Κωλυσιεργια και εγω , ειναι και οι εποχες τετοιες που δεν πρεπει να .... σταθμευεις.Quote:
Originally Posted by Remedy
Printable View
Κωλυσιεργια και εγω , ειναι και οι εποχες τετοιες που δεν πρεπει να .... σταθμευεις.Quote:
Originally Posted by Remedy
καλημερα σε ολους.μολις γραφτηκα στο φορουμ, αυτο ειναι το πρωτο μου μηνυμα.
κοιταζοντας τα θεματα βρηκα αυτο εδω και μου εκανε κλικ!γιατι εδω και αρκετο καιρο με βασανιζει μια σκεψη και μετανιωνω για μια επιλογη που εχω κανει...
αφορα το επαγγελματικο κομματι-καριερα. σαν μαθητης στο σχολειο ημουν μετριος. δεν ασχολουμουν ιδιαιτερα, δεν ημουν επιμελης, δεν διαβαζα. κουτσα στραβα το βγαλαμε μ'ενα 15. πανελληνιες φυσικα δεν περασα πουθενα. κι εδωσα και 2η φορα μετα το βατερλω της 1ης μετα απο προτροπη-πιεση του οικογενειακου περιβαλλοντος (κι ηρθε χειροτερο βατερλω νο. 2). δεν ειχα την ωριμοτητα να σκεφτω σοβαρα τι θα κανω στη ζωη μου και μ'ενδιεφερε μονο πως θα περναω καλα. μετα πηγα σ'ενα ιεκ και ξεκινησα μια ειδικοτητα, παραλληλα δουλευα καπου. ενα χρονο μετα, ειχα αρχισει πλεον στα 19 μου να ωριμαζω καπως, να βλεπω καποια πραγματα και αποφασισα καποια στιγμη οτι επρεπε να κανω κατι παραπανω. θες απ'τις "σφαλιαρες" που εφαγα στη δουλεια που εκανα, θες οτι ωριμασα λιγο οπως ειπα αλλα σιγουρα και παλι απο πιεση του οικογενειακου περιβαλλοντος μου να κανω κατι καλυτερο.να σπουδασω στο πανεπιστημιο.
μετα απο σκεψη και συζητησεις αποφασισα να φυγω στο εξωτερικο για σπουδες.διαλεξα (ή μαλλον διαλεξαν για μενα κι εγω απλως συμφωνησα) ενα πολυπαραγοντικο, πολυ απαιτητικο και δυσκολο αντικειμενο (οπως αποδειχθηκε). ενα αντικειμενο το οποιο για να το υπηρετησεις σωστα πρεπει να εχεις συγκεκριμενα γνωρισματα σαν χαρακτηρας (που εγω δεν εχω ή δεν τα επιδυκνειω παντα), πρεπει να εχεις ριξει ΤΟ διαβασμα σε ολη σου τη ζωη (απαιτει τεραστιο γνωστικο υποβαθρο), πρεπει φυσικα να το αγαπας για να το ακολουθεις εφοσον ειναι και τοσο απαιτητικο.
εγω οταν το διαλεξα ηξερα πολυ λιγα γι'αυτο και ως αντικειμενο και ως επαγγελμα. δεν επιλεχθηκε σωστα ουτε απο μενα ουτε απ'τους γονεις μου, με βαση π.χ. την κλιση που μπορει να ειχα σε κατι, τον χαρακτηρα μου κλπ.
αντιμετωπισα δυσκολιες και κατα τη διαρκεια των σπουδων τις οποιες εν τελει ολοκληρωσα με ενα χρονο καθυστερηση. δεν σκεφτηκα ποτε να τα παρατησω οσο ημουν φοιτητης, προσπαθησα και τα καταφερα. μπορω να πω οτι οταν σπουδαζα μου αρεσε περισσοτερο ως αντικειμενο, ειχα βεβαια ονειρα, χρονο μπροστα μου για να βελτιωθω ως ανθρωπος, να μαθω το αντικειμενο κλπ. οποτε τα εβλεπα αλλιως τα πραγματα.
