Printable View
μαρκελα συμφωνω μαζι σου..φυσικα πρεπει να προσπαθησει κι εκεινος..να χωρισουν ομως γιατι δεν ειναι καλυμενος το κατανοω αλλα γιατι εχει παραπονα η μανουλα οχι..γι'αυτο ειπα θελει λεπτο χειρισμο και γλυκο τροπο ωστε να την διαψευσει και στην πορεια αν ειναι εφυκτο να την βαλει στην θεση της..ε,τωρα αν συνεχιστει και διαιωνιζεται αν ηταν ετσι παντρευοτανε κ την πεθερα της..ελεος..
Ο ανθρωπος ειναι μαμακιας και ξενερωτος. Εκτος αν μπορεις να ζησεις με αυτα, φυγε. Αν μπορεις, μεινε. Μην περιμενεις οτι θα αλλαξει. The end.
Συμφωνώ με την Λίλη! Αυτό το είδος άντρα είναι πολύ δύσκολη περίπτωση! Αν μπορείς να σκεφτείς την προοπτική, ότι εκτός απ' αυτόν με όλα τα κουσούρια.., θάχεις και την πεθερά μπάστακαQuote:
Originally Posted by λιλιουμ
από πάνω, να ανακατεύεται σε όλα, σιγά-σιγά αυτό που θα συμβεί, όπως και συμβαίνει συνήθως, είναι εσύ να χάσεις τον εαυτό σου! Και μετά όλα τ' άλλα σίγουρα δεν έχουν πλέον καμιά αξία!
εγω περιμενω να δω την συνεχεια της κουβεντας αυτης, αν υπηρξε, γιατι ο ανδρας σου δεν μπηκε προς το παρον στην συζητηση.
ολα αυτα που σου ειπε, ακομα κι αν γι αυτον ειναι σημαντικα, ειναι εντελως επφανειακα και σιγουρα ρυθμιζονται, ειτε με την προσπαθεια και των δυο σας, ειτε με βοηθεια απ εξω.
με το ουσιαστικο θεμα του κλονισμου του γαμου σας, τι γινεται ομως?
εσυ εθεσες τα ζητηματα σου. απαντησε κατι? η απαντηση του ηταν οτι η μανα του εμεινε αταιστη?
εννοουσε οτι επειδη δεν ειναι καθαρο το σπιτι, του εχει φυγει και η διαθεση για σεξ????
αν μεινει σε αυτα που ειπε, μαλλον δεν θελει καμια συζητηση, αλλα απλα να κουκουλωσει τα θεματα, να του λυσεις τα διαδικαστικα με τα μπιμπερο και να συνεχισει την κοροιδια που αποκαλει "γαμο" σας...
Χρυσάκι, έχουμε διαφορετικές απόψεις για τους ρόλους του άντρα και της γυναίκας μέσα σε ένα γάμο ή συμβίωση.Quote:
Originally Posted by xrusaki
Δεν δέχομαι ότι υπάρχουν γυναικείες και αντρικές δουλειές σε ένα σπίτι, αφού κάποιος εργένης ή εργένισσα μπορούν μια χαρά να κάνουν σχεδόν τα πάντα μόνοι τους.
Φυσικά σε μία σχέση πρέπει και οι δύο να δίνουν και να παίρνουν, διαφωνώ όμως πλήρως με τα στερεότυπα του τύπου : "δεν μπορεί δυο μέτρα άντρας να απλώνει τα ρούχα και να σφουγγαρίζει!", ούτε θεωρώ ντε και καλά υποχρέωση της γυναίκας να του σιδερώνει τα πουκάμισα και να του μαγειρεύει. Ας κάνει ο καθένας αυτό που προτιμάει, αυτό που κάνει καλύτερα ή αυτό που τη συγκεκριμένη στιγμή μπορεί να προσφέρει. Όταν και οι δύο εργάζονται και πολλές φορές μπορεί η γυναίκα να εργάζεται περισσότερο, τότε δεν μπορεί οι δουλειές του σπιτιού να αφορούν μόνο τον ένα.
Καλησπέρα φιλαράκια μου!!!!
Λοιπον η συνεχεια ειναι...
Ερχεται παρασκευή βράδυ και μένει σπίτι.. μου την 'πεφτει' στο κρεβατι και εγω τίποτα.. (δεν ειχα ετσι κι'αλλιως ορεξη με τιποτα!!!)
Ξυπναμε Σάββατο πάμε Μεγαρα μπαινουμε πίστα με τις μοτο μας.. γενικα μια πολύ ομορφη μερα.. Οταν φτάσαμε σπίτι, του ειπα να παμε το μωρο στην πεθερα για να τελειωσουμε την κουβεντα μας..
Πάμε μετά σε ένα ταβερνακι εκει δίπλα και τα λέμε....
Του ειπα οτι σκέφτηκα αυτα που ειπαμε την προηγούμενη φορα... αλλα οτι δεν με επεισαν.. οτι θεωρώ οτι ο άνδρας που αγαπησα δεν μπορει να γκρέμιζε την οικογενοια του και να άφηνε το παιδι του χωρίς οικογενεια για αυτους τους λόγους περι καθαριοτητας... και οτι πιστευω οτι κατι αλλα σημβαινει... αλλα αυτός επέμεινε και ορκιζότανε οτι αυτο μονο ειναι..
Δεν ξέρω τι να πω... Η ζωη μου απο την Κυριακή εχει μπει σε μια ρουτίνα οπου εγω τρεχω σαν τον Βεγγο να τα προλάβω όλα... 2 φαγητα μαγειρεψα εχτες γιατι σημερα επρεπε να παω γαρφειο.. και γενικα νιώθω πολύ σκλάβα!!! Πάντα μου αρεσε να μαγειρεύω.. ηταν το χόμπυ μου.. αλλα τώρα με τον τρόπο που το κανω με χαλάει..
Δεν ξέρω τι άλλο να σας γράψω..
