Αυτό ακριβώς! δεν μπορείς να είσαι υπεύθυνη για την αναπηρία κάποιουQuote:
Originally Posted by elisabet
Printable View
Αυτό ακριβώς! δεν μπορείς να είσαι υπεύθυνη για την αναπηρία κάποιουQuote:
Originally Posted by elisabet
Αυτό ακριβώς!Quote:
Originally Posted by elisabet
γιατι δε πιστευει οτι θα βρει καπιον που να ειναι οπως τον θελει.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
[QUOTE]στο μοναδικο πραγμα που ταιριαζετε ειναι οτι ειστε και οι 2 οριακοι οι χαρακτηρες σας ειναι αλανταλαQuote:
Originally Posted by elisabet
συμπεριφερεσαι πχ σαν δεχεσαι υποτιθετε οτιδηποτε και αν σου πουν και μετα βγαινεις εκτος ελεγχου αν καπιος δε σου ταιριαζει με αυτο το χαρακτηρα που εχεις σιγουρα θα γινει πολεμος οταν τον πλησιαζεις
Παραθέτω ένα κείμενο από ένα site που επιβεβαιώνει το παραπάνω που λες:Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
"Ειμαι οριακος διάγνωση από 4 ψυχίατρους. Το χειροτερο σε αυτή την ασθένεια είναι η από πραγματοποίηση που νιώθω λες και είναι όλα ψευτικα. Τέλος οι οριακοι έχουν αντιληψη ότι κάτι παει στραβά αλλά είναι τόσες δυνατές οι κρίσεις που παθαινουν που δε μπορουμε να φερθουμε φυσιολογικά. Ξέρω ακριβώς τι κακό κάνω και ότι η παρορμιτηκοτητα και η αστάθεια στην ζωή δεν είναι νορμαλ αλλά δεν μπορώ να κοντρολαρω τις κρίσεις.Μονο ο σχιζοφρενής και ο διπολικός σε μανία δεν έχουν ιδέα τι κάνουν γιατί έχουν ψυχωτικα επεισοδια και χάνουν τελείως την επαφή με την πραγματικοτητα, οι οριακοι έχουν απολυτως αντίληψη τι συμβαίνει γυρω τους αλλά δεν μπορουν να βοηθήθουμε γιατί δεν εμπιστευόμαστε κανέναν."
Συμφωνώ πολύ με το παραπάνω!Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Είναι όλοι νάρκισσοι, άλλοι σε μεγάλο βαθμό άλλοι σε ήπιο. Γενικά έχουν μια μιξη πολλών διαταραχών, αλλά αυτός που κάνει την μεγάλη ζημιά είναι η ναρκισσιστικη πλευρά. Αν ο οριακος είναι και 100% νάρκισσος την πάτησες, θα υποφέρεις. Αν έχει ήπια μορφή ναρκισσισμου ψιλοπαλευεται.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Εγώ έχω καταλήξει ότι κάποιος που πάσχει μόνο από ναρκισσιστικη διαταραχή (Όχι οριακος) είναι ότι χειρότερο μπορείς να νταραβεριστεις. Τον έχει αποδεχτεί τον εαυτό του, τον αγαπαει και γουστάρει κιόλας, είναι η προσωποποίηση του κακού και έχει τακτική να πετύχει στεγνά αυτό που θέλει ισως και χωρίς να υποψιαστεις κατι για καιρο.
Ο οριακος είναι άλλη περίπτωση, έχει συναίσθημα και αγάπη και όλα αλλά παλεύει με τον νάρκισσο μέσα του, δεν τον θέλει, αλλά δεν μπορεί, δίνει μάχη και συνήθως χάνει. Εκεί κάπου είναι που μπερδεύεσαι και χάνεις την μπάλα, γιατί αυτό το ζεις, το βλέπεις, το νοιώθεις ότι δεν είναι κακος ότι δεν έχει σκοπό να κάνει κακο, παρόλο που τελικά το προκαλεί.
Στο "ψυχωσικό" επεισόδιο του δικού μου (βάζω " " γιατί δεν είμαι σίγουρη ότι ήταν ψυχωσικό, δεν είμαι γιατρός) παρόλο που είχε αναπτύξει διάφορα παρανοικά σενάρια ,βασισμένα σε διάφορα τυχαία γεγονότα που τα συνδύαζε μεταξύ τους, όντως δεν ήταν απολύτως σίγουρος για αυτά με τον τρόπο που θα ήταν πχ ένας που πάσχει απο σχιζο. Τα πίστευε μεν, αλλά άφηνε ένα ενδεχόμενο να κάνει λάθος και γιαυτό απαιτούσε από μένα να του αποδείξω ότι δεν ήταν έτσι με διάφορους τρόπους που σκεφτόταν. Επίσης ήξερε πολύ καλά ότι αν έλεγε σε έναν τρίτο αυτά τα σενάρια θα ακουγόταν "τρελά" και γιαυτό ακριβώς δεν τα αποκάλυπτε σε κανέναν ούτε εγώ ήθελε να τα πω πουθενά, το θεωρούσε προδοσία αυτό. Στις παροτρύνσεις μου μάλιστα να τα πει κάπου -αφού δεν πίστευε εμένα που του λεγα οτι δεν στέκουν- μου λεγε ότι όπου τα πει θα τον περάσουν για τρελό. Σε έναν και μοναδικό άνθρωπο που τα είπε, αφού ο άλλος δεν πήρε το μέρος του, τον ακύρωσε με συνοπτικές διαδικασίες παρόλο που ήταν ο πιο στενός του φίλος.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Άρα όντως είναι σαν ένα κομμάτι του εαυτού του να αναγνώριζε τον παραλογισμό αυτών που έλεγε, όμως ο φόβος, η ανασφάλεια και η καχυποψία για όλους δεν τον άφηναν να τα εγκαταλείψει. Κάθε μου άρνηση να αποδείξω πως δεν είμαι ελέφαντας μεταφράζονταν βεβαίως σε παραδοχή ενοχής. Από την άλλη κάθε συγκατάθεση μου σε αυτό που όριζε ως απόδειξη, γεννούσε ένα καινούργιο σενάριο.
