Απορίες σχετικά με τους άντρες και τη συμπεριφορά τους μέσα στις ερωτικές σχέσεις...

Κυκνε να σου πω οτι εχω περασει φυσιολογικες απογοητευσεις/ματαιωσεις/αποτυχιες στη ζωη, δουλεια, σπουδες, τις οποιες τις εχω βιωσει σαν κακοποιηση...Δηλαδη στενοχωρηθηκα, ενιωσα ντροπη-πονο-ενοχες, καθηλωθηκα, δουλεψα πολυ μεσα μου για να παρω μπρος και να συνεχισω...Φυσιολογικα πραγματα που για αλλον ειναι καθημερινα, εγω τα βιωνα οδυνηρα! ειχα αναγκη την επιτυχια για να επιβιωσω!

Ειχα και την κοινωνικη φοβια/αγοραφοβια που επισης τη δουλεψα παρα παρα πολυ για να φτασω εδω που ειμαι τωρα.
Συν το μεγαλο αγχος απο πολυ μικρη ηλικια ...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Και οι φωνες κακοποιηση ειναι, μη νομιζεις...
Αρα μιλαμε για κακοποιηση απο την παιδικη ηλικια!
Γιατι ξερεις ο γονιος που ξυλοφορτωνει στα 20 αποκλειεται οταν το παιδι ηταν σε μικρη ηλικια, αρα ανυπερασπιστο και αδυναμο, να μην το ειχε ξυλοφορτωσει...
Εγω υπηρχαν φασεις μετα τα 20, που της ειχα επιτεθει, με μαλλιοτραβηγματα και χαστουκια. Δεν υπηρχε περιπτωση να με χτυπησει και να μην ανταπεδιδα...

---

Την μάνα μου μερικές φορές κι εγώ της είχα δώσει από καμιά σφαλιαρίτσα για άμυνα...αλλά το ποτήρι ξεχείλισε την τελευταία φορά που με χτύπησε ο πατέρας μου πριν λίγα χρόνια, για πρώτη φορά ξεσήκωσα τον τόπο από τις φωνές, ήταν και ξημερώματα ξύπνησα όλη την πολυκατοικία από το να φωνάζω "βοήθεια" γιατί με έπνιγε και με τρόμαξε...οκ, μπορεί να έχω κάποιες τάσεις για να θέλω να μην υπάρχω αλλά το πως θα το επιλέξω εγώ...κι εκείνη τη φορά δεν είπα ψέματα στο νοσοκομείο όπως είχα κάνει την πρώτη που είπα πως τάχα έπεσα για να τους καλύψω...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Κυκνε να σου πω οτι εχω περασει φυσιολογικες απογοητευσεις/ματαιωσεις/αποτυχιες στη ζωη, δουλεια, σπουδες, τις οποιες τις εχω βιωσει σαν κακοποιηση...Δηλαδη στενοχωρηθηκα, ενιωσα ντροπη-πονο-ενοχες, καθηλωθηκα, δουλεψα πολυ μεσα μου για να παρω μπρος και να συνεχισω...Φυσιολογικα πραγματα που για αλλον ειναι καθημερινα, εγω τα βιωνα οδυνηρα! ειχα αναγκη την επιτυχια για να επιβιωσω!

Ειχα και την κοινωνικη φοβια/αγοραφοβια που επισης τη δουλεψα παρα παρα πολυ για να φτασω εδω που ειμαι τωρα.
Συν το μεγαλο αγχος απο πολυ μικρη ηλικια ...

---

Αυτό με το άγχος το έχω κι εγώ...έχω πολύ και με πιάνει ακόμα και χωρίς συγκεκριμένο λόγο κάποιες φορές...

α οκ, αφου σε εχει στειλει στο νοσοκομειο, μιλαμε για το ξυλο της αρκουδας...
εγω οταν πηγαινα δημοτικο, το πρωι με ξυπνουσε, με ξυλοφορτωνε γιατι λεει ηθελα να φυγω απο κοντα της και δεν την αγαπουσα οποτε με χτυπαγε για να βαλω μυαλο (!!!!), με εντυνε, με πηγαινε σχολειο, και το μεσημερι ερχοταν να με παρει,και ξανα ξυλο σπιτι με κλαματα, απειλες, εκβιασμους γιατι φανταζοταν διαφορα...
Αφου εβλεπα τα αλλα παιδακια στο σχολειο και τα ζηλευα για την ηρεμια τους. Πηγαιναν σπιτι να δουν τηλεοραση και να παιξουν και εγω επρεπε να αντιμετωπισω ενα θεριο...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Αυτό με το άγχος το έχω κι εγώ...έχω πολύ και με πιάνει ακόμα και χωρίς συγκεκριμένο λόγο κάποιες φορές...

---

Ναι, και μενα, για το τιποτα, μερικες φορες...
Τα τελευταια χρονια, λογω του αυτοανοσου που εχω, εχω παρει φαρμακα με το κιλο. Ε τωρα αντιλαμβανομαι τι αγχος ειχα απο πολυ μικρη ηλικια και πως ζουσα, τοτε δεν το καταλαβαινα!
Δεν εχω τοσο φοβο ή τουλαχιστον δεν τον αντιλαμβανομαι... θυμο εχω, και μια αδιορατη θλιψη...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

α οκ, αφου σε εχει στειλει στο νοσοκομειο, μιλαμε για το ξυλο της αρκουδας...
εγω οταν πηγαινα δημοτικο, το πρωι με ξυπνουσε, με ξυλοφορτωνε γιατι λεει ηθελα να φυγω απο κοντα της και δεν την αγαπουσα οποτε με χτυπαγε για να βαλω μυαλο (!!!!), με εντυνε, με πηγαινε σχολειο, και το μεσημερι ερχοταν να με παρει,και ξανα ξυλο σπιτι με κλαματα, απειλες, εκβιασμους γιατι φανταζοταν διαφορα...
Αφου εβλεπα τα αλλα παιδακια στο σχολειο και τα ζηλευα για την ηρεμια τους. Πηγαιναν σπιτι να δουν τηλεοραση και να παιξουν και εγω επρεπε να αντιμετωπισω ενα θεριο...

