Και εγώ το Σάββατο είχα πάει στον παιδότοπο με τον μικρό μου και παίζαμε μαζί μέσα στα παιχνίδια!
Printable View
Και εγώ το Σάββατο είχα πάει στον παιδότοπο με τον μικρό μου και παίζαμε μαζί μέσα στα παιχνίδια!
Αχ κοριτσακια μου σας ζηλευω και χαιρομαι πολυ πολυ με αυτη σας την χαρα,σας καταλαβαινω απολυτα!!!!
MMMμμμ άλλη μια διαφορά που με εξιτάρει, είναι η ευκολία με την οποία κάνω πλέον τις δοουλειες του σπιτιου! Εκανα γενική το σπίτι(μέχρι και τα ταβάνια) και ανεβαινα τη σκαλα χωρις φόβο(το κέντρο βάρους μου είναι φυσιολογικό και είχα καλήτερη ισοροπία), παταγα στους πάγκους και δεν φοβόμουν μην σπάσουν, δεν έκανα δια΄λειμμα κάθε 10 λεπτά.... Φοβερο σας λέω! Αλλή μια διαφορά με την καταπίεση του βάρους που μου είχε δυσκολεψει τη ζωη και που με ανεβάζει...
Χαίρομαι πολύ για όλους σας!!! πραγματικά έχετε αγγιξει τα συναισθηματα μου, σας ευχαριστώ!!!Μέχρι πριν λίγο νομιζα πως ήμουν μοναδική στον κόσμο που τα νιώθω όλα αυτά, έλεγα και αυτοί παχουλοί είναι όπως και εγώ αλλά δεν αισθάνονται σαν εμένα..... τώρα ξέρω πώς δεν κατοικώ στον πλανήτη Αρη!!!!! Α!!!το πρώτο πράγμα που θα κάνω ΟΤΑΝ αδυνατίσω θα είναι να πάω στην παλιά μου δουλειά που ήμουν 7 χρόνια και με απωλήσανε γιατι έκανε κουμάντο πια μια ξανθιά λιγεροκορμη κοκκάλο.... δεν την έχω ζήσει αυτή την αίσθηση αλλά νομίζω πώς μπορώ να την περιγράψω, << απίστευτη αίσθηση>>.
Kι αλλο.... Σήμερα έκανα το πρώτο μου μπάνιο ως σλιβάτη. Στην αρχή είχα ένα θέμα με το κρυο(ναι ακόμα κρυώνω κυρίως σε στιγμές χαλάρωσης). Θες το γυμναστήριο, θες η απώλεια 38 κιλών... όπως θες πέστο... έκατσα μέσα σχεδόν 2 ώρες με κολύμπι πανω κάτω, βουτιές από μώλο 2 μέτρων, μακροβούτια κλπ κλπ κλπ! Δεν το πίστευα! Εχω να απολαύσω τη θάλασσα έτσι πολλά χρόνια! Αρπαξα και λιγάκι....
Παρόλο που δεν έχει περάσει μεγάλο διάστημα από το δικό μου χειρουργείο, 7 βδομάδες ακριβώς, θα γράψω και εγώ πρώτη φορά σε αυτό το τόπικ..
Καταρχήν έχουν μειωθεί κατακόρυφα οι καυγάδες με την οικογένειά μου σχετικά με την παχυσαρκία, έχει φύγει η λύπη από τα μάτια της μαμάς μου σχετικά με αυτό το θέμα και με κοιτάζει με ελπίδα πια..
Δεύτερον, παρόλες τις δυσκολίες αυτών των πρώτων μηνών, αισθάνομαι ότι η επέμβαση με βοηθάει να έχω έλεγχο πάνω στην πρόσληψη τροφής, πράγμα το οποίο δεν είχα καθόλου και με πλήγωνε..
Τρίτον, και λίγο αρνητικό, έχω μια σχετική πτώση της ψυχολογίας, η οποία είχε ανέβει κατακόρυφα πριν χειρουργηθώ, αλλά κάνει "κοιλιά" τώρα, συμβαίνει αυτό απ' ό,τι ακούω και κάνω υπομονή...