στην αρχη δουλεψα σ’ένα χωρο που δεν εκανα ακριβως το επαγγελμα που σπουδασα. με προσελαβαν με βαση το πτυχιο μου αλλα δεν ηταν αντικειμενο το οποιο τραβαει μεγαλο αριθμο ατομων με την ειδικοτητα μου. όχι τελειως ασχετο αλλα ουτε και απ’τις πρωτες επιλογες. περασα αρκετο καιρο στη δουλεια εκεινη αλλα καποια στιγμη βαρεθηκα τοσο, που πηρα τη μεγαλη αποφαση για αλλαγη. αναρωτηθηκα γιατι σπουδαζα τοσα χρονια ένα τοσο δυσκολο αντικειμενο αμα είναι να μην το εξασκω. κι όταν βρηκα κατι που (θεωρητικα) με γεμιζε περισσοτερο, εφυγα. και αλλαξα δουλεια.
το νέο αντικειμενο είναι πολύ πιο δυσκολο, απαιτητικο, ωμο. εχει αναδειξει ολες τις αδυναμιες μου σαν χαρακτηρα και σαν επαγγελματια. αισθανομαι ανεπαρκης (υπαρχουν πολλα πραγματα που θα επρεπε να ξερω αλλα δεν ξερω), πολλες φορες εχω εισπραξει στο χωρο εργασιας μου αμφισβητηση (και εχω και θεμα αυτοπεποιθησης πλεον) και υστερα από ένα χρονο ακομα αμφιταλαντευομαι αν τελικα σπουδασα και κατ΄επεκταση κανω το σωστο επαγγελμα ή όχι. πολλες φορες καταληγω στο όχι. αλλα εκει λεω: «μηπως ειμαι φυγοπονος, τεμπελης? και απλα θελω κατι πιο ευκολο?»
η αληθεια είναι ότι εχω μετανιωσει αυτές μου τις επιλογες (σπουδες και δουλεια) αλλα θεωρω ότι είναι αργα για να κανω κατι άλλο απ’την αρχη και ότι οι συνθηκες δεν το επιτρεπουν, οι γενικοτερες οικονομικες συνθηκες εννοω, ιδιαιτερα αν θελω να κανω κατι δικο μου. θα ηταν ένα τεραστιο βημα να τα παραταγα και να εκανα κατι άλλο εντελως διαφορετικο. και δεν ειμαι και μονος μου, εχω οικογενεια, παιδια.
δεν με ικανοποιει αυτο που κανω, με αγχωνει, με στρεσαρει, με κανει να αισθανομαι αχρηστος εως και ακαταλληλος πολλες φορες.
αυτή η κατασταση με αρρωσταινει μερα με τη μερα και ουτε την οικογενεια μου δεν μπορω να χαρω, ουτε τιποτα. δεν μου εχει μεινει ουτε χρονος, ουτε ενεργεια, ουτε ορεξη, ουτε ψυχολογια καλη για να κανω πραγματα που καποτε με ευχαριστουσαν…
Γεια σου Κώστα... το 'νεό αντικείμενο' είναι πολύ νέο... αν δεν το είχες εξασκήσει ποτέ ως σήμερα και αν έχει περάσει κάποιο σημαντικό διάστημα από την εποχή που το σπούδασες, δεν είναι φυσικό να δυσκολεύεσαι? Όπως λες έχει περάσει ένας μόνο χρόνος που ασχολείσαι με αυτό. Επίσης, μήπως δυσκολεύεσαι όχι λόγω του αντικειμένου, αλλά λόγω συνθηκών ή συνεργατών? Ίσως θα μπορούσες να φέρεις κάποια παραδείγματα σχετικά με το πώς καταλήγεις να νιώθεις 'άχρηστος' και ακατάλληλος'... Πάντως δεν νομίζω να είναι 'αργά' για να ασχοληθείς με κάτι άλλο, παρά τις δυσκολίες και τις υποχρεώσεις. Το θέμα όμως είναι να βρεις πρώτα τι ακριβώς σε ενοχλεί και σε δυσαρεστεί στη ζωή σου και τι πραγματικά θα σου άρεσε. Στην προσωπική σου ζωή πώς είναι τα πράγματα, μπορείς να συζητάς όσα σε απασχολούν και ποια είναι η γνώμη των ανθρώπων που σε αγαπούν?
