Εγώ παιδικά δεν είδα πάντως η μπαλλα θα παιζα η θα δούλευα
Printable View
Εγώ παιδικά δεν είδα πάντως η μπαλλα θα παιζα η θα δούλευα
ναι ήταν για πάνες ακράτειας :-)Quote:
Originally Posted by savatage
Σκεφτομαι ότι έχω χάσει το τακτ μου και το touch μου.... Κάτι χάλασε και δεν μπορώ να βρω τι!
Πολλοί μας συμβουλεύουν να κάνουμε πράγματα που οι ίδιοι δεν έκαναν ή δεν θα έκαναν ποτέ.
Σωστό αυτό για τις συμβουλές..
Εγώ πάλι δεν βρίσκω νόημα πουθενά.. Αυτό είναι το πρόβλημά μου..
Αφού θα πεθάνω, γιατί να κάνω το οτιδήποτε??
Το ξέρω πολλοί έχουν σκεφτεί με αυτόν τον τρόπο, μόνο που δεν ξέρω το πώς βγαίνει κανείς απ' αυτό το τέλμα της απραξίας λόγω απουσίας νοήματος..
Λένε ακόμη πως το νόημα το δημιουργούμε εμείς..
Να δημιουργήσω ένα νόημα δλδ με το ζόρι για να ξεγελάσω τον εαυτό μου που στην ουσία δεν τον ενδιαφέρει τίποτα??
Πολύ μπέρδεμα..
Ρε συ φαβελ κι εγώ το έχω αυτό πάω στη δουλειά λέω από μέσα μου τι δουλειά έχω εγώ εδώ πάω για καφέ το ίδιο κάθομαι σπίτι το ίδιο εμένα όλοι μου λένε ότι δεν την παλεύω έμαθα μόνος μου να το ξεπερνάω κουσουρι από το στρατό
ενω αυτοι που πετυχαινουν πες δε συμβουλευουν σχεδον τιποτα αλλα σκεφτονται πονηρα του στιλ θα αποσυρομαι συνεχεια και οι αλλοι θα με πλησιαζουν ολο και περισσοτερο.
η πονηρια τελικα ειναι η πραγματικη αξια και οταν δεν τη διαθετεις και πας να μιλησεις σε καπιον εκει αρχιζει το πραγματικο σπασιμο.
Το Ναταλάκι που είναι σήμερα;
Πονηριά (με την καλή έννοια) αποκτούμε όταν είμαστε προσγειωμένοι, όταν πατάμε στη γη, δηλαδή όταν είμαστε ταπεινοί. Τότε μπορούμε να αντιληφθούμε και να αντιμετωπίσουμε την πονηριά με την κακή έννοια.
Όταν ακους τη φωνή μέσα σου, δηλαδή αυτό που η ψυχή σου σε ωθεί να πράξεις, ανάγκη από συμβουλές δεν έχεις!
Το ζήτημα είναι όταν νιώθεις πως οι φωνες μεσα σου εχουν ξεθωριάσει και την καθορότητα διαδέχτηκε η σύγχυση. Άμα κατορθώσεις και ξεδιαλύνεις μεσα σ' αυτο το χάος της ψυχής τι σε συμφέρει, τι θα θελες περισσότερο να πράξεις, ποιο είναι το πιο εφικτό ή το πιο ευκταίο, τότε πάλι δεν έχεις αναγκη απο συμβουλες κι απλά ξεκινάς το δρόμο.
Συμβουλή είναι η αντίληψη κάποιου άλλου για εμάς. Άρα ακομα και καλοπροαιρετος να ναι μπορεί να πέφτει έξω.
Καλα τα λες! Ειδικα στο τελος συμφωνωQuote:
Originally Posted by ioannis2
ναιιιιιιι αλλα ειχα βρει καποιες διαφημισεις σλιπαντ και δεν ηταν καμμια απο αυτες. Μηπως ηταν αλλη μαρκα? λολQuote:
Originally Posted by icecream
Βασικα φλασια της στιγμης ηταν που περασε, αλλα αμα τη βρεις στειλε μου το λινκ για οταν μου ξαναερθει να χρησιμοποιησω το σλογκαν :P
εγω αυτο που θα θελα περισσοτερο ειναι να σταματησουν μερικοι μερικοι να νομιζουν οτι θα χρησιμοποιησουν τις γνωσεις τους στη ψυχολογια για να με πλασουν οπως θα ηθελαν εκεινοι να ειμαι η κυριως να νομιζουν οτι με κολπα θα αποφασισω να αναζητησω αλλους ανθρωπους να μιλω οτι και να κανουν θα το αντιληφθω και θα το προσπερασω
Δώσε πόνο Αλέκο
Σκέφτομαι τι θα γίνω όταν μεγαλώσω.
