Originally Posted by
Blue9791
Καλησπερα σας παιδια ομορφα, παιδια ταλαιπωρα, παιδια βασανισμενα.
Soutsi ειμαι πλεον πεπεισμενη, οσο Φροϋδικο κι αν ειναι οτι ενα μεγαλο ποσοστο των πανικων οφειλεται στην κακη ή λανθασμενη σεξουαλικότητα και ενα αλλο τεραστιο ποσοστο στις σχεσεις μας με τους γονεις μας. Ισως το δευτερο να ευθυνεται περισσοτερο αν σκεφτεις οτι παλι μεγαλο ποσοστο ολων ημων εχουμε τουλαχιστον ενα ατομο στην οικογενεια ειτε με παρομοια προβληματα ειτε γενικα αντιμετωπιζουμε προβλημα (συνηθως αποδοχης) απο καποιο μελος της οικογενειας.
Βεβαια υπαρχουν και αλλοι παραγοντες οι οποιοι διαφερουν απο περιπτωση σε περιπτωση απλα παρατηρω την πλειοψηφια.
Φυσικα η ισορροπημενη σεξουαλικοτητα περιοριζει το προβλημα και η μη ισορροπημενη το οξυνει.
Αυτο βεβαια, οπως και πολλα αλλα αν οχι ολα, ειναι στο χερι μας να το ανατρεψουμε.
Ειχαμε κι ενα δυσαρεστο. Πεθανε ο θειος της κολλητης μου ο οποιος ναι μεν ηταν 82 ετων αλλα ηταν και ενας απο τους 2 εναπομειναντες συγγενεις της, την μεγαλωσε στην ουσια γιατι εχασε τον μπαμπα της 12 ετων. Η γυναικα του (η θεια) δεν θα αργησει να ακολουθησει μαλλον, ειναι στο κρεβατι, χωρις καποιο οργανικο προβλημα αλλα με αλτσχαιμερ και δεν εχει καμια επαφη. Δεν καταλαβε ή δεν μπορεσε να δειξει οτι καταλαβε την απουσια του.
Τελος παντων, πηγα στην κηδεια σημερα και με πειραξε πολυ. Ηρθαν ολα στο μυαλο μου.
Η μητερα μου που την εχασα πριν 8 χρονια, η γιαγια μου που ζει μεν αλλα ειναι 80 ετων και ζωη να'χει η γυναικα και μακαρι να καβατζωσει τα 100 αλλα φοβαμαι πολυ να μην την χασω (παρ'οτι πολλες φορες ειναι πατσαβουριτσα) και τετοια.
Γενικα ηρθα παλι αντιμετωπη με το θεμα του θανατου που ειναι και ο νουμερο ενα τρομος μου και κατα τον Φροϋντ η αιτια των κρισεων πανικου (ισως να εχει καποια λογικη).
Πηγα και σε 2 γαμους ομως!
Το οτι δεν εκοψα τις φλεβες μου απο τη βαρεμαρα ηταν τυχαιο γεγονος.
Επισης διαπιστωσα οτι ενας απο τους λογους που βαριεμαι τους γαμους ειναι οτι με ενοχλει που ειναι προνομιο μιας (μεγαλης μεν αλλα μιας και μονο) ομαδας ανθρωπων. Των ετεροφυλοφιλων.
Δεν εχω κατι μαζι τους (ανθρωποι ειναι κι αυτοι - λιγο αντιστροφος ρατσισμος ετσι για να γελασουμε!) απλα δεν εχω καταλαβει καθολου γιατι δεν εχω κι εγω το δικαιωμα ως φορολογουμενη πολιτης, στον γαμο και σε οτι νομικα τον ακολουθει.
Θα σας πω το πολυ απλο.
Πριν ακριβως εναν χρονο χειρουργηθηκα.
Μαζι μου ηταν και η συντροφος μου. Αν δεν ηταν ο πατερας μου παρων να μαθει για την πορεια της επεμβασης, δεν θα την ενημερωνε κανεις παρα μονο αν ειχε τη διαθεση να το κανει.
Το παραλογο ειναι οτι αν ενα στρειτ ζευγαρι βρεθει σε αντιστοιχη περιπτωση, και παντρεμενοι να μην ειναι, αν πεις οτι ειναι "η κοπελα μου" ή "το αγορι μου", κατοχυρωνεσαι (οχι νομικα αλλα ηθικα) και ο αλλος οφειλει να σε ενημερωσει.
Μια φιλη πριν καιρο ανγκαστηκε να πει οτι ειναι αδελφη της κοπελας για να της δωσει καποιος σημασια και να την ενημερωσει για το αν ζει ή πεθανε η συντροφος της.
Για να μην αναφερθω καν στο ποσοι ανθρωποι εχουν πεθανει στο δρομο γιατι με το θανατο του ενος απο το ζευγαρι, πλακωνουν ανηψια και λοιποι συγγενεις και τους πετανε εξω με την νομιμη δικαιολογια και το νομιμο δικαιωμα των εγγυτερων συγγενων.
Εν πασει περιπτωσει αυτα και αλλα πολλα με ενοχλουν και με τρομαζουν και με πικραινουν.
Συγνωμη για το πλακωμα.
Ελπιζω στο επομενο ποστ να εχω εστω και ενα καλο νεο :)