---

Τραγικό αυτό που περιγράφεις κι εσύ...λυπάμαι... :(

Όχι, εντάξει, για να είμαι απολύτως ειλικρινής όπως είναι το σωστό στο νοσοκομείο τη δεύτερη φορά δεν πήγα μόνο επειδή πονούσα (πολύ, με είχε πετάξει πάνω στο κομοδίνο και ρημάχτηκε η πλάτη μου) αλλά και γιατί από την τόση μου απελπισία ότι δεν θα πάψει ποτέ να συμβαίνει αυτό προσπάθησα να πεθάνω με περισσότερα χάπια απ' όσα έπρεπε και ένα παλιό μέλος από εδώ που μιλούσαμε τότε με έπεισε να πάω στο νοσοκομείο όπου μου έδωσαν ένα χάπι για το στομάχι και μου έβαλαν ορό...ευτυχώς μάλλον ταράχτηκε πολύ απ' αυτό κι από τότε δεν το έχει ξανακάνει...

Η μαμά σου είχε κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα κι αντιδρούσε έτσι;

Ψυχιατρος δεν την ειχε εξετασει ποτε, δεν ηθελε να παει.
Πριν χρονια οσο ζουσε ακομα, ειχα βρει εναν πολυ καλο ψυχιατρο και του τα ειχα πει, μου ειχε πει για παρανοϊκη σχιζοφρενεια μαλλον ετσι οπως τα περιγραφω, αλλα κλασικα χωρις να την εξετασει δεν μπορουσε να πει με σιγουρια... ειχα πλανο τοτε να την πεισω να τη δει ψυχιατρος αλλα δεν προλαβαμε, ειχε ραγδαια επιδεινωση στην υγεια της και εφυγε απο τη ζωη.
Αλλα απο οσα εχω διαβασει και μπορω να κρινω, ψυχωσικη ηταν σαφεστατα.
Στο νοσοκομειο της ειχαν κανει μαγνητικη εγκεφαλου γιατι ελεγε διαφορα και εκει περα, και εδειξε ατροφια... Της εδιναν το seroquel τοτε.

Προσπαθησε να σε πνιξει, σε πεταξε πανω στο κομοδινο, εκανες αποπειρα αυτοκτονιας ...
Κυκνε, ειναι παρα πολλα ολα αυτα, και βαρυτατα!!!
αρα εκει ειναι το θεμα σου, στην κακοποιηση εντος της οικογενειακης εστιας! οχι σε χοντρα πεσιματα απο μαλακες...
Δες και το θεμα μου, να μη γραψω αλλα για μενα εδω...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Προσπαθησε να σε πνιξει, σε πεταξε πανω στο κομοδινο, εκανες αποπειρα αυτοκτονιας ...
Κυκνε, ειναι παρα πολλα ολα αυτα, και βαρυτατα!!!
αρα εκει ειναι το θεμα σου, στην κακοποιηση εντος της οικογενειακης εστιας! οχι σε χοντρα πεσιματα απο μαλακες...
Δες και το θεμα μου, να μη γραψω αλλα για μενα εδω...

---

Ξέρω αλλά ας μην το αγνοούμε κι εντελώς το άλλο γιατί με έκανε να φοβάμαι τη σεξουαλική επαφή...κι αυτό επίσης είναι ένα πρόβλημα...

Ναι, θα διαβάσω σε λίγο το θέμα σου και θα τοποθετηθώ...

Μπα... δεν οφειλεται στη χοντραδα του τυπου ο φοβος που εχεις... νομιζω δηλαδη.
Φοβασαι γενικα, οποτε και αυτο.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Μπα... δεν οφειλεται στη χοντραδα του τυπου ο φοβος που εχεις... νομιζω δηλαδη.
Φοβασαι γενικα, οποτε και αυτο.

---

Εγώ πάλι νομίζω πως αυτό φταίει εν μέρει τουλάχιστον γιατί ως τότε δεν φοβόμουν τον έρωτα, ήμουν κι ερωτευμένη μ' έναν συμμαθητή μου άσχετα αν δεν "τα φτιάξαμε" ποτέ όπως λέγαμε τότε... :p Αλλά δεν ένιωθα φόβο ούτε κοντά του ούτε στη σκέψη...από εκείνο το βράδυ και μετά ρημάχτηκα, φοβόμουν πολύ και υπήρχαν κι άλλα συμπτώματα, υπήρχε κάποια χρονιά που επειδή πιέστηκα από κάποιον που μου την έπεσε (χωρίς βία όμως) σ' ένα άλλο μαγαζί και με αγκάλιαζε απλά γιατί με κέρασε ένα ποτό, προφανώς θεώρησε πως κάτι του "χρωστούσα" και πιέστηκα μέχρι να βρω το κουράγιο να του απομακρύνω το χέρι που έβλεπα εφιάλτες μ' αυτόν που έκανε τη χοντράδα όταν ήμουν μικρή και στο τέλος έπαψα να κοιμάμαι τα βράδια γιατί δεν άντεχα να τα βλέπω...και πήγαινα στη δουλειά ξάγρυπνη και κοιμόμουν για λίγο όταν γυρνούσα...μου στοίχισε πολύ κι αυτό κι από τότε πήρα την κάτω βόλτα και ξεκίνησε να κόβομαι κτλ...

Διάβασα το θέμα σου αλλά να με συγχωρέσεις που δεν ξέρω τι να πω μιας και δεν έχω εμπειρία από παρανοϊκές ιδέες άλλων προσώπων... :(

Νομιζω οτι στο σχολειο δεν αντιλαμβανομασταν την εκταση των συνεπειων της κακοποιησης...
Εγω μετα τα 20 αρχισα να βιωνω εντονα τις επιπτωσεις...
Eχεις αντιληφθει οτι εχεις υποστει κακοποιηση?

στο θεμα μου για την κακοποιηση ουσιαστικα θελω να μιλησω, οχι για την παρανοια/.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Νομιζω οτι στο σχολειο δεν αντιλαμβανομασταν την εκταση των συνεπειων της κακοποιησης...
Εγω μετα τα 20 αρχισα να βιωνω εντονα τις επιπτωσεις...
Eχεις αντιληφθει οτι εχεις υποστει κακοποιηση?

στο θεμα μου για την κακοποιηση ουσιαστικα θελω να μιλησω, οχι για την παρανοια/.

