Μαρία Ελένη όλα είναι το μυαλό αν δουλεύει το μυαλό μη φοβάσαι αν δε δουλεύει τότε να ανησυχείς
Printable View
Μαρία Ελένη όλα είναι το μυαλό αν δουλεύει το μυαλό μη φοβάσαι αν δε δουλεύει τότε να ανησυχείς
Εχεις ένα κόλλημα με την εμφάνιση! πρέπει να το διερευνήσεις κάπως...
Στο ξαναλεω... η εμφάνιση ειναι το περιτύλιγμα και μόνο. Το τί σου βγάζει ο αλλος εχει σημασία.
Δες γυρω σου, βλεπεις ζευγαρια που παίρνουν τον ίδιο βαθμο στην κλιμακα της ομορφιάς?
Εχω δει υπερβολικα ωραιους αντρες με μετριες γυναικες, που μπορεί απλά να ηταν αποφασιστικές και διεκδικητικές! και κουκλες μοντελες με μετριους αντρες, που μπορεί απλώς να σφύζουν από ενέργεια και δυναμισμό.
Εγω τωρα πια καμία! Αν δεν μιλήσω με τον άλλο, να τον δω, να με δει, να καταλαβω τί είδος είναι, σε τι μηκος κυματος κινειται, ενα ωραιο πρόσωπο ή ένα εντυπωσιακό κορμί δεν λέει τιποτα. Ωραια, θα τον θαυμασω, θα πω <<τι ωραίος>> αλλα ως εκεί! Αν από εκεί και πέρα, το μυαλό δεν κόβει στροφές, ή το στυλ ζωής είναι <<ξαπλα, καναπες, λαπτοπ>>, όπου φυγει φυγει!
Δεν εννοώ πολύ, εννοώ ότι κοιταζα πρώτα εμφάνιση και μετά ολα τα άλλα. Ενω ειναι λαθος αυτο, ο ανθρωπος ειναι ενιαιος, δεν κατακερματιζεται σε εμφανιση και μυαλό.
Δεν μου αρεσουν οι τεμπέληδες! Μου αρεσουν οι ανθρωποι που εχουν ενεργεια και τη διοχετευουν στη ζωη τους. Σαφως δεν μου αρεσουν οι εργασιομανείς.
Ελακο αυτο προσπαθω, να γινω λιγο πιο χαλαρη αλλά και αυτο ξένο μου ειναι. Πως να στο εξηγησω; μεγαλωσα σαν στρατιωτης, παιρνεις εντολες, αν δεν τις κανεις πραξη - σοβαροτητα ρεαλισμος - μετα.... θα ζησεις πονο και καπου κοπηκε μεσα μου η αλλη διασταση εκεινη του χαλαρου, χιουμορ, κτλ κτλ. Τωρα προσπαθω να γινω και ετσι μπας και γελαω πιο συχνα στη τελικη. Για το δικο μου καλο.
Αυτό αυτολεξεί θα μπορούσα και εγώ να το γράψω...
Τί αγώνας... να χαλαρώσεις όταν είσαι προγραμματισμένος να είσαι στο κόκκινο μόνιμα!
Να δυσκολευεσαι να κανεις πλακα, να αστειευτείς, να σου βγαίνουν νευρα!, να πιέζεσαι! και να θεωρείσαι αντικοινωνικος, το κερασάκι στην τούρτα! ή να γελάς σα νευρόσπαστο...
Τελικά το μέτρο πόσο δύσκολο είναι...
Να σε εχουν διδαξει ετσι, να σου συμβουν και γεγονοτα που πιανεις ( απελπισια χωρις αμεσο θετικο feedback ) και να τα ακους και απο πανω...
εισαι ξενερωτη
εισαι σοβαρη
εισαι μπλα μπλα...
οκ... ειλικρινα προσπαθω να θυμηθω πως ειναι η ζωη χωρις λυπη απαντω, αν με παιρνει, αν δεν με παιρνει πρεπει να μαθω εγω να μην επηρεαζομαι απο οτι ακουω.
Προσθέτω
είσαι αντικοινωνική, κλείνεσαι στον κόσμο σου, δεν μας δίνεις σημασία, είσαι σνομπ!!!, ζηλευεις!!!!!!!!!!...
ωρες ωρες αναρωτιεμαι, με τετοιες ατάκες εγω πρεπει να χαλαρωσω ή αυτοι που τα λένε?
μήπως απλά πρέπει να μάθουμε να πουλαμε τρελα στους έξω?
και να ισορροπησουμε με το μεσα μας μόνοι μας??
Πάντα θαυμαζα τους ανθρωπους που προσαρμοζονται αναλογα με το περιβαλλον και δινουν στον καθενα την απαντηση που του αρμοζει, παιζουν τον αναλογο ρολο. Εγώ γιατί είμαι η ιδια σε όλους??