Οριακή μου αγάπη Vol. 2

Ηλιε, κι εγώ νομίζω ότι έχω cptsd (δεν μου έχει διαγνωστεί αλλά το συμπέρανα από τις συζητήσεις εδώ) και πράγματι ένας λόγος που δεν μπορώ να τον αφήσω είναι ότι μέσα από τη σχέση μου με αυτόν μαθαίνω τον εαυτό μου. Φροντίζω όμως να υπάρχει απόσταση και να είμαι συνεχώς σε εγρήγορση για να μην περάσω τον πόνο που όλοι περιγράφετε.
Για τα υπόλοιπα νομίζω ότι έχεις δίκιο και ειδικά στο θέμα του φλερτ. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν οριακοί που δεν φλερτάρουν γενικώς. Και νομίζω πως, είτε της το επιτρέπει είτε όχι, εκείνη φλερτάρει ήδη.

Quote:

---

Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός

Dpath Καλησπέρα και από μένα. Εχω αρκετά "οριακά στοιχεία " στη δομή της προσωπικότητάς μου τα οποία μεγεθυνθηκαν μετά τη συναναστροφή μου με μια τέτοια κοπέλα σε σημείο φυσικά που τα ανακάλυψα και για πρώτη φορά. Είναι αλήθεια αυτό που λενε, το ότι η συναναστροφη με έναν τέτοιο άνθρωπο σε κάνει να μαθαίνεις τον εαυτό σου. Μέσα από απίστευτο πόνο φυσικά. Μετά από κυκλικές εναλλαγές της φάσης του πένθους, της οργής, της άρνησης ειμαι στη φάση της αποδοχής, ίσως και της κατανοησης και συμπάθειας της παθολογίας τους για πρώτη φορά σε τέτοιο σημείο. Δε μου έχει διαγνωστεί επίσημα κάτι τέτοιο, παρά μόνο cptsd το οποίο έχει πολλές ομοιότητες με τη bpd. Ακόμα θα ήθελα καποιες επιπλέον γνώμες βέβαια γιατί έχω υποψιουλες.

Έχω γράψει παλιότερα ότι έχω νιώσει έστω και αε κάποιο βαθμό το πώς νιώθουν οι οριακοι σε πολλά από αυτά που αναφέρουν οι ίδιοι. Ακόμα έχω μια επιφύλαξη για το ότι δεν ειμαι οριακός, έστω και σε έναν ήπιο βαθμό. Στο ζουμί τώρα.
Ταυτίστηκα με κάποια από αυτά που σου είπε η γυναίκα σου και ίσως μπήκα λίγο στη τωρινή ψυχικη της κατάσταση. Από τα λίγα που μας είπες θα σου πω τη δικιά μου γνώμη.
Είναι προφανές κατα τη γνώμη μου ότι υπάρχει έντονο το συνεξαρτητικο στοιχείο από τη μεριά της. Επιπλέον τα δύο παιδιά και η μέτρια οικονομική κατάσταση το επιτείνει ακόμα πιο πολύ. Η γυναίκα σου θέλει να φύγει αλλά δε μπορεί ψυχικά και πρακτικά. Φυσικά δεν αποκλείω και το δέσιμο της με σένα ειδικά μετά από 15 χρόνια σχέσης.Εσύ τώρα αν θέλεις να είσαι μαζί της πρέπει να αποδεχτείς ότι είναι έτσι η κατάσταση στο μυαλό της και να χαλαρώσεις τα λουριά αποστασιοποιωντας λίγο τις προσδοκίες και το ερωτικό σου δέσιμο μ αυτήν. Αλλά να της κάνεις κατανοητό ότι θα είσαι εκεί δίπλα της πάντα. Αυτό να ξέρεις σημαίνει ότι μπορεί και να κάνει φλερτ ή κάποια περιστασιακή γνωριμία για να "ανασανει" και να επιβεβαιωθεί. Ειναι ο μόνος τρόπος να ηρεμήσει λίγο η κατάσταση στο σπίτι. Ξέρω ότι ειναι σχεδόν αδυνατο να δεχτεί κάποιος κάτι τέτοιο. Εχει πει ότι κάτι τέτοιο είναι κόκκινη γραμμή για σενα. Η γυναίκα σου δεν θα γίνει καλύτερα και δεν θα ηρεμήσει αν δεν ξεκινήσει ψυχοθεραπεία. Χρόνια ψυχοθεραπεία
Η άλλη λύση που προτείνω κι εγώ είναι να τη βοηθήσεις να χωρίσετε...Σταδιακά και σαν τους ανθρώπους. Όχι μαχαίρι. (το οποίο μαχαίρι είναι η ειδικότητα τους παρεμπιπτόντως).Να της κάνεις κατανοητό ότι πρέπει να γίνει έτσι για το καλό όλης της οικογένειας και ότι πρέπει ο καθένας να σταθεί στα πόδια του και να προχωρησει τη ζωή του. Με λίγα λόγια να είσαι εκεί γι αυτήν αλλά να βάζεις τα όρια σου όλο και πιο πολύ και να ξεκαθαρίσεις ότι έχεις δικιά σου ανεξάρτητη ζωή πια. Προϋπόθεση φυσικά να αποσυνδεθείς συναισθηματικά και να μη περιμένεις τίποτα πια από αυτήν. Το ξερω ότι απ έξω όλα είναι εύκολα και ότι μπορεί να λέω μπούρδες[/QUOTE

---

.






Σε ευχαριστώ πολύ για τη θέση σου.
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τα γραφόμενα σου. Θα πρέπει να υλοποιήσω ένα από τα παραπάνω δύο. Ωστόσο παραμένει το βασικό ζητούμενο να μπορέσω να αποσυνδεθω συναισθηματικά μαζί της είτε υλοποιήσω την πρώτη, είτε τη δεύτερη επιλογή.
Σε ευχαριστώ και πάλι για τα σπουδαία που έγραψες και κρατάω την διαπίστωση σου ότι δεν υπάρχει επιστροφή.

Γενικά η φάση της υποτίμησης δεν αλλάζει?

Quote:

---

Originally Posted by Dpath

.






Σε ευχαριστώ πολύ για τη θέση σου.
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τα γραφόμενα σου. Θα πρέπει να υλοποιήσω ένα από τα παραπάνω δύο. Ωστόσο παραμένει το βασικό ζητούμενο να μπορέσω να αποσυνδεθω συναισθηματικά μαζί της είτε υλοποιήσω την πρώτη, είτε τη δεύτερη επιλογή.
Σε ευχαριστώ και πάλι για τα σπουδαία που έγραψες και κρατάω την διαπίστωση σου ότι δεν υπάρχει επιστροφή.

Γενικά η φάση της υποτίμησης δεν αλλάζει?

---

Ναι, αλλάζει αλλά εγώ έχω την αίσθηση ότι περάσατε από επεισόδια μικρουποτίμησης στο παρελθόν (ίσως να μην τα κατάλαβες όλα) και τώρα ήρθε το μεγάλο επεισόδιο, που δύσκολα αλλάζει πια.

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Ναι, εννοείται θέλουν πάντα κάποιον δίπλα τους. Βέβαια δεν ξέρω κατά πόσον μπορούν να αντικαταστήσουν τον σύζυγο με τη μάνα.

---

Αν νιώσουν ότι δεν ανταποκρίνεται το ταίρι τους σε αυτά που θέλουν, και νιώθουν μόνες, μπορούν να το αντικαταστήσουν προσωρινα ή επ' αόριστον αν όχι με κάποιον άλλο σύντροφό, τότε με το λεγόμενο favourite person τους, ο οποίος/α υποτιμάται και εξιδανικευεται επίσης. Π.χ. Σε περίπτωση νέας γνωριμίας, ή ομαλής εξέλιξης της σχέσης με τον σύντροφό τοτε το favourite person υποτιμάται και ξεχνιέται και είναι σε αναμονή μέχρι να " ενεργοποιηθεί " ξανά. Συνήθως τα favourite persons είναι άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση και εξαρτημένα από την έγκριση-φιλία του οριακου. Υποβόσκει πέρα από τον θαυμασμό, κι ένας μικρός έρωτας από τη μεριά του fp. Τα fp λειτουργούν και ως flying monkeys. Αυτό είδα από τη δικιά μου εμπειρία αλλά και από πάρα πολλές άλλες που έχω διαβάσει.