Quote:
Originally Posted by marian_m
χαχαχαχαχαχα!!! πολύ γέλασα με αυτό!!! Πόσο δίκιο έχεις!! Καλα εαν δεν ειχα το μωρακι μου, σου έλεγα εγω!!!! Αλλα το αγαπάω τόσο που αξίζει όλες τις προσπάθειες του κόσμου!!! Αλλα οχι και να χάσω και τον εαυτό μου γιατι τοτε δεν θα εχω να προσφέρω τιποτα στον αγγελο μου...
E;inai γεγονος ότι αν εργαζομαι και γω μια χαρα μου καθεται ένας διμετρος άντρας να σφουγγαριζει, να πλενει πιατα και να σιδερωνει τα πουκαμισά του. Δεν τις θεωρω γυναικειες δουλειές.
Quote:
Originally Posted by Blue1
Εγώ θεωρώ οτι οταν ενα ζευγαρι οταν ειναι καλα δεν μπαινει σε τετοιες δυλώσεις... στις αρχες της σχεσης μου.. δεν ειχαμε τετοια θεματα.. με ευχαριστούσε να κάνω τα πάντα για αυτον.. να καθαρίζω, να μαγειρευω.. τα πάντα !! και οταν ειχα πολύ δουλεια απλα δεν τα εκανα.. αλλα και πάλι δεν υπήρχε ζήτημα.. και αυτός εκανε δουλείες στο σπίτι.. μπορει ποιο λιγες λλα εκανε.. μετα τον γαμο αλλαξε τελειως
Και εγω 3 μηνες εχω που γεννησα.. δεν λέω πέρασα απο δυσκολη φάση.. μεχρι να μπω μεαυτηριο δουλευα.. και σε συνδιαζμό με τις ορμονες μου που βαραγαν κόκκινο.... και την επιλόχια κατάθληψη.. αστα :-(
Τωρα που παω να συνέλθω λίγο ήρθαν και αυτα..
Ντανιέλα καλησπέρα,
ο σύζυγος είναι μοναχοπαίδι; Πάντως, αν η πεθερά είναι παρεμβατική χρειάζεται να την περιορίσεις στο ρόλο της, που είναι αυτός της γιαγιάς
και της όποιας βοήθειας θέλει να σας προσφέρει! Από κει και πέρα, αν έχει άποψη χωρίς να της την ζητάτε, καλύτερα να την κρατάει για τον εαυτό της,
ειδικά εάν δημιουργεί προβληματισμούς.. Εννοείται ότι την σέβεσαι, αλλά επειδή ο σεβασμός κερδίζεται, η ευθύνη αρχικά γι' αυτό, βαραίνει περισσότερο
τον μεγαλύτερο! Και βέβαια η λύση βρίσκεται, αν υπάρχει από κοινού διάθεση και μόνο αν δεις, από που ξεκίνησε το πρόβλημα. Καλή συνέχεια! :)
Αυτό το θεωρώ μεγάλο λάθος και συνήθως γυρίζει μπούμερανγκ. Το να παρασυρόμαστε από τον ενθουσιασμό μας και να κάνουμε περισσότερα από αυτά που φυσιολογικά μπορούμε ή συνηθίζουμε να κάνουμε, συχνά έχει αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που αναμένουμε.Quote:
Originally Posted by Ντανιέλα
Δεν μας εκτιμάνε περισσότερο όταν συνεχώς δίνουμε πολλά, αντίθετα μας υποτιμάνε.
Σε γενικές γραμμές θα πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα σ' αυτά που δίνουμε και σ' αυτά που εισπράττουμε. Κάποιες φορές, εμείς θα κρίνουμε πότε, μπορούμε να κάνουμε υπερβάσεις, αλλά όχι συνεχώς.
Αυτή είναι η άποψή μου, όχι μόνο σε ότι αφορά το σπίτι και τη σχέση μας, αλλά και τον επαγγελματικό τομέα και γενικότερα τη ζωή.
Γιατί σχεδόν πάντα, ο άλλος παίρνει σαν δεδομένο ότι έτσι θα είναι τα πράγματα. Οπότε, όταν κάποια στιγμή θα κουραστούμε, θα βαρεθούμε δεν θα έχουμε την ίδια διάθεση και αντοχές, αυτός που μας συνήθισε αλλιώς θα διαμαρτυρηθεί. Θα διαπιστώσει ότι κάτι άλλαξε και θα του κακοφανεί.
Συχνά μάλιστα θα σκεφτεί "τα έκανε όλα αυτά στην αρχή για να με ξεγελάσει, να μου δείξει κάτι άλλο".
Και πολλές φορές αυτό είναι αλήθεια.
Πάνω σ' αυτό που σου είπε η marian θα σου μεταφέρω το εξής που διάβασα:
"kάθε ερωτική σχέση βασίζεται σε άγραφες συμβάσεις που οι εραστές τις κλεινουν απροσεκτα τις πρώτες βδομάδες της αγάπης τους.
Βρίσκονται ακόμα σε ονειρική κατάσταση αλλά συναμα, χωρίς να το ξέρουν, συντάσσουν σαν αδιάλλακτοι δικηγόροι τις λεπτομέρειες του συμβολαίου.
Τα μάτια σας δεκατέσσερα σ' αυτές τις επίκινδυνες πρώτες μέρες. Αν σερβίρετε στο σύντροφό σας το πρόγευμα στο κρεβάτι, θα πρέπει να το συνεχίσετε για πάντα,
αν δεν θέλετε να κατηγορηθείτε αργότερα για έλλειψη αγάπης και προδοσία"
Μετά από όλη αυτή την συζήτηση γιατί τον αποθάρρυνες; τον βάζεις να σκεφτεί ότι ή δεν εννούσες αυτό που κατάλαβε (που καλά κατάλαβε) ή ότι όσο και αν προσπαθήσει δεν θα πάρει την αντίστοιχη εκτίμηση, άρα και γιατί να προσπαθήσει; για να φάει χυλόπιτα;Quote:
Λοιπον η συνεχεια ειναι...
Ερχεται παρασκευή βράδυ και μένει σπίτι.. μου την 'πεφτει' στο κρεβατι και εγω τίποτα.. (δεν ειχα ετσι κι'αλλιως ορεξη με τιποτα!!!)
άποψη μου έπρεπε να τον επιβραβεύσεις και να κάνεις την ανταλλαγή: στην πέφτει το βράδυ, του κάνεις εσύ το αγαπημένο του φαγάκι, τον επαινείς...