Έχω μεγαλώσει έχω σπουδάσει και δουλεύω περίπου πάνω στο αντικείμενο μου αλλά συνεχώς σκέφτομαι τί άλλο θα μπορούσα να γίνω τι θα μπορούσα να κάνω...
Εστάλη από ALE-L21 στο E-Psychology.gr Mobile App
Συμβουλή προς τις γυναίκες στους άντρες αρέσουν τα γυμνασμενα κορμιά μετά τριάντα όταν λέμε γυμνασμενα ενοουμε σφιχτά μέχρι συν δέκα κιλά κι ας έχει πέσει ο πωποσ αυτά είναι τα γυμνασμενα όχι τα σιξ πακ κλπ τα αδύνατα μετά τα τριάντα νομίζω τα θέλουν λίγοι επίσης να έχετε κ λίγο δύναμη για να καταλαβαίνουμε ότι έχουμε γυναίκα να τρώτε ένα πιτογυρο κι άμα θέλετε να καντηλιασετε καντηλιαστε αυτά μετά τα τριάντα
βοηθεια!!!
Τι επαθες;;;;Quote:
Originally Posted by Σαπουνάκι μπάνιου
Ψάχνω για καλή κουβέντα από κάπου, από κάποιον, για να μου ανέβει η διάθεση. Λέτε το πρόβλημα να ειναι οργανικό δλδ έλλειψη πρωτεινών, ουσιών κλπ από τον εγκέφαλο ή μήπως πρεπει να αναζητησω τις αιτιες στα θεματα της καθημερινότητας μου?
Νομιζω το δευτερο.Quote:
Originally Posted by ioannis2
λουλούδι, κι εγώ αυτό πιστεύω πως ισχύει! Διότι το πρώτο παραπέμπει στην ευκολη λύση που είναι τα φάρμακα.
Ξεδιαλύνοντας τις αιτίες μεσα από τα θέματα της καθημερινότητας μου, βρίσκει κανείς το σωστό δρόμο, κατευθύνει τα βήματα του σ αυτα που ποθεί και βρίσκει τρόπους να αποκλείσει ή να απωθήσει αυτα που δεν τον συμφέρουν.
Ολοι εχουμε αναγκη απο την κοινωνικη συναναστροφη, ανθρωπους να μας ακουν και να μας καταλαβαινουν ή ακομα καλυτερα να μας ενθαρρυνουν και να μας κινητοποιουν.
Συμφωνώ απόλυτα! Όμως το να βρούμε τετοιους ανθρώπους δεν είναι εύκολη υπόθεση. Μπορεί να μιλήσεις με 50 άτομα σε μια μερα αλλά κανείς να μην ανήκει σ αυτη την κατηγορία.Quote:
Originally Posted by savatage
Ναι ετσι ειναι. Ή συνηθως μπορει να παρει αρκετο καιρο για να φτασει μια σχεση σε τετοιο επιπεδο.
Δεν ζητας κατι παραλογο!! Επικοινωνια σε λογικα επιπεδα ζητας και λογικο αν δεν την εχεις να πεφτει η διαθεση σου! Το ιδιο εχω κι εγω σε πιο μεγαλο βαθμο ομως!! Αλλα δεν με βοηθανε τα φαρμακα, ηδη παιρνω, απλως οσο πιο πολλα αλυτα προβληματα η συσσωρευμενα συναισθηματα εχεις, τοση πιο πολυ επικοινωνια εχεις αναγκη μαλλον!Quote:
Originally Posted by ioannis2
Συμφωνώ!! Τη λύση δεν τη δίνουν τα φαρμακα (το πολύ πολύ να σε μετατρέπουν σε αφασία ή φυτό όσο είσαι από την επίδραση τους), αλλά η καλη επικοινωνία που μας φτιάχνει τη διάθεση με αισιοδοξία και μας λύνει τα χέρια από την καταπτωση.Quote:
Originally Posted by λουλούδι
με απογοητευει απιστευτα το γεγονος οτι δε θα πρεπει να ενδιαφερεσαι για τους αλλους για να ενδιαφερονται αυτοι για αυτα που τους λες
εγω ειχα σκοπο να συζητισω πραγματα σοβαρα με τους αλλους αλλα βλεπω συνεχως οτι η αεραλογια ειναι πολυ πιο αποτελεσματικη στο να σε βλεπουν οι αλλοι σαν κατι που να αξιζει το ενδιαφερον των αλλων
αρα αλλο θελεις και αλλο αποδιδει :)
Σκέφτομαι ότι θά άνοιξη τό σχολείο πάλι....
