Εγώ πάλι νομίζω ότι κάποια άτομα που εξακολουθούν να έχουν τέτοιες απόψεις, έχουν οδηγήσει τις σχέσεις των δύο φύλων σε πλήρη αδιέξοδο.
Ευτυχώς, όλο και εκλείπουν.
axaxaxaxaxaxa!!! :D Μάλλον δεν έχουν γνωρίσει original Ανατολίτες, γι'αυτό μιλάνε! axaxa Μιλάω από εμπειρία. Ο μπαμπάς μου είναι Άραβας...
[QUOTE=OYPS;256413]Μάλλον να καταθέσω το θυμό μου, διότι με όσες γυναίκες το συζητάω μου λένε απλώς "έτσι είναι οι άνδρες (ολίγον ανατολίτες)".
Καμία απάντηση στα ερωτήματα! Αναμενόμενο. Τα επαναλαμβάνω
Δεν μπορεί (και δεν είναι ο ρόλος της να μπορεί) να καταφέρει και να ανταπεξέλθει επιτυχώς και ταυτόχρονα, και στην ανάπτυξη των πνευματικών της δυνατοτήτων, και στην επέκταση της μόρφωση της και της καλλιέργεια της, και στην κατάκτηση όλων των επαγγελμάτων, και στην ενεργή συμμετοχή της στην πολιτική και στα κοινά, και να είναι αποτελεσματική μητέρα, και να είναι καλή νοικοκυρά, και να εξελίσσει την σεξουαλικότητα της και να γεμίζει/πληρεί τον αισθησιασμό της, και να μην χάνει την γοητεία της, και να αρέσει-είναι επιθυμητή, και να έχει τον απαραίτητο χρόνο γι αυτήν, για τα χόμπυ της, για να γυμναστεί, για να κάνει αθλητισμό, για να χαλαρώσει, και να ολοκληρωθεί ως ανεξάρτητη προσωπικότητα, και να είναι άξια κόρη, και σωστή αδελφή, και καλή φίλη, και, και, και*...
Τώρα κλείστε τα μάτια και προσθέστε σε αυτή την εικόνα, "και να παραμένει ικανή ερωτική σύντροφος"
απευθύνω κάποιες ερωτήσεις και ας απαντηθούν ειλικρινά
- Γνωρίζετε πολλές που να καταφέρνουν να ανταπεξέρχονται επιτυχώς και ταυτόχρονα, στα παραπάνω;
- Επιπλέον, πιστεύετε πως μια γυναίκα που τρέχει σαν τον Βέγγο ολημερίς και ολονυχτίς για να μπορέσει να κατορθώσει να πλησιάσει το τρυπάκι που την βάζουν όλα τα παραπάνω είναι ευτυχισμένη;
- θεωρείτε πως είναι εφικτό για μια γυναίκα να μπορεί να κάνει μια ζωή, "πρωταθλητισμό" σε τόσες ποικίλες και διαφορετικές μεγάλες και μικρότερες καθημερινές απαιτήσεις;
Εγώ πιστεύω και η ζωή αυτό μου έχει δείξει/διδάξει, πως η απάντηση είναι όχι. Εσείς;
- Πραγματικά νομίζετε πως μπορούν όλα τα παραπάνω να χωρέσουν σε ένα 24ωρο; (!) Eάν ναι, ας παρουσιάσει μια κυρία διεξοδικά, ένα καθημερινό/εβδομαδιαίο πρόγραμμα που να τα χωρά όλα. (Να μην συζητάμε με την "λογική" Παπανδρέου που όταν ο δημοσιογράφος του ζήτησε να παρουσιάσει αναλυτικά πως μπορεί να ξοδέψει ένας άνθρωπος τον βασικό του μισθό ώστε να καλύπτει τις ανάγκες του, η "απάντηση" ήταν να ξεροκαταπιεί τρις)
Οι γυναικες ουσιαστικα εχουν την αναθρεψη των παιδιων . Μπορουν να βοηθανε οι αντρες , αλλα η μανα αναλαμβανει τον κυριως φορτο εργασιων και αυτο ειναι μειον επαγγελματικα κλπ. κλπ.
Απο την αλλη βεβαια και ο αντρας μπορει να υστερει σε αυτο το τομεα , αλλα οι δουλειες δεν τελειωνουν ποτε , οποτε μπορει να δουλευει δυο φορες πιο σκληρα για να φερει στην οικογενεια τα απαραιτητα αγαθα.
Ποιος εξελισσεται περισσοτερο? Σχετικο ειναι αυτο.
Τροχοπεδη ειναι οτι κανεις δεν δινει ενσημα για την αναθρεψη των παιδιων και η γυναικα ειναι πολλες φορες οικονομικα δεσμια απο τον αντρα , γιατι ειναι δυσκολο να επανενταχτει στην αγορα εργασιας (ειδικα Ελλαδα).
Οποτε εαν δεν τακιμιαζει ενας αντρας με μια γυναικα μπορει πιο "ευκολα" να κανει τα δικα του ή να σηκωθει να φυγει , ενω η γυναικα γινεται πολλες φορες δεσμια.
Φυσικα υπαρχουν απειρες εξαιρεσεις και δεν ισχυει απολυτα το παραπανω.
Τωρα εαν πεσεις σε πολυ "περιεργο/η" , πολυ "ιδιοτροπο/η" κλπ. ή ατυχησες ή δεν διαλεξες σωστα.
Δυστυχώς όχι αρκετούς, (γι΄αυτό όλες οι γυναίκες ψάχνετε απεγνωσμένα απάντηση στο ερώτημα μα που πήγαν οι άνδρες; ) αλλά κάποιους σίγουρα. Θα στο εξηγήσω με επιπλέον δύο λόγους/σκέψεις
1. Φρονώ πως το Αρσενικό πρέπει να διατηρεί ακέραια τα γνωρίσματα του ηγέτη, του προστάτη και του κυνηγού σε κάθε περίπτωση. Για παράδειγμα, το να θρέψει όλη την οικογένεια, είναι στις υποχρεώσεις του και πρέπει να τις τιμά στο ακέραιο. Kάποιοι το κάνουν.
Καταλαβαίνω βέβαια, πως κάτι τέτοιο στην εποχή μας, δεν είναι εφικτό για όλους τους ανθρώπους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, με βάση την συντροφικότητα, θα καταμεριστούν διαφορετικά κάποια πράγματα, αλλά και πάλι θεωρώ πως το Αρσενικό οφείλει να διατηρήσει την ισορροπία, παίρνοντας πάνω του τα περισσότερα.
2. Ο Ανδρας έχει πέσει σε πολλές παγίδες, αλλά όχι σ' αυτή
Νομίζω πως η σύγχρονη γυναίκα βιώνει την όποια καταπίεση απ' τον ρόλο που η ίδια θέλησε να δημιουργήσει για τον εαυτό της. Στην ουσία έχει εγκλωβιστεί στο δήθεν ιδανικό που θα πρόσφερε η ισότητα σε κάθε τομέα. Ετσι προσπαθεί (μάταια αν και κάποιες φορές αρκούντως ικανοποιητικά) να καλύψει, μερικές φορές να υπερκαλύψει το λεγόμενο σύγχρονο γυναικείο πρότυπο, που θέλει τη γυναίκα να πρέπει να τα κάνει ΟΛΑ και να τα κάνει όλα καλά (!)
