Originally Posted by
DissolvedGirl
Τι να σας πω, τόσες απαντήσεις διάβασα, εμπειρίες και συμβουλές, αλλά τίποτα δεν με ενέπνευσε.
Ο ναρκομανής είναι ένας άνθρωπος που επέλεξε να αποχωρήσει της (καλής ή κακής, σημασία δεν έχει) μέσης πραγματικότητας και να ζει μια ζωή στα άκρα. Όταν είσαι στα χάι σου, είσαι ΠΟΛΥ καλά, και πολύ καλύτερα από το καλά που γνώριζες πριν. Λίγες στιγμές της κανονικής σου ζωής μπορούν να συγκριθούν με τη γαλήνη, τη χαρά, την ονειρική εμπειρία του ναρκωτικού (τα οποία όλα είναι φυσικά εντελώς τεχνητά). Όταν πέσεις από το τριπάκι, είσαι ΠΟΛΥ χάλια, πολύ χειρότερα από ό,τι μπορείς να θυμηθείς από μια κανονική "μέση" ζωή, πολύ χειρότερα από όσο θα μπορούσες να έχεις ονειρευτεί. Δεν υπάρχουν στιγμές της κανονικής σου ζωής που να συγκρίνονται στον πόνο, την αγωνία, και αυτή την αέναη, καταδυναστευτική ανάγκη... και αν υπάρχουν, δεν τις θυμάσαι και καλά. Παραδόξως, πέραν της προσωπικής δύναμης του καθενός, πιστεύω ότι είναι η μετριότητα της ζωής μας που μας κρατάει σε ισορροπία. Εάν γνωρίσεις την απόλυτη ευχαρίστηση, κάνεις τα πάντα για να την ξανανιώσεις. Εάν ζήσεις τον απόλυτο εφιάλτη, κάνεις τα πάντα για να τον αποφύγεις. Αν είσαι ψυχικά αδύναμος, και τα 2 καταλήγουν σε κάποιου είδους εξάρτηση.
Τα ναρκωτικά είναι μια δίνη. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπαίνουν μια-δύο φορές σε καμιά ρηχή δινούλα, ίσα ίσα στη περιφέρειά της για μια περιστασιακή βόλτα, γιατί ξέρουν ότι κάθε τριπάκι είναι σαν το τρενάκι του λούνα παρκ, και όση ευχαρίστηση, χαρά, ενθουσιασμό ή αγαλλίαση αισθάνεσαι, δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα. Πολλοί πεισμώνουν και δεν θέλουν η βόλτα να σταματήσει ποτέ, εθίζονται στη ζάλη και βυθίζονται όλο και περισσότερο στη δίνη... και υπάρχει ενα σημείο μέχρι το οποίο μπορείς να πλησιάσεις τη δίνη για να τους τραβήξεις έξω χωρίς η ορμή του να σε παρασύρει και εσένα μαζί, και ας πηγαίνεις και με ελικόπτερο.
Προσωπικά είμαι πολύ σκληρή νομίζω. Υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι γύρω μου που χρειάζονται βοήθεια, είναι ικανοί να τη δεχτούν, και ΘΕΛΟΥΝ να σωθούν, και μόνο σε αυτούς διατίθεμαι να ξοδέψω χρόνο και διάθεση και ό,τι άλλο χρειαστεί για να ξεφύγουν από το οτιδήποτε τους ταλαιπωρεί. Δεν υπάρχει περίπτωση να σπαταλήσω τίποτα σε κάποιον που δε θέλει να ξεφύγει. Δεν υπάρχει περίπτωση να σπαταλήσω λέξεις και πράξεις σε κάποιον που είναι απρόθυμος να στηρίξει τις επιλογές του, καλές ή κακές. Δεν υπάρχει "δεν καταλαβαίνει πλέον από μόνος του" και δεν υπάρχει μεγαλύτερη μαλακία έκφραση από την "έπεσε στα ναρκωτικά". Προχωρούσε στο δρόμο και τον έσπρωξε κάποιος και παραπάτησε και έπεσε σε ένα βόθρο πρέζας; ΒΟΥΤΗΞΕ στα ναρκωτικά, και αυτό από μόνο του δείχνει έλλειψη σωστής αυτοπεποίθησης και αδυναμία να στηρίξεις τον εαυτό σου, περισσότερη από τον μέσο άνθρωπο, μεγαλύτερη από την αξία που δίνει ο ίδιος στη ζωή του. Δικός σου ξε-δικός σου άνθρωπος, το οφείλεις στη δική σου ανθρωπιά να του συμπαρασταθείς, να του μιλήσεις, να τον πιέσεις, να του φωνάξεις και να τον κλειδώσεις σε ένα δωμάτιο με ψωμί, νερό και ζάχαρη, είτε γιατί νομίζουμε ότι ο αλτρουϊσμός είναι σημάδι εξελιγμένης και ευαίσθητης προσωπικότητας, είτε γιατί οι άνθρωποι είμαστε κατά φύσιν εγωιστές, μας αρέσει η αίσθηση ικανοποίησης όταν βοηθάμε κάποιον, και θέλουμε να αισθανόμαστε καλά με τον εαυτό μας.