Καλημέρα σε όλους!:grin:
Ωραίο το θεματάκι αν και θα έπρεπε να είναι γενικό "πως άλλαξε ή αλλάζει η ζωή σας όσο χάνατε ή χάνετε βάρος". Εγώ θα αναφέρω για την εμπειρία μου όταν κάποτε για πρώτη και μοναδική φορά στην ζωή μου έφτασα τα 64 κιλά. Έχω τέτοιο σωματότυπο με 1,68 ύψος που τα 64 κιλά έδειχναν απίστευτα λίγα επάνω μου. Όλοι μου έλεγαν έπρεπε να διατηρήσω το βάρος αυτό αλλά στην πορεία δεν το κατάφερα. Φτάνοντας λοιπόν σε αυτό το βάρος (αφού παχουλή ήμουν ανέκαθεν): 1. μου άρεσε η νέα μου εμφάνιση, 2. ντυνόμουν όμορφα, 3. περπατούσα και κυκλοφορούσα με ένα ποδήλατο παντού, 4. η ψυχολογία μου είχε γίνει χάλια, 5. φάνηκαν ποιοί ήταν οι σωστοί φίλοι και συγγενείς, 6. ξαφνικά εκεί που με παραγκώνιζαν έγινα το επίκεντρο, 7. υποστηρικτής στην προσπάθεια μου ήταν ΜΟΝΟ ο αδερφός μου και 8. ο "διάολος" στην προσπάθεια ήταν η μάνα μου που όσο κράτησε η προσπάθεια, μονίμως ήθελε να μου προσφέρει πιάτο με τους δικούς της πειρασμούς.
Ορμώμενη από τη Μαρία, που βρίσκεται σε διαδικασία αδυνατίσματος (μια που κι εγώ στην ίδια φάση είμαι), θα'θελα κι εγώ να σας πω πως αυτό που χαιρόμουν ιδιαίτερα όταν ήμουν στα 66 κιλά (πριν μία αιωνιότητα...) ήταν τα ρούχα!!! Φουστανάκια σε όλα τα μήκη και σχέδια! Ατελείωτα ψώνια μιλάμε!!! Και τα τακούνια, που τώρα πια δεν αντέχουν ούτε τα γονατάκια μου, ούτε τα πατουσάκια μου... Επίσης ο χορός! Μπορούσα να χορεύω ένα βράδυ ολόκληρο, χωρίς κούραση, χωρίς κόψιμο αναπνοής... Η άνετη φυσική δραστηριότητα που μπορούσα να έχω γενικά. Και τέλος, τα βλέμματα θαυμασμού (φτου μου το ψώνιο!) γιατί τώρα πια συνήθως συγκεντρώνω επικριτικά βλέμματα παρέα με διακριτικά ή μη γελάκια...
Τί άλλο να πρωτοπώ: οι έξοδοι, το μπάνιο, το άνετο σεξ (ελπίζω όλοι να είμαστε ενήλικες :P ) ... Για να μην αναφέρω και την έλλειψη νεύρων. Τότε όλα ήταν μια χαρά, τώρα όλα μου φαίνονται στραβά...
Αχ, είναι τόσα πολλά τα πράγματα (μικρά ή μεγάλα) που έκαναν τη ζωή μου πιο ευχάριστη, που πια το'χω βάλει πείσμα να τα καταφέρω να ξαναχάσω τα κιλά, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο!
Καλή συνέχεια σε όλους μας!
Αχ, το απωθημένο μου, τα φουστανάκια!Quote:
Originally posted by Irene_K
θα'θελα κι εγώ να σας πω πως αυτό που χαιρόμουν ιδιαίτερα όταν ήμουν στα 66 κιλά (πριν μία αιωνιότητα...) ήταν τα ρούχα!!! Φουστανάκια σε όλα τα μήκη και σχέδια! Ατελείωτα ψώνια μιλάμε!!!
Ειρήνη, είμαι σίγουρη ότι θα τα χάσεις τα κιλά σου και θα επιστρέψεις στον εαυτό που σου αρέσει να είσαι. Και επειδή κάνουμε και το ίδιο επάγγελμα, να σου πω ότι παρόλη τη δυσκολία με τη ζέστη και τη δίψα, στη δική μας περίπτωση βολεύει ο Μάιος -Ιούνιος που είμαστε πιο λάσκα και χαλαρές, έχουμε όλο το καλοκαίρι μπροστά μας για να ανασυγκροτηθούμε και να μαζέψουμε δυνάμεις και να επιστρέψουμε στους μαθητές μας ανανεωμένες και πανέτοιμες για θετικά σχόλια! Ούτε κατά διάνοια δεν θα μπορούσα να μπω σε τάξη τον πρωτο μήνα!
Kαλή μου ολοι ευπρόσδεκτοι ειναι να γράψουν την δική τους σκέψη για αποιονδήποτε τρόπο και αν έχουν χασει βάρος. Καποια στιγμή το σκέφτηκα αλλά αναθεώρησα μιας και η ίδια έχω κάνει επέμβαση και υπάρχουν άτομα που τα αποτελέσματα των επεμβασεων τους δεν ήταν και τοσο θετικά σε εξέλιξη όπως εμένα.Quote:
Originally posted by Μαρία.
