Τεράστια απογοήτευση.

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Μμμ...μου φαίνεται αρκετά δύσκολο αυτό το πλάνο κυρίως επειδή πρέπει να είναι σταθερή η ώρα του ύπνου... [...]

---

Δύσκολο φαίνεται
α) πριν ξεκινήσει
β) μέχρι να περάσουν αυτές οι πρώτες λίγες μέρες που απαιτούνται μέχρι ν αρχίσει να γίνεται πια μια συνήθεια. Το λέω εκ πείρας, ο σωστός Ύπνος ΓΙΝΕΤΑΙ συνήθεια. Τα κόλπα που προτείνω τα έχω κάνει κι έπιασαν. Εχω περάσει μεγαλα χρονικά διαστήματα στη ζωή μου με Κακό ύπνο κι ευτυχώς τα κατάφερα χωρίς χάπια (Το seroquel το παίρνω μόνο για τη διπολική, όχι για τον ύπνο).

Χρειάζεται Θέληση απο σένα και Προσπάθεια.
Μόνο μ' έναν τρόπο παίρνει μπρος όλο αυτό:
Μια βαθειά ανάσα, και ΒΟΥΡ!!

(χμμ για δοκίμασε ν ακούσεις ραδιοφωνικό θέατρο απ το youtube τη στιγμή που θα σαι ήδη κατω απ την κουβέρτα έτοιμη για παραλαβή απ την ΜΩΡΦΕΑΣ επε. Το λέω γιατί, όταν συγκεντρωνομαστε σε μια όμορφη ιστορία με τις φωνές ηθοποιών που εγραψαν ιστορία στο θέατρο, το μυαλό μας αδειάζει από σαβουροσκέψεις και φόβους. Μας απορροφά η ιστορία, μόνο αυτό. Κι ο ύπνος ακολουθεί.
Προσοχή στην ένταση του ήχου! Χαμηλά. Και με κεφάλι ήρεμο...)

Ναταλια αν δε βρεισ αντρα κ θελεισ σε παντρευομαι εχω καποια ελατωματα αλλα σκεψου το

Σαν να ακουω μουσικη που λατρευω ειναι οταν μιλασ

Νομίζω πως όλοι λένε το ίδιο πράγμα κυκνε .Ο φόβος να πας ένα βήμα μπροστά να αλλάξεις την κατάσταση είναι αυτό ίσως που σε κρατάει πίσω .Δεν είναι καθόλου εύκολο και το καταλαβαίνω .
Πρέπει να "ξεβολευτεις" ώστε να αλλάξουν κάποια πράγματα .Είναι βουνό όμως άρχισε να το επεξεργάζεται και μιλά και δούλεψε τα με το γιατρό σου ...

Ναταλία υποκλίνομαι ..
Έχεις και τα τυχερά σου με αυτά και με αυτά ..Άρχισαν οι γαμπροί να μαζεύονται . :)

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Δεν ξερουμε γιατι συμβαινει αλλα καποια στιγμη πρεπει να κανεις την υπερβαση...και μεχρι να σου γινει αυτο το κλικ πρεπει να βιηθησεις τον εαυτο σου να δουλεψει προς αυτη την κατευθυνση.
Οσο για αυτο για την ανασφαλεια ειναι καλο που το παρατηρεις οτι σου συμβαινει, η αυτογνωσια ειναι χρησιμο εργαλειο για αυτοβοηθεια και αυτοβελτιωση. Νομιζω βασικα πως βλεπεις γενικα το σεξ και οτιδηποτε το σεξουαλικο ενοχικα και απο εκει πηγαζει το ολο σου προβλημα. Το τραυμα απλα διογκωσε το προβλημα κατα πολυ. Πιστευω πως και να μην σου ειχε συμβει οτι σου συνεβη θα ησουν απο τις γυναικες που θεωρουν το σεξ αγγαρεια για τις ιδιες και βραβειο για τον αντρα...αυτο ξεκιναει απο την οικογενεια και δεν μπορω καν να ξεκινησω να σου περιγραφω ποσο λαθος ειναι...τα συζητησες ποτε ολα αυτα με την ψυχολογο σου; Το ειχαμε συζητησει και σε ειχα παροτρυνει να το συζητησεις μαζι της αλλα νομιζω ειχες εκφρασει δισταγμο και απροθυμια οποτε εχω την εντυπωση πως στη ψυχοθεραπεια που κανεις αποφευγεις συστηματικα να μπεις στο ψητο και απλα την κανεις ως προσωρινη ανακουφιση καθε φορα...