Σε μια απο τις τελευταίες μας μάλιστα συζητήσεις για το θέμα, μου είπε ότι αυτό που τον σκοτώνει είναι ότι δεν μπορεί να καταλήξει σε μια απο τις δύο εκδοχές, όποια κι αν είναι αυτή κι ότι θα μείνει πάντα με την αμφιβολία για το αν εκείνος τα διέλυσε όλα ή εγώ.
Ακριβώς εκεί!Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Στην δική μου περίπτωση δεν νομίζω ότι υπήρχε μεγάλη αμφιβολία από την πλευρά της για το αν τα σενάρια στέκουν ή όχι. Ίσως γι' αυτό, η πίεση που δεχόμουν δεν αποσκοπούσε στο να αποδείξω ότι δεν είναι έτσι, αλλά, να αποδεχτώ ότι είναι έτσι. Να βεβαιώσω δλδ την ρεαλιστικότητα των σεναρίων, κάτι που μου ήταν αδύνατο να κάνω. Αν το έκανα, θα είχε μεγάλη επίπτωση στην κοινωνική μου ζωή, θα έπρεπε να απομακρυνθώ από όλους τους φίλους και γνωστούς.Quote:
Originally Posted by elisabet
Μία φορά μόνο χαρακτήρισε ως "παραλήρημα" κάποια μηνύματα που μου είχε στείλει στην προσπάθειά της να με ενοχοποιήσει και να δικαιολογήσει το σουτάρισμα που μου έριξε. Γιατί έκανε τον χαρακτηρισμό? Γιατί δεν της βγήκε όπως ήθελε ο χωρισμός, γιατί κατάλαβε ότι δεν βγαίνω με ενοχές από την σχέση ούτε με τις ευθύνες που ήθελε.Quote:
Άρα όντως είναι σαν ένα κομμάτι του εαυτού του να αναγνώριζε τον παραλογισμό αυτών που έλεγε, όμως ο φόβος, η ανασφάλεια και η καχυποψία για όλους δεν τον άφηναν να τα εγκαταλείψει. Κάθε μου άρνηση να αποδείξω πως δεν είμαι ελέφαντας μεταφράζονταν βεβαίως σε παραδοχή ενοχής. Από την άλλη κάθε συγκατάθεση μου σε αυτό που όριζε ως απόδειξη, γεννούσε ένα καινούργιο σενάριο.
Σε μια απο τις τελευταίες μας μάλιστα συζητήσεις για το θέμα, μου είπε ότι αυτό που τον σκοτώνει είναι ότι δεν μπορεί να καταλήξει σε μια απο τις δύο εκδοχές, όποια κι αν είναι αυτή κι ότι θα μείνει πάντα με την αμφιβολία για το αν εκείνος τα διέλυσε όλα ή εγώ.
Από ότι καταλαβαίνω, βίωσες ένα μόνιμο δικαστήριο, απέναντι σε έναν κατήγορο που το μόνο που ήθελε ήταν να σε παγιδεύσει και να σε καταδικάσει.
Τι είπες τώρα ρε φίλε!!! θα επανέλθω... το θέμα έχει πολύ ουσία. Να που κάποια πράγματα επιτέλους μπαίνουν στην σωστή τους βάση! Κάποια στιγμή πραγματικά είχα σκεφτεί ότι το κορίτσι αυτό σε όλη της την ζωή έδινε μία μάχη με τα ναρκισσιστικά της στοιχεία. Το σίγουρο πάντως είναι ότι μεγάλωσε με μία ναρκισσιστική οικογένεια.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Καλά και μένα αποδείξεις ότι είμαι ένοχη έψαχνε, όχι αποδείξεις ότι δεν ειμαι. Αλλά και πάλι νομίζω ότι είναι διαφορετικό από την σιγουριά του ανθρώπου που πάσχει από σχίζο πχ. Με παρακαλούσε μανιωδώς να παραδεχτώ ότι είχε δίκιο, μου υποσχόταν ότι μπορούσε να τα συχωρέσει κι ότι το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να τα παραδεχτώ. Αν τα πίστευε κάποιος 100% δεν θα είχε ανάγκη την παραδοχή του άλλου. Και η φίλη σου προφανώς το ίδιο έκανε. Είχε ανάγκη να την επιβεβαιώσεις για να νιώσει ότι δεν έχει πρόβλημα και φαντάζεται πράγματα που δεν υπάρχουν. Αυτός ήταν ο μεγάλος φόβος.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Στην πιο ειλικρινή συζήτηση που κάναμε οι δύο μας, αφού είχαμε χωρίσει όταν μου είπε ότι θα τον βασανίζει πάντα το ερώτημα , τον ρώτησα τι θα προτιμούσε. Αν μπορούσε να διαλέξει πραγματικότητα, τι θα διάλεγε. Νομίζω πως ήταν ειλικρινής. Μου είπε ότι θα διάλεγε να τα έχω κάνει όλα αυτά γιατί αυτό θα μπορούσε κάποια στιγμή να το αφήσει πίσω του, ενώ αν δεν τα είχα κάνει ήξερε ακριβώς τι θα σήμαινε αυτό για εκείνον. Οτι είχε πρόβλημα σοβαρό το οποίο θα απαιτούσε χρόνια ψυχοθεραπείας και το οποίο δεν θα λυνόταν ούτε με τον δικό μας χωρισμό. Οπότε ήταν σαφές για μένα το γιατί επέμενε να του παραδεχτώ πράγματα τα οποία δεν είχα κάνει. Και του το είπα ευθαρσώς πως δεν μπορώ να του κάνω αυτή τη χάρη, πως κι εκατό χρόνια να περάσουν , όσο με ρωτάει, θα συνεχίσω να λέω πως έκανε λάθος και πως χρειάζεται βοήθεια.
Νομίζω πως οι άνθρωποι αυτοί επιζητούν την παραδοχή για να επιβεβαιώσουν πως δεν έχουν πρόβλημα οι ίδιοι και να το φορτώσουν στον άλλον. Αν εγώ παραδεχομούν τις κατηγορίες, θα ήμουν εγώ αυτή που είχε το πρόβλημα κι όχι εκείνος. Κι εκείνος θα μπορούσε να έρθει ως σωτήρας και μεγαλόψυχος να με συγχωρήσει παρόλα τα όσα του έκανα τάχα, ώστε να αποδείξει και πάλι την ανωτερότητα του και το μεγαλείο του ως άνθρωπος. Είχε απόλυτη ανάγκη να δείξει το πόσο ανώτερος μπορούσε να είναι και να "συγχωρεί". Το λεγε κιόλας, μου έλεγε συνεχώς ότι με συγχωρεί κι όταν τον προσγείωνα στην πραγματικότητα λέγοντας του ότι έλα κόψε τις μπούρδες, δεν μπορείς να συγχωρήσεις κάτι που δεν έχω κάνει, σάστιζε.