Κάπου όμως βάζεις ένα φρένο και σταματάς, γιατί απλά καταστρέφεις τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να σώσεις κάποιον που δε θέλει ή δεν μπορεί να σωθεί (ω ναι, υπάρχουν και περιπτώσεις που το "δεν μπορεί" είναι απολύτως αποδεκτό... ή άλλες όπου απλά, ΕΣΥ δεν μπορείς να τον σώσεις... το αντέχει αυτό ο εγωισμός σου; Όχι πάντα...). Οι αιώνιες πατερίτσες δεν έμαθαν κανέναν να στέκεται στα πόδια του μόνος του ξανά. Δεν μπορείς να δίνεις απεριόριστες ευκαιρίες, δεν μπορείς να περιμένεις να ανταποκριθούν όλοι στην προσπάθειά σου, λυπάμαι αλλά κάποιοι είναι απλά ο πιο αδύναμος κρίκος, και θα βγουν από το παιχνίδι. Δεν μπορείς να τους σώσεις όλους, δε χρειάζεται να τους σώσεις όλους, και σίγουρα δε χρειάζεται να χάνεις χρόνο προσπαθώντας και χαραμίζοντας εσύ τη δική σου δύναμη και αισιοδοξία για κάποιον που, μετά από αλλεπάλληλες προσπάθειες και κατρακύλες, είναι απλά loser. Ιδιαίτερα σε αυτή την εποχή που ζούμε, it is survival of the fittest, and some people are just not fit to survive.
Γρήγορο κουίζ:
Βρισκόμαστε στην προϊστορική εποχή (ή σε οποιαδήποτε εποχή) και 5 φίλοι κάθονται γύρω από τη φωτιά. Ξαφνικά, λόγω της λάμψης της φωτιάς, ακούγεται να πλησιάζουν δύο σπαθοδόντες, γρυλίζοντας απειλητικά.
Ο πρώτος φίλος σκουντάει τα νούμερα 3 και 4, φωνάζει "θα τους απασχολήσω, θέλω και καινούρια γούνα, μαζέψτε τα και ραντεβού στον Ψηλό Βράχο ουγκ" πιάνει το ακόντιό του και πάει για κυνήγι.
Ένας δεύτερος φωνάζει "τα λέμε στον Ψηλό Βράχο ουγκ" το βάζει στα πόδια και όπου φύγει φύγει.
Ο τρίτος ρουφάει τον καπνό του νωχελικά και χαζεύει τη φωτιά, και ιδέα δεν έχει για τα αιλουροειδή που τον κοιτάνε ωσάν τραγανό παϊδάκι.
Ενας τέταρτος επίσης ρουφάει τον καπνό του, εντοπίζει τις τεράστιες γατούλες αλλά λέει ένα μακρόσυρτο Θεσσαλονικιώτικο "χαλλλλλάρωσε φίλε ουγκ" γιατί ξέρει ότι ο πρώτος θα τον ξελασπώσει επειδή είναι καλός κυνηγός.
Ο πέμπτος της παρέας φωνάζει και τους σπρώχνει, προσπαθώντας να τους ξεκουνήσει να πιάσουν κανά ακόντιο ή έστω καμιά ασπίδα, τους κλωτσάει και εισπράτει και ένα σωρό βρισιές ως ευχαριστώ, και αν και βλέπει την έφοδο να έρχεται, την αγνοεί γιατί πιστεύει πραγματικά ότι έχει το χρόνο και τη δύναμη να κάνει τους άλλους 2 να συνειδητοποιήσουν τον κίνδυνο που τους απειλεί.
Ποιοί από τους παραπάνω χαρακτήρες έκαναν εγγόνια;