Άμα δεν βρίσκεις ανταπόδοση τότε δεν είναι και φίλοι σου έτσι δεν είναι?Quote:
Originally Posted by confuse
Printable View
Άμα δεν βρίσκεις ανταπόδοση τότε δεν είναι και φίλοι σου έτσι δεν είναι?Quote:
Originally Posted by confuse
Μα με τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τα πράγματα δεν είσαι άνθρωπος...Quote:
Originally Posted by Lampros
Έτσι είναι, έχει δυσβάστακτο κόστος το να τιμάς τίς αξίες σου. Και καμία ανταμοιβή, πλήν της δικής μας εσωτερικής.Quote:
Originally Posted by confuse
Αλλά αυτή δέν είναι που μετράει?
δεν ξερω..ισωσ να θεωρω και να εκτιμω διαφορετικα τισ σχεσεισ μ με τουσ αλλουσ και να θεωρω φιλουσ ατομα που δεν νοιωθουν το ιδιο για μενα...Quote:
Originally Posted by Christina82
ναι δεν λεω...ισα ισα που οταν κανω κατι καλο για τουσ αλλουσ με χαροποιει...αλλα γιατι ποτε να μν βρισκουμε την ανταποδοση???Quote:
Originally Posted by carry
όταν δίνεις δεν περιμένεις και πάντα να πάρεις! μερικοί δίνουν απ' το περίσσευμα! άρα γιατί να περιμένουν ανταπόδοση;Quote:
Originally Posted by confuse
βασικα δεν εννοω για καθε καλο που κανω να παρω κατι πισω αλλα να μν καταληγεισ στο σημειο οπου μονο δινεισ και ποτε να μν σ δωσουν οι αλλοι κατι...εστω για να νοιωσεισ οτι εισαι σημαντικοσ για τουσ υπολοιπουσ και σε θελουν/θελουν να σε βλεπουν χαρουμενο...Quote:
Originally Posted by μαρκελα
συμφωνώ ότι ισχύει το πάρε-δώσε, μόνο που μ' ένα ισχυρό εγώ, το να δώσεις χωρίς να πάρεις κάποιες φορές είναι λιγότερο επώδυνο!Quote:
Originally Posted by confuse
έπειτα είναι και τ' άλλο. όλοι δεν μπορούν να δώσουν και μέχρι να εκπαιδευτούν είναι στην διαδικασία του μόνο παίρνω
κοιτα το θεμα ομωσ ειναι πωσ αν σε εχει παρει απο κατω (για διαφορουσ λογουσ), τοτε ειναι που η αυτοεκτιμηση παραλληλα ο αυτοσεβασμοσ πεφτουν...τουλαχιστον ετσι το βλεπω εγω...και ετσι το εγω σου οταν δεν παιρνεισ ειναι που σε κανει να γινεσαι χειροτερα...Quote:
Originally Posted by μαρκελα
οκ ναι οσον αφορα το δευτερο που λεσ δεν διαφωνφ αν και θεωρω οτι πρεπει τουλαχιστον να σ δειξουν οτι εκτιμουν αυτου που εσυ τουσ δινεισ...
πιστεύω πως το σημαντικό είναι να πηγαίνεις παρακάτω χωρίς να κολλάς όταν π.χ. ο άλλος είναι σακατεμένος ψυχικά και δεν μπορεί παρά μόνοQuote:
Originally Posted by confuse
να παίρνει και χωρίς ίσως και ν' αναγνωρίσει την προσφορά σου. Και θα πέφτουμε.. αλλά μετά από κάθε πτώση σημασία έχει να σηκωνόμαστε ξανά και πιό έμπειροι!