Εντωμεταξύ να σου τονίζω πως για ορισμένες από τις κατηγορίες τουλάχιστον που μου έλεγε, υπήρχε σαφής τρόπος να αποδειχτεί ή όχι ο ισχυρισμός του. Για τον κοριό στο λαπτοπ του πχ. Τον παρακάλεσα να πάει το λαπτοπ σε όποιον ήθελε τεχνικό δικό του να το ψάξει κι αν έβρισκε οτιδήποτε θα ήμουν διατεθειμένη να κάνω ο, τι ήθελε πια. Δεν το πήγε. Προσπάθησε να με παγιδεύσει τάχα λέγοντας μου ότι το πήγε κάποια στιγμή, μετα παραδέχτηκε πως δεν το πήγε ποτέ. Μάντεψε γιατί.
εχμμμQuote:
Originally Posted by aeolus74
δλδ, θεωρεις οτι το να κατσει κανεις σε τοσο προβληματικη σχεση για μεγαλο διαστημα ειναι στοχος ή κατι αξιοζηλευτο, κι αυτος που μπορει να τον καταφερει, εχει "σθενος" και οχι προβληματα/ελλειψεις;;;
το παραπανω ερωτημα ερχεται να επιτεινει η αποψη σου οτι το να προσπαθησεις να βελτιωσεις μια κατασταση με συντροφο με τετοια διαταραχη ειναι αδυνατον.
επομενως, προς τι το "σθενος" εφοσον δεν υπαρχει μελλον και γιατρεια; χρειαζεται σθενος για να περναει κανεις τοσο ασχημα; εγω αλλιως θα το ελεγα...
το περι "εμμονης" μου οτι οι εμπλεκομενοι ειναι διαταραγμενοι, ειναι εντελως λαθος, κι αυτο γιατι εγω μιλαω παντα με ορους συμπεριφορων οπως εχω πει, και οχι με ορους ψυχοπαθολογιας. επισης, δεν επιμενω αν δω πειστικα επιχειρηματα. απλα δεν εχω πεισθει οτι ειναι υγιες να εισαι ΧΡΟΝΙΑ σε μια σχεση οπου εισαι βεβαιος οτι ο αλλος εχει τετοια διαταραχη κι οπου υποφερεις..
επομενως, οπου λες "εμμονη" μου οτι εχεις διαταραχη, βαλε "αποψη" μου οτι καποιο προβλημα εχεις (οχι αποκλειστικα/απαραιτητα εσυ, αλλα ο καθε "εσυ") για να μενεις για μεγαλο διαστημα στην τοσο προβληματικη και βασανιστικη σχεση, χωρις να σημαινει οτι το προβλημα αυτο ειναι διαταραχη, και ειμαστε ενταξει...
καλημερα.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
μου κανει εντυπωση το συμπερασμα σου ξεροντας οτι δεν εισαι ειδικος (εκτος αν εισαι, εγω αυτο εχω καταλαβει).
δλδ, με ποσα ατομα με διαταραχες εχεις σχετισθει κι εχεις βγαλει στατιστικο συμπερασμα;
κι επειδη δεν ξερω πολλα απο διαταραχες, ουτε ειχα αναλογες σχεσεις, να ρωτησω.
μιλας για την κοπελα που ειχες την σχεση και γενικευεις, η μιλας πραγματικα για ολους με αυτην την διαταραχη;
μια ξεχωριζεις τον ναρκισο απο τον οριακο, μια μας λες οτι συνυπαρχουν ολες οι διαταραχες. τι απ ολα ισχυει κι απο που βγαζεις το συμπερασμα;;
Δεν υποστήριξα ακριβώς αυτό, ούτε μίλησα για στόχους και αξιοζήλευτες καταστάσεις. Αντίθετα είπα ότι μπορεί να ισχύει, μπορεί και όχι (δλδ η ύπαρξη συν-εξάρτησης σε επίπεδο διαταραχής). Αυτό επίσης που υποστήριξα είναι το ότι στην περίπτωση σχέσης με οριακή προσωπικότητα, αυτό που βοηθάει στο να αντέξει η σχέση είναι:Quote:
Originally Posted by Remedy
1) η στάση του συντρόφου η οποία πρέπει να χαρακτηρίζεται από σαφή όρια, μείωση των προσδοκιών και μία πολύ προβλέψιμη στάση και συμπεριφορά (δεν είναι τυχαίο ότι οι ειδικοί θεωρούν αναγκαίο στις περιπτώσεις αυτές την εμπλοκή του συντρόφου σε θεραπεία που θα προσφέρει ενημέρωση και υποστήριξη) και
2) την προσωπική δουλειά του ίδιου του οριακού.
Ε! τώρα εσύ θεωρείς ότι ένας νάρκισσος ή οριακός μπορεί να έχει μία συμπεριφορά προβλέψιμη, οριοθετημένη και χαμηλών προσδοκιών? Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα που έθεσες είναι ΝΑΙ! Αυτός που θα τα καταφέρει είναι αυτός που έχει περισσότερες ικανότητες και δεξιότητες από ελλείψεις, γιατί ελλείψεις όλοι έχουμε στην τελική.
Έχω αναφέρει σε προηγούμενα σχόλια ότι αρκετά μετά άρχισα να ψυλλιάζομαι την ύπαρξη διαταραχής και ότι ακόμα και όταν άρχισα να το ψυλλιάζομαι είχα μία άρνηση να δω την κατάσταση με όρους ψυχοπαθολογίας. Αυτό το έκανα όταν πλέον ήταν επιτακτική ανάγκη να προστατεύσω τον εαυτό μου αρκετά μετά. Παρόλα αυτά, σε περίπτωση που η ύπαρξη της διαταραχής ήταν εγνωσμένη από την άλλη πλευρά, ίσως και να έμπαινα στην διαδικασία να επιστρατεύσω το απαιτούμενο σθένος μέσα σε ένα θεραπευτικό πλαίσιο...ίσωςQuote:
το παραπανω ερωτημα ερχεται να επιτεινει η αποψη σου οτι το να προσπαθησεις να βελτιωσεις μια κατασταση με συντροφο με τετοια διαταραχη ειναι αδυνατον.
