Τι προτιμούν οι άνδρες τελικά...

Quote:

---

Originally Posted by Georgewww

Συμφωνώ απολύτως. Ούτε ένας ποιητής δε θα μπορούσε να το περιγράψει αυτό, αλλά θα κάνω φτωχή προσπάθεια.

Όταν σε κοιτάει αισθάνεσαι ότι είσαι η κάθε ελπίδα της, όταν σε αγκαλιάζει είσαι το στήριγμα, όταν κλαίει είσαι το χαρτομάντιλο, όταν γελάει είσαι η αιτία , εισαι η αγωνία, η λαχτάρα όλα είσαι εσύ ο άνθρωπος που πρώτο θα πάρει τηλέφωνο ό,τι και να γίνει. Πώς αισθάνεσαι? Ως ο πιο τυχερός άνθρωπος, ως παράδεισος κι εσύ πολύ μικρός για να το αξίζεις. Το μόνο που σε νοιάζει? Να είναι εκείνη ευτυχισμένη. Αισθάνεσαι ευλογία.

Πολλά μπορούμε να προσποιηθουμε οι άνθρωποι, την αγάπη όμως όχι, εκτός αν θέλει κάποιος να κοροϊδεύει τον εαυτό του.

Νομίζω οποίος το έχει ζήσει, καταλαβαίνει τι διαφορά, καταλαβαίνει ότι δε μπορεί να περιγραφεί.

Εσύ? Πώς πιστεύεις ότι περιγράφεται η αγάπη? :) ... Την έχεις βιώσει με κάποιον άντρα?

---

Ναι. Νιώθω ευλογημένη που την έζησα μια φορά στη ζωή μου. Με πλησίασε διακριτικά, με έβλεπε που πάλευα μόνη μου και μια φορά μου έφερε σνακ έτσι ως ανθρώπινη κίνηση ( έπαθα πλάκα ποτέ κανείς δεν το είχε κάνει αυτό ) με κοιτούσε για ώρες και δεν έβγαζε μιλιά, βιαζόμουν να τον καταλάβω και εκείνος μου έβαζε εμπόδια. Βγαίναμε ραντεβου αλλά πάντα κρατούσε ένα μυστήριο. Με επεξεργαζοταν δηλαδή και με μάθαινε σιγά σιγά τι μου αρέσει, ποιες είναι οι συνήθειες μου, τα όρια μου. Όταν πια γίναμε ζευγάρι ένιωθα από τη πρώτη ημέρα ασφαλής. Πρώτη φορά στη ζωή μου. Έδινα και έπαιρνα. Δεν είχα τάσεις φυγής. Δεν ένιωθα δούλα που κάνει δουλειές. Εστυβα φυσικό χυμό στο χέρι :) για να πάρει όλες τις βιταμίνες, προσεχα να κάνω γεύματα που λατρεύει τα γνωστά δηλαδή γυναικεία ( δεν ένιωθα πίεση να τα κάνω αυτό ήταν το διαφορετικό). Με άντεχε που είχα κυκλοθυμία κατάθλιψη μανία. Ήμουν πιστη δεν ψαχνόμουν. Μοιραζόμασταν την αγάπη μας για κοινά ενδιαφέροντα. Ο πρώτος άνθρωπος της ζωής μου που αφέθηκα σαν μικρό παιδί να με αγκαλιάσει να μου κρατήσει το χέρι να πω ναι ρε γαμωτο μου αξίζει. Σκούπιζε τα δάκρυα μου και εγώ τα δικά του. Μπορώ να γράψω άπειρα για αυτόν τον άνθρωπο. Μπόρεσε να δει πίσω από την εικόνα της άνετης κοπέλας. Είδε μια ευαίσθητη και διαταραγμένη αλλά την αγάπησε παρα τα βλαμμένα της. Τον αγαπάω αυτόν τον άνθρωπο παρόλο που χώρισαν οι δρόμοι μας. Είχα βιώσει σεξ. Κακοποίηση χωρίς διείσδυση σε παιδική ηλικία και αυτό με έκανε να είμαι πάντοτε υπέρ καχύποπτη με το ανδρικό φυλο. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν με έκανε να πιστέψω πάλι σε κάτι αγνό και θετικό είναι το πιο αρσενικό που έχω γνωρίσει. Με ποια έννοια; με προστάτευε, με λάτρευε, με μαλωνε, σεβοταν απόλυτα τα όρια του αλλά έκανε χώρο για την ανισσοροπια μου. Δεν υπήρχαν τσακωμοί για χαζαμαρες... Υπήρχε κάτι σαν αόρατος όρκος. Ειμασταν ο ένας για τον άλλο 5 χρόνια πνευματικά σωματικα συντροφικα και πολλά άλλα. Σε αρρώστιες σε ζητήματα οικογενειακά οι δυο μας. Να το πω κάρμα; Τότε το έλεγα Δώρο Θεού. Δάκρυσα τώρα που στα είπα.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Καλό θα ήταν να μη χρησιμοποιούμε παραδείγματα παιδιών με κάποια σύνδρομα. Πρώτον όλοι έχουμε μια μορφή αυτισμού που δεν έχει διαγνωστει σύμφωνα με τους επιστήμονες. Σε κάποιους είναι εμφανής σε άλλους όχι. Σεβασμός σε παρακαλώ εξουθενωμενε σε αυτό το κομμάτι. Των παιδιών. Κάποιοι γονείς δίνουν αγώνα καθημερινά για να τα βοηθήσουν να ενταχθούν στην κοινωνία μας που αγαπάει να μισεί το διαφορετικό.
8 στα 10 παιδιά σήμερα έχει κάποιο σύνδρομο. Ο βαθμός όμως παίζει τεράστιο ρόλο.
Αν είμαι σε κάτι ευθικτη και απόλυτη αυτό είναι τα παιδιά!!! Την ωρα στιγμη της σύλληψης δημιουργίας ουδείς γνωρίζει το DNA τι ιδιότητες θα έχει. Άλλοι είναι αναίσθητοι και τα αφήνουν όπου βρουν. Άλλοι αφιερώνουν ψυχή για να τα μεγαλώσουν. Οι Σπαρτιάτες τα πετούσαν στον Καιάδα. Τέλος πάντων. Αν μπορείς σε παρακαλώ μη το λες έτσι απλά.