το να δίνεις χωρίς να παίρνεις είναι δώρο άδωρον...
συμφωνω.......Quote:
Originally Posted by kami
ντανιελα εχεις ξεκαθαρισει στο μυαλο σου τι ακριβως επιθυμεις να συμβει?
θελεις να τον εκδικηθεις αλλα στην πορεια να εισαστε οπως πριν?
θελεις να τον εκδικηθεις και να χωρισετε?
πραγματι το να τον απονθαρρυνεις δεν βοηθαει ιδιαιτερα οταν του ζητας η ιδια να κανει προσπαθειες..
και λεω να τον εκδικηθεις γιατι φαινεται σαν να μην τον εχεις συγχωρεσει..
αν εχεις ψυχθραθει μαζι του κι εχεις τελιωσει μεσα σου,ειναι ανωφελο να καθεσαι λογο του παιδιου..
αυτα που θα εισπραξει αυτο το παιδι συναισθηματικα ειναι πολυ χειροτερα απο εναν χωρισμο γιατι αν δεν νιωθεις τιποτα ολο αυτο θα σου βγει σε επιθεση και μενος και θα εχεις τοτε αυτο ακριβως που δεν ηθελες:εναν λευκο γαμο..
αν και παλι αποφασισες να τον συγχωρησεις απλα κανε το..
με εκτιμηση παντα
Ντανιέλα, καταρχήν μπράβο που μπήκατε σιγά σιγά σε μια διαδικασία συζήτησης, καθώς και κοινών δραστηριοτήτων. Μην ξεχνάς όμως πως συχνά χρειάζεται χρόνος, υπομονή, προσπάθεια και καλή διάθεση για να αλλάξουν τα πράγματα. Μαζί βέβαια με μια ξεκάθαρη επιθυμία, όχι για έρωτα ή σεξ ή βοήθεια στο σπίτι, αλλά για έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, σαν σύνολο. Αν λοιπόν εσύ μέσα σου ξέρεις ότι θέλεις πράγματι τον συγκεκριμένο άνθρωπο, όχι μόνο σαν σύζυγο ή πατέρα του παιδιού σας, τότε άφησε λιγο το χρόνο να κυλήσει. Θα σου έλεγα ότι ακόμα κι αν μέσα σου είσαι αβέβαιη, πάλι να δώσεις λίγο χρόνο, στον εαυτό σου προπάντων, γιατί τα κάνατε όλα πολύ πολύ γρήγορα... σχέση, γάμος, παιδί, κι αυτή τη στιγμή είναι μόλις 3 μήνες από τη γέννα.
Το ερωτικό ενδιαφέρον κι η ερωτική ζωή είναι σίγουρα πολύ σημαντικά... όμως μέσα σε σταθερές σχέσεις, με συνθήκες γύρω τους που αλλάζουν (γάμος, παιδί, οικονομικά κλπ), δεν είναι καθόλου εύκολο το σεξ κι ο έρωτας να είναι συνέχεια σταθερά και όμορφα. Υπάρχουν σκαμπανεβάσματα και φάσεις και δεν είναι ασυνήθιστο με μια εγκυμοσύνη και μετά με ένα μωρό μόλις 3 μηνών (με όσα αυτό συνεπάγεται) να πιάσει πάτο η ερωτική ζωή και να υπάρχουν εντάσεις και δυσκολίες συνεννόησης σε καθημερινά ζητήματα. Καλά κάνεις βέβαια και δεν αφήνεις την κατάσταση να χρονίζει, αλλά μην αγχώνεσαι για άμεσα αποτελέσματα. Κάντε κάποιες συζητήσεις, θέστε όρια, λύστε τα μικρά προβλήματα που κατά καιρούς παρουσιάζονται και περάστε όμορφα με κάθε μικρή ευκαιρία.
Για όσα σου είπε, λάβε τα υπόψη κι αντιμετώπισε τα σαν να είναι πράγματι σοβαρά και άξια λόγου, γιατί αλλιώς θα περιφέρονται μόνιμα ανάμεσα σας. Επίσης, επειδή κάπου ανέφερες το θέμα των οικονομικών, μην πληρώνεις από μόνη σου λογαριασμούς χωρίς να το γνωρίζει. Βάλτε κάτω τα κοινά έξοδα κι αποφασίστε από κοινού ποιος θα διαχειρίζεται το 'ταμείο' και πόσα θα βάζει ο καθένας κάθε μήνα, κι αν προκύψει κάτι εξτρα συζητήστε το. Γενικά οτιδήποτε νιώθεις πως είναι πάνω από τις δυνάμεις σου, πες του το και βρείτε μια πρακτική λύση. Το λέω γιατί κάπου είπες ότι νιώθεις πολύ σκλάβα... κάτσε λοιπόν και σκέψου τι είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις έτσι. Είναι η έλλειψη βοήθειας? Πες το. Είναι η έλλειψη διάθεσης? Δώσε χρόνο και στους δυο σας να προσαρμοστείτε στη νέα κατάσταση. Είναι η κούραση? Κάνε τα μισά, αλλά κάντα με χαμόγελο. Είναι μήπως η σύγκριση με άλλους? Αν έχετε άλλα ζευγάρια στον κύκλο σας σε παρόμοια φάση ζωής, συζητήστε μαζί τους πως εκείνοι το διαχειρίζονται. Όποτε κάτι σε δυσκολεύει πολύ, άσε ένα μικρό διάστημα να δεις πώς θα πάει και μετά πες του το, μην αφήνεσαι σε σιωπηρές σκέψεις τύπου 'κατάντησα υπηρέτρια'.
