εμένα δεν μου φαίνεται ακραίο! μου θυμίζει τον τρόπο σκέψης παλιότερων γενιών, των γονιών μου πχ, που όντως ήξεραν τι θέλουν να κάνουν στη ζωή τους και ζευγάρωναν for life! απλά σήμερα είναι πιο σπάνιο να το συναντήσεις αυτό.
Printable View
εμένα δεν μου φαίνεται ακραίο! μου θυμίζει τον τρόπο σκέψης παλιότερων γενιών, των γονιών μου πχ, που όντως ήξεραν τι θέλουν να κάνουν στη ζωή τους και ζευγάρωναν for life! απλά σήμερα είναι πιο σπάνιο να το συναντήσεις αυτό.
μου θυμίζει τον παππού μου και τη γιαγιά μου. μαζί 54 χρονια. κι οταν ο παππους μου έφυγε αν δεν υπήρχε γιατρος στο σπιτι να κανει ηρεμιστική ενεση στη γιαγια μου θα τον ειχε ακολουθησει εκει και τοτε.
αλλά και πάλι δεν σημαινει ότι σε εκεινη την εποχη δεν υπηρχαν προβληματα στα ζευγαρια. παππους γιαγια ηταν εξτρα σουπερ αγαπημενοι.
αδερφοι της γιαγιας μου ειχαν αλλη ιστορία. με αντρα που απατουσε συστηματικα και η συζυγος να εχει πεσει στο tavor κτλ κτλ. δηλαδή πάλι ήταν for life, αλλα τι life...
κρινο,Quote:
Originally posted by krino
και γιατι διαφωνεις ???
(παρολο που το σεβεσαι??)
ήθελα να σου απαντήσω, αλλά με πρόλαβαν οι προηγούμενοι.
Με κάλυψαν, αυτά θα έλεγα και εγώ.
Ειλικρινά δεν θέλω να βάλω στο κεφάλι μου το άγχος να μη χωρίσω ποτέ. Φυσικά δεν θα το επιδιώξω, αλλά αν προκύψει θα το αντιμετωπίσω όπως τόσα άλλα.
Ασε που έχω ήδη χωρίσει μια φορά και έχω νοιώσει τις πραγματικές διαστάσεις αυτού του λεγόμενου εφιάλτη, διαπιστώνοντας απλά ότι είναι κι αυτό κάτι μέσα στη ζωή και δεν είναι η καταστροφή του κόσμου.
ασφαλώς και υπήρχαν προβλήματα. απλά τότε δεν χώριζαν για χίλιους δυο λόγους.Quote:
Originally posted by alexandros3
μου θυμίζει τον παππού μου και τη γιαγιά μου. μαζί 54 χρονια. κι οταν ο παππους μου έφυγε αν δεν υπήρχε γιατρος στο σπιτι να κανει ηρεμιστική ενεση στη γιαγια μου θα τον ειχε ακολουθησει εκει και τοτε.
αλλά και πάλι δεν σημαινει ότι σε εκεινη την εποχη δεν υπηρχαν προβληματα στα ζευγαρια. παππους γιαγια ηταν εξτρα σουπερ αγαπημενοι.
αδερφοι της γιαγιας μου ειχαν αλλη ιστορία. με αντρα που απατουσε συστηματικα και η συζυγος να εχει πεσει στο tavor κτλ κτλ. δηλαδή πάλι ήταν for life, αλλα τι life...
οντως δεν χωριζαν. σχεδον με τιποτα
Quote:
Originally posted by nature
κρινο,Quote:
Originally posted by krino
και γιατι διαφωνεις ???
(παρολο που το σεβεσαι??)
ήθελα να σου απαντήσω, αλλά με πρόλαβαν οι προηγούμενοι.
Με κάλυψαν, αυτά θα έλεγα και εγώ.
Ειλικρινά δεν θέλω να βάλω στο κεφάλι μου το άγχος να μη χωρίσω ποτέ. Φυσικά δεν θα το επιδιώξω, αλλά αν προκύψει θα το αντιμετωπίσω όπως τόσα άλλα.
Ασε που έχω ήδη χωρίσει μια φορά και έχω νοιώσει τις πραγματικές διαστάσεις αυτού του λεγόμενου εφιάλτη, διαπιστώνοντας απλά ότι είναι κι αυτό κάτι μέσα στη ζωή και δεν είναι η καταστροφή του κόσμου.
μα δεν ειπα οτι εχω - η θα εχω - αγχος.
Ειπα οτι μετραω - ανιχνευω - ζυγιζω και τελικα αποφασιζω.
Ειπα οτι αν πραγματικα ξερεις τι θες (και οχι τι θα ηθελες να θες) τοτε σε διαβεβαιωνω οτι δεν θα εχεις προβληματα.