---

Συμφωνώ στηην ουσία του σχολίου σου.
Μια φιλική διόρθωση μόνο.
Οι Σπαρτιάτες δεν πετούσαν στον Καιάδα ανάπηρα παιδιά. Αποδείχθηκε πως αυτό ήταν μύθος και στον Καιάδα πετούσαν εγκληματίες , προδότες κτλ...όχι ανάπηρους.

Σε ευχαριστώ πολύ Ελισσαβετ. Γιατί επέτρεψαν να διαδωθει κάτι τόσο σκληρό τόσα χρόνια;; Θυμάμαι από το σχολείο επεξηγήσεις τύπου " δεν ήθελαν κάτι ατελες διότι ήθελαν Καλούς στρατιώτες ". Υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα τέτοιο συνηθειο σε κάποιες πόλεις; γνωρίζεις;

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Σε ευχαριστώ πολύ Ελισσαβετ. Γιατί επέτρεψαν να διαδωθει κάτι τόσο σκληρό τόσα χρόνια;; Θυμάμαι από το σχολείο επεξηγήσεις τύπου " δεν ήθελαν κάτι ατελες διότι ήθελαν Καλούς στρατιώτες ". Υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα τέτοιο συνηθειο σε κάποιες πόλεις; γνωρίζεις;

---

Δεν γνωρίζω αν υπήρχε κάπου τέτοια συνήθεια.
Η παρεξήγηση με τον Καιάδα από όσο γνωρίζω υπήρξε διότι από ευρήματα που είχαν βρει θεώρησαν ότι είναι οστά μικρών παιδιών...ε και φαντάζομαι ότι αυτό σε συνδυασμό με την φήμη των Σπαρτιατών ως σκληροί, πολεμιστές κτλ...δημιουργήθηκε ο μύθος. Αργότερα βρέθηκε όμως πως δεν υπήρξαν ποτέ οστά παιδιών στον Καιάδα, αντίθετα βρέθηκαν ευρήματα από ενηλικες φυλακισμένους.
Η πιο τρανή απόδειξη βέβαια γιαυτό είναι οτι υπήρχαν αρκετοί επιφανείς Σπαρτιάτες με αναπηρίες...νομίζω και κάποιος βασιλιάς που μου διαφεύγει το όνομα του τώρα.