---

Ναι, το έχω αντιληφθεί αν και μερικές φορές μπερδεύομαι γιατί οι γονείς μου πάνε να υποβαθμίσουν τα γεγονότα οπότε με κάνουν κι εμένα να νιώθω πως ότι συνέβη δεν ήταν δα και τόσο τρομερό αλλά η ψυχή μου ξέρει πως ήταν γιατί μόνο εγώ ξέρω τι ψυχικό πόνο (εκτός από τον σωματικό) ένιωθα μετά από κάθε χτύπημα που ξάπλωνα κι έκλαιγα...και άντε παλιά είχα την σχέση μου που με στήριζε σ' αυτό που περνούσα και μου απάλυνε τον πόνο, τώρα εκτός από την ψυχολόγο μου κι εσάς δεν έχω έναν άνθρωπο ζωντανά δίπλα μου να με πάρει αγκαλιά και να με παρηγορήσει γι' αυτά...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Ναι, το έχω αντιληφθεί αν και μερικές φορές μπερδεύομαι γιατί οι γονείς μου πάνε να υποβαθμίσουν τα γεγονότα οπότε με κάνουν κι εμένα να νιώθω πως ότι συνέβη δεν ήταν δα και τόσο τρομερό αλλά η ψυχή μου ξέρει

---

παντα ετσι γινεται! Για αυτο σε ρωτησα!
εγω δεν το ειχα συνειδητοποιησει ποτε οτι ηταν κακοποιηση, ο 1ος ψυχιατρος στον οποιο ειχα πει για τη μανα μου ειχε πει οτι ειναι κακοποιηση και ειχα παθει σοκ γιατι ποτε δεν το ειχα προσδιορισει ετσι. Ελεγα οτι οκ ειχε νευρα, ξεσπασε, με πλακωσε στο ξυλο. Λες και ηταν κατι φυσικο...

Περα απο τη φαση που περασα με την κοινωνιοφοβια/αγοραφοβια και τη φαση καθηλωσης που δεν μπορουσα να περασω μαθημα στη σχολη (γιατι πηρα πολυ βαρια μερικες αποτυχιες, τοσο βαρια που κοπηκε η ορεξη για διαβασμα και προσπαθεια), περασα μετα φαση υπερεντασης και υπερπροσπαθειας φουλ μια δεκαετια, μαζι με νοσηλειες της μανας μου, χειρουργεια που εκανε, τρεξιματα, τα οποια τα εκανα οοοοολα μονη μου, και τελικα μετα αφου παραιτηθηκα απο τη δουλεια μου για κατι καλυτερο, δεν αντεξα, εκανε μπαμ το αυτοανοσο, και επιασα πατο.

Εχεις θεμα με τα νευρα σου? πως χειριζεσαι το θυμο σου? πως διαχειριζεσαι τις απογοητευσεις σου? τις ματαιωσεις?? επιμελεισαι την εμφανιση σου??σε ολα αυτα η κακοποιηση εχει αντιχτυπο, οχι μονο στο κοινωνικο κομματι...

Γιατι με τους αυτοτραυματισμους, επιτρεψε μου να σου πω, οτι δεν αγαπας τον εαυτο σου!

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Ναι, κατάλαβα, οκ... :)

Ποια θα έπρεπε να είναι κατ' εσέ η πρώτη μάχη, έχεις καμιά ιδέα ή γενικά το είπες; Ρωτάω γιατί πρέπει από κάπου ν' αρχίσω αλλά δεν ξέρω από που...

---

Να σου πω , κρινοντας απο εμενα ................μια και εισαι εδω , ειναιευκολο ναρχισεις καποια επικοινωνια με καποο μελος που σου ' παει ' , εκτος αν εχεις καποια φιλη κοντινη , οχιπολλα πραματα , ανταλλαγη αποψεων , κουβεντουλα , ασε την εξοδο προς το παρον , αν και εσυ πας και για κανα μπανιο .....................νασαι ανοιχτη σε νεες γνωριμιες, χωρις καχυποψια , δεν υπαρχει λογος να υποψιαζεσαι τους παντες , αν πχ. ,λεμε τωρα , παραδειγμα , σουλεγα να τηλεφωνηθουμε , θαπρεπε να δεχθεις , μεχεις δει , δεν φαινομαι κακοποιο στοιχειο , ετσι ειναι πολυς κοσμος , ολοι οι φιλοι μου , ειναι καλοπροαιρετοι ................εγω εχω την εντυπωση , οτι αμα βρεις εναν αντρα που σου ' παει ' , σου εμπνεει ασφαλεια , θα σου περασουν ολα , συν τω χρονω , αλλα οχι καθημενη στο σπιτι ........λιγο να βοηθησεις τον εαυτο σου , πραματικα δεν μπορω να βλεπω εδωκαι 3 χρονια , ποστ σου , στο ιδιο μοτιβο ...................

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

παντα ετσι γινεται! Για αυτο σε ρωτησα!
εγω δεν το ειχα συνειδητοποιησει ποτε οτι ηταν κακοποιηση, ο 1ος ψυχιατρος στον οποιο ειχα πει για τη μανα μου ειχε πει οτι ειναι κακοποιηση και ειχα παθει σοκ γιατι ποτε δεν το ειχα προσδιορισει ετσι. Ελεγα οτι οκ ειχε νευρα, ξεσπασε, με πλακωσε στο ξυλο. Λες και ηταν κατι φυσικο...

Περα απο τη φαση που περασα με την κοινωνιοφοβια/αγοραφοβια και τη φαση καθηλωσης που δεν μπορουσα να περασω μαθημα στη σχολη (γιατι πηρα πολυ βαρια μερικες αποτυχιες, τοσο βαρια που κοπηκε η ορεξη για διαβασμα και προσπαθεια), περασα μετα φαση υπερεντασης και υπερπροσπαθειας φουλ μια δεκαετια, μαζι με νοσηλειες της μανας μου, χειρουργεια που εκανε, τρεξιματα, τα οποια τα εκανα οοοοολα μονη μου, και τελικα μετα αφου παραιτηθηκα απο τη δουλεια μου για κατι καλυτερο, δεν αντεξα, εκανε μπαμ το αυτοανοσο, και επιασα πατο.

Εχεις θεμα με τα νευρα σου? πως χειριζεσαι το θυμο σου? πως διαχειριζεσαι τις απογοητευσεις σου? τις ματαιωσεις?? επιμελεισαι την εμφανιση σου??σε ολα αυτα η κακοποιηση εχει αντιχτυπο, οχι μονο στο κοινωνικο κομματι...

Γιατι με τους αυτοτραυματισμους, επιτρεψε μου να σου πω, οτι δεν αγαπας τον εαυτο σου!