επομενως, προς τι το "σθενος" εφοσον δεν υπαρχει μελλον και γιατρεια; χρειαζεται σθενος για να περναει κανεις τοσο ασχημα; εγω αλλιως θα το ελεγα...
Υπάρχει κάπου που υποστήριξα ότι κάτι τέτοιο είναι υγιές? Όμως... δεν είναι υγιές με την έννοια του ότι σε βλάπτει όχι με την έννοια του ότι κι εσύ δεν είσαι ψυχικά υγιής απαραίτητα.Quote:
... απλα δεν εχω πεισθει οτι ειναι υγιες να εισαι ΧΡΟΝΙΑ σε μια σχεση οπου εισαι βεβαιος οτι ο αλλος εχει τετοια διαταραχη κι οπου υποφερεις..
Ναι είμαστε εντάξει!Quote:
επομενως, οπου λες "εμμονη" μου οτι εχεις διαταραχη, βαλε "αποψη" μου οτι καποιο προβλημα εχεις (οχι αποκλειστικα/απαραιτητα εσυ, αλλα ο καθε "εσυ") για να μενεις για μεγαλο διαστημα στην τοσο προβληματικη και βασανιστικη σχεση, χωρις να σημαινει οτι το προβλημα αυτο ειναι διαταραχη, και ειμαστε ενταξει...
Σε τι σενάρια αναφέρεστε πιο πάνω;Ζηλοτυπίας; Καταδίωξης; Προηγούμενης ζωής ( μετενσάρκωσης κτλ.); Γιατί τα συνάντησα όλα αυτά. Ειδικά το τελευταίο με τις προηγούμενες ζωές έπαιζε πολύ. "Θυμόταν" τις "προηγούμενες ζωές της" και το έλεγε συνέχεια...
Εγώ αναφέρθηκα σε σενάρια.Quote:
Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός
Ναι υπήρχαν διάφορα σενάρια με ζηλοτυπία, ότι έχω άλλον, ότι τον απατώ με τον τάδε κτλ κτλ και υπήρχαν και έντονα σενάρια καταδίωξης (ότι τον παρακολουθώ, οτι τον παρακολουθούν άλλοι, οτι του κάνω μάγια κτλ).
Τώρα για μεταφυσικά και τέτοια να σου πω την αλήθεια ανέφερε κι ένα τέτοιο κάποια στιγμή, αλλά ήταν τόσα που είχα ακούσει εκείνη την μέρα που δεν έδωσα και τόση σημασία σε αυτό. Αν θυμάμαι καλά αφορούσε στο τέλος του κόσμου που πλησιάζει και καλά και πώς θα πρέπει να προστατευτούμε και κάτι τέτοια. Είμαι σίγουρη πως θα το είχε εμπλουτίσει κι αυτό και θα είχε πολλά να πει αλλά επειδή φρίκαρα μόλις το άκουσα κι αντέδρασα δεν μου είπε περισσότερα.
Στην δική μου περίπτωση ζηλοτυπίας, και σενάρια που αφορούσαν συμπεριφορές άλλων (φίλοι, γνωστοί, συνεργάτες, γονείς, συγγενείς) τις οποίες ερμήνευε πολύ συχνά ως επιθετικές ή αγενείς ή χειριστικές ή κακοπροαίρετες που είχαν ως σκοπό να την βλάψουν, να εμπλακούν στην σχέση μας, να προσβάλλουν την ιδιωτικότητά μας και τέτοια. Συχνά δλδ κάποιες συμπεριφορές (που σε εμένα περνούσαν εντελώς απαρατήρητες) θεωρούνταν ως ένδειξη κάποιου "σχεδίου" που είχαν οι άλλοι εναντίων της. Θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και σενάρια καταδίωξης. Μεταφυσικού τύπου σενάρια δεν είχα
Εσένα δεν σε είχε βάλει στα σενάρια καταδίωξης;Quote:
Originally Posted by aeolus74
Απ οτι καταλαβαίνω δεν σε είχε συμπεριλάβει στους "εχθρούς", ήθελε απλά να συμφωνήσεις μαζί της ότι οι άλλοι είναι εχθροί όντως.
Εμένα μέσα στην ίδια μέρα από το πρωί ως το βράδυ μπορεί να άλλαζε θέση σε αυτό. Δηλαδή το πρωί να ήμουν ο βασικός εχθρός που τον παρακαλοθούσα κτλ κτλ επειδή με παρέσερναν οι άλλοι ή επειδή ήμουν διαταραγμένη και μέχρι το βράδυ της ίδιας μέρας μπορεί να γινόμουν κι εγώ θύμα και να με παρακαλούσε να πάμε μαζί στον εισαγγελέα για να καταγγείλουμε τους άλλους που μας το έκαναν αυτό.
Οχι Remedy ειδικος δεν ειμαι και το εχω αναφερει αυτο καποιες φορες, ειναι καθαρα δικα μου συμπεράσματα στα πλαίσια των συζητήσεων που κάνουμε εδώ. Είναι γνώμη από εμπειρία με οριακή και από ενδιαφέρον δικό μου διαβάζοντας γενικώς για ψυχολογία, από όταν πρωτομπηκα εδώ κυριως. Και της περιέργειας γενικώς που έχω σαν άνθρωπος, αν και λένε η περιέργεια έφαγε την γάτα χαχα.Quote:
Originally Posted by Remedy
Θα στηρίξω κάπως αυτά που έγραψα τα οποία ήταν κυρίως εμπειρικά , με κάποια αποσπάσματα από επιστημονικά αρθρα:
"Ο παθολογικός Ναρκισσισμός, ως οριακή διαταραχή, απαιτεί ιδιαίτερες τροποποιήσεις της ψυχαναλυτικής ή της ψυχοθεραπευτικής τεχνικής. Στη ναρκισσιστική παθολογία υφίσταται μια έκδηλη επιδείνωση των σχέσεων αντικειμένου, στην οποία η σχέση δεν είναι πια μια σχέση μεταξύ εαυτού και αντικειμένου αλλά μεταξύ ενός πρωτόγονου, παθολογικού, μεγαλειώδους εαυτού και της προσωρινής προβολής αυτού στα αντικείμενα. 'Ετσι λοιπόν, η σχέση δεν είναι πια μια σχέση του εαυτού με το αντικείμενο, ούτε του αντικειμένου με τον εαυτό, αλλά του εαυτού με τον εαυτό."