Ωραίο το θεματάκι αν και θα έπρεπε να είναι γενικό "πως άλλαξε ή αλλάζει η ζωή σας όσο χάνατε ή χάνετε βάρος".
Και για να επανέλθω μετα δυο εβδομάδες διακοπων να πω και ορισμενα αρνητικα (μάλλον αρνητικες σκεψεις πιο πολύ). Αν και σε διακοπες η ζυγαρια έμεινε σταθερη(οχι οτι τρελαθηκα και στις δραστηριοτητες) ήλπιζα πως θα είχα χασει έστω και 1 κιλό. Δεν είμαι αχαριστη αλλα μετα λύπης μου διαπιστωσα πως 6 μήνες μετά την επέμβαση πολλά έχουν αλλάξει εκτός από την μεγαλη απώλεια βάρους.
-39κιλα
από 62 νουμερο παντελόνι σε 48
σουτιεν απο 100d σε 85b
Mεγάλη διαφορά στις αντοχές μου
πολύ καλύτερη ψυχολογιά σχεδόν στα πάντα
Από θέμα διατροφής τώρα διαπίστωσα πως οι ποσότητες έχουν μεγαλώσει αλλα δεν ισχυει για όλες τις τροφες. Πχ μπορώ να φαω πάνω από μισο τοστ αλλά δεν μπορώ να φαω πάνω από ενα μπωλ μακαρόνια με κιμα΄. Και επείδη μέσα μου υπάρχει ο φοβος και δεν θέλω να ξαναρχίσω τις παλιε΄ς μου συνήθειες, αν και μορώ να φαω παραπάνω απλά δεν τρώω. Είτε είναι φαγητό που μπορω΄είτε όχι. Απο αυριο ξαναπάω γυμναστήριο και έχω σκοπό να χάσω και τα επομενα 12 κιλά μέχρι τα Χριστούγεννα.
Οι αρνητικές μου σκέψεις έχουν να κάνουν με το ότι διαπιστώνω ολα αυτά που λέγαμε περι ποσοτήτων είναι αλήθεια και θέλει εγκράτεια από μέρους μας για να μην ξαναρχίσουμε τα ιδια.Ο φόβος μου ο μεγάλος έχει να κάνει με το αν θα καταφέρω τελικά να κρατήσω σύμμαχο με το στομάχι μου και τον εαυτό μου. Γιατί μετά από όλα αυτά (τα τελευταία 7 χρόνια) με τίποτα δεν θέλω να ξαναπάρω βάρος. Γιατί μου στοιχισε πολλά, έχασα πολλά και δεν θέλω να ξαναβρεθώ ποτέ σε αυτη την θέση. Συνεχίζω λοιπόν με προσπάθεια που πριν δεν ήταν και τόσο αναγκαια. (είπαμε είναι εργαλειο και όχι η απολυτη λύση)....
Σε 2 μέρες κλείνω 7 μήνες μετά την επεμβαση. Τι άλλαξε στη ζωή μου; Πολλά... Είμαι πολυ αισιοδοξη πλέον σχεδόν για τα παντα και μου είναι πιο ευκολο να παλεύω τις καθημμερινές δυσκολίες της ζωής και αυτό οφείλεται στην διαθεσή μου που είναι πιο θετική και με βοηθάει να παλέψω. Η καθημερινοτητά μου σε σχέση με περσι τέτοιο καιρό είναι εντελώς διαφορετική. Βγαίνω έξω χωρίς να ντρέπομαι ,φοράω τα ρούχα που θέλω, τα ψώνια έχουν γίνει απολαυση και όχι βραχνάς αν θα βρω νουμερο....Χωράω στις καρέκλες όπου και να πάω , στη θάλασσα δεν σκάω από τη ζέστη, περπατάω και δεν κουράζομαι, απολαμβάμω το παιχνίδι με το παιδί μου και ενα σωρο μικροπράγματα που με δυσκόλευαν στην καθημερηνότητά μου που δεν μπορούσα να κάνω(όπως το να κόψω τα νύχια στα πόδια μου).
