Χαχα....καλο!!! Λες?Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Printable View
Χαχα....καλο!!! Λες?Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Άννα μου πως είσαι???έχω νέα από τον γιατρό μου για το escitalopram. Μέχρι τώρα έπαιρνα 10 mg όπως σου είχα πει και τώρα με πήγε στα 15 mg με στόχο να φτάσουμε στα 20 mg. Εσύ πόσα παίρνεις??Quote:
Originally Posted by Anna137
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Κορίτσια συγνώμη που διακόπτω, επειδή έχω εμπειρία, θα σας πω την υποκειμενική μου άποψη. Τα αντικαταθλιπτικά είναι πολύ βαριά φάρμακα, αν θέλετε, απευθυνθείτε παράλληλα και σε ένα άλλο γιατρό για δεύτερη γνώμη. Επίσης να ξέρετε ότι σε εναν'παρθενο' οργανισμό λειτουργούν αλλοιώς. . Σε παρατεταμένη χρήση αλλάζει το φύλλο.... Ρωτήστε και μάθετε, δεν επιμένω απλά λέω την γνώμη μου.
Γεια σου Αλικη μου, την Πεμπτη δε καταφερα να οδηγησω μονη μου αλλα με συνοδηγο, ειχα μεγαλη ταραχη πριν παρολη την παροτρινση της ψυχολογου...μετα με πηρε απο κατω κ εχθες κ σημερα το πρωι σηκωθηκα με εντονο στρες...τελος παντων θα το ξαναβρω...σημερα μιλησα με μια φιλη ψυχοθεραπευτρια... η οποια υποστηριξε οτι μπορει η ψυχοθεραπεια μου να κρατησει κ 2 χρονια κ να ειμαι προετοιμασμενη να μη περιμενω γρηγορες λυσεις...απ την αλλη, κ ο δικος μου ψυχιατρος, με ειχε φτασει σταδιακα ανα βδομαδα απο 5mg στα 20, εκει εμεινα μια βδομαδα κ ενιωθα υπερενταση εντονη, κ μετα επηρεαστικα κ απο εσενα το γυρισα στα 10..του το ειπα βεβαια. Μου ειπε αστο ετσι 2 εβδομαδες κ βλεπουμε...να σου πω την αληθεια, μια μικρη βελτιωση στη διαθεση....αν εξαιρεσουμε το θεμα με την οδηγηση εχω δει, βλεπω δηλ. οτι πιο αραια κ που παιρνω αγχολυτικο..εσυ πως τα πας με τη διαθεση? Σου ειπε οτι οταν δρασει πχ η δοση των 20 δε θα χρειαζεσαι το ροβιτριλ??Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Ασήμαντη η γνώμη μου, αν μπορούσα να επιλέξω μεταξύ εντατικής ψυχοθεραπείας και εντατικης φαρμακοθεραπείας, θα προτιμούσα το πρώτο ασυζητητί. Εντάξει λένε η ψυχοθεραπεία προκαλεί άγχος, ναι μεν αλλά....
Αν δεν βγουν στην επιφάνεια οι ασυνείδητες συγκρούσεις, οι οποίες προκαλούν το άγχος, τότε δεν επέρχεται πρόοδος, απλά το μασκαρευεις το πρόβλημα, το πνιγείς δηλαδή, με τα φάρμακα και τελικά το κάνεις χρόνιο πρόβλημα, φάρμακοεξαρτουμένο εν τέλει.... και σου γίνεται μετά και το φάρμακο ....από λύση, που ήταν αρχικά, ένα αλλο επιπλέον πρόβλημα, ......το οποίο είναι και αυτό ίσως και πιο δύσκολο και από το αρχικό πρόβλημα του άγχους.......τομπόλα.....