Άρα γιατί απογοητεύεσαι? Εφόσον δέχεσαι τους φίλους σου με αυτες τις συμπεριφορες όπως λες..Quote:
Originally Posted by confuse
Α ρε Μαρκέλλα έχεις γράψει το μεγάλο νόημα... Ετσι είναι!Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Να έχεις στην άκρη του μυαλού σου οτι δεν μπορούν όλοι να εκτιμήσουν είτε γιατί δεν έχουν τρόπο είτε γιατί βρίσκονται σε μια φάση που έχουν χαθεί λόγω απογοητευσης και είναι κλειστοι για να δουν , να αναγνωρίσουν, να εκτιμήσουν και να δώσουν. Ισως και πάλι εσύ να μην μπορείς να εκτιμήσεις κάποια πράγματα και δεν βλέπεις οτι κάτι σου προσφέρουν ή δεν σου είναι αρκετο. Ισως να μην τους εμπνεύεις...Quote:
Originally Posted by confuse
μόνο που εδώ κρύβεται ίσως το μυστικό και και το πρόβλημά μας! ίσως λοιπόν τελικά δεν είν' απαραίτητο μόνο μέσα απ' την αναγνώριση τουQuote:
Originally Posted by confuse
άλλου να δεις την αξία σου και το πόσο σημαντικός/η είσαι. Σημαντικός/η, είσαι έτσι κι αλλιώς ανεξάρτητα του αν δίνεις και κάποιες φορές δεν
παίρνεις ή οι άλλοι δεν σ' αναγνωρίζουν ικανότητες. Αυτή η γνώση νομίζω πως μας γλυτώνει από πολλά βάσανα. :)
Έτσι είναι! Να για παράδειγμα βοηθάω το μέλος confuse αλλά το κάνω για μένα και δεν περιμένω ανταπόδοση. Αυτο εμένα με γεμίζει! Αν ήταν αλλιώς θα είχα χαμηλή αυτοεκτίμησει και σίγουρα θα ένιωθα απογοητευση αν εσύ δεν το εκτιμούσες ενώ τώρα δεν μεενδιαφέρει. Ακόμα και για κοντινούς μου ανθρώπους δεν θα με ένοιαζε απλά αν έβλεπα οτι πληγωνόμουν τότε δεν θα τους κατηγορούσα αλλά θα κοιταζα τι βολέυει εμένα για να νιώσω καλύτερα ή να διορθώσω εμένα.Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Όταν βοήθας δεν ζητάς ανταλλάγματα , ούτε ένα ευχαριστώ , το μόνο που θέλεις ειναι ο ευεργετημένος να μην μετατραπεί σε εχθρός.Quote:
Originally Posted by Christina82
δεν ζητας?Quote:
Originally Posted by Lampros
αν δεν ζητας ποτε τοτε θα παρεις τον πουλο καποια στιγμη και τον φιλο θα τον πεις αχαριστο
οι καλοι λογαριασμοι κανουν τους καλους φιλους
δεν αναφερομαι σε εσενα λαμπρο γενικα μιλαω μην με παρεξηγησεις :)
Καλημέρα Λάμπρο!Quote:
Originally Posted by Lampros
Εύχομαι να είσαι καλά!
Όταν γίνεται εχθρος σου απλά σταματάς να του προσφέρεις. Τι πιο λογικο?
Εχεις δίκιο , δεν σε παρεξήγω.Quote:
Originally Posted by BloodyKate
Ναι και πάς στον επόμενο .....Quote:
Originally Posted by Christina82
Ακόμα και αν είναι έτσι. Αλλά δεν χρειάζεται να τα βλέπεις τόσο τραγικά τα πράγματα γύρω σου και ούτε να ζητάς να λυτρωθεις απο κάποιον άνθρωπο. Εσυ μόνο μπορείς να δώσεις τόσα πράγματα στον εαυτό σου όσα δεν μπορεί να σου δώσει άλλος. Και πίστεψέ με δεν μπορεί άλλος παρα μόνο εσύ!Quote:
Originally Posted by Lampros
Δεν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και γι αυτό τα βλέπεις τραγικά..
Λάμπρο όταν άκουσα το: " Ο καλύτερος φίλος κι ο χειρότερος εχθρός σου είναι ο εαυτός σου! "Quote:
Originally Posted by Lampros
δεν ξέρω αν θα το πίστεψεις, αλλά άλλαξε ο τρόπος που έβλεπα πλέον τα πράγματα και τον κόσμο!
Και ναι να σε χαρακτηρίζει κι η ανιδιοτελής προσφορά, αλλά στον βαθμό, που αυτή τελικά δεν θα νιώθεις ότι σε προδίδει :)
Το ξέρω αυτο , εχεις δίκιο , το βλέπω πολυ συχνά .Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Πως να κανεις τον εαυτο σου να σταματήσει να φωνάζει ? βαρέθηκα να τον ακούω να μου λέει συνέχεια και συνέχεια να προσπαθώ πιο πολυ ....
Αυτο μπορω να κάνω αυτός ειμαι .