Αν με ρωτήσει κάποιος αν το μετάνιωσα, η απάντηση είναι ΟΧΙ. Σίγουρα θα ήταν προτιμότερο να τα είχα χάσει αυτά τα κιλά χωρίς επεμβαση αλλά εφόσον δεν μπορούσα να κρατήσω διαιτα και να αλλάξω τρόπο ζωής ήταν η καλύτερη απόφαση που μπορούσα να πάρω για τον εαυτό μου και κατα συνέπεια για τους γύρω μου. Δεν ξέρω αν το αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα. Εχω ακούσει για πολλούς που τα ξαναπήραν τα κιλά πίσω και για αλλους που κρατιούνται στο ιδιο επίπεδο. Αυτό που ξέρω είναι πως προσπαθώ να αλλάξω στάση απέναντι στο φαγητό και μεχρι ενα βαθμό το έχω καταφέρει. Επίσης έχω βάλει τη σωματική ασκηση στην καθημερηνότητα μου και επιδιώκω να κινούμαι πιο πολύ, να μην βαριέμαι να πάω στο περίπτερο περπατώντας ή να μην παίρνω το ασανσερ για να ανέβω 2 οροφους. Εύχομαι όλοι όσοι έχουν κάνει ή πρόκειται να κάνουν την επέμβαση να απολαμβάνουν αυτά τα μικροπράγματα όπως εγώ και να μπορέσουμε όλοι να κρατήσουμε την απώλεια μας εφόρου ζωής με την όποια προσπαθεια χρειάζεται.
γεια σας παιδια...! διαβαζω εδω τις ιστοριες σας και επιτελους νιωθω πως καποιος μποει να με καταλαβει...πιστευω οτι μοναχα εσεις μπορειτε να με βοηθησετε..ειμαι 20 χρονων..περισυ πηρα 25 κιλα και απο 70 πηγα στα 95...οταν συνηδητοποιησα οτι ειχα γινει διπλασια αποφασισα να ξεκινησω διατροφη..μονη μου χωρις διαιτολογους , αλλα σωστα..ετρωγα συχνα μικρα γευματα , γραφτηκα γυμναστηριο και καταφερα να χασω 15 κιλα...πηγα στα 80 λοιπον... πρεπει να χασω παρα πολλα ακομη καθως το υψος μου ειναι 1,57 ..το προβλημα μου ειναι οτι οποτε σταματαω τη διατοφη- διατα ξαναπαιρνω...δεν μπορω να το κανω σαν τροπο ζωης..το βλεπω σαν διατα...και καθε φορα που δεν ειμαι καλα η εχω αγχος το ριχνω στο φαγητο και τα γλυκα..απο τοτε ειμαι συνεχεια 80 , 83, 86 , 80 και παλι απο την αρχη..θα μπορουσα να κανω το sleeve στα κιλα και στην ηλικια μου..? νομιζετε θα με βοηθουσε να εχανα 20 κιλα ακομα και να τα διατηρουσα στην υπολοιπη ζωη μου.?? τι θα πρεπει να προσεχω μετα..??? και τι θα μπορω να τρωω.???please help me!!!!!
Μαρία,,,,το έγραψες σε ένα-δύο θέματα,μην γεμίζεις σε παρακαλώ με το ίδιο ποστ παντού!
Μια και επανήλθε το θέμα έστω και από σπόντα, να σας πω κάτι που άλλαξε στη ζωή μου τελευταία.
Ενώ τα περασμένα χρόνια ελάμβανα κοπλιμέντα για το χαρακτήρα μου κτλ κτλ μόνο,άντε κανένας που και που μου έλεγε ότι έχω ωραία φάτσα, από τότε που η αλλαγή στα κιλά μου είναι εμφανής, παίρνω κοπλιμέντα και για την εμφάνιση, καλά είναι! Το απολαμβάνω!:bisou:
:thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup: :thumbup:
Φοβερή η αίσθηση ε Γιώτα; Κι εγώ το απολαμβάνω αν γίνει κάποιο σχόλιο, σε μένα βέβαια συνήθως γίνεται σε αντιπαραβολή με το "πριν" αλλά ΟΚ, να κάνεις κοπλιμέντο σε άνδρα για την εμφανισή του είναι κάπως ούτως ή άλλως...
Όντως φοβερή!
Αναγκαστικά Φίλιππε, νιώθω ότι θα βλέπουμε για πολύ καιρό ακόμα αυτό το "πριν" στα μάτια των άλλων...Ας κρατάμε μόνο την καλή διάθεση κάποιων να μας κοπλιμεντάρουν κ ας ξεχνάμε τα υπόλοιπα!
Αχ!Τα μάτια-ζυγαριές!
Κι εγώ τελευταία ακούω αρκετά κοπλιμέντα(σχεδόν απ'όποιον με βλέπει,ακόμα κι όσους συναντιόμαστε τακτικά)
και η αντίδραση της αμηχανίας μου σε συνδυασμό με την ανικανότητα μου να συμμεριστώ την οπτική τους
είναι να τους συστήνω επίσκεψη σε οφθαλμίατρο,να επιμένω πως πρόκειται για κανά δυό κιλά,πως είναι ευγενικοί,
με αγαπούν και με βλέπουν έτσι,πως φοράω μαύρα(εκεί ακούω πως ούτως ή άλλως πάντα μαύρα φοράω)...
