Άστα να πάνεQuote:
Originally Posted by kalopisti
Printable View
Άστα να πάνεQuote:
Originally Posted by kalopisti
Μακάρι να είναι έτσιQuote:
Originally Posted by Ναταshα
Λες ''μακαρι!'' λες και δεν ειναι καθόλου στα χέρια σου η κατάσταση!!
Δε φτάχνει κανένας άλλος τη ζωή και τις επιλογές σου εκτός απο εσενα ρε Ντοναλντ! :D
το θέμα είναι πως δεν ξερω τι δρομο να πάρωQuote:
Originally Posted by Ναταshα
Όταν τα προβλήματα μαζεύονται, βάζεις προτεραιότητες. Ένα ένα και μεθοδικά.
Μη ψάχνεις τώρα να βρεις και θεματάκια στη σχέση σου, ενω υπάρχουν πιο κρίσιμα ζητήματα και έχετε και όμορφη σχέση που έχει αντέξει..
Συγκεντρώσου στο θέμα της δουλειάς και της αποκατάστασης και μη ψάχνεσαι με τη σχέση σου, αστην όπως είναι προς το παρόν και προσπάθησε να χαρείς τα καλά που σου προσφέρει.
Ίσως αυτή να είναι μια λύση, αλλά δεν είναι ριζική. Όπως και να έχει όταν βλέπεις κάτι άσχημο και προσποιείσαι πως δεν το βλέπεις πάλι μένει το βάρος. Θέλω να πω πως αυτό που λες έκανα και ίσως να συνεχίσω να κάνω, αλλά πάντα θα υπάρχει το βάρος όσων βλέπω και ξέρωQuote:
Originally Posted by Ναταshα
Τα έβαλα όλα κάτω και τα σκέφτηκα και σε πολλά έχω αναθεωρήσει... Ειλικρινά πλέον δεν πιστεύω ούτε στη ψυχοθεραπεία (τουλάχιστον για τη δική μου περίπτωση) και στα φάρμακα δεν πιστεύω γενικά... Είμαι καθαρή από φάρμακα εδώ και τρεις περίπου μήνες(και χρησιμοποιώ αυτή τη φράση επειδή μου έκαναν κακό σε πολλούς τομείς και τα θεωρώ ναρκωτικά). Όλα ξεκίνησαν όταν είδα το ντοκιμαντέρ "το μάρκετινγκ της τρέλας" εντελώς τυχαία και άρχισα να παρατηρώ τις παρενέργειες των φαρμάκων επάνω μου... Από το γεγονός ότι έβαλα περίπου 27 κιλά εξαιτίας τους (από τα 58 κιλά έφτασα στα 85), μέχρι το γεγονός πως μονίμως ήμουν ζαλισμένη και σε λήθαργο και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο εκτός από το να κοιμάμαι όλη μέρα, μέχρι το να βγάζω εξανθήματα, να είμαι ανοργασμική και άλλα πολλά... Στην αρχή φοβήθηκα να τα κόψω επειδή με είχαν πείσει όλοι οι τάχα μου δήθεν ειδικοί πως είμαι "βαριά άρρωστη", αλλά τώρα 3 μήνες μετά βλέπω πως αυτή η απόφαση μονάχα καλό μου έκανε ... Βέβαια μη νομίζετε πως προσπαθώ να σας πείσω να κόψετε και εσείς τα φάρμακα σας, κάντε ό,τι γουστάρετε, δεν είμαι ο Χριστός για να σώσω τον κόσμο, απλά καταθέτω τη δική μου εμπειρία...
Όσον αφορά τους "φίλτατους" ψυχολόγους τόσα χρόνια είχα πάρε δώσε μαζί τους αλλά χαΐρι δεν είδα... Για μένα η εξήγηση είναι απλή- απλούστατη... Καταρχάς τίποτα δεν είναι τόσο πολύπλοκο όσο το παρουσιάζουν μέσα μας και τίποτα δεν χρειάζεται τόση ανάλυση. Πιστεύω πως μας κάνουν να αυθυποβαλλόμαστε ώστε να είμαστε "ασθενείς" στο βωμό του κέρδους, τη στιγμή που εκείνοι ζουν μια χλιδάτη ζωή και δεν μπορούν με τίποτα να αισθανθούν τα δικά μας θέματα. Και το τονίζω αυτό για τη χλιδάτη ζωή... Δεν ανέχομαι κάποιος που κάθεται σε μια καρέκλα και αραδιάζει μερικά λογάκια ξεκούραστα και χωρίς να νοιάζεται πραγματικά για εκείνον που έχει απέναντι του να αμείβεται με 60 ευρώ το λιγότερο για 50 λεπτά "εργασίας" και εγώ να αμείβομαι με 4.18 ευρώ για μια ώρα σκληρής δουλειάς... Αυτά τα λόγια πιστέψτε με μπορεί να σας τα πει και ένας φίλος ή γνωστός εντελώς δωρεάν και να ενδιαφέρεται περισσότερο για εσάς... Αλλά και πάλι κάντε ό,τι θέλετε, δεν είμαι ο Χριστός και δεν θα σας σώσω.
