Printable View
Οχι βέβαια,μπορεί να έχουν βρει τρόπο να ανταπεξέρχονται παρόλα τα προβλήματα τους, η ζωή τους είναι καθαρά δική τους επιλογή. Απλά εγώ δεν μπορώ πια. Γνωρίζω πως υπάρχουν άνθρωποι με χειρότερα προβλήματα αλλά ο καθένας έχει διαφορετικές αντοχές στις δυσκολίες τις ζωής. Είναι άσκοπο να συγκρίνεις δυστυχία με δυστυχία.
Δεν ξέρεις αν μπορεί να έχουν σχέση ή όχι με αυτό το πρόβλημα. Τα συζήτησες αυτά τα ελαττώματα με τον ψυχολόγο; Εγώ πάντως με όσα έχεις γράψει, σαν γυναίκα, ο μόνος λόγος που δεν θα ήθελα να σε γνωρίσω θα ήταν γιατί μου βγάζεις αυτή την εικόνα του «επιτυχημένου» που νομίζει ότι είναι τέλειος και ότι είχε να κάνει το έκανε. Ενός ανθρώπου που φοβάται να δείξει ότι είναι και αυτός ευάλωτος και εύθραυστος όπως εμείς. Δεν μου βγάζεις δηλαδή κάτι οικείο και ανθρώπινο αλλά όπως είπαν κάτι ψυχρό.Quote:
Originally Posted by agnostosgnostos
Ίσως αν ήσουν πιο συναισθηματικός και πιο ανθρώπινος να σε προσέγγιζαν πιο εύκολα οι γυναίκες.
Δε συγκρινεις δυστυχια με δυστυχια. Και ποιος σου ειπε οτι ο αναπηρος ειναι σιγουρα δυστυχισμενος? Εσυ τον κρινεις ετσι και βγαζεις ενα ευκολο συμπερασμα για μια αλλη ζωη.Quote:
Originally Posted by agnostosgnostos
Μπορεις να συγκρινεις τροπο ερμηνειας και αντιμετωπισης προβληματων, αλλα να ταμπελωσεις ολους αυτους τους ανθρωπους ως δυστυχισμενους ειναι αδικο.
Το ιδιο προβλημα και παλι, οτι μαντευεις και υποθετεις πραγματα και εισαι και απολυτος για αυτα.
Μηπως αυτη η απολυτοτητα ειναι που σε κουρασε μεσα σε 2 μηνες προσπαθειας?
Άγνωστε, γεια χαρά! Πέρυσι τέτοιο καιρό ήμουν σε άθλια κατάσταση. Βαριόμουνα να ζω. Ξυπνούσα το πρωί και έβλεπα τη μέρα σαν καταναγκαστικό έργο. Όταν ερχόταν η ώρα να βυθιστώ στον ύπνο και να φύγω εστω για λίγο απο αυτό τον κόσμο ,ήταν το καλύτερο μου. Ένα χρόνο μετά είμαι αρκετά καλύτερα και συνεχίζω να το παλεύω. Δε μπορώ να γράψω πολλά γιατί γράφω από κινητό και με κουράζει. Αν θέλεις, στείλε μου ένα προσωπικό μήνυμα να τα πούμε λιγάκι μέσω Skype ή απο το τηλέφωνο. Κακό δε θα σου κάνει.