Η αλήθεια είναι πως είναι αγενές αυτό που κάνω,αλλά αλήθεια δε μου αρέσει.Δε θέλω να ακούω κανένα σχόλιο
για την εμφάνιση μου.Θέλω να περνώ απαρατήρητη ως άυλη ένα πράγμα...Κι όταν κάνουν και τη σύγκριση με το πριν,
ειδικά με έναν τρόπο που υποτιμά έντονα το πριν,λες και δεν ήμουν και τότε εγώ,η ίδια που τώρα κολακεύουν
πρόκειται για απόρριψη κι επιβράβευση δύο σε ένα.Τέλος πάντων...Ας κρατήσουμε την καλή τους πρόθεση...
Εχεις δίκιο Ναταλία μου σχετικά με το πριν ότι αισθάνεσαι πως σε υποτιμά. Καμιά φορά κι εγώ έτσι το λαμβάνω... Από την άλλη όμως όταν μου το λένε άνθρωποι που με αγαπούν και τώρα όπως και πριν με ανεβάζει αρκετά. Από την άλλη δεν χρειάζομαι τα σχολιά κανενός γιατι ακόμη κι εγώ όταν περνάω διπλα σε ένα καθρέφτη και βλέπω την αλλαγή νομίζω ότι πρόκειται για κάποια αλλη....και χαίρομαι μόνη μου! Δεν άλλαξε ο χαρακτήρας μου ξαφνικά επειδή έχασα 45 κιλά. Εξακολουθ'ω να έχω τις ίδιες ανασφάλειες και τους ίδιους φόβους, εξακολουθώ όμως να είμαι και αισιόδοξη για το καλύτερο. Αυτό που άλλαξε μέσα μου και ακόμα προσπαθώ είανι η δυναμη με την οποία αντιμετωπίζω την ζωή μου και ότι παλεύω και πάλι για να είμαι αισιόδοξη.
Βέβαια την Ναταλία που γνώρισα δεν νομίζω ότι μπορεί να την αλλάξει η απώλεια κιλών και νομίζω πως όσοι μας ξέρουν πραγματικά χαίρονται γιατι μας βλέπουν εμάς πιο καλά...
σύμφωνα με τον γείτονα μου πρίν ήμουν τέρας και τώρα έγινα ανθρωπος. και αυτό μου το είπε καταμουτρα!!!! τι να πεις ....
πάντως οι περισσότεροι δεν το εννοουν με τρόπο ότι πριν ήσουν χάλια αλλά για να τονίσουν την μεγάλη διαφορά. Συμφωνώ ότι πρέπει να κρατάμε το κοπλιμέντο, και τελος πάντων ας μην αρνιόματε ότι είχαμε "αφήσει" τους εαυτούς μας να φτάσει σε μια κατάσταση που σίγουρα δεν άρεσε και σε εμας τους ίδιους γιαυτο κάναμε και κάτι τόσο δραστικό για να το αλλάξουμε. Εξάλλου πολλοί είναι επίσης αυτοί που λένε " έγινες μια κούκλα/κούκλος καλά όχι ότι δεν ήσουν πριν αλλά τώρα....φυσάς"
σύμφωνα με τον γείτονα μου πρίν ήμουν τέρας και τώρα έγινα ανθρωπος. [/quote]
Katie μου, αν σε θυμάμαι καλά από μια φωτογραφία του πριν... αυτός κι αν θέλει οφθαλμίατρο, που λέει η Nadine! Και μεγάλη χοντράδα, και αναλήθεια.
Katie μου, αν σε θυμάμαι καλά από μια φωτογραφία του πριν... αυτός κι αν θέλει οφθαλμίατρο, που λέει η Nadine! Και μεγάλη χοντράδα, και αναλήθεια. [/quote]Quote:
Originally posted by synnefia
σύμφωνα με τον γείτονα μου πρίν ήμουν τέρας και τώρα έγινα ανθρωπος.
σε ευχαριστώ πολύ συνεφια , αυτός δεν θέλει οφθαλμίατρο , είναι απλά μ@@@@ς και άξεστος. εξάλλου ο άνω απαράδεκτος χαρακτηρισμός δεν ταιριάζει σε κανένα παχύσαρκο άνθρωπο θεωρώ!!
