Printable View
Βασικά, λίγο καιρό. Δεν γνωριζόμασταν χρόνια, αλλά η καθημερινή επαφή που είχαμε στην αρχή και λέγαμε ο ένας στον άλλον πολύ προσωπικά πράγματα, έδιναν διαφορετική εντύπωση. Εάν μεσολάβησε κάτι και δυσαρεστήθηκαν; Δεν το ξέρω ούτε και εγώ.Quote:
Originally Posted by elisabet
Πιθανολογώ ότι απλά βαρέθηκαν, αλλά ο τρόπος που ξεκόψανε, που με έκαναν να αντιδράσω ήταν προκλητικότατος, αγενέστατος και δειλός για μένα.
Λιγο καιρο και λεγατε πολυ προσωπικα πραγματα?Quote:
Originally Posted by PositiveWave
Ναι... Επειδή συνέβη ένα δυσάρεστο περιστατικό στις αρχές, που με αφορμή αυτό ήρθαμε κοντά και κάναμε παρέα, κουβέντα στην κουβέντα ειπώθηκαν πάρα πολλλα...Quote:
Originally Posted by ftatl
Ωραια, γιατι προς στιγμη μπερδευτηκα λιγο. Είσαι φοιτητής αν δεν κάνω λάθος, οπότε υποθέτω οτι αυτοί ήταν φίλοι από την σχολή.Quote:
Originally Posted by PositiveWave
Δεν είναι τίποτα παράξενο αυτό που σου συνέβει positive, σε αυτές τις ηλικίες αλλάζουμε παρέες μέχρι να βρούμε αυτούς που μας ταιριάζουν. Μπορεί να τύχει να έχουμε καθημερινή επαφή με άτομα γιατί έχουμε κοινές ασχολίες, την σχολή πχ αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε κολλητοί ή οτι ταιριάζουμε. Δοκιμάζουμε και δοκιμαζόμαστε στις σχέσεις συνεχώς. Το οτι δεν ταίριαζες μαζί τους δεν σημαίνει πως εσύ κάνεις κάτι λάθος αλλά ούτε πως αυτοί είναι κακοί χαρακτήρες.
Άλλους φίλους έχεις τώρα; Όχι απαραίτητα κολλητούς, άτομα για να βγείτε μια βόλτα πχ υπάρχουν;
Βασικά ήταν από άλλη σχολή, αλλά τέλος πάντων.Quote:
Originally Posted by elisabet
Υπάρχουν παλιοί φίλοι, αλλά με αυτούς υπάρχει μια σιωπηρή ομερτά... "Δεν με ενοχλείς, δε σε ενοχλώ. Τα λέμε στις γιορτές ή αν σε δω τυχαία σε κάποια καφετέρια." Με αυτούς, για ένα περιέργο λόγο συμβιβάστηκα σιωπηρά και δεν χρειάστηκαν παρατράγουδα όπως εδώ. Η ζωή τα έφερε έτσι και τραβήξαμε τους δρόμους μας. Μερικούς τους γνωρίζω από το νηπιαγωγείο και μια φορά στο τόσο τα λέμε και χαίρομαι που τους ακούω, άλλους τους γνώρισα στο Γυμνάσιο, κοκ.
Ποτέ μα ποτέ, με κανέναν από αυτούς τους παλιούς φίλους όμως, δεν είχα θέματα και τσακωμούς.
Ίσως γιατί ξετυλίχθηκε διαχρονικά το κουβάρι των χαρακτήρων μας και και όχι στο τσακ μπαμ, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση. Έτσι, ξέρουμε καλά τι είναι ο καθένας μας, με τα καλά του και τα κακά του και συνεχίζουμε.
Ελισάβετ, δίκιο έχεις σε αυτό που λες. Απλά εγώ ίσως από τον ενθουσιασμό μου να εξιδανίκευσα την κατάσταση και να τους θεωρούσα υπερ του δέοντος καλούς και αξιόπιστους. Γνωρίζουμε νέο κόσμο και προχωράμε.