Επισης θα ήθελα να διευκρινίσω ότι αυτά που γράφω δεν τα λέω με διάθεση κατηγορίας. Μπορεί παλιότερα να το έκανα αλλά είχα πολλή οργή. Επειδή διαβάζουν και πάσχοντες αυτό το θρεντ, θέλω να τους πω ότι καταλαβαίνω ότι αυτές οι συμπεριφορές γίνονται ως μια προσπάθεια επιβίωσής τους. και βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι είναι "εντάξει " και ντομπρες αυτές οι συμπεριφορές τους. Αποδοχή δεν σημαίνει αυτόματα και συγχώρεση. Πόνεσα απίστευτα πολυ χωρίς να το αξιζω και μάλιστα νιώθω ότι δεν θα πάρω ποτέ την αναγνώριση αυτού του πόνου.Παρ'όλα αυτά αναγνωρίζω το μοτίβο και την αγωνία τους γιατί κάποια τα περνάω κι εγώ.

Quote:

---

Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός

Αν νιώσουν ότι δεν ανταποκρίνεται το ταίρι τους σε αυτά που θέλουν, και νιώθουν μόνες, μπορούν να το αντικαταστήσουν προσωρινα ή επ' αόριστον αν όχι με κάποιον άλλο σύντροφό, τότε με το λεγόμενο favourite person τους, ο οποίος/α υποτιμάται και εξιδανικευεται επίσης. Π.χ. Σε περίπτωση νέας γνωριμίας, ή ομαλής εξέλιξης της σχέσης με τον σύντροφό τοτε το favourite person υποτιμάται και ξεχνιέται και είναι σε αναμονή μέχρι να " ενεργοποιηθεί " ξανά. Συνήθως τα favourite persons είναι άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση και εξαρτημένα από την έγκριση-φιλία του οριακου. Υποβόσκει πέρα από τον θαυμασμό, κι ένας μικρός έρωτας από τη μεριά του fp. Τα fp λειτουργούν και ως flying monkeys. Αυτό είδα από τη δικιά μου εμπειρία αλλά και από πάρα πολλές άλλες που έχω διαβάσει.

Επισης θα ήθελα να διευκρινίσω ότι αυτά που γράφω δεν τα λέω με διάθεση κατηγορίας. Μπορεί παλιότερα να το έκανα αλλά είχα πολλή οργή. Επειδή διαβάζουν και πάσχοντες αυτό το θρεντ, θέλω να τους πω ότι καταλαβαίνω ότι αυτές οι συμπεριφορές γίνονται ως μια προσπάθεια επιβίωσής τους. και βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι είναι "εντάξει " και ντομπρες αυτές οι συμπεριφορές τους. Αποδοχή δεν σημαίνει αυτόματα και συγχώρεση. Πόνεσα απίστευτα πολυ χωρίς να το αξιζω και μάλιστα νιώθω ότι δεν θα πάρω ποτέ την αναγνώριση αυτού του πόνου.Παρ'όλα αυτά αναγνωρίζω το μοτίβο και την αγωνία τους γιατί κάποια τα περνάω κι εγώ.

---

Σε κανέναν άνθρωπο δεν αξίζει κάτι τέτοιο.

Quote:

---

Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός

Αν νιώσουν ότι δεν ανταποκρίνεται το ταίρι τους σε αυτά που θέλουν, και νιώθουν μόνες, μπορούν να το αντικαταστήσουν προσωρινα ή επ' αόριστον αν όχι με κάποιον άλλο σύντροφό, τότε με το λεγόμενο favourite person τους, ο οποίος/α υποτιμάται και εξιδανικευεται επίσης. Π.χ. Σε περίπτωση νέας γνωριμίας, ή ομαλής εξέλιξης της σχέσης με τον σύντροφό τοτε το favourite person υποτιμάται και ξεχνιέται και είναι σε αναμονή μέχρι να " ενεργοποιηθεί " ξανά. Συνήθως τα favourite persons είναι άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση και εξαρτημένα από την έγκριση-φιλία του οριακου. Υποβόσκει πέρα από τον θαυμασμό, κι ένας μικρός έρωτας από τη μεριά του fp. Τα fp λειτουργούν και ως flying monkeys. Αυτό είδα από τη δικιά μου εμπειρία αλλά και από πάρα πολλές άλλες που έχω διαβάσει.

Επισης θα ήθελα να διευκρινίσω ότι αυτά που γράφω δεν τα λέω με διάθεση κατηγορίας. Μπορεί παλιότερα να το έκανα αλλά είχα πολλή οργή. Επειδή διαβάζουν και πάσχοντες αυτό το θρεντ, θέλω να τους πω ότι καταλαβαίνω ότι αυτές οι συμπεριφορές γίνονται ως μια προσπάθεια επιβίωσής τους. και βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι είναι "εντάξει " και ντομπρες αυτές οι συμπεριφορές τους. Αποδοχή δεν σημαίνει αυτόματα και συγχώρεση. Πόνεσα απίστευτα πολυ χωρίς να το αξιζω και μάλιστα νιώθω ότι δεν θα πάρω ποτέ την αναγνώριση αυτού του πόνου.Παρ'όλα αυτά αναγνωρίζω το μοτίβο και την αγωνία τους γιατί κάποια τα περνάω κι εγώ.

---

Λοιπόν, όπως τα λες, νομίζω ότι εγώ είμαι περισσότερο favorite person ή παίζω με επιτυχία αυτό το ρόλο, επειδή αντιλαμβάνομαι ότι αυτό κυρίως θέλει από μένα. Θα ξέρεις ότι όσοι έχουμε cptsd από ένστικτο προσαρμοζόμαστε σε αυτά που θέλουν οι άλλοι (αυτό το κάνουν και οι οριακοί, βέβαια). Αλλά νομίζω ότι είναι πιο ασφαλές να είσαι fp παρά το επίσημο ταίρι τους, έτσι δεν είναι; Εγώ νιώθω καλύτερα σε αυτή τη θέση. Ερώτηση, οι flying monkeys τι ακριβώς είναι; Το έχω ξαναδει αλλά δεν το κατάλαβα καλά.
ΥΓ: τον πρώτο καιρό αναρωτιόμουν κι εγώ μήπως είμαι οριακή και εφτασα να ρωτήσω και τον ψυχίατρό μου σχετικά. Μου είπε ότι εφόσον αναρωτιέμαι είναι βέβαιο ότι δεν είμαι. Γι αυτό δεν πιστεύω να είσαι οριακός. Εχουμε πολλά κοινά στοιχεία μαζί τους, αλλά διαφορετικό πυρήνα.

Επίσης για το ότι μας διαβάζουν και πονάνε... Ναι, το καταλαβαίνω αλλά κι εμείς πονάμε και παιδευόμαστε και σπάμε το κεφάλι μας να τους καταλάβουμε και προσπαθούμε να τους κάνουμε όλα τα χατίρια για να νιώθουν καλά. Να μην τα συζητάμε ή να τα στρογγυλοποιούμε και εδώ για να νιώθουν καλύτερα;

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Επίσης για το ότι μας διαβάζουν και πονάνε... Ναι, το καταλαβαίνω αλλά κι εμείς πονάμε και παιδευόμαστε και σπάμε το κεφάλι μας να τους καταλάβουμε και προσπαθούμε να τους κάνουμε όλα τα χατίρια για να νιώθουν καλά. Να μην τα συζητάμε ή να τα στρογγυλοποιούμε και εδώ για να νιώθουν καλύτερα;

---

Πιστεύω ότι είμαστε εδώ για να νιώσουμε καλύτερα οριακοι ή μη. Δεν πρέπει θεωρούνται οι θέσεις τους καθενός μας ως κριτικές. Συναισθήματα και αγωνίες εκφράζουμε.
Τέλος τα άτομα με οριακό χαρακτήρα δεν πρέπει να τα βλέπουμε με θετική ή αρνητική οπτική, παρά σαν μια δύσκολα διαχειρισιμη πραγματικότητα.

Quote:

---

Originally Posted by Dpath

Πιστεύω ότι είμαστε εδώ για να νιώσουμε καλύτερα οριακοι ή μη. Δεν πρέπει θεωρούνται οι θέσεις τους καθενός μας ως κριτικές. Συναισθήματα και αγωνίες εκφράζουμε.
Τέλος τα άτομα με οριακό χαρακτήρα δεν πρέπει να τα βλέπουμε με θετική ή αρνητική οπτική, παρά σαν μια δύσκολα διαχειρισιμη πραγματικότητα.

---

Α, μη νομίζεις. Μας έχουν επιτεθεί στο παρελθόν για όσα λέμε. Γι αυτό αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει διευκρίνηση ο Ήλιος. Και τώρα απορώ πως δεν έχει εμφανιστεί κάποιος-α οριακός-ή να μας την πει. Το παίρνουν πολύ βαριά ό,τι και να πούμε γι αυτούς.

Quote:

---

Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός

Αν νιώσουν ότι δεν ανταποκρίνεται το ταίρι τους σε αυτά που θέλουν, και νιώθουν μόνες, μπορούν να το αντικαταστήσουν προσωρινα ή επ' αόριστον αν όχι με κάποιον άλλο σύντροφό, τότε με το λεγόμενο favourite person τους, ο οποίος/α υποτιμάται και εξιδανικευεται επίσης.