Να σου πω...εχω ρωτησει 4 ψυχιατρους κ 3 ψυχοθεραπευτες. Ολοι συμφωνησαν οτι οταν ειναι εντονη η διαταραχη αγχους κ πανικου για ενα διαστημα πρεπει να παρουμε αντικαταθλιπτικα. Δεν ειναι βαρια. Ξερω ανθρωπο που τα παιρνει 20 χρονια ειναι 70 ετων, καλα ειναι παθολογικα, ουτε το συκωτι της εχουν πειραξει. Το θεμα ειναι οτι σε μενα λειτουργουν προς το παρον με υπερενταση παρα αγχολυτικα...κ χρειαζεται να παιρνω κ αγχολυτικο για να χαλαρωνω. Ελπιζω ν αλλαξει αυτο στο μελλον η ν αλλαξω σκευασμα....θα δειξει...Quote:
Originally Posted by jim7
Μα το θεμα ειναι οτι εχουμε αρχισει ψυχοθεραπεια..αλλα οταν ο οργανισμος ειναι κουραμενος απ το εντονο αγχος, δε μπορεις να συνεργαστεις σωστα με τον ψυχολογο, γι αυτο κ οι ιδιοι προτεινουν κ φαρμακα για ενα διαστημα να χαλαρωσει λιγο το μυαλο πρωτα..Quote:
Originally Posted by jim7
Εσυ εχεις κανει ψυχοθεραπεια? Σε βοηθησε?Quote:
Originally Posted by jim7
Δυστυχώς για μένα, λόγω συνθηκών δεν είναι επιλογή, δυστυχώς, επαναλαμβάνω..όσο έκανα παλιότερα, με βοήθησε στο άγχος...πολύ.
Αλλά μετά προέκυψαν αλλά ζητήματα και σταμάτησα. Νομίζω αν επέμενα, θα ειχα βοηθηθει και σε άλλα ζητήματα, όπως κατάθλιψη... Έλυσα το πιο σημαντικό για μένα ζήτημα τότε, που ήταν το άγχος, και δεν επέμεινα...λάθος ήταν, το καταλαβαίνω τώρα..
Δίκιο έχουν οι 7 ειδικοί, εγώ έχω λάθος, δε το συζητώ.....την γνώμη μου λέω, για να καταγράφει...το πόσο μεγάλο διάστημα θα είναι ....ποιος ξέρει.. απλά για μένα η εύκολη λύση (φάρμακα) αποδείχτηκε τροχοπέδη...το εξηγώ και στα άλλα που έγραψα..νομίζω είναι προτιμότερο να επιμείνετε στην ψυχοθεραπεία. Το εύκολο, μπορεί μακροπρόθεσμα να είναι πιο....δύσκολο., αλλά πάλι , κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, δεν επιμένω.Quote:
Originally Posted by Anna137
Και εγω στην ψυχοθεραπεια ελπιζω....ευχομαι να βρηκα σωστη θεραπευτρια, γιατι το προσπαθουσα κ παλιοτερα αλλα δεν ειχα χημεια, δε τους εβρισκα καλους....δε ξερω...απ την αλλη το ιδιο εκανα κ με τα φαρμακα, τα επαιρνα 6 μηνες, συνερχομουν μετα απο κανα χρονο η 2 παλι τα ιδια. Βλεπεις δεν ηθελα να εξαρτωμαι απο φαρμακα. Οποτε η ψυχοθεραπεια ευχομαι να φερει καποια λυση...Quote:
Originally Posted by jim7
Καλως ήρθες και εσύ Jim στην παρέα μας λοιπόν. Ούτε εγώ είμαι υπέρ των φαρμάκων. Να σε πληροφορήσω ότι υπέφερα χρόνια από κρίσεις πανικού λαι κυρίως αγοραφοβία. Δεν πήρα ποτέ φάρμακα, ούτε είχα δει γιατρό τόσα χρόνια. Εφόσον πήρα λοιπόν την απόφαση να το κάνω τώρα θα το κάνω σωστά. Ο γιατρός μου μου έχει πει το εξής σοφό πράγμα σε σχέση με τα φάρμακα : όταν ένας άνθρωπος υποφέρει από κρίσεις πανικού, άγχος ή κατάθλιψη και τα συμπτώματα του είναι πολύ έντονα ψάχνει συνήθως την ψυχοθεραπεία. Όμως, όταν έχεις ένα τόσο θολωμένο από το άγχος μυαλό δεν αποδίδει καλά η ψυχοθεραπεία. Επομένως, παίρνεις τα φάρμακα για να καλύψεις επιφανειακά πάντα τα συμπτώματα και να είσαι πιο ήρεμος/η για να έχεις καλύτερη σκέψη και απόδοση. Και ότι επίσης πρέπει να κάνεις