Δεν είναι θέμα επιδίωξης και επιλογής. Είναι θέμα της φύσης. So simple.
Printable View
Ωραία, μάλλον συμφωνούμε ότι αυτά τα άτομα γεννιούνται έτσι και δεν το επιλέγουν. Συμφωνούμε και ότι αποτελούν απόκλιση της φύσης που υπαγορεύει έλξη ανάμεσα σε αντίθετα φύλα με απώτερο σκοπό τη διαιώνιση του είδους;
Άλλο απόκλιση και άλλο ανωμαλία. Καμιά σχέση.
Αφού θέλεις να κολλήσουμε στις λέξεις παραθέτω τις ερμηνείες λεξικού:
ανωμαλία = εκτροπή από τους κανόνες ή από το φυσιολογικό (μτφ)
απόκλιση = εκτροπή από καθορισμένη θέση
Είσαι σίγουρη πως δεν έχουν καμία εννοιολογική σχέση;
Δεν έχουν. Ο Πλάτωνας είπε να δοκιμάζουμε πριν αποφασίσουμε. (πριν την καταστρεπτική επιρροή του Χριστιανισμού δυστυχώς)
Δηλαδή, να δοκιμάσω την ομοφυλοφιλία προτού αποφασίσω αν είναι κατακριτέα; Με αυτό το σκεπτικό, να μην έχω άποψη ούτε για τον πόλεμο, το φόνο ή τα ναρκωτικά, ας πούμε. Να εφαρμόσω κι εκεί το ρητό του Πλάτωνος;
sheldon, μην το πιέζεις και μην έχεις τόσο μεγάλο άγχος. Κάααποια στιγμή θα βρεθεί αυτή που θα σε ερωτευτεί και θα ταιριάξεις μαζί της. Όσο περισσότερο απογοητεύεσαι και σκας, τόσο πιο πολύ θα πέφτεις ψυχολογικά και τόσο πιο εύκολα θα διώχνεις ευκαιρίες που μπορεί να βρεθούν. Δες το λίγο πιο χαλαρά το θέμα και ξεκόλλα από τη συγκεκριμένη κοπελιά, γιατί δε θα σε βγάλει κάπου.
Και μην είστε τόσο απόλυτοι, ότι σώνει και ντε πρέπει ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα να αναπτυχθεί ερωτική σχέση. Πολύ όμορφες φιλίες μπορούν να δημιουργηθούν μεταξύ ανθρώπων αντίθετου φίλου, και ειλικρινά μακάρι να είχα έναν άντρα φίλο κολλητό. Το βλέπω από τον περίγυρο μου και πραγματικά ζηλεύω :(
Αλήθεια; Άλλο πάλι και τούτο. Στα περισσότερα ζωικά είδη μάλιστα κιόλας, ε; Έχεις να μου δείξεις κανένα επιστημονικό άρθρο που το αναφέρει αυτό; Γιατί ειδάλλως αποτελεί μια τιτανομέγιστη ανακρίβεια.
όχι καθόλου :)
Παντως εμενα μου εχει τυχει να μου αρεσει αρκετα ατομο της παρεας μου, που ομως δεν ειχαμε κ τις τρελες σχεσεις, και οταν λογω καποιων μαθηματων στη σχολη αρχισαμε και καναμε πιο κοντινη παρεα σιγα σιγα ξεφουσκωνε ολο αυτο και μπορω να πω πλεον οτι δε νοιωθω καμια ελξη,το βλεπω εντελως φιλικα.Προσφατα βεβαια εμαθα απο τριτο ατομο οτι αρεσα και σ'εκεινον και μου κακοφανηκε στην αρχη αλλα μετα σκεφτηκα πως καλυτερα που δεν εγινε τιποτα.Οσον αφορα τους ομοφυλοφιλους θεωρω πως δεν ειναι ενα θεμα το οποιο πρεπει να προσεγγιζεται επιπολαια γιατι οπως λενε ακομη και σημερα "εξω απ'το χωρο πολλα τραγουδια λεγονται".Οι ανθρωποι αυτοι αντιμετωπιζουν πολλες δυσκολιες στη ζωη τους για κατι το οποιο ουσιαστικα δεν επελεξαν.Ας προσεχουμε λιγο τους χαρακτηρισμους μας, ειναι και αυτοι ανθρωποι οπως εμεις και αξιζουν σεβασμο.
Ποιος ξερει..εγω πιστευω πως ειναι κ το γεγονος πως το παιξαμε πολυ στο φιλικο το ολο θεμα και καταληξαμε να γινουμε πραγματικα φιλοι.
Βεβαια το ποσο σοβαρη φιλια μπορει να θεωρηθει αυτη δεν ξερω παρα μονο απο τη δικη μου πλευρα.