Όταν λοιπόν αγαπητοί φίλοι συνειδητοποίησα πως δεν είμαι άρρωστη, είδα ποιο είναι το πραγματικό μου πρόβλημα αυτή τη στιγμή. Εκείνο που με ανησυχεί πραγματικά και είναι αληθινό θέμα είναι το ζήτημα της επιβίωσης.. Ειλικρινά ξέρω τα προβλήματα με τους γονείς μου, αλλά ξέρω πως πάντα βάρος ήμουν για αυτούς και δεν μπορείς να αλλάξεις τους ανθρώπους... Ειλικρινά ξέρω πως δεν έχω φίλους-ες αλλά λίγο με ενδιαφέρει.... Ειλικρινά έχω προδοθεί άσχημα από την προηγούμενη σχέση που είχα αλλά φτάνει πλέον δεν το σκέφτομαι... Το μόνο που με νοιάζει είναι εάν και πως θα καταφέρω να επιβιώσω και να μη φτάσω πια να τρώω από τα σκουπίδια εάν δε μπορώ να θρέψω τον εαυτό μου. Σ αυτό το θέμα δεν μπορεί να με βοηθήσει κανένας ψυχολόγος-ψυχιάτρος και κανένα φάρμακο... Και ναι για αυτό νιώθω στα αλήθεια άσχημα και πολύ φόβο. Εδώ και ένα μήνα έχω μια δουλειά που θα μου δίνει 400 και κάτι ευρώ και δεν φτάνει που είναι ελάχιστα τα χρήματα κάθε μέρα έχω το άγχος της απόλυσης εάν δεν καταφέρω τους στόχους... Και μετά που θα βρω δουλειά; Πέρασα ήδη 2 χρόνια ανεργίας... Οι δικοί μου μου το δήλωσαν πως "δεν είναι η εθνική τράπεζα και δεν πρόκειται να με συντηρούν άλλο" , παρόλο που δεν έφταιξα εγώ ποτέ που δεν είχα δουλειά. Τι στο πέος θα καταλάβει από όλα αυτά ένας ψυχολόγος; Παπάρια... Δεν ξέρει πως είναι να φοβάσαι πως την άλλη μέρα δεν θα έχεις να φας! Και γενικά δεν μπορώ να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που δεν μπορούν να νιώσουν τι στο καλό λέω και βιώνω... Επίσης τους ψυχοτραλαλάκες τους ξέρω καλά από το 2007 που άρχισα να πιστεύω πως είμαι άρρωστη.
By the way, πέρα από τα σκατά των ιδιωτών έχω να σας πω και για τα φυντάνια στα κέντρα ψυχικής υγείας. Λοιπόν τελευταία- μέχρι πριν 2 μήνες με "παρακολουθούσε" μια όχι και τόσο έξυπνη τύπισσα σε ένα κέντρο στο διπλανό δήμο. Μια ατάκα που τα λέει όλα. Μου είχαν δώσει περιθώριο 6 συνεδρίες- μία το μήνα. Έφτασε η 6η και με ρώτησε αν θα θέλω να πηγαίνω. Απάντησα πως ναι. Μου λέει "και τι να σου κάνουμε εμείς, πως να σε βοηθήσουμε;" Απαντάω "φοβάμαι πως αν δεν βρω δουλειά θα κάνω κακό σε μένα. Σε αυτό θέλω βοήθεια" . Μου απαντάει με το εξής φοβερό: "και πως μπορούμε εμείς να σε βοηθήσουμε και να σε αποτρέψουμε από κάτι τέτοιο;"... Λέω τότε εγώ " δεν ξέρω εσείς είστε η ψυχολόγος... Δεν μπορώ να σας πω πως να κάνετε τη δουλειά σας!". Στο επόμενο ραντεβού δεν πήγα και δεν ειδοποίησα. Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να πάρει τυπικά ένα τηλέφωνο να δει μήπως έπαθα κάτι και για αυτό δεν πήγα!
