Printable View
Όχι Μαρουλιώ δεν έχω. Και στενοχωριέμαι γι' αυτό, αφού θεωρώ ότι 1. δεν πρόκειται να κάνω αφού θα χρειάζεται να λαμβάνω φάρμακα μια ζωή και 2. ότι ακόμα και να κάνω, θα είμαι άθλια μάνα, αφού δεν θα μπορώ να το φροντίσω (αλλά και αυτές είναι σκέψεις που πρέπει να διαχειριστώ!). Εσύ είσαι μικρή οπότε μην πτοείσαι.Quote:
Originally Posted by marouliw
Κοιτα δεν χρειάζεται να πιεζομαστε να κάνουμε παιδιά....και να μην κάνουμε δεν πειράζει...απλα μπορεί να φτιάξει και η διάθεση σου.....δεν ξέρεις...
Τι φάρμακα σου έγραψε αν επιτρέπεται?
Κι εγω παλια νομιζα πως κατι θα δω τωρα κι θα μου ρθει ιδεοληψια με αποτελεσμα να φοβαμαι τα παντα.Επισης το απαισιο συναισθημα της αποξενωσης απο τον εξω κοσμο,που περιγραφεις λεγεται αποπραγματοποιηση.Με αυτην ειναι σαν να νομιζεις πως ειτε παιζεις σε ταινια ειτε σε ονειρο ειτε οτι απλα εισαι ξενο σωμα πανω στον κοσμο.Ολα αυτα φευγουν μολις αποδεχτεις οτι τα εχεις κι χαλαρωσεις.Επισης η ζαλαδα ειναι συμπτωμα της αποπραγματοποιησης.Ποσο καιρο εισαι ετσι?
Τώρα η ιδεοληψια πήγε και αλλου......νομίζω τώρα οτι θα σιχαίνομαι τα πάντα.....που εγώ ποτε δν σιχαινόμουν.....ε ρε λογική δούλεψε σε παρακαλώ!!!
Μην της απαντας κι αγνοησε την.Στην αρχη θα φωναζει δυνατοτερα αλλα μετα απο λιγο θα φυγει.Ειναι σαν ενα ενοχλητικο παιδι.
Σευχαριστω πολυ άγγελε...... :)
Φάρμακα τη Δευτέρα. Είχα σήμερα ραντεβού με το γιατρό αλλά μου το ακύρωσε. Τις προηγούμενες φορές είχα πάρει ladose, αν και την τελευταία επέμενε να πάρω συνδυασμό effexor και remeronQuote:
Originally Posted by marouliw
Τα ξέω Άγγελε. Έχω χρόνια στην πλάτη μου. Τώρα είμαι 2 μήνες χωρίς φάρμακα σε υποτροπή και συνολικά περίπου 7 από την ολοκλήρωση - διακοπή της τελευταίας μου θεραπείας. Είπα να προσπαθήσω χωρίς φάρμακα για αλλαγή, αλλά δεν το βλέπω δυστυχώς. Θα ήθελα μία φορά να τα καταφέρω μόνη μου. Να πειστώ ότι εγώ έχω τον έλεγχο!Quote:
Originally Posted by aggelos11
Δεν πιστευω πως η ψυχοθεραπεια δρα καταλυτικα,παρα μονο σε περιπτωσεις που το προβλημα που εχει παρουσιαστει,δεν ειναι κληρονομικο κι αρα οργανικο.Η ψυχοθεραπεια παιζει σημαντικο ρολο σε θεματα οπως διαχειριση αγχους,σχεσεων,μετατραυματ ικου στρες κλπ...Αν δεν προλαβεις να τα διαχειριστεις αυτα κι ενεργοποιηθει το ρηγμα τοτε κλαφτα κι παρε τα φαρμακα σου:(
Και πως καταλαβαίνεις ότι κληρονομικό? Και επίσης τα αντιψυχωσικα σε ποιες περιπτώσεις δινονται?
Το καταλαβαινεις απο το αν το ειχε και καποιος αλλος στην οικογενεια.Εμενα για παραδειγμα το ειχε ο πατερας μου.Τα αντιψυχωσικα δινονται σε περιπτωσεις βαριας υποτροπης,για να καταπολεμησουν το αγχος.Οι γιατροι σε μας αποφευγουν τα αγχολυτικα γιατι ειναι εθιστικα.