Βεβαια αυτο δεν εγινε απο τη μια μερα στην αλλη,καναμε παρεα γυρω στα 2 χρονια.
Η μακρόχρονη φιλία σας όμως δε σε παρακώλυε να αισθάνεσαι έλξη. Το θέμα είναι γιατί όταν ήρθατε πιο κοντά αυτή έληξε, ενώ το λογικό θα ήταν να σημειωθεί το αντίθετο.
Γιατι κανεις απ'τους δυο μας δεν εδειχνε "αλλου τυπου"ενδιαφερον προς τον αλλον!
Εγω προσπαθουσα να ειμαι τελειως χαλαρη και φιλικη και το καταφερα.Και νομιζω πως
και εκεινος εκανε το ιδιο.Οτι διαφορετικο εβγαινε δλδ προσπαθουσαμε να το "σκοτωσουμε" και τα καταφεραμε :)
Αφού προανέφερες ότι αρέσατε ο ένας στον άλλον... εννοείς ότι δεν το φανερώνατε το ενδιαφέρον; Γιατί έπρεπε σώνει και καλά να το καταπνίξετε;
Οταν αρχισαμε την παρεα ημουν σε σχεση οποτε κυριως γι'αυτο.Βεβαια ειμαι σιγουρη οτι και σχεση να μην ειχα παλι δε θα εκανε κινηση αλλα τεσπα..
Μετα που χωρισα μετρουσαμε ηδη 2 χρονια φιλιας οποτε θα ελεγα πως ηταν κριμα να χαλασει η φιλια μας για κατι το αβεβαιο ασε που εγω δεν υπηρχε περιπτωση να κανω κινηση.
Μολις χωρισα με προσεγγισε ενα αλλο παιδι της παρεας και μολις ακουσε οτι ενδιαφερομουν παλια για τον φιλο μας μου ειπε οτι ειμαι χαζη που δν εκανα κατι μαζι του γιατι αρεσα και σε εκεινον.Τωρα τι να πω ε μαλλον δν ηταν γραφτο :confused:
Δεν είναι απαραίτητο να χαλούσε η φιλία σας. Πολλοί δεν είναι αυτοί που χωρίζουν και παραμένουν φίλοι;
Ναι αμε..με το παιδι που χωρισα τοτε ορκιζομασταν οτι θα παραμεινουμε φιλοι γιατι αγαπουσε πολυ ο ενας τον αλλον και δε μπορουσαμε να φανταστουμε τη ζωη μας χωριστα.
Που κατεληξα?Ολα αυτα ειναι π@π@ριες!!Σταματησαμε να βλεπομαστε κατι μηνες μετα κ πλεον αν συναντηθουμε στη σχολη μπορει και να μη μιλησουμε!Μακαρι να ταν ολα τοσο ρομαντικα και ευκολα, ειναι πολυ δυσκολο να κρατησεις φιλια μετα απο μια σχεση.
Τι να πω, έχω πολλά να μάθω ακόμα. Γηράσκω αεί διδασκόμενος.
Όντως λέγονται πολλές π@παριές γενικά που χαϊδεύουν τ' αυτιά, λες και ζούμε σε κανένα παραμυθάκι που νανουρίζει παιδιά τις νύχτες. Όπως για κολλητούς, συνοδοιπόρους, επιστήθιους φίλους, μελισσούλες και πεταλουδίτσες, ενώ, όπως ορθότατα επεσήμανε και ο ΚΕΝΟ αλλού, η αλήθεια είναι μία: Ότι σε αυτό τον κόσμο είμαστε μόνοι μας και όλοι οι άλλοι είναι απλά περαστικοί.
Ακριβως!!Πιστευω πως μονοι ερχομαστε μονοι φευγουμε.Οσο για τους κολλητους κλπ.. εχω καταληξει πως δν υπαρχει τπτ απο ολα αυτα-για μενα τουλαχιστον-
Αυτο βεβαια δε σημαινει πως ειναι καλυτερο να μεινει καποιος εντελως μονος του,απλα δεν πρεπει να εχει ψευδαισθησεις και πολλες προσδοκιες απ'τους αλλους.
σέλντον είσαι πάρα πολύ μικρός για να κάνεις τέτοιες δηλώσεις για σχέσεις που δεν έχεις ζήσει ώστε να ξέρεις αν πραγματικά υφίστανται.
Η φιλία είναι η πιο σημαντική σχέση που κάνει ενας άνθρωπος στη ζωή του. Για μένα είναι η αμέσως σημαντικότερη μετά από αυτή της μάνας-παιδιού.