Και κάτι τελευταίο. Όπως σας είπα το μόνο που με νοιάζει είναι το θέμα της επιβίωσης. Παραδόξως όμως δεν μπορώ με τίποτα να κλάψω να τα βγάλω από μέσα μου να ξελαφρώσω και απλώς συσσωρεύω το άγχος μου.
Και ξαναλέω, όσοι από εσάς ακόμη πιστεύετε σε φάρμακα και ψυχοθεραπεία καλά κάνετε... Για μένα τα φάρμακα βλάπτουν και οι ψυχολόγοι σε βλέπουν σαν πορτοφόλι ή σαν αγγαρία
Είναι το τέλος του κόσμου και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα οπότε πάρε ποπ-κορν και απόλαυσε την συνέχεια! Ωραίο κείμενο donaldgirl! Έχουμε πρόβλημα μαζί με το τσιπ πήραμε και τον πούλο.
Περιμένεις να σου απαντήσει ο George Cloooney για να πιάσεις κουβέντα;
Χάχαχα! Αυτός σίγουρα θα αράζει σε καμιά εξωτική παραλία... Οπότε όχι... Αυτό με το τσιπ δεν κατάλαβα , χάθηκα λίγο στη μετάφρασηQuote:
Originally Posted by Instant
Πάμε κι εμείς να αράξουμε δίπλα του να του την σπάσουμε!!! :Quote:
Originally Posted by donald_girl
Τα τσίπ τα τεχνολογικά που εξυπηρετούν τις μεγάλες εταιρίες αυτό εννοώ
Πως να πάμε; Είναι μακριά και δεν έχουμε για εισιτήριο!Quote:
Originally Posted by Instant
Θα πρωτοτυπίσουμε! Θα εισβάλουμε σε κότερο όποιο μας αρέσει περισσότερο θα πάρουμε τα κλειδιά θα το βάλουμε μπρός και θα φύγουμε για μακρυνά μέρη, ένα αξέχαστο ταξίδι σε τροπικά μέρη και μια περιπέτεια ανεπανάληπτη για τον μέσο Έλληνα. Πως σου φαίνεται; Εγώ ήδη έχω αρχίσει να το φαντσιώνομαι!Quote:
Originally Posted by donald_girl
Και μετά θα μας κυνηγάει το λιμενικό... Άστα να πάνε σου λέω!Quote:
Originally Posted by Instant
Θα βρούμε ένα κόλπο να μην μας κυνηγάει, για παράδειγμα να βρούμε συσκευή που να μας κάνει αόρατους στα ραντάρ! Όλα γίνονται άμα το θέλουμε κι ας έχουν και συνέπειες, μπορεί και να μην μας πιάσουν ποιός ξέρει..Quote:
Originally Posted by donald_girl
Quote:
Originally Posted by Instant
χαχαχα!!!!!!!!!!!
Ναι δε λέω χιούμορ κάνουμε αλλά εμένα δεν θα με χαλούσε! :) Εσένα;
Καθόλου :-)Quote:
Originally Posted by Instant
Να το κάνουμε επομένως! Εγώ ταξιδεύω ήδη αυτή τη στιγμή στην φαντασία μου.. είμαι σε περίεργη φάση και έχω σκαλώσει.
Μακάρι να ήτανε τόσο απλό!
Συντροφησα , θα σου ελεγα πως το ιδιο ερωτημα εχω και εγω ,περι του βαθυ υπνου που εχει πεσει ο κοσμος δλδη , αλλα η επανασταση δεν εχει προγραμμα , ειναι σαν τον σεισμο ! πολλα μικρα πραγματα καποια στιγμη συμβαινουν ταυτοχρονα και τοτες σείονται οι τεκτονικές πλάκες του πολιτικού συστήματος! της κοινωνιας ! του λαου ! ετσι χωρις κανεις να ξερει το ποτε και το που! ενα πρωι η πιο καλα ενα βραδυ γινετε το "ΜΠΑΜ" και η επανασταση ! αλλα πιστευω οτι ειμαστε μακρια απο αυτη την μερα ,φοβαμαι και ξενερωνω οτι θα με βρει γερο αυτη η μερα ¨( , ειναι μεγαλη κουβεντα αυτο το θεμα για να γινει εδω μεσα , ας σου πω την ταπινη μου γνωμη για το προσωπικο σου θεμα καλυτερα¨)
Πιστευω οτι αμα εριχνες μια ματια στο γυρο σου κοσμο , αμα εβλεπες τι προβληματα αντιμετοπιζουν αλλα κοριτσια της δικιας σου ηλικιας ,οπου οι δικες σου δυσκολιες τους μοιαζουν ονειρο! κανε ετσι και παρηγορα την πικρα σου! δεν υποτιμω ,μα ουτε και χλεβαζω τις δυσκολιες σου , ειναι οντς ασχημο να μην εχεις τις ανεσεις και την πολυτελεια που θες η ονειρευσαι ,ειναι πολυ ασχημη η συμπεριφορα του πατερα σου σε εσενα ! Εχεις ομως ενα ανθρωπο που σε αγαπα και αυτο ειναι μεγαλη αξια ,ανεκτιμητη !
