Printable View
Με ενδιαφέρει κυρίως το βιολί και θέλω να μάθω πώς είναι η εμπειρία να ξεκινάς από το μηδέν. Αν έχεις εμπειρία με αυτό ή με οποιοδήποτε μουσικό όργανο, θα με ενδιέφερε πολύ να ακούσω πώς σου φάνηκε η διαδικασία, αν ήταν δύσκολο στην αρχή και τι σε βοήθησε περισσότερο.Quote:
Originally Posted by Vox
Έχω μεγάλη εμπειρία σ' αυτά, αν και όχι ειδικά στα έγχορδα, αφού σπούδασα για περισσότερα από δέκα χρόνια και αποφοίτησα επιτυχώς. Δεν ήταν όμως Ωδείο αλλά Ακαδημία. Δεν ξέρω αν είναι το ίδιο ή όχι.Quote:
Originally Posted by Rainbow86
Αν δεν ξέρεις τίποτα από μουσική, πρέπει να ξεκινήσεις με το σολφέζ. Είναι απολύτως απαραίτητο. Στην Ακαδημία μουσικής τουλάχιστον έτσι γινόταν. Είχες μια χρονιά χωρίς μουσικό όργανο ώστε να μάθεις μουσική ανάγνωση. Σολφέζ ήξερα ήδη (είχα μάθει μόνος μου), οπότε το έκανα παράλληλα με το μουσικό όργανο από την αρχή, αλλά το σολφέζ της Ακαδημίας ήταν ένα ή δύο σκαλοπάτια πιο πάνω γιατί είχε επιπλέον δυσκολίες. Πήγαινε ως εξής. Μάθαινες τις έννοιες του ρυθμού - θεωρητικά και πρακτικά, ανάγνωση - τραγουδώντας τις νότες στο σωστό ύψος (και με το σωστό ρυθμό εννοείται), και ορθογραφία ή, καλύτερα, υπαγόρευση (το δυσκολότερο). Οι εξετάσεις γίνονταν πάνω σε όλα αυτά, με τον κάθε μαθητή να περνάει ξεχωριστά στην αίθουσα παρουσία του καθηγητή και ενός άλλου μουσικού που επέβλεπε τη διαδικασία.
Στην υπαγόρευση, ο καθηγητής έπαιζε την πρώτη νότα ενός απλού κομματιού και έλεγε σε ποια κλίμακα είναι. Στη συνέχεια έπαιζε μερικές ακόμα για να φανεί ο ρυθμός, τον οποίο έπρεπε να μαντέψουμε. Και από κει και πέρα, γνωρίζοντας την κλίμακα, την πρώτη νότα και τον ρυθμό, έπρεπε να βρίσκουμε τις νότες που έπαιζε κατά ομάδες, τρεις, τέσσερις ή πέντε κάθε φορά αν θυμάμαι καλά, βασιζόμενοι στο άκουσμα μόνο, μέχρι να καταγράψουμε σωστά όλο το κομμάτι. Η πρότερη γνώση σολφέζ που είχα με βοήθησε αφάνταστα, ειδικά σ' αυτό το μέρος του μαθήματος που ήταν αντικειμενικά δύσκολο. Ήταν τάξη ενηλίκων και η διαφορά ανάμεσα σε μένα και σε όλους τους υπόλοιπους ήταν περισσότερο από εμφανής.
Όσον αφορά το μουσικό όργανο, έμαθα το πολυπλοκότερο που υπάρχει. Τα κομμάτια που είναι γραμμένα ειδικά γι' αυτό βασίζονται συνήθως στην τετραφωνική ή πενταφωνική πολυφωνία και για να τα παίξεις χρησιμοποιείς όλα τα άκρα του σώματος. Υπάρχουν όμως και απλούστερα. Ο καθηγητής μου, όταν με εξέτασε την πρώτη μέρα για να δει πώς θα κινηθεί μαζί μου, μού είπε ότι έχω την προδιάθεση. Οπότε παρά τις μεγάλες δυσκολίες (πολλοί εγκαταλείπουν λόγω αδυναμίας του εγκεφάλου να προσαρμοστεί σε ορισμένες ειδικές απαιτήσεις), τελικά πήγε καλά. Στις εξετάσεις (δύο φορές το χρόνο, ανοιχτές στο κοινό) ήταν παρόντες ο καθηγητής και τα μέλη μιας επιτροπής. Περιττό να περιγράψω το στρες.