..........................
Είναι λάθος και χωρίς κανένα ίχνος ρεαλισμού, το να συζητάμε για ισότητα μεταξύ των φύλων, όταν ΔΕΝ υπάρχει ισότητα μεταξύ των ανθρώπων. Καμία κοινωνία δεν τιμά στο ακέραιο, ούτε την ισότητα, ούτε την ισοτιμία. Τα παραδείγματα άπειρα.
...........................
Βέβαια είναι πολύ μεγάλη συζήτηση για το αν το φύλο είναι κοινωνικό κατασκεύασμα και πολιτισμικό σύμβολο και όχι κάτι που η φύση μας έδωσε ως δεδομένο..
Προσωπικά δεν συμφωνώ με την κονστρουκτιβιστική θεώρηση ότι το βιολογικό φύλο συνιστά κοινωνική κατασκευή, παρ' όλο που κοινωνικοί θεσμοί έχουν παίξει/παίζουν κάποιο ρόλο στην ανάπτυξη του.
............................
Πιστεύεις πως οι ρόλοι, δεν είναι ξεκάθαροι; Θεωρείς πως πρέπει να μπαίνουν σε διαπραγμάτευση; Εχεις δει ποτέ καράβι με δύο καπετάνιους; Εχεις δει ποτέ ορχήστρα με δυο μαέστρους; Εχεις δει ποτέ κράτος με δύο πρωθυπουργούς; Εχεις δει ποτέ οργανισμούς ή ΔΣ με δύο προέδρους; Εχεις δει ποτέ στρατό με δύο ηγέτες; Εχεις δει ποτέ όχημα με δύο οδηγούς;
ΟΧΙ φυσικά. Ποιός λες να είναι ο λόγος; Σκέψου το.
Και ο άνδρας και η γυναίκα, σε αυτήν την κοινωνία έχουν ένα κοινό εχθρό.Ο εχθρός αυτός είναι το σύστημα το ίδιο όπως έχει διαμορφωθεί και κατ' επέκταση έχει διαμορφώσει και τους κοινωνικούς ρόλους.Το σύστημα είναι αυτό που κατευθύνει τα δύο φύλα στο πως θα συμπεριφέρονται, το σύστημα είναι αυτό πχ που κάνει τις γυναίκες έρμαια της μόδας, των τάσεων και όλων των γυναικείων αρνητικών που γνωρίζουμε, το σύστημα είναι επίσης αυτό που θέλει να διαιωνίζει το ρόλο του άνδρα ως γαμιά και του ανθρώπου που μετράει τα πάντα με το πουλί του.Η πραγματικότητα διαφέρει όμως ειδικά πάνω στο θέμα των σχέσεων, από όπου και ξεκινήσαμε τη συζήτησή μας.Ισότητα μεταξύ των γυναικών και των αντρών δε σημαίνει εξίσωση των δύο φύλων.Ισότητα σημαίνει προσαρμογή πάνω στις ιδιαιτερότητες του κάθε φύλου.Για παράδειγμα, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στις γυναίκες, που στο τέλος θα φτάσει τα 70 σημαίνει ισότητα?δε νομίζω..η γυναίκα γεννάει, έχει άλλο οργανισμό από ότι ο άντρας, μόνο σε ισότητα δεν παραπέμπει κάτι τέτοιο.Επιπλέον, όταν στις αγγελίες βλέπεις να ζητάνε κατά κύριο λόγο κοπέλες, επίσης δεν κάνει σε ισότητα και αντιστρόφως η Βουλή είναι τίγκα στους άνδρες..ισότητα είναι να δημιουργεί τις υποδομές το κράτος για την ισότιμη συμμετοχή και των δύο φύλων σε όλες τις πτυχές της οικονομικής ζωής.Σε μια σχέση όμως διαφέρει το πράγμα..προφανώς δε θα γίνω και Μαίρη παναγιωταρά και αν δω τέτοια συμπτώματα στον άλλον, τον στέλνω στο διαολο και τελειώνει η υπόθεση.
Ολα τα σχηματα που επελεξες ειναι δυαδικα.Quote:
Πιστεύεις πως οι ρόλοι, δεν είναι ξεκάθαροι; Θεωρείς πως πρέπει να μπαίνουν σε διαπραγμάτευση; Εχεις δει ποτέ καράβι με δύο καπετάνιους; Εχεις δει ποτέ ορχήστρα με δυο μαέστρους; Εχεις δει ποτέ κράτος με δύο προθυπουργούς; Εχεις δει ποτέ οργανισμούς ή ΔΣ με δύο προέδρους; Εχεις δει ποτέ στρατό με δύο ηγέτες; Εχεις δει ποτέ όχημα με δύο οδηγούς;
Το καραβι θελει καπετανι και ο καπετανιος καραβι. Ο μαεστρος θελει ορχηστρα και η ορχηστρα μαεστρο και ουτοκαθεξης. Εσυ αναφερεσαι στην "αρχηγια" , ως εκλαμβανεται αυτη αλλα προκειται περι συμβιωσης των συστηματων.
Αλλωστε κανεις δεν μπορει να ειναι αρχηγος σε ολους τους τομεις. Η ζωη αποτελειται απο εκατονταδες μικρους τομεις. Αλλο η δουλεια ,αλλο η αναθρεψη των παιδιων , αλλο το νοικοκυριο , αλλο τα φροντιστηρια κλπ. κλπ.
Εαν καποιος ειναι αρχηγος των παντων τοτε καποιος απο τους δυο του συστηματος εχει προβλημα....μπορει και οι δυο.
Ισοτητα μεταξυ των φυλων μπορει να υπαρξει εκλαμβανομενου τις βιολογικες διαφορες του καθενος. Δεν θα γινει στους ολυμπιακους στοιβος μεταξυ αντρων και γυναικων μιας και η πρωτοι υπερτερουν.
Φυσικα και δεν μπορει να υπαρξει απολυτη ισοτητα και ομοιομορφια σε ζωντες οργανισμους , σε ενα χαωδες περιβαλλον.
Το σύστημα, έχει ορίσει να υπάρχει "αργηγός". Δεν δουλεύει αλλιώς.
Συμφωνούμε, αλλά κάποιος πρέπει να έχει τον γενικό συντονισμό και την τελική λήψη των αποφάσεων. Αλλιώς όπως πολύ σοφά λέει ο λαός μας "...αργεί να ξημερώσει"Quote:
Αλλωστε κανεις δεν μπορει να ειναι αρχηγος σε ολους τους τομεις. Η ζωη αποτελειται απο εκατονταδες μικρους τομεις. Αλλο η δουλεια ,αλλο η αναθρεψη των παιδιων , αλλο το νοικοκυριο , αλλο τα φροντιστηρια κλπ. κλπ.
