Originally Posted by
marian_m
Δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα;
Η μαμά δεν εγκρίνει τη σχέση και ο μπαμπάς ψάχνει τα πάντα για το παιδί.
Εγώ σου λέω ότι μπορεί και να έχουν δίκιο, να μην αξίζει για σένα ο τύπος. Και λοιπόν; Δεν πρέπει να το καταλάβεις και να το αποφασίσεις εσύ αυτό;
Ή θεωρείς πως είσαι μικρή ακόμη για να αποφασίζεις μόνη σου;
Στην ηλικία σου είχα παρόμοια προβλήματα με τους δικούς μου, να σου πω πώς τα έλυσα; Απλά έκανα το δικό μου ό,τι και να έλεγαν!
Δεν καταλάβαινα τίποτα, είχα (και έχω ακόμη) τέτοιο πείσμα, που προτιμούσα να σκοτωθώ, παρά να κάνω αυτό που προσπαθεί να μου επιβάλει κάποιος άλλος.
Μια, δυο, τρεις, πέντε, φωνές, καυγάδες συνήθισαν!
Πολύ σύντομα κοιμόμουνα όποτε ήθελα στο φίλο μου, τον οποίο δεν ενέκριναν στην αρχή αλλά μετά το πήραν απόφαση. Απλά έφτανε να τηλεφωνήσω και να πω "δεν θα κοιμηθώ σπίτι σήμερα". Από τότε δεν ξαναέδωσα λογαριασμό σε κανέναν.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να ζήσουμε τη ζωή μας όπως θα θέλαμε, είτε είμαστε είκοσι είτε σαράντα είτε εβδομήντα.
Όπως είπε και η remedy, αν δεν σπάσεις αυγά δεν θα φας ομελέτα. Θα συνεχίσεις να τρως ό,τι σου σερβίρουν.