Ναι αλλα όλοι είμαστε λιγο πολυ ψυχαναγκαστικοι
.....η μανα μου παλιά έπλενε συνέχει τα χέρια της αλλα τώρα το σταμάτησε.....επίσης λέει το ίδιο πράγμα 100 φορές........η θεια μου απο πάλια μαζεύει σκουπίδια και ρουχαα και έχει γέμισει 3 δωματια μέχρι το ταβάνι και εδώ και χρόνια μας λέει ότι κάθε μέρα κάτι πετάει αλλα τα δωμάτια παραμένουν ιδια χαχα.....ναι αλλα αυτές δεν ενοχλούνται ρε γαμωτο......εμενα εξελίχθηκε....μαλλον απο το φόβο μου ότι δεν θεραπεύεται.....αν μου λεγες θεραπεύεται πιστεύω θα το είχα ξεπεράσει.....αυτές ούτε καν δεν ξέρουν τι έχουν.....αλλα γενικά όλοι Είμαστε ψυχαναγκαστικοι.....τι να πω.....μπορει να το κληρονόμησα απο αυτες
Αρα αυτο που εχεις ειναι οντως κληρονομικο.Καλυτερα που ξερεις τι εχεις.Εγω απο τοτε που εμαθα τι εχω ψιλοανακουφιστηκα.Κι ναι θεραπευεται κι μπορεις να ζησεις με αυτο μια φυσιολογικη ζωη.Μην αγχωνεσαι,εισαι ακομα στις αρχες...σιγα σιγα θα χαλαρωσεις κι θα σαι οκ.
Απλα τα σκέφτομαι ολα μαζί και φοβάμαι μην πάθω κανενα νευρικό κλονισμό......αγχωνομαι και για διάφορα θέματα και λέω παει θα σαλτάρω......ημουν και στο κρεβάτι χτες ξαπλωμένη και βλέπω πάνω μια κατσαρίδα και λέω καλωστη μόνο που δεν ουριαξα λέω κρατήσου......αν τη δω και σήμερα θα τον πάθω σίγουρα τον κλονισμό.....
Δεν θα παθεις κλονισμο αυτο ειναι το μονο σιγουρο.Αστα να τρεχουν σαν σκεψεις.Κι οι απλοι ανθρωποι τα σκεφτονται.Απλα η δυσλειτουργια σε εμας εντοπιζεται στο οτι φοβομαστε πολυ αυτες τις σκεψεις μας.
Απο σκέφτομαι μαζί και τα δικα μου και είναι και αυτές οι σκατοσκεψεις μαζί και πολλές φορές ζορίζομαι......εσυ το ελέγχεις τώρα? Έχεις επιστρεψει στην καθημερινοτητα σου?
Ναι πανω κατω το ελεγχω μετα απο καμποσους μηνες.Αλλα ειναι υπουλο πραγμα.Αλλαζει συνεχεια μορφες και προσπαθει να σε τρομαξεει για να του απαντησεις κι ετσι να δυναμωσει κι να σε κανει σκλαβο του.Απλα φροντιζω να μην στεναχωριεμαι και να μην πιεζομαι πολυ γιατι παντα παραμονευει.Πριν λιγες μερες ζοριστηκα παλι κι τωρα προσπαθει να με ριξει,αλλα τωρα πια το εμαθα κι δεν του απανταω οσο τρομακτικο κι αν γινεται καποιες φορες.Για την ακριβεια μου θυμιζει ενα τερατακι-πνευμα απο ενα anime που βλεπα πολυ ως πιτσιρικας.Κοιτα απο 5:10 εως 7:30.Το συγκεκριμενο φρικιαστικο τερατακι αλλαζει συνεχεια προσωπα για να σε τρομαξει κι εσυ πρεπει να παραμεινεις ψυχραιμος απεναντι του για να μην σε κανει σκλαβο του.
Οποιος εχει σε εξαρση ιδψ μην δει καλυτερα το βιντεακι γιατι εμενα με ειχε τρομαξει πολυ:P
https://www.youtube.com/watch?v=bN2a1kJ7AS4
Ωραία δεν το βλέπω....εμενα τώρα έχε πάρει μια αλλη μορφή.....του στυλ να ασχολουμε με ανούσια πράγματα πχ να θέλω να ακούσω τι λέει ο άλλος, να θέλω να δω κάτι που το προσπέρασα, να θέλω να θυμηθώ κάτι και οταν δεν μπορώ να παίζουν τα νεύρα μου, η οταν δεν μακουει καποιος τι ειπα και το προσπερναει να παιζουν τα νευρα μου.......τωρα που ειμαι για καφέ είμαστε μένα φίλο και θέλω να του βγάλω τα φρύδια δεν μπορώ να τα βλέπω έτσι ( χαχα πλακιτσα)....ακουγεται απλή αυτή η μορφή που εχω σήμερα αλλα ειναι εξαιρετικά σπαστικιά......σαν να θέλω να έχω τον έλεγχο σε ολα.....