Πρόσεξε, δεν μιλάω για "αποφασίζομεν και διατάζομεν" έτσι λόγω φύλου! Αναφέρομαι σε άνθρωπο που έχει μυαλό στο κεφάλι του και σέβεται την σύντροφό του. Ασχολείται με τις ανάγκες της και τις εκπληρώνει.
Απαντάς μόνη σουQuote:
Ισοτητα μεταξυ των φυλων μπορει να υπαρξει εκλαμβανομενου τις βιολογικες διαφορες του καθενος.
Φυσικά και δεν μπορεί. ΑπλάQuote:
Φυσικα και δεν μπορει να υπαρξει απολυτη ισοτητα και ομοιομορφια σε ζωντες οργανισμους , σε ενα χαωδες περιβαλλον.
Αυτή κι αν είναι κατάθεση επιχειρημάτων! Μπράβο. Μνημειώδης ανάπτυξη λογικής και απόθεση συμπερασμάτων. Ευγε
Πολύ βολική η θέση του Seduction. λολ "και για να σας τονίσουμε πως αν ξεκόψετε από το κοπάδι, κινδυνεύετε να αλλοτριωθείτε" Τι μας λες.:P
Για μένα οι μεγαλύτερες επαναστάτριες του φεμινιστικού κινήματος δεν είναι ούτε ήταν ποτέ οι ετερό γυναίκες, είναι οι λεσβίες γυναίκες. Γιατί δεν κάνουν έναν φεμινισμό σαν αυτό που προτείνει ο Seduction, συμβιβασμένο και με κεντρικό σημείο μην το σκιάξουμε το αρσενικό και μας χαθεί η θηλυκότης, παίρνουν το φύλο τους στα χέρια τους και το αποδομούν, βγάζοντας το στον αέρα δίχως μανταλάκια. Απομακρυνόμενες από τη μεσοβέζικη προσπάθεια να απολογηθούν σ' όποιον πρέπει να τους απολογηθεί, έχουν διανύσει ήδη το δρόμο που οι ετερό γυναίκες πασχίζουν ακόμη να πάρουν, γιατί έχουν αποτινάξει την ενοχή και τη σύγκριση. Προσωπικά τις θεωρώ ακτιβίστριες του φύλου τους και υπεύθυνες για την χειραφέτηση σε πολύ μεγάλο βαθμό και των ετερό γυναικών.
Όσο για τις κριτικές της μίας γυναίκας που δε θέλει να ανδρωθεί απέναντι σ'αυτήν που δεν τη νοιάζει να ανδρωθεί, γιατί δε φοβάται μήπως και χάσει ό,τι έτσι κι αλλιώς την καταπιέζει, αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της καλλιεργημένης ανταγωνιστικότητας ανάμεσα στις ίδιες τις γυναίκες, και δεν είναι παρά φόβος. Και όσο για κάτι τσίχλες που μας κολλάνε όπως μισανδρίες και τα λοιπά, εμ δεν τό' ξερα να χρησιμοποιώ τα τσιτάτα της ηγεμονικότητας απέναντι στη γυναίκα. Δηλαδή να υιοθετώ ό,τι με στολίζει ακόμη μια φορά με ιδιότητες που συμφέρουν την πατριαρχία και όσους περνάνε καλά μέσα της.
Είναι ακριβώς η ανάλυση που κανουν καποιοι θεολόγοι (όσοι θεωρούνται μάλιστα και προοδευτικοί) για το περίφημο χωρίο του αποστόλου Παύλου : Εφ. 5,33 πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ᾿ ἕνα ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα.Quote:
Πιστεύω στην έννοια "Σεβασμός", αλλά όχι στην έννοια "Ισότητα" ανάμεσα στα δύο φύλλα. Θεωρώ τον Αντρα και την Γυναίκα συνοδοιπόρους, αλλά με ξεκάθαρους, αδιαμφισβήτητους και αδιαπραγμάτευτους ρόλους στο όποιο ταξίδι τους.
Αυτόν του Αντρα ως οδηγού και της γυναίκας ως συνοδηγού.- Μακριά, έξω και πάνω από ηλίθιες αντιπαλότητες και στείρους ανταγωνισμούς για το ποιός, πότε και πόσο θα έχει το τιμόνι. Στο πόστο του ο καθένας. Εκαστος εφ' ω ετάχθη
Φρονώ πως είναι υποχρέωση του Αντρα να διατηρήσει ζωντανά και χωρίς εκπτώσεις τα αρχέγονα γνωρίσματα του ηγέτη του προστάτη και του κυνηγού και παράλληλα την υποταγή της γυναίκας στο Αρσενικό ως αναπόσπαστο κομμάτι έκφρασης, δικαίωμα, αλλά και προνόμιο της θηλυκότητας της.
........................Κοροϊδευόμαστ ε μου φαίνεται:cool:
Καλημέερααα! Εχω την εντύπωση ότι όσων αφορά την διεκδίκηση των δικαιωμάτων της η γυναίκα έχει κάνει άλματα. Αυτό που μένει είναι η κατανομή των υποχρεώσεων. Η γυναίκα κατακτά συνεχώς δικαιώματα αποκτώντας ταυτόχρονα και τα παρελκόμενα (υποχρεώσεις). Ο άντρας από την άλλη έχει ίσως την καλύτερη θέση ανάμεσα στα δύο φύλα χωρίς όμως πολλές επιπτώσεις (υποχρεώσεις). Νομίζω το δεύτερο στάδιο της "επανάστασης" έχει να κάνει με την καθυποταξη του αχαϊρευτου και την δίκαιη μοιρασιά των υποχρεώσεων... Η γυναίκα πρέπει να έχει πολλούς ρόλους για να ικανοποιεί τον άνδρα; και ο άνδρας τί ρόλο βαράει; πάντως δεν ήξερα ότι η εκκλησία είχε τόσο ενδιαφέρουσες απόψεις...
Καλημέρα Militon! Και 'συ δεν κοιμάσαι; Σημείωση:Το να φοβήται τον άνδρα στ' αρχαία σημαίνει να τον σέβεται. Μην προτρέξουν οι κατινίτσες και του πατήσουν τον κάλο στην εκκλησία :p Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων δεν αναφέρομαι προσωπικά σε κανέναν.
"Καμία κοινωνία δεν τιμά στο ακέραιο, ούτε την ισότητα, ούτε την ισοτιμία. Τα παραδείγματα άπειρα"
Μπορώ να σου αναφέρω άπειρες απόπειρες ανατροπής αυτού του "status quo". Τί θα πεί καμία κοινωνία δεν τιμά στο ακέραιο την ισότητα και την ισοτιμία; Επίσης καμία κοινωνία δεν τιμά στο ακέραιο τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, την αξία της ανθρώπινης ζωής, την ελευθερία, την δημοκρατία κλπ κλπ... Αυτό σημαίνει ότι θα πούμε "ξέρετε έτσι είναι" , "είμαστε γενετικά προορισμένοι", "είναι στη φύση μας" και θα το αφήσουμε ως έχει;
Όχι ούτε, ούτε πολλοί άλλοι όπως φαίνεται... πανσέληνος... μας σεληνιασε και ο Seduction!
