βοιντ......εδώ η βασίλισσα της υστερίας...:ΡΡΡ
Μπροστα μου αλήθεια είσαι ακόμη μαθήτρια.
Έτσι όπως τα περιγράφεις, έπαθα μια γερή κρίση υστεριας τον Ιούνη, που αλήθεια σιχάθηκα τον εαυτό μου.
Αυτό που με πείραζε περισσότερο, ήταν πως δεν ήμουν εγώ αυτός ο άνθρωπος, (κατά βάθος).
Παράλληλα σκεφτόμουν πόσο ξεφτίλα έγινα στον άλλο που γωριζόμαστε ελάχιστα και θα με θεωρεί...(ω γιες)...αξολύπητη!
Έκανα πολύ σκληρή αυτοκριτική, αλλά ξέρεις κα΄τι? Δεν με σκέφτηκα σε σχέση με εκείνον, αλλά σε σχέση με τη φαση που βρισκόμουν εκείνο το διάστημα.
Ήμουν χωρισμένη μαζί του, (απότομη απόρριψη χωρίς καμία δικαιολογία), μια πολύ σημαντική δουλειά που έπρεπε να ολοκληρώσω και δεν ήξερα πως γιατί δεν ήμουν σε μουντ και είχα ήδη χάσει δυο προθεσμίες, οικογενειακά προβλήματα κλπ κλπ....
Κάπως έτσι κατάλαβα πως το θέμα μου δεν ήταν ο φίλος μου ή η απελπισία μου για την εξέλιξη της σχέσης μας, αλλά ΟΛΑ ΜΑΖΙ.
Ξέρεις, όταν δεν είσαι σε κανένα επίπεδο δυνατή, δεν ξέρεις τι να πρωτοστηρίξεις για να το επαναφέρεις και κάπου εκεί χάνεις τη μπάλα.
Σκέψου πόσα μετωπα έχεις ανοιχτά αυτή την εποχή, σκέψου το θεμα με τη μέση σου, το θέμα με τις διακοπές, όλα αυτά που πέρασες με το θέμα του όγκου, το παρελθόν που σε βαραίνει και δυστυχώς θα σε βαραίνει για πάντα και δώσε άλλοθι στον εαυτό σου.
Κάνε την αυτοκριτική σου, σκέψου και μετά μοιράσου τα όλα αυτά μαζί του.
Άνθρωποι είμαστε χαλό!!
Αν σε αγαπάει, θα σε καταλάβει...:)
