Μου λείπει η αγκαλια , ειμαι μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και βλέπω τηλεωραση , αλλα δεν μπορω , θελω αυτο το απλο το μαγικό που κάνει την καρδια μου να ειναι καλα .
Printable View
Μου λείπει η αγκαλια , ειμαι μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και βλέπω τηλεωραση , αλλα δεν μπορω , θελω αυτο το απλο το μαγικό που κάνει την καρδια μου να ειναι καλα .
ακριβώς αυτό που είπες. είμαι πάνω στο μεταίχμιο και άρα είμαι Ταύρος - Δίδυμοι, με ωροσκόπο Τοξότη. πιάσ' τ' αβγό και κούρευτο τώρα. ακόμα και η Λ. Πατέρα θα αυτοκτονούσε με τέτοιο συνδυασμό! :D
(μη τολμήσει κανένας και πατήσει το κουμπάκι για αναφορά, γιατί δεν είπα πως θα αυτοκτονήσω! έτσι?)
..χαχα! Τελικά όλοι στο παραπέντε του ΚΑΤΙ-ΚΑΠΩΣ-ΚΑΠΟΤΕ είμαστε
Εγώ ξύπνησα 11 ώρες πρίν τον λέοντα
(Πάντως δέν σκέφτομαι να αποδημίσω σύντομα ...χεχεχε)
όχι μπρέ
Στο λίνκ έβαλα τον υποτιθέμενο ζωηρό λέοντα σε τέζα βερσιόν και τον κάβουρα να πετάγεται από τις στάχτες ...χαχαχα!
Άμα θέτε ακρίβεια πατίστε εδώ
με ρωτανε πολλοι γιατι δε παω γυμναστηριο να ξαναβρω την υγεια μου και να ειμαι πιο γαμηστερος απ'οτι ειμαι. ειμαι αρνητικος στο ολο θεμα γυμναστηριο, οχι γιατι πληρωνω και δεν εχω να δωσω 30 ευρω, αλλα γιατι το βλεπω σαν αγγαρεια κατι που πρεπει να γινει για να χαρουν τα κοριτσακια, κι επειδη δε γουσταρω πολυκοσμια μεσα σε κλειστο χωρο, συν οτι δεν εχω καμια παρεα να πηγαινω. εκτος του οτι κουραζομαι και μονο στη σκεψη, ετσι κι αλλιως προτιμουμε τις χοντρουλες, με βυζια με-γαλα! ομως εδω στο ελλαδισταν που πλεον πειναει ο κοσμος ολες ειναι αδυναμες και το καναν μοδα και το περηφανευονται. κι εγω οπως παντα δεν ακολουθω ποτε τη μοδα, οποτε προτιμω να ειμαι οπως ειμαι με μια βυζαρου διπλα μου, παρα μια στεκα κοκαλιαρα ντεκαβλε.
κάτσε καλά γιατί θα πατήσω το κουμπάκι... :D (σσσσ... μας παρακολουθούν...) :D :D :D
πατα το δε καταλαβαινω εγω απο απειλες, ποσο μαλλον διαδικτυακες.
ΚΕΝΟ, για γυμναστηριο δεν σου ταζω αν και χρόνια πριν πήγαινα ενόργανη, για κολυμβητήριο αμα γουστάρεις είμαι μέσα καθώς το κολύμπι είναι η αδυναμία μου (το καλοκαιρι κολυμπάω χιλιόμετρα στην θάλασσα). Αμα κολλάς σε θέμα παρεας και γω εκει κολλάω. Το ίδιο και για καναν ορειβατικο που πήγαινα παλιά. Η τελευταία φορά που πήγα ορειβατικό πριν απο χρόνια με ξενέρωσε γιατι δεν είχα παρεά εκει μέσα και ήταν κλειστό κύκλωμα η όλη φάση, εξ ου και δεν ξαναπήγα.
γυμναστηριο δε παω ετσι κι αλλιως. κολυμβητηριο εψαχνα παλιοτερα, δεν υπηρχε κανενα εδω κοντα που μενω. τωρα ειναι αργα, σε δυο μηνες θα πηγαινουμε στη θαλασσα. ελπιζω να καταφερω να παω διακοπες φετος, γιατι απο αθηνα η κοντινοτερη παραλια ειναι στην αρτεμιδα.
:) Έτσι, να πληθαίνουμε λίγο γιατί ότι και να λένε για μας είμαστε πολύ καλό ζώδιο και δεν είμαστε διπρόσωποι, αυτό δεν είναι παρά μόνο μια προκατάληψη...έχουν κολλήσει τώρα μερικοί με τη λέξη δίδυμος...δηλαδή και τα δίδυμα παιδάκια διπρόσωπα είναι αν το πάμε έτσι; Χώρια του ότι είναι χαζό να χαρακτηρίζουμε κάποιον απλά και μόνο από το ζώδιο του...