edit https://www.mixanitouxronou.gr/o-mit...e-echmalotous/

Αν και ξεφεύγω από το θέμα εντελώς έχω μελετήσει μυθολογία και μου έμεινε έντονα χαραγμένη η Βασιλεία του Καδμου, Ο Πενθεας η απόρριψη του Διονυσου η συνέπεια όλα!! Γνωρίζεις λογικά σε τι αναφέρομαι. Χαίρομαι να με διορθώνουν διότι μαθαίνω το σωστό! Κάθε πόλη στη χώρα μας έχει τη μυθολογία της και όποιος έχει χρόνο είναι τόσο όμορφο να μελετά. Ιστορία μυθολογία Ήθη Έθιμα συγκλισεις αποκλίσεις. Λατρεύω να μαθαίνω συνεχώς αλλά αυτή τη περίοδο καταλαβαίνεις σε ποιο τρομερά έχω επικεντρωθει. Παλι καλά λοιπόν που τα παιδάκια δεν τα πείραζαν.
Σε ευχαριστώ για το link !!! Αυτή η εκπομπή έχει κάνει φοβερά αφιερώματα.

Όντως πολυ ατυχεις οι αναφορες σε παιδια με συνδρομο Down. Δεν πιστευω οτι χρησιμοποιωντας τα σαν μπηχτη/δηθεν ψυχολογικη ερμηνεια (αμφιβολου ευστοχιας αν θελετε τη γνωμη μου) δειχνετε λιγοτερη προκαταληψη απεναντι στα ατομα με ειδικες αναγκες απ' οση το αρχικο ποστ του Εξουθενωμενου.


Η curious μπορει να ειναι λαθος στους αριθμους και στα ιστορικα δεδομενα, οχι ομως στη ουσια.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Ναι. Νιώθω ευλογημένη που την έζησα μια φορά στη ζωή μου. Με πλησίασε διακριτικά, με έβλεπε που πάλευα μόνη μου και μια φορά μου έφερε σνακ έτσι ως ανθρώπινη κίνηση ( έπαθα πλάκα ποτέ κανείς δεν το είχε κάνει αυτό ) με κοιτούσε για ώρες και δεν έβγαζε μιλιά, βιαζόμουν να τον καταλάβω και εκείνος μου έβαζε εμπόδια. Βγαίναμε ραντεβου αλλά πάντα κρατούσε ένα μυστήριο. Με επεξεργαζοταν δηλαδή και με μάθαινε σιγά σιγά τι μου αρέσει, ποιες είναι οι συνήθειες μου, τα όρια μου. Όταν πια γίναμε ζευγάρι ένιωθα από τη πρώτη ημέρα ασφαλής. Πρώτη φορά στη ζωή μου. Έδινα και έπαιρνα. Δεν είχα τάσεις φυγής. Δεν ένιωθα δούλα που κάνει δουλειές. Εστυβα φυσικό χυμό στο χέρι :) για να πάρει όλες τις βιταμίνες, προσεχα να κάνω γεύματα που λατρεύει τα γνωστά δηλαδή γυναικεία ( δεν ένιωθα πίεση να τα κάνω αυτό ήταν το διαφορετικό). Με άντεχε που είχα κυκλοθυμία κατάθλιψη μανία. Ήμουν πιστη δεν ψαχνόμουν. Μοιραζόμασταν την αγάπη μας για κοινά ενδιαφέροντα. Ο πρώτος άνθρωπος της ζωής μου που αφέθηκα σαν μικρό παιδί να με αγκαλιάσει να μου κρατήσει το χέρι να πω ναι ρε γαμωτο μου αξίζει. Σκούπιζε τα δάκρυα μου και εγώ τα δικά του. Μπορώ να γράψω άπειρα για αυτόν τον άνθρωπο. Μπόρεσε να δει πίσω από την εικόνα της άνετης κοπέλας. Είδε μια ευαίσθητη και διαταραγμένη αλλά την αγάπησε παρα τα βλαμμένα της. Τον αγαπάω αυτόν τον άνθρωπο παρόλο που χώρισαν οι δρόμοι μας. Είχα βιώσει σεξ. Κακοποίηση χωρίς διείσδυση σε παιδική ηλικία και αυτό με έκανε να είμαι πάντοτε υπέρ καχύποπτη με το ανδρικό φυλο. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν με έκανε να πιστέψω πάλι σε κάτι αγνό και θετικό είναι το πιο αρσενικό που έχω γνωρίσει. Με ποια έννοια; με προστάτευε, με λάτρευε, με μαλωνε, σεβοταν απόλυτα τα όρια του αλλά έκανε χώρο για την ανισσοροπια μου. Δεν υπήρχαν τσακωμοί για χαζαμαρες... Υπήρχε κάτι σαν αόρατος όρκος. Ειμασταν ο ένας για τον άλλο 5 χρόνια πνευματικά σωματικα συντροφικα και πολλά άλλα. Σε αρρώστιες σε ζητήματα οικογενειακά οι δυο μας. Να το πω κάρμα; Τότε το έλεγα Δώρο Θεού. Δάκρυσα τώρα που στα είπα.