χεχεχε!!!! Καλά εγώ το έχω από παλιά αυτό, νυχτοπούλι μια ζωή! :)
Εξαιρετική τοποθέτηση και σε όλα αυτά να συμπληρώσω την σκέψη μου.
Είναι σίγουρο πως όταν γίνεται λόγος περί των σχέσεων των δύο φύλων, μοιραία το μυαλό υπόκειται σε πλάγιες σκέψεις εξουσίας. Υποσυνείδητα εγείρονται μηχανισμοί άμυνας, επιβολής, εξουσίας και ότι άλλο ο καθένας κουβαλά σαν βίωμα και ψυχισμό.
Όλο αυτό το σύνολο των αντικρουόμενων συναισθημάτων και συνειρμών, έχει την βάση του στην μάχη της επιβολής της σεξουαλικότητας. Πίσω από την θεωρία των ρόλων …. Της ισότητας… Του σεβασμού και όλες τις μορφές μιας πολιτισμένης επίφασης, ο καυγάς γίνεται για το πάπλωμα.
Κάπου στα άδυτα των ανομολόγητων φόβων , οι άντρες ανησυχούν για τον σεξουαλικό τους ρόλο και οι γυναίκες διεκδικούν σεξουαλικά δικαιώματα. Ας μην είμαστε υποκριτές. Όλο αυτό το σχήμα «αρσενικού» -«θηλυκού» έχει να κάνει με το δίπολο ενεργητικού-παθητικού.
Ο άντρας σε «γυναικείους» -κατά τα στερεότυπα- ρόλους , αισθάνεται ότι γίνεται «παθητικός» και η γυναίκα αντίστοιχα μετατρέπεται σε «ενεργητική» . Προσφέρει και απαιτεί. Τι απαιτεί; Μα τι άλλο; Οργασμούς! Οι μαμάδες μας είχαν κυρίως κακή σεξουαλική ζωή και δεν έκαναν καμία συζήτηση γύρω από το θέμα. Η ικανοποίηση ήταν προνόμιο των αντρών . Τώρα είναι δικαίωμα και των γυναικών. Άσχετα αν στην πραγματικότητα εξακολουθούν να είναι τα πράγματα κάπως… Η οργή των αντρών οφείλεται στην από θέση αυξημένη δυνατότητα των γυναικών να υπονομεύουν τον ανδρισμό τους με την άσκηση κριτικής, πρόσφατο πολιτισμικό τους προνόμιο.
Η φύση είναι θεός, αλλά οι άνθρωποι δεν ζούμε πια έτσι όπως η φύση σκόπευε. Υπάρχει ανάγκη αναπροσαρμογής των δεδομένων.
Ακόμα και οι σωματικές διαφορές, στην δυτική κοινωνία είναι άκυρες. Το αρχετυπικό «ανώτερο αρσενικό» δεν υπάρχει. Κανείς δεν τρέχει στο δάσος να κυνηγήσει την τροφή του. Δεν χρειάζεται ούτε να τρέχει γρήγορα, ούτε να είναι ρωμαλέος. Εγκέφαλο χρειάζεται και ένα γερό πορτοφόλι για να θεωρείται «ανώτερο αρσενικό». Όσο για το «πρωτεύον θηλυκό», είναι αυτό που θα μπορούσε να έχει φωτογραφία για κάθε μήνα του ημερολογίου που κρέμεται σε τοίχο συνοικιακού βενζινάδικου , δίπλα από την εικόνα της Μεγαλόχαρης, βοήθειά μας.
Δυστυχώς, οι προβληματισμοί των ρόλων μεταξύ των δύο φύλων, φαίνεται πως είναι ένα απομεινάρι που απασχολεί περισσότερο τους ανθρώπους που έχουν γεννηθεί μέχρι και την δεκαετία του 70, άντε και αρχή 80.
Μην ξεχνάμε όμως ότι ενεργοί διεκδικητικά αρχίζουν να γίνονται άντρες και γυναίκες που γεννήθηκαν το 90 και σήμερα είναι 21 χρονών. Αν σκεφτεί κανείς πως μεγάλωσαν αυτά τα παιδιά… Τα φιντανάκια του 90 που θα αποτελέσουν τον καινούργιο κύκλο των ενεργών αρσενικών και θηλυκών, λίγο νοιάζονται για τους ρόλους. Τους είναι όλα ξεκάθαρα. Το πρόβλημα το έχουμε εμείς. Τα μπερδεμένα μπασταρδάκια της μεταβατικής περιόδου, που με το ένα πόδι στον ρομαντισμό και το άλλο στην αγωνία της ύπαρξης της προσωπικότητας, παλεύουμε με την αμφιθυμία μας.
Η αναγκαιότητα της επιβίωσης σε αυτή την κοινωνία, επιτίθεται κατευθείαν στους αρχετυπικούς ρόλους. Δεν είναι τυχαίο που όταν δύο άνθρωποι συναντηθούν και ερωτευτούν, δεν τους είναι καθόλου δύσκολο να κρατάνε τον ρόλο τους. Εκεί λειτουργεί το ένστικτο. Μετά αρχίζουν οι παρενέργειες του επίκτητου πολιτισμού μας.
Και να σας πω και κάτι; Εγώ αν ερωτευτώ, δεν έχω πρόβλημα να κάνω όλους του ρόλους και να γίνω και ο άνθρωπος ορχήστρα. Όταν αρχίζεις να ξενερώνεις, κανένας ρόλος δεν σου πάει και το όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου, το κερδίζει η απομυθοποίηση!
Πολύ καλή παρατήρηση!Παρέλειψα να πω ότι οι παραπάνω προοδευτικοί πρσθέτουν αυτό ακριβώς για τη σημασία του ρ. φοβούμαι. Ωστόσο η ελληνική λέξη φόβος (και το σχετικό ρήμα φοβούμαι), υπάρχουν σχεδόν 100 φορές στο αρχαίο κείμενο της Καινής Διαθήκης, όμως με διαφορετικές σημασίες...Σημαίνει "σέβομαι" αλλά και φοβάμαι, τρομοκρατούμαι, τιμώ, θαυμάζω κ.λπ. Διαλέγεις και παίρνεις...Το "σέβομαι" του Παύλου σημαίνει "υπακούω, τιμώ, σέβομαι", αλλά αν το εντάξουμε στο όλο πνεύμα της Κ.Δ. , νομίζω σημαίνει "κάνω τουμπεκί".Quote:
Σημείωση:Το να φοβήται τον άνδρα στ' αρχαία σημαίνει να τον σέβεται. Μην προτρέξουν οι κατινίτσες και του πατήσουν τον κάλο στην εκκλησία
Ανέφερα το συγκεκριμένο χωρίο γιατί θεωρώ ότι είναι αντιπροσωπευτικό για τις σχετικές απόψεις του χριστιανισμού. Και τα "ο χριστιανισμός εξύψωσε τη γυναίκα" τ' ακούω βερεσέ...Όσο για τις γυναίκες που πατάνε το πόδι (προσωπικά δεν πιστεύω καν στο μυστηριο του γάμου), δεν έχουν άδικο, αφού αυτό το "φοβηται" μια χαρά το κατανοούν τελικά...