πάντως Λάμπρο αυτή η φωνή χρειάζεται αποκωδικοποίηση. π.χ. αν είναι η φωνή των δικών σου "θέλω" τότε αρκετά περίμενες,Quote:
Originally Posted by Lampros
για τα κάνεις πραγματικότητα μ' άλλα λόγια ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. αν είναι τα θέλω των άλλων τότε πες της "σκάσε και βούλωστο"
αρκετά έχω κάνει γι' αυτούς και τους άλλους, καιρός πλέον να κοιτάξω κι εγώ τον εαυτό μου! Τί σου λέει λοιπόν αυτή η φωνή; :confused:
Συμφωνώ με Μαρκέλα! Και θα σου έλεγα οτι φωνάζει και μάλλον θα εξακολουθει να φωνάζει μέχρι να βρεις τον κατάλληλο τρόπο να την ηρεμήσεις και να ικανοποιήσεις τα θέλω που φωνάζει..Quote:
Originally Posted by Lampros
Η δικη μου φωνη ειναι , δεν ειναι απο τους άλλους , όλο το βραδυ χθες αυτη η φωνη ηταν στο μυαλο μου.
Τι να μου λέει , γιατι δεν εχω μπορέσει να κάνω κατι στη ζωη μου να προχωρήσω σαν όλους τους άλλους .
Αυτη η φωνή δεν θα καταλαγιάσει αν δεν κάνεις πράξη αυτα που σου φωνάζει..Quote:
Originally Posted by Lampros
Ποτέ δεν είναι αργα Λάμπρο...
Ναι να κάνω , πρέπει να κάνω , αλλα πως να τα κάνω , ειναι πολλα δεν ειναι ένα δυο .
Λαμπρο αρχισε να πετας ενα-ενα πισω σου τα μικροτερα προβληματα, μην πας κατευθειαν στο μεγαλο. Σιγα σιγα, ενα ενα, τα μικρα.
Το ξέρω αυτο προσπαθώ , αλλα ειναι στιγμές που σηκώνω τα ματια μου και κοιτάζω εκει στο μεγάλο προβλημα και όταν το αντικρύζω σπάω , έτσι απλα .Quote:
Originally Posted by λιλιουμ
Συνεχισε σταθερα με τα μικρα, και μην το κοιτας!
Ευχαριστώ αυτο κάνω , αλλα ειναι σαν να εισαι σε ψηλό κτίριο να φοβασαι το ύψος να μην θες αλλα να κοιταζεις κάτω , δεν ξέρω γιατι το κάνω όμως .Quote:
Originally Posted by λιλιουμ
Αγαπητε Λαμπρο καλησπερα.
Καταρχην θελω να σου πω πως κακως χαρακτηριζεις τον εαυτο σου καποια στιγμη παιδακι του δημοτικου.Ενας ανθρωπος που επωμιζεται τα βαρη της οικογενειας του και του εαυτου του και τα φερνει σε περας δεν ειναι παιδακι εστω κι αν νιωθει ετσι.
Σκεφτηκες ποτε πως χωρις ισως να το καταλαβεις μετα το θανατο του πατερα σου εγινες εσυ ο πατερας της οικογενειας σου κι αυτο πια συμβολιζεις αθελα σου μεσα σε αυτην;
Πως η μητερα σου υποσεινηδητα σε τοποθετησε σε αυτη την θεση του συντροφου-στηριγμα(εννοειται συμβολικα) και τωρα εσυ δεχεσαι τα αρνητικα,τα παραπονα και τις απαιτησεις που σε αλλη περιπτωση θα αφορουσαν τον πατερα;
Δεν μπορω να πιστεψω πως η μητερα σου δεν σε αγαπα ή οτι αγαπα περισσοτερο τον αδελφο σου απλα για εκεινη αυτος ειναι ακομα το παιδι κι εσυ που στα ματια της εχεις παψει απο καιρο να εισαι παιδι χωρις να το καταλαβαινει εισαι ο συντροφος-στηριγμα.(ξαναλεω παντα συμβολικα για να μην παρεξηγηθω).
Εχω περασει απο παρομοια κατασταση και βρεθηκα ξαφνικα αν και γυναικα και η μικροτερη μαλιστα κορη να ειμαι κατι σαν πατερας μεσα στο σπιτι αν και η καρδια μου το ξερε.