παρατηρώ ότι τοποθετείς τον εαυτό σου στην θέση κάποιου που πάντα εκείνος ζητάει (ή έστω ελπίζει) και οι άλλοι δεν ανταποκρίνονται.Quote:
Originally Posted by PositiveWave
αναρωτιέμαι αν με όσους ζητάς ή θέλεις χωρίς να ζητάς, συχνότερη επαφή, ή μία σταθερή και μεγάλη συχνότητα, ταιριάζετε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ή απλά ωθείσαι απο μια ανασφάλεια για την μοναξιά και επιζητάς συναναστροφή χωρίς ιδιαίτερο ταίριασμα.
όταν ταιριάζεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ με κάποιον, το καταλαβαίνουν και το επιδιώκουν και οι δύο, δεν υπάρχει περίπτωση ο ένας να το επιδιώκει και ο άλλος να το αποφεύγει.
εμένα μου κάνει σαν κάτι που έχει να κανει με 'αγχος' όλο αυτό που νοιώθεις και στην συνέχεια οδηγείστε σε παρεξηγήσεις.
παρά σε πραγματική παρέα ταιριαστή που εσύ είσαι ο καλος και αξιόπιστος και οι άλλοι κακοί κι αναξιόπιστοι.
το λες και μόνος σου οτι ήταν πρόσφατη γνωριμία.
μια πρόσφατη γνωριμία και μάλιστα στο πανεπιστήμιο (όπου γινεται το ΕΛΑ ΝΑ ΔΕΙΣ απο προσκαιρες γνωριμίες) δεν την παντρευόμαστε κιόλας, έχουμε πολύ κόσμο ακόμα να δούμε στον διαθέσιμο χρόνο μας.
ούτε υπάρχει συγκεκριμένη ατζέντα συχνότητας πέρα απο την οποία είμαστε γαιδούρια αν δεν επικοινωνήσουμε.
δεν είναι κακος κι αναξιόπιστος κάποιος που γνωρίζεις, αν θέλει λιγότερη επικοινωνία μαζί σου απ οτι εσύ.
ισως αν αφουγκραζόσουν τις πραγματικές ανάγκες σου κι εσύ το ίδιο να ήθελες.
όσο για την άποψη σου να είναι πιο ξεκάθαροι η να ενημερώνουν, ξανασκέψου το , καλύτερα.
αν η αλήθεια είναι οτι γνωρίζοντάς σε καλύτερα, δεν βρίσκουν να είστε και τόσο ταιριαστοι, τι να σου πουν χωρίς να πληγωθείς, δηλαδη? δεν λέγονται αυτά τα πράγματα.
την διάθεση σου για παρέα την δείχνεις με την στάση σου. δεν εξηγείς οτι δεν γουσταρεις, που βρισκομαστε?
οι δικοί μου συμφοιτητές που είμασταν παρέα, ούτε ήξεραν τα γενέθλια μου και 2 χρόνια κάναμε καθημερινή παρέα, εκδρομές, ξενύχτια, όλα μαζί τα κάναμε.Quote:
Originally Posted by PositiveWave
ποτέ δεν το σκέφτηκα. το συνειδητοποιώ τώρα που το λες. Ε ΚΑΙ????
μηπως δραματοποιεις ασημαντα γεγονοτα, χωρις να υπαρχει δραμα?
θεωρώ ότι ο πληθυντικός αριθμός των μηνυμάτων ήταν ένα από τα προβλήματα.
γιατί πληθυντικός? στέλνεις ένα μήνυμα, ΑΝΤΕ ΔΥΟ. Μετά, ΤΕΛΟΣ. Αν συνεχίσεις να στέλνεις, ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ, ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΠΕΙ, ΛΕΕΙ ΨΕΜΑΤΑ. ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΒΙΑΣΕΙΣ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ. Κι αυτή η πίεση είναι απωθητική.
θες να το καταλάβεις? καταλαβέ το για να σου χρησιμεύσει μια επόμενη φορά.
η παρουσία μέσω μνμτων, τηλ μειλ κλπ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΜΟΙΒΑΙΑ.
στέλνεις, στέλνει.
αν στέλνεις και δεν στέλνει, ΤΕΛΟΣ!.
Δεν συνεχίζεις μέχρι να σβήσει ο ήλιος η να σε βρίσουν.
εσύ λες ότι προσπαθούσαν να σε ωθήσουν να φύγεις μόνος σου κι εγώ σου λέω ότι εσύ προσπαθούσες να τους ωθήσεις να στα πουν έξω απ τα δόντια και κοινώς να τους αναγκάσεις να σε διώξουν.
σκέψου το, έτσι είναι, είμαι βέβαιη.
θα μου πεις "μα είναι δυνατόν? γιατί να κάνω κάτι τέτοιο? εγώ την παρέα τους ήθελα".
κι απαντώ" το κάνεις γιατί δεν θεωρείς ότι είσαι αξιόλογη παρέα, και με τον τρόπο αυτό ωθείς τους γύρω σου να στο επιβεβαιώσουν, κάνοντας σε πέρα"
αυτοεκπληρούμενη προφητεία, λέγεται.
όταν θα εκτιμάς τον εαυτό σου, όλως περιέργως θα δεις ότι οι άλλοι θα σε κυνηγάνε για την παρέα σου, δεν θα ξανακυνηγήσεις κανέναν.
υ.γ. τα περί σεβασμού που λες, είναι άτοπα.. αν δεν ενδιαφέρεσαι για την παρέα κάποιου δεν είναι έλλειψη σεβασμού, είναι έλλειψη ενδιαφέροντος. Εσύ θέλεις στο όνομα του "σεβασμού", να κάνουμε παρέες που δεν επιλέξαμε.
Ισα- ίσα , σεβασμός είναι να σου δείχνω τι θέλω να κάνω και να μην υποκρίνομαι ενώ από πίσω κακοπερνάω.
απο την άλλη, ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΜΕΝΩ, ΟΤΑΝ Ο ΑΛΛΟΣ ΑΠΟΣΥΡΕΤΑΙ.
Βρε καλο μου σε βλέπω να το λες και να το ξαναλες και δεν μπορώ να κρατηθώ. Δεν είναι θέμα καλού ή κακού. Μπορεί να ναι κωλοπαιδα δεν τους ξέρω, αλλά από μόνο το γεγονός του τι έγινε με σένα δεν σημαίνει πως είναι κακοί χαρακτήρες. Εσύ τώρα έχεις πληγωθεί από το τι έγινε και δεν τα βλέπεις καθαρά τα πράγματα αλλά σε παρακαλώ μην μείνεις εκεί γιατί αν μείνεις με την αίσθηση οτι α αυτοί ήταν παλιοχαρακτήρες θα καταλήξεις πάλι να σου συμβεί το ίδιο μόλις γνωρίσεις κάποιον που δεν θεωρείς παλιοχαρακτήρα.Quote:
Originally Posted by PositiveWave
Σκέψου το λίγο...είδες τι λες για τους παλιούς σου φίλους; Όλα κύλισαν πιο ομαλά, έχετε μια σχέση του να βρίσκεστε μια στο τόσο, δεν κόλλησες εκεί οπότε δεν έγιναν ποτέ καβγάδες. Αυτό είναι το ιδανικό σενάριο. Με τους παιδικούς μας φίλους πχ συνήθως οι περισσότεροι χανόμαστε με τα χρόνια γιατί αλλάζουμε, αλλάζουν οι συνθήκες ζωής μας, οι προτεραιότητες μας, οι απόψεις μας, αλλάζουμε γενικά σαν άνθρωποι. Κι έτσι μπορεί να τύχει με άτομα που ήμασταν όλη μέρα μαζί και περάσαμε τα παιδικά μας χρόνια, μετά να μην έχουμε τίποτα κοινό. Να βρισκόμαστε μια στο τόσο κατά τύχη και να χαιρόμαστε που βλέπουμε τον άλλον ή να νιώθουμε και μια νοσταλγία αλλά να μην θέλουμε κάτι παραπάνω από αυτό γιατί πλέον είμαστε άλλοι άνθρωποι. Για σκέψου σε αυτή τη πορεία ο ένας από τους δύο να μην αποδεχόταν την αλλαγή και να επέμενε να τηλεφωνεί στον άλλον και να διεκδικεί μια πιο στενή σχέση; Τι πιστεύεις πως θα γινόταν; Το πιο πιθανό είναι ο άλλος να προσπαθούσε να τον αποφύγει διακριτικά. Αν ο πρώτος επέμενε, ο άλλος θα γινόταν ακόμα πιο "γαιδούρι" και στο τέλος τι θα είχαμε; Καβγάδες! Και θα είχαμε δύο δυσαρεστημένα μέρη. Ο πρώτος θα ένιωθε ριγμένος "εγώ είμαι ο καλός που πάντα νοιαζόμουν κτλ" και ο άλλος θα ένιωθε θυμό που δεν έγιναν σεβαστά τα όρια του και που "αναγκάστηκε" να γίνει σκληρός.