υ.γ. Είναι πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις της "φεμινιστικής θεολογίας" για την ερμηνεία διάφορων χωρίων της Κ.Δ. αλλά και πατερικών κειμένων, που έγιναν και με αφορμή τη διεκδίκηση του διακαιώματος της χειροτονίας.
Καλά άμα δεν πιστέυεις στον γάμο είναι άλλο θέμα. Το θεωρώ όμως γελοίο και κατινίστικο, να σέβεσαι υποτίθεται αυτό το μυστήριο να θέλεις το πραγματοποιήσεις και στη δική σου ζωή και μετά να του τραβάς και μια πατημασιά και να γελάς σαν κατίνα. Δεν ταιριάζει με την αισθητική μου δηλαδή όπως δεν ταιριάζει και το σε γεμίζω από πάνω μέχρι κάτω 50ευρα για να σου ευχηθώ. Για μένα είναι θέμα αισθητικής. Αν θέλει η γυναίκα να την σέβονται θα το προσπαθήσει με άλλους τρόπους περισσότερο αξιοσέβαστους.
Συμφωνώ. Αλλά νομίζω ότι πίσω απο αυτήν την κακής αισθητικής κίνηση, κρύβεται κάτι άλλο...Φυσικά πιστεύω ότι για να το κάνει, δέχεται την ερμηνεία του "φοβάμαι" και όχι του σέβομαι. Σαν να του λέει "σιγά να μη σε φοβηθώ". Δεν θέλω να τις χαρακτηρίσω τις γυνάικες που το κάνουν όμως, μάλιστα για πολλές δε σημαίνει απολύτως τίποτα. το βλέπουν σαν έθιμο/χαριτωμενιά!
Απλά κριμα που μιλάμε τελικά για τέτοια θέματα, ενω θα έπρεπε να ειναι αυτονόητα.
Στο μυστήριο δεν πιστεύω, όχι στο γάμο. Ο πολιτικός γάμος ή το συμβόλαιο συμβίωσης, με βρίσκουν σύμφωνη, γι αυτό και έκαν το πρώτο!
seduction, γιατί τις λέξεις άντρας και αρσενικό τις γράφεις με κεφαλαίο, ενώ τη λέξη γυναίκα όχι?
Kαι Alien να με βρίσκεις, αποφεύγεις να τοποθετηθείς.
Ωστόσο το πρόβλημα παραμένει.
Είναι η όχι, μόνιμο θέμα συζήτησης μεταξύ των γυναικών, για το που πήγαν οι άντρες;
Είναι ή όχι, καθημερινές οι εκμυστηρεύσεις μεταξύ των φιλενάδων του στυλ καλό παιδί, αλλά δεν έχει πυγμή, τον κάνω ότι θέλω και ξενερώνω;
Είναι ή όχι, υπαρκτό το φαινόμενο οι γυναίκες να έλκονται από τα λεγόμενα "κακά" παιδιά;
Είναι ή όχι, σημερινό πρόβλημα της γυναίκας, ότι έχει γίνει το αρσενικό του εαυτού της;
Είναι ή όχι, ζήτημα ότι φοβούνται να σας φλερτάρουν;
So;
Λήθη,
Mπορεί να δουλέψει μια σχέση η οποία δεν είναι ασύμμετρη; Ποιά είναι η γνώμη σου;
Πιστεύεις πως είναι συνετή, αυτή η ανούσια αντιπαλότητα μεταξύ άνδρα και γυναίκας; Δεν είναι πολύ καλύτερα όταν οι ρόλοι είναι ξεκάθαροι, αδιαπραγμάτευτοι και αδιαμφισβήτητοι; Διαφωνείς με το έκαστος εφ' ω ετάχθη;
Μπορείς να απαντήσεις στα ερωτήματα που έθεσα στην marian_m; (Ταυτόχρονα, θα έχεις απαντήσει πως η ασυμμετρία στίς σχέσεις δεν αποτελεί πρόβλημα, αλλά ζητούμενο).
Oχι βέβαια, αλλά κανείς δεν μπορεί να λύσει κάποιο πρόβλημα, αν δεν το έχει εντοπίσει ή αν αρνείται την ύπαρξή του. Η ασύμμετρη σχέση σχέση, δεν θέτει ζητήματα σεβασμού, αντιθέτως είναι οικοδομημένη στον σεβασμό μεταξύ των δύο μερών.Quote:
Επίσης καμία κοινωνία δεν τιμά στο ακέραιο τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, την αξία της ανθρώπινης ζωής, την ελευθερία, την δημοκρατία κλπ κλπ... Αυτό σημαίνει ότι θα πούμε "ξέρετε έτσι είναι" , "είμαστε γενετικά προορισμένοι", "είναι στη φύση μας" και θα το αφήσουμε ως έχει;
Ολοι/ες ξέρετε την ύπαρξη του tango. Οι περισσότεροι/ες θα γνωρίζετε ότι πρόκειται για τον πιο αισθησιακό και ερωτικό χορό.
Μια τυχαία αναφορά στο τανγκο από ένα site.
Το ταγκό χορεύεται από δύο άτομα( καβαλιέρος και ντάμα ) αγκαλιασμένα τα οποία εκτελούν τις απαραίτητες κινήσεις με αρχηγό τον καβαλιέρο ο οποίος προτείνει στη ντάμα φιγούρες.
Βήματα συγκεκριμένα δεν υπάρχουν, οι χορευτές στην μεγαλύτερη διάρκεια του χορού αυτοσχεδιάζουν ακολουθώντας το ρυθμό της μουσικής. Το ταγκό είναι ένα είδος επικοινωνίας του ζευγαριού καθώς είναι ένας μουσικός διάλογος όπου οι χορευτές δημιουργούν κινήσεις ανάλογα με την διάθεση τους, τη μουσική και τον διαθέσιμο χώρο στην πίστα.
Φαντάζζεστε τι αποτέλεσμα θα έβγαινε στο tango, αν η ντάμα θα ήθελε να καθοδηγήσει;
Τώρα, βάλτε στη θέση του tango τις ερωτικές σχέσεις.
