Printable View
WildHoney θα το παλέψουμε να διώξουμε τη δηλητηριαση απ τα σκα-τα τους κοντρα αυτοι κοντρα κι εμεις εμ αυτοι θα μας μπιπ κι στο μυαλο ?? ε οχι ρε φιλε φτανει . μεσα απ αυτους μαθαινουμε τι ειν κακο μην το αντιγράψουμε ποτε στη ζωη μας. κακο πολυ καλο λεμε κι το απορρίπτουμε.
Ναι, αλλά συγκριτικά πολύ πιο σπάνια από τον πατέρα μου και διαφορετικού τύπου. Αλλά τις έριχνε κι αυτός,Quote:
Originally Posted by george1520
χρησιμοποιούσε και μια ζώνη, αξέχαστο τσούξιμο. Η μητέρα μου όμως ήταν αξεπέραστη στους τρόπους
που θα κακοποιούσε.
WildHoney ερε σφαλιαριδια που τους πρεπουν να γινουν νταούλι τα μουτρα τους απο το πρήξιμο ποιοι θαρρουν πως ειν ρε ?? αυτα τα ατομα στην απομονωση κι μην ξανα δουν φως του ηλιου.
Εμένα η μάνα μου χρησιμοποιούσε πολύ το κλαδί της κληματαριάς. Σαν μαστίγιο ήταν. Τώρα πώς είναι η σχέση σου με τους γονείς σου;Quote:
Originally Posted by WildHoney
Και τι θα έλεγες για τη σιωπή των γύρω;
Για τη σαπίλα των θεατών που έκαναν τα στραβά μάτια;
Για τις κοινωνικές τους σχέσεις, που έμεναν ανέγγιχτες στο θέατρο των σκιών;
Γιατί ξεχνάμε να κοιτάξουμε εκεί.
george1520 ΚΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ ΚΑΛΑ ΚΟΥΜΑΣΙΑ ΦΙΛΕ Ε ??ΤΙ ΠΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕ ΔΙΝΟΥΝ ΡΕ ΦΙΛΕ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ??? ΚΙ ΦΥΣΙΚΑ ΟΙ ΓΥΡΟ ΧΕ-ΣΤΙ-ΚΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΠΕΡΝΑΝ ΠΑΙΔΙΑ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥς. Ο ΚΑΘΕΝΑς ΚΟΙΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΤΟΥ .:mad:
Ο πατέρας έχει πεθάνει, η μητέρα είναι άρρωστη. Λυπάμαι ρε συ george και για τις δικές σου εμπειρίες. Πάρε μια διαδικτυακή αγκαλιά (καλά, σήμερα ξεπερνώ τον εαυτό μου, λολ). Τι σκατά δηλαδή, πώς γίνονται γονείςQuote:
Originally Posted by george1520
μερικοί μερικοί, πάντα με εκπλήσσει. Οι δικοί σου γονείς; Εσύ την παλεύεις φίλε;
Να προσέχεις και να φροντίζεις τον εαυτό σου. Είσαι το πολυτιμότερο, είσαι το κέντρο. Να σε βάζεις στο κέντρο.Quote:
Originally Posted by asperger39
Η μάνα μου πριν κάτι μήνες έλεγε και ξανά έλεγε ότι δεν πέρασα τίποτα στη ζωή μου και να μην έχω κανένα παράπονο. Δεν της έφτανε το ξύλο που μου είχε δώσει, τις βρισιές της και την αδιαφορία του πατέρα μου.. Γύρισα και της είπα ότι με κακοποιησαν σεξουαλικα πολλές φορές όταν ήμουν μικρός. Και με κοίταξε χωρίς να πει κάτι. Μετά γύρισε και είπε "να μην τον έβαζες σπίτι" . Που κόλλαγε αυτό ποτέ δεν κατάλαβα. Απλα εκείνη την στιγμή για μένα έκλεισε ένας κύκλος, συνειδητοποίησα τι μάνα έχω. Για να μπορεί να δεχθεί ένας γονιός κάτι τόσο βίαιο, θα πρέπει να παραδεχτεί πόσο κακός γονιός ήταν/ειναι.
WildHoney ΟΛΟΙ ΤΟ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑς ΟΣΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΘΥΜΑΤΑ ΒΛΑΜΕΝΩΝ ΓΥΡΟ ΜΑς .ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ ΚΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑς Η ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΙΑΣΗ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΚΟΤΡΟΠΙΑ ΜΑς ΦΈΡΟΝΤΑΙ ΔΕ ΠΑΙΖΕΤΕ.