Ελπίζω ειλικρινά να μην κάνεις αυτό που σκέφτεσαι. Ιδίως σε απόγνωση οποιαδηποτε απόφαση (και σε αυτή την περίπτωση καθοριστική χωρίς επιστροφή) είναι λάθος γιατί οδηγείσαι από συναισθήματα που νιώθεις ΤΩΡΑ, την συγκεκριμένη περίοδο, ενώ τα πράγματα στο μέλλον μπορεί να αλλάξουν. Αν το ήξερες αυτό η απόφαση θα ήταν διαφορετική. Είσαι πάρα πολύ νέος, μιλάς απόλυτα (και ειλικρινά καταλαβαίνω τους λόγους, και σε πιστεύω ότι προσπάθησες και απογοητεύτηκες) και όντως φαίνεσαι ψυχρός. Είχα παρακολουθήσει το θέμα σου και ειλικρινά προσπαθούσα να δικαιολογήσω τον τρόπο που απαντάς. Περισσότερο άμυνα μου φαινόταν και σκεφτόμουν πως ο καθένας εκφράζεται διαφορετικά, και μπορεί να μην σε βολεύει τόσο ο γραπτός λόγος. Αυτό το δέχομαι, όπως επίσης και ότι μπορεί να έχεις όντως προσπαθησει όλα όσα σου έγραψαν και στο τέλος να απελπίστηκες και να μην μπορούσες ούτε εσύ ο ίδιος να πιστέψεις ότι θα αλλάξει κάτι στο μέλλον, παρά τις όποιες δικές σου προσπάθειες. Σε αυτά τα θέματα όπως και να το κάνουμε είναι και θέμα τύχης. Πάρα πολλοί άνθρωποι που θεωρούνται αντικειμενικά άσχημοι έχουν σχέση, και επίσης πάρα πολλοί άνθρωποι με κακό χαρακτήρα ή συμπεριφορά βρίσκουν επίσης ταίρι. Καταλαβαίνω την αντίδρασή σου ως προς αυτό. Αυτό στο οποίο πρέπει να επικεντρωθείς όμως είναι γιατί φτάνεις στο σημείο να έχεις αυτές τις τάσεις, αυτό είναι που πρέπει να δουλέψεις. Ναι είναι φυσιολογικό να πονάς, ναι είναι κατανοητό να έχεις ανάγκες, αλλά δεν είναι φυσιολογικό να είσαι μόλις 32 και να θες να τα παρατήσεις και να φύγεις. Στο κάτω κάτω άλλαξε ψυχολόγο. Δεν θα σου βρει ταίρι ο ψυχολόγος αλλά θα σε βοηθήσει να διαχειρίζεσαι αυτά τα συναισθήματα. Δεν μπορώ να διανοηθώ πως έχεις πει όλα αυτά που σκέφτεσαι σε έναν ειδικό και αυτός ο ειδικός σου είπε να φύγεις. Και όταν πενθείς και δεν μπορείς να διαχειριστείς ένα συναίσθημα καταφεύγεις σε ψυχολόγο (ή ακόμη και σε ψυχίατρο). Ο ειδικός δεν μπορεί να σου βρει λύση στο πρόβλημα, δεν θα σου φέρει πίσω σε αυτό τον κόσμο τον άνθρωπο που πενθείς αλλά θα σε βοηθήσει να μάθεις να ζεις με την απώλεια, να το αντέχεις. Στη δική σου περίπτωση κιόλας τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν. Τίποτα δεν χάθηκε οριστικά όσο προσπαθείς να προσεγγίζεις θερμά κοπέλες ή βρίσκεσαι κοντά τους. (Ή και το αντίθετο, προσπάθησε να μην προσεγγίσεις καν για ένα διάστημα και να διώξεις από πάνω σου την απελπισία, γιατί πολλές φορές μπορεί να την "μυρίζονται", να φοβούνται και να κάνουν πίσω, ή ακόμα και να ξενερώνουν από την πολλύ αυτοπεποίθηση που μπορεί να βγάζεις προσεγγίζοντάς τες, αλλά σίγουρα κάθε άτομο είναι διαφορετικό, εντυπώσεις λέω). Κάνε συνέχεια ταξίδια, άλλαζε χώρες (περισσότερες επιλογές, γούστα κτλ), κάνε πλαστική στο κάτω κάτω αν είσαι τόσο αποκρουστικός, πήγαινε σε ειδικό να σε βοηθήσει να διαχειριστείς τον πόνο, πάρε χάπια, κάνε κάτι οτιδήποτε αλλά μην τα παρατήσεις. Είναι τόσο κρίμα και άδικο.
blackbird άστο, μην το κουράζεις γράφοντας μια από τα ίδια και εσύ...δεν ψάχνω λύση πια, απλά ήθελα να τα πω κάπου για να μην πάρω το "μυστικό" μαζί μου....