Διαβάστε αυτό
(Σκέψεις γυναίκας) Μεταφέρω αποσπάσματα
Α. Αναρωτιέμαι συχνά, όλο και πιο συχνά, τι είναι αυτό που κρατάει τους άνδρες και τις γυναίκες μακριά. Και δεν εννοώ μόνο εκείνους τους άνδρες και εκείνες τις γυναίκες που είναι αζευγάρωτοι σαν ελόγου μου. Εννοώ και όλους όσους βιώνουν την απόσταση μέσα στη σχέση τους, αναζητούν αλλού την εγγύτητα και την παρηγοριά, ή αποδέχονται ως γεγονός της ζωής ότι αυτή είναι η condition humaine και μαθαίνουν να ζουν στο ψυγείο της μοναξιάς μέσα στη σχέση.
Διαβάζω τις στατιστικές για τις σχέσεις και βλέπω και γύρω μου ζευγάρια που ξέρω, άλλα αφοσιωμένα κι αγαπημένα, και άλλα να προσπαθούν να τραβήξουν κουπί στη βάρκα τους χωρίς συντονισμό και η βάρκα να γυρνάει πότε από τη μια μεριά και πότε από την άλλη χωρίς να μπορεί να πλεύσει ίσια μπροστά προς ένα συγκεκριμένο προορισμό.
Β. Βλέπετε, το tango, είναι ένα πεδίο στο οποίο μπορεί κανείς να παρατηρήσει την ισορροπία των σχέσεων χωρίς να νοιώθει ότι κοιτάζει από την κλειδαρότρυπα τις ζωές των άλλων. Κι αυτό, γιατί δεν χρειάζεται να παρατηρεί τους άλλους. Το μόνο που χρειάζεται είναι να παρατηρεί τον εαυτό του, το σώμα του και το πώς αυτό διαδρά με τους ανθρώπους με τους οποίους χορεύει. Σε κάθε κίνηση του ζευγαριού, θα μπορούσαν να μπουν υπότιτλοι. Κι αυτούς τους υπότιτλους είναι πολύ χρήσιμο, ο κάθε άνθρωπος που προσέρχεται στο tango να τους βάζει για τον εαυτό του. Την ώρα, ας πούμε, που το ζευγάρι αγκαλιάζεται για να ξεκινήσει ο χορός, ο υπότιτλος της ντάμας θα μπορούσε να είναι «σ’ εμπιστεύομαι» και ο υπότιτλος του καβαλιέρου «είσαι ασφαλής μαζί μου».
Γ. Τη στιγμή εκείνη, που δύο ξεχωριστοί άνθρωποι, ο καβαλιέρος και η ντάμα, γίνονται ένα, το ζευγάρι, συντελείται μια μοναδική και απολύτως συμβολική πράξη. Η ντάμα εκχωρεί τον έλεγχο στον καβαλιέρο, ταυτόχρονα δηλώνοντάς του την απόλυτη εμπιστοσύνη της. Κι εκείνος, αναλαμβάνει τον έλεγχο και ταυτόχρονα την ευθύνη να την προστατέψει αλλά και την υποχρέωση να αναδείξει χορεύοντας την ομορφιά της γυναικείας της υπόστασης. Οι καβαλιέροι που αγαπούν στ’ αλήθεια τις ντάμες, τις αναδεικνύουν, τις καμαρώνουν, τις αβαντάρουν και τις οδηγούν με αποφασιστικότητα, τρυφερότητα και ευγένεια.
Δ. Στο tango, συμβαίνει αυτό ακριβώς που θα έπρεπε να συμβαίνει στη ζωή. Όσο περισσότερο εμπιστεύεσαι τον καβαλιέρο σου, τόσο καλύτερη ντάμα γίνεσαι και τόσο περισσότερο απολαμβάνεις το χορό και τη διάδραση με τον καβαλιέρο μέσα στην αγκαλιά. Όπως στις σχέσεις, όσο περισσότερο αγαπάς τον σύντροφό σου, τόσο περισσότερο εμπνέεσαι για να γίνεις καλύτερος άνθρωπος και τόσο λιγότερο νοιώθεις μόνος.
Κατά την γνώμη μου τίθενται ερωτήματα κάτω από λάθος βάση. Λάθος, με την έννοια της ουτοπίας. Ας βασιστούμε στα εχέγγυα του ρεαλισμού.
Στο παρελθόν η κοινωνία βασιζόταν και έχτιζε πάνω σε ένα θεμέλιο που ήθελε τον άντρα «αρσενικό κυρίαρχο» και την γυναίκα υποταχτική του. Και παρ’ ότι ίσχυαν οι ίδιες αρσενικές αρετές που περιγράφεις, αυτές που και τότε τιμούσαν τον άντρα που τις ακολουθούσε, το μοντέλο αυτό απέτυχε παταγωδώς.
Το μοντέλο σχέσεων που εκθειάζεις βασίζεται σε μία βασική σύμβαση ουτοπικού χαρακτήρα, που λέει ότι: Έστω ότι, η κοινωνία αποτελείται από τέλεια ηθικούς άντρες και τέλεια ηθικές γυναίκες, τότε αμφότερα τα φύλα να διαδραματίσουν τους ρόλους τους όπως η φύση σκόπευε. Βάζεις μάλιστα και κανονισμούς.
Κι εγώ σου λέω πως μία καρδιοχειρουργός ερωτεύεται έναν υπάλληλο τράπεζας και ενώ εκείνος φέρνει στο σπίτι 1200 ευρώ, εκείνη βάζει 10.000 και πολλές φορές λείπει την νύχτα. Την μέρα, ο σύζυγος ετοιμάζει τα παιδιά για το σχολείο κι εκείνη κοιμάται. Όταν έρθουν αντιμέτωποι με το πότε θα προγραμματίσουν τις οικογενειακές διακοπές τους, το πρόγραμμα της συζύγου έχει προτεραιότητα γιατί και η δουλειά της έχει προτεραιότητα. Κοινωνικά, αναμφίβολα χαίρει μεγαλύτερης εκτίμησης και οι ισορροπίες που θέτεις ως κανονισμούς, πάνε περίπατο. Η θεωρία μπάζει.
Με τον ίδιο τρόπο, μπορώ να πω ότι αν οι άνθρωποι απομακρυνθούν από την σήψη και τις παραβατικές συμπεριφορές, τότε δεν θα χρειαζόμαστε το αστυνομικό σώμα. Χαίρω πολύ!
Στην πραγματικότητα αυτό που περιγράφεις δεν ισχύει για πολλούς λόγους. Μπορεί να ισχύσει μόνο σαν προσωπική επιλογή τρόπου ζωής και στάσης ζωής σε μεμονωμένους χαρακτήρες. Αν όσα πιστεύεις, τα πιστεύει και η σύντροφός σου, τότε κοιτάζετε προς την ίδια κατεύθυνση και προχωράτε αρμονικά. Μπορεί όλο αυτό, να θέλουν να το μεταφέρουν και στην κρεβατοκάμαρά τους. Καμιά κατηγόρια. Αλλά μέχρι εκεί!
