Originally Posted by
Jane Shepard
Την επόμενη μέρα έκανα μία συμφωνία με τον εαυτό μου: μου επέτρεψα μία τελευταία απόπειρα για επίσημη ενημέρωση γύρω από το ζήτημα και ό,τι θα μου έλεγαν οι ειδικοί, αυτό θα πίστευα. Έτσι τηλεφώνησα στο Τμήμα Ανθρωποζωονόσων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, περιέγραψα την όλη κατάσταση και έθεσα τις ανησυχίες μου στην υπεύθυνη κτηνίατρο η οποία μου εξήγησε πως συμφωνεί με το ΚΕΕΛΠΝΟ ότι δεν χρειάζομαι εμβολιασμό διότι δίχως λύση του δέρματος, δεν θεωρείται έκθεση (ήταν κάθετη μάλιστα στο ότι δεν υπάρχει περίπτωση να σε δαγκώσει νυχτερίδα και να μην το καταλάβεις). Επίσης μου είπε πως ακόμη και αν έπεφταν σταγονίδια από το σάλιο της στα μάτια μου, θα το αισθανόμουν μιας και τα μάτια είναι πολύ ευαίσθητα στα ξένα σώματα ανεξαρτήτου μεγέθους, και πως αν έπεφταν στο στόμα μου δε θα ήταν ανησυχητικό καθώς το πεπτικό μας σύστημα είναι αφιλόξενο περιβάλλον για τον ιό. Επαφή σάλιου με το βλεννογόνο, μου εξήγησε, θεωρείται το να σε γλείψει το ζώο στο πρόσωπο, ή το να βάλεις το χέρι σου στο στόμα του κι έπειτα να ακουμπήσεις τα μάτια ή το στόμα σου. Αυτό που με καθησύχασε περισσότερο πάντως ήταν το ότι μου είπε πως στην Ελλάδα εξετάζονται και οι νυχτερίδες για λύσσα, πράγμα που δεν το γνώριζα μιας και είναι προστατευόμενο είδος και άρα δεν επιτρέπεται να θανατώνονται για ερευνητικούς λόγους. Μου εξήγησε λοιπόν ότι εξετάζονται όταν βρίσκονται νεκρές και πως τα τελευταία 50 τουλάχιστον χρόνια δεν έχουν βρεθεί ποτέ νυχτερίδες στην Ελλάδα που να φέρουν λύσσα, ούτε καν το σκέλος που σχετίζεται αποκλειστικά με αυτές (Ευρωπαϊκή νόσος των νυχτερίδων). Και μιας και δεν υπάρχουν κρούσματα λύσσας στην περιοχή γενικότερα (πράγμα που μου επιβεβαίωσε ότι θα είχε γίνει γνωστό αν συνέβαινε), είναι απίθανο να έχω πάθει κάτι και να είμαι ο πρώτος άνθρωπος στην Ελλάδα που να έχει κολλήσει λύσσα από νυχτερίδα, πόσο μάλλον με αυτό τον τρόπο.
