Originally Posted by
Loading...
Καταρχάς μη μειώνεις τα μπαγλαμαδάκια.
Μια χαρά ξεκάθαρες συνεννοήσεις κάνουν με τα αυτιά μας.
Έπειτα, διάβασα το κείμενο στο πρωτότυπο γιατί συχνά στις μεταφράσεις χάνονται νοήματα. (Όχι γιατί βρήκα κάτι λάθος στο δικό σου)
Επίσης, εννοείται οτι δεν προσπαθώ να σε διορθώσω σε κάτι... δεν δικάζω, κουβέντα κάνουμε... μην τα βλέπεις τόσο "προσωπικά" αυτά που γράφω... ναι... γραπτός λόγος.
Λοιπόν, με λίγα λόγια, με το άρθρο διαφωνώ. Θα το ξαναπώ οτι το θεωρώ biased το "κάτω κάτω της γραφής" που προσπαθεί να περάσει στον αναγνώστη. Και η έκδοση της "love" ακόμα και η τραβηγμένη σαν εικόνα, που υποτίθεται "καταρρίπτει", υπάρχει. Σαφώς και είναι κάτι υποκειμενικό και ξεχωριστές οι διαβαθμίσεις που την ζει ο καθένας μας. Αυτό ειδικά με τα χάπια, μάλλον δεν μου λέει τα ίδια με εσένα και η αιτία είναι πολυπαραγοντική πιστεύω.
Γενικώς το βλέπω σαν άλλο ένα ηθικοπλαστικό άρθρο με "open to interpretation" τάσεις και κολοκυθόπιτα για κυρίως γεύμα... Το μόνο καλό που το έγραψες κάπου έχω την εντύπωση, είναι που αναφέρει μερικά ονόματα...
Το θέμα όμως είναι, και το ξέρεις ήδη νομίζω, οτι το ίδιο ποσοστό από "καθαρές κουβέντες" θα έβρισκες και αν συναναστρεφόσουν άτομα που κατά δήλωση θα ήταν κατά της αποκλειστικότητας. Δηλαδή σκέψου ξαφνικά να μην ήταν τόσο "κολάσιμο" να πηγαίνεις με όποιον θες ενώ έχεις σχέση (οπότε πχ γιατί σχέση; την λέμε ερωτικές επαφές καλύτερα)... για πόσο καιρό θα περνούσες καλά, γνωρίζοντας απόψε οτι στο διπλανό δωμάτιο η σχέση σου, με την οποία έχεις αναπτύξει κάτι πέρα από το σαρκικό, θα περνάει την ώρα του/της στο κρεβάτι με άλλον άνθρωπο; Για πόσο καιρό θα έλεγες, ας συμμετέχω κι εγώ; Πόσο πιο γελοία σκηνικά θα δημιουργούνταν όταν κάποιος το να πάει με άλλον, θα το είχε το ίδιο εύκολο όσο με το να πάει σινεμά; Και πέρα από αυτά... υπάρχει και μια συγκεκριμένη (συναισθηματική και μη) χωρητικότητα μέσα μας... δηλαδή πόσους συντρόφους θα μπορούσες να κρατάς ικανοποιημένους παίζοντας την ειλικρινή κολοκυθιά... και πότε θα άρχιζες απλά σωματικά και νοητικά να μην μπορείς να συναναστραφείς κάποιον από τους δύο; Τους 3;; Τους 4!!! Αργά ή γρήγορα απλά θα συμπαθούσες κάποιον περισσότερο από τους άλλους.
Εδώ λοιπόν να σου εξηγήσω τί εννοούσα με τον γυμνισμό. Όταν ζεις σε μια κοινωνία κυρίαρχα ιδιωτική σε οτι αφορά το σώμα σου, το θεωρώ κάτι παρόμοιο με το να ρωτήσεις τον άλλο τί γνώμη έχει για τις ανοιχτές σχέσεις. Σκεπτικά που μοιάζουν θα συναντήσεις από πίσω. Αν μάλιστα μιλάμε και για "ουσίες εγκεφάλου" πόσο πχ πιο εύκολο θα ήταν να αρχίσεις να λες "Α αυτός μου αρέσει γιατί είναι προικισμένος σύμφωνα με τα δικά μου πρότυπα και μου κάνει καλύτερο κλικ... Ή γιατί μυρίζει καλύτερα... Ή γιατί την ακούμπησα εκεί (κατά λάθος... σίγουρα)... Ή γιατί ήθελε να της πω αν έχει μελανιά στον πισινό οπότε μου τον τούρλωνε, δεν ήταν αυτό που νομίζεις... " και τα όποια "κρυφά" καταλαβαίνεις οτι δεν χρειάζεται καν να τα συζητήσουμε... γιατί ποιος ο λόγος να κρυφτείς όταν κάτι μπορείς να το κάνεις φανερά με την πρόφαση του "επιτρέπεται"... Δηλαδή, πάλι θα ήταν θέμα χαρακτήρα και περίπτωσης, η αμοιβαιότητα των συναισθημάτων, η ειλικρίνεια και η σταθερότητα την οποία θεωρείς και σωστό παράδειγμα για ένα παιδί.
Αυτά όλα καταλαβαίνεις οτι είναι απόψεις. Δεν σημαίνει οτι δεν υπάρχουν άτομα που δεν τους ταιριάζουν τέτοια σκηνικά... αλλά το οτι ο Μήτσος μεγάλωσε μέσα σε τσίρκο δεν τον κάνει αυτόματα και κλόουν... δηλαδή μία κοινωνική σύμβαση μπορεί να επικρατεί σε πλειοψηφικό βαθμό, δεν σημαίνει όμως οτι όλοι (θα) την ακολουθούν και κατά γράμμα και οτι δεν υπάρχουν παρακλάδια.
Έχει πολλά σημεία το θέμα και πρέπει να γράφεις μίνι δοκίμια για να καλύπτεις στιγμές που θα προέκυπταν σε μια κανονική συζήτηση.
Όπως σε μια βόλτα περνάς καλά όταν ταιριάζεις σε μερικά βασικά σημεία... έτσι και όταν διαχειρίζεσαι την "love" μέσα σε μια σχέση... αλλά η εμπειρία γενικώς είναι αναντικατάστατη και σε βοηθάει να ανακαλύπτεις και τον ίδιο σου τον εαυτό είτε από λάθη που θα κάνεις ο ίδιος, είτε από αυτά που θα σου κάνουν... μέσα στο πρόγραμμα είναι να κάνεις λάθη... και να βρεις και μαλάκες... δυστυχώς... ή ευτυχώς...;;