"Ψυχαναλυτική Προσέγγιση της Οριακής Προσωπικότητας
Η αρχή του όρου οριακός στην ψυχανάλυση παρατηρείται το 1930, όταν ο Freud γράφει για τη ναρκισσιστική νεύρωση."
Υπάρχει έντονο το ναρκισσιστικο στοιχείο στην οριακή, αν το ζήσεις θα το καταλάβεις.
Πολλοί που γράφουν εδώ ότι μάλλον ήταν οριακος κτλ σίγουρα παίζει να κάνουν λαθος, οριακά στοιχεία μπορεί να έχουν αλλά καθαρά οριακή ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ είναι πολύ λίγοι, απλά δε φαντάζεσαι τι θα ζήσεις αν κάνεις το λάθος και δεν δώσεις σημασία σε σημάδια εξ αρχης ώστε να φύγεις πριν συνδεθείς συναισθηματικά.
Σε εμένα απέδιδε προθέσεις, σκέψεις και συναισθήματα τα οποία δεν ήταν δικά μου. Έβγαζε συμπεράσματα από το πουθενά και ήταν σίγουρη για το τι σκέφτομαι, τι νοιώθω και τι προθέσεις έχω, χωρίς να με ρωτήσει και χωρίς να υπάρχει κανένα σοβαρό στοιχείο που να το στηρίζει. Μετά έκανε επιθέσεις πατώντας πάνω σε αυτά τα συμπεράσματα θεωρώντας τα αληθινά. πχ είμαστε στον προθάλαμο του θεάτρου περιμένοντας να μπούμε και περνάει μία γνωστή και με χαιρετάει ανταλλάσσουμε και 2-3 κουβέντες και φεύγει. Εγώ επειδή δεν θυμόμουν το όνομά της δεν την σύστησα στην δικιά μου. Εκείνη έγινε έξω φρενών και με κατηγόρησε ότι η πρόθεσή μου ήταν να μην φανεί ότι είμαστε μαζί. Όσες φορές και να της εξήγησα την πραγματικότητα δεν μπόρεσα να την πείσω. Η κατηγορία αυτή επανήλθε πολλές φορές στο μέλλον. Γενικώς...όταν άνοιγε ένα σενάριο δεν έκλεινε ποτέQuote:
Originally Posted by elisabet
Στα σενάρια αυτά υπήρχα σαφώς διότι εγώ ήμουν ο δικηγόρος των άλλων, εγώ γελάω πίσω από την πλάτη της με τους άλλους, την θάβω στους άλλους, επιλέγω τους άλλους αντί γι' αυτή, και γενικώς κάτι γίνεται μεταξύ εμένα και των άλλων και αυτή είναι στην απόξω... η πλάκα είναι ότι ουσιαστικά ήμουν ένας σπιτόγατος, είχα απομονωθεί πάρα πολύ από φίλους και γνωστούς για να μην δίνω αφορμές δλδ και να ήθελα να τα κάνω αυτά δεν θα μπορούσα γιατί συνέχεια μαζί της ήμουν (εκτός από τις φάσεις που χωρίζαμε για κάποιες μέρες)Quote:
Originally Posted by elisabet
Στην δική μου περίπτωση υπήρχαν αρκετά ναρκισσιστικά στοιχεία (θα αναφερθώ στη συνέχεια σε αυτά). Όπως είπα εξάλλου και πριν, μεγάλωσε σε ένα ναρκισσιστικό οικογενειακό περιβάλλον. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι μισούσε τους ναρκίσσους. Μερικούς που τους είχε κατατάξει σε αυτή την κατηγορία, (χωρίς να τους γνωρίζει προσωπικά), όταν τους έβλεπε ξερνούσε.... προβολή? δεν ξέρωQuote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Remedy και κάτι άλλο, η οριακή όντως παίζει να συνυπάρχει με άλλες διαταραχές, βαριέμαι να ψάξω στο φόρουμ, αν το βρω πιο μετά θα το ποστάρω, από γυναίκα με οριακή να δεις ποιες άλλες διαταραχές της διέγνωσαν επίσημα μαζί με την οριακή η οποία είναι η κύρια.
Όπως και πιστεύω ότι αν κάποιος πάσχει από κάποια διαταραχή, πχ ιδεψυχαναγκαστικη, η ακόμη και στυτική δυσλειτουργία, θα αρχίσει να υιοθετεί οριακά στοιχεια αλλά όχι οριακή διαταραχή, επειδή η ριζα της οριακοτητας είναι η απόρριψη. Γι αυτό λέω ότι πολλοί τους μπερδεύουν με οριακους. Η διαταραχή είναι άλλη ιστορία πολύ βαριά και για αυτόν που την φέρει και για κάποιον που θα τη ζήσει παρέα. Δεν είναι απλά πληγώθηκα, οκ 2-3-6 μήνες υπομονή κτλ και συνεχίζω. Προσωπικά έκανα 2+ Χρόνια όχι να τη ξεχάσω, αλλά να συνέλθω, να βρω εγώ τον εαυτό μου.
Σου ειπα ο οριακος τον εχει τον ναρκισσο μεσα του αλλα δεν τον θελει, γι αυτο και οταν τους εβλεπε ξερνουσε οπως λες.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Ο ναρκισσος γουσταρει που ειναι ναρκισσος, τον αγαπάει υπερβολικά τον εαυτό του, δεν θα αηδιάσει βλέποντας έναν άλλο νάρκισσο.