---

Τα νεύρα μου σπάνια να τα ξεσπάσω...ως επί το πλείστον τα κρατάω μέσα μου κι η ψυχολόγος μου λέει ότι τα ξεσπάω στον εαυτό μου κι ότι εν μέρει γι' αυτό αυτοτραυματίζομαι...και νομίζω πως έχει δίκιο...τις απογοητεύσεις εξαρτάται από το πόσο μεγάλες είναι, αν είναι για κάτι που ήταν πραγματικά σημαντικό για μένα με ρίχνουν μέχρι και το κρεβάτι...έχει τύχει να μην σηκώνομαι για μέρες...
Και την εμφάνιση μου δεν την φροντίζω ιδιαίτερα, δεν έχω διάθεση αλλά εγώ συνήθως ρίχνω το φταίξιμο στην κατάθλιψη...έχω να πάω και σ' ένα γάμο το Σάββατο και δεν έχω καμιά όρεξη για την προετοιμασία...
Κι όντως τον εαυτό μου δεν τον αγαπάω πολύ αλλά με τα κοψίματα προσπαθούσα να γλιτώσω κι απ' το μαρτύριο...να πεθάνω δηλαδή...να σου πω και κάτι άλλο...κατά διαστήματα τριγυρνάει στο μυαλό μου μια φράση "δεν αξίζεις" που μου είχε πει η σχέση που σου έλεγα νωρίτερα και νομίζω πως έχει δίκιο...

Κύκνε γεια σου!
Προσωπικά δεν εχω γνωρίσει κάποιον άντρα που να μου φερθεί βίαια παρόλο που έχω βγει πολλά ραντεβού στη ζωή μου και έχω κάνει αρκετές γνωριμίες.. μόνον τον παππου μου θυμαμαι να με κυνηγάει μικρή με τη βέργα στις σκανταλιές. Και το πιο ακραίο που έχω ακουσει ως βιαιη συμπεριφορά προς γυναίκα σε στενό κύκλο είναι το πολύ ένα χαστούκι πάνω στα νεύρα.

Ο βιασμός θεωρείται κακούργημα όπως επίσης και η αποπλάνηση.
Όμως δεν μπορώ να καταλάβω με ποια λογική συνδέεις την εγκληματικότητα με το φύλο?
Το ότι γεννηθηκε καποιος άντρας τον καθιστά βίαιο?
Σίγουρα υπάρχουν άντρες πιο αγενείς και άλλοι πιο ευγενικοί αλλά το να σε βλάψουν ή να κάνουν πράγματα παρά τη θέληση σου είναι εγκληματική πράξη. Μην σου οτι πολλοί άντρες μάλιστα είναι πιο μαλθακοί και από τις γυναίκες.
Αμα άκουγες την ιστορία ενός άντρα όπου η μητέρα του και μετέπειτα μια γυναίκα του έκαναν μεγάλο κακό όπως για παράδειγμα να τον βλάψουν με μαχαίρι ή να τον εγκαταλείψουν και κατέληγε ότι οι γυναικες είναι επικίνδυνα όντα, τι θα τον συμβούλευες?

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Να σου πω , κρινοντας απο εμενα ................μια και εισαι εδω , ειναιευκολο ναρχισεις καποια επικοινωνια με καποο μελος που σου ' παει ' , εκτος αν εχεις καποια φιλη κοντινη , οχιπολλα πραματα , ανταλλαγη αποψεων , κουβεντουλα , ασε την εξοδο προς το παρον , αν και εσυ πας και για κανα μπανιο .....................νασαι ανοιχτη σε νεες γνωριμιες, χωρις καχυποψια , δεν υπαρχει λογος να υποψιαζεσαι τους παντες , αν πχ. ,λεμε τωρα , παραδειγμα , σουλεγα να τηλεφωνηθουμε , θαπρεπε να δεχθεις , μεχεις δει , δεν φαινομαι κακοποιο στοιχειο , ετσι ειναι πολυς κοσμος , ολοι οι φιλοι μου , ειναι καλοπροαιρετοι ................εγω εχω την εντυπωση , οτι αμα βρεις εναν αντρα που σου ' παει ' , σου εμπνεει ασφαλεια , θα σου περασουν ολα , συν τω χρονω , αλλα οχι καθημενη στο σπιτι ........λιγο να βοηθησεις τον εαυτο σου , πραματικα δεν μπορω να βλεπω εδωκαι 3 χρονια , ποστ σου , στο ιδιο μοτιβο ...................

---

Ε, είναι επειδή κλείστηκα σπίτι που λες κι εσύ κι η μοναξιά κάνει χειρότερα τα πράγματα αλλά χθες μου ήρθε μια ιδέα για ν' αρχίσω να βγαίνω λίγο παραπάνω και θα κάνω κι ένα καλό...αν μου κάτσει θα σας πω τι είναι... :)

Quote:

---

Originally Posted by Magdalinx

Κύκνε γεια σου!
Προσωπικά δεν εχω γνωρίσει κάποιον άντρα που να μου φερθεί βίαια παρόλο που έχω βγει πολλά ραντεβού στη ζωή μου και έχω κάνει αρκετές γνωριμίες.. μόνον τον παππου μου θυμαμαι να με κυνηγάει μικρή με τη βέργα στις σκανταλιές. Και το πιο ακραίο που έχω ακουσει ως βιαιη συμπεριφορά προς γυναίκα σε στενό κύκλο είναι το πολύ ένα χαστούκι πάνω στα νεύρα.

Ο βιασμός θεωρείται κακούργημα όπως επίσης και η αποπλάνηση.
Όμως δεν μπορώ να καταλάβω με ποια λογική συνδέεις την εγκληματικότητα με το φύλο?
Το ότι γεννηθηκε καποιος άντρας τον καθιστά βίαιο?
Σίγουρα υπάρχουν άντρες πιο αγενείς και άλλοι πιο ευγενικοί αλλά το να σε βλάψουν ή να κάνουν πράγματα παρά τη θέληση σου είναι εγκληματική πράξη. Μην σου οτι πολλοί άντρες μάλιστα είναι πιο μαλθακοί και από τις γυναίκες.
Αμα άκουγες την ιστορία ενός άντρα όπου η μητέρα του και μετέπειτα μια γυναίκα του έκαναν μεγάλο κακό όπως για παράδειγμα να τον βλάψουν με μαχαίρι ή να τον εγκαταλείψουν και κατέληγε ότι οι γυναικες είναι επικίνδυνα όντα, τι θα τον συμβούλευες?

---

Γεια σου Magdalinx!

Ναι, το ξέρω ότι θεωρούνται κακουργήματα κι ίσως να έπρεπε να τον είχα καταγγείλει αυτόν μιας κι ήταν ενήλικος αλλά εγώ όχι όμως ντράπηκα πολύ...