---

Χαίρομαι που τα έζησες :)
Τι ωραία , απάντησες τι θέλει ένας άντρας :) ( τουλάχιστον κρίνοντας από μένα )

Αλλά και τι θέλει μια γυναίκα (επίσης σύμφωνα με την άποψη μου)

Quote:

---

Originally Posted by oboro

Όντως πολυ ατυχεις οι αναφορες σε παιδια με συνδρομο Down. Δεν πιστευω οτι χρησιμοποιωντας τα σαν μπηχτη/δηθεν ψυχολογικη ερμηνεια (αμφιβολου ευστοχιας αν θελετε τη γνωμη μου) δειχνετε λιγοτερη προκαταληψη απεναντι στα ατομα με ειδικες αναγκες απ' οση το αρχικο ποστ του Εξουθενωμενου.


Η curious μπορει να ειναι λαθος στους αριθμους και στα ιστορικα δεδομενα, οχι ομως στη ουσια.

---

Αν εννοείς εμένα, καμία μπηχτή.
Πιστεύω πως όντως ο Εξουθενωμένος όταν έγραψε το αρχικό σχόλιο εννοούσε τους άντρες γενικά, με την έννοια ότι μένουν πάντα παιδιά κτλ. Αυτό είπα στην Ρεμ.

Την αναφορά στο σύνδρομο Down δεν την σχολίασα καθόλου γιατί με εκνεύρισε και δεν ήθελα να πάρει διαστάσεις.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Αν εννοείς εμένα, καμία μπηχτή.
Πιστεύω πως όντως ο Εξουθενωμένος όταν έγραψε το αρχικό σχόλιο εννοούσε τους άντρες γενικά, με την έννοια ότι μένουν πάντα παιδιά κτλ. Αυτό είπα στην Ρεμ.

Την αναφορά στο σύνδρομο Down δεν την σχολίασα καθόλου γιατί με εκνεύρισε και δεν ήθελα να πάρει διαστάσεις.

---

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Μάλλον 12χρονο με σύνδρομο θεωρεί τους αντρες ο Εξουθενωμένος :)

Αυτο καταλαβα τουλάχιστον γιατι πηρε φορα να μας προκαλεσει γενικα.

---

Δεν τη σχολιασες, αλλα τη σχολιασες και βασικα τη χρησιμοποιησες κιολας. Δεν ειπες οτι "μενουν παντα παιδια κτλ" αλλα οτι μενουν παιδια "με συνδρομο"... κτλ.

Αλλωστε αυτο στο λενε δυο ανθρωποι, με απ' οτι καταλαβαινω τελειως διαφορετικα επικοινωνιακα στυλ. Απλα στον εναν εκανες μαθημα Iστοριας αντι να απαντησεις.

Με τους αριθμούς δεν τα πήγα ποτέ καλά. Παρόλο που υπάρχουν παντού. Γλώσσα μουσική και άλλα. Oboro πρέπει να είσαι αρκετά διαβασμένος άνθρωπος. Με ενδιαφέρει να διαβάζω. Είσαι θετικών επιστημών;

Quote:

---

Originally Posted by oboro

Όντως πολυ ατυχεις οι αναφορες σε παιδια με συνδρομο Down. Δεν πιστευω οτι χρησιμοποιωντας τα σαν μπηχτη/δηθεν ψυχολογικη ερμηνεια (αμφιβολου ευστοχιας αν θελετε τη γνωμη μου) δειχνετε λιγοτερη προκαταληψη απεναντι στα ατομα με ειδικες αναγκες απ' οση το αρχικο ποστ του Εξουθενωμενου.


Η curious μπορει να ειναι λαθος στους αριθμους και στα ιστορικα δεδομενα, οχι ομως στη ουσια.

