Θυμάμαι μου είχε πει παλιά η ψυχολόγος που πήγαινα ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστούν διάφορες φοβίες, οπότε καταλαβαίνω πώς νιώθεις.
Τι σε χαλαρώνει συνήθως; Λέω μήπως επικεντρωθείς κάπου αλλού μπας και ξεχαστείς λίγο.
Printable View
Θυμάμαι μου είχε πει παλιά η ψυχολόγος που πήγαινα ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστούν διάφορες φοβίες, οπότε καταλαβαίνω πώς νιώθεις.
Τι σε χαλαρώνει συνήθως; Λέω μήπως επικεντρωθείς κάπου αλλού μπας και ξεχαστείς λίγο.
Την μαμά σου δεν την αγκαλιάζεις ή δεν νιώθεις τόση οικειότητα; Κανα βιντεάκι με ζωάκια στο youtube? :)
Ναι γυναίκα είμαι :)
Δεν νιώθω τόση οικειότητα, πρέπει να είμαι πολύ χάλια για να το κάνω και πάλι δεν με ανακουφίζει πολύ...
Μπορεί να βάλω βιντεάκι με ζωάκια, καλή ιδέα...
Ωραία! :)
Όσον αφορά την αγκαλιά, αγκαλιά στο κρεβάτι μου λείπει για να μπορώ να κοιμηθώ... Προς το παρόν βολεύομαι μ' ένα λούτρινο σκυλάκι...
Εμένα πάντα με χαλαρώνουν αυτά, ειδικά όταν χαϊδεύω/αγκαλιάζω live τα κουνελάκια, σκυλάκια και τα γατάκια μου! Χαχαχαχα ναι έχω πολλά :Ρ Εσύ δεν σκέφτεσαι να πάρεις άλλο γατάκι μετά τον Τζέρυ;
Το σκέφτομαι αλλά 1ον χρειάζομαι να περάσει λίγος χρόνος και 2ον πρέπει να πείσω τους γονείς μου...
Σήμερα πήγα κι εκτύπωσα κάτι φωτογραφίες και μέσα σ' αυτές ήταν και μία που τον κρατάω αγκαλιά και κοιτάμε κι οι δυο την κάμερα και την έβαλα σε κορνίζα... Κι είχα δυσκολευτεί να τον πείσω να ποζάρει... :p
Αφού είχες γάτο τόσα χρόνια, γιατί να μην δεχτούν τώρα; Πάντως όταν πέθανε η σκυλίτσα μου έπεσα σε κατάθλιψη. Και η μάνα μου το ίδιο. Δεν ήθελα να πάρω άλλο. Όμως μάθαμε να ζούμε με ζωάκια, το σπίτι ήτανε άδειο, μας έλειπε τρομερά. Δεν άντεξε, πήγε και πήρε άλλο. Με το που το είδα το λάτρεψα και με βοήθησε πολύ. :)
Καλημέρα...
Γιατί καταρχήν δεν ήταν μόνο ένας αλλά τέσσερα γατιά που όλα έφυγαν με τη σειρά τους κι ο Τζέρυ ήταν ο τελευταίος της γατοοικογένειας κι η μαμά μου αυτή τη στιγμή δεν το διανοείται καν γιατί λέει πως δεν αντέχει να βιώσει ξανά τον πόνο της απώλειας...
Επίσης ο πατέρας μου δεν τρελαίνεται, πιο πολύ για εμάς υποχώρησε, τώρα πρέπει να δούμε πως θα τον πείσουμε οι γυναίκες να συμφωνήσει... Κι εγώ νιώθω πως έχει αδειάσει το σπίτι... Το έχω γεμίσει με φωτογραφίες του, είναι η μόνη μου παρηγοριά... Και το λουράκι του που κράτησα και το έχω στο δωμάτιο μου...
Να σε ρωτήσω, εσύ άντεξες ποτέ να δεις να τα θάβουν; Εγώ ποτέ σε κανένα απ' όσα είχα δεν κατέβηκα όταν τα έθαβαν, δεν θα το άντεχα... Τα αποχαιρέτησα και τα έδωσα στην αγκαλιά της μαμάς μου από τη δικιά μου...