Γιατί δεν τα λες σε κάποιον που σε αγαπάει και μπορεί να σε στηρίξει; Γιατί είσαι μόνος σου σε όλο αυτό; Έχεις φίλους, γιατί δεν ανοίγεσαι; Είσαι απελπισμένος, υποφέρεις και είναι απολύτως φυσιολογικό και δεν φταις σε κάτι.Quote:
Originally Posted by agnostosgnostos
Το έχω κάνει προ πολλού αλλά δεν βρίσκουν και αυτοί κάποιο τρόπο να βοηθήσουν, προσπάθησαν ήδη μέσω γνωριμιών αλλά μάταια.
Δε λεει για το να σου βρουν γυναικα. Λεει τωρα τους τελευταιους 2 μηνες και ειδικα τις τελευταιες ημερες που σου ηρθαν οι σκεψεις αυτοκτονιας, αφου δεν εχεις απευθυνθει σε ειδικους, μηπως να απευθυνοσουν σε ατομα που σε αγαπανε μεχρι να νιωσεις καλυτερα?
Δεν εννοώ να σε βοηθήσουν να βρεις κοπέλα. Εννοώ να σε βοηθήσουν να αισθανθείς καλύτερα. Να μην κάνεις αυτές τις άσχημες σκέψεις. Έχεις δοκιμάσει να ανοιχτείς σε κάποιον;Quote:
Originally Posted by agnostosgnostos
Κάνω αυτές τις άσχημες σκέψεις επειδή δεν μπορώ να βρω κοπέλα, οπότε αν δεν βρω κοπέλα δεν πρόκειται να αισθανθώ καλύτερα με κουβεντούλα. Οι φίλοι και οι συγγενείς μου είναι κατά κύριο λόγο επίσης άνθρωποι των πράξεων και συμμερίζονται την οπτική μου αυτήν.
Άγνωστε υποφέρεις μη το κρατάς μέσα σου, μίλα! Μίλα αληθινά, πες αυτά που αισθάνεσαι μη φοβάσαι να δείξεις τον εαυτό σου. Είναι δύσκολο το ξέρω, και εγώ όταν αισθανόμουν άσχημα μόνο ένα πρόσωπο υπήρχε που ήθελα να του μιλήσω αληθινά γιατί μπορείς να ανοιχτείς εύκολα μόνο σε κάποιον που σε αγαπάει πραγματικά και δεν φοβάσαι μήπως σε κατακρίνει. Εγώ αυτό που βλέπω είναι έναν άνθρωπο που υποφέρει μόνος του και είναι πολύ βαρύ όλο αυτό. Θυμήσου δεν φταις εσύ που είσαι σε αυτή την κατάσταση. Σίγουρα υπάρχει κάποιος που μπορείς να του μιλήσεις χωρίς να σε κρίνει, χωρίς να σε συμβουλεύσει, απλά να σε στηρίζει. Μόνο αυτό, να είναι δίπλα σου και να σε αποδέχεται έτσι όπως είσαι. Αν δεν υπάρχει, μίλα στον ψυχολόγο σου αληθινά, πες του τις σκέψεις που κάνεις, μη τις κρύβεις. Θέλεις να το βγάλεις από μέσα σου, το λες σε μας, μη φοβάσαι να το πεις και στους δικούς σου ανθρώπους. Υπάρχουν άνθρωποι που σε αγαπάνε και θα σε στηρίξουν.
Ολοι οι φιλοι και οι συγγενεις σου ειρωνευονται τη στηριξη μεσα απο το διαλογο?Quote:
Originally Posted by agnostosgnostos
Δηλαδη θα συμφωνουσαν και αυτοι οτι αφου δε βρηκες κοπελα μεχρι τα 33 καλυτερα να σταματησεις να ζεις? Οποιος πεφτει σε καταθλιψη για καποιο λογο, αν δε λυσει μεσα σε 2 μηνες το λογο, καλυτερα να αυτοκτονει για να ειναι ανθρωπος των πραξεων?
