Originally Posted by
Κύκνος
Δεν είμαι μια χαρά άνθρωπος...επίσης κι εγώ μίζερη είμαι δυστυχώς...και τελικά η αγάπη δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση τελικά...αυτό έχω αρχίσει να πιστεύω...δεν υπάρχει αγάπη, ήταν μόνο ένα όμορφο όνειρο...θα ήθελα να υπάρχει αλλά μάλλον δεν υπάρχει τελικά, δεν υπάρχει αγάπη, ήταν απλά ένα όνειρο, μια ουτοπία, μια ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο αλλά δεν υπάρχει πια ούτε αγάπη, ούτε ελπίδα, ούτε τίποτα σ' αυτό τον κόσμο παρά μόνο ένας αέναος κι ατέλειωτος βασανισμός μέχρι να έρθει η ώρα που θα πεθάνουμε και δεν θα υποφέρουμε πια...ελπίζω τουλάχιστον γιατί αν και στην άλλη ζωή ακόμα υποφέρουμε τότε δεν υπάρχει καμία διέξοδος ποτέ και πουθενά, είμαστε καταδικασμένοι σε αιώνιο μαρτύριο...σαν αυτό του Τάνταλου αν θυμάμαι καλά από τη μυθολογία, θυμάμαι καλά;