ψυχοθεραπεία περιόδους που είσαι καλά και όχι σε περιόδους απελπισίας. Θεωρώ βεβαίως βλακώδες το εξής που κάνουν μερικοί να παίρνουν φάρμακα χωρίς να κάνουν ψυχοθεραπεία παράλληλα. Γιατί δεν επιλύνεις έτσι κανένα πρόβλημα. Καλύπτεις παροδικά τα συμπτώματα και όταν σταματήσεις τα φάρμακα υποτροπιάζεις. Θα διαφωνήσω στο γεγονός ότι τα αντικαταθλιπτικά είναι βαριά φάρμακα. Μπορεί να επηρεάζουν την βιοχημεία του εγκεφάλου όμως τα σύγχρονα πλέον φάρμακα είναι πολύ πιο ελαφριά σε σχέση με παλαιότερα. Τα "επικίνδυνα" φάρμακα είναι τα αγχολυτικά (ζάναξ, λεξοτανίλ κλπ) γιατί η μακροχρόνια χρήση τους προκαλεί εθισμό που και πάλι με σταδιακή μείωση της δόσης δεν έχεις πρόβλημα για να τα σταματήσεις. Επίσης όταν κάνεις ψυχοθεραπεία ο γιατρός ( ο δικός μου τουλάχιστον ) είναι υποχρεωμένος να σε ενημερώσει για τα φάρμακα που θα πάρεις, τις επιπτώσεις κλπ και να σημειώνει την βελτίωση σου με τον καιρό. Τα αντικαταθλιπτικά επίσης πάλι με μείωση της δόσης μπορείς να τα σταματήσεις εύκολα (δεν προκαλούν εξάρτηση) και να τα αντικαταστήσεις με ωμέγα3 που ουσιαστικά βοηθάει με φυσικό τρόπο στην αύξηση της σεροτονίνης. Απλώς εκεί έξω υπάρχει πολύ "ρατσισμός" να το πω έτσι στο ζήτημα των αντικαταθλιπτικών. Θεωρείται ταμπού και στερεότυπο, έχω ακούσει τόσες πολλές απόψεις μέχρι και ότι μπορείς να μείνεις φυτό. Μην τρελαθούμε σε παρακαλώ. Εάν είχες χρόνιες αυπνίες τι θα έκανες ? Δεν θα έπαιρνες κάτι για να κοιμάσαι; εάν είχες σπάσει (χτύπα ξύλο) το πόδι σου δεν θα έκανες θεραπεία με χάπια για τουλάχιστον 6 μήνες για να σου περάσει ο πόνος? Απλώς τα ψυχολογικά ζητήματα χρειάζονται συνδυασμό ψυχοθεραπείας και φαρμακοθεραπείας για να απελευθερωθείς μια για πάντα από το μαρτύριο. Και να σου πω και κάτι. Δεν είναι αδυναμία το να πάρεις αντικαταθλιπτικά κάποια φορά στην ζωή σου. Άνθρωποι είμαστε. Σε εσένα μπορεί να μην δούλεψαν γιατί δεν έκανες σωστή χρήση τους ή δεν βρήκες ποιο ταιριάζει στον οργανισμό σου. Όμως, μην τα βάζεις όλα στο ίδιο τσουβάλι και πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ανθρώπινη ψυχολογία. Φιλικά πάντα.Quote:
Originally Posted by jim7
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Θα συνεχίσω να παίρνω το rivotril μέχρι και τα 20 mg. Και εμένα σήμερα με έπιασε ένα κάψιμο πάλι σε όλο το σώμα είναι το γνωστό σύμπτωμα που μου κάνει το φάρμακο. Εάν στα 20 mg νιώσω ακόμα καλύτερα θα σταματήσω το αγχολυτικό. Εάν όχι θα το αλλάξω με κάποιο άλλο. Γιατί δεν σκέφτεσαι και εσύ την λύση του rivotril; πληροφορήθηκα ότι είναι το μοναδικό στο είδος του που είναι τόσο ελαφρύ και μη εξαρτησιογόνο.Quote:
Originally Posted by Anna137
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Επίσης έχω την εξής απορία. Όταν έλεγες ότι μπορείς να αλλάξεις καο φύλο εννοούσες από γυναίκες μια μέρα ξαφνικά να ξυπνήσουμε με μούσια?Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
..και γιατι ειναι απαραιτητο να οδηγισεις αφου δε θελεις δε γινεται να οδηγισει καπιος αλλος?