Όχι, δεν ήθελα να πω ότι επειδή κάποιος γεννήθηκε άντρας είναι απαραίτητα και βίαιος αλλά με τρομάζουν γιατί μπορούν να είναι ενώ εμείς πιο δύσκολα, χρειαζόμαστε όπλα όπως το μαχαίρι που ανέφερες...
Επίσης δεν ξέρω αν διάβασες όλα τα μηνύματα αλλά εγώ έχω φάει αρκετό ξύλο στη ζωή μου οπότε δεν είναι φυσικό να το φοβάμαι;

Τέλος όσον αφορά την σεξουαλική βία ναι, είναι όντως εγκληματική πράξη αλλά εγώ είμαι πολύ εύκολος στόχος καθώς φοβάμαι ν' αντιδράσω πια γιατί φοβάμαι μήπως ο άλλος νευριάσει και γίνει ακόμα πιο βίαιος απ' ότι αν καθόμουν ήσυχα...

Όσο για την υποθετική περίπτωση που αναφέρεις νομίζω ότι θα προσπαθούσα αρχικά να τον ηρεμήσω και μετά θα του έλεγα ότι υπάρχουν και κάποιες που είναι ήρεμες και καλές κι ότι αν τους φέρεται καλά δεν υπάρχει λόγος να τον εγκαταλείψουν ή να τον βλάψουν...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Τα νεύρα μου σπάνια να τα ξεσπάσω...ως επί το πλείστον τα κρατάω μέσα μου κι η ψυχολόγος μου λέει ότι τα ξεσπάω στον εαυτό μου κι ότι εν μέρει γι' αυτό αυτοτραυματίζομαι...

---

ετσι γινεται... οταν κρατας κατι τοξικο μεσα σου σε δηλητηριαζει. Λεει η Αλις Μιλλερ στο βιβλιο ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΓΝΩΣΗ οτι μεσω τετοιας συμπεριφορας προσπαθεις ματαια να εκφρασεις το αδιεξοδο σου, να βρεις ανακουφιση, να αναλαβεις ενα ρολο στον οποιο δεν μπορεις να ανταποκριθεις με αποτελεσμα να καταδικαζεις σε σιωπη την εξωτερικευση της απογνωσης σου.

Περα απο τον μπαμπα σου και απο εκεινο το περιστατικο, υπηρχαν και αλλες περιπτωσεις οπου φερθηκε καποιος απεναντι σου βιαια;

Δεν ξερω αν μποω να σε καθησυχασω λεγοντας σου οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι εχουν μεσα τους το κοινωνικο στοιχειο και το οριο να διαχωριζουν το θυμο απο την κακοποιηση και την εγκληματικοτητα καθοσον σιγουρα δεν μπορω να εγγυηθω για μια μικροτερη ομαδα πιο προβληματικη. Ενα ισως ανοητο αλλα καπως παρεμφερη παραδειγμα ειναι η κλοπη, ποσες φορες εχουμε θαυμασει ενα αντικειμενο σε μαγαζι η σ εναν αγνωστο αλλα το να μπουμε σε διαδικασια να κλεψουμε ξεπερνα το όριο των περισσοτερων ανθωπων.

Θελει προσοχη σιγουρα καο στα παντα αλλα με μέτρο.
Μια πολεμικη τεχνη εκτατης αναγκης πιστευεις θα ενισχυε την αυτοπεποιθηση σου;

Ειναι ανωφελο να αποφευγεις τους αντρες αν και απολυτα κατανοητο γιατι ενα κομματι του παζλ θα σου λειπει η συντροφικοτητα. Παρε το χρονο σου και προσπαθησε να γνωρισεις ανθρωπους με γνησιο ενδιαφερον που θα σεβαστουν απολυτα τις αναγκες σου σαν υπαρξη και θα εχουν τη διαθεση να σε κανουν να νοωθεις περισσοτερο ασφαλη χωρις να βιαζονται. τ ετοιες γνωριμιες μπορεις να βρεις σε χομπι επισης, οπου ενας ευρυτερος κυκλος θα σου παρεχει μια μεγαλυτερη ασφαλεια. Τι λες για ολα αυτα;

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

εγώ έχω φάει αρκετό ξύλο στη ζωή μου οπότε δεν είναι φυσικό να το φοβάμαι;

---

Κυκνακι ο ψυχολογος σου τι λεει??

Quote:

---

Originally Posted by Magdalinx

Περα απο τον μπαμπα σου και απο εκεινο το περιστατικο, υπηρχαν και αλλες περιπτωσεις οπου φερθηκε καποιος απεναντι σου βιαια;

Δεν ξερω αν μποω να σε καθησυχασω λεγοντας σου οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι εχουν μεσα τους το κοινωνικο στοιχειο και το οριο να διαχωριζουν το θυμο απο την κακοποιηση και την εγκληματικοτητα καθοσον σιγουρα δεν μπορω να εγγυηθω για μια μικροτερη ομαδα πιο προβληματικη. Ενα ισως ανοητο αλλα καπως παρεμφερη παραδειγμα ειναι η κλοπη, ποσες φορες εχουμε θαυμασει ενα αντικειμενο σε μαγαζι η σ εναν αγνωστο αλλα το να μπουμε σε διαδικασια να κλεψουμε ξεπερνα το όριο των περισσοτερων ανθωπων.

Θελει προσοχη σιγουρα καο στα παντα αλλα με μέτρο.
Μια πολεμικη τεχνη εκτατης αναγκης πιστευεις θα ενισχυε την αυτοπεποιθηση σου;

Ειναι ανωφελο να αποφευγεις τους αντρες αν και απολυτα κατανοητο γιατι ενα κομματι του παζλ θα σου λειπει η συντροφικοτητα. Παρε το χρονο σου και προσπαθησε να γνωρισεις ανθρωπους με γνησιο ενδιαφερον που θα σεβαστουν απολυτα τις αναγκες σου σαν υπαρξη και θα εχουν τη διαθεση να σε κανουν να νοωθεις περισσοτερο ασφαλη χωρις να βιαζονται. τ ετοιες γνωριμιες μπορεις να βρεις σε χομπι επισης, οπου ενας ευρυτερος κυκλος θα σου παρεχει μια μεγαλυτερη ασφαλεια. Τι λες για ολα αυτα;

---

Όχι, εκτός απ' αυτά όχι...
Ναι, με καθησυχάζει κάπως αυτό που λες ότι η πλειονότητα των ανθρώπων διαχωρίζει τον θυμό από την κακοποίηση και το παράδειγμα σου το κάνει ακόμα πιο εύκολο να το καταλάβω...
Θεωρώ ότι οι πολεμικές τέχνες θα με τάραζαν ακόμα περισσότερο, δεν νομίζω πως είναι για μένα γιατί με τρομάζουν οι απότομες κινήσεις και δεν θέλω να πρέπει ν' αντιμετωπίσω κάτι τέτοιο...
Η συντροφικότητα μου λείπει ήδη κι εν μέρει γι' αυτό άνοιξα και το θέμα μήπως και πάψω να φοβάμαι τόσο και μπορέσω να την αναζητήσω...κι αυτό που λες για το χόμπι το σκέφτομαι ήδη από προχθές απλά πρέπει να μιλήσω με κάποιον στο τηλέφωνο και δεν ευκαίρησα...θα το κάνω όμως σύντομα! :D

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Κυκνακι ο ψυχολογος σου τι λεει??