Και εσύ ακόμα και σε αυτή τη περίπτωση πρόσεξα οτι χρησιμοποίησες το ρήμα "συμβιβάστηκα". Όχι δεν συμβιβάστηκες. Απλά σεβάστηκες τα όρια του άλλου και ακολούθησες την αλλαγή. Αυτή ήταν μια πολύ υγιής αντίδραση. Και φαντάζομαι οτι σε αυτή θα έπαιξε ρόλο και το γεγονός οτι βρήκες καινούργιες παρέες κι έτσι δεν κόλλησες στις παλιές.
Πώς νομίζεις οτι θα φερόσουν εσύ αν ήσουν στη θέση των φίλων σου πχ; Δεν σου έχει τύχει ποτέ να μην θες κάποιον για παρέα χωρίς να σου έχει κάνει κάτι κακό κι ενώ τον θεωρείς καλό άτομο; Εμένα μου έχει τύχει! Στο είπα και σε προηγούμενο ποστ. Κι έφτασα κι εγώ σε σημείο να γίνω σκληρή και "κακιά" γιατί ένιωθα πως ο άλλος δεν με σεβόταν. ΜΕ την συνεχή επιμονή της για επαφή ένιωθα οτι εισβάλλει στον προσωπικό μου χώρο, ότι δεν σέβεται τα όρια μου, ότι κάνει την χαζή και δεν θέλει να καταλάβει τα μη λεκτικά σημάδια που της έδινα ώστε να κρατηθεί σε απόσταση. Δεν μπορείς να πας στον άλλον και με την μια να του πεις κατάμουτρα "δεν σε θέλω για παρέα", προσπαθείς να το δείξεις αυτό στην αρχή ώστε ο άλλος να απομακρυνθεί μόνος του. Λες "δεν έχω πολύ χρόνο για εξόδους ή βαριέμαι", βρίσκεις ηλίθιες δικαιολογίες για να τον αποφύγεις. Εκεί ο άλλος πρέπει να σταματήσει. Πρέπει να σταματήσει και να περιμένει την δικιά σου κίνηση και ανταπόκριση. Κι αν αυτή δεν έρθει, οφείλει να απομακρυνθεί. Αν δεν το κάνει μετά προχωράς σε πιο γελοίες δικαιολογίες, σε ακόμα πιο φανερά σημάδια ότι δεν θες κι όσο συνεχίζει αυτό στο τέλος καταλήγεις να το πεις κατάμουτρα.
Τι πιστεύεις πως θα γινόταν με τους φίλους σου πχ αν εσύ δεν επέμενες τόσο; Εγώ νομίζω πως θα είχατε αποφύγει τους καβγάδες κι απλά θα είχατε κρατήσει μια πιο αραιή επαφή του μια στο τόσο. Δεν είναι κακό αυτό. Με μερικούς ανθρώπους τόση επαφή θέλουμε. Δεν μπορούμε να είμαστε κολλητοί με όλους.