---

Καλησπέρα Ναταλία και στους υπόλοιπους, δεν σας ξέχασα αλλά πραγματικά αυτές τις δυο μέρες σχεδόν δεν πρόλαβα να κάτσω στον κώλο μου (μ' εξαίρεση τον ύπνο) και από καλούς λόγους αλλά κι από υποχρεώσεις κι αυτή τη στιγμή που γράφω νιώθω εξαντλημένη, έλειπα απ' το πρωί και δεν έχω καν φάει μεσημεριανό...

Δεν ξέρω αν θα έβλεπα το σεξ σαν αγγαρεία αν δεν είχε συμβεί εκείνο το γεγονός, ξέρω όμως ότι όντως η μητέρα μου έχει αρκετά αυστηρές ηθικές αρχές...όταν ήμουν στα 15 είχα ερωτευτεί για πρώτη φορά έναν συμμαθητή μου και κάναμε παρέα, θυμάμαι ότι τα βράδια (όχι πολύ αργά όμως απλά είχε σκοτεινιάσει) καθόμασταν στην διπλανή οικοδομή σ' ένα πεζούλι και μιλούσαμε (πολλές φορές ήταν κι άλλοι συμμαθητές και φίλοι μας παρέα, αγόρια και κορίτσια) αλλά μόνο μιλούσαμε άλλωστε όποιος γείτονας περνούσε μας έβλεπε, τι άλλο θα κάναμε; Και μια φορά η μάνα μου μου είπε ότι κανονικά δεν θα έπρεπε να με αφήνει να κάθομαι μαζί του, συγκεκριμένα είπε "εγώ το φανάρι θα κρατάω;" και μ' έκανε να νιώσω πολύ άσχημα...εκείνο το παιδί δεν είχε δείξει ποτέ ερωτικό ενδιαφέρον για μένα, ήταν η πρώτη μου ερωτική απογοήτευση, αλλά εμένα μου έφτανε μόνο που ήμουν κοντά του...άλλωστε δεν ήξερα και πολλά περί σεξ κι ούτε καν το σκεφτόμουν...αυτό το συγκεκριμένο γεγονός το ανέφερα στην ψυχολόγο μου πριν λίγους μήνες, ναι...προσπαθώ όσο αντέχω να τις λέω ότι μπορώ απλά μερικές φορές πονάει περισσότερο απ' όσο αντέχω γι' αυτό διστάζω...επίσης κάποιες φορές ντρέπομαι πολύ...επίσης της έχω αναφέρει και το άλλο γεγονός που μου είπε η μητέρα μου όσο είχα σχέση με τον πρώην "βρώμισες το σπίτι μας" (αυτό με πλήγωσε αφάνταστα) ενώ ποτέ μα ποτέ δεν κάναμε κάτι στο σπίτι μου, ούτε καν απέξω δεν έχει περάσει...αλλά προφανώς μου το είπε αυτό επειδή περάσαμε αλλού νύχτες μαζί...επειδή αυτή ήταν τυχερή και τον πρώτο που γνώρισε τον παντρεύτηκε νομίζει πως όλα είναι τόσο εύκολα...ναι, με μεγάλωσε σωστά και με αρχές αλλά σε κάποια πράγματα παραείναι αυστηρή...

Ναι, μερικές φορές όταν είμαι πολύ ταραγμένη όντως αποζητάω ανακούφιση από την ψυχολόγο μου, δεν το αρνούμαι...
Αν θέλεις να μου πεις κάτι άλλο θα χαρώ να το ακούσω...κι αν έχεις καμιά απορία ρώτα με...

Quote:

---

Originally Posted by Repairer of Reputations

Δύσκολο φαίνεται
α) πριν ξεκινήσει
β) μέχρι να περάσουν αυτές οι πρώτες λίγες μέρες που απαιτούνται μέχρι ν αρχίσει να γίνεται πια μια συνήθεια. Το λέω εκ πείρας, ο σωστός Ύπνος ΓΙΝΕΤΑΙ συνήθεια. Τα κόλπα που προτείνω τα έχω κάνει κι έπιασαν. Εχω περάσει μεγαλα χρονικά διαστήματα στη ζωή μου με Κακό ύπνο κι ευτυχώς τα κατάφερα χωρίς χάπια (Το seroquel το παίρνω μόνο για τη διπολική, όχι για τον ύπνο).

Χρειάζεται Θέληση απο σένα και Προσπάθεια.
Μόνο μ' έναν τρόπο παίρνει μπρος όλο αυτό:
Μια βαθειά ανάσα, και ΒΟΥΡ!!

