Originally Posted by
WildHoney
Μα υπάρχουν τόσα μεγαλύτερα από εμένα. Και αυτό είναι το ζήτημα, ότι δεν έχω ανάγκη τη θρησκευτικότητα για να έχω αυτό που άλλοι ονομάζουν transcendence, πνευματικότητα, ας το πω και δέος και συνειδητοποίηση ενός απέραντου αλλά χαοτικού, όμορφου αλλά και αδιάφορου, σκληρού αλλά και τρυφερού, υπέροχου και τερατώδους. Μου αρκεί να το βρίσκω στον κήπο. Ο κήπος μου φτάνει, δεν έχω ανάγκη τα ξωτικά και τις νεράιδες. Κι αν τις έχω, που σημαίνει αγαπώ τη μυθολογία, πρέπει να ξέρω ότι αυτό είναι μυθολογία, ποίηση και τίποτε παραπάνω, και δε θα καθορίζει την κοινωνία και τα ανθρώπινα η πίστη μου στους μύθους. Πράγμα που δε γίνεται με τη θρησκεία, την εκκλησία και τίποτε απ΄αυτά, γιατί η εξουσία, η ανάγκη για έλεγχο, το μίσος για το σώμα, όλα μα όλα, είναι σιχαμένα, ψεύτικα, υποκριτικά, μισογυνίστικα, παραδόπιστα, εχθρικά στο διαφορετικό, το Άλλο, εσωτερικεύονται και σου κλέβουν ηρεμία, γνώση, χαρά, πολεμάνε ομάδες που έπρεπε να υποστηρίζονται, εφαρμόζουν ρητορική μίσους, τόσα μα τόσα άλλα. Για τη μητέρα μου θα σου απαντήσω μέσω πμ, εδώ με ενδιαφέρει να κρατήσω το νήμα στο θέμα του, γιατί είναι σημαντικό.
Δε με τρομάζει καθόλου, αντίθετα, η εφεύρεση του θεού είναι η τρομακτική. Και τονίζω το εφεύρεση. Και το σύμπαν είναι μαγικό, δε μου χρειάζονται οι ανοησίες των θρησκειών. Είναι οι χειρότεροι κακοποιητές, αυτοί και τα κομματόσκυλά τους, οι πιστοί.