Το ξαναποστάρω επειδή έχει σημασία... Για να μη χαθεί μέσα στο πλήθος των μηνυμάτων....
Τα έβαλα όλα κάτω και τα σκέφτηκα και σε πολλά έχω αναθεωρήσει... Ειλικρινά πλέον δεν πιστεύω ούτε στη ψυχοθεραπεία (τουλάχιστον για τη δική μου περίπτωση) και στα φάρμακα δεν πιστεύω γενικά... Είμαι καθαρή από φάρμακα εδώ και τρεις περίπου μήνες(και χρησιμοποιώ αυτή τη φράση επειδή μου έκαναν κακό σε πολλούς τομείς και τα θεωρώ ναρκωτικά). Όλα ξεκίνησαν όταν είδα το ντοκιμαντέρ "το μάρκετινγκ της τρέλας" εντελώς τυχαία και άρχισα να παρατηρώ τις παρενέργειες των φαρμάκων επάνω μου... Από το γεγονός ότι έβαλα περίπου 27 κιλά εξαιτίας τους (από τα 58 κιλά έφτασα στα 85), μέχρι το γεγονός πως μονίμως ήμουν ζαλισμένη και σε λήθαργο και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο εκτός από το να κοιμάμαι όλη μέρα, μέχρι το να βγάζω εξανθήματα, να είμαι ανοργασμική και άλλα πολλά... Στην αρχή φοβήθηκα να τα κόψω επειδή με είχαν πείσει όλοι οι τάχα μου δήθεν ειδικοί πως είμαι "βαριά άρρωστη", αλλά τώρα 3 μήνες μετά βλέπω πως αυτή η απόφαση μονάχα καλό μου έκανε ... Βέβαια μη νομίζετε πως προσπαθώ να σας πείσω να κόψετε και εσείς τα φάρμακα σας, κάντε ό,τι γουστάρετε, δεν είμαι ο Χριστός για να σώσω τον κόσμο, απλά καταθέτω τη δική μου εμπειρία...
Όσον αφορά τους "φίλτατους" ψυχολόγους τόσα χρόνια είχα πάρε δώσε μαζί τους αλλά χαΐρι δεν είδα... Για μένα η εξήγηση είναι απλή- απλούστατη... Καταρχάς τίποτα δεν είναι τόσο πολύπλοκο όσο το παρουσιάζουν μέσα μας και τίποτα δεν χρειάζεται τόση ανάλυση. Πιστεύω πως μας κάνουν να αυθυποβαλλόμαστε ώστε να είμαστε "ασθενείς" στο βωμό του κέρδους, τη στιγμή που εκείνοι ζουν μια χλιδάτη ζωή και δεν μπορούν με τίποτα να αισθανθούν τα δικά μας θέματα. Και το τονίζω αυτό για τη χλιδάτη ζωή... Δεν ανέχομαι κάποιος που κάθεται σε μια καρέκλα και αραδιάζει μερικά λογάκια ξεκούραστα και χωρίς να νοιάζεται πραγματικά για εκείνον που έχει απέναντι του να αμείβεται με 60 ευρώ το λιγότερο για 50 λεπτά "εργασίας" και εγώ να αμείβομαι με 4.18 ευρώ για μια ώρα σκληρής δουλειάς... Αυτά τα λόγια πιστέψτε με μπορεί να σας τα πει και ένας φίλος ή γνωστός εντελώς δωρεάν και να ενδιαφέρεται περισσότερο για εσάς... Αλλά και πάλι κάντε ό,τι θέλετε, δεν είμαι ο Χριστός και δεν θα σας σώσω.