Θα αισθανθείς καλύτερα όταν καταλάβεις ότι και η ζωή χωρίς κοπέλα μπορεί να είναι ωραία. Το πρόβλημα δεν θα λυθεί με το που θα βρεις κοπέλα. Το πρόβλημα θα λυθεί όταν αγαπήσεις και αποδεχτείς τον εαυτό σου πραγματικά έτσι όπως είναι. Και αυτό είναι δύσκολο να το κάνεις, δεν ξέρω πολλούς που τα έχουν καταφέρει.. Ναι σίγουρα θα λείπει κάτι από τη ζωή σου αν δεν βρεις κοπέλα, ναι είναι πολύ βασικό, αλλά δεν αξίζει να την παρατήσεις για αυτό τον λόγο. Έχεις τόσα να προσφέρεις στον κόσμο και άλλα τόσα να σου προφέρει αυτός. Δεν είπα να κάνεις κουβεντούλα όπως κάνουμε με έναν γνωστό, είπα να πας σε έναν άνθρωπο που αισθάνεσαι το πιο κοντινό (κολλητός/η , μαμά, μπαμπάς δεν ξέρω ποιο είναι για σένα) να του ανοίξεις την καρδιά σου, να κλάψεις, να του πεις ότι σκέφτεσαι να αυτοκτονήσεις, ότι έχεις απελπιστεί και αυτός να σε πάρει αγκαλιά, να σου δώσει τον ώμο του να κλάψεις, να είναι εκεί να συμμεριστεί τον πόνο σου χωρίς να σου προτείνει λύσεις. Απλά να σε στηρίξει συναισθηματικά. Έχεις ανάγκη από αγάπη και αποδοχή αληθινή.Quote:
Originally Posted by agnostosgnostos
Κανένας δεν ειρωνεύεται την στήριξη μέσα από τον διάλογο όταν αυτή είναι από μόνη της αρκετή. Οταν όμως θες να βρεις λύση σε κάτι και ο διάλογος δεν βοηθάει προς αυτήν την κατεύθυνση τότε είναι άχρηστος.
Αυτο ισχυει οταν καποιος περιμενει να βγαλει παντα αμεσο πρακτικο οφελος και συμφερον μεσα απο το διαλογο.Quote:
Originally Posted by agnostosgnostos
Ισως εσυ, η οικογενεια σου, οι φιλοι σου και οι παρεες σου να θεωρειτε το διαλογο χρησιμο μονο τοτε. Ή ισως να το θεωρεις μονο εσυ.
Αν ο κοσμος σκεφτοταν ετσι, ή αμεση λυση ή αυτοκτονια, τοτε θα πεφταμε ολοι σαν τις μυγες. Δε θα ημασταν υπεραριθμοι.
Δεν πρόκειται να κάνω πλύση εγκεφάλου στον εαυτό μου για να συμβιβαστώ σε μία μίζερη ζωή. Ξέρω τι θέλω και τι μου λείπει και τώρα πια ξέρω πως δεν έχω τρόπο να το αποκτήσω. Οποίος πιστεύει πως γίνεται να ζήσεις χωρίς έρωτα ας πάει στο Αγιο όρος να βρει τους υπόλοιπους που εξαπατούν τον εαυτό τους ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν.