Και... θα συμφωνήσω με τα παραπάνω μέλη που αναρωτήθηκαν γιατί τον απέρριψες, όταν επιτέλους σε πλησίασε ερωτικά. Είναι απολύτως ανθρώπινο να μην έχεις διάθεση κάποιες φορές, από την άλλη όμως, ίσως εκείνος προσπάθησε να ανταποκριθεί σε αυτό ακριβώς που του ζήτησες. Όπως κι εσύ προσπάθησες να μαγειρέψεις παραπάνω και να 'τρέξεις σαν τον Βέγγο' για να ανταποκριθείς στα όσα σου εξέφρασε ως παράπονα. Μην ακυρώνεις λοιπόν την όλη προσπάθεια τώρα στο ξεκίνημα της :)
Ντανιέλα καλημέρα.Quote:
Originally Posted by Ντανιέλα
Παντρεμένη δεν είμαι όπως εσύ..παρολαυτά έχω μια συγκεκριμένη άποψη την οποία εφαρμόζω στη συμβίωσή μου με το σύντοφό μου, επειδή ακριβώς -δυστυχώς- το σπίτι μας είναι στον κάτω όροφο από το οικογενειακό τους.
Η μητέρα του, ο πατέρας του και όλο του το σοι έχουν περιορισμένη πρόσβαση μέσα σο σπίτι.
Όπως και οι δικοί μου άλλωστε.
Μη δέχεσαι βρε να σου κρατάει το παιδί η μάνα του. Ούτε καν η δικιά σου.
Οι γιαγιάδες είναι το πολύ για καμμια βόλτα στο πάρκο...μετά περιμένεις να μην έχει επίπτωση στο γάμο η παρέμβασή της;;;
προσπαθήστε να μοιράσετε τις δουλειές στο σπίτι, διότι είναι λογικό να φρικάρεις όταν και δουλεύεις και έχεις υπ'ευθύνη σου τόσα πολλά πράγματα..
Με το ωράριό σου μπορεί αν γίνει κάτι;
πάντως πραγματικά στο λέω...όσοι γάμοι ξέρω ότι έχουν διαλυθεί ήταν από εξωγενείς παράγοντες, τύπου λόγια συμπεθέρων...και φυσικά από ανωριμότητα των ίδιων των εμπλεκόμενων.
Ίσως να τον ενοχλεί η όλη κατάσταση που είναι εκτός ορίων στο σπίτι σας, και δεν ξέρει τι ακριβώς του φταίει..
Εγώ δεν έχω καταλάβει εντέλει τι ζητάς από αυτόν.
Να κάνετε σεξ;να βάλει όριο στη μάνα του; να γίνει όπως πριν το γάμο;
γεια ντανιελα . αυτα που νιωθεις ειναι οτι ποιο φυσιολογικο !τα εχω νιωσει κγω ......... εχω ζησει αναλογες καταστασεις .το οτι μια φορα που σου την επεσε κ συ δεν εδωσες σημασια δεν θα δημιουργησει προβλημα .... αν ο αντρας σου θελει πραγματι να προσπαθησει θα δειξει κατανοηση .εξαλλου ηρθε η σειρα του να προσπαθησει για το γαμο του
μη περιμενεις να ξεκαθαρισει η ολη κατασταση μεσα σε μια βδομαδα απο τοτε που κανατε την συζητηση .ειναι αναμενομενο να χεις αναμικτα αισθηματα απο την στιγμη που επι τοσο καιρο ο αντρας σου φεροταν τοσο χαλια κ παραλιγο να τα τιναξει ολα στον αερα ποιος ξερει για ποιον λογο ??? κ απο την στιγμη που η απαντησεις που σου εδωσε δεν σε ικανοποιησαν ..... εγω πιστευω οτι αυτο που θες ειναι να σωθει ο γαμος σου το οτι εχεις αναμικτα αισθηματα δε το αναιρει ... ειναι αναμενομενα μετα απο τοσα που εζησες σου ειπα σε προηγουμενο μην μου κ το ξαναλεω ασε την κατασταση να κυλησει να δεις αν η συμπεριφορα του αντρα σου αλλαξει κ πως θα νιωθεις εσυ ... περιμενε 2 3 βδομαδες ενα μηνα κ η κατασταση μπορει να ξεκαθαρισει ...... δε πιστευω οτι ακυρωνεις την ολη προσπαθεια σου :o
προβλημα μεγαλο που κρατησε πολυ καιρο δε λυνεται μεσα σε λιγες μερες .
Γρήγορη Λύση :
1.Παίρνεις τα παιδια, υποβάλλεις αίτηση αφαλιστικών μέτρων με την αιτιολογία οτι είναι α) υπο την επήρεια ή β) ψυχασθενής - και δεν βλέπει τα κουτσούβελα για κανα εξάμμηνο, οπότε τα παίζει.
2.Τον σέρνεις σε ενα συνενετικό διαζύγιο (αλλος ενας χρόνος) του παίρνεις και το 40% των εισοδημάτων του για διατροφή και τελικά του επιτρέπεις να βλέπει τα παιδιά του δυο φορές τον μήνα εφόσον τα σκάει. (τωρα τον έχεις...)
3. Τον απειλείς συνέχεια οτι θα βγάλεις τα 'απλυτα στην φόρα" και αν δεν είναι καλό παιδί το κάνεις με την βοήθεια των φιλενάδων σου και του νέου γκόμενου (ων). Σίγουρα οι πρώτοι που το μαθαίνουν ειναι οι συναδελφοί του. π.χ "τον παίρνει ο Κώστας, έχω και βίντεο"
4. Παντρεύεσαι ξανά και αναγκάζεις τα παιδιά σου να κάνουν παρέα με τα παιδιά του "καινούργιου μπαμπά" γιατι 37αρα σιγά μη βρεις κανα τεκνό........
5. Δεν του δίνεις λογαριασμό, ο δικηγόρος σου ειναι stand-by, απαιτείς την διατροφή σου
6. Ξανάφτιαξες την ζωή σου, επιτέλους
7. Τα παιδιά σου μεγαλώσανε, και σε φτύνουνε στα μούτρα, εσένα και τον "καινούργιο" αλλα εσυ την ξαν΄φτιαξες την ζωή σου, ετσι δεν είναι?
το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.
Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Καλησπέρα,
οχι έχει και μια αδερφη, αλλα μενει στο εξωτερικό. Μπαμπά δεν έχει γιατι εχει πεθάνει χρόνια πριν και ετσι η πεθερα μου εχει μονο τον ανδρα μου στην Αθήνα. Και πως μπορώ να ατην κάνω να κρατήσει την γνώμη της μόνο για τον εαυτό της? Αφού μιλάνε κάθε μέρα μερικές φορες στο τηλ.. και ο δικός μου της λέει τα πάντα! Πότε έκλασε το παιδί.. τι φωνούλες έβγαλε.. τα πάντα!! Και ρωτάει την άποψη της για τα πάντα.. και μετα μου τα μεταφέρει... Η μάνα μου ειπε αυτο και αυτο...
Quote:
Originally Posted by marian_m
Μάλλον εγώ δεν εκφράστηκα σωστα..
Στης αρχες τις σχέσεις μας, καταρχήν δεν υπήρχε το παιδί (αρα απο την μεριά μου ειχα πολύ ποιο πολύ ελεύθερο χρόνο να ασχοληθώ με άλλα πράγματα). Χωρίς αυτό να παει να πει οτι καθάριζα οληντην ωρα.. Οι δουλιες του σπιτιού γεινόντουσαν και απο τις 2 μεριες.. 60-40 σε αναλογία περιπου.. Αλλα ποτε δεν ηπήρχε θεμα..ουτε το θήξαμε ποτε... απλος μας εβγαινε αυτοματα.. Πριν με γνωρίσει εμενε μονος για 1 χρονο και το σπίτι του ηταν πεντακάθαρο (ειχε καθε εβδομμαδα γυναικα). Απλα εκενε συντηρηση μονος του και μαγειρευε κιολας οταν ειχα διαθεση.. αλλιως ντελιβερι..
Δεν νομίζω να άλλαξα κατι απο την μερια μου.. πάντα μου αρεσει να προσφέρω οσο μπορω στον αλλον.. χωρις καμμια υπερβολή.. Δεν είμαι απο τις γυναικες που πιστευουν οτι οι δουλιες του σπιτιου ειναι γυναικια υπόθεση.. σε καμια περίπτωση. Και ιδικά οταν η γυναικα εργάζεται οποως ο άνδρας η και ποιο πολλές ωρες (όπως εγω)
Quote:
Originally Posted by Frini
Όπως απάντησα και πριν στην marian δεν νομίζω οτι έσφαλα σε αυτό.. δεν του εδωσα τέτοια αντύπωση... ισα ισα.. που στις αρχές ειμουν πολύ ποιο απελευθερωμένη γυναικα με την δουλεια της και τις ασχολίες της.. Καμια σχεση να τον τυλίξω και να του δείξω κατι αλλα απο αυτο που ειμαι..
Quote:
Originally Posted by kami
Βρε παιδιά την παρασκευή απλά κοιμήθηκε σπίτι γιατι θα πηγαίναμε το πρωί στην πίστα.. η σχέση αναμεσα μας ηταν ακόμα υπο συζήτηση που θα κάναμε το Σάββατο που θα ειχαμε μια μερα μονο για μας.. Απλα κοιμήθηκε σπιτι μας γιατι θα ξυπνάγαμε στι 5 το πρωι, μονο για πρακτικούς λόγους!! Είμουν τόσο χαλια που δεν κοιμήθηκα ολο το βραδι.. οπως και τις προηγούμενες μερες.. με ποια διάθεση να του κάτσω?? Ένιωθα χάλια!!!
Quote:
Originally Posted by secretly
ΟΧΙ!! Δεν θελω να τον εκδικηθώ... να με αγαπάει θέλω και να μου το δείχνει!! Απλά δεν ειμαι ρομπότ για να πατήσω το κουμπί και να κάνω σεξ την ώρα που με εχει κάνει να αμφιβάλω σαν γυναικα σν ανθρωπος.. την ωρα που νιώθω και ξερω οτι πήγε να γκρεμίσει την οικογενεια του επειδη η καθαριοτητα στο σπίτι δεν τον ευχαριστει!!!
Πώς να υποκρυθώ ευχαριστηση??? Ήθελα και την επόμενη μερα να του πώ αυτά που σκέφτηκα μετα απο αυτα που μου ειπε.. Δεν ειχε τελειώσει ακομα η σθζήτηση μας.. απλα το σκεφτικό ηταν, να περασουμε καποιες ωρες ευχαριστα μαζι και μετα ... με θετική αυρα (που τοσο μας εχει λείψει) να συνεχήσουμε την συζήτηση απο εκει που την ειχαμε αφησει την πέμπτη...
Ντανιέλα μου αυτο που σου είπαμε παραπάνω δεν έχει να κάνει με κάτι φτιαχτο, οτι προσπάθησες να δειξεις κάτι άλλο απ' αυτο που είσαι με απωτερο σκοπο να τον τυλίξεις. Προσωπικα μιλουσα και λιγο πιο γενικά, ότι στην αρχή της σχέσης δίνουμε τον καλύτερο εαυτο μας όχι απο σκοπιμότητα αλλά επειδή είμαστε ερωτευμένοι και μας βγαίνει αυτο..μετά με την καθημερινότητα αφηνόμαστε και ο σύντροφος μας αισθάνεται κατά κάποιο τρόπο "προδομένος" γιατι θεωρεί ότι αλλάξαμε.
Να σε ρωτήσω...δεν κοιμαται ο άντρας σου δηλαδη σπίτι τώρα?
Quote:
Originally Posted by marina38
Συμφωνο απόλυτα με αυτά που λες..
Και τις τελευταιες μερες προσπαθώ πολύ μεσα στο σπίτι και σήμερα φώναξα και γυναικα να κανει τα 'χοντρα" .
Το εχει και αυτός παραδεχτει απο την μερια του και μου ειπε οτι δεν θελει μια γυναικα καθαριστρια ολην την ωρα και οτι δεν χρειάζεται να τρελαθώ.. Αλλα απο την μερια του η κατάσταδη δεν εχει αλλάξει ιδιαίτερα.. Εγώ θα τον πλησιάσω να κατσουμε στον καναπε μαζι.. εγώ θα του πώ.. 'Ελα να μου πεις τα νέα σου σημερα, πως τα περασες, και ασε το λαπτοπ για λιγο' κλπ..