Δεν παραδέχονται, γιατί όταν παραδεχτείς σημαίνει ότι πρέπει να διορθώσεις, να αλλάξεις,
να κάνεις την αυτοκριτική σου, να ζητήσεις συγνώμη για τις παραλείψεις, την άδικη βία, την κατάχρηση
της γονεικής θέσης έναντι παιδιού, που φυσικά από άποψη ισχύος δεν το συζητάμε πως υστερεί τότε. Υπάρχει μία άρνηση που προφανώς δηλώνει και μία ανικανότητα για αποδοχή ευθυνών. Εμένα πίστευαν πάντα πως ήταν καλοί γονείς. Ζντουπ.
Βέβαια, τίποτε δεν πέρασες στη ζωή σου, όλα απ' το μυαλό σου τα έβγαλες. Ουστ.
Σκληροί, συναισθηματικά ανάπηροι άνθρωποι. Πλέον εμένα δεν με επηρεάζουν, έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Έχω αλλάξει εγώ.Λυπάμαι που βιωσατε κάτι τέτοιο. Να προσέχετε τον εαυτό σας, να τον αγκαλιαζετε :)
ΝΑΡΚΙΣΣΑΡΕς ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΑ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΤΥΠΟΙ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΙΚΡΟΙ ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΥΑΛΟ ΚΟΤΑς ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΔΕ ΕΧΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΗΘΟς ΑΝΘΡΩΠΙΑ. ΟΝΤΑ ΑΔΙΑ ΚΕΝΑ ΑΠ ΨΥΧΗ ΕΝΤΕΛΟς ΕΑΥΤΟΥΛΑΚΙΔΕς.
Αγαπητέ Αλέξανδρε απο τη στιγμή που διαβασα το μήνυμα σου είσαι στο μυαλό μου. Νιώθω και καταλαβαίνω το αδιέξοδο, τον πονο. Ειμαι 46 χρονών. Τα κατάφερα και εφτασα μέχρι εδω. Μέρα τη μέρα. Άλλοτε καλες μέρες άλλοτε κακές. Όμως μια φωνη μεσα μου παντα ελεγε "προχώρα, προχώρα, προχώρα".
Δεν θυμάμαι μερα απο τοτε που θυμάμαι τον εαυτό μου που να μην κρύβομαι, απο τον βιαστη μου.
Το γράφω για να καταλάβεις οτι δεν μιλαω απεξω.
Εχω πει οτι θα τα καταφερω για εκεινο το μικρο παιδακι (κοριτσάκι) που του στερησαν τη ζωη που θα μπορούσε να εχει.
Να αναζητήσεις βοήθεια, να ενδιαφερθείς για τον εαυτό σου. Γιατί εκείνο το παιδί μεσα σου πρέπει να υψώσει το αναστημα του στον βιαστή και να του πει ΩΣ ΕΔΩ! Δεν θα βιαζεις αλλο το μυαλο, την ψυχη, τη ζωη μου. Σου αξίζει η ελευθερία, σου αξίζει να ζήσεις και να δημιουργήσεις. Τωρα ολα είναι θολά.
Σκεψου λιγο, όπως παει κανείς στον οφθαλμίατρο γιατί δεν βλεπει καλα και μόλις βαλει τα γυαλια ολα καθαριζουν και ξερει που να πάει τι να κανει. Οταν καποιος ποναει ή εχει ενα πυρετο ή βασανιζεται απο κατι στο σωμα του, παει στο γιατρό και βρισκει θεραπεια. Ανακουφιζεται απο τον πονο. Ή ενα χαλασμενο δοντι οταν το σφραγισουμε ησυχαζουμε. Σκεψου οταν η ψυχή ποναει θέλει βοήθεια. Θελει θεραπεια.
Εγω δεν πηρα ποτε βοήθεια και το εχω μετανιώσει. Γιατι ακουγα καποιους που ποτε δεν κατανόησαν τι φερνει μαζι του ολο αυτο.
Υπάρχει αναγκη εσωτερική κάποιος να βαδισει μαζι σου, να σου πει, βλεπω μεσα σου, σε νιωθω, θα μεινω μαζι σου, θα το περασουμε μαζι. Καποιος να μπει αναμεσα στον βιαστή και στο παιδι και να το υπερασπιστεί.
Εισαι ενας αξιαίπαινος ανθρωπος που σου αξίζουν χιλια μπραβο που τα καταφερες μεχρι εδω. Εισαι πολύτιμος. Γιατι εισαι εσυ.
Διαβασα και τα αλλα παιδια που έγραψαν. Ειστε ολοι ήρωες. Μεγαλώσατε, συνεχίσατε παρα τον πονο, τις πληγές, τις αιμορραγίες.
Αξιζετε ολοι τα καλύτερα στη ζωή.
faith7 αλλη μια βασανισμένη χρυση ψυχη που πονεσε στη ζωη κι ζητα κι αυτη ατομα που εχουν βιωσει τα ιδια . ολλοι μαζι μια αγκαλια ανθρωπιάς .