Originally Posted by
alexandros955
Καλησπέρα σας,
Είμαι αγόρι 28 χρονών.
Θέλω κάπου να μοιραστώ ότι έχω περάσει (σχεδόν) γιατί δεν αντέχω άλλο.
13 χρονών (1 γυμνασίου ) ένας μεγαλύτερος άνδρας και συγκεκριμένα ένας μαθητής από μεγαλύτερη τάξη ο οποίος μου ασκούσε και bullying σε μεγάλο βαθμό, δηλαδή με χτυπούσε στο σχολείο, μου επερνε τα λεφτά, πολλές φορές μου έδινε μπουνιές στη μύτη και άνοιγε.
Μια μέρα με πήγε σε ένα βουνό, με ξάπλωσε κάτω και με βίασε. Μου είπε αν μιλήσω θα με σκοτώσει. Όταν πήγα σπίτι δεν μπορούσα να μιλήσω, φοβόμουν, μπήκα στο μπάνιο με τις ώρες και προσπαθούσα να καθαρίσω το σώμα μου.
Αυτό το συνέχισε για 1 χρόνο σχεδόν, κάποιες φορές προσπάθησα να αντιδράσω και με απειλούσε.
Μου είπε θα με κάψει ζωντανό, μια φορά πήγε να με κάψει. Δεν μπόρεσα ποτέ μου να αντιδράσω...και μην μου πείτε... είσαι άνδρας... έπρεπε να σηκώσεις το χέρι σου...δεν είμαστε όλοι το ίδιο.
Επί ένα χρόνο αρκετες φορές μου έκανε την ίδια πράξη ..
Μετά με τους γονείς μου μετακομίσαμε (γιατί χώρισαν) και έτσι φύγαμε από εκεί
Σήμερα, είμαι 28 χρονών.
Δεν έχω κάνει ποτέ μου σεξ, δεν έχω κοιμηθεί ποτέ μου με γυναίκα, δεν έχω καμία εμπειρία σε καμία μορφή.
Φοβάμαι όταν με ακουμπάνε και ξεσπάω σε κλάματα. Ντρέπομαι για το σώμα μου, το σιχαίνομαι. Δεν πάω στη παραλία γιατί νιώθω το σώμα μου βρόμικο, δεν μπορώ να βάλω σορτσακια για να μην είναι τα πόδια μου γυμνά.
Με πλησιάζουν και τρέμω πιστεύω ότι θέλουν πάλι να μου κάνουν κακό. Αγκαλιά με περνούν και νιώθω ανασφάλεια, τρέμω, φοβάμαι.
Ούτε η μητέρα μου δεν μπορεί να με αγκαλιάσει
Με προσελκύουν κοπέλες και τις διώχνω από δίπλα μου. Διώχνω όλους τους ανθρώπους από δίπλα μου γιατί πιστεύω θα μου κάνουν το ίδιο.
Δεν έχω φίλους, δεν έχω κανέναν δίπλα μου.
Κλαίω κάθε μέρα, και προσπαθώ με κάθε τρόπο να δώσω τέλος στη ζωή μου. Έχω αποπειραθεί να πάρω χάπια 4 φορές. Δυστυχώς καμιά φορά δεν κατάφερα να πεθάνω. Δεν θέλω άλλο να ζήσω, δεν θέλω άλλο τους ανθρώπους όλοι είναι κακοί, όλοι θέλουν κακό να μου κάνουν.
Οι γονείς μου δεν ξέρουν τίποτα για ότι έχω περάσει, βγαίνω βόλτες μόνος μου έξω και τους λέω ψέματα ότι πάω με παρέα.
Με σιχαίνομαι, νιώθω το σώμα μου βρόμικο, σιχαίνομαι τα πάντα σε εμένα. Δεν αντέχω ούτε στον καθρέφτη να με κοιτάξω. Βλέπω παντού το παιδί αυτό 13 χρονών που ήμουν όταν μου έκανε αυτός αυτή τη πράξη...
Θέλω να πεθάνω, θέλω να φύγω. Δεν έχω κάτι να προσφέρω σε κανέναν. Δεν υπάρχει λόγος να αγαπήσει κάποιος ένα παιδί σαν εμένα. Ένα βρόμικο και βιασμενο σώμα είμαι τίποτα άλλο.
Δεν έχω πάει ποτέ μου σε ψυχολόγο πάντα είχα άρνηση μέσα μου, και τώρα στα 28 μου, τι; θα πάω για να περάσουν χρόνια για μια πιθανότητα να γίνω καλά; να τα ξεχάσω όλα; σαν να μήν συμβαίνει ποτέ τίποτα; δεν έχω άλλη υπομονή.
Βλέπω εφιάλτες τα βράδια και νομίζω ότι είναι από πάνω μου και μου κάνει πάλι το ίδιο.
Δεν αντέχω όλο αυτό που περνάω, δεν μπορώ...δεν υπάρχει κανένας δίπλα μου. Δεν έχω μιλήσει σε κανέναν γιατί ντρέπομαι και ποιος θα με ακούσει; θα ασχοληθεί; θα με πάρει μια αγκαλιά; όλοι τους γυρνάνε γύρω από το σεξ, και οι άνθρωποι όλοι είναι κακοί, όλοι το ίδιο είναι. Θέλω τόσο πολύ μια αγκαλιά, κάπου να μιλήσω για ότι έχω περάσει και κάποιος να με ακούσει, να με αφήσει να κλάψω. Στους γονείς μου δεν μπορώ να μιλήσω, τους παρουσιάζω τόσα χρόνια ένα ψέμα για το παιδί τους και δεν μπορώ να τους πω κάτι τέτοιο
Όταν είσαι αγόρι είναι δύσκολο, θα γελάνε όλοι μαζί μου.
Δεν ξέρω τι να κάνω, είμαι απογοητευμένος.
Φεύγω μόνος με το αυτοκίνητο και πάω βόλτες και κλαίω μέσα στο αυτοκίνητο.
έχω μόνιμη δουλειά τα τελευταία 7 χρόνια και ευτυχώς κάποιες ώρες της ημέρας ασχολούμαι με την δουλειά και προσπαθώ να ξεχαστω.
Είμαι απογοητευμένος.