Originally Posted by
marina38
Κοίτα Remedy, η ιστορία που περιγράφεις απέχει έτη φωτός από αυτή που έχω υπόψη. Όχι, δεν παρακαλούσα, ούτε σε ανοιχτή ούτε σε κλειστή ακρόαση, ούτε με άλλον τρόπο, ούτε βέβαια με ενδιέφερε να το παίξω καλοθελήτρα, πόσο μάλλον τη στιγμή που δεν υπήρχε καμία ‘κλωτσιά’. Δεν επρόκειτο καθόλου για ‘κόλπο’, αλλά για μια πραγματικότητα. Θεωρώ ότι τα ‘αποκαλυπτήρια’ έγιναν με λάθος τρόπο και σε λάθος χρόνο, γενικά πολλά έγιναν λάθος σε αυτή την ιστορία που έχω κατά νου, αλλά η ουσία ήταν πέρα για πέρα πραγματική.
Παρά τα λάθη, το τελικό αποτέλεσμα ήταν πολύ διαφωτιστικό όσο και λυπηρό. Γιατί μέσα από όλα αυτά φάνηκε πόσο ξεφτίλας ήταν ο απατήσας – αλλά δυστυχώς και πόσο κολλημένο ήταν το μυαλό της απατημένης. Ουδείς περίμενε από αυτόν να διακριθεί για το θάρρος και την ειλικρίνεια, αλλά ήταν αηδιαστική η απόλυτη ανανδρία του και πώς εκμεταλλευόταν στο έπακρο την τρελή αδυναμία της απατημένης στο πρόσωπό του και τη δυσπιστία της προς όλους. Αυτή πάλι, θριαμβολογούσε για το πώς κατατρόπωσε τους φαντασιακούς ‘εχθρούς’ και μοίραζε… φειγ-βολάν για το πόσο υπέροχα περνά, πράγμα που ήταν τελικά απίστευτα θλιβερό.
Κατανοώ αυτό που λες περί έμπιστης κολλητής, και μπορεί κανείς από όσους προσπάθησαν να μιλήσουν στην ‘απατηθείσα’ να μην ήταν ακριβώς ‘κολλητός’, αλλά κανείς δεν είχε τα τρομερά κακά κίνητρα ή κάποιο όφελος. Κι αν υπήρχε απλώς ένας καφές ή μια ξεπέτα, ή αναπόδεικτα λόγια του αέρα, ουδείς θα ανακατευόταν. Από εκεί και πέρα, μπράβο αν νομίζεις ότι εσύ θα καταλάβαινες 1000% μια παράλληλη σχέση, εγώ πάλι πιστεύω ότι μια επιφύλαξη δεν βλάπτει, κανείς δεν είναι υπεράνθρωπος. Κι όλοι έχουμε ανάγκες, αισθήματα, προκαταλήψεις, που μας καθιστούν ευάλωτους. Τέλος, οκ εσύ θα επέλεγες το ‘μέχρι αίμα’ για τους ‘καλοθελητές’, εγώ πάλι νομίζω ότι αν κάποιος είναι πραγματικά ευτυχισμένος, απλά ζει τον έρωτά του χωρίς τυμπανοκρουσίες.