Μπορείς αν θες να πετάξεις και το τηλέφωνο..
Είσαι 20 χρόνων και κάθεσαι και καταστρέφεις την υγεία σου για ένα άνθρωπο που δεν ξέρεις.. Ποσο είπε ότι είναι αυτός;
Printable View
Αυτό είναι το θέμα, πως αν δε μπορώ πια να ξέρω πώς είναι, θα στεναχωρηθώ πάραα πολύ. Είπα την αντίδρασή μου σε μπλοκ/αγνοήσεις, φαντάσου ποια θα είναι η αντίδραση αν δεν μπορώ πια. Τεράστια θλίψη. Κι για αυτό προς στιγμή το αποφεύγω. Δε ξέρω τι στο καλό πια πάει στραβά με εμένα. Είναι 30. Τώρα πρόσεξα πως σταμάτησα να ασχολούμαι τόσο με πράγματα από τότε που τον γνώρισα. Αλλά ναι, δουλεύω κι σπουδαζω.
αρρωστημένο;
Γιατί αρρωστημένο;
Πιστεύω ρηχές.
Άλλο ρωτάω. Σε ρώτησα από το πρώτο μου ποστ. Θέλω να καταλάβεις γιατί το κάνεις όλο αυτό. Να βρεις την αιτία μπας και καταφέρεις να βγεις..
Όπως και να έχει.. Σου εύχομαι πραγματικά να εξελιχθεί αυτή η ιστορία με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να είναι το καλύτερο για σένα. Καλή χρονιά.
ευχαριστώ πολύ, επίσης
ναι, ειναι αρρωστημενο να ασχολεισαι με ανθρωπο που σε διωχνει, που δεν μπορεις να εχεις μια πραγματικη ισοτιμη σχεση, αλλα να προσπαθεις να του κανεις τον ψυχιατρο με το ζορι, χωρις να εισαι. που δεν ειστε ουτε φιλοι, ουτε εραστες, αλλα τον κυνηγας εσυ κι αυτος σε διωχνει και σε προσβαλει.
ολα αυτα, ειναι το αρρωστημενο.
Δεν έκανα τον ψυχίατρο. Ήμουν απλώς εκεί και δέθηκα.
Και όσα έχει πει, πως είχα φτάσει όσο πιο κοντά έφτασε κανείς στο να του δείξω πως νοιάζομαι και μετά τα κατέστρεψα όλα, το κάνει πιο δύσκολο. Το ότι δέθηκα είναι το λάθος. Για αυτό το λόγο έμεινα κι προσπαθούσα ό,τι κι αν γινόταν. Το να κόψει επαφές κάποιος για τον οποίο νοιάζεσαι και ανησυχείς είναι πάρα πολύ επίπονο για μένα. Κι να μην έχεις απολύτως κανένα τρόπο να μάθεις ούτε καν αν ζει/πως είναι. Όχι γιατί έπαιρνα κάτι κι δεν θα το έπαιρνα πια, αλλα γιατί νοιαζόμουν κι ανησυχούσα πάρα πολύ-και όχι άδικα, με ό,τι άκουσα.
αυτο ηταν το χειριστικο. εσυ, γι αυτο εμεινες, κι αυτος γι αυτο το εκανε. για να σε εχει υποχειριο του. θα τα καταλαβεις οταν μεγαλωσεις , αλλα μεχρι τοτε η αυτοπεποιθηση σου θα εχει φτασει στο υπογειο, αν συνεχισεις να επιμενεις σε γνωριμιες ΠΟΥ ΣΕ ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΑΛΑΣ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ.ετσι καταρακωνεται η αυτοπεποιθηση ενος απειρου στις σχεσεις ανθρωπου και μετα νοιωθει οτι δεν αξιζει τπτ καλυτερο απο το να παρακαλαει..
σε ειχε συνεχεια στο τρεξιμο, να προσπαθεις συνεχως για κατι που δεν θα σου εδινε ποτε. την αναγνωριση και την ανταποκριση.
εσυ νοιαζεσαι κι ανησυχεις. δεν αναρωτηθηκες γιατι να μην νοιαζεται και να μην ανησυχει κι αυτος για σενα;
να σου πω εγω. γιατι τον απασχολει μονο ο εαυτος του.
αυτο ειναι το αρρωστημενο.
το οτι επιμενεις χωρις να βρισκεις ανταποκριση και μαλιστα καθεσαι να σε διωχνουν και να σε προσβαλουν.
θα συνηθισεις ετσι, και δεν θα μπορεις να αναγνωρισεις μια υγιη σχεση...
Γενικά ποτέ δεν έπαιρνα, άρα όχι δεν αναρωτήθηκα. Ποτέ δεν είχα πάρε-δώσε, μόνο δώσε, δώσε, δώσε. Είχε πει πως στις σχέσεις πρέπει και να παίρνεις και να δίνεις, πως εκείνος έδινε, αλλά πως δεν του πρόσφερα τίποτα, πως δεν του έδωσα τίποτα. Αυτό προσπαθώ να καταλάβω.. Θυμάμαι με ρωτούσε τι όφελος υπάρχει σε αυτό για εκείνον.
Δεν ξέρω πια. Ό,τι έχει πει έχει μπει στο κεφάλι μου. Δεν πιστεύω τον εαυτό μου πια.