Καλημερα Αλικη! Πολυ ωραια αναλυση εκανες! Εγω επισης θα σε χαλαρωσω κ απ την εννοια του αγχολυτικου. Απ τα 26 περπου που τα πρωτοξεκινησα, επαιρνα κατα διαστηματα μικρες δοσεις σε δυσκολες περιοδους με μετρο βεβαια, μεχρι κ τωρα που ειμαι 44. Οχι ζαναξ η ταβορ αλλα τρανξεν. Να χτυπησω ξυλο δεν επαθα τιποτα, ουτε και εθιστικα βεβαια. Η μητερα μου απ τα 35 της επαιρνε λιγο ταβορ καθε βραδυ να κοιμηθει. Mια χαρα ειναι τωρα στα 70. Αυτα κυριως ισχυουν ισωσ στις περιπτωσεις που γινεται χρονια μεγαλη καταχρηση, μετα δε σε πιανει κ πας σε πιο ισχυρα...κ εγω ευχαριστημενη ειμαι με το τρανηεν δεν ειναι απ τα βαρια. Θα δοκιμασω κ το δικο σου ομως μια που ειναι ελαφρυ. Κατα τα αλλα? Πως πηγε η συζητηση σας? Νιωθεις οτι σε δυναμωνει ο γιατρος σου? Εγω πιστευω οτι πρεπει να βρουμε ενα ισχυρο στοχο-κινητρο να τραβηξει την προσοχη μας κ το ειναι μας! Να μας κανει να νιωσουμε αρκετες κ σημαντικες. Ετσι ολα τα αρνητικα θα φυγουν...Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Απαραιτητο δεν ειναι, αλλα οταν το κανεις 25 χρονια, νιωθεις μεγαλη ηττα απ τον εαυτο σου, να σταματας καθε ειδους δραστηριοτητες επειδη κανεις αρνητικες σκεψεις. Το θεμα ειναι να κανεις βηματα μπροστα κ οχι πισω. Αυτο με κανει μετα να νιωθω χειροτερα. Παντως εχεις ενα δικιο...γι αυτο κ εγω τωρα προσπαθω να μη το βλεπω σαν αδυναμια...η μαλλον να με αποδεχομαι κ ετσι, με τις αδυναμιες μου...Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Καλημέρα γλυκιά μου!!! Χθες είδα τον γιατρό μου και είμαι πολύ ευχαριστημένη. Κάναμε καταγραφή συναισθημάτων και ανάλυση και συνεχώς ο γιατρός μου δίνει τις απαντήσεις που χρειαζόμουν τόσα χρόνια να πάρω. Αυτές οι σκέψεις υπάρχουν υποσεινήδητα, δεν τις έχω εκφράσει ποτέ αλλά όταν εκείνος με ρωτάει και απαντάει ο ίδιος νιώθω μια λύτρωση. Ότι τόσα χρόνια δεν τα είπα ποτέ δεν τα εξέφρασα ποτέ και εκείνος με επιβεβαιώνει ότι αυτές οι σκέψεις υπάρχουν! Προσπαθούμε και δουλεύουμε το κομμάτι της αυτοπεποιθήσης τώρα. Έχω εργασία για το σπίτι να γράψω πράγματα που με κάνουν άξιο άνθρωπο. Στην αρχή ξεκίνησα λέγωντας του ότι δεν είμαι άξια. Και εκείνος μου απάντησε κάτι πολύ όμορφο. Μου είπε : εγώ δεν σε ξέρω προσωπικά για να ξέρω ακριβώς τον χαρακτήρα σου και την συμπεριφορά σου,τώρα σε μαθαίνω, όμως το ότι είσαι μόλις 23 και πήρες την απόφαση να κάνει ψυχοθεραπεία, να βρεις την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου,και να νικήσεις τους φόβους σου και τα συμπτώματα σου αυτό αυτομάτως σε κάνει άξια. Μου έδωσε κουράγιο. Και έκατσα χθες το βράδυ και έγραψα τους λόγους που είμαι άξια. Και ήταν πολύ περισσότεροι από όσους νόμιζα.Quote:
Originally Posted by Anna137
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Γεια σου Αλίκη! Θα με ενδιέφερε να μου έλεγες ποια ωμέγα τρια λιπαρά παίρνεις... Σε ευχαριστω εκ των προτερων