---

Καλημέρα, Ήλιε (ήθελα να το γράψω αυτό!)

Επειδή με έκανες να ψάξω τα περί favorite person, νομίζω πως με περιγράφει πλήρως πχ αυτό το άρθρο. Σε ευχαριστώ γιατί αρχίζει να ξεκαθαρίζει στο μυαλό μου τι θέλει από μένα. Πάντως, υποτίμηση δεν έχω νιώσει καθόλου, το αντίθετο είμαστε στην εξιδανίκευση. Λέει και εδώ για "idolize". Aυτό με ανησυχεί, γιατί φοβάμαι μην έρθει η υποτίμηση ανά πάσα στιγμή. Αλλά ίσως με τα fp δεν έρχεται τόσο εύκολα, ακριβώς επειδή δεν είμαστε το επίσημο ταίρι, ούτε στην καθημερινότητά τους.

https://themighty.com/2018/06/im-a-f...lity-disorder/

Quote:

---

Originally Posted by Epsilon

Καλημέρα, Ήλιε (ήθελα να το γράψω αυτό!)

Επειδή με έκανες να ψάξω τα περί favorite person, νομίζω πως με περιγράφει πλήρως πχ αυτό το άρθρο. Σε ευχαριστώ γιατί αρχίζει να ξεκαθαρίζει στο μυαλό μου τι θέλει από μένα. Πάντως, υποτίμηση δεν έχω νιώσει καθόλου, το αντίθετο είμαστε στην εξιδανίκευση. Λέει και εδώ για "idolize". Aυτό με ανησυχεί, γιατί φοβάμαι μην έρθει η υποτίμηση ανά πάσα στιγμή. Αλλά ίσως με τα fp δεν έρχεται τόσο εύκολα, ακριβώς επειδή δεν είμαστε το επίσημο ταίρι, ούτε στην καθημερινότητά τους.

https://themighty.com/2018/06/im-a-f...lity-disorder/

---

Και η τιμωριτικη σιωπή συνεχίζεται.
Πώς πρέπει να το χειριστώ?

Quote:

---

Originally Posted by Dpath

Και η τιμωριτικη σιωπή συνεχίζεται.
Πώς πρέπει να το χειριστώ?

---

Δες το quora. Με έχει βοηθήσει σαν site. Ελπίζω να είναι καλά τα αγγλικά σου (τα δικά μου είναι μέτρια αλλά το παλεύω με αυτόματη μετάφραση).
https://www.quora.com/When-a-person-...ss-that-occurs

Κι αυτό: https://www.quora.com/Why-do-borderl...way-to-respond


The silent treatment is just one of the many manipulative and controlling maneuvers BPD s employs. Along with the false accusations and incorrect interpretations any normal human thing you do that they perceive as a slight. Like taking a sip of coffee and smiling. Could be perceived as you plotting to leave the relationship. Remember everything is about them!

The best response to the silent treatment is to find a counselor who works on core damage and co dependent behavior. From this you will learn why you find a one sided, loveless and abusive relationship to be all you deserve. Accordingly follow the BPD s lead by showing her what the silent treatment looks like. Go no contact!

Do not worry about them. They are survivors. You will be replaced before you leave and you will be forgotten.

Αλλος απαντάει διαφορετικά: Best course of action just be positive, let them know your there when they are ready to talk and that you still love them.

Αλλος: For the first half of your question, I have no idea except that silent treatment is an expression of anger and a desire to hurt. If the person was indifferent, they’d just move on, tell you to get lost. As to the best way to respond, move on. I’ve experienced this and my response was to presume I’d done something wrong. I tried to “fix” things even though I’d done nothing wrong. It didn’t get better.

Λοιπόν αν ρωτήσεις εμένα, δεν ξέρω τι να σου πω. Στο παρελθόν το έχω υποστεί αυτό (από άλλον άντρα, που δεν ξέρω αν ήταν οριακός) και πάντα κατέληγα να κλαίω και να τον παρακαλάω να μου μιλήσει. Μέχρι που βαρέθηκα να το κάνω αυτό. Στην ηλικία που είμαι τώρα, μάλλον θα έλεγα: "δεν θες να μιλήσεις, ωραία, αν θελήσεις εδώ θα είμαι" και θα έκανα όσα κάνω καθημερινά χωρίς να μιλάω κι εγώ.

Καλησπέρα και από εμένα.. Από πριν μπω στη διαδικασία να γραφτώ στο forum έπεσα μετά από επιμονή αναζήτηση για τα οριακά άτομα σε αυτό το topic. Μου πήρε 3 περίπου μέρες να το διαβάσω ολόκληρο και αφού το Ολοκλήρωσα δεν άντεχα ούτε να διαβάσω περισσότερα ούτε να ψάξω κάτι παραπάνω. Έφθασα στο σημείο να κρατήσω κάποιες σημειώσεις από τα λεγόμενα όλων σας εδώ ώστε να προσπαθήσω να έχω μια εικόνα και να συγκρίνω στοιχεία του φίλου μου και αν τελικά είναι ή όχι οριακός. Δεν αποφάσιζα εύκολα να ξεκινήσω να σας γράφω την ιστορία μου αλλά μόλις τώρα είχαμε ένα επεισόδιο υποτίμησης από το τηλέφωνο. Είμαστε στη παρούσα φάση από απόσταση. Ακόμα και τώρα που γράφω δε ξέρω αν αντέχω να αναλύσω τη δίκη μας κατάσταση. Θεωρούσα ότι αφενός δεν είμαι ειδικός για να πω με σιγουριά ότι πρόκειται για οριακό, αφετέρου ένιωθα κάπου ότι με όλα όσα διάβασα είχα τον έλεγχο πλέον της κατάστασης τουλάχιστον όσον αφορά το συναισθηματικό κομμάτι παρόλο που λίγες ημέρες τώρα τον ένιωθα να ξύνει τα νυχια του για καβγά. Δεν έχω βάλει ακόμα τα κλάματα αυτή τη φορά, προσπάθησα στη κατάσταση σήμερα να μην ξεφύγω και να αγνοώ τς προσβολές του. Του δήλωσα ότι καταλαβαίνω ότι στήνει κλίμα, ότι δεν θα μου ρίξει ευθύνες για την κατάσταση και το χάος που αυτός ξεκίνησε και οδηγεί στον τσακωμό, του είπα ότι είναι σε σύγχυση.. ότι άκουσε από αυτά τον εκνεύριζε απίστευτα. Τη μια φορά του είπα όσο πιο ψυχρά μπορούσα ότι είναι προσβλητικό αυτό που είπε και με αυτό που έκανε θα του κλείσω το τηλέφωνο (κάπου ίσως φοβόμουν να το κάνω ίδια και με πρόλαβε όταν το δήλωσα και το έκλεισε ο ίδιος) τη δεύτερη φορά που με πρόσβαλε ότι «κοιτάω άλλον άντρα» που καμία σχέση δεν έχει, δεν άντεξα, τον διαολόστειλα και του έκλεισα το τηλέφωνο. Τώρα στέλνει στο fb μηνύματα και μόλις με πήρε εκείνος πίσω τηλέφωνο. Μόλις αντέξω θα γράψω για την μεταξύ μας κατάσταση. Συγνώμη αν ακούγονται όσα γράφω συγχισμενα αλλά έκανα μεγάλη υπομονή για να τα βγάλω τελικά με εντελώς ακατάστατο τρόπο

Quote:

---

Originally Posted by Ivory

Καλησπέρα και από εμένα.. Από πριν μπω στη διαδικασία να γραφτώ στο forum έπεσα μετά από επιμονή αναζήτηση για τα οριακά άτομα σε αυτό το topic. Μου πήρε 3 περίπου μέρες να το διαβάσω ολόκληρο και αφού το Ολοκλήρωσα δεν άντεχα ούτε να διαβάσω περισσότερα ούτε να ψάξω κάτι παραπάνω. Έφθασα στο σημείο να κρατήσω κάποιες σημειώσεις από τα λεγόμενα όλων σας εδώ ώστε να προσπαθήσω να έχω μια εικόνα και να συγκρίνω στοιχεία του φίλου μου και αν τελικά είναι ή όχι οριακός. Δεν αποφάσιζα εύκολα να ξεκινήσω να σας γράφω την ιστορία μου αλλά μόλις τώρα είχαμε ένα επεισόδιο υποτίμησης από το τηλέφωνο. Είμαστε στη παρούσα φάση από απόσταση. Ακόμα και τώρα που γράφω δε ξέρω αν αντέχω να αναλύσω τη δίκη μας κατάσταση. Θεωρούσα ότι αφενός δεν είμαι ειδικός για να πω με σιγουριά ότι πρόκειται για οριακό, αφετέρου ένιωθα κάπου ότι με όλα όσα διάβασα είχα τον έλεγχο πλέον της κατάστασης τουλάχιστον όσον αφορά το συναισθηματικό κομμάτι παρόλο που λίγες ημέρες τώρα τον ένιωθα να ξύνει τα νυχια του για καβγά. Δεν έχω βάλει ακόμα τα κλάματα αυτή τη φορά, προσπάθησα στη κατάσταση σήμερα να μην ξεφύγω και να αγνοώ τς προσβολές του. Του δήλωσα ότι καταλαβαίνω ότι στήνει κλίμα, ότι δεν θα μου ρίξει ευθύνες για την κατάσταση και το χάος που αυτός ξεκίνησε και οδηγεί στον τσακωμό, του είπα ότι είναι σε σύγχυση.. ότι άκουσε από αυτά τον εκνεύριζε απίστευτα. Τη μια φορά του είπα όσο πιο ψυχρά μπορούσα ότι είναι προσβλητικό αυτό που είπε και με αυτό που έκανε θα του κλείσω το τηλέφωνο (κάπου ίσως φοβόμουν να το κάνω ίδια και με πρόλαβε όταν το δήλωσα και το έκλεισε ο ίδιος) τη δεύτερη φορά που με πρόσβαλε ότι «κοιτάω άλλον άντρα» που καμία σχέση δεν έχει, δεν άντεξα, τον διαολόστειλα και του έκλεισα το τηλέφωνο. Τώρα στέλνει στο fb μηνύματα και μόλις με πήρε εκείνος πίσω τηλέφωνο. Μόλις αντέξω θα γράψω για την μεταξύ μας κατάσταση. Συγνώμη αν ακούγονται όσα γράφω συγχισμενα αλλά έκανα μεγάλη υπομονή για να τα βγάλω τελικά με εντελώς ακατάστατο τρόπο

---

Καλώς μας βρήκες. Σε καταλαβαίνουμε. Όταν ηρεμήσεις, εδώ είμαστε να μας τα πεις. Κουράγιο!

Quote:

---

Originally Posted by Ivory

Καλησπέρα και από εμένα.. Από πριν μπω στη διαδικασία να γραφτώ στο forum έπεσα μετά από επιμονή αναζήτηση για τα οριακά άτομα σε αυτό το topic. Μου πήρε 3 περίπου μέρες να το διαβάσω ολόκληρο και αφού το Ολοκλήρωσα δεν άντεχα ούτε να διαβάσω περισσότερα ούτε να ψάξω κάτι παραπάνω. Έφθασα στο σημείο να κρατήσω κάποιες σημειώσεις από τα λεγόμενα όλων σας εδώ ώστε να προσπαθήσω να έχω μια εικόνα και να συγκρίνω στοιχεία του φίλου μου και αν τελικά είναι ή όχι οριακός. Δεν αποφάσιζα εύκολα να ξεκινήσω να σας γράφω την ιστορία μου αλλά μόλις τώρα είχαμε ένα επεισόδιο υποτίμησης από το τηλέφωνο. Είμαστε στη παρούσα φάση από απόσταση. Ακόμα και τώρα που γράφω δε ξέρω αν αντέχω να αναλύσω τη δίκη μας κατάσταση. Θεωρούσα ότι αφενός δεν είμαι ειδικός για να πω με σιγουριά ότι πρόκειται για οριακό, αφετέρου ένιωθα κάπου ότι με όλα όσα διάβασα είχα τον έλεγχο πλέον της κατάστασης τουλάχιστον όσον αφορά το συναισθηματικό κομμάτι παρόλο που λίγες ημέρες τώρα τον ένιωθα να ξύνει τα νυχια του για καβγά. Δεν έχω βάλει ακόμα τα κλάματα αυτή τη φορά, προσπάθησα στη κατάσταση σήμερα να μην ξεφύγω και να αγνοώ τς προσβολές του. Του δήλωσα ότι καταλαβαίνω ότι στήνει κλίμα, ότι δεν θα μου ρίξει ευθύνες για την κατάσταση και το χάος που αυτός ξεκίνησε και οδηγεί στον τσακωμό, του είπα ότι είναι σε σύγχυση.. ότι άκουσε από αυτά τον εκνεύριζε απίστευτα. Τη μια φορά του είπα όσο πιο ψυχρά μπορούσα ότι είναι προσβλητικό αυτό που είπε και με αυτό που έκανε θα του κλείσω το τηλέφωνο (κάπου ίσως φοβόμουν να το κάνω ίδια και με πρόλαβε όταν το δήλωσα και το έκλεισε ο ίδιος) τη δεύτερη φορά που με πρόσβαλε ότι «κοιτάω άλλον άντρα» που καμία σχέση δεν έχει, δεν άντεξα, τον διαολόστειλα και του έκλεισα το τηλέφωνο. Τώρα στέλνει στο fb μηνύματα και μόλις με πήρε εκείνος πίσω τηλέφωνο. Μόλις αντέξω θα γράψω για την μεταξύ μας κατάσταση. Συγνώμη αν ακούγονται όσα γράφω συγχισμενα αλλά έκανα μεγάλη υπομονή για να τα βγάλω τελικά με εντελώς ακατάστατο τρόπο

---

Πόσο καιρό είστε σε σχέση?

Περίπου 1,5 χρόνο είμαστε μαζί. Η αλήθεια είναι πως τον γνώρισα σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής μου καθώς τότε έχανα τον πατέρα μου από λευχαιμία και για περίπου 9 μήνες μπαινοβγαιναμε σε νοσοκομεία. Δεδομένης αυτής της συνθήκης και το ότι το ξεκίνημα της σχέσης προέκυψε λίγο πριν το πρώτο λοκ ντάουν ξεκινήσαμε στο χρόνο που μας επέτρεπαν οι καταστάσεις να μένουμε με άνεση μαζί. Είμαι 35 και εκείνος 45. Έχει καλή σχέση με το ποτό, γεγονός που δε με προβλημάτισε. Δεδομένου των όσων περνούσα κι εγώ, το έχω επίσης σε εκτίμηση και τότε λίγο περισσότερο. Δεν μου έκρυψε τίποτα για τον εαυτό του. Μου μίλησε για την τραυματική εμπειρία που είχε για το διαζύγιο των γονιων του και το ότι η ιστορία του πατέρα του, του έχει αφήσει θέματα. Τότε θαύμασα την παραδοχή του αυτή θεωρώντας ότι έχει κάνει δουλειά με τον εαυτό του για να εκφράσει κάτι τέτοιο. Ήταν πολύ υποστηρικτικός και το διάστημα που νοσηλεύτηκε για τελευταία φορά ο μπαμπάς μου και με την απώλεια μου μετά. Φαντάζομαι λόγω κοινού βιώματος καθώς έχει χάσει κι εκείνος τη μητέρα του και του είχε στοιχίσει πολύ. Από τη πρώτη φορά που είχα μείνει σπίτι του μου έδωσε κλειδιά του σπιτιού αλλά δεν με έβαλε σε περίεργες υποψίες καθώς η πόρτα του κλείνει μόνο άμα κλειδώσει στην έξοδο. Του βγήκαν κάποιες ανασφάλειες όπου μέχρι ένα σημείο δεν μπορούσα να του ρίξω άκυρο καθώς έχω ένα ασυνήθιστο «χόμπι» και δήλωνε πως νιώθει λίγο εκτός από αυτό το κομμάτι και ότι δυσκολεύεται να νιώσει άνετα με τους φίλους μου από αυτόν τον χώρο. Σκέφτηκα ότι αν με γνωρίσει καλύτερα θα καταλάβει ότι είναι σημαντικό και με εκφράζει αλλά ξεκίνησε να μου λέει πως όταν γυρναγα σπίτι από εκεί ή από έξοδο με τις φίλες μου που γνωρίζω από αυτόν τον χώρο, με έβλεπε εμένα με αμηχανία. Θα γράψω σε νέο τοπίκ συγκεκριμένα γνωρίσματα που έχω δει εκεί. Σχεδόν κάθε βδομάδα μπορούσαν να γίνουν καβγάδες. Όπου εκεί θα έβριζε τους φίλους μου, κάποια στιγμή ξεκίνησε να βρίζει τα άτομα της δουλειάς μου και ότι κάτι του κρύβω από εκεί. Γενικά προσπαθούσα όσο μπορώ να είμαι αναλυτική μαζί του γιατί θεωρούσα ότι με κάποιον τρόπο επιτέλους θα νιώσει ασφάλεια. Έχω προσέξει ότι έχει θέμα με τα όρια. Κάποια στιγμή ενώ θεωρώ τον εαυτό μου άτομο με αντίληψη μου είχε κάνει το μυαλό τόσο πολτό που δεν μπορούσα να κάνω ολοκληρωμένη συζήτηση μαζί του. Μου πήρε λίγο χρόνο για να μπορέσω να βγάλω άκρη και μοτίβα συμπεριφοράς γιατί με πήγαινε από το ένα θέμα σε άλλο με άλματα στη σκέψη και συμπεράσματα που δεν είχαν καμία σχέση μεταξύ τους. Φυσικά με νεύρα. Σαν από το πουθενά να τρώγεται για καβγά. Από ένα σημείο και ύστερα καταλαβαίνω πότε πάει να του συμβεί και έκανα τεράστιο αγώνα να είμαι κατευναστική και να προσπαθώ να του εξηγώ με χίλιους δυο τρόπους (μόνο που δεν το ζωγράφιζα) ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΘΕΣ! ΔΕ ΘΕΛΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΝΑ ΤΣΑΚΩΘΟΥΜΕ! Σε συζητήσεις που κάνουμε σε δεύτερο χρόνο μου λέει ότι εκείνη τη στιγμή θεωρεί πως εγώ κανω το κλιμα για να γίνει ο καβγάς και μου έχει κάνει και καραμπινάτο καθρέφτη που στην αρχή με άφησε εντελώς στα χαμένα. «Μήπως μου λέει ρουτινιάζεις και οδηγείς τα πράγματα σε ένταση για να σμίξουμε μετά και να είμαστε πάλι καλά;» Τότε δεν το συνδύασα απλά έπαθα σοκ με την όλη λογική. Μήπως αντλείς επιβεβαίωση ή μένεις τόσο σταθερά τέλεια και μαζί μου για να φαίνεσαι εσύ καλύτερη από εμένα; Επίσης πολλές φορές μου λέει ότι αυτή η σχέση έχει κρατήσει από εμένα και οποιοδήποτε ψυχικά υγιές άτομο θα είχε ήδη φύγει (σιγά το νέο

