Originally Posted by
unlucky
δεν ξερω..οσο περναει ο καιρος νιωθω ολο και πιο εντονα την απογοητευση. νομιζω οτι εχω παθει το εξης και να γνωρισω καποιον παντα θα εχω στο πισω μερος του μυαλου μου οτι θα ερθει καποια στιγμη που θα δω ενα αλλο προσωπο, εναν εχθρο και ηδη επαθα ενα τεραστιο σοκ. δε μπορω να αφεθω πια, ουτε να δωσω ουτε να μου δωσουν, εχω "παγωσει". ειτε το θελουμε ειτε οχι καποιες φορες γνωριζουμε στη ζωη ατομα που μας αλλαζουν τελειως και μας δειχνουν την ασχημη πλευρα των πραγματων. δεν παω και πεφτω οπου να ναι, εγω αυτο που λεω ειναι οτι υπαρχει μεγαλη υποκρισια και οτι ολα ειναι τοσο επιφανειακα και ρευστα.
η συσχετιση που εκανα της εξυπναδας και της κακιας ισχυει για εμενα. οχι τοσο εξυπναδας οσο του οτι οι καλοι χειριστες του λογου ειναι συνηθως κακοι χαρατκηρες