αυτοι που ειναι στο κοσμο τους συνηθως δε τους αρεσει να οδηγουν γιατι πρεπει να κοιτανε συνεχεια το δρομο
Γεια σου!!!! Mollers Forte λέγονται τα συγκεκριμενα. Μπορείς να πάρεις και το κλασσικό μουρουνέλαιο Mollers (που είναι σε υγρή μορφή). Εγώ προτιμώ τις κάψουλες γιατί το υγρό έχει πολύ έντονη γεύση ψαριού. Εάν δεν παίρνεις βιταμίνες ή συμπληρώματα διατροφής μπορείς να παίρνεις δυο κάψουλες την ημέρα. Εγώ πχ παίρνω και πολυ βιταμίνες επομένως παίρνω μία. Ελπίζω να βοήθησα! Πάντως εάν σκέφτεσαι να το αρχίσεις είναι μια πολύ καλή λύση για το ανοσοποιητικό και την διάθεση. Ελπίζω να βοήθησα! Να έχεις μια όμορφη μέρα!Quote:
Originally Posted by ΜΙΜΙ
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
respect anna 137
Σ ευχαριστώ πολύ...για ποιο πράγμα όμως?Quote:
Originally Posted by KIPRIANOS85
Καλημέρα Αλίκη μου, σε νιώθω δυνατή τις τελευταίες μέρες κ χαίρομαι πολύ. Ωραία η άσκηση που σου έβαλε...προγραμματίζει το μυαλό με θετικότητες...σε βάζει να κρατάς καθημερινό ημερολόγιο συναισθημάτων κ συμπεριφορών? Κάθε πότε τον βλέπεις? Η πλάκα είναι εγώ που έκραζα παλιά το survivor το βλέπω καθημερινά τώρα μήπως κ εγώ "κολλήσω" το ηθικόν ακμαιότατον που λένε..χαχα...βλέπω κ τη Σπυροπούλου που εξελίσσεται καλά το κοριτσάκι. Μια άλλη πάλι τραγουδίστρια πριν μπει είχε νεροφοβία (δε βουτούσε το κεφάλι στη θάλασσα), υψοφοβία κ κρίσεις πανικού...εκεί έστρωσε, γύρισε κ έλεγε...μετά απο ολα αυτά που έζησα δε πιστεύω να ξαναφοβηθώ...το σκέφτομαι καμιά φορά, τι διαφορά θα είχα αν ήμουν απο μικρή στον αθλητισμό!! Να είχα ένα προπονητή σαν της Δαλάκα...τώρα τι σου λέω, εσύ μάλλον δε θα το βλέπεις...Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Καλημέρα!!! Ακόμα όχι δεν έχω καθημερινό. Μόνο καταστάσεις που μου προκάλεσαν αρνητικές σκέψεις. Ναι νιώθω λίγο καλύτερα η αλήθεια είναι. Νιώθω δυνατή σε σχέση με πριν 2 μήνες που είχα παραδώσει τα όπλα. Η αλήθεια είναι πως δεν το βλέπω, αλλά φαντάζομαι τι θα περνάνε οι άνθρωποι επειδή ξέρω πάνω κάτω το κόνσεπτ. Χωρίς φαγητό, κάτω από τον ήλιο όλη μέρα, χωρίς ανέσεις, χωρίς επαφή με τους δικούς σου ανθρώπους, με τόσο κουραστικά αγωνίσματα... χρειάζεται πειθαρχεία. Και η συγκεκριμένη κοπέλα που λες είχε θέσει τον στόχο προφανώς και κοιτούσε εκεί. Γιατί έχεις και την ομάδα από πίσω. Είναι πολύ πιεστικό αλλά σου δίνει ένα μάθημα ζωής όπως ο αθλητισμός: ποτέ δεν ξέρεις ποια είναι τα όρια σου. Κάθε μέρα θα ανακαλύπτεις ότι αντέχεις λίγο ακόμα από την προηγούμενη.Quote:
Originally Posted by Anna137