---

Δεν της έχω κάνει αυτή την ερώτηση ακριβώς έτσι όπως το ρώτησα εδώ αλλά στην τελευταία μας συνεδρία μου είπε ότι είναι παράλογο να πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι χτυπάνε...

Της εχεις πει για το ξυλο απο τους γονεις ??

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Της εχεις πει για το ξυλο απο τους γονεις ??

---

Ναι, βέβαια, όλα της τα έχω πει αλλά θεωρεί ότι κακώς πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αν νευριάσουν χτυπάνε...τώρα μένει να πειστώ 100% γι' αυτό, σ' εκείνη τη συνεδρία δεν είχαμε προλάβει να το αναλύσουμε εντελώς γιατί ήταν η τελευταία πριν τις διακοπές της και μιλήσαμε πολύ για το άγχος που μου προκαλούσε αυτή η απουσία, ανυπομονώ να έρθει η 31η Αυγούστου που θα ξαναγυρίσει...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Ναι, βέβαια, όλα της τα έχω πει αλλά θεωρεί ότι κακώς πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αν νευριάσουν χτυπάνε...τώρα μένει να πειστώ 100% γι' αυτό,

---

Να διαβασεις Αλις Μιλλερ πριν πας. Θα σε βοηθησει να αποκτησεις μια αλλη οπτικη στο θεμα κακοποιηση...
- οι φυλακες της παιδικης ηλικιας
-απαγορευμενη γνωση
- το ξυπνημα της Ευας

Στην απαγορευμενη γνωση λεει η Αλις Μιλλερ για μια κοπελα που ετρωγε υπερβολικο ξυλο απο πολυ μικρη ηλικια. Τοσο πολυ που μια φορα την ειχαν κρεμασει απο το νυχτικο σε κρεμαστρα. Οπως ηταν λογικο, εμπλεκε παντα με βιαιους αντρες. Παντρευτηκε, ετρωγε ξυλο, και μια φορα αφου ειχε κανει ενα μωρο, μιλουσε στο τηλεφωνο, το μωρο αρχισε να κλαιει, και επειδη δεν μπορεσε να χειριστει τα νευρα και το θυμο της σηκωσε το τηλεφωνο, χτυπησε το μωρο τοσο δυνατα που το σκοτωσε. Στη φυλακη παλι εμπλεξε με εναν τυπο, εμεινε εγκυος χωρις να το θελει και γεννησε ενα μωρακι.

Θα βρω το αποσπασμα και θα το αντιγραψω!!

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Να διαβασεις Αλις Μιλλερ πριν πας. Θα σε βοηθησει να αποκτησεις μια αλλη οπτικη στο θεμα κακοποιηση...
- οι φυλακες της παιδικης ηλικιας
-απαγορευμενη γνωση
- το ξυπνημα της Ευας

---

Δεν ξέρω, με τρομάζει που λες ότι μετά κάνεις ώρα να συνέλθεις...δεν θέλω να ταράζομαι κι άλλο, δεν το αντέχω, χρειάζομαι ηρεμία, όσο περισσότερη γίνεται...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Στην απαγορευμενη γνωση λεει η Αλις Μιλλερ για μια κοπελα που ετρωγε υπερβολικο ξυλο απο πολυ μικρη ηλικια. Τοσο πολυ που μια φορα την ειχαν κρεμασει απο το νυχτικο σε κρεμαστρα. Οπως ηταν λογικο, εμπλεκε παντα με βιαιους αντρες. Παντρευτηκε, ετρωγε ξυλο, και μια φορα αφου ειχε κανει ενα μωρο, μιλουσε στο τηλεφωνο, το μωρο αρχισε να κλαιει, και επειδη δεν μπορεσε να χειριστει τα νευρα και το θυμο της σηκωσε το τηλεφωνο, χτυπησε το μωρο τοσο δυνατα που το σκοτωσε. Στη φυλακη παλι εμπλεξε με εναν τυπο, εμεινε εγκυος χωρις να το θελει και γεννησε ενα μωρακι.

Θα βρω το αποσπασμα και θα το αντιγραψω!!

---

Όχι, ευτυχώς εγώ δεν ξεσπάω τα νεύρα μου σε άλλους...δεν θα το δεχόμουν με τίποτα στον εαυτό μου, το θεωρώ απαράδεκτο και σίγουρα δεν θα μπορούσα να ζήσω αν είχα σκοτώσει το παιδί μου...Μην μου το δείξεις καλύτερα γιατί είμαι πολύ ευαίσθητη με τα παιδιά και θα γίνω χάλια, δεν θέλω...

αντιγραφω....

Ας προσπαθησουμε να φανταστουμε τον εαυτο μας ως παιδι το οποιο κρεμεται με το νυχτικο του επι τρεις ωρες απο τον τοιχο και στο διαστημα αυτο η μητερα του το εγκαταλειπει αφηνοντας το στο ελεος ενος μαινομενου πατερα, και στην συνεχεια ας προσπαθησουμε να φανταστουμε ποια συναισθηματα θα μας προκαλουσε κατι τετοιο. Αρνουμαστε να το κανουμε γιατι μια τετοια προσπαθεια ανακαλει στη μνημη μας παρομοιες καταστασεις τις οποιες δεν θελουμε με τιποτα να μας θυμιζουν. Τι μπορει να κανει ενα παιδι οταν αφηνεται μονο του με το φοβο και τον πανικο του, την ανισχυρη οργή του, την απογνωση και τον πονο? Ουτε να κλαψει δεν μπορει, ποσο μαλλον να φωναξει, αν δεν θελει να το σκοτωσουν. Η μοναδικη δυνατοτητα να απαλλαγει απο αυτα τα συναισθηματα ειναι να τα απωθησει. Η απωθηση ομως ειναι σαν την κακη νεραιδα του παραμυθιου. Θα βοηθησει εκεινη τη στιγμη αλλα το αντιτιμο για αυτη τη βοηθεια θα ερθει να το εισπραξει αργοτερα. Η ανισχυρη οργη αναβιωνει οταν το παιδι αυτο φερει στον κοσμο το δικο του παιδι, και εκει μπορει επιτελους να ξεσπασει, για αλλη μια φορα σε βαρος ενος ανισχυρου πλασματος.

