Σκεφτομαι τη φωτια στο τζακι τη μονη παρεα που θελω τις τελευταιες μερες
Σκεφτομαι ποσο ζωντανο ηταν εχθες μου μιλουσε με τις φλογες του,και σημερα εχουν μεινει μονο σταχτες
Σκεφτομαι τη δυνατη βροχη που επεφτε εχθες το βραδυ ,και τη μυρωδια της.
Σκεφτομαι ποσο καθαρα ηταν τα δεντρα στο κηπο μου σημερα το πρωι.
Σκεφτομαι οτι τιποτα δε μπορει τωρα να απαλυνει τον πονο ,τη μοναξια τη παγωνια που νιωθω.
Σκεφτομαι ποσο πολυ θελω να κλαψω ,αλλα δεν μπορω.
Σκεφτομαι οτι ισως θα ηταν καλυτερα να μεινω για παντα εδω ,να μη βλεπω και να μην ακουω κανεναν.
Σκεφτομαι οτι δεν θελω αλλο να μιλαω,η καθε λεξη μου συνοδευεται απο πισω με ενα μεγαλο γιατι.
Σκεφτομαι αν ποτε βρω την απαντηση στο γιατι,και αν η απαντηση μου απαλυνει ολο αυτο, ολα αυτα που αισθανομαι.
Σκεφτομαι τα ματια του,το γελιο του
Σκεφτομαι ποσο κουρασμενη αισθανομαι απο τα χιλιομετρα που εχω κανει.
Σκεφτομαι οτι πρεπει να σταματησω να γραφω τη σκεφτομαι ,να κανω τα ψωνια μου πριν κλεισουν τα μαγαζια , και να γυρισω στο χωριο
Σκεφτομαι οτι πρεπει να μαζεψω τις σταχτες απο το τζακι και να το αναψω παλι για συντροφια αποψε