τι εκανε μεσα σου αυτο το κλικ στο μυαλο σου και καταλαβες τι ειναι αληθινο και τι οχι?
αυτο ψαχνω...............................
Printable View
τι εκανε μεσα σου αυτο το κλικ στο μυαλο σου και καταλαβες τι ειναι αληθινο και τι οχι?
αυτο ψαχνω...............................
το οτι για κανα μηνα δεν ακουγα καθολου φωνες,και το οτι τα φαρμακα σιγα σιγα με φερανε στη πραγματικοτητα...αυτους τους 3 πρωτους μηνες δεν ηθελα να βγαινω εξω νομιζα πως ολοι με σχολιαζανε οτι κοιτανε το τροπο π περπαταω αλλα μετα κουλαρα και πιστευω μετα τους 6 μηνες εγινα πιο κοινωνικη μιλαω πια οσο μιλαγα κ παλια,,,δεν ημουν ποτε κοινωνικη..
αρα ειναι θεμα φαρμακων πιστευεις?
τι αγωγη επαιρνες τοτε?θυμασαι?
Μου πήρε 7 μηνες να αναθεώρησω τις πεποιθήσεις μου κ να φύγει το παραλήρημα.
Ο γιατρός όταν είδε να επανερχομαι μου έκανε κ μείωση 25%.
Δεν ξέρω πως έγινε η διαπίστωση της λαθεμενης πραγματικότητας. Απλα τα φάρμακα ελαχιστοποιούν τα συμπτώματα κ καταλαβαίνεις πχ οτι ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω απο σένα κ οτι δεν είσαι ο χειρότερος άνθρωπος που υπάρχει.
εγω τα πρωτα ψυχωτικα τα ειχα στα 16 μου.στο γιατρο πηγα στα 25 μου.τωρα ειμαι 29.
εγω παρνω 1200mg solian, 25mg aloperidin, 200mg lamictal, 30mg remeron, 4mg akineton retard, 0.5-1mg xanax.
μονο με το aloperidin βλεπω καλο το τελευταιο μηνα με μια ενδιαμεση υποτροπη 10 ημερων.
δε μπορω να καταλαβω.δε με πιανουν τα φαρμακα.
ωρες ωρες απελπιζομαι, χανω το κουραγιο αλλα προσπαθω να κραταω την ελπιδα ζωντανη.αυτο με κραταει για να μη φουνταρω
δε μπορει να μου φυγει απο το μυαλο οτι αυτα ειναι ειδικες ικανοτητες.αλλα βλεπω αρνηση απο παντου
Πάντως όσο έπαιρνα φάρμακα κ διαπίστωνα σιγά σιγά το νοσηρό, ηταν σαν να αντιλαμβανομουν το άθλιο της καταστασης μου. Αισθανομουν μια απίστευτη δυστυχία, τελματωνενος, αδύναμος, χωρίς ελπίδα. Απιστευτος πόνος. Κ καθώς παρατηρούσα την κατασταση ηταν σαν να είχα μια Λερναία Ύδρα με πολλά κεφάλια απο συμπτώματα και παρενέργειες φαρμάκων που έπρεπε να καταπολέμησω ώστε να ηρεμησω.
λες να φοβαμαι να αντικρυσω την πραγματικοτητα για να μην στεναχωρηθω μετα?
ή τα φαρμακα δε δουλευουν?
ή πρεπει να τους δωσω κι αλλο χρονο?
εβελπιστουσα σε καποια μειωση το καλοκαιρι αλλα δε τη βλεπω ετσι οπως παμε.
και μου τη δινει η γιατρος γιοατι λεει αν ηταν ειδικες ικανοτητες θα σε βοηθουσαν σε κατι.δε καταλαβαινει οτι αυτο που πιστευω ειναι οτι εχουμε αυτες τις ικανοτητες να ακουμε φωνες , να βλεπουμε πραγματα που οι αλλοι δε βλεπουν ή οτι καταλαβαινουμε τη συνομωσια γυρω μας.και οτι το τιμημα ειναι να γινομαστε σε καποιους τομεις δυσλειτουργικοι
δε μπορω να της γεμισω το κεφαλι με αυτο που σκεφτομαι
Χεχε κ στις 2 περιπτωσεις ο καθένας χτυπάει σε τοίχο. Εσύ πιστεύεις ακράδαντα αυτά που πιστεύεις κ η γιατρός το δικο της.
Οι χαμένοι παντα είμαστε εμείς. Εμείς είμαστε αυτοι που μπαίνουν στο καζάνι της ψύχωσης και είναι πλήγμα για την αυτοπεποίθηση να καταλήξεις οτι όσα πιστεύεις ηταν λάθος κ να επανέλθει σε μια πραγματικότητα οπου δεν γίνεται να πατήσεις pause για να σε περιμένει να επανελθεις.
τι μου προτεινετε να κανω για να εξακριβωσω τι ειαι αληθινο και τι οχι?να γυρει προς καπου η ζυγαρια προς τα εκει που ειστε κι εσεις?στο αληθινο που ζειτε κι εσεις?να περιμενω κι αλλο με το aloperidin?
ενδεχεται η πορεια μου να μην εχει φως στο τουνελ επειδη αργησα να παω σε γιατρο?
Δυσκολη ερώτηση!!
Τώρα είναι σαν να προσπαθείς να γυρίσεις μια βίδα (ίσως αυτή του μυαλού σιυ χαχα) κ το κλειδί δεν είναι το κατάλληλο μέγεθος.
Πραγματικα δεν ξέρω πως μπορεί να δεις την αλήθεια της καταστασης.
Είναι πολύπλοκη πραγματικα αρρώστια κ δεν έχει εύκολες απαντήσεις. Είναι σαν να λες σε εναν τυφλό δες τι ωραίο ηλιοβασίλεμα.
Έτσι κ σε μας είναι σαν να σου λέω "μη φοβάσαι δεν υπάρχει καμια συνομωσία κ λογος να φοβάσαι". Απλα εχεις αλλά ματια αυτή την στιγμη.