δυστυχώς αν ξεκινάς με τέτοιες σκέψεις, ίσως να μη καταφέρεις να το ζήσεις ποτέ και είναι κρίμα..;)
Κοιτα δε μπορεις να τα παρατησεις ολα και να μεινεις μονος σου.Στην τελικη ο ανθρωπος παντα προσπαθει για το καλυτερο ακομα και αν ξερει οτι οι πιθανοτητες ειναι λιγες.
Παντα θα προσπαθουμε να αναπτυξουμε φιλιες,δε γινεται να μην εχεις ανθρωπους διπλα σου να μοιραστεις καποια πραγματα.Απλα αν δεν ανταποκρινονται οσο θα ηθελες δεν πρεπει να σε παιρνει απο κατω υποθετω(γιατι ειναι συνηθες φαινομενο).
Το ξέρω, οι άνθρωποι υποτίθεται ότι είμαστε κοινωνικά όντα, προορισμένα να συγχρωτιζόμαστε με ομοίους μας, αλλά όπως έχουμε γίνει πια σαν κοινωνία καταδικαζόμαστε σε ισόβια μοναξιά. Και εμένα οι άνθρωποι δεν παύουν διαρκώς με απογοητεύουν. Περιστοιχιζόμαστε από μεγάλη σαβούρα και μετριότητα και οι περισσότερο, για να μη πω όλοι και φανώ απόλυτος, είναι ανίκανοι να καλύψουν την ανάγκη μου για ανθρώπινη επαφή. Αρχίζω να νομίζω ότι μου είναι άχρηστοι και ότι αδίκως σκάω για το θέμα της κοινωνικής μου υστέρησης. Και αυτό, εάν και εφόσον καταφέρω να αναπτύξω μια οικειότητα με κάποιον, γιατί πολύ δύσκολα δένονται οι άλλοι μαζί μου. Δε λέω ότι σκοπεύω να τα παρατήσω τελείως, απλά θα "πετάω σπίθα" και θα σταματήσω να έχω προσδοκίες.
Προτείνω να μιλάς εσύ για τον εαυτό σου. Από τότε που γράφτηκα στο φόρουμ, διαβάζω για όλο και περισσότερες περιπτώσεις παραπλήσιες με τη δική μου και αρχίζω να καταλαβαίνω ότι η μοναξιά πρόκειται για σημάδι των καιρών μας που προσλαμβάνει διαστάσεις με ραγδαίους και καλπάζοντες ρυθμους. Εσένα εικάζω ότι σε πλησιάζουν ευκολότερα για δύο κυρίως λόγους: οι άντρες για το σεξ και οι γυναίκες γιατί έχουν ισχυρότερο δέσιμο αναμεταξύ τους.
..θα σου πω κάτι που μπορεί να σου φανεί χρήσιμο στη ζωή σου.
Για να κάνει κάποιος φίλους πρέπει πρωτα απ όλα να είναι ενδιαφερον άτομο, να έχει κάτι να πει, να μην είναι μίζερος και κλψμνιαζει συνέχεια, να μη ζηλεύει τη χαρά του φίλου του, να είναι εκεί όταν πρέπει και να απέχει οταν δεν πρέπει, να στηριζει αλλά να μη κρίνει, να αγαπάει και να υπάρχουν λόγοι να αγαπηθεί.
Αν αποκτήσεις όλα τα παραάνω, να είσαι σίγουρος πως θα κάνεις φίλους. Όσο υποβαθμίζεις και κάνεις πως δεν υπάρχει αυτή η σχέση επειδή δεν την έχεις, δε θα τη βρεις ποτέ...
Καλά, μετά Χριστόν προφήτης γίνομαι κι εγώ. Θέλεις να μου πεις δηλαδή ότι όλα αυτά φταίνε που δεν έχω φίλους και δεν είναι το αποτέλεσμα ούτως ειπείν. Πάντως, επειδή απαιτούν πολλή ενέργεια και πολλές ανεκπλήρωτες προϋποθέσεις, είναι βέβαιο ότι θα μείνω για πάντα μόνος. Και δε κατάλαβα, οι μη ενδιαφέροντες που δεν έχουν κάτι να πουν και είναι κατήφεις εξαιτίας κάποιου σταυρού που σηκώνουν είναι λιγότερο άνθρωποι από τους ενδιαφέροντες, ομιλητικούς και χαρούμενους; Δεν έχουν αυτοί ψυχή; Στο πηγάδι κατούρησαν; Το αντίθετο οφείλω να σε πληροφορήσω, καθότι μέσα στην απομόνωση έχουν ωριμάσει και φιλοσοφήσει περισσότερο από τους άλλους που πλέουν σε πελάγη ευτυχίας. Το φαρμάκι και το σαράκι της ερημιάς τους έχει σφυρηλατήσει.