Εσυ μας εχεις πει οτι ουτε καν τον εχεις γνωρισει τον ερωτα και οτι δεν προτιθεσαι και να περιμενεις να τον γνωρισεις. Συνηθως οταν λαχταραμε κατι, το κυνηγαμε, το περιμενουμε μεχρι να το αποκτησουμε. Ισως δεν ειναι οντως αυτο που τοσο θελεις. Φαινεσαι πολυ μονος και θα συμφωνησω και με τα παιδια που στο αλλο νημα σου ελεγαν οτι φαινεται να παρουσιαζεις την κατασταση στη ζωη σου διαφορετικη απο ο,τι ειναι.Quote:
Originally Posted by agnostosgnostos
Ο,τι και να ειναι αυτο απο το οποιο πασχεις, η αρνηση να το αντιμετωπισεις σου κανει κακο. Ουτε ο πρωτος εισαι ουτε ο τελευταιος που σκεφτεται την αυτοκτονια. Ουτε ο πρωτος ουτε ο τελευταιος δυστυχισμενος. Κουραστηκες και εσυ ψυχικα οπως τοσος κοσμος, αλλα το οτι δεν θελεις να πας σε ενα γιατρο να αντιμετωπισεις την καταθλιψη σε πρωτη φαση, δε δειχνει πρακτικο ανθρωπο των λυσεων, οπως δηλωνεις για τον εαυτο σου οτι εισαι.
Έχεις υγεία? Αναπνέεις με ευκολία?μπορείς να ακούσεις να μιλήσεις να περπατήσεις να γελάσεις να βγεις εξω με τις παρεες σου? Αν ναι...Τότε αυτό δεν λέγεται μίζερη ζωή γιατί αν έχεις όλα αυτά,έχεις Πολλαα ακόμη και αν δεν το δέχεσαι.
Επίσης όσο για αυτό που εθιξες ότι οσοι πυστευουν ότι ζεις και χωρις ερωτα ας πάνε στο Άγιο ορος...Είναι λάθος σου.. Στο Άγιο Όρος πηγαινουνε άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν κοντά στον Θεό...Όχι επειδή δεν βρίσκουν έρωτα..οπότε μην μπλέκεις άσχετα πράγματα μεταξύ τους
Ξέρω πολύ καλά τι είδους άνθρωποι πάνε στο Αγιο όρος, έχω επισκεφθεί πολλές μονές στα πλαίσια των σπουδών μου συν άλλες μοναστικές κοινότητες σε άλλες χώρες, αν δεν είσαι θρησκειολόγος καλύτερα να μην σχολιάσεις περί αυτού.
Εσυ σαν αντρας που μοιαζει με νεαρο αγορι δεν αποκλειεται να δεχτηκες και σεξουαλικη παρενοχληση σε αυτα τα χωραφια..Quote:
Originally Posted by agnostosgnostos
Το τι είναι μιζέρια είναι διαφορετικό για τον καθένα. Το ότι είμαι 33 χρονών χωρίς ερωτική εμπειρία το θεωρώ μιζέρια σε ύψιστο βαθμό. Αλλιώς δεν θα σκεφτόμουν αυτό που σκέφτομαι. Δεν θα πάω και σε τρίτο ψυχολόγο να μου πει τα ίδια ή ότι πρέπει να συμβιβαστώ με μία ζωή ανέραστη.
Δεν εχει νοημα να πηγαινεις σε ψυχολογους και να τους λες ποσο τελειος εισαι σε ολα και οτι δεν εχεις περιθωριο βελτιωσης παρα μονο θελεις να σου βρουν γυναικα. Τζαμπα πετας τα χρηματα σου και ο τριτος στο σπιτι σου θα σε εστελνε.Quote:
Originally Posted by agnostosgnostos
Μπορεις ομως να πας σε ψυχιατρο να σου δωσει αγωγη μεχρι να αισθανθεις καλυτερα. Και οταν καποια στιγμη ανοιξει λιγο ο τροπος σκεψης ισως να εισαι ετοιμος και ικανος για πραγματικες αλλαγες.
Αλλα εισαι και σε αυτο αρνητικος. Δε θελεις να αντιμετωπισεις την καταθλιψη και οσα προβληματα ψυχολογικα εχεις, θελεις καποιος να σου φερει τον ερωτα στην πορτα και το ζητας επιτακτικα, σαν παιδακι που θελει γλειφιτζουρι.
Δεν θα το έλεγα παρενόχληση, πιο πολύ ιδιόμορφη φιλοφρόνηση.