Στις σχέσεις ενός ζευγαριού δεν τίθεται θέμα ασυμμετρίας αλλά συνεργασίας. Το παράδειγμα του ένα καπετάνιου στο καράβι, στο αντιστρέφω λέγοντάς σου ότι ο γάμος ή η σχέση είναι δίκωπος, στην οποία πρέπει και οι δύο να τραβήξουν κουπί με την ίδια δύναμη!
Στη σχολή χορού που πήγαινα τύχαινε να γνωρίζω αρκετές γυναίκες που οδηγούσαν αυτές το tango. Γιατί? Γιατί ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ. Τι συνέβη? Να σου πω, επειδή τόλμησαν να αναιρέσουν τις διδαχές κάποιων κρυφοφαλλοκρατών σαν εσένα, που ντύνονται βέβαια το ρόλο των "φιλικά προσκείμενων" στο γυναικείο φύλο, πολλοί άντρες έμαθαν καλύτερο tango. ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΠΡΕΦΑ, τέλειωσαν τα παραμύθια που πουλάγατε. Είναι σα να ακούω έναν χρυσαυγίτη να φωνάζει υπέρ της νομιμοποίησης μεταναστών. Δε με πείθεις με την καμία.
Θες να τιμήσεις το φύλο σου? Αποδέξου την αδικία, μετά αρνήσου τα προνόμια που έχεις ακόμη από την αδικία. Αλλιώς κάνε πέρα, γιατί θα σε πατήσουμε αν σταθείς στη μέση. Εμποδίζεις και παρολαυτά με θράσσος υποστηρίζεις ότι δεν εμποδίζεις αλλά βοηθάς στην ισορροπία. Μαλακίες!
Πού πήγαν οι άντρες? Άντρες υπάρχουν αρκετοί όπως ο Κηπ, ο Gus1973, o Μiliton, που δεν το παίζουν φεμινιστές αλλά είναι. Σου ανέφερα μάνι μάνι τρία άτομα από το φόρουμ, και να με συγχωρήσουν που χρησιμοποίησα τα νικνέιμς τους ως παράδειγμα. Δε θέλω να είμαι το αρσενικό του εαυτού μου, γιατί το αρσενικό αυτή τη στιγμή ακόμη απολαμβάνει άδικα προνόμια. Θέλω να είμαι το αρσενικοθήλυκο του εαυτού μου, μέχρι να φτάσει η στιγμή που θα μπορώ να είμαι ό,τι θέλω δίχως αυτό να το εκμεταλλεύεστε κάποιοι.
Επίσης, χεστήκαμε αν φοβούνται να μας φλερτάρουν, διότι πλέον δεν φοβόμαστε να φλερτάρουμε ΕΜΕΙΣ. Οh, yes!
Όσο για την ασυμμετρία, θα σου απαντήσω με αυτό: Equality in a unjust society is meaningless. Μέχρι να πάψει η καταπίεση, παίρνω ό,τι μου έχεις αφαιρέσει, δίχως καμία απολύτως τύψη.
Και επίσης εσύ σκέψου ποια απ'τις δύο φοβάται περισσότερο να βγει να πάρει τσιγάρα μετά τη δύση του ηλίου. Ένας άντρας ή μία γυναίκα? Μία γυναίκα ασφαλώς. Γιατί? Γιατί ζει στο φόβο βιασμού, στην πιθανότητα άλλος ένας βαρεμένος να εκμεταλλευτεί την ανδροπρεπή προπαγάνδα της κοινωνίας για την γυναίκα αντικείμενο για ικανοποίηση. Απ΄τον μπαμπά στο σύζυγο και μετά τι? Μετά σε κανέναν! Μετά σε μας και μόνο.
Οχι! Αυτό που γράφεις είναι μύθος.
Απέτυχε για έναν και μόνο λόγο. Η γυναίκα δεν ζούσε την υποτακτική της πλευρά με την συναίνεση της. Ετσι ο άντρας εκμεταλλευόταν τον ρόλο που apriori του έδινε μια περιχαρακωμένη κοινωνία, και αφενός έπνιγε την γυναίκα, αφετέρου ποτέ δεν αποδείκνυε ότι αξίζει τον ρόλο του αρχηγού!
Εγώ υποστηρίζω το μοντέλο, που οι γυναίκες έχουν την ελευθερία, να βιώνουν την υποτακτικότητα τους, και να την απολαμβάνουν ως αναφαίρετο δικαίωμα τους και όχι ως υποχρέωση τους. Να τσαλαπατούν τα πρέπει μιας αναχρονιστικής κοινωνίας και να υποκλίνονται στα σύγχρονα θέλω τους.
Στις παλαιότερες εποχές, οι γυναίκες αδικήθηκαν πολύ μέσα στις κοινωνίες, που είχαν γι' αυτές μια στείρα αντιμετώπιση, εστιάζοντας στις αδυναμίες τους, παραβλέποντας την δύναμη τους.
Στις σύγχρονες εποχές, συνεχίζουν να αδικούνται, αυτή τη φορά από την αντίστροφη πλευρά. Ο φεμινισμός ανέδειξε την δύναμη των γυναικών, παραλείποντας τις αδυναμίες τους.
Η αρχή "τα φύλα είναι διαφορετικά αλλά ίσα", που δικαίως βασίστηκαν οι αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών, κατέληξε σε ένα περίπου μαζικό σύνθημα των γυναικών στον σύγχρονο δυτικό κόσμο "είμαστε ίσες με τους άνδρες", ξεχνώντας την διαφορετικότητα. Ετσι πιστεύω χάθηκε η ισορροπία.
Αυτή η εμμονή στην ισότητα, μη λαμβάνοντας υπόψη τους, μη κατανοώντας και δίχως να αποδέχονται, την διαφορετικότητα μεταξύ τους και την μοναδικότητα του καθενός, έχουν οδηγήσει τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων σε πλήρη αδιέξοδο.
Οι ασύμμετρες σχέσεις όπως εγώ τις αντιλαμβάνομαι, δεν γεννούν κανέναν τέτοιο προβληματισμό και δεν οδηγούν σε κανένα παρόμοιο τέλμα.
Τα πράγματα εδώ, είναι απολύτως ξεκάθαρα.
Η γυναίκα, με πλήρη ελευθερία και συνείδηση, αποδέχεται την εξ ορισμού ασύμμετρη σχέση και δεν θέτει τον εαυτό της αντιμέτωπη με κλισέ.
Απεναντίας. Θέτω μόνο έναν κανόνα. Την ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΗ απόδοχή των ρόλων. Απο εκεί και πέρα το ζευγάρι είναι πάντα συνταξιδιώτες με κοινή πορεία και κοινούς στόχους. Κοιτώντας και βαδίζοντας πάντα προς την ίδια κατεύθυνση. Ο αντρας ως οδηγός και η γυναίκα ως συνοδηγός.Quote:
Βάζεις μάλιστα και κανονισμούς.