Όχιιιιι μην μου λες τέτοια........χαχαχαQuote:
Originally Posted by GeorgeGr1
εγώ θα πρόσθετα και την αίσθηση κενότητας-αποδιοργανωμένη αίσθηση ταυτότητας ως επίσης πολύ σημαντικόQuote:
Originally Posted by GeorgeGr1
δείτε το παραπάνω βίντεο. Μιλάει για την σχέση της οριακής με την ναρκισσιστική και κυρίως για τον τύπο του ευάλωτου ναρκισσισμού (υπάρχου 4 τύποι)
Ρε με έφαγαν οι τύψεις λέμε. Μόνο όταν κατάλαβα το γιατί ησύχασα, πολύ διάβασμα, ούτε πανελλήνιες να έδινα. Κάπου μέσα σε όλα διάβασα ότι έλκουν τους τάδε και τους τάδε και για ποτέ άρχισα να επικεντονομαι πιο πολύ σε έμενα παρά σ αυτή ούτε που το κατάλαβα. Νοιώθω ότι επιβίωσα, δεν τους λένε τυχαία survivors.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Τέλος καλό όλα καλά, να σου πω την αλήθεια δεν θα επέλεγα να μην είχε γίνει, καλή εμπειρία ήταν, κερδισμένος νοιώθω κατά πολύ.
Γενικώς πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου δυνατό χαρακτήρα, εκεί που κλαταραν οι άλλοι αναλάμβανα εγώ ένα πράγμα, παντα βοηθουσα και παντα ειχα αισιοδοξια (ευτυχώς τα έχω ακομη). Εκει λοιπον ζοριστηκα αρκετα αν και ποτε δεν τα εχασα, και ξερω οτι αρκετοι ανθρωποι θα μπορουσαν να ειχαν καταστραφει αν την ερωτευονταν, όπως και είχαν καταστραφεί στο παρελθόν κατά τα λεγόμενα της.
Πλέον απλώς μου αρέσει η ψυχολογία του ανθρώπου, (ανέκαθεν μ άρεσε άλλο που δεν ειχα ασχοληθει) και μ αρέσει να μιλαμε εδω, αλλα... μια λεπτομερεια επειδη δεν ειμαστε ειδικοί και καλά κάνει και το επισημαίνει και η remedy, δεν παίρνω τοις μετρητοίς κανενός τα λεγόμενα ούτε και τα δικά μου. Συζήτηση, γνώμες, εμπειριες, καμία διαφωνία που κ που, αυτό. Ούτε οι επαγγελματίες ψυχολόγοι δεν μπορούν να πουν κάτι με 100% σιγουριά, πόσο μάλλον εμείς.
Καλά η κενότητα μαζί με την απόρριψη έχει να κάνει με την διαταραχή και έχει ρίζες σε παιδική ηλικία.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Η απόρριψη μόνο λόγω κάποιου προβλήματος σε οδηγεί να φερθεις έτσι που θυμίζει συμπεριφορά διαταραγμένου οριακου, αλλά στην ουσία είναι μέρα με τη νύχτα και έτσι κάποιοι ταυτίζουν με ευκολία και λανθασμενα κάποια εμπειρία τους με την οριακή διαταραχή.
Πχ ένας άντρας ας πούμε υγιής ψυχολογικά, έχει στυτική δυσλειτουργία η αρκετα μικρό πεος και έχει βιώσει σαν ολοκληρωμένος ενήλικας κάποιες απορρίψεις λόγω αυτού. Σε οποία σχέση κάνει και ειδικά αν γουστάρει την κοπέλα πολύ δεν θα μπορεί να αφεθεί φοβούμενος την απόρριψη. Η εικόνα που θα δείχνει στην κοπέλα θα είναι ενός που την γουστάρει τρέλα την μια και που θα είναι λίγο απόμακρος την άλλη, επειδή ακριβώς φοβαται την απόρριψη που έχει ζήσει. Η ψυχολογία του θα είναι χάλια, πιθανώς να επιδιώξει να απομακρυνθεί αυτός πρώτος και γενικώς θα δημιουργηθεί μια κατάσταση που θα θυμίζει οριακή διαταραχή αλλά δεν είναι.
Μια κοπέλα με ψυχαναγκασμους που κι αυτή θα έχει βιώσει απόρριψη σε σχέσεις λόγω αυτων, αν ερωτευθεί θα βγάλει συμπεριφορές που θυμίζουν οριακου, αλλά δεν θα είναι. Ο τυπάκος λοιπόν αν διαβάσει στα γρήγορα τα συμπτώματα της οριακής διαταραχής, αααα θα πει και η δική μου οριακή ήταν.
Η οριακή σαν διαταραχή είναι κάτι άλλο, πολύ πιο βαθύ και πολύ πιο δύσκολο. Αν σε κάποιον με οριακή, του γινείς εμμονή θα ασχοληθεί μαζί σου μέχρι τελικής πτώσης, εκεί αν εχεις αδυναμιες και ανασφαλειες θα τις εντοπισουν και θα το πω στα ισια την γαμησες.