Μακάρι Κρίνο να σου έλθουν όπως τα λες και τα θες.Ομως δεν ούτε προφήτες είμαστε ούτε μέντιουμ.Εξ άλλου αν είναι κάποιος σίγουρος για τον άνθρωπο που έχει δίπλα του,επιθυμεί να προχωρήσει και φυσικά να κάνει οικογένεια σαν φυσικό επακόλουθο.Οι περισσότεροι απο μας πιστεύουν ότι ξέρουν τι θέλουν. Πόσοι είναι που τα έχουν καταφέρει;και πόσοι ξεκίνησαν με τις καλύτερες προϋποθέσεις και στην πορεία προσγειώθηκαν ανώμαλα.Ζυγισμένα,μετρημέν α πολλοί τα είχαν αλλά η συνταγή απέτυχε.
Oποτε οι γυναικες που δεν εχουν αναθρεψει παιδια ειναι ανισορροπες?Quote:
Originally posted by persist
Οσες γυναικες εχω συναντησει χωρις δικα τους παιδια και να ειναι ισορροπημενες, η εχουν μεγαλωσει παιδια συγγενων η ειναι εκπαιδευτικοι στο επαγγελμα οποτε εκφραζουν το μητρικο τους ενστικτο
Θα ηταν ενα πολυ αισιοδοξο συμπερασμα τοτε κ θα καθρεφτιζονταν στην κοινωνια μας.
\"Θες ισορροπια? Κανε ενα παιδι!\"
ολα (ή σχεδον ολα) εχουν σαν βαση ή σαν εκκινηση την προσωπικη επιθυμια, αναγκες, ενστικτα. Αυτο δεν σημαινει ομως πώς ο τροπος που εκληρωνονται οι αναγκες μας, αντανακλα αυτοματως υγεια, οταν εχουμε το \"γιατι\". Ουτε οτι γινομαστε \"καλυτεροι\" ανθρωποι απαραιτητα...Quote:
Originally posted by RainAndWind
Για όποιον λόγο και αν τα φέρνουμε λοιπόν στον κόσμο,καλό είναι να το ψάξουμε,να το βρούμε και όσο ζόρικο κι αν μας βγει στο δρόμο αυτό που θα βρούμε,να το ακούσουμε πολύ προσεκτικά,να μην το θάψουμε για τη δική μας ευκολία.Ίσως να μας μάθει να μην λέμε ψέματα στον εαυτό μας,ίσως να μας βγάλει από το παραμύθι μας,ίσως να μας μάθει μία αλήθεια που δεν είχαμε τη δυνατότητα να δούμε μεγαλώνοντας μέσα σε τόσο ψέμα.
Quote:
Originally posted by giwta2
Μακάρι Κρίνο να σου έλθουν όπως τα λες και τα θες.
δεν βαζιζομαι στα μακαρι,
επιπλεον γνωριζω οτι σε αυτες τις ιστοριες, δεν παιζω μονο εγω, αρα πρεπει να μετρηθουν πολλα.
Και οχι απλα, ενα με αγαπας λατρεια μου.....
Ομως δεν ούτε προφήτες είμαστε ούτε μέντιουμ.
σου ειπα, οτι ειναι θεμα να γνωριζεις τι θες στη ζωη σου.
Αυτο δεν ειναι θεμα μεντιουμ.
Εξ άλλου αν είναι κάποιος σίγουρος για τον άνθρωπο που έχει δίπλα του,επιθυμεί να προχωρήσει και φυσικά να κάνει οικογένεια σαν φυσικό επακόλουθο.
οχι εγω δεν εχω τετοιο επακολουθο.
Μπορει και να μην κανω παιδια ποτε μου, δεν το θεωρω οτι πρεπει να κανω σωνει και καλα.
Εαν και εφοσον υπαρχουν οι παραμετροι που εχω στο μυαλο μου, συζηταμε.
Οι περισσότεροι απο μας πιστεύουν ότι ξέρουν τι θέλουν.
ετσι νομιζουν.....
Αν ηξεραν, θα ηταν σταθεροι στις αποφασεις τους και στα θελω τους.
Καποιος που παει πισω μπρος, δεν θα κανει κακο μονο στον εαυτο του (γιατι θα τον ταλαιπωρει) αλλα και σε αλλους.
Πόσοι είναι που τα έχουν καταφέρει;
μαλλον οχι πολλοι.
και πόσοι ξεκίνησαν με τις καλύτερες προϋποθέσεις και στην πορεία προσγειώθηκαν ανώμαλα.Ζυγισμένα,μετρημέν α πολλοί τα είχαν αλλά η συνταγή απέτυχε.
σιγα το ζυγισμα.
Μην κανεις να απαξιωνω γιατι δεν το θελω.
Οταν ομως παιρνεις την ζωη στα ελαφρα, αυτη θα στο επιστρεψει στα μουτρα και με τοκο.
Επετρεψε μου να πω,
οτι αρχιζω και πιστευω οτι οι ανθρωποι θα επρεπε να γινονται γονεις μετα τα 35 η ισως μετα τα 40.
Πιο πριν εχουν δειξει σοβαρα μυνηματα ανωριμοτητας.
μετά τα 40 λίγο δύσκολο για τις περισσότερες γυναίκες...