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Η γυναίκα έλκεται "πάντα" από τον άνδρα που είναι πιο δυναμικός απ' αυτή.Quote:
Κι εγώ σου λέω πως μία καρδιοχειρουργός ερωτεύεται έναν υπάλληλο τράπεζας και ενώ εκείνος φέρνει στο σπίτι 1200 ευρώ, εκείνη βάζει 10.000 και πολλές φορές λείπει την νύχτα.
Θεωρώ πως είναι λάθος, να διαχωρίζει το ζευγάρι τον ερωτισμό του, από την καθημερινότητα. Ο Κυρίαρχος είναι πάντα και παντού Κυρίαρχος. Είναι η προσωπικότητα του, όχι ένα κουμπί που πατάει στην κρεβατοκάμαρα. Δεν υπάρχει "ολίγον έγκυος"Quote:
Μπορεί όλο αυτό, να θέλουν να το μεταφέρουν και στην κρεβατοκάμαρά τους. Καμιά κατηγόρια. Αλλά μέχρι εκεί!
Και στους αγώνες αυτοκινήτου, υπάρχει η απόλυτη αρμονία στην συνεργασία των δύο. Και οι δύο είναι απαραίτητοι, Ενας όμως είναι ο οδηγός. Δεν αλλάζουν οι ρόλοι.Quote:
Στις σχέσεις ενός ζευγαριού δεν τίθεται θέμα ασυμμετρίας αλλά συνεργασίας.
Υ.Γ. Μαζί με τον σχολιασμό/απάντηση σου στα παραπάνω, θέλεις να απαντήσεις και σ' αυτα;
Είναι η όχι, μόνιμο θέμα συζήτησης μεταξύ των γυναικών, για το που πήγαν οι άντρες;
Είναι ή όχι, καθημερινές οι εκμυστηρεύσεις μεταξύ των φιλενάδων του στυλ καλό παιδί, αλλά δεν έχει πυγμή, τον κάνω ότι θέλω και ξενερώνω;
Είναι ή όχι, υπαρκτό το φαινόμενο οι γυναίκες να έλκονται από τα λεγόμενα "κακά" παιδιά;
Είναι ή όχι, σημερινό πρόβλημα της γυναίκας, ότι έχει γίνει το αρσενικό του εαυτού της;
Είναι ή όχι, ζήτημα ότι φοβούνται να σας φλερτάρουν;
Επίσης, χεστήκαμε αν φοβούνται να μας φλερτάρουν, διότι πλέον δεν φοβόμαστε να φλερτάρουμε ΕΜΕΙΣ. Οh, yes!
Ρέιν, αυτό μας γυρνάει μπούμεραγκ όμως. Τα περιμένουν όλα από την γυναίκα και πλέον δεν φλερτάρουν καθόλου. Είναι πολύ ενοχλητικό αυτό, άσε που επειδή είναι αριθμητικά λιγότεροι, νόμιζουν όλοι ότι μπορούν να γίνουν Δον Ζουάν και να έχει ο καθένας απο 3 γυναίκες.
Α ρε Ρειν! Πολυ σε παω εσενα! Αλλα,μην μπαινεις στον κοπο να απαντας αλλο στον Seduction! Αφου βλεπεις...ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΚΑΑΑΨΕΙ ΤΗΝ ΦΛΑΤΖΑ ΠΡΟ ΠΟΛΛΟΥΟΥΟΥ!!! Εμενα παντως μου προκαλει απιστευτη δυσφορια η σκεψη οτι οι αποψεις του θα θεωρουνταν απολυτως σωστες και λογικες μεχρι και πριν απο λιγα χρονακια αλλα αμεσως ανακουφιζομαι καθως ξερω οτι σημερα αυτος και οι αποψεις του δειχνουν ενα γελοιο αντρακι που φοβαται να δεχθει τη δυναμη των γυναικων(για μενα αληθινος ανδρας ειναι αυτος που αναγνωριζει τη δυναμη των γυναικων και δεν προσπαθει με φτηνα κολπακια να την υπονομευσει!) και με διατριβες παραλληρηματος προσπαθει να εθελοτυφλει και να παραμυθιαζεται!
Απαντάς επιλεκτικά γιατί σε συμφέρει μήπως?
Μεταφράζω τα παραπάνω σου επιχειρήματα σύμφωνα με το φακό μιας γυναίκας. Θέλεις με λίγα λόγια μία γυναίκα όχι μόνο να αποδεχτεί την καταπίεση που έχει φάει εκατοντάδες χρόνια, αλλά να χαλαρώσει να το απολαύσει. ε ρε κάτι οπισθοδρομικές κομπανίες...
Μετά τη νίκη κατά του απαρτχάιντ δηλαδή, να πάει ο μαύρος να ξαναψηφίσει λευκό για πρωθυπουργό. Περίμενε, αλλά θα σιτέψεις. χαχαα
RainAndWind,
Έτσι είναι αν έτσι νομίζεις...
Αν είσαι ποτέ σε θέση για ΣΥΖΗΤΗΣΗ, εδώ είμαι
Δυστυχώς για σένα, δεν γράψει καμία ετυμολογία όσα ακολουθείς. Δλδ, ΑΦΟΡΙΖΩ, ΚΡΑΥΓΑΖΩ, ΒΑΠΤΙΖΩ ΜΕ ΕΠΙΘΕΤΑ τον συνομιλητή μου, ΑΠΟΦΕΥΓΩ ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ, ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΥ ΜΟΥ κλπQuote:
Θα σου χρειαστεί η ανάλυση του ρήματος συζητώ
ΑΝΑΛΥΩ μέσω του διαλόγου
ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΤΩ τις απόψεις μου στις απόψεις κάποιου ή κάποιων άλλων
Συζήτηση
Η ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ απόψεων και πληροφοριών για ένα θέμα και η ανάλυση του
Σκέψου το.
Όταν απαντήσεις εσύ στα δικά μου επιχειρήματα που κάνεις ότι δεν τα βλέπεις τάχαμου.
Εγω εχω να προτεινω κατι καλυτερο! Να ξαναφερουμε το θεσμο των δουλων χωρις να τους ανταμοιβουμε αλλα να τους δωσουμε ενα μαγικο ξορκι με ποδια σαλαμανδρας ωστε να ευχαριστιουνται με τρελα την καταπιεση!!!
Νομίζω ότι το θέμα έχει λήξη και από δω και πέρα αρχίζει να χάνεται το μέτρο. Οι θέσεις σου έγιναν απόλυτα κατανοητές από όλους, αλλά δεν έγιναν αποδεκτές. Άλλοι το εξέφρασαν με απρεπή τρόπο και άλλοι ήπια. Το αποτέλεσμα πάντως, είναι το ίδιο.
Γνώμη μου είναι πως κάπου εδώ θα πρέπει να σταματήσεις την αντιπαράθεση και να αλλάξουμε θέμα, όπως θα κάναμε ως συνδαιτυμόνες ενός τραπεζιού, σε περίπτωση που κάποιοι έδειχναν να ενοχλούνται με την συζήτηση. Πόσο μάλλον όταν ενοχλούνται όλοι.