Την πέμπτη το μεσημέρι μου ειπε οτι θέλει να παει να παιξει μπαλα με κατι φίλους του την παρακευη.. Και εγώ του είπα:
Δεν εχω κανένα πρόβλημα να πας .. αλλά εσυ το βλέπεις σωστό οτι έχω να βγώ απο το σπίτι απο την κυριακή.. και περιμένω μπας και κανουμε κατι μαζί καποια στιγμη το σαββ/κο? Δεν εννοώ να βγούμε μόνο, γιατι κατι τετοιο το γνωρίζω ειναι δύσκολο με το παιδί.. αλλα εστω να καλέσουμε καποιον στο σπίτι η κατι.. ολην μερα ειμαι μόνη μου σπίτι, δουλεια, μωρο και εσύ γυρνας το βραδι αργά.. Περίμενα μπας και οργανωσουμε κατι να περασουμε ομορφα γιατι το εχω ανάγκη πσκ.. Στην καλήτερη περίπτωση θεωρώ οτι δεν με σέβεσαι.. 5 μερες κλεισμένη μεσα στο σπίτι.. (όλα αυτα τα είπα σε πολύ χαλαρούς τόνους)
ΔΕν αντέχω να με αγνοεί για όλους τους άλλους!! Θέλω να καταλάβει αυτά που του είπα.. Είμαι μόνη και ετσι με κανει να νιώθω! Του ειπα οτι ειναι πολύ λογικό να θέλει να βγεί με φίλους του κάποια στιγμή! αλλα την ιδια νάγκη την έχω και εγώ!! Θα μπορούσαμε να κανωνήσουμε να κρατησει το μωρο μια γυναικα και να βγει ο καθένας με την παρεα του αλλα νομίζω οτι αυτον τον καιρο που η σχεση μας περναει κρίση .. δεν ειναι οτι καλύτερο αυτο..
Έβαλα τα κλάματα...
Quote:
Originally Posted by void
Μακάρι να μου εφταναν τα λεφτα και να έβαζα μια γυναικα που και που να κραταει τον μπέμπη αλλα..... Και η μανα μου ειναι εκτος αθηνων.. Αδιέξοδο η λύση με την πεθερα
Το πρόβλημα μου ειναι οτι δεν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ μας.. Δεν με προσεγγίζει σαν άνδρας, δεν ειναι τρυφερός και με εχει κανει να νιώθω οτι προτημάει να κανει πράγματα με όλους τους υπόλοιπους παρα με μενα.. Το πρόβλημα μου ειναι οτι με εχει κανει να νιωθω ανασφαλής για την κοινη μας ζωή και του παιδιού!! Δεν του εχω ποια εμπιστοσύνη και δεν μπορώ να ζήσω ετσι..
τώρα είστε μαζί; ξαναγύρισε; δεν καταλαβαίνω σε τι στάδιο είστε... είπατε οτι θα ξαναπροσπαθήσετε; συμφωνήσατε σε κάτι και κάνεις όλες αυτές τις προσπάθειες; δεν καταλαβαίνω συνολικά σε τι κατάσταση είστε..
Quote:
Originally Posted by wstyron
Σε ευχαριστώ!!! Μακάρι να έχεις δίκιο!! Πρέπει να κανω υπομονή
Quote:
Originally Posted by zoltar
Εαν και δεν θελω να φτάσω σε τετοιες λύσεις.... με εκανες και χαμογέλασα :-))))
Σε αυτό εχεις δίκιο... και νομίζω οτι όλος ο κόσμος το κανει. Απλά δεν νομίζω να γείνετε επίτηδες.. για να τυλίξουμε τον αλλο, απλά ετσι βγαίνει πάντα σε κατι καινούργιο..Quote:
Originally Posted by Frini
Όχι ο άνδρας μου απο το Σάββατο που γυρίσαμε το βραδυ ειμαστε θεωρητικά κανονικά μαζί..
Ντανιέλα μου αλλοιμονο αν θεωρήσουμε ότι πηγή προβλημάτων για το ζευγάρι ειναι το νοικοκυριο. Μπορει να υπάρχουν διαφωνίες και καυγάδες για το θέμα αυτο , αλλά σιγουρα δεν ευθύνεται για την απομάκρυνση του.
Όσο το παιδί ειναι μικρο και δεν υπάρχει κάποιος να το κρατήσει, η δυνατότητα κοινών εξόδων περιορίζεται εκ των πραγμάτων. Στην περιπτωση αυτή υπάρχουν φυσικά λύσεις , το θέμα ειναι να βρίσκει όσο το δυνατον περισσοτερο χρονο το ζευγάρι για ουσιαστική επικοινωνία και προσέγγιση.
Να νιώθει ο ένας τις ανάγκες του άλλου και να μην τον παραμελει.
Δεν ξέρω βρε κορίτσι μου...
To θεωρητικά τι θα πει;Quote:
Όχι ο άνδρας μου απο το Σάββατο που γυρίσαμε το βραδυ ειμαστε θεωρητικά κανονικά μαζί..
δεν μπορείς να δίνεις χωρίς να παίρνεις γιατί τότε περνάς του μήνυμα οτι δεν χρειάζεται να προσπαθήσει, θα πάρει ούτως ή άλλως...για αυτό σου είπα για το σεξ. Εφόσον δεν ήσουν έτοιμη να πάρεις, τότε δεν έπρεπε ούτε να δώσεις..και να επικοινωνήσεις αυτό ακριβώς: οτι χρειάζεσαι χρόνο και χρειάζεται πρώτα να δεις από μεριά του αλλαγή σε στάση ζωής και όχι μόνο σεξ για να ικανοποιήσεις και εσύ τις ανάγκες του. Άλλωστε εσύ το άνοιξες το ζήτημα, εσύ είσαι αυτή που περιμένει να δει βελτίωση και όχι το αντίστροφο...
Αυτή τη στιγμή έχεις κάνει τον άντρα σου ένα βραβείο, κάνεις προσπάθειες και περιμένεις να το κερδίσεις, αρχικά όμως θα έπρεπε να επικοινωνήσεις οτι εσύ είσαι το βραβείο, από αυτόν θα έπρεπε να περιμένεις να δεις πράξεις και μετά να τον ανταμείψεις με τις δικές σου.