Συμβαινει καμμια φορα να πιστευουμε πως αν εμεις δεν σωσουμε μια κατασταση τα πραγματα θα ξεφυγουν κι ολα θα πανε στραβα κι ομως πιστεψε με δεν μπορεις να φανταστεις για ποσα πραγματα ειναι ικανοι οι ανθρωποι γυρω μας οταν χρειαστει να προστατεψουν οι ιδιοι τον εαυτο τους χωρις να εισαι παντα εσυ η ασπιδα και το δορυ τους.
Καταλαβαινω την αγαπη και την αφοσιωση στην οικογενεια σου γιαυτο δεν θα σου πω να τους εγκαταλειψεις απλα αστους να βρουν λυσεις μονοι τους σε καποια πραγματα εστω ξεκινωντας κι απο τα πιο μικρα.Βρες ενα δικο σου χωρο να μεινεις για να μπορεσεις να αναπνευσεις και συνεχισε να τους βοηθας αν θες.
Θα σε ρωτησω μονο κατι και θελω να το σκεφτεις σοβαρα.Εσυ που αγαπας και λυπασαι και θες να εισαι δικαιος με τους ανθρωπους γιατι δεν εφαρμοζεις το ιδιο και στον εαυτο σου;Μηπως ο εαυτος δεν ειναι αυτη την στιγμη ενας ανθρωπος που σου ζητα απεγνωσμενα να τον φροντισεις,να του φερθεις δικαια και να του προσφερεις τα καλα που του αξιζουν.......αυτα που του αξιζουν ουτε παραπανω ουτε παρακατω.Το παιδι που κρυβεις μεσα σου σου ζητα απεγνωσμενα να το παρεις αγκαλια και να το προστατεψεις.......γιατι δεν το ακους....
Δουλεψε με τον εαυτο σου να μην κοιτας!! Στην αρχη ειναι δυσκολο, μετα γινεται σχεδον αυτοματα.. :)
Αυτο ακριβώς μου είχε πει ο ψυχολόγος μου στις πρώτες συνεδρίες.. Απίστευτο! Να είναι πάντα καλά ο άνθρωπος!Quote:
Originally Posted by nflu
Τι να πω τώρα , έτσι ειναι ......Quote:
Originally Posted by nflu
Να σου απαντήσω αύριο , με αυτο τον πονοκέφαλο τώρα πονάει και η κάτω γναθος μου , δεν αντέχω .
Συγνώμη , αύριο .
Να απαντήσω στην ερώτηση , όσο και αν ακούγεται περίεργα , δεν με αφήνουν να κάνω τίποτα για τον εαυτο μου , ότι να προσπαθησω , απο το πιο απλα , ας πούμε να αγοράσω κατι που θα με κάνει για λιγο καιρο να νιώσω καλα να ξέφυγω και μου τα βγάζουν απο την μύτη .Quote:
Originally Posted by nflu
Φωνές γκρίνια συνέχεια .
Όταν πάω να βγω έξω και να άργησω λίγο , τηλέφωνα , κλαματα επίθεση .
Για να γλύτωσω απο αυτα ολλα , γιατι δεν αντέχω την γκρίνια , κάθομαι στα αυγά μου να το πω έτσι απλα ή κάνω ότι μπορω στα κρυφά .
Μα γιατι ειμαι έτσι , κάθε μέρα στενοχωριμενος , γιατι ακούω συνέχεια αυτο το παιδι να φωνάζει και δεν αντεχω , στην αρχη με φώναζε να το πάρω αγκαλια , τώρα μου λέει ότι με μισεί για ολλα αυτα που του εχω κάνει .
Ειμαι παιδι του δημοτικού , αυτο κρύβω μέσα μου , δεν μπορεω να μεγάλωσω , ξαφνικα επρεπε απο 19 χρονων παιδι να γίνω 40 50 και δεν το έκανα γιατι εγω ήμουν ο καλύτερος , ο χειρότερος ήμουν για να αναλάβω τις ευθύνες του πατερα μου , της οικογένειας μου .
Η μάνα μου είχε το νεκροταφείο , τα καντηλια , ο εδελφος είχε την δουλεια του , την καριέρα του , εγω ξαφνικα βρέθηκα σε ένα σωρό απο προβλήματα και επιπλέον να αντίμετοπιζω κάθε μέρα την κακια απο ανθρώπους που ευεργετημένους απο τον πατερα μου , τους είχα τώρα εχθρούς .