οσο υπαρχουν πουτανολες, τοσο θα υπαρχουν θυματα σαν την Κύκνος κι οποια αλλη κακομοιρα. ειναι ολα δραση αντιδραση, μου φερθηκες ασχημα, θα φερθω κι εγω επισης. shotgun στο στομα σας και παμε, ελεος δειχνει μονο ο θεος που δεν υπαρχει, οχι οι ανθρωποι. ΟΙΚΟΣ 3.
Aισθάνομαι gay και ρομαντικο-κυνικά,
θέλω να χορέψω, αλλά σπάνια χορεύω απ' έξω μου
γι' αυτό χορεύω από μέσα και χτυπιέμαι απ' έξω...
Αισθάνομαι να με χτυπάνε με γλαδιόλες, σε pubs των περιχώρων
eviva!
http://www.youtube.com/watch?v=Fv9WL3mS3P0
εχωντας επιστρεψει δυο πραματα θελω να πω κι εδω. 1) αρρωστιαρης διπλα μου γκουχου γκουχου εβηχε, και ηταν και σιναχομενος και δωστου να βαριανασαινει και να εχει καταντησει αφορητος. πραγματικα δεν αντεχετε η ζωη οταν αναγκαστικα τη μοιραζεσαι με ατομα που δεν επελεξες. δε ξερω πως τα καταφερνουν τα ομορφα γκομενακια και δεν αρρωσταινουν ποτε, μαλλον οι γεροι ειναι πιο επηρρεπεις σ'αυτα. εγω μεσα σε δυο μερες ξεπερασα τη ζημια του παγωτου και προχωρησα στην επομενη μου αυτοκαταστροφη. 2) και πιο ανουσιο, οταν πινεις πρασινο φιλε μου και με το που το ανοιγεις μπορει να σου μπει το οξυγονο στη μυτη και να σου ρθει πνιγμος μεχρι και να δακρυσουν τα ματια σου, αυτο δε σημαινει οτι και το υπολοιπο ειναι ετσι, την πινεις κανονικα. επισης εβγαλα και μια φωτο που ειμαι με μεγαλη μυτη, τελικα δε ξερω κι εγω πως δειχνω, κι αν ηταν υπο την επιρρεια αυτο που βλεπα ή οχι. μπερδευεται ωρες ωρες η πραγματικοτητα και παθαινω κι εγω μια αποπροσωποποιηση, λολ.
ΝΕΥΡΑ!!! ΠΟΛΛΑ ΝΕΥΡΑ!!! Μπορεί να φταίει και ο καφές που πίνω, αλλά νιώθω σαν να θέλω να τα διαλύσω όλα!
εκλεισε ο λαιμος μου απ'τις φωνες. βραχνιασα μαλλον λογο ιωσης που μου φεραν μεστο σπιτι με κουριερ. αν και ειμαι ψυχρος και παραλογος απο μονος μου οπως ειπαμε, και δε θα επρεπε να εχω αναγκες. οχι βεβαια τι αναγκες να εχει ενας ανθρωπος. λες και το ζητησα να δεχομαι τετοια συμπεριφορα, και να γινω οντως ψυχρος και παραλογος. και πως θα επανελθεις, πως θα λιωσει ο παγος ? μονος σου βεβαια, αφου εσυ εισαι που εχεις το προβλημα. δεν υπαρχει αγαπη σ'αυτο το κοσμο. κι οσο δεν υπαρχει, τοσο βλεπω οτι ειναι ολα ματαια και χωρις νοημα. κι αφου δεν υπαρχει και επιλογη για τον σωστο το δρομο, εστω μια δουλεια κατι καποιος να βοηθησει, τοσο απογοητευομαι και βλεπω οτι δεν εχω θεση. ελπιζω να βρεθω συντομα κι εγω σαν τον τυπακο στο συνταγμα να τους λερωσω το πεζοδρομιο. ειναι πολυ ευκολο να το κανεις απαξ και ξεκινησεις το πρωι, δε θελει καθολου ψυχικη δυναμη.
Φοβάμαι...πολύ... :( :( :( Βοήθεια...
Τα έχω χαμένα, έχω πονοκέφαλο, δεν μπορώ να συγκροτήσω τις σκέψεις και τις πράξεις μου και να βάλω σε τάξη το μυαλό μου, φοβάμαι, έβλεπα φριχτούς εφιάλτες όλη νύχτα... :( Αυτά τα ωραία νιώθω σήμερα...ωραία ξεκίνησε η μέρα που λένε ότι η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται...φαντάσου πως θα είναι η υπόλοιπη... :(
η μια πλευρα μου νιωθει καλα και η αλλη ειναι αγχομενη προβληματισμενη θλιμενη απογοητευμενη...
