Originally Posted by
george1520
Από χθες που έγινε η συζήτηση σκέφτομαι μόνο αυτό και ζυγίζω τα πράγματα. Είχα σκοπό να μην μπω ξανά φόρουμ μέχρι να έχω καθαρό μυαλό αλλα έχω ανάγκη να πω κάποια πράγματα.
Η Ντιντι και η remedy είπαν τα ίδια πράγματα αλλά για ένα περίεργο λόγο αντιδρασα στην Ντιντι. Ίσως είχα εγώ τα δικά μου? Ίσως ήταν περίεργη στιγμή που επέλεξε να το πει? Ίσως ο τρόπος της? Ίσως επειδή την ένιωθα τόσο καιρό κοντά μου και ξαφνικά την είδα απέναντι μου? Δεν ξέρω. Ζητω συγνώμη για την αντίδραση μου και για αυτά που είπα αλλά μάλλον δεν ήμουν έτοιμος να ακούσω όλα αυτά.. Πιστευα ότι ανοίγοντας το θέμα θα βρω δύναμη να το αντιμετωπίσω, δεν περίμενα να δω και αυτη την οπτική. Σε ένα σημείο έκανα υποδείξεις για το πως μπορεί να αντιμετωπίσει κάποιος το θύμα, όχι για να το παίξω έξυπνος αλλά γιατι αν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να καταλάβεις, όσο και να θες. Τα έγραψα έτσι ώστε να είμαστε προσεκτικοί στο επόμενο που θα μπει και θα πει για τον βιασμό του. Είναι δύσκολο να μιλήσεις για αυτόν, είναι δύσκολο να το παραδεχτείς, είναι δύσκολο να απαντήσεις στην ερώτηση του εαυτού σου "ρε γιατί δεν αντιδρασες?", είναι δύσκολο να πεις "αυτός που σε έθαψε ήταν ο ξάδελφος σου με τις ευλογίες των γονιών σου".
Και θα απαντήσω στην ερώτηση που μου έκανε κάποιος "πως μπορώ να έχω απέναντι μου το βιαστή μου και να μην αντιδρώ? Πως μπορώ να τον βλέπω κάθε μέρα?". Δεν ξέρω. Δεν έχω ιδέα πως μπορώ να το κάνω. Ίσως να είμαι κενός μέσα μου, ίσως επειδή σκέφτομαι πως τώρα πια δεν έχει σημασία να κάνω κάτι? Ότι και να κάνω η πληγή είναι ανοιχτη. Τιμωρηθεί ή όχι αυτό που νιώθω δεν θα αλλάξει. Ίσως επειδή το έθαψα τόσο καλά να νομίζω ότι είναι απλά ένα όνειρο? Δεν ξέρω. Αλήθεια δεν ξέρω. Ξέρω πως αν αντιδασω τώρα απλά θα καταστρέψω οικογενειες και δεν το θέλω. Μπορεί να τους αξίζει αλλά δεν με νοιάζει. Αυτό που νιώθω, δεν θα αλλάξει!
Έχετε δίκιο έπρεπε να μιλήσω τότε για να σώσω άλλες ζωές, έχετε δίκιο πως εγώ μπορεί να είμαι η αιτία που καταστραφηκαν άλλοι άνθρωποι. Αλλά ήμουν παιδί, δεν είχα κανένα δίπλα μου και η μόνη μου προστασία ήταν ο τοίχος που κρυβομουν για να μην με δει. Σπίτι έτρωγα ξύλο, βρισιές και έξω κρυβομουν για να μην με δει αυτός. Έχετε δίκιο, δεν σκέφτηκα αυτό το σεναριο, δεν σκέφτηκα ότι αν μιλούσα θα μπορούσα να βοηθήσω άλλους. Ζητώ συγνώμη για αυτό.
Ένιωθα τόσο καιρό καλά με τον εαυτό μου γιατί βοηθούσα ζώα, ανθρώπους και ξαφνικά κατάλαβα πως όλα είναι ένα μπαλόνι και έσκασε στο πρόσωπό μου..