---

Quote:

---

Originally Posted by Georgewww

Χαίρομαι που τα έζησες :)
Τι ωραία , απάντησες τι θέλει ένας άντρας :) ( τουλάχιστον κρίνοντας από μένα )

Αλλά και τι θέλει μια γυναίκα (επίσης σύμφωνα με την άποψη μου)

---

Χαίρομαι που συμφωνησαμε Γεωργιε :) Εύχομαι όλοι οι άνθρωποι να το βιώσουν. Βέβαια αν το ζήσεις μια φορά και τελειώσει άδοξα μετά είναι δύσκολο να βρεις κάτι εξίσου ίδιο. Δυστυχώς ο πήχης είναι Υψηλός.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Με τους αριθμούς δεν τα πήγα ποτέ καλά. Παρόλο που υπάρχουν παντού. Γλώσσα μουσική και άλλα. Oboro πρέπει να είσαι αρκετά διαβασμένος άνθρωπος. Με ενδιαφέρει να διαβάζω. Είσαι θετικών επιστημών;

---

Δε θα ελεγα πως κανω διακρισεις :)

Πραγματικα πολυ συγκινητικη η ιστορια που μοιραστηκες και πραγματικα σπουδαιο που βρεθηκατε με αυτον τον ανθρωπο ο ενας για τον αλλο...

Σπουδαίος άνθρωπος εκείνος. Ευλογημένοι όσοι τον συναντούν. Πριν μπει στη ζωή μου είχα περάσει πολύ δύσκολα και είχα χάσει κάθε ελπίδα για το ανθρώπινο είδος τολμώ να σου πω. Για αυτό τον αποκάλεσα δώρο Θεού. Δεν μου έλυσε κάτι αλλά μου χάρισε φως. Δεν ήθελα κάτι άλλο. Ίσως για αυτό παραμένω ακόμα ανθρώπινη.
Oboro ελπίζω κάποια στιγμή να ανοίξεις thread για κάτι που αγαπάς να κάνουμε διάλογο :)

Quote:

---

Originally Posted by oboro

Δεν τη σχολιασες, αλλα τη σχολιασες και βασικα τη χρησιμοποιησες κιολας. Δεν ειπες οτι "μενουν παντα παιδια κτλ" αλλα οτι μενουν παιδια "με συνδρομο"... κτλ.

Αλλωστε αυτο στο λενε δυο ανθρωποι, με απ' οτι καταλαβαινω τελειως διαφορετικα επικοινωνιακα στυλ. Απλα στον εναν εκανες μαθημα Iστοριας αντι να απαντησεις.

---

Απλά μετεφερα αυτό που είχε πει ο εξουθενωμένος και είπα στην Ρεμ αυτό που κατάλαβα οτι εννοούσε γιατί η ρεμ το είχε ερμηνεύσει αλλιώς. Δεν σχολίασα καθόλου την αναφορά του σε παιδιά με αναπηρία.
ΚΙ αφού θες να στο αναλύσω να σου πω πως δεν την σχολίασα oboro γιατί τυχαίνει να έχω άτομο με αυτισμό κι αλλες αναπηρίες στην οικογένεια κι αν απαντούσα στον εξουθενωμένο δεν θα ήμουν καθόλου ευγενική. Ελπίζω να σου αρκει η απαντηση μου.

Και μιας κ έκανες παράθεση κ την απάντηση μου στην Ρεμ, θα πρόσεξες φαντάζομαι πως δείχνω τον εκνευρισμό μου στην τελευταία μου πρόταση και γιαυτό δεν μπήκα καν στην διαδικασία να απαντήσω στον Εξουθενωμένο. Επέτρεψου μου λοιπον, γιατί είναι θέμα που με πονάει ειδικά αυτό το διάστημα, να μην θέλω να επεκταθώ.

Το θεμα δεν ειναι τι εχεις περασει εσυ η εγω, αλλα πως μπορουν να ερμηνευτουν τα γραφομενα μας απο οσους διαβαζουν. Βασικα λες οτι δεν ειναι ατυχης ο τροπος που εκφραστηκες, γιατι εχεις προσωπικη εμπειρια.

Ειναι μια ενδιαφερουσα εικονα της εικονας που δινει ο,τι γραφουμε εδω μεσα. Να αρχισω λοιπον και εγω τις ατυχεις τοποθετησεις σε ολα τα θεματα οπου η ζωη με εχει πληγωσει η και σκληρυνει ακομα, και μετα να περιμενω οχι μονο να μην παρεξηγηθει αυτο που εγραψα αλλα επειδη ακριβως εχω τις ουλες και τα παρασημα, να ερμηνευτει με τροπο που δε δικαιολογουν οι λεξεις οι ιδιες.

Σχετικη ερωτηση - η προσωπικη, επωδυνη και συχνα εκ γενετης εμπειρια με τετοιες καταστασεις, ανεβαζει τον πηχυ για το πως εκφραζομαστε για αυτες, η τον κατεβαζει; Τι λες;