δεν της δινω σημασια και μαζευεται πολυ κακο εκει
Κύκνε όλο αυτο που αισθάνεσαι σε "τρώει" σαν σαράκι και εσυ αφηνεσαι. Πάντα θα σε κυνηγά και αν εσύ δεν δωσεις ένα τέλος και δεν κάνεις προσπάθειες για κάτι καλό στην ζωή σου θα αυτοκαταστραφείς άδικα και χωρίς λόγο. Μένουμε στην ζωή για να την φτιάξουμε και να την ζούμε καλά. Πάντα θα παλευουμε, έτσι λειτουργεί. Αν τα παρατάμε απλά μένουμε πίσω και πεθαίνουμε. Βέβαια ο καθένας επιλέγει τον θάνατο ή την ζωή. Εσύ τι επιλέγεις? Και τι θες να ζησεις τελικά?
Η προσπάθεια δεν έρχεται από μόνη της και ούτε σου την δίνει κάποιος. Την προσπάθεια την φέρνεις εσύ στη ζωή σου από μόνη σου..
το εψαξα πολυ στο παρελθον... και δεν βρισκω ακρη
Με κάλυψες Χριστίνα! Και θέλω να πω κι εγώ στον περήφανο Κύκνο, ότι ν' αγαπήσει πρώτα ο ίδιος τον εαυτό του!
Διάβασα κάπου, ότι όπου υπάρχει φόβος η αγάπη πεθαίνει! Διώξε λοιπόν το φόβο, που άλλοι σου καλλιεργήσαν
κι άνοιξε τα φτεράκια σου και πέτα! Αξίζεις έτσι κι αλλιώς! Οι φόβοι μας είναι φαντάσματα του παρελθόντος, που είν' άδικο
να τ' αφήνουμε να στοιχειώνουν για πάντα την ζωή μας! Το μεγάλο μυστικό είναι ότι ο κόσμος μας είμαστε ΕΜΕΙΣ!!!
"Θα αυτοκαταστραφείς άδικα και χωρίς λόγο" Γιατί λες ότι θα αυτοκαταστραφώ χωρίς λόγο; Τί εννοείς χωρίς λόγο; Το ότι υποφέρω δεν είναι λόγος;
Όσον αφορά την επιλογή που μου θέτεις θα επέλεγα τη ζωή μόνο αν μπορεί να γίνει καλύτερη, αν είναι να συνεχιστεί έτσι και να γίνεται και χειρότερη (γιατί η αλήθεια είναι ότι γίνεται όλο και χειρότερη κι ότι ο πόνος μεγαλώνει κι όχι μόνο μέσα μου από μόνος του αλλά και γιατί συμβαίνουν άσχημα πράγματα που δεν μπορώ να αντέξω γιατί με πονάνε πολύ! Για παράδειγμα ο αδελφός μου θα φύγει πολύ σύντομα, ήδη έχει αρχίσει να το κάνει, για δυο μέρες πήγε να κοιμηθεί για λίγες ώρες στο καινούριο του σπίτι κι εγώ "τρελάθηκα" κι άρχισα να κλαίω, ξάπλωσα κι άρχισα να κλαίω, φαντάσου τι έχει να γίνει όταν πια θα κοιμάται εκεί οριστικά...με το που είδα να παίρνει μαζί του κουβέρτα σε σακούλα και τον ρώτησα τι την θέλει και μου είπε ότι θα κοιμηθεί εκεί, στεναχωρέθηκα πολύ, πήγα στο δωμάτιο μου κι έκανα όπως σου περιγράφω...φοβάμαι και στεναχωριέμαι όταν δεν είναι εδώ, δεν αντέχω...κι ήταν μόνο για λίγες ώρες, φαντάσου όταν πια θα είναι οριστικό τι έχει να γίνει)...αν λοιπόν αυτή η ζωή συνεχιστεί έτσι και μάλιστα χειροτερεύει τότε προτιμώ το θάνατο...όσο για το τι θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω αγάπη, ευτυχία, χαρά, ξενοιασιά και ταξίδια...αυτά θέλω να ζήσω...κι επειδή με ρώτησες τι θέλω να ζήσω, θυμήθηκα ένα τραγούδι που δυστυχώς δεν βρίσκω πια στο youtube για να βάλω το βίντεο, θα βάλω όμως τους στίχους...
"Vivir ,
entre la luz y la sombra...
Vivir
ser tan sólo un ser humano...