Όταν λοιπόν αγαπητοί φίλοι συνειδητοποίησα πως δεν είμαι άρρωστη, είδα ποιο είναι το πραγματικό μου πρόβλημα αυτή τη στιγμή. Εκείνο που με ανησυχεί πραγματικά και είναι αληθινό θέμα είναι το ζήτημα της επιβίωσης.. Ειλικρινά ξέρω τα προβλήματα με τους γονείς μου, αλλά ξέρω πως πάντα βάρος ήμουν για αυτούς και δεν μπορείς να αλλάξεις τους ανθρώπους... Ειλικρινά ξέρω πως δεν έχω φίλους-ες αλλά λίγο με ενδιαφέρει.... Ειλικρινά έχω προδοθεί άσχημα από την προηγούμενη σχέση που είχα αλλά φτάνει πλέον δεν το σκέφτομαι... Το μόνο που με νοιάζει είναι εάν και πως θα καταφέρω να επιβιώσω και να μη φτάσω πια να τρώω από τα σκουπίδια εάν δε μπορώ να θρέψω τον εαυτό μου. Σ αυτό το θέμα δεν μπορεί να με βοηθήσει κανένας ψυχολόγος-ψυχιάτρος και κανένα φάρμακο... Και ναι για αυτό νιώθω στα αλήθεια άσχημα και πολύ φόβο. Εδώ και ένα μήνα έχω μια δουλειά που θα μου δίνει 400 και κάτι ευρώ και δεν φτάνει που είναι ελάχιστα τα χρήματα κάθε μέρα έχω το άγχος της απόλυσης εάν δεν καταφέρω τους στόχους... Και μετά που θα βρω δουλειά; Πέρασα ήδη 2 χρόνια ανεργίας... Οι δικοί μου μου το δήλωσαν πως "δεν είναι η εθνική τράπεζα και δεν πρόκειται να με συντηρούν άλλο" , παρόλο που δεν έφταιξα εγώ ποτέ που δεν είχα δουλειά. Τι στο πέος θα καταλάβει από όλα αυτά ένας ψυχολόγος; Παπάρια... Δεν ξέρει πως είναι να φοβάσαι πως την άλλη μέρα δεν θα έχεις να φας! Και γενικά δεν μπορώ να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που δεν μπορούν να νιώσουν τι στο καλό λέω και βιώνω... Επίσης τους ψυχοτραλαλάκες τους ξέρω καλά από το 2007 που άρχισα να πιστεύω πως είμαι άρρωστη.
By the way, πέρα από τα σκατά των ιδιωτών έχω να σας πω και για τα φυντάνια στα κέντρα ψυχικής υγείας. Λοιπόν τελευταία- μέχρι πριν 2 μήνες με "παρακολουθούσε" μια όχι και τόσο έξυπνη τύπισσα σε ένα κέντρο στο διπλανό δήμο. Μια ατάκα που τα λέει όλα. Μου είχαν δώσει περιθώριο 6 συνεδρίες- μία το μήνα. Έφτασε η 6η και με ρώτησε αν θα θέλω να πηγαίνω. Απάντησα πως ναι. Μου λέει "και τι να σου κάνουμε εμείς, πως να σε βοηθήσουμε;" Απαντάω "φοβάμαι πως αν δεν βρω δουλειά θα κάνω κακό σε μένα. Σε αυτό θέλω βοήθεια" . Μου απαντάει με το εξής φοβερό: "και πως μπορούμε εμείς να σε βοηθήσουμε και να σε αποτρέψουμε από κάτι τέτοιο;"... Λέω τότε εγώ " δεν ξέρω εσείς είστε η ψυχολόγος... Δεν μπορώ να σας πω πως να κάνετε τη δουλειά σας!". Στο επόμενο ραντεβού δεν πήγα και δεν ειδοποίησα. Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να πάρει τυπικά ένα τηλέφωνο να δει μήπως έπαθα κάτι και για αυτό δεν πήγα!
Και κάτι τελευταίο. Όπως σας είπα το μόνο που με νοιάζει είναι το θέμα της επιβίωσης. Παραδόξως όμως δεν μπορώ με τίποτα να κλάψω να τα βγάλω από μέσα μου να ξελαφρώσω και απλώς συσσωρεύω το άγχος μου.