επίσης να πω πως όσον αφορά τις σωματικές δυνάμεις όσο πιο νέος τόσο το καλύτερο. τα πιτσιρίκια απαιτούν τρελή ενέργεια!
νομίζω πως 30-35 είναι καλή ηλικία, χωρίς αυτό να σημαίνει πως άνθρωποι που γίνονται πιο νέοι γονείς δεν είναι και καλοί γονείς !
Σίγουρα γονιός δεν πρέπει να γίνεσαι πολύ νέος δίχως εμπειρίες.Σίγουρα ήμουν ανώριμη στην ηλικία που έγινα μάνα.Αλλά υπάρχουν και χρονικά περιθώρια π.χ κάνεις ενα παιδί δεν φταίει σε τίποτε να μεγαλώσει με κουρασμένους ανθρώπους.Το παιδί δεν είναι κούκλα χρειάζεται αντοχές.Ολα με μέτρο φυσικά.
Quote:
Originally posted by giwta2
Σίγουρα γονιός δεν πρέπει να γίνεσαι πολύ νέος δίχως εμπειρίες.Σίγουρα ήμουν ανώριμη στην ηλικία που έγινα μάνα.Αλλά υπάρχουν και χρονικά περιθώρια π.χ κάνεις ενα παιδί δεν φταίει σε τίποτε να μεγαλώσει με κουρασμένους ανθρώπους.Το παιδί δεν είναι κούκλα χρειάζεται αντοχές.Ολα με μέτρο φυσικά.
εισαι το λιγοτερο προβλημα που θα μπορουσε να επικαλεστει καποιος.
Οτι εκανες, το εκανες πριν δεκαετιες πισω σε αλλα χρονια.
Τι να πει για ανθρωπους του σημερα που μιλανε με νεα δεδομενα και κανουν τα ιδια λαθη οπως εσυ?
Εγω παντως αν υποθεσω οτι κανω παιδι,
δεν νιωθω καθολου κουρασμενος.
Αντιθετα σε οτι κανω στη ζωη μου δινομαι απολυτα σε αυτο.
Ομως το θεμα δεν ειναι το τι κατεβαζει η γκλαβα και το τι θελω να κανω, αυτο και να κανω.
Υπαρχουν χιλιες δυο παραμετροι που πρεπει να ζυγισεις για μια τετοια αποφαση.
Οτι εκανες, το εκανες πριν δεκαετιες πισω σε αλλα χρονια.
πολλές δεκαετίες...γκρρρρρρ
Quote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by nature
κρινο,Quote:
Originally posted by krino
και γιατι διαφωνεις ???
(παρολο που το σεβεσαι??)
ήθελα να σου απαντήσω, αλλά με πρόλαβαν οι προηγούμενοι.
Με κάλυψαν, αυτά θα έλεγα και εγώ.
Ειλικρινά δεν θέλω να βάλω στο κεφάλι μου το άγχος να μη χωρίσω ποτέ. Φυσικά δεν θα το επιδιώξω, αλλά αν προκύψει θα το αντιμετωπίσω όπως τόσα άλλα.
Ασε που έχω ήδη χωρίσει μια φορά και έχω νοιώσει τις πραγματικές διαστάσεις αυτού του λεγόμενου εφιάλτη, διαπιστώνοντας απλά ότι είναι κι αυτό κάτι μέσα στη ζωή και δεν είναι η καταστροφή του κόσμου.
μα δεν ειπα οτι εχω - η θα εχω - αγχος.
Ειπα οτι μετραω - ανιχνευω - ζυγιζω και τελικα αποφασιζω.
Ειπα οτι αν πραγματικα ξερεις τι θες (και οχι τι θα ηθελες να θες) τοτε σε διαβεβαιωνω οτι δεν θα εχεις προβληματα.
Γιατί, εγώ, αν \"δανειστώ τη ματιά σου\" στο συγκεκριμένο θέμα, αγχώνομαι?
Μου αρέσει να προχωρώ εκεί που λέει το ένστικτό μου και η καρδιά μου, χωρίς μεγάλο μέτρημα, ανίχνευση, ζύγισμα.
Δεν θα μας πάρει κανείς το κεφάλι αν δεν τα έχουμε ζυγίσει και χαράξει όλα ως την τελευταία λεπτομέρεια.
Αλλωστε, που ξέρουμε πόσο θα ζήσουμε?
Και αν τα χαράξουμε όλα και μας πέσει κανένα κεραμίδι και μείνουμε στον τόπο, πάλι ορφανά θα αφήσουμε, όσοι έχουμε παιδιά.Η μήπως ξέρουμε αν θα αρρωστήσουμε ή αν θα πάθουμε κανένα τροχαίο?
Οπότε είμαι της άποψης να ζούμε φυσικά (νικ είναι αυτό χεχεχε) και χωρίς το άγχος να είμαστε αλάνθαστοι.
Το βρίσκω πολύ αγχωτικό να χαράζω τα πάντα με προσοχή για να μην κάνωίσως λάθος.
Ασε που από τα λάθη μαθαίνουμε.