γεια σου Μαρινα και σ'έυχαριστω για την απαντηση. σιγουρα παιζει το ρολο του και το γεγονος οτι περασαν 6 χρονια απο τις σπουδες μεχρι να δουλεψω πανω στο αντικειμενο αυτο.επισης παιζει το ρολο του και το οτι η σχολη που εβγαλα δεν ηταν και τοσο υψηλου επιπεδου τελικα, ειχε καποια κενα στο διδακτικο της προγραμμα, ισως κι εγω ως φοιτητης να μην ασχοληθηκα οσο θα επρεπε, με συνεπεια τωρα αυτα να μου λειπουν ως γνωση.απ'την αλλη σκεφτομαι οτι αυτη τη γνωση που μπορει να μου λειπει ισως μπορω να την κυνηγησω τωρα. δεν μπορω να ξαναπαω στο πανεπιστημιο στα 32 μου (αν και ακομα κι αυτο ειναι κατι που θα ηθελα να κανω αλλα λογω αντικειμενικων δυσκολιων μαλλον δεν ειναι εφικτο) αλλα ισως μπορω να μελετησω μονος μου...μηπως ολοι οι φοιτητες πανε σε ολα τα μαθηματα? καποιοι διαβαζουν μονοι τους, οποτε ποια η διαφορα...
υπαρχουν και θεματα συνεργατων και συνθηκων σιγουρα. υπαρχει πολλη πιεση, βιασυνη απο τα αφεντικα (και που δεν υπαρχει?). ασχημες συμπεριφορες απο συναδελφους/συνεργατες "παλιους" στη δουλεια που βλεπουν καποιον να δυσκολευεται και δημιοιυργουν θεματακια.αλλοι εχουν βοηθησει κιολας για να μην ειμαι και αχαριστος...
μειονεκτηκα αισθανομαι οταν βλεπω αλλους σαν κι εμενα να τα καταφερνουν πολυ καλυτερα κι εγω να αγκομαχω...να μου πεις παντα θα υπαρχει καποιος καλυτερος.ναι συμφωνω, δεν ειναι αυτο το θεμα. το θεμα ειναι αν εχω κανει τη σωστη επιλογη ή μηπως οχι. δεν αισθανομαι οτι αυτο το αντικειμενο μου ταιριαζει ιδιαιτερα, οτι εχω ταλεντο σε αυτο.... δεν σηκωνομαι με ορεξη το πρωι να παω στη δουλεια. οταν ειμαι στη δουλεια βλεπω αλλους που το κανουν ευχαριστα και με μερακι και δεν ειμαι απ'αυτους...εκει προβληματιζομαι και σκεφτομαι οτι οσο κι αν προσπαθησω, ποσο καλος μπορει να γινω αν δεν το γουσταρω...? απ'την αλλη λεω οκ, δεν κανουν ολοι τη δουλεια των ονειρων τους...
μ'ενοχλει η ελλειψη σεβασμου απο καποιους, μ'ενοχλει να πρεπει να γινομαι κακος ή να πρεπει ολη την ωρα να επιβαλλομαι σε μερικους που μου δημιουργουν προβληματα με τη συμπεριφορα τους. ολοι τα αντιμετωπιζουν αυτα θα μου πεις...οκ συμφωνω. αλλα εμενα μ'ενοχλουν παραπανω απ'οτι τον μεσο ορο ισως και λογω χαρακτηρα και ιδιοσυγκρασιας και βιωματων. "αρρωσταινω" οταν πρεπει σε σχεδον καθημερινη βαση να τα αντιμετωπιζω. εχω μεγαλωσει σε περιβαλλον με εντασεις, προσβολες, χειροδικια κλπ. οταν βιωνω παρομοια περιστατικα (οχι χειροδικια αλλα ενταση, εντονο στρες, προσβολες) και στη δουλεια, με σκοτωνει. με παει πισω.