Ασε καταλαβα... οι γνωστοι κα(ω)λογεροι...Quote:
Originally Posted by agnostosgnostos
Εισαι πολύ απόλυτος σε όλα και δεν σηκωνεις αντίθετη αποψη σε τιποτα..Δεν βοηθάς τον εαυτό σου ετσι
Ποίες είναι αυτές οι πραγματικές αλλαγές που συνέχεια αναφέρονται αλλά ποτέ δεν συγκεκριμενοποιούνται; Εκτός από πλαστική εγχείρηση και σχέση με οικονομικό αντάλλαγμα εννοείται.
Αν η αντίθετη άποψη δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα τότε δεν θεωρώ τον εαυτό μου απόλυτο, απλά λογικό.
Οι πραγματικες αλλαγες ειναι σε σχεση με την εικονα που προσπαθεις να παρουσιασεις, την εικονα του σουπερ φτασμενου επαγγελματικά, του λεφτα που ειναι υπερανω και δε θελει να τον θελουν για τα λεφτα του, του σουπερ κοινωνικου που ειναι η ψυχη της παρεας και εχει πληθος φιλων και γνωστων, του μελους της τελειας οικογενειας πρακτικων ανθρωπων, του υπερδραστηριου που εχει κανει 100 χομπυ και εφτασε και να τα διδασκει, του ανθρωπου που το ΜΟΝΟ προβλημα του ειναι οτι οι γυναικες θελουν πανυψηλους, γεροδεμενους, μελαμψους, με μουσια...Quote:
Originally Posted by agnostosgnostos
Η ιστορια σου μπαζει απο παντου. Αν οντως εχεις αυτοκτονικες σκεψεις χρειαζεσαι ψυχιατρο και αποφευγεις να μας απαντησεις στο αν ο εισαγγελεας κανονισε να σε δει ψυχιατρος.
Εσύ έχεις καψουρευτεί ποτέ καμιά; Εντάξει, αυτές δεν θέλανε το κατάλαβα αυτό, αλλά εσύ από την μεριά σου κόλλησες κάποια στιγμή με κάποια; Στα χρόνια του σχολείου πχ ή ως φοιτητής; Είχες και έχεις παρεές λες και γυναίκες, άρα έτυχε ποτέ με καμιά φίλη σου να κολλήσεις αγρίως;
Και πώς εισαι εσυ ο μονος ικανος να κρινει ποια ειναι η πραγματικοτητα? Ενας ανθρωπος με αυτοκτονικες τασεις, δεν εχει καθαρη κριση.Quote:
Originally Posted by agnostosgnostos
Μήπως πιστεύεις ότι είσαι ο Θεός και τα ξέρεις όλα; Μπορείς να αφήσεις έστω μια πιθανότητα να μην έχεις δίκιο σε αυτά που λες και να έχει κάποιος άλλος;Quote:
Originally Posted by agnostosgnostos
Εχω καψουρευτεί μία δύο φορές όταν ήμουν μαθητής και φοιτητής. Ξαναλέω πως δεν βγάζω συμπεράσματα μόνος μου άλλα λαμβάνω υπόψιν τις γνώμες και τις εμπειρίες φίλων και συγγενών. Οντως θεωρώ πως δεν έχω άλλο πρόβλημα πέρα από την ερωτική μοναξιά, πραγματικά δεν έχω παράπονο από τίποτα άλλο στην ζωή μου και ούτε μου έχει εκφράσει κανείς κάτι, τι να κάνω να δημιουργήσω ψεύτικα προβλήματα έτσι ώστε να τα προβάλλω ως πιθανές αιτίες για να αποφύγω το να κοιτάξω την αλήθεια καταπρόσωπα;
Όχι να μην δημιουργήσεις ψεύτικα προβλήματα. Να ακούσεις αυτά που σου λένε εδώ ότι μπορεί να έχεις, να αναρωτηθείς και να το ψάξεις. Να μην τα απορρίπτεις από την αρχή, εφόσον δεν είσαι θεός μπορεί να κάνεις κάπου λάθος. Και μπορεί να κάνουν και οι φίλοι σου και η οικογένεια σου λάθος. Ούτε αυτοί είναι αλάνθαστοι.Quote:
Originally Posted by agnostosgnostos
Γνωστέ άγνωστε μπορώ να καταλάβω άνετα το πως νιώθεις. Η γνώμη μου είναι απλή. Νιώθεις totally fucked up στο συγκεκριμένο κομμάτι της ζωής σου και είναι απόλυτα λογικό. Ειχα διαβάσει κάποια στιγμή το προηγούμενο θέμα σου αλλά έχει κλειδωθεί και δεν μπορούσα να σου απαντήσω εκεί.