Και ξαναλέω, όσοι από εσάς ακόμη πιστεύετε σε φάρμακα και ψυχοθεραπεία καλά κάνετε... Για μένα τα φάρμακα βλάπτουν και οι ψυχολόγοι σε βλέπουν σαν πορτοφόλι ή σαν αγγαρία
Πρώτον και εγώ γριά πιστεύω θα είμαι αν θα γίνει το μπαμ ή δε θα το προλάβω...Quote:
Originally Posted by giorgos panou
Αλλά όχι δεν ψάχνω ανέσεις βρε παιδιά... Να μπορώ να πληρώσω το νοικι μου και να έχω ένα φαί... Τρομάζω στην ιδέα πως σε λίγο δεν θα έχω ούτε αυτό... Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις
ΣΥχωραμαι αλλα δεν εχω καταλαβει τη αρρωστια εχεις ακριβως!
Προσωπικα θα σου ελεγα πως αμα καταφερες και σταματησες τα φαρμακα εκανες μεγαλη μαγκια! προσπαθω να σταματησω το δικο μου φαρμακο χρονια πολλα τωρα και δεν μπορω!! γιατι το δικο μου φαρμακο πλεον δεν ειναι ευχαριστηση οπως ηταν στην αρχη , ειναι συντηρηση και μονο! πινω ισα ισα για να μπορω να δουλεψω, να παω μια βολτα για ενα ποτο , να επικοινωνω με τον κοσμο , να γραψω μηνυμα στο φορουμ για το θεμα σου , να φαω και αλλα.
Το δικο μου φαρμακο ομως φιλαρακι μου δεν ειναι τοσο υγειες ,ουτε μου το χωριγει το κρατος , ειναι η ηρωινη!! αυτη η κολο ουσια που μου εχει ξεφτιλιση! καθε " ουσια" στην ζωη μου!
Δες εμενα λοιπον , δες την δικια μου φαση και πες " τελικα υπαρχουν και χειρωτερα" ευχομαι να σου κανει καλο η συγκριση μαζι μου
Εχεις δικιο , σε λιγο δεν θα εχουμε ουτε αυτο! και ειναι ακομα πιο δυσκολο για οσους απο εμας μας τα εφερε ετσι η ζωη οπου καποια χρονια ειχαμε την τυχη να κανουμε καποια καλη ζωη δλδη!
Προσωπικα δλδη ξενερωνω τα μεγιστα οταν αναπολω τις μερες που ειχα λεφτα να παρω σπιτι(ενταξι ενα διαμερισμα οχι κατι τρελο) , και αμαξι μεσα σε 2 χρονια! οπου ειχα την ανεση να μπορω να παω διακοπες εξω , να μπορω να βγω και τις καθημερινες και να μην λειψει τιποτα στην κοπελα μου! και ολα αυτα στην ομορφη εποχη στα μεσα της τριτης δεκαετιας μου!
Και τωρα, να πρεπει να ενοικιασω το σπιτι μου , να μενω με την μανα μου για να μπορω να κρατησω την δικια μου δουλεια! που το λογικο θα ηταν να ειμουν καλυτερα ,η εστω τα ιδια !
Παρηγορησου μαζι μου συντροφησσα ! δες την καταντια μου και πες "τελικα υπαρχουν χειρωτερα ρεσυ"
giorgo,δεν εχει νοημα να βγαζουμε εξω τις μιζεριες μας κ να τις μετραμε..κ εσυ μια μερα με αρκετη θεληση θα μπορεσεις να κοψεις την ηρωινη..το εχουν κανει κ αλλοι πριν απο εσενα κ θα το καταφερεις κ εσυ..το θεμα ειναι να βρεις τη δυναμη μεσα σου να πεις οτι δεν χρειαζομαι καμια ουσια να με κανει να νιωσω καλα..δεν χρειαζομαι καποιον "επαγγελματια" να πληρωνω για να ακουει τα προβληματα μου.. η αληθινη δυναμη αντλειται στην ανιδιοτελη κατανοηση που υπαρχει αναμεσα στους ανθρωπους..οπως γινεται εδω μεσα..γιατι αυτη η συναναστροφη ειναι που μας εκλεψε τη δυναμη εξ'αρχης..
@ giorgos panou. Όπως είπε και η Καλλιοπίστη και άλλοι έκοψαν την ηρωίνη πριν από σένα, ίσως μπορείς και εσύ. Αν και δεν μπορώ να είμαι σίγουρη και φυσικά δεν προσπαθώ να παριστάνω την έξυπνη γιατί δεν έχω -ευτυχώς- εμπειρία από αυτή την ουσία.