(χμμ για δοκίμασε ν ακούσεις ραδιοφωνικό θέατρο απ το youtube τη στιγμή που θα σαι ήδη κατω απ την κουβέρτα έτοιμη για παραλαβή απ την ΜΩΡΦΕΑΣ επε. Το λέω γιατί, όταν συγκεντρωνομαστε σε μια όμορφη ιστορία με τις φωνές ηθοποιών που εγραψαν ιστορία στο θέατρο, το μυαλό μας αδειάζει από σαβουροσκέψεις και φόβους. Μας απορροφά η ιστορία, μόνο αυτό. Κι ο ύπνος ακολουθεί.
Προσοχή στην ένταση του ήχου! Χαμηλά. Και με κεφάλι ήρεμο...)

---

Να σε ρωτήσω κάτι: δηλαδή αν σου προκύψει ξαφνικά πρόταση για έξοδο και θέλεις να πας θα την αρνηθείς επειδή θα κοιμηθείς αργότερα; Με πραγματική απορία ρωτάω...γιατί κάτι τέτοιο εμένα θα με στεναχωρούσε, το να θέλω να πάω και να μην πάω...

Να βάλω youtube είναι λίγο δύσκολο πρακτικά γιατί έχω desktop και δεν μπορώ ν' ακούσω καλά απ' το κρεβάτι...και χρειάζομαι και καινούρια ηχεία γιατί τα έχουν ψιλοπαίξει κι όταν είμαι στον υπολογιστή κι ακούω μουσική συχνά αυξομειώνω την ένταση γιατί είναι στιγμές που δεν ακούγεται τίποτα...

Quote:

---

Originally Posted by mara035

Νομίζω πως όλοι λένε το ίδιο πράγμα κυκνε .Ο φόβος να πας ένα βήμα μπροστά να αλλάξεις την κατάσταση είναι αυτό ίσως που σε κρατάει πίσω .Δεν είναι καθόλου εύκολο και το καταλαβαίνω .
Πρέπει να "ξεβολευτεις" ώστε να αλλάξουν κάποια πράγματα .Είναι βουνό όμως άρχισε να το επεξεργάζεται και μιλά και δούλεψε τα με το γιατρό σου ...

Ναταλία υποκλίνομαι ..
Έχεις και τα τυχερά σου με αυτά και με αυτά ..Άρχισαν οι γαμπροί να μαζεύονται . :)

---

Μιλάω όσο μπορώ Μάρα, προσπαθώ και πιέζομαι πολλές φορές...αλλά μερικές φορές όσο και να προσπαθώ ντρέπομαι και δεν καταφέρνω να μιλήσω ούτε στον ψυχίατρο ούτε στην ψυχολόγο...στον ψυχίατρο δε που είναι άντρας δυσκολεύομαι ακόμα περισσότερο από ντροπή αλλά δεν τον αλλάζω να πάω σε γυναίκα γιατί είναι ο μόνος που κατάφερε να με κάνει να ισορροπήσω με την αγωγή του και να πάψω τους αυτοτραυματισμούς και τις απόπειρες...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Να σε ρωτήσω κάτι: δηλαδή αν σου προκύψει ξαφνικά πρόταση για έξοδο και θέλεις να πας θα την αρνηθείς επειδή θα κοιμηθείς αργότερα; Με πραγματική απορία ρωτάω...γιατί κάτι τέτοιο εμένα θα με στεναχωρούσε, το να θέλω να πάω και να μην πάω...

Να βάλω youtube είναι λίγο δύσκολο πρακτικά γιατί έχω desktop και δεν μπορώ ν' ακούσω καλά απ' το κρεβάτι...και χρειάζομαι και καινούρια ηχεία γιατί τα έχουν ψιλοπαίξει κι όταν είμαι στον υπολογιστή κι ακούω μουσική συχνά αυξομειώνω την ένταση γιατί είναι στιγμές που δεν ακούγεται τίποτα...

---

Όχι μόνο θα πήγαινα, σφαίρα θα 'τρεχα.
Τι νόημα έχει η ζωή αν αρνούμαστε ψυχαγωγικές δραστηριότητες...
Προτάσεις για νυχτερινές εξόδους δεν μας τυχαίνουν κάθε βράδυ. Όποτε όμως τυχαίνει, βγαίνουμε να το κάψουμε.
(Ένα Πλάνο είναι, δεν θα καεί το Κορδελιό με κανα δυο βραδυνές εξόδους).

Είσαι τυχερή που δεν δουλεύεις νυχτερινό κυλιώμενο ωράριο. Δούλευα κάποτε τέτοιο ωράριο κι ήταν μεγάλο λούκι.