Δεν ξέρω αν είμαι σωστή, γιατί κανείς δεν μπορεί να έχει συνολική άποψη του τοπίου, ειδικά στις σχέσεις όλα είναι υποκειμενικά. Από αυτά που λες όμως αυτό καταλαβαίνω. Σου λέω μόνο πως ίσως θα αντιδρούσα εγώ, κανείς δεν μπορεί να σου πει κάνε αυτό ή μην κάνεις το άλλο.
Λοιπον.. μετα απο το Σαββατο που καθήσαμε το βραδακι και τα ειπαμε για δευτερη φορα... μένουμε κανονικα μαζί. Απο την μερια μου δεν εχει κανενα παραπονο αποτι ειπε εχτες..Quote:
Originally Posted by kami
Εγώ ομως δεν νι'ωθω καθόλου καλά.. Γιατι μου εχει δημιουργήσει ενα συναίσθημα οτι προτειμάει να βγαίνει με τους φίλους τουν και δεν κάνει κατι να περασουμε και εμεις οι δυο καλα.. Προσπαθώ να μην πιέσω καταστάεις και εχω αφήσει αυτόν να κανονησει κατι.. αλλα
Πριν απο λίγο τον πήρα τηλ και του ειπα¨εαν εχει κανονήσει κατι για σημερα που ειναι σάββατο.. και οταν ειδα οτι δεν ειχα του πρότεινα να παρει ενα ζευγαρι φίλους να τους πει να ερθουν τα βραδι απο εδω.. αφτα.... και το κανόνησε.. Πόσο θα ήθελα να έπερνε τετοιου ειδους προτοβουλίες και να μου εδειχνε οτι νιάζεται και λίγο.
Το μόνο που τον νιάζει πολύ ειναι να μπαινει καθε μερα facebook να λεει καλημερα στους φίλους του και να περιμενει πως και πως μια εκδρομη που θα γινει με αυτους..
Εν τέλει, μη νομίζεις πως οι άντρες κοιτούν τα πράγματα τόσο ψυχολογικά ή συναισθηματικά όσο εμείς...
δεν μπορούν να εκφραστούν με λόγια, συνήθως προτιμουν τις πράξεις για αυτό λειτουργούν πιο εύκολα με οδηγίες παρά με περιγραφές...
πχ. αντι να του πεις αισθάνομαι μόνη μου (που μπορεί να μην ξέρει τι να κάνει), θα μπορεί πιο εύκολα να επεξεργαστεί... "θα ήθελα να πάμε μία βόλτα μαζί το Σάββατο" και αντί να κάτσουν να κάνουν ολόκληρη κουβέντα περι σεξ σε γενικό και αόριστο χρόνο, προτιμούν να τους πεις : "θέλω σεξ τώρα, θα κάνεις κάτι";
και αντί να κάνεις μούτρα στον καναπέ για αγκαλιά είναι πολύ πιο εύκολο αν του πεις "πάρε με αγκαλιά".
Δεν ξέρω πως είναι η επικοινωνία σας, αλλά γενικά είναι πιο απλά τα πράγματα αν του πεις "θέλω αυτό...και αυτό...και μόνο αν κάνεις αυτό...και αυτό...θα κάνω και εγώ αυτό...και αυτό...διαφορετικά βαριεμαι και μην περιμένεις"
αντί να του πεις "αισθάνομαι αυτό...και αυτό...και αυτό..."
αν πια όλα αυτά έχουν ειπωθεί και τίποτα δεν γίνεται, δεν μπορείς να επιμένεις άλλο και δεν έχει καν νόημα να προσπαθείς, δεν ξέρω δες το...χρειάζεται να αντιστρέψεις την προσπάθεια..
Quote:
Originally Posted by kami
Θεωρητικά λέω γιατι εγω δεν νιώθω καλά.. Βλέπω απο την μερια του βελτίωση δεν λέω.. αλλα και πάλι τις πρωτοβουλίες τις παίρνω εγώ (παω κάθομαι δίπλα του, του πρωτείνω να ερθει κοντά μου κλπ) απλα αυτός ερχεται και συμβαδιζει με το καλο κλήμα που πάω να δημιουργήσω. Δεν φέρενει αντήρηση.. αλλα όμως δεν κάνει κατι και απο μόνος του..
Τήν Πέμπτη που μου πρότεινε οτι θέλει να παει με τους φιλους του για μπαλα... με χάλασα πάρα πολύ.. Γιατι βλέπω οτι το μονο που εχει στο μυαλό του ειναι να κανειο πράγματα με αλλους! Και την Παρασκευή το πρωί που ξυπμήσαμε ημουν χαλια... και με πηραν τα κλάματα..
Μετα πολλά του ειπα οτι δεν νομίζω οτι κάνει ιδιαίτερη προσπάθεια για την σχέση μας.. τον ρώτησα εαν με αγαπάει?? και οταν η απάντηση ηταν ναι.. τον ρώτησα γιατι δεν μου το λέει ποτε?? (Το εχει πει 2-3 φορες μαξ στα 2 χρονια που ειμασταν μαζι) Απάντηση:Εχεις δικιο σε αυτο ΘΑ το αλλαξω..
Τον ρώτησα εαν εχει κανενα παράπονο απο μενα κλαι μου ειπε οχι.. Του ειπα οτι εγω ομως εχω.. οτι ακόμα νιωθω μόνη μου και οτι εχει χαθεί η εμπιστσύνη μου προς το ατομο του..
α, άρα δεν είναι να πεις πως δεν προσπαθεί...αλλά και εσύ πρέπει να δέχεσαι και να επαινείς τις προσπάθειες του, ναι όσο και αν νιώθεις πως πιέζεσαι, γιατί διαφορετικά θα του περάσεις το μήνυμα και δώρο άδωρον...Quote:
Originally Posted by Ντανιέλα
ακούγεσαι κουρασμένη, μπορεί να είναι και από τη γέννα, και από το μωρό και τη δουλειά σου ταυτόχρονα, και τη γενικότερη προσπάθεια που κάνεις να αντεπεξέλθεις σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς και νιώθεις μόνη σου στο σύνολο αυτής της προσπάθεις, ενώ ο σύζυγος σου σαφώς και δεν πέρασε αυτή τη διαδικασία, σαφώς και είναι πιο χαλαρός και έχει όρεξη για περισσότερα πράγματα, ενώ εσύ ακόμα προσπαθείς να βρεις τις ισορροπίες σου.