Οταν ενα παιδι αναγκαζεται να διοχετευσει ολες τις ικανοτητες και την ενεργεια του στη διαδικασια της απωθησης, κι οταν επιπλεον δεν εχει ποτε βιωσει πως καποιος το αγαπαει και το προστατευει, τοτε αυτο το παιδι δεν θα ειναι σε θεση ουτε αργοτερα να προστατεψει τον εαυτο του και να οργανωσει τη ζωη του με ενα λογικο και εποικοδομητικο τροπο. Θα εξακολουθησει να βασανιζεται μεσα σε καταστροφικες σχεσεις, θα συνδεεται με ανευθυνους συντροφους και θα υποφερει απο αυτους δυχως να μπορει να αντιληφθει οτι σττην αρχη ολων αυτων των δεινων βρισκονται οι δικοι του γονεις. Η διαδικασια της απωθησης που εφερε εις περας το παρελθον κανει αδυνατη αυτη τη συνειδητοποιηση δρωντας αυτη τη φορα εναντια στα συμφεροντα του ενηλικου πλεον ατομου. Ό,τι ειχε απαγορευσει στον εαυτο του να αντιληφθει σαν παιδι, προκειμενου να επιβιωσει, στις περισσοτερες περιπτωσεις θα παραμεινει μια απαγορευμενη γνωση για ολη τη ζωη του.

Η σωτηρια λειτουργια της απωθησης στην παιδικη ηλικια μετουσιωνεται αργοτερα στον ενηλικο σε μια δυναμη καταστροφικη για τη ζωη. Γιατι αν η μητερα που εγινε τελικα βρεφοκτονος ειχε τη δυνατοτητα να βιωσει συνειδητα το μισος απεναντι στον πατερα της δεν θα χρειαζοταν να απωθει τα συναισθηματα των παιδικων της χρονων και δεν θα εκανε τελικα φονο. Θα γνωριζε σε ποιον απευθυνεται το μισος της οταν βρεθηκε σε απογνωση, κατα τη διαρκεια του τηλεφωνηματος, και δεν θα επετρεπε να πληρωσει το παιδι της το τιμημα για αυτο. Η αλλοτε αναγκαια συναισθηματικη της τυφλοτητα την εκανε βρεφοκτονο και η τυφλοτητα ολης της κοινωνιας συμβαλλει ωστε αυτη η γυναικα να μην βρει ποτε βοηθεια. Γιατι ακομη και υστερα απο πολλα χρονια στη φυλακη ή επειτα απο πολλα χρονια ψυχοθεραπειας με αναμορφωτικο πνευμα, δεν θα ελευθερωθει απο το λανθανον μισος για τον πατερα της και το φοβο που της ειχε προκαλεσει οταν ως παιδι που εκλαιγε έπρεπε να τιμωρηθει. Διατρεχει τον κινδυνο να επαναλαβει το εγκλημα που εκανε και να θανατωνει ξανα και ξανα το παιδι που ουρλιαζει, το οποιο η ιδια δεν θα επιτρεποταν ποτε να ειναι, οσο η κοινωνια συμπεριλμαβανομενων των ψυχοθεραπευτων, κυριαρχειται απο το φοβο να αμφισβητησει τους γονεις .

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Όχι, ευτυχώς εγώ δεν ξεσπάω τα νεύρα μου σε άλλους...δεν θα το δεχόμουν με τίποτα στον εαυτό μου, το θεωρώ απαράδεκτο και σίγουρα δεν θα μπορούσα να ζήσω αν είχα σκοτώσει το παιδί μου...Μην μου το δείξεις καλύτερα γιατί είμαι πολύ ευαίσθητη με τα παιδιά και θα γίνω χάλια, δεν θέλω...

---

Δεν τα ξεσπας σε αλλους γιατι τα ξεσπας στον εαυτο σου !! τα καταπινεις !!
κοιτα, και εγω οταν τα διαβαζω, θελω μερες να ηρεμησω, μη σου πω οτι ειμαι χαλια αλλα το ωφελος ειναι ασυγκριτα μεγαλυτερο.
καλυτερα στη γνωση παρα στην αγνοια !!

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Δεν τα ξεσπας σε αλλους γιατι τα ξεσπας στον εαυτο σου !! τα καταπινεις !!
κοιτα, και εγω οταν τα διαβαζω, θελω μερες να ηρεμησω, μη σου πω οτι ειμαι χαλια αλλα το ωφελος ειναι ασυγκριτα μεγαλυτερο.
καλυτερα στη γνωση παρα στην αγνοια !!

---

Δεν το αντέχω τώρα, αν το διαβάσω σίγουρα θα κάνω κακό στον εαυτό μου ίσως όταν νιώσω πιο δυνατή...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Δεν το αντέχω τώρα, αν το διαβάσω σίγουρα θα κάνω κακό στον εαυτό μου ίσως όταν νιώσω πιο δυνατή...

---

οκ...
δεν κατεληξα να εχω θεμα με αυτοτραυματισμους, αλλα κατεληξα με αυτοανοσο νοσημα, ξερεις τα αυτοανοσα τα λενε και νοσους αυτοκτονιας...επειδη ο ιστος αυτοκαταστρεφεται...
Οποτε και εγω κατεληξα να δηλητηριασω τον εαυτο μου και να μου κανω κακο....
Την αληθεια μας πρεπει να την αντιμετωπιζουμε... μονο ετσι προχωραμε μπροστα.