Savatage, καταρχήν όπως ξέρεις με χώρισε... Κατά δεύτερον ζει στην Αθήνα... Όσο για την επικοινωνία μας η τελευταία φορά που μιλήσαμε ήταν με e mail πριν ένα χρόνο που του έστειλα ευχές για την καινούρια χρονιά και ζήτησα τη συγχώρεση του που ευτυχώς τουλάχιστον μου την έδωσε και τουλάχιστον δεν νιώθω πια τύψεις που ήταν αβάσταχτες... Από τότε ελάφρυνε η ψυχή μου σε μεγάλο βαθμό... Αλλά ξέρω πως δεν θέλει να τον ενοχλώ και κάνω τ' αδύνατα δυνατά για να τον σέβομαι... Οπότε όπως καταλαβαίνεις δεν μπορώ να του ζητήσω βοήθεια πόσο μάλλον να έρθει εδώ και να με αγκαλιάσει... Μακάρι να γινόταν κι ας πέθαινα το επόμενο λεπτό αλλά δεν γίνεται...
Έχω χάσει δυστυχώς 3 σκυλάκια και καταλαβαίνω τι εννοείς :(
Το ένα το είχε δαγκώσει άσχημα ένας μεγάλος σκύλος, όταν επέστρεψα σπίτι τον είδα σε ένα κουτί, ήτανε γεμάτος αίματα. Άρχισα να ουρλιάζω και ο μπαμπάς μου μου είπε να φύγω από εκεί για να μην βλέπω. Όχι, δεν μπορούσα να βρίσκομαι εκεί όταν τα έθαβαν. Τα έθαψαν και τα 3 στην αυλή μας. Επίσης ήμουνα μπροστά όταν ξεψύχησε η σκυλίτσα μου, και το ένα μου κουνελάκι (ξεψύχησε στα χέρια μου). Ακόμα τα θυμάμαι και κλαίω. Δεν ξέρω, αν μάθεις να ζεις με ζώα είναι δύσκολο να αντέξεις μετά. Τους δίνεις και σου δίνουν πολλή αγάπη. Ούτε ο μπαμπάς μου τα γούσταρε αλλά κάθε φορά που έφερνε η μαμά μου δεν μπορούσε να πει κάτι και στο τέλος δενόταν κι' αυτός μαζί τους.
Έχω ένα καλό νέο να σας πω... Σήμερα χρησιμοποίησα για πρώτη φορά ξυραφάκι (για αποτρίχωση) μετά από καιρό και τα πήγα καλά, δεν αυτοτραυματίστηκα... Κανονικά χρησιμοποιώ άλλη μέθοδο αλλά σήμερα έπρεπε αυτή (δεν θα μιλήσω άλλο για τρίχες, ήθελα μόνο να μοιραστώ μαζί σας αυτό το επίτευγμα)...
Έχω και κάτι ακόμα καλό να γράψω, μου είπε σήμερα η ψυχολόγος μου ότι δεν είναι προσωπικό το ότι θα σταματήσουμε αλλά ότι νιώθει ότι δεν έχει να δώσει άλλα λέει... Εξακολουθώ να μην συμφωνώ αλλά τουλάχιστον νιώθω λιγότερο πληγωμένη καθώς δεν νιώθω πια απόρριψη...
Νιώθω λίγο μπερδεμένη σήμερα κι ίσως λόγω αυτού να μην είμαι πολύ σαφής αλλά όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο φοβάμαι για το ότι θα μείνω μόνη μου... Βασικά δεν ξέρω καν πως να εκφράσω αυτό που νιώθω, ίσως να μην έπρεπε καν να γράψω αυτό το post, δεν ξέρω αν έχει νόημα αλλά νιώθω την ανάγκη να το γράψω... Δεν ξέρω πως θα μπορέσω να μην με βλάψω ποτέ ξανά αν δεν έχω βοήθεια...
Κυκνε γεια σου!!!
σορρυ κιολας για το αμεσο σχολιο -μην το δεις σαν κριτικη - αλλα εχεις θεμα με οριακη προσωπικοτητα/διαταραχη... γνωστικη συμπεριφορικη ψυχοθεραπεια εχεις κανει? δεν σε εχει βοηθησει?
Κανονικά ούτε εγώ συνηθίζω να μιλάω έτσι όπως έχεις διαπιστώσει αλλά καμιά φορά δεν αντέχουμε άλλο...
Τις προάλλες ήμουν πολύ χάλια ψυχολογικά και τον είχα μεγάλη ανάγκη κι υπέφερα που δεν μπορούσα να του ζητήσω βοήθεια...
Όσο για το συντονισμό το ξέρω, άστα να πάνε είμαι...
Καλημέρα! :)
Σύντομα θα βρεθούν χρήματα και θα πάω και εγώ σε ψυχολόγο!
Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App
Κύκνος τι ταινία προτιμάς;
Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App