Αν το παραπάνω είναι το πρόβλημα σου, βασικά πως δεν μπορείς την πίεση σε όλα αυτά τα σημεία και νιώθεις παράλληλα πως οι προσπάθειες σου δεν αναγνωρίζονται, τότε άσε το ερωτικό στην άκρη (γιατί για να ανταπεξέλθεις όπως λες χρειάζεσαι καλύτερη ψυχολογία, και σαφώς δεν είναι απλά αυτό όπως το παρουσίασες, αν ισχύει αυτό το κομμάτι περί ευθυνών) και πες του να αναλάβει μεγαλύτερο κομμάτι των ευθυνών του στο σπίτι σαφώς και θες να ξεμπλοκάρεις.
Επειδή και εγώ πέρασα από αυτό το στάδιο και ήθελα να ξεμπλοκάρω, θα σου πω πως το αντιμετώπισα: γυναίκα για το σπίτι, μία φορά την εβδομάδα να κάνει τα πολλά, δεν προλάβαινα, (πες του να έρθει η μάμα του να βάλει ένα χεράκι - χαχα εγκεφαλικό, θέλει και φαί έτοιμο, αυτή τι κάνει όλη μέρα; πες της να μαγειρέψει τίποτα να σας φέρει γιατί νέα παιδιά είστε..εσείς έχετε ανάγκες - μη τρελαθούμε, να δεις αν θα ξανα έχει απαιτήσεις...),και μεσοβδόμαδα κράταγε το μωρό ο σύζυγος για καφεδάκι με φίλες, λόγω δουλειάς φαγητό κάναμε το βράδυ και μισές εγώ- μισές εκείνος...
Σάββατα βράδια baby sitter και εμείς εκτός... α και μία φορά την βδομάδα πχ. Παρασκευή βράδυ να κάτσει με το μωρό για να κάνεις beaute (βοηθάει πάρα πολύ να περιποιήσαι τον εαυτό σου ώστε όταν βγαίνετε έξω να είσαι μάνα και κουκλάρα...)
Κυριακή δεχόμασταν και φίλους και εξόδους μαζί με το μωράκι πχ. εστιατόριο, επισκέψεις σε φίλους κτλ. Δες αν μπορείτε να κοινωνικοποιηθείτε με ζευγάρια που και αυτά περνούν το ίδιο στάδιο, εγώ δεν ήξερα αλλά σίγουρα βοηθάει να μιλάς με άτομα που είναι και αυτά στην ίδια κατάσταση και πως την αντιμετωπίζουν να παίρνεις ιδέες και προτάσεις.
Χρησιμοποίησε και τη μητέρα του, εγώ δεν είχα βοήθεια να φανταστείς από κανέναν και τα μοιραζόμασταν όλα. εσύ έχεις και τη μητέρα του μπαλαντέρ...βάλτη στο παιχνίδι αν αυτό σε εξυπηρετεί...αλλά με τους δικούς σου κανόνες...άμα έρθετε να κρατήσετε το μωρό, να φέρετε και τα κολοκυθάκια σας, γιατί δεν προλάβαινα να μαγειρέψω, αν πάλι δεν θέλετε θα πάρω γυναίκα δεν πειράζει...)
και αν θέλει να βλέπει τους φίλους του, μια χαρά αλλά θα το ανταλλάξεις με κάτι, δεν θα παρακαλάς θα το λες δεδομένο, οχι σαν απαίτηση σαν συνέπεια...εσύ αυτό άρα και εγώ εκείνο (ότι και αν είναι από βόλτα μαζί ως και καφέ με τις φίλες σου ή να βάλει ένα χεράκι στο σπίτι)... α θα βγεις; "ωραία, επειδή θα προσέχω το μωρό και δεν προλαβαίνω, θα κάτσεις αύριο να κάνω περιποίηση προσώπου...ή να βγω με τα κορίτσια;" παράδειγμα...
δεν νοείται ο ένας να υποφέρει για να καλοπερνά ο άλλος...
δεν έβγαινε διαφορετικά, αν τα είχα πάρει όλα πάνω μου, θα είχα σαλτάρει από κανένα παράθυρο. Ίσως να σε βοηθήσει να ξεμπλοκάρεις λίγο αν κάνεις ένα πρόγραμμα μαζί του για να έχετε από κοινού ευθύνες...
Δεν μπορώ πια!!! (γιατι ποιο παλια δεν με πηραζε) να κάθομαι μεσα στο σπίτι όλην την ημέρα και αυτός να βγαίνει.. όχι συχνά αλλα όταν... Θέλω και εγώ λίγη διασκέδαση.. απλα πολύ φοβ'αμει οτι εαν κανονήσουμε ενα βραδι να βγαινει αυτος και ενα εγώ,,, πάλι θα φτάσουμε στον τσακωμό και στην κόντρα!! Γιαυτο του ειπα εαν ειναι να βγαινουμε την ιδια μερα με τις παρεες μας (αφού αυτό θέλουμε και το χρειαζομαστε) και να αφήνουμε το παιδι στην γυναικα..Quote:
Originally Posted by kami
Εγώ μόνη μεσα στο σπίτι δεν αντέχω άλλο!!
δεν υπάρχει τσακωμός και κόντρα...δεν είναι τιμωρία, είναι συνέπεια καταστάσεων, θα το κάνετε από κατανόηση όχι από διαφωνία...χρειάζεται να το διευθετήσετε με ηρεμία και καλύτερα να αναλάβει ευθύνες μες το σπίτι για να καταλάβει τι περνάς, όσο περισσότερο μπει στη θέση σου τόσο καλύτερα θα μπορεί να συμπονέσει τι συμβαίνει...
και εδώ πάει η ανταμοιβή "σ'ευχαριστώ που θα κάτσεις με το μωρό για να βγω, το έχω πολύ ανάγκη...", ποτέ με νεύρα και θυμό...
όλα λογικά, ήρεμα με συνέπεια...