Ξεκίνησα για μια σύντομη απάντηση και μου βγήκε σεντόνι

Quote:

---

Originally Posted by Ivory

Ξεκίνησα για μια σύντομη απάντηση και μου βγήκε σεντόνι

---

Καλά έκανες

Γράψε, παρακολουθούμε. Μέχρι στιγμής υπάρχουν ενδείξεις χειριστικής προσωπικότητας. Όχι απαραίτητα οριακής. Αλλά σαφώς προσπαθεί να σε απομονώσει από φίλους, φίλες, χόμπι. Αυτό το κάνουν και οι νάρκισσοι και οι αντικοινωνικοί. Οσοι ανήκουν στο ClusterB που αναφέρεται κάπου πιο παλιά σε αυτό το τοπικ.

Δεν θα σου γράψω αν είναι οριακός ή οτιδήποτε άλλο, θα σου γράψω τι κατά τη γνώμη μου δεν πάει καλά :

Quote:

---

Είμαι 35 και εκείνος 45

---

Πρώτο καμπανάκι, αν έχει ιστορικό πολλών αποτυχημένων σχέσεων. Δεν μιλάω να είχε ένα γάμο που τελείωσε στα 10-15 χρόνια, με <φυσιολογική> φθορά και πολιτισμένο χωρισμό.

Quote:

---

Έχει καλή σχέση με το ποτό

---

Δεύτερο καμπανάκι

Quote:

---

Σχεδόν κάθε βδομάδα μπορούσαν να γίνουν καβγάδες

---

Τρίτο καμπανάκι, μία φορά την βδομάδα καυγάδες σε ένα ζευγάρι, είναι πολύ.

Quote:

---

τον διαολόστειλα και του έκλεισα το τηλέφωνο. Τώρα στέλνει στο fb μηνύματα

---

Τέταρτο, μετά τους καυγάδες, άμεση προσπάθεια επαναπροσέγγισης, χωρίς συζήτηση και εξηγήσεις.

Quote:

---

Όπου εκεί θα έβριζε τους φίλους μου, κάποια στιγμή ξεκίνησε να βρίζει τα άτομα της δουλειάς

---

Πέμπτο, όχι μόνο καυγάδες, αλλά και βρισιές και έξω από τα <όρια> συμπεριφορά.

Quote:

---

Επίσης πολλές φορές μου λέει ότι αυτή η σχέση έχει κρατήσει από εμένα και οποιοδήποτε ψυχικά υγιές άτομο θα είχε ήδη φύγει

---

Αυτό πάρτο σαν προειδοποίηση, σου λέει ότι μένεις με δική σου ευθύνη και κατά κάποιο τρόπο <τα θες>.

Quote:

---

Μου πήρε λίγο χρόνο για να μπορέσω να βγάλω άκρη και μοτίβα συμπεριφοράς

---

Αυτό είναι το χειρότερο από όλα, από την στιγμή που θα φτάσεις στο σημείο να ψάχνεις τις διακυμάνσεις του και τρόπους πολύ επιστημονικούς και ψαγμένους να τον χειριστείς, το παιχνίδι γενικά είναι χαμένο. Ούτε θα τον χειριστείς, ούτε όρια θα μπούνε ποτέ, το μόνο που θα καταφέρνεις θα είναι να σε πιέζει όλο και περισσότερο, ειδικά όταν υποχωρείς και τα ξαναβρίσκετε.

Quote:

---

Originally Posted by Dpath

Και η τιμωριτικη σιωπή συνεχίζεται.
Πώς πρέπει να το χειριστώ?

---

Η τιμωρητική σιωπή αυτό δλδ που λέμε silent treatment ειναι μία συναισθηματικά κακοποιητική συμπεριφορά που συνήθως εφαρμόζουν τα άτομα με ναρκισσιστικά και οριακά χαρ/κα. Οι νάρκισσοι το κάνουν με μεγαλύτερη χειριστικότητα, ας πούμε πιο στοχευμένα και μεθοδικά από τους οριακούς. Οι οριακοί συνήθως δεν καταλαβαίβουν ότι το κάνουν και θεωρούν ότι η συμπεριφορά αυτή ειναι λογική συνέπεια της δικής σου συμπεριφοράς, άρα σου αξίζει να σου συμπεριφέρονται έτσι.

Να ξεκαθαρίσω ότι όλοι κάποιες φορές όλοι χρησιμοποιπούμε αυτή την τακτική όταν θυμώνουμε, αλλά η διαφορά είναι ότι δεν το τραβάμε για πολύ. Οι NPD και BPD μπορούν να το κάνουν για μήνες. Μέχρι να σε εξοντώσουν.

Πώς πρέπει να χειριστούμε αυτή τη συμπεριφορά; Όπως κάθε άλλη κακοποιητική συμπεριφορά. Με το να βάλουμε σαφή και ξεκάθαρα όρια.

Το πρόβλημα με τα όρια είναι ότι αν μας τα καταπατήσουν, τότε θα πρέπει να πάρουμε αποφάσεις. Συνήθως, επειδή φοβόμαστε να πάρουμε αποφάσεις, βρίσκουμε πιο βολικό το να περιορίσουμε τα όρια μας, μέχρι να καταπατηθούν και πάλι.

Είχα εντοπίσει από πολύ νωρίς ότι υπάρχει θέμα με φόβο εγκατάλειψης. Δεν μπορώ πλέον να θυμηθώ συγκεκριμένο γεγονός. Έχω εντοπίσει επίσης την έντονη παρορμητικότητα το οποίο ενίοτε κοκορεύεται γι αυτό καθώς λειτουργεί «χωρίς φίλτρα» ενώ εγώ «έχω μάθε να κρύβομαι» αυτό μου το είχε πει πολύ νωρίς και εκεί με μπέρδεψε ο περίγυρος μου καθώς όντως είμαι εσωστρεφές άτομο αλλά όχι κρυψίνους. Δλδ ακόμα και για το χόμπι μου και τους φίλους μου από τον πρώτο μήνα που βγαίναμε πήγαμε μαζί σε ένα μάζεμα της παρέας. Μετά παρόλα αυτά του καρφώθηκε η ιδέα ότι εγώ τον απομόνωσα και επέμενε ότι το έκανα με πλάγιο τρόπο χωρίς να του το πω ποτέ. Σε καβγάδες μου έλεγε «κόσμος σου, κόσμος μου» όπου ουσιαστικά σαμποταρε όλο αυτό. Καθώς όποτε κανόνιζε με δικό του κύκλο εγώ πάντα ήμουν θετική να ακολουθήσω. Όποτε του έλεγα να κανονίσουμε με δίκη μου παρέα από ένα σημείο και ύστερα η απάντηση ήταν «θα δούμε» προς το τέλος που αναγκαζομουν να πάω χωρίς εκείνον γιατί μέχρι τότε απλά δεν πήγαινα ούτε εγώ (υπόψιν δεν έχω αμάξι και όλη τη διάρκεια του κοβιντ δεν μπαίνω σε μμμ) μετά μου έλεγε ότι «δεν ένιωσε ότι όντως τον ήθελα» και ότι εκείνος με έχει βάλει στον κόσμο του και εγώ αντίθετα όχι και νιώθει ότι δεν έχει δικό του χώρο για εκείνον. Που πάντα θα του πω να έρθει κι εκείνος. Και μετά το επιχείρημα του είναι «μιλάμε για το αποτέλεσμα». Επίσης λόγω συνωστισμων απέφευγα το δικό μου χόμπι φέτος και του το είχα πει ότι το κάνω γιατί έχουμε και ευθύνη ο ένας για τον άλλον. Εκείνος χωρίς κάποια απόδειξη μετά πίστευε ότι κάνω πράγματα κρυφά του. Δλδ έφθασα να του λέω ότι θα παρακαλούσα να με παρακολουθήσει ώστε να αποδειχθεί ότι δεν κάνω κάτι κρυφά. Εκεί βέβαια απαντούσε ότι «δεν είναι μπάτσος, δεν είναι ο μπαμπάς μου» κλπ τον πρώτο καιρό πίστευα ότι έπαιζε θέμα με το αλκοόλ και μετά από μια πρώτη σκηνικάρα (είχε παίξει όντως αλκοόλ εκείνη τη μέρα) γιατί είχα κανονίσει να δω τις φίλες μου, άλλαξε η περιοχή του ραντεβού τελευταία στιγμή και εκείνος φρικαρε ότι κάτι του κρύβω πήρα τηλ την επόμενη στους ΑΑ όταν γύρισε τον έβαλα να μιλήσει με άτομο των ΑΑ όπου τελικά δεν ξεκίνησε ποτέ να παρακολουθεί το προγράμμα. Κάπως μειώθηκε το αλκοόλ ή πιο σωστά μπήκε πολύ λίγες φορές ουίσκι στο σπίτι. Μου έχει ζητήσει σε φορές συγνώμη που αυτό από ότι διάβαζα δεν ταιριάζει με οριακό άτομο αλλά με προβλημάτισε το ότι όταν συζητάγαμε για το αλκοόλ και να το κόψει μια μερς γύρισε και μου είπε πως θεωρεί ότι το αλκοόλ δεν χαλάει τα πράγματα από μόνο του, αυτό τα απογειώνει και το θέμα είναι όταν τελικά βγαίνει εκτός εαυτού και γίνεται ξέσπασμα. Όταν γίνονται τα ξεσπάσματα πάντα θα κατηφορίσει εμένα ότι τον φέρνω στην κατάσταση αυτή καθώς εκείνος είναι πολύ ξεκάθαρος στο τι τον ενοχλεί που παιδιά πραγματικά δεν είναι. Είμαι ένας άνθρωπος με τρομερή ενσυναίσθηση και διακριτικότητα σύμφωνα και με τα λεγόμενα των φίλων μου θεωρώ πολύ δύσκολο να δημιουργώ καταστάσεις για να τον πιέσω εγώ. Και για τη δουλειά του μου έχει πει ότι είναι ιδιαίτερα τοξικό το περιβάλλον αλλά δεν είμαι πλέον καθόλου σίγουρη ότι είναι αντικειμενική του εικόνα. Δλδ νομίζει ότι όλοι έχουν βαλθεί να του σπάσουν τα νεύρα, να τον υποτιμήσουν.. μου έχει πετάξει σε συζητήσεις μας πως «για όλα φταίει η μανούλα του γιατί ποτέ κατά τα λεγόμενα της δεν έφταιγε ο ίδιος, όλοι τον αδίκησαν». Μετά σε συζητήσεις μας έχει μετανιώσει για κουβέντες που έχει πει και το αποδίδει στο ότι όταν παθαίνει ότι παθαίνει μετά του βγαίνει η χολή. Υπάρχουν και πράγματα που δεν τα θυμάται πάντα. Μάλλον παίζει εκεί το αλκοόλ; Πλέον στα ήρεμα του αναγνωρίζει ότι δεν έχει καλή μνήμη και μου δίνει εμένα δίκιο σε συμβάντα που μπορεί να αφηγούμαι ξανά. Έχει θέμα με την διαχείρηση χρημάτων σίγουρα. Επίσης κάνει χρήση χασις όχι όμως καθημερινή. Πάνω σε συζητήσεις μας θα πει μόνος του ότι δεν χρειάζεται να συμφωνούμε σε όλα, ότι ο καθένας πρέπει να έχει τα χόμπι του, ότι παρασχοληθήκαμε ο ένας με τον άλλον. Και γενικά στις ήρεμες στιγμές μας μέχρι πρόσφατα θεωρούσα ότι είμαι εγώ παρανοϊκή που πάω να βγάλω τον άνθρωπο με οριακή διαταραχή. Προφανώς ποτέ μου δε θα το έλεγα με βεβαιότητα από μόνη μου αλλά όταν λειτουργώ μαζί του με αυτό δεδομένο νομίζω πως μου βγάζουν κάποια πράγματα περισσότερο νόημα. Προσπαθώ στο θέμα της εμπιστοσύνης να του εξηγήσω ότι από την αρχή εγώ επιλέγω να τον πιστεύω δεν μπορεί κανείς να είναι 100% σίγουρος για τον άλλον αλλά όταν δεν εμπιστεύομαι η ζωή μου γίνεται ανυπόφορη. Μου έχει παραδεχθεί ότι στις προηγούμενες σχέσεις του δεν ήταν πιστός αλλά με εμένα πρώτη φορά είναι (τώρα θα μου πείτε πως το ξέρεις κι εσυ, θεωρώ πως ισχύει ή έστω ίσχυε). Δουλεύει περισσότερο από έμεναν όποτε προφανώς περνώ παραπάνω κομμάτι από τις υποχρεώσεις του σπιτιού. Κατά κανόνα υπάρχει φαγητό στο σπίτι. Αν εκείνη τη μέρα που θα έχω μαγειρέψει έχει νεύρα, θα γυρίσει να μου πει ότι σιγά και τι έκανα, αυτός ψάχνει πιο ουσιαστικά πράγματα σε μια σχέση. Αν τύχει να μην υπάρχει φαγητό ή να θεωρεί ότι είναι πιο «τίποτα» το μενού θα μου πει ότι είμαι αδιάφορη. Και διαρκώς τη καραμέλα να λειτουργήσω όπως νιώθω για να με μάθει. Είχα πάθει λαλα. Του είπα μια μέρα ότι μάλλον αυτό που βλέπει δεν του κάνει, όχι ότι εγώ καλύπτω με κάποιον τρόπο τη προσωπικότητα μου. Έχει πάθει εμμονή ότι τον θάβω στις φίλες μου επίσης πλέον θεωρεί ότι τα λέω όλα στη μάνα μου. Τις τελευταίες μέρες είχε βάλει τοίχο. Μέχρι τώρα έχω προσέξει πως όταν είναι εκείνος ψυχρός αν ακολουθήσω κι εγώ μετά προχωράνε οι μέρες και μπορεί να μου πει ότι από εμένα ξεκίνησε η ψυχρα αυτή και όχι από τη μεριά του. Όποτε θα τον πάρω εγώ τηλ, θα του στείλω εγώ μνμ πιο ζεστό γενικά δε μένω στα δικά του λεγόμενα ότι θα με πάρει. Ε, σήμερα θύμωσε ότι αυτός είναι χάλια κι εγώ στον κόσμο μου. Χαχαχα.. υπόψιν επειδή τις προηγούμενες μέρες το ψιλιαζομουν το εργάκι του έστειλα σε άσχετο χρόνο μνμ λέγοντας του ότι καταλαβαίνω το πόσο δύσκολα περνάει αυτό το διάστημα που είναι μόνος αλλά του αναγνωρίζω το ότι διαχειρίζεται την κατάσταση και πόσο σπουδαιο το βρίσκω αυτό από τη μεριά του» έχοντας στο μυαλό μου ότι είμαστε χωριστά όλο τον Αύγουστο και μπας και τον προλάβω, πάρε κουράγιο με την επιβράβευση και δεν κρασαρει ακόμα. Η απάντηση του ήταν «οκ, τι έχει στη συνέχεια το προγράμμα». Διαβάσαμε μια μέρα μαζί άρθρα για την διαχείρηση θυμού μπας και.. του διάβασα μια μέρα άρθρο για τους νάρκισσους εκεί ξαφνιάστηκε πολύ. Όπως και το ενδεχόμενο που του είπα πως με χειραγωγεί. Υπάρχουν φορές που αντιμετωπίζει τα ξεσπάσματα του με το σκεπτικό ότι «έχασε όλο του το δίκιο με την συμπεριφορά του». Άλλοτε πάλι θα πει ότι είμαστε σε σχέση και δεν είμαστε αντίπαλοι όπου κάποιος κερδίζει κάποιος χάνει. Εκεί παίρνω κουράγιο. Τώρα αυτά είναι αναλαμπές; Μια μέρα που είχε γίνει κάποιο σκηνικό τον ρωτάω στη συνέχεια αν θέλει να του φέρω νερό και απαντάει «όχι θα βάλω μόνος μου» και παθαίνω πλάκα καθώς νόμιζε πως εγώ του είπα να βάλει μόνος του ενώ δεν είχα μιλήσει καθόλου. Του το ανέφερα αυτό σε δεύτερο χρόνο δεν δόθηκε και συνέχεια. Εννοείται πως οι ατάκες φύγε από το σπίτι κάποιες φορές και μέσα στα υπόλοιπα λεπτά δεν σημαίνουν τίποτα. Τη πρώτη φορά που μου το είχε πει έφυγα όντως και μου ζήτησε τα ρέστα ότι δεν έκατσα να τον ρωτήσω την επόμενη μέρα αν όντως το εννοούσε ή όχι. Από ότι έχω διαβάσει θα πω μακάρι να μην είναι οριακός. Αλλά συνεχίζεται να φαίνεται κάτι τέτοιο;

Θα σου απαντήσω λίγο ωμά. Εσένα δε σε ενδιαφέρει αν είναι οριακός. Γιατί ακόμα και αν είναι, δεν θα κερδίσεις τίποτα από το να διαπιστωθεί, ή να εμβαθύνεις στην διαταραχή. Να σου εξηγήσω γιατί :
Είναι αλήθεια ότι πολλοί νάρκισσοι και οριακοί πάνε για θεραπεία μετά από πίεση των συντρόφων τους, σε φάση ή πας ή σε χωρίζω.
Αυτό όμως είναι μέσο πίεσης όταν υπάρχουν πολλά που παίζονται από πίσω, παιδιά, συμφέροντα κλπ
Εσύ δεν τα έχεις αυτά. Επίσης όταν φτάσουν σε αυτό το σημείο, πρώτα έχουν υποφέρει για πολλά χρόνια.

Για να βελτιωθεί κάποιος, πρέπει να κάνει θεραπεία. Πρώτα πρέπει να το πάρει απόφαση. Ακόμα και αν το πάρει, θέλει πολύ χρόνο. Σε αυτή την διαδικασία , πρέπει να έρθει σε επαφή με πολλά αρνητικά συναισθήματα και πολλές συμπεριφορές/επιλογές του, ειδικά αυτές που οδήγησαν σε άσχημα αποτελέσματα. Επομένως μπορεί όλα αυτά να τα αποφύγει ή να σταματήσει στη μέση, εσύ προτίθεσαι να πάρεις αυτό το ρίσκο.

Να σε ρωτήσω κάτι. Είπες ότι τώρα μένει μόνος του και είσαστε χωριστά όλο τον Αύγουστο. Δηλαδή μένετε μαζί ή όχι; Στο πρώτο σου μήνυμα λες ότι "στην παρούσα φάση είστε από απόσταση". Νομίζω ότι είναι διαφορετικές οι εντάσεις και οι πιέσεις αν μένετε μακριά και διαφορετικές αν συγκατοικείτε, γι αυτό θα ήθελα να το διευκρινήσουμε αυτό πριν γράψω άλλα.

Άντε και βελτιώνεται και μετά καταλαβαίνει ότι εσύ ήσουν κομμάτι της οριακότητας του, ότι η ανάγκη του απλά να έχει ένα σύντροφο για να μην είναι μόνος, σας έφερε κοντά, αυτό το ρίσκο το παίρνεις ?

Quote:

---

Originally Posted by mantelas nelson

Θα σου απαντήσω λίγο ωμά. Εσένα δε σε ενδιαφέρει αν είναι οριακός. Γιατί ακόμα και αν είναι, δεν θα κερδίσεις τίποτα από το να διαπιστωθεί, ή να εμβαθύνεις στην διαταραχή. Να σου εξηγήσω γιατί :
Είναι αλήθεια ότι πολλοί νάρκισσοι και οριακοί πάνε για θεραπεία μετά από πίεση των συντρόφων τους, σε φάση ή πας ή σε χωρίζω.
Αυτό όμως είναι μέσο πίεσης όταν υπάρχουν πολλά που παίζονται από πίσω, παιδιά, συμφέροντα κλπ
Εσύ δεν τα έχεις αυτά. Επίσης όταν φτάσουν σε αυτό το σημείο, πρώτα έχουν υποφέρει για πολλά χρόνια.

---

Συμφωνώ σε αυτό, αλλά έχω την αίσθηση ότι την ενδιαφέρει εφόσον μένουν μαζί (το χειμώνα ίσως; ) και ενδέχεται να σκέφτεται γάμους και παιδιά. Γι αυτό προσπαθώ να καταλάβω αν μένουν μαζί, αν υπάρχουν ενδεχόμενα γάμου... Αλλιώς φυσικά είναι πιο εύκολα τα πράγματα αν μένει ο καθένας σπίτι του και δεν παίζει συμβίωση/γάμος.

Τέλος εσύ λες είσαι 35. Τι θες από αυτό τον άνθρωπο. Θες κάτι σοβαρό, οικογένεια ? Θα μπορούσες να κάνεις παιδιά μαζί του και τα προβλήματα από 10 να γίνουν 100 ? Μην το πολυψάχνεις, μείνε στις συμπεριφορές και μην το τραβάς πολύ γενικότερα.

Quote:

---

Originally Posted by mantelas nelson

Τέλος εσύ λες είσαι 35. Τι θες από αυτό τον άνθρωπο. Θες κάτι σοβαρό, οικογένεια ? Θα μπορούσες να κάνεις παιδιά μαζί του και τα προβλήματα από 10 να γίνουν 100 ? Μην το πολυψάχνεις, μείνε στις συμπεριφορές και μην το τραβάς πολύ γενικότερα.

---

...τα ίδια της λέμε... φοβάμαι ότι τα θέλει, ωστόσο.

Quote:

---

Είμαι ένας άνθρωπος με τρομερή ενσυναίσθηση

---

Βέβαια, όλα αυτά τα γράφουμε βάση της δικής σου εκδοχής της ιστορίας. Γενικά έχω μία επιφύλαξη στους ανθρώπους που λένε ότι έχουν τρομερή ενσυναίσθηση, χωρίς παρεξήγηση.

Μετακόμισα κανονικά σπίτι του στα Χριστούγεννα. Ηρθαμε μαζί στο μέρος που μεγάλωσα για το μνημόσυνο του μπαμπά μου πριν λίγο καιρό και είδαμε ότι με τους πιο χαλαρούς ρυθμούς της επαρχίας είμαστε κι εμείς καλύτερα. Εκείνος μου λέει ότι είμαι εγώ διαφορετική εδώ δλδ. Προσωπικά δεν πιστεύω πως ισχύει. Αυτο που είδα είναι ότι μικρές λεπτομέρειες που αν είχαν συμβεί στην Αθήνα θα τον είχαν μπερδέψει και βγάλει εκτός εαυτού εδώ δεν έδωσε καμία σημασία. Δεν είχε και ιδιαίτερη επιθυμία ούτε για αλκοόλ. Τα βάλαμε κάτω και σκέφτηκαμε να κοιτάξουμε να έρθουμε μαζί εδώ που βρίσκομαι. Επιστρέφουμε Αθήνα γίνεται ένας καβγάς και μπαίνω στη διαδικασια να του πω να μαζέψω τα πράγματα μου να τα στείλω στο πατρικό μου. Υποχωρώ καθώς μου λέει ότι δεν θέλει να συμβούν τα πράγματα με αυτό το τρόπο. Συμβαίνει ξανά καβγάς όπου μου λέει να μαζέψω τα πράγματα μου και θα μείνει μέχρι τότε σε ένα φίλο του. Η κουβέντα αυτή έγινε το πρωί πριν πάει για δουλειά. Γυρίζει κανονικά στο σχόλασμα και βλέπει τις κούτες στο σπίτι όπου παθαίνει σοκ και μου λέει πως δεν θυμόταν τίποτα. Το είδα πραγματικά στα μάτια του, όντως δε θυμόταν κάτι. Είναι η πρώτη φορά που επέμεινα τόσο πολύ στο να χωρίσουμε. Ήταν μια παρα πολύ δύσκολη μέρα. Άρχισε να μου λέει ότι εκείνος έπιασε πάτο, ότι μου κάνει δώρο με το να με αφήσει να φύγω.. Με τα πολλά έκανα πακέτο τα δικά μου πράγματα από το σπίτι και άφησα τα απαραίτητα. Χωρισμός φυσικά δεν συνέβη. Τα πράγματα μου τα πήρα σίγουρα για να δείξω ότι κάτι αλλάζει παρόλα αυτά μήπως και εκεί προβληματιστεί και στη τελική αν όντως αφήναμε την Αθήνα ένα μέρος της διαδικασίας είχε ήδη ολοκληρωθεί. Στις διακοπές μας ηρθαμε στο μέρος μου όπου για διάφορους λόγους έπρεπε να παραμείνω και μετά τις διακοπές. Όταν τελείωσε η άδεια του γύρισε Αθήνα μόνος. Θεωρώ πως εκεί οφείλεται η προσπάθεια αλλαγής της συμπεριφοράς του μέχρι που χθες δεν άντεξε. Η αλήθεια είναι πως κάπου ντρέπομαι που θα ήθελα περισσότερα από αυτόν τον άνθρωπο. Αλλά βλέπω πολλά στοιχεία εδώ που ταιριάζουν σε εμένα. Ότι δλδ κάπου περιμένουμε να «γυρίσει» το πρόσωπο που κάποτε γνωρίσαμε.

Καταλαβαίνω ότι η ενσυναίσθηση ακούστηκε βαρύγδουπο αλλά το έγραψα με μια παραπάνω σιγουριά επειδή είναι λεγόμενο φίλων μου για εμένα και όχι κάτι που το πιστεύω μόνη μου και το «επιδεικνύω». Λογικό να μου επισημάνετε ότι σας προβληματίζει, είναι ένα απρόσωπο forum εξάλλου.

Προφανώς και στο παρελθόν είχα σχέσεις που έληξαν, έχω κάνει μακροχρόνιες αλλά δεν είχα τέτοια θέματα. Τώρα το κομμάτι του γάμου, παιδιών δεν μπορώ να πω ότι το ψάχνω στη ζωή μου σαν απαραίτητη προϋπόθεση. Να βρω έναν άνθρωπο να συμβιώσω και να πορευτώ μαζί του, ναι θα το ήθελα.

Καλημέρα Ivory. Λοιπόν, ας κάνουμε μια μικρή ανακεφαλαίωση. Γνωριστήκατε πριν 1,5 χρόνο και μένετε μαζί 7-8 μήνες (από πέρσι τα Χριστούγεννα). Οι συνθήκες δύσκολες. Είχες άρρωστο τον μπαμπά σου, μετά τον έχασες. Είχαμε και καραντίνα. Λογικό να θέλεις να είσαι μαζί του. Ομως, δεν τα βρίσκατε και πολύ στη συγκατοίκηση. Κάθε εβδομάδα ξεσπούσε και ένας καυγάς. Επιπλέον, με τέτοιες συνθήκες πίνατε και οι δυο και κυρίως αυτός. Πήγατε μαζί επαρχία για το μνημόσυνο του μπαμπά σου και είδατε ότι οι ρυθμοί είναι πιο ανθρώπινοι εκεί και σκεφτήκατε να πάτε να μείνετε μόνιμα για να είστε καλύτερα.

Ομως, μια που το σκεφτήκατε και μια που ξέσπασε πάλι καυγάς. Τώρα εσύ είσαι επαρχία στο πατρικό σου κι αυτός Αθήνα.

Ασχετα αν είναι οριακός ή κάτι άλλο, εφόσον δεν καίγεσαι κιόλας για γάμο και παιδιά, γιατί επιμένεις μαζί του, αφού βλέπεις ότι δεν τραβάει η κατάσταση; Τι σε κρατάει σε αυτόν, αν εξαιρέσεις τον 1,5 χρόνο σχέσης και το οκτάμηνο συγκατοίκησης; Εδώ χωρίζουν ζευγάρια 20 χρόνια παντρεμένα με 2-3 παιδιά, εσύ γιατί κόλλησες έτσι μαζί του; Τώρα που είσαι μόνη σου στο πατρικό σου, ίσως να μπορείς κι εσύ να το δεις πιο καθαρά.

Πχ ο Dpath είναι 15 χρόνια σε σχέση-γάμο και έχει 2 μικρά παιδιά, γι΄ αυτό το σκέφτεται μήπως δεν χωρίσει, εσύ όμως; Αξίζει τον κόπο μια τέτοια ταλαιπωρία; Ναι, σίγουρα είδες ένα καλύτερο πρόσωπο στην αρχή, αλλά όλοι στις αρχές μιας σχέσης βλέπουμε κάτι καλύτερο. Τώρα τον έχεις δει και τον ξέρεις αρκετά καλά πια. Τι λες, αξίζει το παίδεμα; Και όχι, δεν χρειάζεται να συμφωνεί κι αυτός για να χωρίσετε.

Αντικειμενικά όντως τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα. Ξέρω ότι σε όλες μου τις σχέσεις (όχι μόνο ερωτικες) με πιάνει μια επιμονή «να λύσω το πρόβλημα» και ειδικά με αυτόν ακόμα περισσότερο. Το αναγνωρίζω ότι δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Επιπλέον έχω περάσει μια σχέση έξι χρόνων με συγκατοίκηση όπου όμως τότε δεν τον ήθελαν οι δικοί μου και με αυτόν τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Προφανώς δεν έχουν εικόνα της κατάστασης. Με μπερδεύει (ή μπέρδευε δε ξέρω) αυτή η διαύγεια που δείχνει όταν γίνεται συζήτηση και περιγράφει ο ίδιος το πρόβλημα όπου κάνει και τις δικές του παραδοχές. Προφανώς είναι εσφαλμένη εικόνα και αυτή βέβαια..

Quote:

---

Originally Posted by Ivory

Αντικειμενικά όντως τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα. Ξέρω ότι σε όλες μου τις σχέσεις (όχι μόνο ερωτικες) με πιάνει μια επιμονή «να λύσω το πρόβλημα» και ειδικά με αυτόν ακόμα περισσότερο. Το αναγνωρίζω ότι δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Επιπλέον έχω περάσει μια σχέση έξι χρόνων με συγκατοίκηση όπου όμως τότε δεν τον ήθελαν οι δικοί μου και με αυτόν τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Προφανώς δεν έχουν εικόνα της κατάστασης. Με μπερδεύει (ή μπέρδευε δε ξέρω) αυτή η διαύγεια που δείχνει όταν γίνεται συζήτηση και περιγράφει ο ίδιος το πρόβλημα όπου κάνει και τις δικές του παραδοχές. Προφανώς είναι εσφαλμένη εικόνα και αυτή βέβαια..

---

Το συναίσθημα δεν ακολουθεί την λογική.
Σκέψου τι θα ακολουθήσεις. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος.καποιοι ακολουθούν τη λογική, άλλοι το συναίσθημα, το ζητούμενο είναι να είσαι ευτυχισμένη.

Quote:

---

Originally Posted by Ivory

Αντικειμενικά όντως τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα. Ξέρω ότι σε όλες μου τις σχέσεις (όχι μόνο ερωτικες) με πιάνει μια επιμονή «να λύσω το πρόβλημα» και ειδικά με αυτόν ακόμα περισσότερο. Το αναγνωρίζω ότι δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Επιπλέον έχω περάσει μια σχέση έξι χρόνων με συγκατοίκηση όπου όμως τότε δεν τον ήθελαν οι δικοί μου και με αυτόν τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Προφανώς δεν έχουν εικόνα της κατάστασης. Με μπερδεύει (ή μπέρδευε δε ξέρω) αυτή η διαύγεια που δείχνει όταν γίνεται συζήτηση και περιγράφει ο ίδιος το πρόβλημα όπου κάνει και τις δικές του παραδοχές. Προφανώς είναι εσφαλμένη εικόνα και αυτή βέβαια..

---

Σε αυτό το στοιχείο, της επιμονής, σε καταλαβαίνω γιατί το έχω κι εγώ. Όμως πρέπει να φυλάγεσαι και να βάζεις και τη λογική μπροστά για να μην πληγωθείς. Ο ίδιος πιθανότατα αλλάζει την πραγματικότητα και τα παρουσιάζει όλα όπως θέλει και τον βολεύουν (στοιχείο των οριακών).

Quote:

---

Originally Posted by Dpath

Το συναίσθημα δεν ακολουθεί την λογική.
Σκέψου τι θα ακολουθήσεις. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος.καποιοι ακολουθούν τη λογική, άλλοι το συναίσθημα, το ζητούμενο είναι να είσαι ευτυχισμένη.

---

Συνήθως οι άνθρωποι δεν ακολουθούμε την οδό της ευτυχίας, αλλά την οδό που καλύπτει τα σκοτεινά μας σημεία. Και δεν ξέρουμε και γιατί φερόμαστε έτσι.