Ειναι απλα σκεψεις.Αστες να ερχονται.Πιστεψε με θα βαρεθουν κι θα φυγουν,αν οχι σε δεκα λεπτα σε μια ωρα,αν οχι σε μια ωρα σε μια μερα,αν οχι σε μια μερα σε ενα μηνα κλπ.Απλα μην τους απαντας με λογικη.Δεν εχει νοημα.Οσο δεν τους απαντας τοσο πιο πολυ θυμωνουν αλλα μετα βαριουνται κι φευγουν.Απλα πες στον εαυτο σου οτι οκ τα σκεφτομαι αυτα...ε και τι να κανουμε,αφου θελει ο εαυτος μου να τα σκεφτομαι ας ερχονται.Δεν γινεται αλλιως.Απλα μην απαντας και εχε υπομονη
προς ολους οσους πασχουν απο ιψδ...εσεις μπαινετε στην διαδικασια να αναιρεσετε το παραλογο περιεχομενο των σκεψεων σας???????????????????????????????????????????? ??
Μην μπαινεις στην παγιδα να αναιρεις το παρολογο των σκεψεων σου!!!!!!!!!!!!Αυτο συντηρει την ιδεοληψια...αστην να τρεχει μεχρι να βαρεθει κι να φυγει.Το ξερω οτι ειναι δυσκολο αλλα ειναι ο μονος τροπος.Απευθυνσου σε εναν γνωσιακο ψυχολογο να στα πει.Εγω απαντουσα λογικα στην ιδεοληψια κι αυτη συνεχιζε να με ενοχλει.Οταν σταματησα να της απαντω κι σταματησα να σπαταλαω τον χρονο μου κι αυτη εξασθενισε.Το να απαντησεις ειναι το χειροτερο που μπορεις να κανεις!!!!!!!!
[QUOTE=aggelos11;562163]Μην μπαινεις στην παγιδα να αναιρεις το παρολογο των σκεψεων σου!!!!!!!!!!!!Αυτο συντηρει την ιδεοληψια...αστην να τρεχει μεχρι να βαρεθει κι να φυγει.Το ξερω οτι ειναι δυσκολο αλλα ειναι ο μονος τροπος.Απευθυνσου σε εναν γνωσιακο ψυχολογο να στα πει.Εγω απαντουσα λογικα στην ιδεοληψια κι αυτη συνεχιζε να με ενοχλει.Οταν σταματησα να της απαντω κι σταματησα να σπαταλαω τον χρονο μου κι αυτη εξασθενισε.Το να απαντησεις ειναι το χειροτερο που μπορεις να κανεις!!!!!!!![/QUO
η αναιρεση ειναι κατι που γινεται εντελως αυτοματα...δεν ελεγχεται....αυτο ειναι αλλωστε και το ατερμονο βασανιστηριο....εσυ οταν σου ερχονται οι σκεψεις τι κανεις?καταρχην σκεφτεσαι χωρις διακοπη?????????
Ναι κι εμενα στις αρχες μου ερχοταν αυτοματα.Αλλα μετα σιγα σιγα αρχισα να μην επιτρεπω στον εαυτο μου να απανταει με το να λεω π.χ την λεξη stop.Ειναι πολυ καλο κολπακι.Μαθαινεις να δαμαζεις τις ανεραισεις.Εγω οταν μου ερχονται καποιες φορες τρομαζω αλλες γελαω κι αλλες σφυριζω αδιαφορα.Ποτε ομως πλεον δεν απανταω.Το χω παρει πατριωτικα πια κι δεν αφηνω την ιδψ να με κανει παιχνιδι της.Ναι καποιες φορες ειναι τρομακτικο..ναι μπορει να κρατησει για λιγη ωρα ο τρομος αλλα ξερεις κατι...μετα απο λιγο περναει κι επανερχεσαι κι σκεφτεσαι με τι βλακειες τρομαξα 5 λεπτα πριν.
Εσυ άγγελε κανεις καιρό την αγωγή σου?
3 μηνες περιπου
Και μόλις είδες ότι ήταν σε έξαρση τοτε πήρες φάρμακα? Η περίμενες μεχρι να φτασει στο έσχατο σημείο της η ασθενεια για να πάρεις? Πχ πέρασαν χρόνια με υφέσεις και εξάρσεις μέχρι να αποφασίσεις να πάρεις?