Εγώ δε θα σου χαϊδεψω τα αυτιά λέγοντας σου ότι μπορεί να έρθει κάποια στιγμή που θα βρεις και εσύ, κάποια να σε θέλει κτλ.
Ναι είναι πολύ πιθανό και εσύ, όπως και εγώ αλλά και μερικές χιλιάδες ακόμη άνθρωποι στον κόσμο να μην βρουν ποτέ ταίρι και να πεθάνουν μόνοι τους. Η αλήθεια σου είναι αυτή ακριβώς που αντικρύζεις κάθε φορά που κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέπτη. Και σε όποιον ψυχολόγο/ψυχίατρο/ψυχοοτιδήποτε πας με προσδοκίες να σου βρει τρόπο να "βγάλεις γκόμενα" και αρχίσεις να του λες, ότι γιαυτόν τον λόγο και μόνο ήρθες στην πόρτα του και γενικά του περιγράψεις μια ζωή κατά τα άλλα μια χαρά, δηλαδή με φίλους, μια καλή σχετικά δουλειά κτλ, αν είναι τίμιος θα σε στείλει σπίτι σου.. Αντε ισως να προσπαθήσει να κάνει καμμιά προσπάθεια και μετά σπίτι σου..
Η συμπεριφορά σου, αυτό που βγάζεις σε αυτό το θέμα είναι απόλυτα φυσιολογική κατ`εμε. Και θεωρώ ότι εδώ μέσα και σε αυτό το θέμα και στο άλλο που άνοιξες αρχικά, υπάρχουν άτομα που θα σου πουν ότι η ζωή είναι ωραία κτλ και χωρίς ταίρι αλλά έχουν ήδη ταίρι και αν γίνει καμμιά στραβή και χωρίσουν, θα έρχονται εδώ και ίσως να σκέφτονται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο με σένα.. Αυτοκτονία επειδή έχασαν τον "ερωτα της ζωής" τους...
Στο πρώτο θέμα πήγες να ξεγελάσεις τον εαυτό σου θεωρώ και να το παίξεις ανετούμπα και καλά, ότι δεν έχεις καταρρεύσει ακόμη αλλά ούτε εσένα τον ίδιο, δεν κατάφερες να πείσεις και είναι απόλυτα λογικό.
Μαγική λύση στο πρόβλημα σου δεν υπάρχει. Το μόνο που θα σε "σώσει", είναι καθαρή τύχη και σύμπτωση. Τίποτε άλλο..
Και φυσικά κατά την γνώμη μου όταν το πρόβλημα είναι ερωτική αγάπη και μόνο, που ναι μπορεί χαλαρά ένας άνθρωπος να είναι ικανοποιημένος απο τους άλλους τομείς της ζωής του και επειδή ζει μέσα σε μια κοινωνία όπου υπάρχουν πολλοί άνθρωποι μπορεί συγκριτικά με άλλους να είναι ανεξάρτητος, να έχει καλύτερη δουλειά, περισσότερα χρήματα και να τραβάει ζόρι στο να βρει ταίρι και άλλος να είναι τελείως άεργος, --> το διαχωρίζω από το άνεργος γιατί έχει τεράστια διάφορα, να μην έχει καμμιά "θεϊκή" εμφάνιση και να έχει μια χαρά γυναίκα.