Τι θέλω να πω με όλο αυτό το κατεβατό; Ξεκόλλα από το καλός- κακός, αυτός που νοιάζεται- αυτός που με γράφει κτλ! Γιατί αν μείνεις κολλημένος σε αυτούς τους διαχωρισμούς θα δεις το σκηνικό να επαναλαμβάνεται στην ζωή σου και θα απορείς γιατί πέφτεις συνεχώς σε κακούς ανθρώπους!
Καταλαβαίνω πως έχεις ανάγκη μια πιο στενή επαφή, έχεις ανάγκη από ανθρώπους δικούς σου να μοιραστείς πράγματα κτλ κι αυτό είναι απόλυτα κατανοητό και φυσιολογικό! Όμως δεν μπορείς να εκβιάζεις τους ανθρώπους για να πάρεις αυτό που θες. Αυτό θα έρθει σιγά σιγά, δεν χτίζονται οι σχέσεις σε δυο βδομάδες ή σε μερικούς μήνες. Θα πρέπει να έχεις στον νου σου οτι ο καθένας μας έχει τα όρια του κι αυτά τα όρια πρέπει να γίνονται σεβαστά αν θες να χτίσεις σχέσεις εμπιστοσύνης. Όσο καλός άνθρωπος και να είσαι πχ αν εγώ σου γίνω ξαφνικά τσιμπούρι και με νιώθεις σαν θηλιά στον λαιμό σου, θα επαναστατήσεις! Πρέπει να αφήνεις τον άλλον να σε θελήσει και λίγο μόνος του, να ζητήσει την παρέα σου στο κάτω κάτω πρέπει να του δώσεις αυτή την ευκαιρία.
Το πρόβλημα σου δεν πιστεύω πως είναι οτι ενθουσιάζεσαι εύκολα και δίνεις πολλά. Το πρόβλημα μοιάζει να είναι πως θεωρείς οτι δεν αξίζεις πολλά και προσπαθείς να τα πάρεις αυτά με το ζόρι. Νομίζω οτι κατα βάθος δεν πιστεύεις πως κάποιος μπορεί να θελήσει από μόνος του την παρέα σου γιαυτό προσπαθείς να τον πείσεις συνεχώς. Αν αφήσεις λίγο χρόνο όμως θα εκπλαγείς γιατί θα δεις οτι θα βρεθούν άνθρωποι που θα σε ζητήσουν χωρίς να χρειαστεί να παρακαλέσεις γιαυτό.
Δίκιο έχετε και οι δυο.
Αφού ξεπέρασα τη χθεσινή αναστάτωση και οργή σήμερα πρέπει να αρχίσω να κάνω έναν απολογισμό και μια αυτοκριτική πριν να συνεχίσω.
Έγραφα μαι ώρα και δεν πρόλαβα να δω το δικό σου. Συμφωνώ σε όλα!Quote:
Originally Posted by Remedy
Μπορώ να πω, μιας κι έχω βρεθεί στην αντίθετη πλεύρα (σ αυτή που προσπαθούσα να αποφύγω κάποια) ότι ένιωθα ακριβώς έτσι. Σα να ήθελε να με κάνει να της το πω κατάμουτρα ώστε να έχει την δικαιολογία ότι εγώ είμαι ο παλιοχαρακτήρας που δεν την θέλει κι εκείνη η καλή που νοιαζόταν κτλ.
Έφτασα δε σε σημείο, και δεν είμαι καθόλου περήφανη για αυτό γιατί δεν έχω ξαναφερθεί σε άνθρωπο με περισσότερη αγένεια, να έρχεται σπίτι μου, να βλέπει οτι είμαι μέσα (γιατί ακουγόταν μουσική απτο παράθυρο πχ ή φως μιας κι εμενα στον πρώτο όροφο τότε) και να μην της ανοίγω! Γιατί καταλάβαινα οτι αυτό το έκανε για να με "εκβιάσει" επειδή δεν της απαντούσα στα τηλέφωνα οπότε από ένα σημείο και μετά τα είχε κόψει και περνούσε απτο σπίτι χωρίς καν τηλέφωνο πριν. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην είχε καταλάβει. Απλά επέμενε για να φτάσει το πράγμα στα άκρα. Και μετά ήρθε να μου κάνει παράπονα ότι δεν της ανοίγω ενώ ξέρει πως είμαι μέσα και εκεί αναγκάστηκα να της πω κατάμουτρα ότι ναι όντως το έκανα αυτό γιατί δεν άντεχα τόση πίεση.