Ναι παρα πολλα χρονια.Για την ακριβεια εμενα μου ξεκινησε καπου στα 11 με αφορμη το σπασιμο του χεριου μου.Ειχα εξαρσεις κι υφεσεις απο τοτε μεχρι τα 17 αλλα δεν καταλαβαινα τι μου συνεβαινε κι δεν πολυεδινα κι σημασια.Απο τα 17 κι μετα η κατασταση χειροτερεψε πολυ με βαριες υποτροπες,με την τελευταια που ηταν η πιο σκληρη και μακρας διαρκειας να με στελνει τελικα στον ψυχολογο κι τον γιατρο.Τωρα πια παιρνω τα φαρμακα μου,προσπαθω να μην αφηνω την οσιντι να μου τρωει χρονο και ποιοτητα απ την ζωη μου και περιμενω με υπομονη να βγουν μονιμες θεραπειες που μας θα μας επαναφερουν πληρως και θα μας κανουν να χαιρομαστε την ζωη οπως πριν αρρωστησουμε.
Ο Άγγελος τα λέει πολύ σωστά, μαθαίνουμε να μην απαντάμε στις σκέψεις ούτε να μας τρομάζουν, με τον καιρό συνειδητοποιείς ολοένα και περισσότερο ότι μπορείς να μην εγκλωβίζεσαι σε αυτό, το αφήνεις να περνά με ψυχραιμία και το άγχος υποχωρεί.Quote:
Originally Posted by aggelos11
Quote:
Originally Posted by aggelos11
Quote:
Originally Posted by aggelos11
Συμφωνώ σε όλα και επαυξάνω, αυτός είναι ο τρόπος που σε κάνει σιγά-σιγά πιο δυνατό, κατανοείς με ψυχραιμία τι συμβαίνει, ακόμα και αν είναι λίγο τρομακτικό στην αρχή, ύστερα βλέπεις ότι δεν είναι τίποτα. Θέλει μια εκπαίδευση του εαυτού μας, καθημερινά, δε γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά μαθαίνεται και τα αποτελέσματα είναι πολύ θετικά.Quote:
Originally Posted by aggelos11
Άγγελε τι φάρμακα πάιρνεις αν επιτρέπεται? Τώρα βιώνω κι εγώ μια βαρύτατη υποτροπή που με έχει καθηλώσει. Ελπίζω τα φάρμακα να λειτουργήσουν και πάλιQuote:
Originally Posted by aggelos11
zolotrin 125 μγ κι παμε για αυξηση
Γιατί αύξηση Άγγελε? Απ' ότι έχω καταλάβει από τα γραφόμενά σου, το φάρμακο έχει λειτουργήσει αποτελεσματικά. Όχι? Εγώ στο παρελθόν έχω κάνει τρεις θεραπείες με λαντοζ (20 μγ), σε διαφορετικές δοσολογίες, δυστυχώς αυξανόμενες. Την τελευταία φορά (2013) μου προτάθηκε εφεξορ και ρεμερον αλλά κώλωσα και συζήτησα με το γιατρό να εμμείνω στο λαντοζ που είχα δει ότι λειτουργεί. Βέβαια αργούσε αρκετά να δράσει κι εγώ στο μεσοδιάστημα έκανα Ιώβια υπομονή. Πλέον όμως τα κουράγια μου δυστυχώς με εγκατέλειψαν. Έχω κυριευτεί τόσο απ' την κωλαρρώστια που θα πάρω ευχαρίστως ότι μου συνταγογραφηθεί αρκεί να συνέλθω κάπως. Εσύ είχες μόνο ιδεοληψίες ή και κρίσεις πανικού? Εγώ για πρώτη φορά αναπτύσσω φοβίες που τείνουν σε κρίσεις πανικού δηλ. φοβάμαι τα μαγαζιά, τα μμμ, τη δουλειά μου. Σκέφτομαι προκαταβολικά ότι δεν μπορώ να πάω κι έτσι όταν καλούμαι να πάω, δυσφορώ. Δεν ξέρω εάν έτσι είναι οι κρίσεις. Πάντως μέχρι τώρα δεν είχα κι έτσι στενοχωριέμαι που το πρόβλημά μου μετά από τόσα χρόνια αντί να συρρικνώνεται, διευρύνεται.Quote:
Originally Posted by aggelos11