Και οι γονείς και οι φίλοι κτλ, τι στήριξη να σου δώσουν? Πως να σου την δώσουν? Οι γονείς σου ότι και να σου πουν, όταν πέφτει το βράδυ και πάνε μαζί και ξαπλώνουν στην κρεβατοκάμαρα τους, δεν μπορούν να καταλάβουν πραγματικά εσένα και τον κάθε εσένα που στην ηλικία που σε τεκνοποίησαν εσύ κοιτάς μόνος το ταβάνι. Το ίδιο και οι φίλοι, κολλητοί κτλ που έχουν ταίρι και μπορούν άνετα να δίνουν "ανέξοδες" συμβουλές τύπου "έλα μωρε, μια χαρά παιδί είσαι, κάποια θα βρεθεί και για εσένα" κτλ που τις δίνουν απλά για να τις δίνουν... Ανετά μπορώ να σε πιστέψω ότι οι γύρω σου, σε θεωρούν στην πραγματική ζωή μια χαρά άτομο. Καλό παιδί, καλό ακροατή, εργατικό, έξυπνο, πραγματικό "διαμάντι" που όποια σε "πάρει" θα είναι τυχερή και άλλα τέτοια. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι όσο και αν τα έχεις αυτά όντως και εκτιμάσαι από τους γύρω σου ως άνθρωπος και χαρακτήρας, στην ερωτική αγάπη τα πράγματα μπορει να είναι ελαφρώς διαφορετικά.. Και να αναρωτιέσαι τι στην ευχή φταίει. Και θα σου πω και εγώ ότι δεν θεωρώ ότι φταίει η εμφάνιση σου.
Αλλά αντί για παρηγοριά, θεωρώ πως σου ρίχνουν αλάτι στην πληγή.
Και η πληγή αυτή από κάποιο σημείο και μετά, δε κλείνει έτσι. Η μόνη σου λύση πέρα απο την αυτοκτονία? Συμβιβάσου με αυτό που είσαι και μπορείς να είσαι και ήλπιζε ότι κάαααααποιααα στιγμή κάτι μπορεί να αλλάξει.
kozchr μ'αρεσε πολύ η απάντηση σου! να μπαίνεις πιο συχνά να γράφεις :p
little σε ευχαριστώ. Δυστυχώς για εμένα στο παραπάνω κείμενο μίλησε η "εμπειρία" στις αποτυχίες όλων αυτών των χρόνων και το feedback που παίρνω απο τους γύρω μου. Πέρασα και εγώ απο τα στάδια του γνωστού-άγνωστου.Απο την θλίψη,στην αδιαφορία,στο να κάνω ένα σωρό άλλα πράγματα για να μην σκέφτομαι την κατάσταση μου στο κομμάτι αυτό,στις τόσο αρνητικές σκέψεις που με οδήγησαν να σκέφτομαι αυτοκτονικά (εμένα αυτό με έπιασε στα 35 μου) και εν τέλει στην συναισθηματική υπερφαγία που ήταν το "καμπανάκι" για να ζητήσω βοήθεια από ψυχολόγο στα 37 μου και τώρα πια κοντά στα 2 χρόνια μετά και έχοντας επιστρέψει στα κανονικά μου κιλά, περνάω μια φάση μεταξύ αδιαφορίας και συμβιβασμού στο συγκεκριμένο κομμάτι. Ναι δεν θα πω ότι δεν με νοιάζει καθόλου γιατί θα είναι ψέμα αλλά δεν με παίρνει πλέον από κάτω σε σημείο να θέλω να αυτοκτονήσω.
Κάνω τις βόλτες μου, κάνω ψυχοθεραπεία, δουλεύω, ασχολούμαι και πάλι με το χόμπυ μου που είναι η τεχνολογία και έχει ο θεός που λένε.
Ειναι σαν να έχω συνειδητοποιήσει πια ότι κάποιοι άνθρωποι θα είναι fovever alone και αυτό είναι δύσκολο να αλλάξει.
koz, αν θελεις τη γνωμη μου κακως ενιωσες οτι ταυτιζεσαι με τον αγνωστογνωστο.
Δε θελω ομως και δεν πρεπει να μπω σε λεπτομερειες στο νημα του.