@ kalliopisti. Ναι αυτό είναι που λείπει από τους ανθρώπους, η ανιδιοτέλεια... Για μένα βοήθεια από συμφέρον δεν λέγεται βοήθεια...
Διαφωνώ μιας και τόσο καιρό που γράφω εδώ μέσα προσπάθησα να βοηθήσω και να συμμετέχω στην αλληλοβοήθεια και σε πληροφορώ πως ο μισθός μου και οι απολαβές μου από ότι δραστηριότητα κάνω, σε σχέση με την ψυχολογία η άλλες, είναι 0.Quote:
Originally Posted by donald_girl
0 απολαβές εδώ και αρκετό καιρό. Όταν φύγουν οι δικοί μου θα βρώ ένα τρόπο να φύγω και γω από τη μέση αφού δεν θα έχω βρεί ούτε τότε δουλειά χωρίς να διευκολήνω κανέναν να πάρει ότι δεν αξίζει αφού είμαι εντελώς μόνος στη ζωή εκτός από οικογένεια. Σκέφτομαι βασικά να αφήσω τη περιουσία μου σε ένα σκύλο σαν τον ρανταπλαν η έναν (αληθινό έτσι) γάτο σαν τον γκάρφιλντ. Το ρολόι μου δηλαδή και τον αναπτήρα μου μη φανταστείς τα δέκα κότερα που είχα μου τα πήρε το κράτος.
Για τα περί μη ανιδιοτελούς βοήθειας αναφερόμουν στους "ειδικούς".Quote:
Originally Posted by Instant
Όσο για τα υπόλοιπα εγώ δεν έχω καν τους δικούς μου, με την έννοια πως δεν νιώθουν αγάπη για μένα, παρά μόνο με βλέπουνε σα βάρος. Όσο για τη δουλειά, έχω εδώ και ένα μηνα μετα από 2 χρόνια ανεργίας , για 400 περίπου ευρώ όμως και με το άγχος της απόλυσης κάθε μέρα. Και μιλάω εντελώς ρεαλιστικά, δεν είναι ιδέα μου πως σύντομα θα πάρω πόδι
Τώρα και πάλι προσπαθώ να κλάψω να ξεσπάσω αλλά δε μπορώ! Έχω αρχισει να ψάχνω για θλιβερά τραγούδια ή βιντεο μήπως και... Αλλά δεν μου κάνουν τίποτα
Μακάρι να γινόταν καλύτερος ο κόσμος μας. Δυστυχώς αυτό δεν εξαρτάται από ένα η δύο άτομα. Σε νιώθω σε κάποια πράγματα αν αυτό σε παρηγορεί. Εγώ έχω δική μου εταιρία να φανταστείς αλλά την έχω αφήσει στο έλεος της αφού έχω ήδη αρχίσει να ψάχνω κάποια άλλη δουλειά η οποία να μου αποφέρει κέρδη και όχι ατελείωτους λογαριασμούς. Θα βρεθεί κάτι και για μας τι διάολο.Quote:
Originally Posted by donald_girl
Μακάρι αν και εγω προσωπικά έχω πάψει να ελπίζωQuote:
Originally Posted by Instant
Στην τελευταία παράγραφό σου, βλέπω τον εαυτό μου!
Έχετε ποτέ σκεφτεί πως ό,τι κάνετε δεν έχει κανένα απολύτως νόημα;
Σε προηγούμενες αναρτήσεις ίσως έχω αναφερθεί στον εντός και εκτός εισαγωγικών τεμπέλη σύντροφο μου.
Ας τα πάρουμε πάλι από την αρχή.... Ο τύπος έχει μια "επιχείρηση" η οποία δεν του αποφέρει παρά μόνο χρέη ( ήδη χρωστάει περισσότερες από 20.000 ευρώ) και μηδαμινά έσοδα , σαν να λέμε ούτε 100 ευρώ το μήνα και πολλά βάζω... Φυσικά και δεν πατάει εκεί ποτέ μια και βαράει μύγες και καμιά φορά του βρίσκει κανένα πελάτη ο πατέρας του, αλλά σπανιότατα... Και αυτός είναι πάντα γνωστός η συγγενής... Έτσι ο δικός μ τη βγάζει σε μια σάπια καφετέρια στην πλατεία κερασμένα όλα από τους μουρόχαβλούς φίλους του και την υπόλοιπη μέρα καίγεται παίζοντας Wow. Οι όποιες προσπάθειες μου να τον κάνω να βρει και να κάνει κάτι πέφτουν στο κενό. Οι δικαιολογίες διάφορες... Από το θέλω να μην είμαι υπάλληλος , μέχρι η δουλειά είναι ένα σφάλμα του συστήματος. Η κλασσική ατάκα συνήθως όμως είναι "Έχω δουλειά... Αυτό που κάνω δουλειά είναι... Πελάτες δεν έχω".
