Originally Posted by
kobo
Γλυκούλα μου σε σένα θα απαντήσω στοχευμένα.
Να ξέρεις εμείς οι γεματούλες απο μικρές είμαστε ΠΑΝΤΑ καλα παιδιά. Απο εκει και πέρα, ολα εμείς τα καλά παιδιά με την έννοια της αγαθοσύνης και της ενσυναίσθησης προς τρίτους να ξέρεις πάντα θα νιώθουμε αδικημένοι, παντα λιγο πιο αποκομμένοι, παντα λιγότερο αποδεκτοί και αγαπητοί. Αυτο ειναι ενα απο το κόμπλεξ που μας εχει επιβληθεί απο τα κοινωνικά στερεότυπα και απο το πόσο κοινωνικά απαίδευτα και αγενή ειναι τα παιδάκια και συνεχίζουν να είναι μεχρι να μεγαλώσουν και να γίνουν μαντραχαλέοι.
Στην παγίδα δε, του "να αδυνατίσω για να αρέσω στο κόσμο" νομίζω οτι πέφτω και εγώ πολύ συχνα.
Ξαναβγαίνω ομως γιατί το ξέρω οτι δεν ειναι εκει το θέμα. Είναι το τι εκπέμπουμε. OWN IT.
Το σώμα σου και οι ατελειες σου και ο αγώνας σου ειναι για σένα και για κανεναν αλλο δεν αποτελεί κριτήριο αποδοχής ή απόρριψης.
Αν νιώθεις οτι κάποιος πάει να σε απορρίψει βάσει κιλών, απόρριψέ τον κατάμουτρα για το πόσο κοινωνικά αμόρφωτος είναι. Φρόντισε να του το πείς κιολας.
Φίλτραρε πάρα πολύ τους καλοθελητές που ασχολούνται με τα κιλά σου και σου λένε ποσο διαφορετική θα ήταν η ζωή σου κτλ κτλ
Πρεπει να πεισμώσεις και να θυμώσεις με αυτούς που θα αντλήσουν προσωπικό όφελος απο το αν ΕΣΥ χασεις πχ 10 κιλα.
Μην απογοητεύεσαι πάντως απο τους ανθρώπους, και κυριότερα μην απογοητεύεσαι απο τον εαυτό σου.
:o