεκολλήσω μαζί της γιατί βασανίζομαι αλλά αυτή μόνο "πράσινο φως" μου δίνει με τη συμπεριφορά της! Από τη μια σέβομαι τη σχέση της και δεν κάνω τίποτα παραπάνω και από την άλλη κάθομαι και σκέφτομαι όλα αυτά και αναρωτιέμαι τι γίνεται! Μπέρδεμα...
Στη δική σου περίπτωση τώρα, όταν λες σιωπή και αδιαφορία εννοείς προφανώς μετά την εξομολόγηση σου. Χωρίς να γνωρίζω τα αισθήματα της θεωρώ ότι το είδος της "σχέσης" σας σε συνδυασμό με το ηλικιακό και τον γάμο της ήταν τροχοπέδη. Ακόμα δλδ και να ένιωθε κάτι για σένα, δύσκολα να εκφραζόταν ή να έπαιρνε οποιαδήποτε πρωτοβουλία. Ίσως κι εσύ, σαν και μένα, να άργησες να εκφράσεις τα συναισθήματα σου. Ποιος ξέρει;
Όσο κι αν το εύχομαι πάντως ειλικρινά, άσχετα αν δεν σε γνωρίζω, πιστεύω ότι δεν ξεμπέρδεψες όπως δεν ξεμπέρδεψα κι εγώ. Αν ξεμπέρδευες δεν θα ήσουν εδώ μέσα και ούτε θα σπαταλούσες τον χρόνο σου συζητώντας το. Το καταλαβαίνω γιατί κι εγώ τα ίδια με σένα περνάω. Κι εγώ ήμουν χάλια το καλοκαίρι, όχι στον ίδιο βαθμό βέβαια, αλλά ήμουν χάλια. Η διακοπή κάθε είδους επικοινωνίας με έκανε να βρω τον εαυτό μου και να νιώσω καλύτερα. Όπως και να έχει, εύχομαι σύντομα όλα αυτά να τα θυμάσαι και να γελάς!
Φίλε μου, επειδή το thread είναι τεράστιο, δεν ξέρω αν το διάβασες λεπτομερώς. Μπορεί να σου διαφεύγουν λεπτομέρειες και το βρίσκω απόλυτα λογικό. Η διακοπή της επικοινωνίας μας έγινε την μέρα που ανακοινώθηκε η βαθμολογία και έκανα προσπάθειες να της ξαναμιλήσω, βρίσκοντας (επιτέλους!) το προφίλ της στο FB (όπου χωρίς να μου δώσει εξηγήσεις, με απέρριψε και κλείδωσε γενικά τα αιτήματα φιλίας για 1 εβδομάδα). Αφού πέρασαν δυο μήνες από τη μέρα που μιλήσαμε για τελευταία φορά, έστειλα την ερωτική εξομολόγηση και με έναν παράδοξο τρόπο, έμαθα ότι παντρεύτηκε την ίδια μέρα! Αυτή, μια χαρά γνώριζε ότι την φλέρταρα και ότι της είχα κάνει τις 3 τελευταίες εβδομάδες πριν την εξεταστική στενότατο μαρκάρισμα (της είχα δώσει τον αριθμό του κινητού μου, την βομβάρδιζα με κοπλιμέντα του στυλ: "είμαι τυχερός και υπερήφανος που γνώρισα μια γυναίκα σαν και εσάς", "Μόνος μου δεν θα τα κατάφερνα! Τι θα έκανα χωρίς εσάς;", "Όταν μιλάτε, με αγγίζετε στην ψυχή!"). Αυτή απλά έλεγε ευχαριστώ και κοιτούσε χαμογελώντας ντροπαλά το πάτωμα!
Την μέρα που της έστειλα την ερωτική εξομολόγηση, ένιωσα άλλος άνθρωπος! Σαν να με απελευθέρωσαν από τα δεσμά μου!
Ακόμη πιο ελεύθερος, όταν έμαθα ότι παντρεύτηκε!