Στον ψυχολόγο και στο γιατρό σου θα τα λες ΟΛΑ.
(Δεν το 'χουμε ξαναπει αυτό;)
Δεν είναι παλιές σου συμμαθήριες σε ριγιούνιον. Είναι Ειδικοί. Έχουν σπουδάσει, έχουν φάει δεκαετίες αντιμετωπίζοντας περιπτώσεις ασθενών και δεν θα χωρέσει ποτέ ο νους μας τί πράγματα έχουν ακούσει...
Δεν θα σε κριτικάρουν. Να βοηθήσουν προσπαθούν. Αλλά αμα τους κρατάς πράγματα...πώς το βλέπεις να λειτουργεί;
Και σιγά τα Τέρατα που τους κρύβεις, τί θα τους πεις δηλαδή, η Ξαβιέρα Χολάντερ είσαι;

Μια Απόφαση είναι να πάρεις. Μια ανάσα και ΒΟΥΡ!
Μη νομίζεις, καταλαβαίνουμε όλοι τι συμβαίνει όταν εγκλωβιστούμε σε μια κατάσταση "Βολής". Βολέματος δηλαδή.
Δε πα ν' αναγνωρίζουμε πόσο δυσάρεστη, πόσο τροχοπέδη αποτελεί όμως δεν παίρνεται εύκολα η απόφαση να κάνουμε την απαραίτητη Υπέρβαση.
Όμως την Ώρα που είμαστε πιο έτοιμοι από ποτέ να το κάνουμε,
παίρνουμε μια ανάσα, και ΒΟΥΡ!

Quote:

---

Originally Posted by Repairer of Reputations

Όχι μόνο θα πήγαινα, σφαίρα θα 'τρεχα.
Τι νόημα έχει η ζωή αν αρνούμαστε ψυχαγωγικές δραστηριότητες...
Προτάσεις για νυχτερινές εξόδους δεν μας τυχαίνουν κάθε βράδυ. Όποτε όμως τυχαίνει, βγαίνουμε να το κάψουμε.
(Ένα Πλάνο είναι, δεν θα καεί το Κορδελιό με κανα δυο βραδυνές εξόδους).

Είσαι τυχερή που δεν δουλεύεις νυχτερινό κυλιώμενο ωράριο. Δούλευα κάποτε τέτοιο ωράριο κι ήταν μεγάλο λούκι.

Στον ψυχολόγο και στο γιατρό σου θα τα λες ΟΛΑ.
(Δεν το 'χουμε ξαναπει αυτό;)
Δεν είναι παλιές σου συμμαθήριες σε ριγιούνιον. Είναι Ειδικοί. Έχουν σπουδάσει, έχουν φάει δεκαετίες αντιμετωπίζοντας περιπτώσεις ασθενών και δεν θα χωρέσει ποτέ ο νους μας τί πράγματα έχουν ακούσει...
Δεν θα σε κριτικάρουν. Να βοηθήσουν προσπαθούν. Αλλά αμα τους κρατάς πράγματα...πώς το βλέπεις να λειτουργεί;
Και σιγά τα Τέρατα που τους κρύβεις, τί θα τους πεις δηλαδή, η Ξαβιέρα Χολάντερ είσαι;

Μια Απόφαση είναι να πάρεις. Μια ανάσα και ΒΟΥΡ!
Μη νομίζεις, καταλαβαίνουμε όλοι τι συμβαίνει όταν εγκλωβιστούμε σε μια κατάσταση "Βολής". Βολέματος δηλαδή.
Δε πα ν' αναγνωρίζουμε πόσο δυσάρεστη, πόσο τροχοπέδη αποτελεί όμως δεν παίρνεται εύκολα η απόφαση να κάνουμε την απαραίτητη Υπέρβαση.
Όμως την Ώρα που είμαστε πιο έτοιμοι από ποτέ να το κάνουμε,
παίρνουμε μια ανάσα, και ΒΟΥΡ!

---

Α, ωραία, τώρα ανακουφίζομαι και μου φαίνεται λιγότερο δύσκολο αυτό το πλάνο...θα το επεξεργαστώ και θα το συζητήσω και με την ψυχολόγο μου στο επόμενο ραντεβού μας αν και θ' αργήσει λίγο γιατί θα λείψει με άδεια (ευτυχώς όχι πολύ)...

Ρε συ...πώς να πω σε άντρα γιατρό με λεπτομέρειες την σεξουαλική επίθεση π.χ. ή σεξουαλικά πράγματα που γίνονταν με τον πρώην που μ' έκαναν να νιώθω άσχημα; Ντρέπομαι τρομερά, παγώνω...και το θεωρώ και μη ηθικό...μου είναι τρομερά δύσκολο...με την ψυχολόγο μου επειδή είναι γυναίκα τα καταφέρνω κάπως καλύτερα...

Δεν δουλεύω καθόλου πια, έχω πάρει σύνταξη λόγω των ψυχικών μου θεμάτων...Όμως ο αδελφός μου έχει και βραδινές βάρδιες και ξέρω πόσο ρημάζει αυτό το βιολογικό ρολόι, όταν είναι από βραδινά ζορίζεται με τον ύπνο...