Marouliw εσύ αντέχεις ακόμα χωρίς φάρμακα? Αυτό θα ήταν πολύ θετικό. Θα ήταν ίσως ενδεικτικό ότι το ελέγχειςQuote:
Originally Posted by marouliw
Πιέζομαι πολυ πολυ παρα πολυ γιατί πλέον οι ιδεοληψίες μου αφορούν τα πάντα: Να το κάνω αυτό ετσι η αλλιώς, ήθελα να το πω αυτό η δεν ήθελα, μήπως ειμαι κακός άνθρωπος και βοηθάω τους άλλους καταναγκαστικα,μήπως δεν μαρεσει να ζω, μήπως με πιεζουν όλοι, μήπως δεν θέλω το μωρο της αδερφης μου και μήπως γενικά δεν θελω να γινω μανα μήπως και το μετανιώσω αν γίνω, μήπως τα θέλω ολα τέλεια κάτι το οποίο δεν γίνεται διότι δεν γίνονται ολα τέλεια και τελικά πάθω τρελλα η νευρικό κλονισμό, μήπως με πνίξει η όλη καθημερινότητα και δεν αντέξω, μήπως φτάσω σε σημείο να μην αντέχω άλλο τον εαυτό μου και τις σκεψεις μου.....δεν ξερω ολαυτα και αλλα πολλά με έχουν τρελλανει και κουρασει......φοβαμαι μήπως αλλάξω σιγά σιγά χαρακτήρα λόγω των ιδεοληψιων......δεν ξέρω αν υπάρχει πιθανότητα για κάτι τέτοιο αλλα φοβαμαι
Φάρμακα δεν παίρνεις? Εγώ έχω τέτοια ένταση με τις ιδεοληψίες, τα σωματικά και το άγχος που έχει βαρέσει κόκκινο, ταβάνι κλπ τις τελευταίες μέρες, που αύριο ξεκινώ. Με πολλή υπομονή ξανά, μέχρι να δράσουν. Και με την ελπίδα και πίστη ότι θα δράσουν. Δεν αντέχω πια! Με σιχάθηκα!Quote:
Originally Posted by marouliw
Θα ξεκινήσω αυτές τις μέρες....αλλα θεωρώ ότι δεν θα βοηθήσουν....εσενα στα έδιωξαν ολα δλδ?
Στο παρελθόν ναι. Σιγά σιγά βλέπεις βελτίωση στο συναίσθημα, σαν να παίρνεις λίγη δύναμη, η ένταση γίνεατι πιο υποφερτή, το μυαλό ηρεμεί κι οι ιδέες καταλαγιάζουν, μέχρι που εξαλείφονται τελείως.
Βέβαια και πάλι χρόνο θέλει. Και υπομονή. Μην περιμένεις θαύματα
Ναι αλλά μετα πάλι τα ίδια...αυτο ειναι το γαμωτο......πρεπει να μάθουμε επιτελους ότι αυτές οι σκεψεις δεν μας βελτιώνουν, δεν είναι βοηθητικές αλλα ανούσιες όπως και ακίνδυνες και το μόνο που καταφέρνουν ειναι να μας τρομοκρατούν και να μας αγχώνουν......επισης όλοι τις κάνουν αυτές τις σκεψεις.....εχω ρωτήσει άπειρο κόσμο και όλοι τις κάνουν και εγώ πάντα τις έκανα....απλα δεν δίνουν σημασία αποτι μου λένε διότι προτιμούν να ζήσουν τη ζωή τους παρα να εστιάζουν σαυτες τις σκεψεις...απλά τις κάνουν και δεν κολλάνε σαυτες.....μια φιλη μου μου είχε πει παλιότερα πριν πάθω ιψδ ότι στην καφετερεια σκεφτόταν να αρχίσει να ουριαζει.....αλλα μου το έλεγε γελώντας....ποτε δεν την τρόμαζε αυτή η σκέψη.....πρεπει λοιπόν να κουλαρουμε λιγο και να σκεφτούμε ναι οκ κάνω αυτές τις σκεψεις αλλα βαριέμαι να ασχοληθω μαυτες.....τοσο καιρό που ασχολιομουν τι κέρδισα? Τίποτα......επισης η διαφορα με εμάς και τους άλλους που κάνουν αυτές τις σκεψεις ειναι ότι εμείς επεκτείνουμε σαυτες δλδ πάμε απο μια απλή σκέψη και μέσω της φαντασίας μας φτάνουμε στο χειρότερο σενάριο αυτής της σκέψης......ελπίζω να είναι κατανοητά τα οσα γράφω.....