Originally Posted by
carrie
Aμα δε δεχεσαι τα συναισθηματα σου ναι θα σου βγει καπου αργοτερα, μπορει μεχρι και να παρεις και φαρμακα. Δεξου τον αρνητισμο σου, αλλα ειναι φτιαχτος οπως ειπαμε, δεν εισαι στα αληθεια εσυ. Εσυ σαν παιδακι δεν ησουν ετσι απο την αρχη. Καπου στην πορεια εγινες. Οποτε δεξου το οτι ετσι ηταν το παρελθον και βαλτο στην ακρη. Ειναι σαν αυτο που ειπα καπου αλλου, εμαθες να υπαρχεις ετσι και να υπερασπιζεις τον εαυτο σου απο ασχημα πραγματα που σου ερχονταν χωρις να τα θελεις οταν ησουν μικρος, και τωρα συνεχιζεις να βαρας μπουνιες στον αερα ενω ο δρομος ειναι ελευθερος. Μπορει οχι ροδινος, αλλα μπορεις να προχωρησεις, δεν εισαι πια το παιδακι που εξαρτιοταν απο τους γονεις του, που του κοβανε τα φτερα οι καταστασεις ή οτιδηποτε, επειδη ηταν μικρο, απροστατευτο και εξαρτημενο απο αλλους. Τωρα εισαι ενηλικας, μπορεις να αποφασισεις εσυ για τη ζωη σου απο εδω και περα, και να βαλεις στην ακρη αυτα που σε εμποδιζανε παλιοτερα. Γινεται αυτο, και δε χρειαζεται φαρμακα...