H εσωτερική ομορφιά είναι κάτι που εκπέμπεις είτε είσαι 200 κιλά είτε 100 είτε 50. Οι άξεστοι ήταν είναι και θα είναι άξεστοι. Και πριν σχολίαζαν και τώρα σχολιαζουν. Αυτό που είπα σήμερα σε κάποιον που έιχε να με δει από πριν το καλοκαίρι και με είδε τώρα και του έδειξα την κοιλιά μου που είναι το χάλι της το μαυρό(λόγω της εγκυμοσύνης που είχα ανοιξει οριζοντίως και καθέτως και μετά λόγω κιλών) δεν με νοιαζει η αλλάγη στην εμφάνιση(οχι οτι δε μ΄αρέσει κιολας) όσο το γεγονός πως αισθάνομαι πιο υγιης, με περισσότερες αντοχές σωματικά και ψυχικά και απολαμβάνω και πάλι μικρές χαρές που είχαν γίνει βάσανο. Εξακολουθώ όμως να θεωρώ τον εαυτό μου παχύσαρκο γιατί είναι αρρώστια και θέλει κυρίως για μένα πάντα και ψυχολογική αντιμετώπιση.
yannaki..... δεν μπαίνω συχνά και δεν έχω παρακολουθήσει την πορεία σου... οπότε το -45 μου ήρθε ξαφνικά είχα μείνει στο -20, μπράβο σου κούκλα είσαι πολύ κοντά στο στόχο σου, και αν γυμνάζεσαι κιόλας ακόμα καλύτερα... καλή συνέχεια !
Katie μου, αν σε θυμάμαι καλά από μια φωτογραφία του πριν... αυτός κι αν θέλει οφθαλμίατρο, που λέει η Nadine! Και μεγάλη χοντράδα, και αναλήθεια. [/quote]Quote:
Originally posted by synnefia
σύμφωνα με τον γείτονα μου πρίν ήμουν τέρας και τώρα έγινα ανθρωπος.
Συμφωνώ κι επαυξάνω για το Κατερινάκι μας!ʼλλη ομορφιά εκείνη,άλλη η σημερινή.Ο τύπος προβάλλει την εικόνα του εαυτού του!
:thumbup:Quote:
Originally posted by alalumaki
yannaki..... δεν μπαίνω συχνά και δεν έχω παρακολουθήσει την πορεία σου... οπότε το -45 μου ήρθε ξαφνικά είχα μείνει στο -20, μπράβο σου κούκλα είσαι πολύ κοντά στο στόχο σου, και αν γυμνάζεσαι κιόλας ακόμα καλύτερα... καλή συνέχεια !
Και στα δικά σου Αλαλουμένια μου!Όχι ασφαλώς πως έχεις να χάσεις 45 κιλά...Χάιντε,να τελειώνει ο βραχνάς!ΜΠΟΡΕΙΣ! :love:
Κι εγώ είχα καιρό να προσέξω τικεράκι και μου ήρθε κάπως η αφαίρεση,αν και τη δεκάδα που κυκλοφορεί η κοκόνα μας τη θυμόμουν.
Εντωμεταξύ έχεις χάσει μέσα σε οχτώ μήνες κάτι παραπάνω από μένα στους δεκαεφτά,συνυπολογιζομένο� � και του κατά πολύ μεγαλύτερου βάρους μου!
Κοινώς μας ξεφτύλισες,κοπελιά!Κι εδώ όπως στα πετράδια!Και εις κατώτερα!Δώσε μου λίγη ακόμη από τη σκόνη σου να φάω!ʼμα κατέβω πάλι Αθήνα
να έχεις οπωσδήποτε τον φίλο μου μαζί για να καταλάβω πως είσαι εσύ,αλλιώς μην παρεξηγηθείς αν δε σου μιλήσω...Φιλάκιααααααα :love:
Eυχαριστώ κοπελιές! Είμαι περήφανη για τα -45 (ως επι το πλιστον) γιατι ειδικά τα τελευταία 15 έχω παλέψει για να τα χάσω. Και Ναταλάκι μου αφού ξέρεις το πριν μου και το δικό σου...Εγώ δεν είχα κάνει τους δυο δακτυλιόυς που πάλι σου δημιοιυργησαν πρόβλημα σε αυτή σου την απώλεια με τη σλιβ. Και παλι όμως βρίσκω πως είσαι αδικη με τον εαυτό σου γιατί αν θυμάμαι καλά ήσουν πολλά περισσότερα κιλά από εμένα και στο συνολο τα τελευταία 7 χρόνια έχεις χασει πολλά κιλά... Συνέχισε και για μην πτοείσαι από τις αναποδιές...
Μάλλον με μπερδεύεις με κάποια άλλη για να μου διευκρινίζεις τις διαφορές μας παρηγορητικά...
Έχω εγώ παράπονα από την απώλεια μου;Με την ταχύτητα που αναπτύσσω,έχω τουλάχιστον
άλλα δεκαπέντε χρόνια ζωής!Ενώ όλοι εσείς που βιάζεστε και χάνετε,σαν πόσο καιρό ακόμα
νομίζετε θα έχετε απόθεμα;Εδώ είμαστε που θα έρχεστε και θα με παρακαλάτε για λίγο από
το λίπος μου!Γελάει καλύτερα όποιος γελά τελευταίος!Μουάχαχαχα!Φτωχ οί μου κανονικοαδύνατοι!