Μετά το σολφέζ, παρακολούθησα ως το τέλος των σπουδών, παράλληλα με το όργανο, το μάθημα της Αρμονίας. Δεν νομίζω ότι θα σου χρειαζόταν στο βιολί, στο οποίο παίζεις κατά βάση μια μελωδική γραμμή μόνο. Υπάρχουν και εξαιρέσεις, με κομμάτια δύο φωνών ή με συγχορδίες αλλά δεν πρόκειται κανείς να σου ζητήσει να γράψεις ένα χορικό πρελούδιο για βιολί. Στο βιολί βέβαια, όπως και σε κάθε μουσικό όργανο, έχεις άλλου είδους δυσκολίες.
Σ’ ευχαριστώ πολύ για την απάντηση!Quote:
Originally Posted by Vox
Προσωπικά, έχω κάποιες βασικές γνώσεις θεωρίας, κυρίως από παλιότερη ενασχόληση με τη φωνητική σε ωδείο, όπου κάναμε και εισαγωγικά θεωρητικά. Ωστόσο, με μουσικό όργανο πρόκειται να ασχοληθώ τώρα για πρώτη φορά. Σκέφτομαι να ξεκινήσω βιολί, γνωρίζοντας ότι έχει ιδιαίτερες τεχνικές απαιτήσεις, ειδικά για αρχάριους. Έχω ακούσει ότι στα ωδεία η θεωρία (όπως το σολφέζ) διδάσκεται παράλληλα με την εκμάθηση του οργάνου, οπότε φαντάζομαι ότι μπορεί να υπάρξει σταδιακή εξοικείωση και όχι τόσο απότομη μετάβαση.
Αν δεν είναι αδιάκριτο, ποιο ήταν το όργανο με το οποίο ασχολήθηκες; Από την περιγραφή σου φαίνεται αρκετά σύνθετο.
Σκέφτομαι ότι έπιασα εργασία μετά από 3 χρόνια..... και έχω ανάμεικτα συναισθήματα......
Μετά από διαδοχικές αποτυχίες, σιγά σιγά εγκλιματίζεσαι. Βρίσκεις μέσα σου τις δυνάμεις άμα είναι επείγον επειδή κάτι το θες ιδιαίτερα.Quote:
Originally Posted by Player
Από 14 του μήνα αλλάζει η καθημερινότητα μου καθώς ξεκινάω κάτι σεμινάρια. Οπότε θα πηγαίνω κάθε απόγευμα 3με9 πολλές ώρες για να κάθεσαι σε μια αίθουσα και να ακούς να σου μιλάνε αλλά αυτό είναι το τελευταίο, το δικό μου πρόβλημα είναι λίγο αστείο!! Επειδή θέλω να πηγαίνω συχνά τουαλέτα και ντρέπομαι να με βλέπουν οι άλλοι ότι πηγαίνω πάνω από μια φορά και είναι 6 ώρες σκέφτομαι τι θα γίνει πως θα πάει το όλο πράγμα!
Για τσίσα ή για κακά;
Δεν αντεχεις μεχρι το διαλλειμα δλδ;Quote:
Originally Posted by andreas86
κάθεσαι πίσω πίσω για να είσαι διπλα στη πόρτα..το έχεις ψάξει γιατί πηγαίνεις συνέχεα τουαλέτα ? σε πιάνει συχνουρία απ το άγχος ?Quote:
Originally Posted by andreas86
Ανάλογα!! Εάν έχω πιεί καφέ ίσως όχι!
Από το άγχος σίγουρα πρώτα πρώτα, αλλά φταίνε και οι καφέδες που πίνω. Έχω πάει σε γιατρό και όχι μια φορά αλλά δεν μου βρήκε τίποτα σωματικό.
Χαχα σα να μιλάς σε παιδάκι!! Για τσισα λοιπόν
ε μην πίνεις καφέδες εκεί..πιες έναν στο σπιτι με το που ξυπνήσεις
Рε συ, βρισκεις λυσεις στα παντα, θα νομισει ο κοσμος οτι εισαι αντρας χαχαQuote:
Originally Posted by Marylou25
γιατί μόνο οι άντρες βρίσκουν λύσεις ?Quote:
Originally Posted by axl100