Μα δεν είχα ποιον να ρωτήσω , τι να κάνω , πως να το κάνω , δοκίμασα τα πάντα και αντί να εχω βοηθεια απο την οικογένεια είχα απο την μάνα , θα μας φάνε παιδι μου , θα μας κάνουν κακο ..... αυτο το κλίμα απαισιοδοξίας να με κάνει να φοβαμαι , απο τον αδελφο .... δεν εχω χρόνο , εχω την δουλεια μου , μην με ενοχλείς.
Αυτα κάθε μέρα , και να μη θελω να ξημερωσει , να κοιτάζω απο το κουτί γραμμάτων αν έρθει κατι για να πρέπει να τρέμω , απο τα τηλέφωνα ....ποιος πηρε τώρα και τι θέλει πάλι απο μας και να προσπαθώ να φοραω το χαμόγελο μου για την μάνα μου τον αδελφο μου , την κοινωνία ολόκληρη που σε κάθε βήμα μου κοίταζε να με ρίξει , έτσι απλα για να σπάσει πλάκα .
Και να κλαίω όταν ήμουν μόνος μου , ή στη μέση στη θάλασσα με την βάρκα , η σε κάποια γωνία στο σπίτι .
Να εχω αφήσει πίσω ανάγκες βασικές για μένα που μέσα απο αυτες θα γινομουν άντρας σιγα σιγα , απο το βγω έξω να διασκέδασω να κοιτάξω πια κοπέλα μου αρέσει , να την κυνήγησω να ερωτεύτω να κάνω έρωτα , να πάω διακοπές , ποτε δεν πήγα στη ζωη μου ποτε , πρώτη φορα ηταν τον Αύγουστο του 11 και όταν γύρισα βρήκα μια μάνα , αυτη που με αγάπει , να ειναι εξάλη , να με διώχνει απο τι σπίτι να με καταριεται , να με κάνει να νιώθω σαν να την απάτησα , πέταξε απο το παράθυρο ένα δώρο που της πήρα , γιατι ? γιατι την άφησα πήγα με άλλη γυναίκα .
Αυτη που με αγαπάει σαν μάνα , δεν με άφηνε να κάνω μπάνιο να πάω να δώ τη φίλη μου , όταν έβαζα σαν άντρας άρωμα φώναζε γιατι έβαλα πολυ και όλα αυτα γιναν τώρα στα 40 μου χρόνια .
Όλους ότι και να κάνω τους πήραζει , ότι και να ειναι αυτο απο το να πάρω αλλο κινητο γιατι αυτο χάλασε .
Πια μάνα με αγαπάει ? αυτη που όταν τις λες ...γιατι πηγες και είπες στον αδελφο μου πράγματα που δεν σου είπα έτσι , αλλα εσυ τα κατάλαβες όπως σε βόλευε και μας έβαλες να σκοτώθουμε ? και απαντά , είχα τα νεύρα μου και το είπα .
Και μετα να ακούς κατάρες , μην αξιωθείς και κάνεις παιδι , μακρια απο μένα αν πεθάνω .
Κατάρες κατάρες ξανα και ξανα, σε ποιον σε εμένα που θα έμπαινα μπροστα τους να μην τους αγγίξει κανεις , γιατι ? γιατι αυτο που μου λέγανε , που με μάθανε απο μικρο για τις αξίες τις οικογένειας , να ειμαστε ολοι μαζι μια γροθιά και να μην αφήνει κανένας την οικογένεια το πίστεψα και το είχα μέσα στην καρδια μου .
Και αυτο που με πονάει περισσότερο και με κάνει να κλαίω ακόμη και τώρα ειναι ότι η μάνα μου ποτε της δεν ήτανε κακια , σε κανένα , ακόμη και σε όποιον μας απειλούσε , έγινε κακια σε εμένα , έβγαλε την κακια της όλη σε μένα .
Και τους μισω , και τον εαυτο μου , που δεν ειμαι ικανός να με αγαπήσει κάνεις , ούτε μια ........ Χριστίνα , Μαρκέλα .
Και πρέπει τώρα εγω να ψαχνω στα σουπιδια της ψυχής μου και της καρδια μου κάθε μέρα να βρίσκω κατι ψεύτικο για να συνεχίζω να ζω και να ελπίζω , τι να ελπίζω , τι αλλο να ελπίζω .
Δεν εχω χαμηλη αυτοεκτίμηση που πολυ νομίζουν , μόνο αυτο δεν εχω , αν είχα δεν θα έβαζα στην θέση τους όλους αυτους που με κοιταζαν και με απειλούσαν .