Τώρα η δική σου, φίλε μου, σε έχει βάλει στην friend zone, απλά φοβάται να το παραδεχθεί. Ξεκάθαρα και νομίζω ότι δεν θέλει περαιτέρω ανάλυση.
Δηλαδή, τι θα γίνεται μια ζωή; Θα φτάσει σε σημείο να αρραβωνιαστεί με άλλον και να έχει και εσένα να της λες γλυκόλογα; Ίσως τελικά να θέλει να ακούει τα γλυκόλογα για να θρέψει το εγώ της! Δεν νομίζω ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι άλλο!
Ε, σκέψου τώρα! Αν η τύπισσα σε γούσταρε, θα περνούσε στην αντεπίθεση και θα σου έλεγε και αυτή τι πραγματικά αισθάνεται για σένα!
οι περισσοτεροι μολις ανακαλυψουν το τι θες πολυ τη βρισκουν να σου λενε οχι σκεφτονται οτι παιρνουν ποντους με αυτο το τροπο
ειναι σα να σε οδηγουν ολο και περισσοτερο στο να τους λες τα αναποδα απο οσα πιστευεις για να σου πουν τελικα και αυτοι ναι
αρα μονο το μεγα θεατρο σε κανει μεγα.
το να τους λες οτι τους θελεις αυτο θα τους αφησει αδιαφορους...
@PositiveWave
Δεν νομίζω να με έχει βάλει στη friendzone. Καμία γυναίκα δεν μπορεί να το κάνει αυτό σε κάποιον που συνέχεια τη φλερτάρει. Δεν μπορεί να περιμένει να είμαστε φίλοι από τη στιγμή που ξέρει πως νιώθω. Ίσα ίσα πιστεύω ότι παίρνει τον χρόνο της. Να γνωριστούμε καλύτερα, να δει πως πάει το πράγμα και να ξεκαθαρίσει τι θέλει. Γι' αυτό τώρα τελευταία μου λέει να κάνουμε συχνότερα παρέα και να συνεχίσω να της στέλνω γλυκά μηνύματα. Μου έχει πει άλλωστε ήδη ότι της αρέσω και μεταξύ μας πιστεύω ότι είναι θέμα χρόνου να γίνει το κορίτσι μου:)
Στην περίπτωση σου, το ίδιο λέμε. Μπορεί εσύ να είχες δώσει εμφανή σημάδια των προθέσεων σου αλλά η ιδιότητα της (καθηγήτρια σου) σε συνδυασμό με το ηλικιακό και τον επικείμενο γάμο της, την εμπόδιζαν να πάρει κάποια πρωτοβουλία ή και να δείξει κάτι, ακόμα κι αν ήθελε. Νομίζω θα έπρεπε να της κάνεις εξομολόγηση όσο είχατε ακόμα επαφή για να δεις και πως θα αντιδράσει την επόμενη φορά που θα σε δει από κοντά και όχι να περιμένεις τόσοοοοο πολύ, δύο μήνες μετά την διακοπή οποιασδήποτε επικοινωνίας. Γι' αυτό είπα ότι ήταν θέμα bad timing. Και αυτόν τον πληθυντικό, τι τον ήθελες; Έπρεπε να βρεις ευκαιρία να τον κόψεις κάποια στιγμή για να αποκτήσει και περισσότερη οικειότητα μαζί σου.
Τέλος πάντων. Ότι έγινε, έγινε. Και αυτό που έγινε ίσως τελικά να ήταν και καλύτερο. Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. Το θέμα είναι εσύ να μην απογοητεύεσαι. Και αν τη θέλεις τόσο πολύ, που ξέρεις; Ίσως οι δρόμοι σας ξανασυναντηθούν κάποτε. Απλά, να διώξεις τις όποιες αρνητικές σκέψεις, να σταματήσεις να κατηγορείς τον εαυτό σου, να μη νιώθεις τύψεις, να τη θυμάσαι με αγάπη σαν μια γλυκιά ανάμνηση και να την αφήσεις να φύγει (από το μυαλό σου).
Πάντως έχεις δίκιο. Με την εξομολόγηση κι εγώ ένιωσα ελεύθερος! Σαν να μου έφυγε ένα μεγάλο βάρος...