Εγώ πάλι δεν έχω τύψεις. Δεν πίστεψα ποτέ (παρόλο που προσπάθησε πολύ) ότι η σχέση αυτή δεν προχώρησε λόγο δικών μου αδυναμιών, ανεπαρκειών κτλ. Συχνά της είχα αναφέρει ότι αντιλαμβάνομαι μία προσπάθεια από την πλευρά της να με κάνει να νιώσω ανεπαρκής. Δεν λέω ότι τα έκανα όλα τέλεια και σωστά αλλά σε καμία περίπτωση τα αρνητικά μου στοιχεία θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν το μέγεθος και την ένταση των αντιδράσεων. Υπήρξε βέβαια μεγάλη προσπάθεια εννοχοποίησής μου από την άλλη πλευρά, ένα συνεχές κατηγορητήριο. Αυτό θεωρώ ότι με σώζει στην παρούσα φάση γιατί δεν βασανίζομαι με ενοχές. Ούτε νιώθω λίγος, ούτε πενθώ την ιδανική σχέση που έχασα ή την ιδανική γυναίκα... Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι στα πλαίσια μία προβληματικής σχέσης με πολλές εναλλαγές, χειριστικότητα κτλ, δημιουργούνται συχνά εμμονές οι οποίες βασίζονται σε μία φοβία που έχει αναπτυχθεί. Ίσως τελικά όλη αυτή η υπόθεση να αφορά μία φοβία και όλη η μάχη που δίνεται στις περιπτώσεις αυτές να αφορά το ποιος θα κάνει το άλλον να φοβηθεί περισσότερο. Σκέψεις απλά...Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Εμένα αυτό το παιχνιδάκι με το να "μαντεύει" τι σκέφτομαι, τι νιώθω κτλ ξεκίνησε εντελώς αθώα και ακίνδυνα (πίστευα). Επειδή θεωρούσε τον εαυτό του γνώστη σε θέματα ψυχολογίας και εμένα αν κ μου άρεσε το θέμα και ήμουν και σε φάση που ψαχνόμουν γενικά με τον εαυτό μου αλλά ήμουν αρκετά ανίδεη, τον άφηνα να μου κάνει τον "ψυχολόγο". Μέγα λάθος εκ μέρους μου γιατί εκεί είναι στην ουσία που του έδωσα το θάρρος να εισβάλλει στο μέσα μου. Συζητούσαμε πχ κάτι δικό μου, μου λεγε την γνώμη του μήπως εκεί εσύ κατά βάθος ένιωθες αυτό και γιαυτό αντέδρασες έτσι κτλ κι όντως έπεφτε μέσα. Είχε πολύ διεισδυτική ματιά όταν δεν εμπλεκόταν ο ίδιος συναισθηματικά. Σε αυτό δεν είχα κανένα πρόβλημα, το θεωρούσα βοηθητικό, δεν με πείραζε να πει τις υποθέσεις του και να τις σκεφτώ για να δω αν όντως είναι έτσι. Σαφώς όμως θεωρούσα πως η τελική απόφαση ήταν δική μου. Όταν με τον καιρό η γνώμη του έπαψε να είναι απλά υπόθεση ή οπτική και την έλεγε με σιγουριά σαν να ήξερε αυτός καλύτερα από μένα τι ένιωθα ή τι σκεφτόμουν, εκεί φυσικά αντέδρασα βάζοντας του όριο. Σαν το παράδειγμα που αναφέρεις με το θέατρο, έχω πολλά παραδείγματα παρόμοια. Όπου η εξήγηση για κάτι ήταν πολύ απλή, αλλά δεν ξεκολλούσε με τίποτα από αυτό που είχε σκεφτεί κι ας μην βασιζόταν πουθενά.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Εδώ ακριβώς τα ίδια. Εγώ ήμουν η αρχηγός στην παρέα των άλλων και μαζί τον κοροιδεύμε, τον θάβαμε, μετέφερα σε αυτούς ο, τι γινόταν μεταξύ μας και γελούσαμε κτλ κτλ Το πιο κουλό στην δική μου περίπτωση είναι οτι αυτούς τους άλλους, ούτε καν τους ήξερα. Ήταν κάτι άγνωστοι που έγραφαν κάπου σε ένα φόρουμ και δεν είχα καμία απολύτως σχέση μαζί τους. Παρόλα αυτά είχε κολλήσει στο μυαλό του αυτά τα άγνωστα πρόσωπα με μένα και την παρέα μου και θεωρούσε πως είμαστε εμείς και γράφουμε εκεί για να τον τρελάνουμε. Πχ το τελευταίο τηλεφώνημα που μου έκανε ήταν ξημερώματα γιατί είχε δει στο φόρουμ πως εκείνος που υποτίθεται ήταν γκόμενος μου ήταν στην τάδε πόλη και άρα ήμουν κι εγώ μαζί του και με πήρε για να το επιβεβαιώσει. Φυσικά ήμουν σπίτι μου και κοιμόμουν.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Και εννοείται πως και στην δική μου περίπτωση, ακόμα κι αν ήθελα να τα κάνω όλα αυτά, δεν είχα χρόνο γιατί ήμουν όλη την ώρα μαζί του! Κάπως έτσι προέκυψε το καινούργιο σενάριο ότι είμαι κάτι σαν υπεράνθρωπος και δεν κοιμάμαι ποτέ (δεν του βγαίνανε αλλιώς οι ώρες)
Τι είναι αυτό που κατάλαβες?Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Αυτό που ξέρω είναι ότι πολλοί επιλέγουν τον τομέα της ψυχολογίας ή ακόμα και του κοινωνικού λειτουργού ή ακόμα μπαίνουν στο ρόλο του ψυχολόγου για να αποκτήσουν ισχύ απέναντι στους άλλους μέσω του ρόλου τους. Πρόκειται για μία ναρκισσιστική ανάγκη. Η σχέση μεταξύ του θεραπευτή και του θεραπευόμενου δεν είναι ισότιμη αλλά άνιση και κυρίως σε προσεγγίσεις όπως η ψυχανάλυση - ψυχοδυναμική. Ο ειδικός είναι ο ειδήμων, ο μέντορας, ο καθοδηγητής, αυτός που ξέρει, που κάνει ερμηνείες. Άσχετα με αυτό που πιστεύεις εσύ και αυτό που λες, αυτός ξέρει καλύτερα από εσένα ποια είναι τα βαθύτερα κίνητρά σου, οι πραγματικές σου προθέσεις, και οι ανάγκες σου. Μέσα από αυτή την ιστορία το άτομο νοιώθει πιο πάνω από τους άλλους, αλλά και ότι έχει το έλεγχο. Επίσης μπορεί μέσα από αυτό να καλύπτει την ανάγκη του για θαυμασμό...Quote:
Originally Posted by elisabet
Φυσικά και όταν μιλάμε για ειδικό, αυτός ξέρει καλύτερα από σένα τα βαθύτερα κίνητρα σου κτλ. Ο ειδικός δεν εμπλέκεται μαζί σου συναισθηματικά όμως οπότε αυτόν τον ρόλο δεν θα μπορούσε να τον παίξει σε καμιά περίπτωση ο/η σύντροφος ακόμα κι αν είναι ψυχολόγος και έχει τις γνώσεις για να το κάνει.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Ναι νομίζω ότι ο συγκεκριμένος είχε απόλυτη ανάγκη να νιώθει πως έχει τον έλεγχο και ανάγκη θαυμασμού επίσης. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι σε κάποια φάση που σαχλαμαρίζαμε μου είπε μεταξύ αστείου και σοβαρού "παραδίνεσαι;" και εγώ απάντησα αυθόρμητα "όχι!" παίρνοντας το στην πλάκα. Αργότερα το ερώτημα επανήλθε κάμποσες φορές όπου εγώ απαντούσα πάλι το ίδιο και πολύ αργότερα κατάλαβα επειδή μου το είπε μόνος του, ότι αυτό δεν το έλεγε για πλάκα, περίμενε όντως μια καταφατική απάντηση από μένα.
Γενικά βέβαια με το θέμα πλάκα και αστεία, πειράγματα κτλ, κατάλαβα ότι τίποτα δεν έπαιρνε έτσι. Οποιαδήποτε κουβέντα λεγόταν ακόμα και ως αστείο στην χρέωνε κάποια στιγμή πιο μετά.
Ακριβώς τα ίδια και εγώ. Όταν λέω με έφαγαν οι τύψεις δεν εννοώ ως προς τον εαυτό μου ότι χάλασα αυτή τη σχέση, την έχασα κτλ, αυτά είναι ενοχές, ούτε για αστείο δεν ένοιωσα ότι φταίω.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Απλά τύψεις ότι φταίω που έκατσα αρκετά, που έδωσα ελπίδες κτλ ενώ εξ αρχης είδα ότι κάτι δεν πάει καλά και θα λήξει.
Μου έφυγαν όταν κατάλαβα ότι δεν τους πολυκαιγεται και καρφί εάν λήξει αυτή η σχέση, αλλά να λήξει όσο γίνεται ανώδυνα για αυτούς που σημαίνει ότι το τραβάνε εις αει μεχρι να πεισουν τον εαυτο τους οτι εισαι λιγος η μεχρι να βρουν κατι άλλο που θα επικεντρωθούν εκεί.
Αρχίζεις σιγά σιγά χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι να πέρνεις ένα ρόλο κηδεμόνα, προστάτη, μπαμπά και να την βλέπεις σαν παιδί. Δεν παρατάς πχ εύκολα ένα παιδί αλλά ούτε μπορείς και να κάνεις κάτι σοβαρό με ένα παιδι, το λέω έτσι για να καταλάβεις περίπου τι είδους τύψεις σου δημιουργεί όταν λες τέλος. Λάθος βέβαια, αλλά τα συναισθήματα δεν σε ρωτάνε, θέλει δουλειά.
A! Καλα!...ούτε καρφίτσα έπεφτε κάτω. Και μιλάμε για διαχρονικότητα... Αναφερόταν συχνά σε κάτι που είχα πει πριν 3 χρόνια!Quote:
Originally Posted by elisabet
Λοιπόν να αναφέρω κάποια πράγματα που έζησα και αφορούν το επικοινωνιακό κομμάτι.
Το πρώτο που το βίωσα πολύ ήταν μία παραποίηση των λεγομένων μου δλδ: Υποστήριζε ότι είπα πράγματα (Λέξεις ή φράσεις) που ήμουν σίγουρος ότι δεν είπα, και τροποποιούσε το νόημα των λεγομένων μου. Αυτό με θύμωνε πολύ γιατί όταν αναφερόταν σε συζητήσεις πρόσφατες θυμόμουν ακριβώς τι είχα πει και την διόρθωνα.
Το δεύτερο αφορά μία τάση να μπερδεύονται τα ζητήματα για τα οποία μιλάμε. Δλδ ξεκινούσε η γκρίνια για ένα ζήτημα και στην πορεία φτάναμε μα μιλάμε ταυτόχρονα για ακόμα 5 τα οποία έφερνε αυτή στην συζήτηση. Η δυνατότητα να εστιάσουμε σε 1 θέμα ήταν αδύνατη και πολλές φορές προσπάθησα γι' αυτό, να επαναφέρω την κουβέντα. Μιλάμε για μπάχαλο! Επίσης αυτό με θύμωνε πάρα πολύ, ένοιωθα τον εγκέφαλό μου έτοιμο να εκραγεί.
Αυτό που θα ήθελα να ξέρω είναι το κατά πόσο οι παραπάνω συμπεριφορές ήταν ασυναίσθητες ή αποτελούσαν συνειδητές τεχνικές αποπροσανατολισμού και χειρισμού.
Εδώ αγγίζεις ευαίσθητη φλέβα. Τους ρόλους αυτούς ένοιωσα ότι μου τους έδινε αλλά δεν τους έπαιρνα. Απαιτούσα μεγαλύτερη ωριμότητα και μία σχέση ισότιμη χωρίς ρόλους. Αυτό δημιούργησε κρίση και προβλήματα. Θα προσθέσω και το ρόλο του "συζύγου" με την πολύ κλειστή έννοια, ο οποίος βέβαια ήταν ένας ρόλος που κάποια στιγμή θα έπαιρνα αλλά μου δόθηκε εξαιρετικά νωρίς.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Υπάρχει κάτι που μερικές φορές αναδύεται και με ταλαιπωρεί και σχετίζεται με αυτά που λές. Δεν ξέρω αν πρόκειται για τύψεις. Είναι ένας συνδυασμός από συναισθήματα λύπης, συμπόνιας, απώλειας, νοσταλγίας. Αυτό που ξέρω είναι ότι αυτό πατάει στην επίγνωση του ότι δεν είχε κακές προθέσεις να μου κάνει κακό, και η αναγνώριση από την πλευρά μου ότι βασική της επιδίωξη ήταν να αγαπηθεί, και να είναι μαζί μου.
aeolus ακριβώς τα ίδια περάσαμε και τα ίδια νοιωθουμε. Εγώ δυσκολεύτηκα μάλλον περισσότερο επειδή μέναμε κοντά, μεγάλο μείον σε τέτοια περίπτωση.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Προσωπικά δε νομίζω να έχω κάνα σοβαρό πρόβλημα διότι ξέρω ότι πάντα στη ζωή μου αναλάμβανα την ευθύνη για τα λάθη μου τα οποία τα αναγνώριζα, δεν φοβόμουν να αναλάβω ευθυνες, αλλά ούτε δέχομαι να πάρω ευθύνη για λάθη αλλου , συγχωρουσα ομως λαθη και συνήθως τα χοντρά προβλήματα προσωπικότητας χαρακτηρίζονται από το αντιθετο, είναι βασική παράμετρος. Το είδες άλλωστε από την οριακή που δεν αναλάμβανε ευθύνη και δεν παραδεχόταν λάθος ούτε για γελοία και ασήμαντα πράγματα και δεν συγχωρούσε τίποτα. Τραγελαφικες καταστασεις.