--->http://www.youtube.com/watch?v=NAtYq5yPByc&feature=related
ρε συνεφεια δεν ηξερε ο γειτονας σου οτι συνορευει με το τερας του λοχνες??????? μα καλα υπαρχουν κατι ανθρωποιιιι!!! αμορφωτοι!!!! και δεν εννοω οτι δεν εχουν πτυχια η κατι τετοιο!!!! ειναι απο την φυση τους απανθρωποι!!! ακου εκει τερας!!! οχι καρχαριας πες του!!! πφφφτ!!
Δεν είναι και ακριβώς lifechanging αλλά εμένα με ευχαρίστησε τόσο που θέλω να το μοιραστώ μαζί σας κι ας μη το έκανα ακόμα. Σαν παιδί κι εγώ ευχαριστιέμαι τα λούνα πάρκ, τα τρενάκια κλπ... είχα πάει λοιπόν πριν μερικά χρόνια στο Alou με φίλους και πολλή χαρά, αγόρασα τοημερήσιο πάσο και μετά από λίγο ανακάλυψα οτι στα διάφορα μηχανήματα δεν έκλεινε η δαγκάνα που σε ασφαλίζει λόγω του όγκου μου. Πέρα απ'ότι ένιωσα άσχημα για τον εαυτό μου έχασα και αυτή την ευκαιρία διασκέδασης... σήμερα λοιπόν περνώντας έξω από το Αlou συνηδειτοποίησα οτι πλέον λογικά χωράω!!! :roll::roll::roll:
Επιβάλλεται μια επίσκεψη να μπει στο πρόγραμμα άμεσα!!!:bouncing::bouncing:
Σε νιώθω,Φίλιππε!
Κι εγώ πριν χρόνια που είχα πάει στο Αλού,άδικα φορούσα το ημερίσιο βραχιολάκι...Όλα τα ενδιαφέροντα ήταν απαγορευτικά...
Και στη Ντίσνευλαντ και στο Πάρκο του Αστερίξ,σ'όλα τα υπέροχα τρενάκια,να περιμένω ώρες στην ουρά με την ελπίδα να χωράω,
να μη με διώξουν...Και τελικά είτε να στριμώχνομαι με πόνο στις θέσεις είτε να κρατώ στο στήθος τα προστατευτικά που δεν ασφάλιζαν...
Να πας και μάλιστα το συντομότερο!Σε περιμένει πολλή χαρά εκεί κι ας είναι στιγμιαία.Το κέρδισες με το σπαθί σου!Πάτα μια τσιρίδα και για μένα!
Το λούνα πάρκ φαίνεται ότι μας κατατρέχει..
Πάντα το φοβόμουν και ο φόβος αυξήθηκε με την αύξηση των κιλών μου. Θα με κρατήσει η αλυσίδα ή θα εκτοξευτώ στο διάστημα? Θα αντέξει η μπάρα ή θα σκάσω σαν καρπούζι? Θα αντέξει το αλογάκι ή θα σπάσω το μηχάνημα και θα με τρέχουν για αποζημιώσεις? Οπότε να μένει το βύσσινο..
Τώρα θα χωράς Φίλιππε, να πας και να το ευχαριστηθείς με την καρδιά σου!
Το δικό μου Βατερλώ ήταν ο κινηματογράφος. Εκεί σφηνώθηκα με το ζόρι στην καρεκλίτσα μου και δεν μπόρεσα να απολαύσω την ταινία, γιατί πονούσα στο πλάι. Τώρα χωράω και περισσεύει και χώρος! Ουάου!!
Βρε παιδιά πρ'αγματι μας κατατρέχει γιατι κι εγώ το ίδιο σκεφτομουν. Παμε με το παιδι 2-3 φορές το χρονο και εκτός από τη ροδα δεν εκανα και τιποτα αλλο γιατι δεν χώραγα πουθενά ή φοβόμουν μηπως δεν χωρέσω... και τωρα που χωράω δεν εχω παέι ακόμα να το απολαυσω....
αν σας πω οτι και εγω για το λουνα παρκ μιλουσα σε μια φιλη μου εχτες!!!?!?!!?!!? ουαουυυ!!!