Αυτοκριτική όμως όχι αυτομαστίγωμα!!!Quote:
Originally Posted by PositiveWave
Μπορείς να ξεκινήσεις με το να κάτσεις να σκεφτείς και να γράψεις κιόλας ποια πιστεύεις πως είναι τα θετικά σου ώστε να σε θέλει κάποιος για φίλο. Σκέψου τον εαυτό σου σαν ένα προιον που θες να διαφημίσεις. Ποια είναι τα θετικά σου; Γιατί να σε αγοράσει κάποιος;
Από αυτά που θα γράψεις θα μπορέσεις να ξεκαθαρίσεις καλύτερα τι ζητάς από μια σχέση.
Προσωπικά, καμιά φορά δεν βλέπω διαφορά στα δυο. Στην αυτοκριτική και στο αυτομαστίγωμα.Quote:
Originally Posted by elisabet
Είμαι σκληρός και με εμένα και με τους άλλους. Πρέπει να άλλαξω προσέγγιση στα πράγματα.
Πριν κάνω το οτιδήποτε, θα διαβάσω ξανά και με προσοχή τα μηνύματά σου και της Ρέμεντυ. Μετά, έχω χρόνο να επαναπροσδιοριστώ.
τα ίδια λέμε ελισσάβετ.
τώρα το διαπίστωσα κι εγώ ::)
το μεγαλύτερο θέμα δεν είναι το "σκληρός", αλλά το "άδικος".Quote:
Originally Posted by PositiveWave
μπορεί να γίνεις πολύ σκληρός, αλλά να είσαι μακριά απο την πραγματικότητα κι έτσι να μην έχει έστω μια χρησιμότητα αυτή η σκληρότητα.
Από πέρσυ που πρωτοήρθα στο φόρουμ και άνοιξα τότε εκείνο το θέμα που με απασχολούσε, παρατήρησα κάτι. Ότι ενώ εγώ στην αρχή ήμουν οργισμένος και έστρεφα τα βέλη μου στους άλλους, εσύ μου έλεγες να κοιτάξω τι φταίει σε εμένα και όχι στους άλλους.Quote:
Originally Posted by Remedy
Είναι λίγο άβολο να δεις τι φταίει σε εσένα, γιατί ενδέχεται να κυλιστείς στο βούρκο, αν δεν ξέρεις κολύμπι.
σίγουρα.Quote:
Originally Posted by PositiveWave
και είναι για ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ πιο δύσκολο να δούμε αν κάτι φταίει με μας, μην νομίζεις οτι κάποιος εξαιρείται (ούτε κι εγώ, φυσικά).
είναι πάντα πιο εύκολο να δεις τι συμβαίνει στον απεναντι ενώ μπορεί να μην το αντιλαμβανεται, παρά να δεις τι συμβαίνει σε σένα.
ΟΚ. Ρέμεντυ. Πολλά ευχαριστώ! Θα το σκεφτώ λίγο καλύτερα. Εγώ ας δω τα λάθη μου, ας ζήσω επιτέλους τη ζωή μου χωρίς εξαρτήσεις και ας αφήσω τους άλλους να ζήσουν τις ζωές τους όπως θέλουν και όπως επιθυμούν.Quote:
Originally Posted by Remedy
Εισαι σκληρος αλλα σε αυτη την περιπτωση εχεις δικιο!!!!!!! Οι αλλοι δεν αξιζουν μια, σε εφτυσαν χωρις λογο, ειναι κωλοπαιδα, τελος!! Εμενα αυτη ειναι η γνωμη μου επιμενω. Σου επαιξαν που......!!!!!!! Αν ηταν αθωοι θα σου λεγα εσυ φταις νταξει εισαι πολυ αυστηρος, αλλα αυτοι την εκαναν με ελαφρα χωρις καν να τους ενδιαφερει!!Quote:
Originally Posted by PositiveWave
Κανείς δεν είναι τόσο αθώος, όσο και να το φωνάζει.Quote:
Originally Posted by απογοητευμένη
Και εγώ έκανα λάθος που συνέχισα να επιμένω και να χαρίζω υπέρμετρο ενδιαφέρον και εκείνοι που δεν με εκτίμησαν και αδιαφόρησαν.
Δεν θα καθίσουμε να κάνουμε τη δίκη του Σωκράτους. Αργά ή γρήγορα θα καταλάβουν όλοι τι συνέβη.
Όλοι σας έχετε περάσει παρόμοιες φάσεις και εγώ δε θα είμαι ο τελευταίος.
Άρα, δεν αξίζει να σκάω άλλο. Ό,τι ενδιαφέρον είχα, το έδωσα. Για τώρα και για μετά δεν υπάρχει άλλο. Μας τέλειωσε. Λυπάμαι, δεν έχουμε άλλο.
Αυτό το "τοξικός" στο πρώτο σου μηνυμα με απασχόλησε. Δηλαδή τι εννοούν? Τοξικός σημαίνει αυτος που όλο κλαίγεται, είναι απαισιόδοξος, μειώνει τους άλλους έστω εμμέσως καθώς και την κάθε τους επιτυχία ή στόχο, μόνο προβλήματα λέει πως έχει και μονοπωλεί τη συζήτηση με τέτοια. Εγώ τετοιους προσπαθώ να τους διωχνω απο τη ζωή μου, στη χειρότερη περίπτωση τους έχω για να μου καλύπτουν τα κενα παρέας όταν βγαίνω έξω χωρις κατ' αναγκη να υπαρχει βαθος επικοινωνίας.
Εκτός κι αν απο τη δική τους πλευρα σε βρισκουν ως μονότονο, μη ενθουσιωδη, σκυθρωπο, πεισματαρη, μη δυναμικό κλπ συναφή και άρα σε αποφεύγουν για τετοιους λόγους.
Δεν είναι απλά ζητημα "η καλοσύνη κάνει παρεα με τη μοναξια" αφου τοθεσες και με αυτο τον τρόπο, αν και η πολλή καλοσύνη οδηγεί σε μη σεβασμό, κι όποιον δεν τον σέβονται τον βάζουν στο περιθώριο ή τον αποφεύγουν άμα βρουν κάτι καλύτερο του.
Υπαρχει βεβαια και η φαση που τρέχουμαι ξοπίσω άτομα με τα οποια εχουμε την ψευδαίσθηση πως ταιριάζουμε μαζι τους επειδη μας εμπνέει ο χαρακτηρας τους πχ είναι αστείοι, ιδιαίτερα κοινωνικοί, δυναμικοί κλπ συναφή, τα οποια γνωρισματα ίσως λειπουν απο εμας, όμως εμεις δεν τους εμπνέουμε για τους λόγους ή καποιους απο τους λόγους που προείπα αν και η συναναστροφη μας μαζι τους μας δημιουργει θετική διάθεση και συνδράμει στο να θελουμε να τους μιμηθουμε σ αυτα τα καλα γνωρισματα. Παρόλα αυτα, απο τη δικη τους τη σκοπια δεν τρεχει ο αναλογος ενθουσιασμος για εμας και ετσι μας παρατανε.
Κάποτε και να το παλεύεις δεν αλλάζεις ιδαίτερα τη σταση των αλλων έναντι σου, απλα ψαχνεις για πιο καταλληλα άτομα.
Ιωάννη, με είπαν τοξικό γιατί τους βομβάρδισα με μηνύματα.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Πολύ σωστές οι παρατηρήσεις σου, πάντως.
Καλησπερα positive.