Aυτο που εχω να πω, Κυκνε , ειναι ασε το παρελθον εκει που ανηκει , στο παρελθον , κοιτα μονο μπροστα , ολοι εχουμε παθει κτθλψη απο ενα τραυματικο γεγονος στο παρελθον , ετσι ξεκιναει παντα , απο καποιο γεγονος ................δεν θαναφερθω στο δικο μου , ηταν ζορικο , δεν ηταν ξυλο βεβαια ........................εγω , αυτο που κανω , δινω καθε μερα μια μικρη μαχη , ενιοτε και μεγαλες , ζοριζομαι πολυ μην να κανω αυτο που η αδρανεια της κτθλψης με βολευει να κανω , αλλα κανοντας μια οποιαδηοποτε δραστηριοτητα , ξεχνιεσαι , πρεπει ομως να μην επαναπαυεσαι , θελει η μια δραστηριοτητα , νακουολουθειται απο αλλη , στην αρχη , παντα την κανω με το ζορι , αλλα στην πορεια , δραστηριοποιουμαι μηχανικα , δεν λεω οτι το διασκεδαζω , αλλα τουλαχιστον δεν μενω αδρανης , ουτε κι περιμενω καποια κοπελα για να βγω ............θα βγω με το ζορι , ζορι απο δω , ζορι απο κει , αδιαλειπτως , στο τελος σου φαινεται φυσιολογικο να δραστηριοποποιεισαι , και θαναρωτιεσαι , ΄τοσο καιρο , πως και δεν τοχα καταλαβει ' .....................μην μενεις καθολου αδρανης , αν υπαρχει μυστικο , ειναι αυτο , οχι στην αδρανεια , δραστηριοποιηση με το ζορι , ουτε φαρμακα , ουτε ψυχολογοι , δραση ..........................κανε κατι , οτιδηποτε , και ναδιαφορεις για γονεις , εμενα η μανα μου , αμα με πολυζαλισει , τρωει ενα χοντρο βρισιδι , απο αυτα που δεν γραφονται , και το βουλωνει ΄, ποτε δεν κρατω θυμο μεσα μου , θα ξεσπασω , αμα με πρηξει καποιος , ακομη και ξενος , και οποιον παρει η μπαλλα ..............................αυτο εκανε κι ο serios , και τον συνεχαρην ........οχι το βρισιδι , ταλλα !!! δεν ειμαι υπερ του ' χαιδεματος ' , ειμαι υπερ της πιεσης , οσον αφορα τετοιες περιπτωσεις ..................πιεσε τον εαυτο σου , μην τον δικαιολογεις ................
δεν θα σου γραψω αλλο ποστ , εγραψα αρκετα , ειναι στο χερι σου να πραξεις , η να μεινεις αδρανης , διαλεξε ..........

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

αν υπαρχει μυστικο , ειναι αυτο , οχι στην αδρανεια , δραστηριοποιηση με το ζορι , ουτε φαρμακα , ουτε ψυχολογοι , δραση

---

μεχρι πριν λιγο καιρο, αυτο που λες το πιστευα απολυτα!! το ναι στη δραση ηταν θρησκεια για μενα, εχω και πολλη ενεργεια, γουσταρω τρελα να κανω πραγματα!!
αλλα
ο κινδυνος/η παγιδα οταν εχεις υποστει τετοια κακοποιηση ειναι οτι δεν αντιμετωπιζεις το προβλημα κατα μετωπο, αλλα το κουκουλωνεις με τη δραση! αλλο η καταθλιψη, η αδρανεια της καταθλιψης αντιμετωπιζεται οπως περιγραφεις...
το προβλημα στην κακοποιηση δεν ειναι η αδρανεια, ειναι η απογνωση, η απελπισια, ο τρελος θυμος, τα νευρα, τα ξεσπασματα, που συσσωρευονται μεσα σου σαν δηλητηριο. Ειναι οι φοβερες ενοχες οτι εσυ εκανες καποιο κακο για να λαβεις αυτη τη συμπεριφορα. Είναι η ντροπη, φοβερη ντροπη ! Ειναι αυτο το οδυνηρο αισθημα προσωπικης αναξιοτητας, για να τρωω ξυλο δεν ειμαι καλο παιδι, δεν ειμαι καλος μαθητης, αρα καλα μου κανουν.

Ουσιαστικα το Κυκνακι κανει στον εαυτο της αυτο που οι γονεις της την εμαθαν/προγραμματισαν να κανει. Γιατι δεν εμαθε ποτε να εκφραζεται ανοιχτα και ελευθερα, δεν της επετρεψαν ποτε να πει τη γνωμη της χωρις σωματικη τιμωρια.

Εγω παλι που λειτουργω διαφορετικα και ειμαι ας πουμε πιο διεκδικητικη και δραστηρια, κατεληξα με αυτοανοσο, σκπ. Εκανα κακο στον οργανισμο μου με αλλο τροπο.

Τελοσπαντων , ας κανω την παπια , οτι δεν καταλαβαινω .......αυτα που γραφω , ισχυουν .....

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Τελοσπαντων , ας κανω την παπια , οτι δεν καταλαβαινω .......αυτα που γραφω , ισχυουν .....

---

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι Macgyver, εγώ με την πίεση κλατάρω και καταρρέω γι' αυτό είχα πάρει κι άδεια άνευ αποδοχών από τη δουλειά γιατί είχα καταρρεύσει ψυχολογικά...δεν θέλω να το ξαναπεράσω αυτό...
Επίσης αν αρχίσω να βρίζω εδώ μέσα (στο σπίτι εννοώ) θα φάω κι άλλο ξύλο χώρια που θα πρέπει να φύγω και δεν έχω που να πάω να μείνω, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Ουσιαστικα το Κυκνακι κανει στον εαυτο της αυτο που οι γονεις της την εμαθαν/προγραμματισαν να κανει. Γιατι δεν εμαθε ποτε να εκφραζεται ανοιχτα και ελευθερα, δεν της επετρεψαν ποτε να πει τη γνωμη της χωρις σωματικη τιμωρια.

Εγω παλι που λειτουργω διαφορετικα και ειμαι ας πουμε πιο διεκδικητικη και δραστηρια, κατεληξα με αυτοανοσο, σκπ. Εκανα κακο στον οργανισμο μου με αλλο τροπο.

---

Ξέρεις κάτι Mara; Μου κάνει πολύ καλό που μπορώ να εκφράζω σ' εσάς το θυμό που νιώθω αν και παρατηρήσεις τους κάνω όταν με ενοχλούν...και κάποια στιγμή θα πω και το σημερινό στον πατέρα μου αλλά προς το παρόν θα το πω σ' εσένα, περηφανεύεται επειδή νομίζει πως τον φοβάται ο γάτος μου, άκου τώρα, σαν δεν ντρέπεται λίγο! Αν κάνω ποτέ μου παιδιά δεν υπάρχει περίπτωση να τον αφήσω να τα προσέχει...