εντοπιζω καποια πραγματα που μ'ενοχλουν και θα ηθελα να τα αλλαξω αλλα εκει ερχεται το αλλο θεμα σαν κερασακι στην τουρτα...ποσες επιλογες επαγγελματικες εχουμε αυτην την εποχη?
να πω οτι θα φυγω απο αυτην την δουλεια να παω σε μια αλλη...
στην προσωπικη μου ζωη τα πραγματα ειναι πολυ καλυτερα αλλα δεν μπορουν να μενουν και εντελως ανεπηρεαστα απο τα θεματα που με προβληματιζουν και μου ριζνουν την ψυχολογια. με τη συζυγο μου τα εχω συζητησει. δειχνει κατανοηση και ειναι διπλα μου σε οποια αποφαση κι αν παρω.αυτο ειναι κατι θετικο.σου δινει μια σιγουρια.
Xairete se olous sas ! eimai k egw nea sto site afto einai sigkekrimena to prwto m minima ! Loipon as min ksexname pws OLA ma OLA sti zwi mas simbenoun gia kapio logo .kai ola osa simbenun mas mathenun/mas kanoun pio dinatus kai mas dinun ta aparaitita mathimata gia ena kalitero avrio !
γεια σου Λια.καλως ηρθες. συμφωνω μ'αυτα που λες. θελει προσπαθεια η κατασταση και να μην ξεχναμε καποια πραγματα...καλο ειναι να μαθαινουμε απ'τις εμπειριες μας για να μην ξανακανουμε τα ιδια λαθη...
Μπα το μετοιανωσα , καλα εκανα κ δεν παντρευτηκα την συγκεκριμενη , αμα το θελαμε κ οι δυο μας , δεν μας σταματαγε τιποτα . ( υποδεγμα σταθεροτητας ο δικος σου ) . Ειχε το τεραστιο μειονεκτημα του αυταρχισμου , λεων γαρ το ζωδιο . Δεν επιβαλλομαι , ουτε μου αρεσει να μου επιβαλλονται .Quote:
Originally Posted by Macgyver
που πήρα τον γκομενο της φιλης μου
Λειτουργεί μονο παράθεση συνεπώς εγώ μετανιώνω όταν ανοίγω τηλεοραση η παίρνω εφημερίδα και διαβάζω πράγματα που με βγάζουν εκτος εαυτού.Quote:
Originally Posted by olgaki1975
Το ίδιο φυσικά ισχύει και για την ηλεκτρονική ενημέρωση.
μετα απο 123.000.000 ποστ σου με αυτο το θεμα δε κουραστηκες να το σκεφτεσαι?Quote:
που πήρα τον γκομενο της φιλης μου
Μονο για την ονειροφαντασια που με διαβαινει, σαν ενας αλλος κυρ Αντωνης με γεματο κανατι κρασι.
------------------------------------------------------------------------------------------------
Εντάξει Μακ,το έσβησα και εγώ το μήνυμα,γενικά σέβομαι τους συνανθρώπους μου....έχω ξαναπροσπαθήσει να σε προσεγγίσω,αλλά δε πήρα απάντηση.
Εδώ πέρα μπορείς να εκφραστείς ελεύθερα-ίσως και βοηθηθείς....
Οπως θέλεις όμως!
Diana , αστο , προσπαθησα να το σβησω , αλλα δεν προλαβα .Σευχαριστω για το ενδιαφερον.------------------------------
Και οντως σεβεσαι τους συνανθρωπους σου , μολις το απεδειξες
Με εκτιμηση