Ειναι λογικο να αισθανεσαι τοσο ασχημα μετα απο μια τοσο εντονη απορριψη. Ωστοσο, πηρες απο εδω ορισμενες πολυ χρησιμες συμβουλες και αποψεις ωστε να αυτοβελτιωθεις, αν εσυ το θελεις. Σε τετοιες δημοσιευσεις δεν εχει νοημα η "παρηγορια στον αρρωστο" ουτε να σου χρυσωνουμε το χαπι.
Κατι κανεις που κανει τους αλλους να σε θεωρουν τοξικο και τρομακτικο. Ειναι ευκαιρια να αρχισεις να το αλλαζεις. Οποτε και η δικη μου συμβουλη ειναι να δεις τις δικες σου ευθυνες και να κοιταξεις μπροστα.
"Αν κανεις αυτο που εκανες παντα, θα εχεις αυτο που ειχες παντα"
Γινε λιγο πιο ποζιτιβ και με τον εαυτο σου αλλα και στην επικοινωνια με τους αλλους.
Πηρες καποιες απαντησεις διαμαντια εδω μεσα, οποτε σε κυριευουν αρνητικες σκεψεις για ολους τους αλλους και αυτολυπηση, να μπαινεις εδω και να ξαναδιαβαζεις αυτα τα διαμαντια.
Εγώ θέλω να γράψω οτι καποιοι φίλοι μου που ενδιαφέρονται πραγματικά ανα περιόδους που δεν νιώθω εγώ καλα με ενοχλεί το τοσο ενδιαφέρον. Και τηλεφωνο θα κλείσω και στο μήνυμα δε θα απαντήσω. Δεν είναι οτι αδιαφορώ... Είναι οτι μερικές φορές που δεν αντέχω ουτε τον εαυτό μου το τελευταίο πράγμα που με νοιάζει ειναι να ανοίξω Κουβέντα. Θέλω να πω ότι μήπως οι άνθρωποι περνάνε τις φάσεις τους;
εγω αν ηθελα να προσεγγισω καπιον που σκεφτοταν ετσι αντι να εστελνα μυνηματα θα μουν στο κοσμο μου αυτο ειναι πιο αποτελεσματικο απο το ενδιαφερον.
αποτελεσματικος δηλ ειναι ο ηλιθιος ο εξυπνος πεφτει στη παγιδα της εξυπαδας του αφου τελικα αποτυχαινει να αποδειξει οσα σκεφτεται και ας εχει δικιο ενω ο ηλιθιος ειναι απαλευτος.
Δεν θα προσθέσω κάτι άλλο, από όσα έχουν ειπωθεί. Το μόνο πράγμα που μπορώ να σου πω, αν θέλεις, είναι να μην δένεσαι με κανέναν. Όλοι περαστικοί είμαστε στην ζωή. Σήμερα θα είναι αυτοί, αύριο άλλοι και κ.ο.κ. Το ίδιο και στις σχέσεις. Οπότε μην χαλιέσαι, για τίποτα και για κανέναν. Όσον αφορά, για τους "φίλους" σου, μερικές φορές, αποφασίζουν να κάνουν αλλαγές, διώχνοντας κάποιον με τον τρόπο τους. Μπορεί να στεναχωριέσαι, αλλά σε πληροφορώ ότι υπάρχουν και χειρότεροι τρόποι, για να διώξουν κάποιον από μια παρέα, ακόμη και να καταλήξει όλο αυτό, στον τσακωμό. Προσωπικά, έχω σταματήσει να κάνω παρέα με έλληνες. Το κόμπλεξ, είναι αρκετά μεγάλο, που πολλές φορές ούτε να το διαχειριστούν δεν μπορούν. Κάνε παρέα, αν έχεις την ευκαιρία, με ανθρώπους από την Ευρώπη, Γάλλους, Ιταλούς κλπ. Οι άνθρωποι, είναι 100 χιλιάδες φορές, πιο ουσιαστικοί, από τους έλληνες. Δεν έχουν κόμπλεξ και θέλουν να ανοιχτούν και εκείνοι, σε ευρωπαϊκές φιλίες. Οπότε, άποψή μου, αφόδευσέ τους, όλους και προχώρα. Απλά, μην κάνεις το λάθος και ξαναδεθείς...