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Μου εχεις κανει εντυπωση Αλικη! Ο τροπος που γραφεις κ εκφραζεσαι. Πολυ εμπεριστατωμενη σκεψη τοσο νεο κοριτσι! Εγω τις τελευταιες μερες εχω κανει ενα πισωγυρισμα. Ξυπναω το πρωι με ανησυχια. Σημερα ειδικα, χρειαστηκε να παρω 2 φορες αγχολυτικο. Θα επικοινωνησω με το γιατρο σε λιγο για την πορεια του εσκιταλοπραμ.Τι να πω, παρακολουθω ξενα φορουμ κ σε γενικες γραμμες το θεωρουν καλο φαρμακο. Εμενα μου δημιουργει υπερενταση....δε ξερω...εσυ πηγες στο 15mg?Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Όλη αυτή η σκέψη Άννα μου σε τόσο νεαρή ηλικία προήλθε από το γεγονός ότι όταν τα παιδιά της ηλικίας μου έκανα τα φυσιολογικά για αυτούς πράγματα εγώ έπρεπε να δαμάζω το "τέρας" που με έπνιγε μέσα μου. Και ολομόναχη. Με ωρίμασε πολύ αυτό. Και απότομα μάλιστα. Κάποιες φορές παρακαλάω να μην σκεφτόμουν τόσο πολύ και να μην έκανα τόση ανάλυση. Όμως είναι στοιχείο της προσωπικότητας μου πλέον και δύσκολα αλλάζει. Εγώ με τα 15mg πάντως βλέπω διαφορά. Μου προκαλούν βέβαια λίγη νύστα αλλά μου μειώνουν πολύ το άγχος. Φαντάσου μια μέρα δεν είχα καθόλου άγχος που ξέχασα να πάρω αγχολυτικό! Ποιος εγώ που είμαι τόσο τακτική στις δόσεις. Ελπίζω να παραμείνω έτσι και να μην μου προκαλέσει ένταση πάλι. Δεν θα αντέξω να περάσω ξανά ότι πέρασα την 1 εβδομάδα με τα 5mg. Με την ψυχολόγο σου πως τα πας?Quote:
Originally Posted by Anna137
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Αχχ κοριτσάκι μου πόσο σε καταλαβαίνω. Και εμένα αυτη η υπέρ ανάλυση με έφαγε. Πάντα έλεγα, γιατι να μην είμαι σαν την αδερφή μου, που πέρασε κ αυτη δυσκολίες, αλλα τιποτα ψυχολογικό δεν της άφησαν γιατι πάντα ολα τα έβλεπε κ τα ένιωθε επιδερμικά; Και δε ξερω αν τελικά η τόση μελέτη εδω κ χρονια στο internet γύρω απ τα ψυχικά θέματα, μου εκανε καλο, μάλλον κακό μου εκανε...γιατι υποσυνείδητα αφομοίωνα τις επιπτώσεις του άγχους γεγονός που μου προκαλούσε περισσότερο. Εσυ λες ότι σου προκαλεί κ υπνηλία το φάρμακο, οπότε το παίρνεις βράδυ πχ;; Εμένα γιατι θεωρώ ότι μου προκαλεί υπερενταση? Απο αύριο αρχίζω κ εγω το 15mg κ βλέπουμε. Πολυ αισιόδοξο το ότι ξεχνάς το αγχολυτικό... Βρίσκεσαι σε καλο δρόμο. Εγω δεν παίρνω σε καθημερινή βάση, αλλα οπότε νιώθω ότι δε μπορω να χαλαρώσω μόνη μου ή όταν εχω κάποια δραστηριότητα που με αγχώνει. Πιστευω γι αυτο το λόγο δεν το συνήθισα τόσα χρονια...γιατι το έπαιρνα στα δύσκολα...όπως κ με το κάπνισμα, κάπνιζα μεχρι 3 τσιγάρα. Τώρα για την ψυχολόγο. Εχω κανει 4 συνεδρίες. Δε μπορω να πω ότι είμαι ευχαριστημένη. Μου εχει πει ότι αυτο που εχω θα λυθεί, αλλα θα πάρει χρονο. Για να δούμε...αυτές τις μέρες μ εχει πάρει απο κάτω γιατι φοβάμαι την μακρινή οδήγηση. Δεν εχω συνέλθει ακόμη απο την τελευταια κρίση. Θα μου πει κάποιος...εεε κ τι έγινε;; Μην οδηγείς, αλλα εγω δε το βλέπω ετσι! Ούτε να κυκλοφορήσω μόνη μου δεν θελω τελευταια, εχει χαλάσει κ λιγο ο ύπνος μου...