Ενα τραγουδι λεει τα μαθητικα τα χρονια δεν τα αλλαζω με τιποτα!
^εννοειται αυτο...
και λες να προσπαθησεις ξανα μπας και αλλαξει κατι...μετα σκεφτεσαι ναι σιγα, ηδη προσπαθουσες τοσο καιρο και τιποτα..τωρα θα αλλαξει;
η κατασταση θα μεινει χρονια-αυτο φοβαμαι πιο πολυ-
Ότι χάνονται οι άνθρωποι που αγαπούν ανιδιοτελως
Εχει τοσο δικιο ο τυπος εχω ηδη σταματησει να τρωω κρεας. τυρι και οτιδηποτε γαλακτοκομικο προσπαθω να το κοψω.
https://www.youtube.com/watch?v=Ig43-p5zxps
κανεις δεν αγαπαει ανιδιοτελωςQuote:
Originally Posted by butterfly95
Εξαρτάται τι εννοεί η butterfly95.Quote:
Originally Posted by Remedy
Ανιοτελώς συνήθως αγαπάνε οι γονείς μας και αδέρφια. Κάποτε γνωρίζουμε στη ζωη μας άτομα τα οποία πραγματικά χαίρονται με τις επιτυχίες μας ή ειλικρινώς λυπούνται στον πόνο και στις αποτυχίες μας, μας κατανοούν, ενδιαφερονται για εμάς με δική τους πρωτοβουλια και μας προσφερουν μια πολύ ευχάριστη παρέα. Όλα αυτα πάνε πακέτο για να μιλαμε για ανιδιοτελη αγαπη. Τετοια άτομα προσεγγίζουν στην ανιδιοτέλεια. Πολλές φορές δυστυχως οι περιστασεις της ζωης επιτρεπουν να τους χασουμε από κοντα μας.
Για όλους τους υπόλοιπους στη ζωη μας ισχύει αυτο που λες εσύ, ίσως όμως και εκει να μην υπάρχει ούτε η αγάπη αλλά απλά καλές γνωριμίες και μέχρι εκει.
Όπου ο σεβασμός δεν κερδίζεται, επιβάλλεται!
Όποιος δεν σε σεβεται, επέβαλε του με το δικό σου τρόπο να σε σέβεται!
Διότι δεν ειναι όλοι οι ανθρωποι καλοπροαιρετοι απεναντι μας.
ΧμμμμQuote:
Originally Posted by ioannis2
δεν ειμαι και τοσο σιγουρη.
πολυ λιγοι γονεις αγαπανε ανιδιοτελως, οι περισσοτεροι μας αγαπανε μονο αν ειμαστε αρκετα ευθυγραμμισμενοι με αυτα που θελουνε για μας.
και αγαπη υπαρχει, βεβαιως υπαρχει, αλλα κανενας δεν δινει χωρις να παρει.(επομενως, δεν υπαρχει ανιδιοτελεια).
ολες οι σχεσεις ειναι απρε- δωσε, οτι κι αν παιρνει ο αλλος απο σενα.
ποτε θα νικησω το τερας
Δεν ίσχυειQuote:
Originally Posted by Remedy
Σκέφτομαι έναν συγκεκριμένο παπάρα που θεωρεί εαυτόν τίμιο και δίκαιο αλλά εκμεταλλεύεται ασύστολα τους γύρω του. Τον έχω καταλάβει, κι ας το κρύβει. Θέλω να φύγει απ τη ζωή μου.
Στη ζωη δεν ειναι τα προβατα κι οι λυκοι δεν ειναι αυτοι που δινουν κι αυτοι που παιρνουν ειναι αυτοι που εμαθαν να επιβιωνουν κι αυτοι που δεν ξερουν