Άρη, άβυσσος η ψυχή της γυναίκας! Μακάρι να ξέραμε τι θέλει η δικιά σου! Ας μας το ξεκαθαρίσει, για να το καταλάβουμε και εμείς οι κοινοί θνητοί!
Τώρα στο θέμα του thread, εγώ ήθελα να της δώσω να καταλάβει πως την γουστάρω. Δεν ήθελα άμεσα να της πω τα πάντα. Προσδοκούσα πως στο μέλλον θα εκφραζόμουν. Βασικά στο θέμα timing ήμουν τυχερός στην ατυχία μου (όπως στις πλείστες περιπτώσεις στη ζωή μου). Στο πάρα 1' της είπα τι ένιωθα για αυτή.
Αυτό που με στεναχώρησε και που με απογοήτευσε είναι ότι απέρριψε κάθε επικοινωνία μαζί μου, λες και ήμουν κάποιος εντελώς άγνωστος για αυτήν. Είχα την εντύπωση ότι ήμουν στο αμφιθέατρο ο αγαπημένος της φοιτητής, ο The Special One (σαν τον Μουρίνιο ένα πράγμα, που by the way, έφαγε τα μούτρα του σήμερα απέναντι στον Γκουαρδιόλα, 1-2 η Σίτυ την Γιουναϊτεντ... :cool: ) και ότι σε σχέση με τους άλλους έχω άλλη μεταχείριση από εκείνη!
Λίγη σημασία έχει τι έγινε! Πάμε μπροστά!
Δεν ξέρω τι είδους επικοινωνία είχατε πιο μπροστά (αν ήταν μέσω μηνυμάτων, πόσο συχνή ήταν κλπ) αλλά θα σου πρότεινα να της στείλεις ένα ακόμα τελευταίο μήνυμα και να της εξηγήσεις όλες σου τις σκέψεις. Τα πάντα όμως με όλες τις λεπτομέρειες. Τι νιώθεις γι' αυτήν, πως την ερωτεύτηκες, τι έκανες για να κερδίσεις την προσοχή της, πως μπορεί να παρεξήγησες μέχρι και τη συμπεριφορά της, να ζητήσεις και μια συγγνώμη αν άθελα σου την έφερες σε δύσκολη θέση.
Να της πεις επίσης ότι σε πληγώνει που χωρίς εξήγηση έκοψε τόσο ξαφνικά οποιαδήποτε επικοινωνία γιατί ναι, νόμιζες ότι ήσουν ο αγαπημένος της φοιτητής, να την ρωτήσεις άμα έκανες κάτι που το παρεξήγησε ή την στεναχώρησε και να της πεις ότι θα ήθελες να έχεις έστω και μια τυπική - φιλική επαφή μαζί της. Να της ξεκαθαρίσεις ότι δεν έχεις κανένα πρόβλημα μαζί της και ότι δεν θα την ενοχλήσεις ξανά (για αυτό το θέμα) και τέλος, να της ευχηθείς να είναι χαρούμενη και ευτυχισμένη με όποιον και να είναι γιατί το αξίζει. Πίστεψε με, άσχετα αν απαντήσει ή μη, θα το εκτιμήσει!
Καλή συνέχεια και να είσαι πάντα καλά εύχομαι
Αν διαβάσεις με προσοχή το thread, θα καταλάβεις τι είδους επικοινωνία είχα με εκείνη.
Το μήνυμά που της έστειλα πριν λίγες μέρες ήταν ένα ολόκληρο κατεβατό. Δεν ήταν ένα απλό "σ'αγαπώ". Ένα πεντάλεπτο το θέλεις για να το διαβάσεις ολόκληρο. Δεν ξέρω αν το έχει διαβάσει, ούτε έχω λάβει απάντηση μετά από τόσες μέρες. Ο,τι μου πρότεινες να της πω, της το είπα και το μήνυμα αυτό τότε, το έγραψα έχοντας στο μυαλό ότι ίσως ήταν η τελευταία φορά που της μιλούσα.
Και ναι, μάλλον ήταν η τελευταία!