σημερα νιώθω κάπως καλυτερα οπότε απο αύριο θα αντιδράσω. Να ξαναρχιςω το γυμναστήριο τουλάχιστον. Κατα τα αλλα προσπαθώ να κανω διαλογισμό κάθε βράδυ κ διαφραγματικες αναπνοές. Αυτο που με βοηθάει προς το παρόν ειναι ενα πρόγραμμα θετικής ψυχολογίας κ motivation που είχα πάρει πέρυσι απο ενα personal coach. Ειναι σε βιντεάκια με ασκήσεις nlp. Νεύρο γλωσσικός προγραμματισμός αν έχεις ακούσει..κ βέβαια θελω πολυ να συνέλθω να ξανά σταθώ στα πόδια μου κ να είμαι ξανα παραγωγική. Αμήν! Κ σε σενα το εύχομαι κοριτσάκι μου. Να βρεις κάποια στιγμή μια απασχόληση στο αντικείμενο σου. Τι πιο ωραίο να ασχολείσαι με παιδάκια;;Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Κουκλα εγω επαιζα μπαλλα ερασιτεχνικα κι επειδη με ενδιεφερε πηγα σε γυμναστηριο κι εγινα μποντι μπιλντερ μη φανταστεισ χοντροσ φαινομαι αλλα εχω δυναμη τωρα για γυναικα δεν ξερω παντωσ θα ζεισ καλυτερα τα ψυχολογικα σου θα φυγουν κ θα μπορεισ να κανεισ τα παντα το θεμα ειναι οι αντρεσ που γνωριζεισ το θελουν αυτο ;
Μεγαλύτερη αληθεια απο αυτή που γράψατε για την υπεραναλυση δεν υπαρχει....
Χωρίς να θέλω να πω οτι είμαστε πιο "εξυπνοι" υπάρχει ενα quote (που κακως απο οτι λενε αποδιδεται στο Μπουκωφσκι αλλα οποιανου και αν ειναι με εκφραζει απολυτα).
Stupid people are full of confidence while smart people full of doubts....
Επίσης να σας αναφέρω και τη δικιά μου "ιστορία" (αν και την εγραψα κ σε αλλο τοπικ αλλα δεν πήρα απάντηση οπότε είπα να στραφώ και στη δικιά σας "παρεα").
Πριν 5 χρονια πάνω που μετακόμισα στο εξωτερικό ειχα κρίσεις πανικού πολυ πολυ εντονες και με κατάλοιπο μια συνεχής ζάλη... Αρχικά πήγα να το παλεψω μονος μου αλλα δυστυχώς χωρις μεγαλη επιτυχια και επισκέφτηκα εναν γιατρο, ο οποιος μου χορηγσε εσιταλοπραμη. Μετα απο αγωγή 1.5-2 χρονων (10-15mg) τα σταμάτησα και ειμουν παρα πολυ καλα για δυο χρονια μέχρι πριν 1-2 μήνες πιτ ξανάρχισε και ειδικά τις δυο τελευταίες εβδομάδες σχεδον καθημερινά. Μίλησα με το γιατρο μου ειπε να παρω χαναξ για δυο εβδομάδες και μετα αν δεν περασει να ξαναρχίσουμε αγωγή με εσιταλοπραμη.
Εχω τις εξης ερωτήσεις π θα ηθελα να συζητήσω κ μαζι σας.
1. Οι κρίσεις πανικού κ οι αγχωδες διαταραχές δε θεραπεύονται ποτε οριστικά? Σε τακτά χρονικά διαστήματα θα πρέπει να λαμβάνω φάρμακα? Την φοβάμαι όλη αυτή την διαδικασία και δεν τη θελω (θα μου πείτε ποιος την ηθελε...)
2. Θα έπρεπε να δοκιμάσω αλλο φάρμακο η επειδή πέτυχε (έστω κ για δυο χρονια να μεινω στο ιδιο)
3. Αλκοολ. Ειμαι σοσιαλ ντρινκερ. Ξερω οτι αν ειναι να πιω δε παίρνω χανσξ εκεινη τη μερα. Ο γιατρός μ ειπε οτι με εσιταλοπραμη δεν υπάρχει προβλημα κ μοιρω να πιω ισχύει? Αν εχω πιει ποσες ωρες μετα ειναι ασφαλές να παρω χαναξ για να μ βοηθήσεις κε το χανγκόβερ?
Ευχαριστώ