Que fabula, ama, sueña
no ser héroe ni villano...
Poder ser uno mismo
imaginando destinos,
animarnos a caminos
a veces duros o dignos...
Poder ser uno mismo
reconociéndose el alma
dejar que la furia pase
mirar la vida con ganas
a veces duele vivir,
a veces sana...
Vivir
con lo que puedo y no puedo,
con lo que quiero y no quiero
con lo que siento de adentro...
Vivir
rescatar de cada instante,
una luz para adelante
y perderla y encontrarme.
Poder ser uno mismo...
Vivir, quiero vivir, quiero vivir...
Σε ελεύθερη μετάφραση γιατί δεν καταλαβαίνω όλες τις λέξεις το τραγούδι λέει τα εξής:
"Να ζω μέσα στο φως και στη σκια...
Να ζω, να είμαι μόνο ένα ανθρώπινο ον
που αγαπάει κι ονειρεύεται,
να μην είμαι ούτε ηρωϊδα, ούτε κακιά...
Να είμαι η ίδια,
να φαντάζομαι πεπρωμένα
να προχωράω σε δρόμους
κάποιες φορές δύσκολους, κάποιες φορές αξιοπρεπείς...
Να είμαι η ίδια,
να αναγνωρίζω την ψυχή
να αφήνω την οργή να περνάει,
να κοιτάω τη ζωή με επιθυμίες...
Κάποιες φορές πονάει να ζεις,
κάποιες γιατρεύει...
Να ζω
μ΄αυτό που μπορώ και που δεν μπορώ,
μ' αυτό που θέλω και δεν θέλω
μ' αυτό που νιώθω μέσα μου...
Να ζω,
να αρπάζω την κάθε στιγμή
με ένα φως μπροστά,
να το χάνω και να με βρίσκω...
Να είμαι η ίδια...
Να ζήσω, θέλω να ζήσω..."
Αυτό θέλω λοιπόν...να ζήσω όπως λέει αυτό το τραγούδι...
Κι επίσης θέλω να σταθώ λίγο σ' αυτόν το στίχο "Κάποιες φορές πονάει να ζεις, κάποιες γιατρεύει..." και να πω ότι αυτό ακριβώς αισθάνομαι για τη ζωή ότι κάποιες φορές πονάει να ζεις και κάποιες γιατρεύει...πραγματικά αυτό αισθάνομαι...αυτή την εναλλαγή...και νομίζω ότι δεν μου αρέσει να πονάει η ζωή...κάποτε το δεχόμουν αλλιώς ότι είναι κι ο πόνος μέρος της κι ότι μερικές φορές όταν περνάει και ξαναγίνεται χαρά σκεφτόμουν ότι αυτό είναι πολύτιμο τώρα όμως δεν το πιστεύω και δεν το νιώθω πια...πάντως ακόμα και σ' αυτήν την κατάσταση Χριστίνα, ψάχνω κάποια πράγματα που μου δίνουν χαρά απλά αναρωτιέμαι αν τελικά έχει νόημα όλο αυτό ή αν απλά έτσι μου δίνω άδικα ελπίδες παίρνοντας κάποιες χαρές που με κάνουν να θέλω να ζήσω για να συμβεί πάλι κάτι που θα με κάνει να μην θέλω πια...αυτό πάει στην τελευταία σου φράση περί προσπάθειας...
Ακριβώς...υπάρχει μεγάλος φόβος μέσα σ' εμένα κι έχει ήδη σκοτώσει την αγάπη μια φορά...όμως δεν μπορώ να νικήσω τα φαντάσματα Μαρκέλα, είναι πιο δυνατά από μένα, πάντα ήταν...και πάντα με στοιχειώνουν και με κυνηγάνε, μακάρι να μπορούσε κάποιος να τα διώξει για πάντα...μακάρι...μόνο αυτό θέλω για να μπορέσω να ζήσω, θέλω να φύγουν...
Κύκνε το οτί αισθάνεσαι έτσι για τον αδερφό σου και το παίρνεις τόοοοσο άσχημα ενώ είναι φυσιολογικο και τίποτα το τραγικο σημαίνει οτί δεν διαχειρίζεσαι με σωστό τρόπο εως καθόλου τα συναισθηματα σου και είναι ανεξέλεγκτα. Πρέπει να κοιτάξεις και να ξεχωρίζεις ποια είναι τα λογικά πράγματα στη ζωή.. Βρες έναν τρόπο..
Η κατάσταση που βιώνεις είναι απο σένα.. δεν μπορεί να λες "αν συνεχιστεί" απλά πες "δεν θα συνεχιστει" . Κύκνε πρέπει να καταλάβεις οτι έχουμε μεγάλη δύναμη μέσα μας..