Απλα δεν μου βγαίνει τίποτα τίποτα .... ας ειναι καλο , ας ειναι και το χειρότερο .
Στεναχωριεμαι ειλικρινα πολυ που νιωθεις ετσι γιατι καταλαβαινω ακριβως και το παραπονο και τις καλες προθεσεις σου και περισσοτερο την βαθια αναγκη σου να αναγνωριστουν ολα αυτα τα ομορφα πραγματα που κρυβεις μεσα σου απο τους ανθρωπους που αγαπας.Στεναχωριεμαι επισης γιατι εχω περασει απο παρομοιες καταστασεις και ξερω ακριβως πως ειναι.Ξερεις η οικογενεια πολλες φορες απο κει που θα επρεπε να ειναι ενα καταφυγιο αγαπης για την ψυχη και το σωμα σου γινεται ενα αδηφαγο θηριο που ξεσπα επανω σου ολες τις μικροτητες και τις χυδαιοτητες του κοσμου.Εγω ευχομουν να ειμαι ορφανη,να μην ασχολειται κανεις τουλαχιστον μαζι μου τοσο συγκεκριμενα εναντιον μου για να με πληγωσει να με εξευτελισει,να απαξιωσει ολα τα ομορφα ιδανικα που ειχα.
Κατεληξα να σιχαινομαι τα παντα γυρω μου,να παθω καταθλιψη,να προσπαθησω στην ηλικια των 15 που ημουν το πιο αγαθο παιδι να αποβαλω απο πανω μου καθε τι θυληκο που τοτε ξεκινουσε για μην εχω τα φρικτα υστερικα ξεσπασματα της μητερας μου που με εβριζε χυδαια με λογια που ουτε καν ειχα φανταστει ποτε.
Εφυγα απο το σπιτι στα 20 με τον πρωτο μου μισθο για να γλιτωσω οτι μπορουσα να γλυτωσω απο την ψυχικη μου υγεια και παλεψα να σταθω στα ποδια μου κουβαλωντας τραυματα που τα πληρωσα ακριβα στην πορεια της ζωης μου.Γυρισα και τους προσφερα την βοηθεια μου οταν ο πατερας μου,ενας πατερας τελειως αδιαφορος και απων,επαθε εγκεφαλικο κι εμεινε κατακοιτος,τον φροντισα 6 ολοκληρα χρονια μεχρι την ημερα που πεθανε ,αποκλειστικα εγω...χωρις ουτε η μητερα μου ,ουτε η αδερφη μου να προσφερθουν να σηκωσουν το βαρος που τους αναλογουσε.
Λεω πως η μανα σου σε αγαπα μα αυτο δεν σημαινει πως ξερει και πως να αγαπα......αν την ρωτησεις θα σου πει....εγω ειμαι η καλυτερη μητερα κι εχω κανει τοσα για σενα.....καποιοι ανθρωποι μεσα τους εχουν ενα τεραστιο ελλειμα που προσπαθουν να το θρεψουν απο οποια ψυχη βρεθει διαθεσιμη προς βρωση.Μου φαινεσαι ενας καλος κι αξιολογος ανθρωπος που αν καταφερεις και απαγκιστρωσεις τις βδελες απο την ζωη σου εχεις ολες τις προυποθεσεις για να αγαπηθεις και να αγαπησεις.Τωρα αφηνεις τους αλλους να απομιζουν την ενεργεια που δεν εχουν απο την δικη σου ψυχη και σε σενα δεν απομενει τιποτα.Ειναι κριμα,τεραστιο κριμα σου αξιζουν καλυτεροι ανθρωποι που θα σε εκτιμησουν και θα θελησουν εστω για μια φορα να σηκωσουν τα βαρη για σενα.....Κατσε και σκεψου ,ειναι δυσκολο να αφηνεις πισω σου κατι που αγαπας μα οταν κινδυνευεις να χασεις τον εαυτο σου πρεπει να το κανεις......πως να στο πω θα καταλαβεις την διαφορα οταν το κανεις και τοτε ειναι που θα θυμωσεις πραγματικα ,οχι με τους αλλους αλλα με τον ιδιο σου τον εαυτο που τον παρατησες αβοηθητο να κυλιεται και να αναλωνεται σε ενα περιβαλλον φτηνο και μικροψυχο που δεν του αξιζει.......
κανε κουραγιο λαμπρο μαζεψε δυναμεις και σηκω φυγε απο κει οποιες κι αν ειναι οι συνεπειες