Την ίδια στιγμή εγώ παλεύω κάνοντας αιτήσεις σε ένα call center για να πάρω 400 και κάτι. Και δυο μήνες τώρα δεν έχω δει ακόμη φράγκο...
Με λίγα λόγια κάνω εγώ τη σκατοδουλειά και αυτός ξύνεται και αράζει... Και περιμένει από μένα και τους γονείς μου που μ στέλνουν χρήματα.
Και επειδή θα αναρωτιέστε τι στο διάολο κάνω εδώ υπό αυτές τις συνθήκες... Η απάντηση είναι μόνο πως φοβάμαι να γυρίσω πίσω στη Ρόδο με τους γονείς μου, διαφορετικά δεν θα άφηνα τίποτα από όλα αυτά να συμβαίνει. Όχι δεν νοιάζομαι μην τον χάσω ... Σκασίλα μου. Αν με νοιαζόταν πραγματικά θα προσπαθούσε τουλάχιστον και θα πολεμούσαμε και οι 2 για το μαζί και τότε θα τα έβλεπα όλα με άλλο μάτι, θα έλεγα αξίζει τον κόπο... Τώρα όμως όχι δεν αξίζει.
Ξέρω πολύ καλά και το έχω μάθει από την προηγούμενη αποτυχημένη σχέση που είχα πως όταν κάποιος ΘΕΛΕΙ κάτι και έχει κάποιον που μετράει για αυτόν κάνει πράγματα. Όπως και ο πρώην μου για μένα δεν έκανε τίποτα. Γελούσε με την ιδέα της δέσμευσης μέχρι που γνώρισε εκείνη που του το έβγαζε να αλλάξει και τώρα έκανε μέχρι και παιδί. Δεν αμφιβάλλω πως και ο νυν με κάποια άλλη θα φερθεί πολύ διαφορετικά...Ίσως τους βγάζω το να μην με παίρνουν στα σοβαρά. Το θέμα είναι πλέον πως έμαθα να αναγνωρίζω κάποια πράγματα και να μην ελπίζω στον αέρα
Όπως και να έχει... Περιμένω να πάρω πόδι από την έτσι και αλλιώς αμφίβολη δουλειά μου και μετά θα αποχωρήσω και ειρήνη ημίν. Ποιος ξέρει... ίσως κάποτε να μπορέσω να νικήσω το φόβο μου. Στο μεταξύ κανείς δεν θα μπορεί να με κατηγορήσει πως δεν προσπάθησα
Ρε συ, είσαι fighter και ας μην το πιστεύεις...Quote:
Originally Posted by donald_girl
Τι να πω δεν ξέρω....... ΜακάριQuote:
Originally Posted by Σουελ
Βρε είσαι που σου λέω.
Σου έχω ξαναπεί νομίζω, πραγματικά δεν ξέρω ποτέ τι να σου γράψω.Είναι πρακτικά τα ζητήματα που σε απασχολουν και νιώθω πως ό,τι θωρητικουρα και να πω, δεν βγάζει νόημα αν εσυ σκέφτεσαι πώς θα πληρώσεις το ρεύμα και το ενοίκιο.Αλλά σε χαίρομαι γιατί δεν το βαζεις κατω.
Εγώ πάλι νιώθω τόσο κουρασμένη μέσα μου, σαν να το έχω βάλει ήδη κάτω. Όπως και να έχει , σε ευχαριστώ :-)Quote:
Originally Posted by Σουελ
Το χειρότερο είναι πως είμαι μόνη μ μέσα σε ένα τεράστιο πέλαγος....
...ντόναλν....εγώ που ξέρω λίιιιιιγα παραπάνω πράγματα για σένα, σμφωνώ με τη σουέλ...:)
Μη το βάζεις κάτω, πρσπάθησε, οι εποχές όσο πάνε και δυσκολεύουν. Θα επιβιώσουν μόνο οι δυνατοί αι οι αγωνιστές.