Moυ ρχεται να κλαψω... από χαρά... δεν ξέρω... Σήμερα μπήκα σε κατι πιτζάμες που πήρα από τα τζαμπο s-m! ποιος εγώ! Που πριν από μόλις 9 μήνες ήμουν 123 κιλά φόραγα xxxxxl νο 62 παντελονι (σημερα 44), δεν μπορούσα να κοιμήθω τα βράδια από το βάρος στο στομάχι και τοσα άλλα. Ακόμα δεν έχω προσαρμοστεί στη νέα μου εικόνα, ακόμα έχω τη νοοτροπία της παχυσαρκης(δεν νομίζω ότι θα φύγει τόσο εύκολα).
Αυτό που με σιγουριά μπορώ να πω είναι πως απολαμβάνω τα μικρά καθημερινά που κερδισα και αυτά είναι που στην ουσία με κάνουν να νιώσω τη διαφορά των κιλών. περπατάω χωρίς να μου κοβεται η ανάσα, χωράω να περάσω σε μικρούς χώρους, ανεβαίνω στη σκάλα να κρεμάσω τις κουρτινες χωρίς να χάνω την αισθηση της ισσοροπίας μου.... σκύβω να φτιάξω τα ντουλάπια χωρίς να είναι εμπόδιο η κοιλιά μου, παίζω με το μικρό στο πάτωμα χωρίς να μουδιάζουν τα ποδια μου γιατι μπορω να κάτσω οκλαδον.... και μπορώ να συνεχίσω να λέω και να λέω....
Quote:
Originally posted by yannaki
Moυ ρχεται να κλαψω... από χαρά... δεν ξέρω... Σήμερα μπήκα σε κατι πιτζάμες που πήρα από τα τζαμπο s-m! ποιος εγώ! Που πριν από μόλις 9 μήνες ήμουν 123 κιλά φόραγα xxxxxl νο 62 παντελονι (σημερα 44), δεν μπορούσα να κοιμήθω τα βράδια από το βάρος στο στομάχι και τοσα άλλα. Ακόμα δεν έχω προσαρμοστεί στη νέα μου εικόνα, ακόμα έχω τη νοοτροπία της παχυσαρκης(δεν νομίζω ότι θα φύγει τόσο εύκολα).
Αυτό που με σιγουριά μπορώ να πω είναι πως απολαμβάνω τα μικρά καθημερινά που κερδισα και αυτά είναι που στην ουσία με κάνουν να νιώσω τη διαφορά των κιλών. περπατάω χωρίς να μου κοβεται η ανάσα, χωράω να περάσω σε μικρούς χώρους, ανεβαίνω στη σκάλα να κρεμάσω τις κουρτινες χωρίς να χάνω την αισθηση της ισσοροπίας μου.... σκύβω να φτιάξω τα ντουλάπια χωρίς να είναι εμπόδιο η κοιλιά μου, παίζω με το μικρό στο πάτωμα χωρίς να μουδιάζουν τα ποδια μου γιατι μπορω να κάτσω οκλαδον.... και μπορώ να συνεχίσω να λέω και να λέω....
Είναι υπέροχα όλα αυτά! Μπράβο σου Yannaki! ʼντε και στα δικά μας...
Σε όλους το εύχομαι... είναι σημαντική αλλαγή. Γιωτακι μια χρά τα πας... συνέχισε έτσι!
yannaki συνχαρητηρια ευχομαι να απολαμβανεις την καθε στιγμη τις ζωη σου.:starhit:
Η επέμβαση άλλαξε εμένα....αρχισα πάλι να χαμογελώ...να συμμετέχω.....να δηλώνω παρουσία.....τα επιπλέον κιλά με έκαναν να φαίνομαι λόγω όγκου περισσότερο αλλά χανόμουν σαν προσωπικότητα...δεν υπήρχα....δεν μιλούσα για να μην τραβήξω τα βλέμματα πάνω μου....δεν συμμετείχα σε τίποτα που ήταν παραπάνω κόσμος από τον άντρα μου..... δεν έβγαινα παρα μόνο για δουλειά.....πρακτικά δεν ξέρω τι να αναφέρω...τα έχουν πει όλα παραπάνω....ψυχολογικά όμως πραγματικά εγώ ξαναγεννήθηκα.....τα βρήκα με εμένα....και επιτέλους με αγάπησα.....και άφησα και άλλους να με αγαπήσουν......εύχομαι όλοι μας να τα έχουν καλά με τον εαυτό τους ανεξαρτήτως κιλών όμως...εμένα δυστυχώς με επηρέαζαν πολύ και έχασα πολλές στιγμές, έχασα πολύ απο τη ζωή μου....τώρα μετά την επέμβαση απλά τα ξαναβρήκα.....:love::love::love::love::lo ve:
Αυτο Μαρακι μου. Το λεει και η υπογραφή σου!:cul:
:kiss::kiss::kiss::kiss::kiss: